Aristotelis organon graece novis codicum auxiliis adiutus recognovit, scholiis ineditis et commentario instruxit Theodorus Waitz Categoriae, Hermeneutica, Analytica priora

121쪽

δενὸς των τινῶν ἀνθρωπων, οDδὲ κατὰ ανθρώπου ολως ἐν πάλιν τὀ χρῶμα ἐν σώματι ' ooκουν καὶ ἐν τiνὶ σώματι ' εἰ γαρ μὴ ἐν τινὶ των καθ' εκαστα, οiro ἐν σώματι ολως. τε τα αλλα πάντα ῆτοι καθ' υποκειμένων λέγεται των

πρώτων ουσιῶν ῆ ἐν υποκειμέναις αυτάῖς ἐστίν. μὴ οὐσῶν ε

ουν τῶν πρώτων Ουσιῶν αδύνατον τῶν αλλων τι εἶναι.Tῶν δὲ δε πέρων σωιῶν μαλλον συσία το εχος του

γένους' ἔπιον γὰρ τῆς πρώτης ουσίας ἐμίν. ἐὰν γαρ ἀπο- diop τις τὴν πρώτρο ουσίαν τί ἐστι, γνωριμώτερον καὶ ο κειότερον ὰποδώσει τὀ εἶδος ωοοιδους Θερ το γένος, οἷον '

τινος ανθρωπου, τὸ δε κοινότερον. καὶ τὸ τὶ δένδρον αποδιδους γνωριμώτερον αποδώσει δένδρον αποδιδους ξ φυτόν.. ἔτι αἱ πρῶται οὐσίαι διὰ τὸ τοῖς ἄλλοις απασιν χαοκεῖ- 16σθαι καὶ παντα τα ἄλλα -τὰ τ ikων κατπορεῖσθαι η ἐν ταύταις εἶναι διὰ τωτο μάχιμα σμίαι λέγονται. λ δέ γε αἱ πρῶται οὐσίαι πρὸς τὰ ἄλλα παντα ἔχουσιν, σφω

κάὶ τὸ εἶδος πρὸς τὸ γέ-ς ἔχει υποκειται γὰρ τὸ εἶδος

τῶ γένει' τα μεν γὰρ γένq κατὰ τῶν εἰ3ῶν κατπορεῖται, πτα δὲ εἰZq κατὰ τῶν γενῶν σύκ' ἀντιστρέφει. ἄστε καὶ ἐκ τούτων τὸ εἶδος του γένους μῶλλον ουσία. αυτῶν ὁὲ τῶν εἰ-

122쪽

λον ἔτερον ἐτέρου ουσία ἐστί oi dὲν γὰρ μῶλλον ὁ τὶς ανθρωπος ουσία η ὁ τὶς βους. Εἰκότως θὲ μετὰ τὰς πρώτας ουσίας μόνα τῶν ἄλ-

κλων τα ειδο καὶ τὰ γένq δευτεραι ουσίαι λέγονται' μόνα γὰρ δολοῖ τὴν πρωτον ουσίαν των κατθὶ ορ- ένων. τον γάρ τινα ἄνθρωπον ἐὰν αποδιδῶ τις τί ἐστι, τὸ μὲν εἶδος η τὸ γένος ἀποοιδους οἰκείως αποδώσει καὶ γνωθροωτερον ποιήσει ἄνθρωπον η Κωον ἀποδιδους' τῶν ι' ἄλλων ο τι δυω ἀποδιδῶ τις, ἀiλοτρίως εσται αποδεδωκώς, οιον λευκὸν ητρέχει Η ὁτιουν τῶν τοιουτων ἀποδιδους. βοτε εἰκότως τῶν ἄλλων ταυτα μόνα ουσίαι λέγονται. ἔτι αἱ πρῶται Ουσίαι διὰ τὸ τοῖς ἄλλοις απασιν υποκεῖσθαι κυρtώτατα ουσίαι p. 3 λέγονται. ώς dέ γε αἱ πρῶται Ουσίαι πρῖς τα ἄλλα παντα ἔχουσιν, ουτω τὰ εἰdq καὶ τὰ γέννὶ τῶν πρώπων ουσιῶν πρὸς τὰ λοιπὰ παντα ἔχει ' κατὰ τούτων γὰρ παντα τὰ λοιπὰ κατογορεῖται. τὸν γά9 τινα ἄνθρωπον ἐρεῖς γραμματικόνε ουκουν καὶ ἄνθρωπον και ζ βον γραμματικὸν ἐρεῖς. ώσα-

