장음표시 사용
91쪽
M Seliolia in Analyt. Poater.oτι το μὲν ἐπίστασθαι τὸ ωποδεικτικόν ἐστι τὰ ἔχειν οἰκεων καὶ 90 l, προσφορον αυτου γνῶσιν δι ἀποδεικτικου συλλογισμοὐ, toυ-ὀρι- ὶ0στου αυθις οἰκεία γνῶσίς ἐστιν ὁ ὀρισμός. Riccarii. ἐν τῶ προ τούτου βιβλίω τοὐτο ἐλέγετο, εἶναι το ἐπίστασθαι ἀποδεικτικῶς το ἔχειν ἀπόδειξιν. εἰ τοίνυν ἀποδεικτικῶς τα άποδεικτικὰ ἐπιστάμεθα, απόδειξιν ἔχοντες αυτὰ ἐπιστάμεθα. εἰ δὲ ταὐτα καὶ δι ὀρισμου ἐπιστάμεθα, συμβήσεται ταύτα ἐπίστασθαι απόδειξιν μὴ
-οὐ... o μὲν ὁρισμὸς ἀπεκληρώσατο τὰς φυσεις παριστῶν τῶν πραγμάτων, η δὲ ἀπόδειξις δείκνυtαι τὰ κατ γορουμενα τοῖς υποκειμένοις κατ φατικῶς τε καὶ ἀποφατικύς. Riccard.ένταυθα τὁ ἀνάπαλιν ἔδει λέγειν τουτον τὸν τρostoν ' εἰ γὰρ μή, 90 bd τὴν ἀπόδειξιν ων ἄνευ ὁρισμου τὰ ὀριστὸν ἐπιστhσεται. Prodr. 23 οπερ τὰ δευτερον ἀπόρημα ην, καν νυν ἐν τῆ ἀνακεφαλαιώσει91 aτων ἄλλων προτίtακtαι. Id. 7 . ὀπότε γὰρ ἔλεγε μῆ τού τί ἐστιν εἶναι Γλλα τοὐ δια τί τὴν 9l a ἀπόδειξιν, μεταποδείκνυσθαι πάνtως τὸν ὀρισμὰν ὐπετίθετο, εῖ γε ΙΑἔτερα γiνη ζητημάτων καὶ μὴ υα ἄλληλα τεταγμέρα τὸ τί ἐστι καὶ δια τί ἐστιν. o. ἔκεῖ ἐζῆτiι τὼ εἰ τὸ αυtὀ γινώσκειν δύ ορι-οὐ καIδι' ἀποδείξεως δυνατόν, νυν δὲ ζοτεῖται εἰ ἔστιν ἀποδεῖξαι τὰν ὀρισμόν, ὁτι ἐκείνου ἐστὶν ὀρισμὰ ς ου ὀρισμὸς εἶναι λέγεται. Reg. 1917
εἰ δὲ διὰ συχλογισμοί τις καὶ ἀποδείξἐως ἐνέσταιτό δεικνυναι τὰν ὀρισμόν, δεῖ αυτὸν ὀρικα καὶ τὰ δύο λῆμματα λαβεῖν τοὐ συλχ γισμον, ἁ καὶ ἀντιστρέφειν ἀνάγκη . ἐπεὶ καὶ ὁρικά εἰσιν. υτι δὲ
αὐτη τῆς λiξεως ἡ διάνοια τῶ Uριστοτέλει' δηλοῖ καὶ τὸ ἐπαγόμενον.
92쪽
Seliolia in Anal D. Poster. τε κατὰ παντὸς τοὐ δριμού καὶ εὁ καθ όχου κατηγορεῖσθαι' Οὐ- γὰρ καὶ τὸν φιλόσοφον υπαινίττεσθαι. Prodr. 9l a ,,διπλώσαςV, τουτεστι δυο ορους ἐφεξῆς λαβών ἔν τε πῆ μείζονι
καὶ ἐλάττονι προτάσει. Marg. 1917.
κρείττονι επεσθαι τὰ συμπέρασμα δεῖ. Id.
