장음표시 사용
311쪽
η - κατηγορεῖται. De eo quod dicitur ἐν υποκε μένω v. scliol. Io. itali, qtiod sit pra dedimus e cod. Marc. 2,5. II gel l. l. : ,,lii einem Subjecte hei te nielit ala Theti in illinso'n, aber niciat seb ii Iconia eii Ohne ein Silbjeci ... Man stetit, Aristoteles liat den Unterschied von Gattvng, Aligentei nem undEitiae ineui lin SinneV. Melius lioc tiliana clarius. Divisit enim Aristoteleg τὰ ἔντα in quatitor geliera, quorum duo τὰ ἐνύποκειμένν καθ' ίποκειμένου δ' Οὐδενύς et τὰ οὐτ' - ωο- κε μίνν οὐτε καθ' ίποκειμἐνου res individuas eoimplectuntur: nam hoc positum est in nati ira rerum singularii na, ut non praedicetitur de allis cs. IIa 24 ; reliqua dito genera complectuntur viiiversaliae, quorum alia proprie dicuntur genera τὰ καθ' υποκειμένου ἐν υποκειμένν δ' ουδενί , alia vero, quippe quae et praedicentur de aliis et in tiatura aliorum inliaereant, non proprie appellantur generae quani quidem veram menteni Egse Aristotelis ostendi in t etiam ea quae de individitis dicunturb6- s: quare dicit bη ἔνια οὐδεν κωλύειr ex iis enim quae inhaerent in aliis Eτομα sunt quaecunque non praedicari pos
Ia 22 του τινύς. 6 τὶς, quod siinstantivo praeponiti ir, ex more Λristotelis sigilisseat id qliod nos vocare solemuη , coiteretum rquare iungitur 99I a 5 ἐπὶ ταύτης και τῆς τινός. Etiam omisso. substa iiiivo dieitur 21 a 31 το τὶ tale praedicatum quodcunque', 85 a 34 τὰ τινά, quod ident est atque τὰ καθ' εὐστα. Alia ratio est I302 a 6 αδύνατον ἀπο του πρώτου καὶ του ἐν
bus nillil esset quod ostenderet, si verba sie collocavisset: Qτlλος εἰς κακόν τι.
Ia 25 χωρὶς εἶναι. χωρὶς opponitur τψ ἄμοζ v. quae dicemus ad I4h24. N κοιν2 763 b 21: εἶρηται και κοινη καὶ χωρὶς περὶ παντων, es. 178a II. De voce χωριστὸν v. Trallbg. ad Ar. de . P. 324 sq., ib. p. 527 sq., uiese l. p. 5et noti, ib. p. 424 not. 2, Aristot. 1028 a 33 τῶν μεν γὰρ θλλων κατηγορημάτων οὐδεν χωριστον, αὐτη δε μόνη ῆ οὐσία . I85 a 31 οὐθεν γὰρ τῶν ὰλλων χωριστύν ἐστι παρὰ τὴν οὐσίαν πάντα γὰρ καθ' υποκειμένου τῆς οὐσίας λέγεται. CL 3II b 28 et 33. I039 a T
ή γὰρ ἐντελέχεια χωρίζει. I048b IS το δ' ὰπειρον οὐχ ούτωδυνουμει ἐστὶν ἄρ ἐνεργεια ἐσόμενον χωριστόν, ἀλλὰ γνώσει:
