Aristotelis organon graece novis codicum auxiliis adiutus recognovit, scholiis ineditis et commentario instruxit Theodorus Waitz Categoriae, Hermeneutica, Analytica priora

381쪽

Hor IIIone uta C a.

δικαίφ pro osκ ἀνθρώπω. Nostra in lectionem in multis libras exstare Anirnoni iis trallit fgeIiol. 122li4I , Boethius et ipse

eandem Iaalniu et IIeran in una, Poryliarii ini et Alexaristrum. habuisse auctor est: iitule apparet luctioite in ανθρώπω et ' ἀνθρώπω alitiqilior ni esse et lix coli lex turm recipietida II Propter ipsana insili cultatent qaiani liabeat. si serri possit. Alexandri auctoritas fecisse hi detur, iit iii Collicibus noSiris noli reperiatur: hic eui in pri inus cani reiecit et ita correxit, ut omneui difficilitatem sustii terit. Ainnioni iis et Boellitiis alteram lectionem ita defendunt ut utrilinque se rei posse dixerant, quia, quum Aristoteles Exempla asserat, nillil iii iurisit ni ini legatur disαωan ἀνθρώπs: qtiae qiii dein explicati di ratio nihilis probanda videtiir propterea qliod latu va. 20 ineliticii ein secit ei lutitiati nis ἔστι δίκαιος ὰνθρωπος qitare us. 25 et 30 vix cogitari licebit de alia enii iiii attolle. in qlia seνθρωπος sit id quod praedicetur, non id spinil orationi subiectiina sit. Noliis qitidem Ilaec alia ratione expiatianda videntit r. vitae legimus exemplavs. 15 - Ι 8 illio termitios liabellaiit ἔστιν et ῆνθρωπος , in iis quae nunc proponuntur ἔστι teritii in o. t: miod adiicitur. Iam

xit Aristoteles ut iios solemtis: non vixit ianuin brationi sub lectit in esse, aliurun praedicari, tertium copii lare priores, limo de Itoc disertimine liostro loco eii in ud cogitavisse quidem ipsa

verbortini collocatio docet ἔστι δίκαιος ἄνθρωπος , quilin di-ecndum suisset Eνθρωπος δίκαιύς .iστι vel seνθρωπός ἐστι. δικαιος, sl discrini eii qiiod est iii ter teranilios en illitia soliis In mente halutisset: apparet igitur Iora ab Aristotele hoc loco poni

non ut copii lana, sed lit tertia in quandam Eamque veram enunitationis partem. Viiod si concedis, eadem plane erit ratio: verbi. ἔστι in iis exeniplis qii ac la abiitinus us. 15 -In ἔστιν ἀνθρωπος . at lite in iis qtiae iam propolrit ἐκ τρίτου προσκατογ ρουμνου ἔστι δίκαιος θρωπος : nain Iluti irain verbi esse in coniungendo positam et copii latulo Aristotcleni parum Perspexisse aperte docent qliae legi inii' 2la 25 sqq. - qiramquam aliis locis v. qtia a dixinius ad 16a 12 ech 22 optini e eam eo lis in halluisse videbat iter qliare etia ui 19l319, 25b22 τι ἔστιν recte dicit non κατηγορεισθαι, sed προσκαυποοεῖσθαι, v' comiti. ad 24la II - unde fit iit quod dicat τι ἔστι καὶ

382쪽

ue uenenia Cia.