9I a ἐνδέχεται δε, φησίν, ἐν ταῖς δυσὶ προτάσεσιν ώς ἐν α ταὐτοῖς καὶ ἰν οροις ἀρχοειδεστίροις σκοπεῖν τε λεγόμενον, λέγω δὴ τὸ εἰ ἔστι συμπερῶναι, ἔτι τὸ Α ὀρισμός ἐστι του Γ. ὁ δὲ 'Aλέξανδρός φησιν ετι χρὴ δύο προτασεις προθεμένους ἀμέσους - πραγμάτων σκοπεῖν
τὸ λεγόμενον ' τότε γὰρ φανερώτερον ἐπὶ ολης ἐξεταζόμενον. Mam. 9 Ila 3 κατασκευάζει εδ εἰρημένον ἐκ του μῶλλον ἐπιχειρῶν. Ib. 9I b καν γὰρ οροι καὶ ἐπ' ἀμφοτέροις κεῖνται Ieg. κέωνται τοῖς ῖ διαστήμασι μὴ μέντδι καὶ αἱς οροι κατηγορῶνται ων κατηγορουντα Ουδ' οὐ τως ὀρικῶς περανουμεν. Prodr. 9l b οὐ γὰρ δεῆ φησί, τὁ συμπίρὰσμα τοioυτον εἶναι ώς υπάρχειν περὶ αὐτοὐ ἔτι λαβὰς ἐρωτήσεων. Id. 9l b ασυλλόδεστος η χρῆσις γIνεται καὶ ἐκείνων -των των δυνατῶν ὀντων συλλογισθῆναι , osos xὁ ζῶον διὰ μέσου του αἰσθοτεκου σου λογισθῆναι δυναμένου ἀσυλλογίστως λαμβάνεται. Id. Similia Riccae l. 91 b ταυτα μεν ουν παρlεται μὲν τοῖς άπροσέκτοις καὶ συνκπώρηται,ν ἐνδέχεεαι δε λουσαι τὁ ἄμάρτημα του roseo fort.) Ορθῶς διαιρουντα τρῖμηδὲν μεν συμβεβηκὸς λαμβάνειν, πάντα δὲ τὰ οὐσιώδη καὶ ἐν εω τέ ἐστι καὶ κατὰ τὰ συνεχὲς ἀπὸ του πρώτου γένοvς τον διαίρεσιν
ποιεῖν. Riccarii. pπαρ ἰεται μεν ταῶτα τοῖς ἀπροσέκτοις καὶ συγκεrώρηται. ἐνδέχεται δὲ τὸν ὀρθῶς καὶ φρονίμως διαιρουντα ταύτας ἰατρῶσαι τὰs
9 I b τὀ εἰς γνῶσιν ὁρισμου συμβάλλεσθαι τhν διαχεσιν μὴ μέντοι σου
M a filo. ὁ πό τῶν διαφορῶν τῶν ἐκ τῆς διαιρέσεως συναγόμενος β Ουκ ἀναγκαστικῶς δε κνυται ὁτι ἐστὶν ορισμός. Marg.92 a Acts εἰ καὶ δοίημεν ἐκ διαιρέσεώς τι δεlκνυσθαι, ἀλλ' ἀπόδει- β ξις ἐντεῖθεν ου γίνεται ὁρισμου, ἐπεὶ μηδὲ ὀρισμὸς γωσαι συλλογισμὸς ξτοι σvμπέρασμα ἀποδείξεως. Riccard. 92a ἀλλ' αρα ἄρα nis. ἔστιν ἀποδεῖξαι τὸν Ουσιώδη καὶ ὁριστικὸν β λόγον ἐξ υποθέσεως μέσω cod. μέσου χρησάμενον ερω τρο ὀριομντου ορισμού λαβόντα τε υποθετικῶς τὸν μέλλοντα ποιήσασθαι τῆν ἀπόδειξιν ορισμὀν μὲν εἶναι καὶ φυσιν του πράγματος λόγον ἐκ τῶν
ἰδίων ἐν τῶ τι ἐστι λαμβανόμενον, ἔπερ ἐστιν ἡ μείζων πρότασις,
93쪽