312쪽
1059b13, 1064 a 33. 403 b I4 τῶν δε μὴ χωριστῶν μιν. ε δὲ μὴ τοιούτου σώματος πάθη καὶ ἐξ ἀφαιρωεως, ὁ μαθθματικός,
ε δε κεχωρισμiνα, ὁ πρωος φιλήσοφος : qtiarnq uam Ben8uminus presso χωριστὰ mei possunt τὰ μαθηματικὰ : I95 b 33διο καὶ χωρίζει ὁ μαθηματικύς χωριστὰ γὰρ τη νοήσει κινήσεώς ἐστι, καὶ οὐδεν διαφέρει οὐδὲ γίνεται ψευδος χωριζύντων ' λανθάνουσι δε τουτο ποιουντες καὶ οἱ τὰς ἰδέας λέγοντες ' τὰ γὰρ φυσικα χωρίζουσιν ἡττον οντα χωριστὰ των
μαθηματικῶν , cs. 1040 b28. Alio enim sensu vieitur quod per se χωριστον voeatiir, alio id qliod χωριστὼν vocatiir re- speetii liabito alius rei, a qua non potest geliingi: sed hoc sensu vel additur aliquid, siciit 1092 a I9 χωριστα τύπω. vel dieitur χωριζόμενον, non χωριστόν, v. I97 h 33 μάλιστα δ' ἐστὶ χωριζόμενον es stelli stela ani reinsten dar) το απι τύχης ἐν τοῖς φύσει γινομένοις, es. 10.36 a 35. Ibs 7ν ἀριθμo, Biese l. p. 51 not. 2, ib. p. so not. 2, Aristoti s b33 τι γὰρ ἀριθμῶ Τυ θ το καθ' εκαστον λέγειν διαφέρει οὐθέν. ούτω γὰρ λέγομεν τὸ καθ' εκαστον τὼ ἀριθμψεν, καθόλου δε τι ἐπὶ τούτων. I 016, 31 τὰ μεν κατ' αριούνἐστιν εν, τὰ δε κατ' εἶδος, τὰ δὲ κατὰ γένος. τὰ δὲ κατ' ἀναλογίαν, αριθμῶ μεν ων η sλη μία, εἴδει δ' ων έ λύγος εἷς γένει δ' - το αὐτὁ σχῆμα της κατηγορίας. κατ' ἀναλογιαν δε ὁσα ἔχει ῶς ὰλλο ποος ἀλλo. I 03 a s ἀριθμο μεν ταὐτὰ ων δνύματα πλείω, Q δὲ προμα εν ... εῖδει δε ὁσα πλείω δντα ἀδιαφορα κατὰ το εἶδος ἐστι ... γένει ταὐτὰ ὁσα -οταυτο γένος ἐστίν. Ib. 25 εἴωθε δὲ καὶ τosto τὼ Τν ἀριθμῶ ἀποδίδοσθαι πλεοναχῶς, κυριώτατα μεν και πρώτως ὁταν δνύματι η ὁ το ταὐτον ἀποδοθη . .. δεύτερον δ' ὁταν τ0 ἰδίω ... τρίτον δ' ὁταν ἀπο τοὐ συμβεβοκότος. Oppollitur
euani Q MN εν: 262 a 20 τριῶν γὰρ δντων ἀρχῆς μέσου τελευτής, τοι μισον πρω ἐκάτερον ὰμφω ἐστί, καὶ τῶ μὲν
313쪽
Iiic tioli ita accipimula esse, iit sigiliscent τὰ ὰτομα εἴδει, docent quae ilicit 4risia is : conciliatitur aulein per ea lΠiae liabenatis
314쪽
quo Bulilius usus est. Ceteriim Iine prolistidum esse euati Eus. 20 patet, quo opponuntii r τὰ -' ὰλληλα γένη iis quaevs. I 6 di xu ετερα γένη. 10I h19, qtii Ioeus nostro est simillimus, Bulc. quoque ex optimis eodd. recepit ετίρων γενῶν.