hum lara et osκ ἔστι contui igitiir cii in Niliquis ilitolaus terininis alit ararinatis aut ilegati MV: qiii qiii leni sensiis facile invenietur iii istis verbis, si a noliis tria petraveri in iis. iii ἔστι non pro copula lia heauriis se id pro vera et iiit gra eiiiiiii lationis parte: viod si recte liabet. oίκαιος a ciuilis rotii litigitiir cli in fiνθρωπος , sicut Clim sill νμla illivo coni illigi solet adiectiviiiii. Eiiuntiatio igitii r ἔστι δίκαιος ῆνθρωπος noli idoni est quod , hon oest iusti ill . sed verbia in e verbo oest iustus Itonio'. quaequii ni ita gint, patet Aristotelena iii Iais non observavisse quid intersit inter esse et exsistere, qt Od, clullux Grae Ori III unum sit verbum ειναι, non est quod trairenailr. Iam si datur hoc siserim eii ab Aristotele lite rieglectitim esse, nerno erit, opinor, quin nostra in lectionem ad init lenita in censeat: si ini sit enim Aristoteles vocem δίκαιος pro adiectivo quod substantivo sito fr0 ἀνθρώπρο adliaereat, non pro eo qiiod de Itomitie praedicetur, litide lactiana est ut ii revitatis caiisa diceret vf. 25 et 30ὐΦρῶπω pro dικαίω ἀνθρώπω : δικα φ enitti adiicere nolitit, quippe quod facile intelligeretur e vs. 2l; quae ilii idem in scri-hendo negligetitia lia iiii lexis e*t. ii eqtie lanaen ab Aristotelis stilo abliorret . Exciis alti alitem eo , qtioil ἀνθ0ῶπφ illiana δικαlse scribere nialiterit, quia iii elii intiatione sστι δίκαιος --θρωπος adiectiviani δίκαιος non per se con, istere ei villeliatiir, sed ita coli aerere eum stilista iiiivo, ut non per verbiin ἔστι cum eo coplila reiiir, sed etia In Onaisso Verbo lii Oil non nisi cumGθρωπος Coii iungeretur, ei a illi aereret. Ceteriini in dictione

non eo sensu necipitur qlio poni solet ni, Aristotele, ut inutis in quasi Ilotion III coalescat , Non-lionio''. peti significat τψοὐ τοιούτω ἀνθρωπφ, quod lioc loco screti tim pii laxi, quo

19 l, 26 ἐκ των μογεγραμμένων. I ii ilica iit liaec verba aliter disposita sitisse se litentia at ille iiiiiic legi inti ir ita codd. et edd.Sie 22 a 22, ait te ilia in lallii lana ipsa ui appositit, dicil θεωρεισθωδε ἐκ τῆς υπογραφῆς ώς λέγομεν. Sintileni figurant etiana nostro loco adscriberi clam esse et prohat qtioil dixit us. 24 κατατb στοιχουν bene lioc observati iiii Est in scito l. quod dedit auap. 4I Me l. e cod. Laurent. et ala Antinonio sol. 35 a ex tr. Ald.

1503. fol. ἐκτιθέμενος οὐν έ Ἀριστοτέλης ἐπὶ διαγράμματος

383쪽

τὰς προτάσεις, ὁπερ καὶ ημεῖς μετάξαμεν et quae ii alieniusvs. 35 τὰς κατὰ διαμετρον de iiiiihil' v. I Hlbg. Elem.Hog. P. 69 seq. : eteniim si lino tenore serit tintur ornitia . non poterit explieari quid sit τδ κατὰ διάμετρον. Qitae si glira adseribenda sit patet e s. 31; lomis eliina Anal Vtico mi in salieni dieit est

τb A τι εἶναι δίκαιον). Tabula ioiiiir lioe modo disponenda erit:

oυκ ἔστιν Ου δίκαιος ανθρωπος - ουκ ἔστι δίκαιος ανθρωπος. ἔστι δίκαιος ἄνθρωπος. ἔστιν Ου δικπιος ανθρωπος.

Iani apparet qliae sit dii plex cliiiisqile einintlationis oppositioqlla in cornua ei noravit v8. 20: linat aquamqtie eitiin enuntiationem lineis diictis eniti tinximiis curn iitrisqtie qtiae ei opponuntur. Figura in ipsam in contextum recipere ii olui milη, ne enuntiatio-nlim ordi ii in sua. 28 seq. et vf. 34 inanilitare coacti essemus

qliod eniim dicit Toυτου ἀπδφασις. lil cert non impedit, quin Orato Iuli letiir. qtila τολου referri potest et ad id quod praecessit et ad id quod seqilitiar , pratesertina qtium, si s. 2 et 33 ip as quas iii contextu si ahenius eiii intiationes ita disposuimus ut figlira posti dat, idem Eliam us. 38 sqq. faciendii in sit, tibi hoc factitur esse ab Aristotele non indicati tr. Quod si auteni nihil nautam is in contextu. aperte pii nare videritur inter se quae dicit

T-Τα μεν . . . ουτω τέτακται . narii non eodem ordine disposita sunt quae praecesseratnt atque in Anal)ticis Sib38 sqq. rqliae qii idem disseultas alia ratione vix poterit toni 'litani ut aut

ordo mi intiatioiiuni τη. 28 sq. mittetilr aut Verba ταυτα μεν. . . τέτακται e contextu eliciantiir. Qiitim alterum utritim ut facerem a me in petrare non potuerim, Aristotelis in seribendo negligentiae hoe tribuendi ini esse nailii persitaηi, lit sim mini, quam alidere voluerit us. . 3ο ante ταυτα. iit ostenderet qitalis esse deberet ordo enuntiation uin. oinis Writ. Difficultas orianis remota esset, si prο τέτακται scriptum exstaret τετάχθω. - Praeterea