τως δε καὶ ἐπὶ τῶν ἴλλων. Κοινὸν δε κατὰ πασqς ουσως τὸ μq ἐν υποκειμένω εἶναι. ῆ μεν γὰρ πρώτq ουσία ουτε ἐν υποκειμένω ἐστὶν

ουτε καθ' υποκειμένου λέγεται ' τῶν-δεi1τέρων ουσιῶν Io φανερὸν μὲν καὶ ουτως λι ο εἰσὶν ἐν υποκειμένω. ὁ γαρ ἄνθρωπος καθ' υποκειμένου μὲν του τινὸς ἀνθρωπου λέγεται,

123쪽

λα καὶ η διαφορὰ τῶν μὴ ἐν υποκειμέν' ἐφίν. το γὰρ

πεζον καὶ το 0ίπουν καθ' υποκειμένου μεν λέγεται του &ν

124쪽

RATII COPIA I.

ρεῖται, τοργένος καὶ κατὰ του εἴδους καὶ κατὰ του ἀτόμου. , ωσαύτως δε καὶ αἱ διαφοραὶ και κατὰ των εἰδῶν καὶ κατὰ των ατόμων κατηγορουνται. καὶ τον λόγον ἐπιδέχονταιαὶ προῖται Ουσίαι τον τοῖν εἰδῶν και τον των γενῶr , καὶ τὀ εἶδος δε τον τω γένους ' ὁσα γαρ κατὰ του κοπορουμενουε λεγεται καὶ κατὰ του υποκειμένου ὁq9 Vσεται. ωσαύτως καὶ τον των διαφορῶν λόγον ἐπιδέχεται τά τε εχq καὶ τα ἄτομα. συνosνυμα δε γε Ἱν GD καὶ τουνομα κοινῖν καὶ ὁ χορος ὁ αυτός, ῶστε πήντα τα απὸ των ουσιῶν καὶ τὰ απο τῶν διαφορῶν συνωπι μως λεγεται. 10 Πῆσα δε ουσία ὁοκεῖ τόδε τι σθμαίνειν. ἐπ4 μὲν ουντων πρωτων ουσιῶν ἀναμφισβήτροον καὶ ἀλθθες εστιν οτι

νόν ἐστιν), τοῖν ὁὲ δευτέρων ουσιῶν φαίνεται μεν ομοίως

λαμβάνει ῆ ὁ τὸν ἄνθρωπον.

125쪽

XATII TOPIA L

dὲ αυτοὐ μῆλλον καὶ τον λέγεται, οἷον τὸ σῶμα λευκὸν ῖν μῶλλον λευκῖν εἶναι λέγεται νον ὐ πρότερον, καὶ θερμὸν ον μῆλλον θερμὐν καὶ ηττον λέγεται. ἰ δέ γε ουσία εουδεν μῶλλον καὶ ηττον λέγεται Oildε γὰρ ἄνθρωπος μαλ- λον νον ἄνθρωπος ὐ πρότερον λέγεται, οDdέ γε τῶν ἄλλων

126쪽

1s λευκὸν καὶ μέλαν, ουδ' ὴ αυτῆ πραξις καὶ μία τῶ ἀριθμῶ

ανθρωπος, ε καὶ ὁ αυτῖς ών, ὁτὲ μεν λευκὸς ὁτὲ δὲ με- 20 λας γίνετει, καὶ θερμὸς καὶ ψυχρός, καὶ φαυλος καὶ

τον, εἰ μή τις ἐνίσταιτο τον λόγον καὶ τὴν δόξαν φάσκων τῶν τοιoin ων εἶναι δεκτικά. ὁ γὰρ αilτὸς λόγος αλσῆς καὶ ψεi1δῆς ειναι δοκεῖ, οἷον εἰ ἀλσῆς εiq ὁ λόγος τὸ κα- ει θῆσθαί τινα, ἀναστάντος αi - ὁ α1 τὸς ολος λόγος ψευdῆς ἔσται. o Gai)τως δε καὶ ἐπὶ τῆς δόξqς εἰ γάρ τις υλσῶς δοξάζοι τὸ καθῆσθαί τινα, ἀναστάντος αυτου ψεi'dῶς δοξάσει,