De genere v. 1024 a 29 γένος λέγεται το μεν ἐὰν η γένεσις συνεχhς των τι εἶδος ἐχόντων τι αὐτ6...τδ δε ἀφ' Ου- ῶσι πρώτου κινήσαντος εἰς τδ εἶναι ... ἔτι δε ῶς τι ἐπίπεδον των σχημάτων γένος των ἐπιπέδων .. τωτο δ' ἐσἀ τδυποκεἰμενον ταῖς διαφοραῖς iiii od ib. b 8 vocat ῶς sλη. cf.10δ8 a 22 το δὲ γένος sλη Ου λέγεται γένος . ἔτι ῶς ἐν τοῖς λύγοις τὸ πρῶτον ἐνυπάρχον, δ λἐγεται ἐν τ0 τί ἐστι τοsτο γένος, οὐ διαφοραι λέγονται αἱ ποιοτητες. Is 2 a 31 γένος δ' ἐστὶ τδ κατὰ πλειμων καὶ διαφερόντων - εἴδει ἐν τ0 τι
ἐστι κατηγορουμενον cs. I h23 . εν - τί ἐστι δὲ κατογο- ρεῖσθαι τὰ τοιαλα λεγέσθω. 5σα άρμόττει ἀποδομαι ἐρωτηθέντας τί ἐστι το προκείμενονr quare Istra a 4 καὶ τostdἐστι τι γένος εἰς δ πρῶτον τίθεται. I 44 a 3l τι γένος ἐπὶ
πλεῖστον πάντων λέγεται. Cic. Top. e. I. g. 3I Getius est notio ad plures disserentias pertinens. Forma τδ εἶδος dicil est notio, citius disserentia ad eaput generis et qliasi sontem referri potest'. Aristot. 99η b3 ἐκ μεν ουν τούτων τῶν λόγων οὐκ ῖν εἴησαν αἱ ἀρχαὶ τὰ γίνη των δντωπι ἡ δ' εκα-στον μεν γνωρίζομεν διὰ τῶν ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη
τῶν ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη καὶ των ὁριστῶν ἀρχὰς ειναι τὰ γένη. κἄν εἰ ἔστι τψ' των δντων λαβεῖν ἐπιστήμην το τῶν εἰδῶν λαβεῖν καθ' R λέγονται τὰ δντα των γε εἰδῶν τὰ γένη ἀρχαί εἰσιν. 999 a 21 αλλὰ μυν εἰ διὰ τosto inteli. εἰ ἀρχὰς θετέον τὰ γένη διὰ τι καθέλου κατηγορεῖσθαι αὐτὰ καὶ κατὰ παντων - τὰ μὰλλον καθόλου μὰλλσii θετέον ἀρχάς ' ωστε δοχαὶ
τὰ πρῶτ' ει εἴησαν γίνη. Preller Histori a philosophiae graecoronianae ex lant. loec. contexta p. 256 ex iis quae leguntur 999bI-η praepropere colligit Arristotelem aliud generale statuendum putavisse, quod esset extra individituri ''', nam mei.' B e. 4 et si quaerat tantum, niim exsistant geriera et Fpeetes παρὰ τὰ καθ' εααστά. non affirmat: loei certe, qtios adscribe-nitia ad I a 13, satis ostendent lon e aliter statuisse Aristoteleniatque Hellemis opinatus est. 1003 a 8 εἰ μὲν γὰρ καθύλου ἡκ ἔσονται Οὐσίαι ' οὐθὲν γὰρ τῶν κοινῶν τύδε τι σομαίνει, ἀχλὰ -ῶνδε, η δ' οὐσία τόδε τι, cum quibiis is quae ex Aristotele de secundia substantiis adscribemus paulo infra.
315쪽
Categoriae. 2D249 a 22 καὶ σημαίνει ὁ λύγος Ουτος ὁτι τδ γένος οὐχ ἔν τι,
Apparet itide διαφορὰν Aristotelena vocare iaccuratilis εἰδο- ποιον διαφορὰν Ι4. l,8 quam scitolastici plii losoplii dicebant disterentiam specificain cs. scliol. 53h8, 16 - 24, 52b16 tquare dicit I53a II κατηγορεῖται δ' ἐν τφ τί ἐστι τα γένη και αἱ διαφοραί. Eo leni sensit accipit 228 b29 οὐκ εἴδη κινήσεως Οὐδὲ διαφοραὶ τάχος καὶ βραδυτής, δει πάσαις ἀκολουθεῖ ταῖς διαφόροις κατ' ειδος. 145aη καθ' οσα ἀλλοιοῖ- ται τι ἔχον, Οὐδὲν τούτων διαφορὰ ἐκείνου. Quae dicit 122 hI6 οὐδεμία γὰρ διαφορὰ σημαίνει τί ἐoτιν, αλλὰ μὰλ-
gimus 10.38a 8 φανερδν ἔτι ὁ ὁριομύς ἐ6τιν ὁ ἐκ τῶν διαφορῶν λύγος, et ib. I9 φανερον ὁτι ῆ τελευταία διαφορὰ θαμία τos πράγματος ἔσται καὶ ὁ ὁρισμύς, coli. 99η h 23 ἀνάγκη μεν γὰρ τὰς διαφορὰς ἐκάστου γίνους καὶ εἶναι καὶ μίαν εἶναι ἐκ την, αδύνατον δε κατηγορεῖσθαι θ τὰ εἴδητω νἐνους ἐπὶ τῶν οἰκεIων διαφορῶν φ τι γένος ὰνευ τῶν
αὐτου εἰδῶν. Alteraim cuni altereo ita coiiciliatiar, iit disperentia ipsa quidem noli sit substantia. Reil, qtitim rei defitiitioneni conficiat, ip8am rei nati iram Exprii aere recte dicatiir.