384쪽

b im εἴρηται et ex eo concitidit Atia inica pratis ab Aristotele conscripta esse qtiam libriim περὶ ἱρμηνείας : ab iis vero, qui hoc cum recepto limroruin ordine pii gnare viilerent. εἴρηται in λέγεται, mutatum esse videtur. Altera labiit a priori similis haec e*t. πῶς ἐστὶν ἄνθρωπος δίκαιος. οὐ πῶς ἐστὶν ἄνθρωπος ου

δίκαιος

Ου πας ἐσrὶν ἄνθρωπος δίκαιος. πας ἐστὶν ἄνθρωπος ου δίκαιος.

I9b36 ἐνδέχεται δε ποτέ, quod de paritelitaribus quae προσδιο-

habet, non ideo qtiein sensum hallere possit, non dico holiti ira, sed tolerabilena. I ii l. Paeliis vertit . Aliae alite in similiter l,inae inter se opponuntur, quae pertitioni ad rion lionio, tanqtiam ad subieci lini quod dani adclitum', ilii Od ut ex istis veri, is re-ete eliceretur, priniuit Ilii lem arti illus deesse lion posset ελ-

λαι δε δύο α προς . . deinde praepositio πρύς, quainsilia Infortasse ferri possit eo sensu accepta, qtio saepitig posita est in Anal ., e. g. 35 a 2I, tanaen F a8picioliena inovet, qllia pendere videtur a partiei pio προστεθέν quoe in , Ri Paci luna sequeris, non tui igiti ir, denique προστεθέν accipi iiiiidena poterit de eo quod praedicatur, iton poterit de eo quod orationi subiectum est: sit biectum eniim diei deberet τεθεν vel υποτεθέν non προστεθεν. Butile vertit . Reli liae dirae vero mitione του Non lionio, ut subiecti cilitas lana appossit oppon inti ir quod aut non ilitelligo aut inepti ina est: Num qitae seqn intur et iunitationes va. 38 sq. ident habetat si abiectit in τι οsκ ῶνθρωπος, iit ,,ratione liabita Tos Non-lio in OV lion Oppo; itae sinit, sed

eaedem. Ceterum ei iani optii nomina eo inclina veΝtigia veram Ieetioliein produnt: dicit eliina lioc. . Aliae autem opponti ratii radiecto alio termino, qui pracilicetiir. ad 'OiI-li ominem. qui tanquam subiectiam si imitur . Qiiod iam saepiris hali uinius in Aristotele, deest pronometi indefinitum et neque esset, opinor,

385쪽

qvl haereret, si ille scripsisset προστεθέντος τινος πρὸς τδ. . . vel ite quid omissi in esse videatiir. προστεθέντος explicare u-cet per προσθἐσεως γενομένης. Gellitivi absoluti nude posui Faepi iis occi irruiit apuit Aristoteleni: Isu a lI ἐπισημαντέον ὁτιἀναιρεῖται τεθέντος το ἐν ἀρχη. 1 4 bl6 ἀνάγκη γὰρ ... δύν- τος μὲν ελεγχον γίνεσθαι , μη δύντος δε μηδὲ δοκεῖν --σκοντος ἀδοξον, μὴ δύντος δε δοκεῖν δ' ὁμολογουντος ἐλεγ- χοειδές. 965 a 1 τὰ σώματα θιγγανύντων ψυχεινύτερά ἐστι τos θέρους θ του χειμῶνος. I 28 I b 13 τουτω διαφέρουσιν οἱ σπουδαῖοι ... τρο συνῆχθαι τὰ διεσπαρι ἐνα χωρὶς εἰς εν, ἐπεὶ κεχωρισμένων γε κάλλιον ἔχειν του γεγραμμένου τουδὶ μεν τμ ὁφθαλμόν, ἐτίρου δέ τινος ετερον μύριον. De coel.