ταὐτα δὲ μόνα τὸ ωoν το πεζὸν τo Mπουν πω τί ἔστι Εου αν- θρώπου κα-ννογωθω, ἔπερ ἐστιν ἐλάττων πωτασις και πῶν η τογον πεζοτ δίπουν ωιον εἶναι ητοι ἐρισμὰν ἀνθρώπου, οπερ ἐστὶ το συμπέρασμας τουτο γάρ ἐστι το εἶναι καὶ 37 φυσις του ὁρισμου. ποῖον δὴ τουτος λόγος ἐκ των ἰδέων τῶν ἐν τφ τι ἐστι λαμβανόμενος. Riecard.ωσπερ γὰρ -δ' ἐν συλ1oγινψ τινὶ λαμβάνεται ὁ του uoγι- 92 aσμου oeo .. -τωε οὐδὲ τον ὁρισμὀν του ὀρισμου δέον ἐνεῖναι μισον ορον τῆ αποδείξει του ὁρισμου. Id. ἐπάγει παραδειγματικῶς εἰς δήλωσιν τουτο. Marg. 92 a 12 συγκεχωρῆσθω μέν σοι, λέγει, λαμβάνειν εἰς τ, δεῖξιν του ὁρι- 92 aσμου ἄλλα τινά, δι' ων δειχθείη ἡ ὁρισμός, ἐπεὶ καὶ ἐν τεις ἀποδείξεσι τὰς προτάσεις λαμβάνοντες Ουτως ἀναγκάζομεν τδ συμπέρασμα, πλὴν ἔστω το λαμβανόμενον ἔτερον του εἰς δεῖξιν σοι προκειμένου καὶ μήτε τὸ - τὸ ἐκείνω μήθ' ἔτερον μέν, τὴν δὲ αυτὴν ἔχον ἀναλογίαν καὶ αντιστρεφειν δυνάμενον πρὸς ἐκεῖνο. ἀμφοτέρωρ γὰρ τὸ ἐν ἀρrῆ αἰτεῖσθαι συμβῆσεται. Prodr. λαμβάνει οὐν δ υποθετικῶς αποδεικνοων τὸν ὁρισμὸν εἰς τὴν ἀπόδειξιν του ὀρισμου ἄλλον ὁρισμόν. . . oθεν καὶ πάλιν αἰτεῖται τὸ
o τι δέ ἐστιν ἔroν τας τρεῖς γωνίας δυσὶν ὀρθαῖς χας ἀποδεί- 92 bκνυσιν ἡ ἀπόδειξις ' τί ουν δείξει λοιπὸν ὀ τὸ τρίγωνον ὁριζόμενος ῆ πάντως καὶ ουτος τὸ τρίγωνον, ἀλλ' οὐχ ώσαυτως. Riccarii. Ii
94쪽
sa ἐπεὶ δέ ἐστιν, άς ἔφαμεν, εαυτὸν το εἰδέναι τέ ἐστι καὶ την αἰ-- των του εἰ ἔστιν, ... α ιοω δὲ του ἐπωρεῖν γενέσθαι ἀπόδειξιν ὀριν- διὰ σvuογισμου τόδε ἐστίν, οτι ἔχομέν eινας ὀρισμους ἐξυλης η ε Ους ἀποδεδομένους καὶ Ουτοι η ἀντιστρέφουσι προς ταδριζ με- η oνκ ἀντιστρέφουσι, ... ἐπεὶ δὲ καὶ κῶσιν ἀπόδειξις ἐκ
προτiρων γίνεται, απάγκη τον υλι-ῆ ἀπόδειξιν γενέσθαι διὰ μέσου του εἰδικου ουτως. . ὁ θυμουμενος ὀρέγεται ἀντιλυπήσεως, του δὲ ὀρεγομiν- ἀντιλυπήσεως τὸ περὶ καρδίαν α*α, ὁ ἄρα θυμου- μενος ζεον ἔχει το περὶ καρδιαν α*α. ... αἰτία δὲ του εἶναι ἀπόδειξιν E- δρισμου -- ἐστίν, οτι ἔστι τι, ὀ εἰδικος ὁρισμος δηλαδῆ ἀς αἴτιον ἐν μέσω λαμβανεμενος, καὶ τουτο τὸ μέσον α&ιον η ταυτόν ἐστι τψ ὁρισμφ η ἔτερον, καὶ εἰ ἔτερον, η ἀποδεικτικόν ἐστιν η ἀναπόδεικτον ως ὀ εἰδικ.s ἀμέσως ἡπάρχων εφ θυμφ. εἰ τοίνυν ' το citeιον η ὁ τλικος ὁρισμός ἐστιν ἄλλο παρὰ τὸ ὀριστὸν καὶ ἀποδέχεται τουτο ἀποδεῖξαι διὰ προτέρου τινος, πρόxερον δε εἶναι δέδεικται τό εἰδικόν, ... ἀνάγκη μέσον λαβεῖν αἴτιον ἐν συλλογισμ* τὀ εἰδικεν. Riccata.