τὴν αx τν ν ἔχων περὶ αυτου δόξαν. εἰ δέ τις καὶ τωτο παραθεχοιτο, ἀλλα τῶ γε τρόπω διαφέρει. τα μὲν γαρκ των σύσιῶν αυτὰ μεταβάλλοντα δεκτικα τῶν ἐναντίων ἐμί'

127쪽

σθαί τι τῶν ἐναντίων εινοι δεκτικὰ λέγεται, αλλὰ τῶ περὶ ετερόν τι τὀ παὶ ος γεγενῆ6θαι. τῶ γαθ τὐ πρῆγμα εἶναι

128쪽

RATII COPIA I.

κον εἶναι των ἐναντίων κατὰ τqν Ιαπιπῆς μεταβολήν. περὶ

6 Ibυ οε ποσου το μέν ἐστι διωρισμένον, το δε συνεχ δε, gi καὶ το μεν ἐκ θέσιν ἐχ-ων πρὀς αλληλα τῶν ἐν αυτοῖς μορίων σννέστηκε, τὸ δε ουκ-ἐχόντων θέσιν. ἔστι δε διω

ρισμένον μὲν οἱον αριθμὸς καὶ λύγος, συνεχὲς δὲ οἷον γραμ-μq ἐπιφάνεια σοφα, ἔτι θὲ παρὰ ταυτα χρόνος καὶ τό-

ο πος. τῶν μεν γαρ του αριθμοὐ μορίων ουδείς ἐστι κοινὸς δρος, πρὸς ον σεπαπτει τα μόρια -του, οἷον τα πεντε εἰωτι τῶν δεκα μόριον, πρὸς Ουδίνα κοινὸν ὁρ- Ginutπτει τὰ πέντε καὶ τα πέντε, αλλα διώρισται καὶ τα τρία γε καὶ τα ἐπτὰ προς -dένα κοινὸν δρον συνάπτει ODO' ὁ ς ε νω ἔχοις λ' ἀριθμω κοινὁν δρον λαβεῖν τῶν μοριων, ἀλλ' ἀει διώρισται ' ίστε ὁ μεν αριροῖς τῶν διωρισμένων ἐστίν.ώσα11τως δε καὶ ὁ λόγος τῶν διωρiσμένων ἐστίν. οτι μεν γαρ ποσόν ἐστιν ὁ λόγος, φανερόν ' καταμετρεῖται γαρ σῖ- λαβυ βραχεία καὶ μακρῆ. λέγω δὲ αirτῖν τω μετὰ φω- 4 νῆς λόγον γιγνόμενον. προς ουοένα γὰρ κοι νῖν ὁθον αὐτοὐταμόρια συνάπτει ' ου γὰρ ἔστι κεινὸς δρος πρῖς ον αὶ συλλαβαὶ συνάπτουσιν, ἀλλ' ἐκάστη διώρισται αi τὰ καθ' αυτήν.

5η ὁὲ γραμμὴ συνεχής ἐστιν ' χτο γὰρ λαβεῖν κοινὸν δρον

πρὸς - τα μόρια αυτῆς συνάπτειοῦ στιγμήν, καὶ τῆς ἐπιφανείας γραμμήν ' τα γὰρ του ἐπιπέθου μόρια πρός τινακοινῖν δρον συνάπτει. ώσαυτως δὲ καὶ ἐπὶ του σώοματ ε ἔχοις αν λαβεῖν κοινὸν δρον, γραμμὴν η ἐπιφάνειαν, πρὸς δ τα του σώματος μόρια συνάπτει. ἔστι καὶ ὁ χρόνος καὶ ὁ τόπος τῶν τοιο ἴτων ' ὁ γὰρ νυν χρόνος συνάπτει πρός τε τὸν παρεληλυθότα καὶ τὸν μέλλοντα. πάλιν ὁ τόπος τῶν