γεται. I 03I b Is το γὰρ γένος οὐ δοκεῖ μετίχειν τῶν διαφορῶν. De natura itineretitiae videantiis 1044 a 32 τὰ δ' ἐν αἰαδιάφορα, καὶ η ἐναντίωσις διαφονά τις. 058a I λέγω γὰρ γένους διαφορὰν ετερύτητα ετερον ποιεῖ τοὐτο αὐτο. ἐν--τlωσις τοίνυν ἔσται αὐτη. th. b I Ooαι μεν ἐν τ0 λύγω εἰσὶν ἐναντιώτητες εἴδει ποιο οσι διαφορὰν, ὁσαι δ' ἐν τ0 συνειλημμἐνφ τ2 sλν ου ποιοsσιν. 643a 24 ἔστι δ' η διαφορὰ το ειδος ἐν τη sλύ. De iis sitiae dicuntiir πρῶται διαφοραί. .. Biege l. p. 522 not. 2, Arii, tot. I 055 a 3 ἐπει δὲ διαφέρειν-ἐχεται αλλήλων τὰ διαφέροντα πλεῖον καὶ ἔλαττον, ἔστι τις
καὶ μεγιστη διαφορου, καὶ τα τον λέγω ἐναντίωσιν. Ib. I si
316쪽
ἔτι μῖν σύν ή ἐναντιότης ἐστὶ διαφορὰ τέλειος, ἐκ τούτων δηλον. seta I πρώτη δὲ διαφορά ἐστι ζψου, εἰς απαν ζων
ἐμαλπει. ὁμοίως δὲ καὶ των ὰλ ω ἐκάστου. Latius patet, ibi idem sere est atque το λἶδος, quocuin coniungitur, 205 b 32 τόπου δὲ εἴδη καὶ διαφοραὶ τῆνω καὶ κατω καὶ ... Is Da 22 πρῶτον ουν ὐπέ- τί εστι συλλογιωος καὶ τίνες αυτου διαφοραί. 1284b4I δεῖ δὲ πρῶτον διελέσθαι πότερον ῖν τδ γέ- νος ἐσρὶν αὐτῆς θ πλείουs ἔχει διαφοράς. lani supra cum
nostro loco coiitulinius quae dicit 144bI4 sqq.Il318 οἶ- G τε πεζόν. Adiecimus okν e cod. B, quem qu imin iis quae proxime seqiiuntur Bkk. probaverit, elindena iii his deserere nolui, praesertim quum versio Boeilliana cum eo conveniat. Deletum videli ir ouν ab iis, qui animadverterent modo Praecessisse eadem verba διαφοραι οIoν. distin iiiiisitati habere Vocem o&ν inde patet, quod Aristotcles saepe ea ita utitur, ut explicei Rcilieet, noui peV , non ut exempla asserat: 326a2Ττὰ μεν γὰρ διαλύεται ὐαδίως, ο&ν τὰ μεγάλα. 266 a15 τρία γάρ ἐστι, το κινο τὼ κινούμενον, το ἐν φ τρίτον, ὁ χρύ- νος. ταυτα δε η πάντα μειρα η πάντα πεπερασπινα η ἔνια, οἷον τὰ δύο ῖ τδ εν. et 3 a 9 ῖν δ' εἶναι το ζῶον τὼ τερατῶδες θ πλείω συμπεφυκότα δει νομίζειν κατὰ τἰρο αρχήν, οἷον εἰ τοιοsτύν ἐουτιν ῆ καρδία μύριον, το μεν μίαν ἔχον καρδίανῖν ζῶον. In his enim OLν non est . exempli gratia', qtila
aliud exemplum praeter eor assurri nequit: etensin cor est ista, de qua locutita est. Sic etiam 59b2Τ okν, quamquam exemplum exponit, lamen, quia idem Exempluim iam Coinimemoratum est va. 25, ut de alio sernio esse non po88it, vim ex-Plicalidi liabet. Praeterea es. quae ilicentiis de usu vocis DI