93 α ἐν τουτν γὰρ μόνω - σχῆματι δειχθείη αν δ ὀρισμός, ἐπεὶ καὶ
88 τάληη ιν δέξασθαἰ τινα τῆς Ουσίας ἐχομένην - του. Ib. 93 a δυο εἰπὰν εἶναι τρόπoος τῆς του εἰ ἔστι γνώσεώς φησι πῶς ῖο τουτων ἔχει ἐκάτερον πρὸς τῆν του τέ ἐστιν εχησιν. Prodr. 93 a α γὰρ κατὰ συμβεβηκὸς οἴδαμεν εἰ ἔστι, ταυτα σχεδόν ουδὲ on26 δαμεν Η ἐστιν. Ricear l. 93 a ωσπερ τὰ - τω τὸ ἀπὸ του συμβεβηκότος γινώσκειν ουδε γινώσκειν 27 ἐστίν, ουτως τὀ ζητεῖν περί τινος τί ἐστι μὴ εἰδότας τὀ εἶναι αυτὰ μηδὲ ζητεῖν ἐστίν ... ἐπίστησον δὲ Ο τι πολλάκις ἐν τουtoις ἀδιαφό
95쪽
Seholia in Analyti Poster. τὸ ζητεῖν εἰ ἔστι τις αἰτία δι ην ἐκλείπει - σελήνη καὶ το ζητεῖν 93 a εἰ ἔστιν ὁρισμὸς α&ιώδης καὶ εἰδικὰς καὶ Οὐσιωδης τῆς ἐκλείψεως τῆς ο8 σελήνης οὐδεμίαν ἔχει διανο ν. Mam. ἐπεὶ διὰ ἀμέσων ημὶν ο σολογιομος προβαινει προτάσεων. Pro ., 93 aae 1 mam. habet eandem explicationem quam . dedit Anoti mi. AH. 36 ἐὰν μόνον α συλλογισμὸς διὰ προτάσεων ἀμέσων, εἰ δὲ μὴ τοιουτον εχ το μέσον καὶ αἴτιον ως μέρος εἰδικὸν εἶναι τού πράγματος, δώ τι τῶν κατὰ συμβεβηκός, το οτι μὲν εἰσόμεθα, τὰ διότι
96쪽
Seholla in Analyt. posteri xικόν φησι τί πρῶτον ἐκινησεν ῶς ἀκινητου τῆς ἴληρ -σης καὶ ανενεργετου καθ' λαυeὴν η υλη ἐστὶ δεομένης δὲ του κινουντος. Murg
πρώεη ἡ εἰδική τε καὶ ὀριστική ... δευτερα 4 ωλικῆ ... ιτέρα δὲ καὶ τρlm 4 ποιητικὴ ῆν καὶ ἐν ἄλλοις ἀρτῆν κινησεως καὶ ο ν ηπίνοσις ἔθετο ... τετάρτη δὲ ἡ τελικῆ καὶ Ου ἔνεκα. Ricea d. 94 a doρει αν τῶν προτάσεων τουτο λέγεσθαι, οἰκειότερον δ' πινM εχ περὶ του μέσου νοεῖσθαι ... περὶ Ου δὲ Πνομεν οτι ἀνάγκη τουδεδντος εἶναι τὸ συμπέρασμα τσ μέσον ἐστίν, ὁ δεῖ Τν εἶναι καὶ ἀμωτέρας ὲνουν δι λαυτου τὰς προτάσεις. Murg. καὶ περὶ μὲν του ὀριστικου καὶ ε&ικ- αἰτίου, πῶς ἐνδέχεται αυτο ἐν αποδειξει λαμβάνεσθαι μέσον, ἐψήμη, οπως δὲ καὶ τὰ λοιπὰ λαμβάνεται δῆλον Ieg. δηλοῖ ἐντευθεν ἔκαστα προχειριζόμενος καὶ πρῶ-