129쪽

τέχει, α πρός τινα κοινῖν ορον συνάπτει ' ουκουν καὶ - του 1o τύπου μύρια, α κατέχει εκαστον τῶν του σοφατος μοθίων,

ὀς αλληλα συνάπτει τῶ ν μορίων. ουδὲ τα του χρόνου υπομένει γὰρ ουδὲν τῶν του χρόνοm3 μορίων ' ο δε μή ωτιν υπομενον, πῶς αν τολο θέσιν τινα εχοις ἀλλα μῶλλον τάξιν τινα εἴποις αν ἔχειν τῶ τὀ μεν πρότερον ειναι του χρόνου τὰ δ' υστερον. και ἐπὶ του ἀριθμου δὲ 63σαυτως τρ κτὀ εν πρότερον ἀριθμεῖσθαι τῶν δύο καὶ τα δύο τῶν τριῶν ' καὶ Ουτω τάξιν τινα αν ἔχοι, έθεσιν δὲ - πάνυ λάβοις αν. καὶ ὁ λόγος δε ώσαύτως ' ουδεν γὰρ υπομενειτῶν μορίων αimos, ἀλλ' ε*ταί τε καὶ Ουκ ἔστιν ἐτι τομολαβεῖν, βοτε ο aν εἰq θέσις τῶν μορίων αυτοὐ, εθε μηδὲν υπομένει. τα μὲν ουν ἐκ θέοιν ἐχόντων τῶν μορίων σwμ

έστηκε, τὰ δὲ οὐκ ἐξ ἐχόντων θεσιν. Λυρίως οὲ ποσὰ ταλα μόνα λέγεται τὰ εἰρημένα,

130쪽

τὰ δὲ δελα πάντα κατὰ συμβεβροός' εἰς ταυτα γὰρ αὐ- , βλέποντες καὶ ταλλα ποσὰ λέγομεν, οἷον πολυ τὀ λευκὼν λέγεται τῶ τρο ἐπιφάνεtav πολλὴν εirai, και λὶ πρῆξις μακρὰ τῶ γε τον χρόνον πολim εiναι, καὶ λὶ κίνησις πολλή. - γαρ καθ' α1πὀ εκαστον τούτων ποσον λέγετα . οἶ- ἐὰν ἀποδιδρ

ε τις πόUq τις ὐ πραξξίς ἐστι, τῶ χρόνω ὁριεῖ, ἐνιαυσιαίαν η

R ἀλλ' εἰ ἄρα, κατὰ σνμβεβηκός. πιι τῶ ποσῶ οὐθέν ἐστιν ἐναροων. ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν

ἀφωρισμένων φανερὸν οτι ω'δέν ἐστιν ἐναντίον, οἱ τῶ διπνὶ - χει η τριπήχει η τνῆ ἐπιφανεία Η τῶν τοιουτων τινί ' ουθεν

γάρ ἐμιν αυτῶν ἐναiτων, εἰ μὴ τὸ πολυ τῶ ὀλίγω1εροίη τις ειναι ἐναντίον Η τὐ μέγα τῶ μικρῶ. τούτων θὲοειέν ωτι ποοὐν αλλὰ μῆλλον τῶν πρός τι ' ουθεν γὰρ αντδωαθ' αὐτὸ μέγα λέγεται ῆ μικρόi , αλλὰ τῶ πρὸς ἔτερον ἀναφέρεσθαι, οἷον δρος μὲν μικρὸν λέγεται, κέγχθος δε μεγάλη τῶ την μεν τῶν ὁμογενεῶν μείζον εirai, τὐ- α π τον τῶν ροπενών. ουκουν πρὸς ἔτερον ὴ αναφορά, ἐπεὶ εiγε καθ' αὐτὸ μικρὸν η μέγα ἐλέγετο, ουκ αν ποτε τὸ μὲν ος μικρὸν ἐλέγετο, η δε κέγχρος μεγάλq. πείλιν ἐν μὲν τῆ κώμύ φαμεν πολλοῖ)ς ἀνθρώπΘς εἰναι, ἐν 'Ἀθήναις δὲ δώρους πολλαπλασίους αυτῶν ὁντας, καὶ ἐν οἰκία