dunttir iii πεζὰ et ἔνυδρα. Nostro loco τδ δίπουν videtiir additum esse, mi o patefiat non solum de priniis disse rei itiis :iitelligendam esse regillani, quam proposuu . sed eatidem etiani valere in reliquis: quare, qi tim ne eiuηdena titii deni ordinis sint disseretitiae, qliariam exempla attulit . quod recepimis oIον iii-hil certe habebit mi id oneia dat. Namqtie in ea leni divisione 4b38 omissum ι τι δίπουν, qtiarnqiiani adiicitiir 143h , ut aut disserenitas, quae non eiusdeni orditiis sitit, Nini ut eiiu-
317쪽
Cap. 4. Categoriarum munieratio. 2 a1 Lectionem. tiliana laal iterunt edit. Priores, ἐν ι πω, ἐν Λυκείφ e codd. redii x urit s. 2 a 2 του κεῖσθαι, qtioil ubi categoriae recensentur, saeptiis ab Aristotele omitii ia in obsera avi in iis, exemptu in est 1042a Is
κεῖται, καὶ το ειναι τὁ Ουτως αυro. κεῖσθαι σημαίνει, καὶ τοκρυσταλλον ει ναιτδ ούτω πεπυκνῶσθαι.
et καὶ ἀπύφασις alite ῆτοι oni istinus codicem s seeriti, qui soluη congruit cuna lectione, quana et Simplicitis liabuit et Ain- mollitis soliol. 49hII - 283. Ad verba Simplicii te I. Basil. 1581 sol. II da iani alinotavit lusi. Velgius: llilio itaque patet Si inpliciti in aliter liti ne textii in legisse, quam hodie in Impressis exerra piari hiis liali Eatiir . 2az δοκεῖ Aristoteles videtiir alta illisse, quia non hiilus Ioel erat qiiiiiqii an locet e de ei tui itiatione. De re ipsa v. Is a I 2 et quae dicennis ad II: l. ν p. 5. Dc substantia. vs. 19 Quas praedicantur, eorrem et nomen et desullio des alias enuntiatum 2I quae aulem in aliasi aerent. Eormur nomen aliquando praedicatur de illis. 34 Is primis substantias Omnia arat praedicantur aut in iis inhaerent. 2bet Species magis sutit antra est quam genus. m. I 5 Exponilur cur inda vidua Scamur primas substantias et speetes magas substant tae Wιam genus. 22 IndivriΠιna indavi duo, Vcterea Vecιs non magrs est uti Miantia. 29 Non est secunda substantia praeter species et gener a. 3a I Substantia non tMaeret in alιιs, 2I Wιaniquant hoc non propraum Est substantias. 2.3 Substantias et disserenitas συνωνυμ ως utiqus praedicantur. 3 h tu Substantia per se sola consistit τύδε τι .4 Substantias nihil contrarium est. 33 Substantia, qualenus per ses sola consistit, non drotur magas vel minus esse substantia. 4 a 10 Substantiae proprium est, quod contrarra rnas Rusorpti alta ratio est Orationis et Oprnionis .
2 a II de substat alia v. Trdlbg. de ali. p. 323 - 32I, Π. Rasgo Aristotelis de notionis desiit itioite doctrina. Berol. 1843. p. 51 54. Hoc loco substantia non nisi ne tione definitur. Aristot.