ωσπερ ἀντικρυς ὁρισμὸς του πρώτου ἄκρου τῆς κατὰ τὴν πέψιν υνιεlας. Riecain. 94 b εἰ δὴ λέγοι κις, ἀλλ' ovr 3 προυθέμεθα δείκνυμεν ' τὸν μεν γὰρ του ἡμετέρου λόγου σκοπὸν εἶναι μέσον δρον ἐν αποδείξει τὴν τελικῆ. ἄλιαω λαβεῖν καὶ τό Ου ενεκα, δηλονότι τῆν υνίειαν, ημῶς δε νυν τὸ μὴ ἐπιπολάζειν τὰ σιτία μέσον λαβεῖν δρον, μερ ἐσeὶν λεκά του καὶ αἰτιατὀν καὶ συνάγειν τῆν υνίειαν κατὰ του ἀπὸ δείπνου περιπάτου καὶ διὰ τουeo ἄμαρτάνειν, ἀκουέτω ώς ἄρα χρὴ μεταλαμβάνειν τοὐς
λόγους του συλλογισμου ... TH Σωκράτει χρεία του vΠαινειν, ω χρεία του υγιαένειν δεῖ τουτον ἀπὸ δεέπνου περιπατειν. ἐκεῖ μὲν γὰρ ἐπὶ τῶν ποιοτικῶν αἰτιῶν ... ἐνταυθα δε η ἐπὶ τῶν τελικῶν αἰτιῶν δεῖ πρῶτον γενέσθαι τὸ Γ τὸ ἔσχατον καὶ αἰτιατόν. uiccard. et si initia Prodri
97쪽
. . se horia in Analyti posteriovr οἴτως φασί τινες τὰ , δεῖ δὲ μεταλαμβάνειν' ώς σὐ Prodr. λέγεις συνάπτων προς τὰ ἄνω ώς λυτικόν, ἀλλ' ουτω φασὶν ως ἀπὁ ἄλλης ἀρrῆς. ἐνδέχεται δὲ τον ἀποδεικτικῶς ὀφείλοντα συλλογίζεσθαι μεταχαμβάνειν τοῖς λόγους ητοι τοὐς ὁρισμοῖς εἰς το σαφέστερον ὀνομα ὀνόματα co l. , ἐαν ὀρισμοὶ ωσιν ἀσαφεῖς ῖσως, ἐὰν δὲ τὰ Ονόματα ἀσαφῆ, σαφέστεροι δὲ οἱ ὁρισμοι, δεῖ αυτὸν τῶν ὀνομάτων παραλαμβάνειν τους ορισμους. Marg. γένεσιν ὀνομάζει την κατὰ χρόνον τῶν αἰτίων τάξιν ώς πρὸς τὀ 94 l, αἰτιατόν. ώς ἐπὶ τῶν γινομένων γὰρ τὸν λόγον ποιούμενος διὰ τοὐτοκαὶ γένεσιν την τοιαύτην τάξιν ώνόμασεν. φησὶν οὐν ἔτι ἀνάπαχιν αυτη ἐν τοῖς τελικοῖς εὐρίσκεται καὶ τοῖς ποιητικοῖς ἔχουσα. Marg.γὰρ τῶν ποιητικῶν προτίρα τῶν αἰτιῶν η γένεσις καὶ τῆς γενέσεως τῶν αἰτιατῶν, ἐπὶ δὲ τῶν τελικῶν ὐστίρα. Pro Ir. ἐνδέχεται δὲ ἐπὶ τῶν αἰτίων τὰ αυτὸ καὶ ἔν ἄδεια ὁν διὰ δύο αἰ- 94 bτιῶν συμπερανθῆναι πολλάκις καὶ zὸν αὐτὸν καὶ λα μέσον δρον καὶ λεκά τινος εἶναι, τουτέστι τελικὸν αἴτιον καὶ ἐξ ανάγκης ῆ ὐλικὸν
αἴτιον. Riccarii. Silia illii Prodr.
τριαν δντων ἐξ ων xὰ γινόμενα γίνεται, φυσεως διανοίας αὐ-95 aτομάτου, τῆ μὲν φύσει ἀεὶ τὸ τελικὸν συναναφαίνεται αἴτιον, ,,ἐν 3 δὲ τοῖς ...' Riccard.
x τα δέ ἐστι τὰ ἀπὸ προαιρέσεως, μάλιστα δὲ ἐν ἐκείναις ταῖς 95 axἐναις ἔστιν ἰδεῖν τὰ λεκά του γινόμενον, ἴσαι στοrασμου μεtέχουσιν. 6εῖεν δ' ῖν -tαι ἰατρική τε καὶ κυβερνητικὴ καὶ εr τις ἄλλη. καὶ ἐνδηαις ἐγrωρεῖ γενέσθαι καὶ ἄδε καὶ ἄλλως ἡ ἐπιτυχίαν καὶ απotvrων.
εἰ log. ἐὰν μὴ ἄρα ἀπὸ τύχης ἐν ταύταις η γένεσις ὴ, του - ἔνεκα καὶαοὐ ἀγαθos δηλονότι τέλους. τονικαῶτα γὰρ τελικὸν αἴτιον οὐ λέγεται, ...
ἀπὸ τύr ς δε οὐδὲν τελικὸν α ιον γίνεται τὀ γὰρ Ου ἔνεκα λόγος, ἡ τύχη δὲ ἀλογίστως καὶ ματαίως ποιεῖ. Id.,,ῶστε εἰ τὰ τiλος τάγαθ ὀνρο τινὰ τῶν αντιγράφων ἀτως ἔχει καὶ 95 aδεῖ διαστέλλειν εἰς τὸ ἀγαθόν, τινὰ , ῶστε τὀ τέλος τάγαθόν, τινὰ 7
98쪽
Seholia in Analyt. po ter. γένεσις την γένεσιν του αἰτι--- του ἡλικου καὶ ποιητικο οτι φήσομεν; Riecari . 95 a πλὴν εἰ καὶ ἐν συλλογισμφ ἀπδ roυ υστέρου ἀρχόμεθα, ἀλλ' οὐ
95 a και μή μοι λέγης, φησίν , ώς, ἐπει ἐν χρόνω απασαι α1 γενέσεις 32 συνεχὴς δὲ ἡ χρόνος, ηδη καὶ γενέσεις τῶν ποιητικῶν κἀ υλικῶν
αἰτιατῶν καὶ αἰeεων συνεrισθήσονται. ... τὸ γὰρ λεγειν ώς, ἐπεὶ ἀλγθές ἐσrι τό εἰπεῖν γεγονέναι τον Σωφρονίσκον, άληθὲς ἔσται καὶ τόδε υστερον εἰπεῖν γεγονέναι τον Σωκράτην - κἄν τε ἀόριστον υπωθώμεθα τον χρόνον τον ἀπὸ τῆς του αἰτloυ-ἄχρι του αἰτιατον, κἄν τε ἀρισμενον - πεὐδος' ... ἐν γὰρ τψ μεταξἡ χρόνω τουαlelσυ καὶ αἰτιατου μήπω ἔτι του αἰτιατ- προβάντυ εἰς το εἶναι ἀλλὰ μέλλοντος η ευδος ἐν εἰπεῖν αντο γεγονέναι. Id. καν ώρισμένον θήσει τον χρόνον εἰπών οτι θεμελίου γεγονότος γενήσεται οἰκία, καν ἀόριστον λάβη τον χρόνον λενων οrι, ἐπειδὴ γέγονε θεμiλιος, ἔσται καὶ οἰκέα. Marg.95 ωσπερ ἐπὶ τῶν γενομένων ἔφαμεν μῆτε τὰ ώρισμένον του χρόνου 40 μῆτε τὸ αερισεον λυσιeελεῖν ῆμῖν εἰς τὸ ἄληθῶς ἐξεῖναι λεγειν τοὐαλέου γεγονότος γεγονiναι κcil τό αἰτιατόν, Ουτω καὶ ἐπὶ τῶν ἐσομένων λέγομεν ' οὐδὲν γαρ ἐνδέχεται συμβαλλεσθαι τὸν μεταξὐ τῆς του αἰτίου καὶ αἰτιατου γενέσεως χρόνον, κἄν τε ἀρισμένος υποτεθῆκαν τε ἀόριστος εἰς τὰ εἰπεῖν οτι του αἰτίου ... ἐσομένου ... ἐσεῖται. καὶ τό αἰτιατον. Riccaria. 95 b γινόμενα ὀδφ τινι καὶ κινήσει ἐοέκασιν ἀς εἰς περας ἀπ 4 τελευταντα τὸ γεγονός. Prode.