318쪽
282 Categoriae. I 017h23 συμβαίνει δὲ κατα δύο τρόπους τρο οὐσίαν λἐγε- σθαι, τό θ' υποκείμενον ἔσχατον, ὀ μηκέτι κατ' αλλου λίγεται, καὶ δ m/ τόδε τι ον καὶ χωριστον τοιostoν δὲ ἔκα-στου ῆ μορφη καὶ το εχος : qitare iiii igit 3I9li 26, Is 50a5 εἶδος καὶ Οὐσίαν. 302ηa 29 δῆλον οὐν οτι διὰ ταύτρο κἀκεί-
τῶ δ' δρνιθι ἐν τῆ οὐσία το πτητικόν ἐστιν . τρίτον δε το
ἐκ τούτων es. 4l a I S. Quoni Oilo triplex sensus τῆς οὐσίας, quem modo exposuit, emi veniat cli in altero loco v. xii pra quo non nisi dii plicein agit ovit. lacile est ad ii uelliget Hliini. Adda
ἐνἐπειά ἐστιν. De coiiiiiii ctioiie τῆς οὐσίας et του τί ἐστιν v. Trillhg. de an. p. 192. lana elarii in erit. illi Oi indo fieri possit, ut oὐσlα idem significet, qliod desilitior h lG εἰ τοίνυν
319쪽
Hγω δ' οὐσίας μεν τά τε μυ σώματα, οἷον πυρ καὶ γην καὶ τὰ συστοιχα τούτοις καὶ ὐσα ἐκ τούτων, οDν τύν τε σύνολον οὐρανον καὶ τὰ μύρια αὐτου καὶ πάλιν τά τε ζφα καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ μύρια τούτων. Eitain aliae legulitiir alnii 35τ ιν υλην διαφέρειν θ τῶ οὐσίαν ειναι η τω μῆ facile iiitelligetiitir collatis iis qliae praecesseriint μὰλλον τόδε τι καὶ ειδος ταὐτα πνευμα και ἀηρ τῆς γῆς. - Georg. Paeli ineres epit. log. Oxon. 1666. p. 22. de nostro loco liaee liabet: ταλαδε φησι διὰ Πλάτωνα μὰλλον οὐσίαν καὶ πρειν τὰς ἰδiας
γῆς φύοιν ῶς θῆλυ και μητέρα νομίζουσιν. 6ana 2η τὰ μαλακια καὶ μαλακύστρακα τ4ν τῶν σπMγχνων ἄπασαν οὐκ ἔχει φύσιν. th. 3l ἐξ ου γὰρ συνiοτηκεν ή τῶν σπλάγχνων σις, cf. 783h 35 thν τῶν τριχῶν φύσιν. 690 bη τι δε τῶν ὁ χων γινος διὰ τhν αὐτὴν αἰτίαν καὶ ἐπι τῶν χειρῶν ἔχουσιν. 5l6a 26 ἐν δὲ ταῖς σιαγίσιν ἔνεστι το τῶν δούντων γένος. Idein est 359 h 13 στυπτορίας γὰρ καὶ κονίας και τῶν ὰλλων τῶν τοιούτων γίνεται πλήρης δυνάμεων, es. I 6aan, de eoel. 29 b l5 φανερδν οτι σφαιροειδhς ῆ γένεσις αsπῆς τῆς γῆς . - Ciir ή οὐσία prina a sit categoriariim, plii thlis lo
320쪽
subsistitiae loqititur in Categoriis, E. 3am: viae citiidem dinicultas tollitiir observato discrimine, qiuod mox itidicabimis rcausa in eo est, qiiod in Categoriis itoli de ipsa rerum natum et veritate exponit, sed res tales capit, qtiales apparent iii eon
rnunt vita homilii philosophia non imbuto, unde fit, ut in Categoriis alia sit πρώτη οὐσία atque in prima philosophia: illa
enim partes habet, haec vero non componiuir ex partibus. Ubi singillae eategoriae enumerantur, saeptiis τι ἐστι ponitur pro οὐσία, e. g. 1054a I 5. 83 b 2I, 403b22: apparet autem ex iis quae dicit 103 h27 seqq., τὼ τί ἐστι sigilisseare posse categoriarn quamcunqtie. - Εt quae senRibus stibiecta sunt quae
riis et quae a sensibus viam maxime remota sunt, V. quae Ni
pis habuimus 1032, 2 eoll. 23a 24 et 103Iam, h3 λέγω δὲ πρώτην μὴ λέγεται τω ὰλλο ἐν ὰλλω εἶναι καὶ υποκειμένω- sM. quomodo hoc seri possu patebit e duplici seligit vo-
doeet 1035 h 29 καθύλου δ' οὐκ ἔστιν Οὐσία. ἀλλὰ συνολύν τι ἐκ τουδὶ του λόγου καὶ τησδὶ τῆς ἴλης ῶς καθύλου. 16Ib33γεννὰ δε και το καθ' εκαστον καὶ το γένος, ἀλλα μῶλλον το