εἰ γὰρ ἔδει θεμενα εῖναι ἀλλήλων, μῶλλον ἔδει ἔχεσθαι τὰ γενόμενα. Ilam.
95 b 8 -ἀδιώίρετονV διότι ἀχρόνως καὶ ἐν τψ νυν γίνεται γεγονός. Ib. 95 b is xoῖς περὶ κινήσεως καθόλου τέσσαρσι βιβλέοις δεῖ λεχθῆναι περὶ τουτων ἐν τῆ φυσικῆ ἀκροάσει. Ricear l. 95 b περὶ μὲν ουν του πῶς αν ἐφεξῆς καὶ ου συνεχους γινομένης τῆgκινήσεως λαμβάνει τὸ μέσον αλιον ἐπὶ τῶν τεττάρων αἰτίων καὶ κατα τας χρονικας διαφορὰς αυτῶν ἐπὶ τοσουτον εἰρήσθω, καl osos ἀνήκει λογικῆ πραγματεία ' αρκεῖ γαρ καὶ τουτο γνῶναι, ώς ἀμέσως. τὰ αἴτια τοῖς αἰτιατοῖς μεται' ,,ἀνάγκη γὰρ ...' Ricear l. 95h I4 τό μέσον, τουτέσeι τὸ αἴτιον. Μurg.
99쪽
Seli olla in Analyt. voatori saπάλιν ἄλλην του μέσου διαφορὰν παραδίδωσιν ἐκ Eων υποκειμέ- 96 aνων πραγμάτων προσγινομένην -τῶ. Mam. 8ἀεὶ γάρ, φησι, καὶ παντὸς η ἔχει η γίνεται, τά-ἀεὶ καὶ ἐπὶ
ἀρχο γὰρ καὶ ὐιζα τῆς ἀνευρέσεως τῶν ὀρισμῶν τῶν γενῶν ὀρισμοὶ τῶν εἰδῶν. . . . ovτω μὲν Ουν τὰ ἐν τῶ τέ ἐστιν ἁτινιουν υπάρχοντα θηρευειν ἐμάθομεν ἀναλυτικῆ κεχρημένοι μεθόδω. Proclis. οἷον εὐθείας γραμμῆε ει θηρευοιμεν ὀρισμόν, εἰς ευθεῖαν καὶ96 hκυκλον χρὴ πρότερον αυτῆν διελεῖν καὶ ταυτα πολυ πρότερον τῆs I8γραμμῆς πειραθῆναι ὀρίσασθαι. ὀμοιωε κἄν εἰ γωνίας δρον ζητῶμεν, χρὴ διελομένους αυτὴν εἰς την ὀρθὴν καὶ τὴν ἀμβλεῖαν τούτων πειραθῆναι ποιεῖν ὁρισμόν. Riecur l.
o.r ἀς περὶ εἰδῶν δεῖ ὀμογενῶν δέχεσθαι, ἀλλὰ γραμμῆς μῖνεῖδη ευθεῖαν καὶ κυκλοπ Elθεσθαι, γωνίας δὲ ὀρθὴν καὶ ὀξεῖα, καὶ ἀμβλεῖαν, εἰ καὶ Ουτος συγχέας ἐπίτηδες ἀσάφειαν ἐποίησεν. Μarg. καὶ γὰρ τὰ Ουσιωδῶς συμβαίνοντα καὶ σοντρέχοντα τοῖς γένεσιν, Μ hὼ δῆ γένη συντίθεται ἐκ τῶν εἰδικωτάτων εἰδῶν ' συντίθεeαι γὰρ ἀρ 21 εἰς eod. ὁλον ἐκ μερῶν Ουτω και ἐξ εἰδῶν γένος. παντα τοίνυν τὰ Ουσιωδῶς συμβαlνοντα τοῖς γίνεσιν Οἰς πάθη ἐκ τῶν ὀρισμῶν τῶν εἰδῶν ἔσται δῆλα διὰ τὸ ἄρχὴν καὶ .lζαν εἶναι τῆς ἀνευρέσεως zῶν ὁρισμῶν ἀπάντων τῶν γενῶν τον του εῖδους ὁρισμόν. Riccata. συλλογιζεσθαι' ἐγo- συλλεγειν τὸν ὀρισμόν. Mam. 96 b re ἐκ δυο τούτων ἐστι γένους τε λέγω καὶ συστατικῶν διαφορῶν. 96 hRiccard. 32 ἀνάγκη τον διελόμενον ἡγουν τὸν ἐκ διαιρέσεως πειραθέντα δεῖ- 96 h
100쪽
Sehoria in Analyti po ter. 97 a ἀλλ' - διαιρουσιν ἡσίας -δὲ ἐν τφ λόγφ τῶν νποκειμένανὶ 3 παραλαμβάνονται. Hicines. 97 a ἐφερμηνευει τίνα φησὶν ἀντικειμενα ' ενικψ γὰρ ἀνόματι διαφοράνιε φησιν. Marg.εταν τον ἄνθρωπον ὁρίζεσθαι μέλχων διελη τὸ πον εἰς τὰ ἀντικείμενα, xουτέστι λογικὀν καὶ ἄλογον, καὶ λάβη τὴν πρὸς ἄλληλα τουτων διαφορὰν καὶ ο τι πῶν ωον ἀνάγκη λογικον ζ ἄλογον
συμβεβηκος οτι ἡπάρχει, ... ovτω δυνώμεθα καὶ δια του γένους, voveἐστι των του γένους τόπων, κατασκευάσαι καὶ δεῖξαι, οτε τὰ
ληφθεντα ἐν τφ τι ἐστιν υπάρχει. Id. 97 u τοιουτόν τι ο&ν το ζωον Ο πῶσι μὲν τοῖς ἄλλοις ἐπακολουθεῖ τοῖς μετ' αὐτό, δηλαδῆ τψ λογικφ θνητ- νου καὶ ἐπιστήμης δεκτικ*, ἐκείνφ μη πάντα ταυτα ἀντακολουθεῖ. Id. 97 h αλλὰ γένος μὲν Ουν Ed τε πρῶτον η xδ ωνομασμένον καὶ τὸ β μετὰ τῶν διαφορῶν γενος η τδ ανώνυμον καὶ τειτο προσελήφθη. Id. 97b καὶ μη γένος ορι-οὐ λαμβάνειν πειρώμενοι ἔπειτα δμώνυμον 7 φωνὴν αντὶ γενους λαμβάνονtες ἀπιττώμεθα, ζητεῖν ουν χρὴ ἐπιβλέποντα τὰ ωπὸ τὴν προκειμένην φωνὴν καθ' ἔκαστα. Id. Sitnu.
ι τριῶν γὰρ ἐγχωρεῖ αἰτίων αἰτιολογεῖν τὰ φυσικὰ προβλήματα,ῆ ἐκγένουsη ἐκ πάθους ὴ ἐκ τοὐ ἀνάλογον. ἐν μὲν Ουν τοῖς ἐκ γένους συμβαλεῖται