299 a 8 ολω δ' ἐχόντων οὐκ ἀνάγκη τι τῆς γραμμῆς μιρος

γραμμὴν ειναι. 20 a I πλείους οὐκ ἔσονται, si iis qiuas Arristoteles notninavit etiam ad illiixerin us eas quae πὰς et οὐ πας cuni Rubiecto Non-liomine coniungant. Quae autem inde nascuntur enuntiationes re Tema priori biis illis diversae si int et neqiiaquam ex illis suspensae χωρὶς ἐκείνων . Vs. 3 pristinam lectionern προσχρώμεναι r stitutiniis, item us. I 3 ubi priores edd. onati ea habent μηδείς. ma 4 το α δ . . . ῶς αν εἰ noti sie sibi responileiat ut usus lo- qiuendi postulat: Relisus eni in Ilic est. ἐπι τούτων το πιαι-

νει καὶ βαδίζει το αὐτο ποιεῖ οἴτω τιθέμενον ὁπερ αν ἐποίει τι ἔστιν, εἰ προσῆπτετο. CL 2Ih6. Similia occurru ut 352a 15ωσπερ σύν ἐπὶ τούτου του τύπου συμβέβηκεν ωτος μικρου, ταὐτο δεῖ νομίζειν τοsτο συμβαίνειν καὶ περὶ μεγάλους τύπους καὶ χώρας ὁλας. 156 a II ῶσπερ γὰρ καὶ το τῶν δονεων γένος εν ἐνίοις ἴσχει μεν ωὰ ὰνευ κυήσεως, ὁλίγα δε καὶ ὁλιγάκις . . ., τοὐτ' αὐτο συμβαίνει καὶ ἐπὶ τῶν ἰχθύων, ἐττουδε. 3I0 biI τδν αὐτον γίνεται τρύπον ῶσπερ οσαν πάλιν εἰς τοὐναντίον ὁρμῆσll.

20a8 Verha τδ os stis pleionem in ovent: explicant enim quod et saelle intelligitur et aliis locis explicatiotie noli dignit m ab Aristotele habitu in est: es. 19 b 25 ῶστε καὶ η ἀπύφασις. 20a 10 δῆλον δε ἐκ τosδε. Matii festiana est ex eiiiintiationibus

indesilitis. Alii artim seqiiiiiiiiir exempla, negatior erit in ea enu tiatior te quani proposuit us. 1 noli eoiiiiiii gelidam esse et in voce πὰς, sed cum eo ii iod subiectuna est, ανθρωπος : eteitim ut sibi respondent Homo sanus est et Honio non est ganus , sic quoque Non. honio sanus est et Non- Ionio non est sanus.

386쪽

Hermeneuta est.

20 a13 Verborum collocatio lotium difficilem reddidit: dieturiis diν αλλο προσσημαίνει θ ἔτι καθ' ολου του δνέματύς ἐστινῆ κατάφασις ῆ ῆ ἀπόφασις scripsit οὐδὲν θλλο προσοημαίνειῆ κατάφασιν φ ἀπύφασιν ι καθύλου εἰσίν. Reli iliae veroen uiitiatio iiiit partes adiecto vel πὰς vel μηδεὶς Eaedeni naanent, unde patet qtioil prohare voltiit, v R. 8 noli dicenduin suisse Osπῶς ἁνθρωπος. seil πὰς οὐκ ἀχ/θρωπος. 20 a 29 Exe inpiis ostendit otii intiatiotieni negantem et liniversalem et particularent coli sequelitem effse posse eluantiationis affirmantis.

Nam Veram lectionem e eod. B revocavimus. Cum quo Boe-llitiis consentit: etenina ut scribat tir ὁτι καί, noi καὶ ἔτι, aperie postulat qliod us. 25 liabetiir ἔτι καί . iteravit Aristoteles ut nobis in melitem revocaret alterii in 3τι καὶ quod praecessit, quarn qui- dein iii scribendo ii si latam Aristotelis negligetitiam paruna perspicietis Billite uncinis inclusit 5τι vs. 25. - uitae de singulis negantiir, ea etiam assii rinando ita exprimere licet, ut negatio noιi reseratur ad verbuin , ,est'', sed ad id quod praedicatur. Non ita iii universalibiis: nam si sapientia non omnibus tribuitur, lameli omnes non Rapientes esse minime cor Requitiir: quare tu est lintiationibus universe negantibus negationesti coniungere non licet clina eo qliod praedicatur: miod si autem coniungitiir cum Iloc, enuntiatio exibit coiitraria inini enitutiationi,, omnes Sapientes sunt eontraria est .. aenio est sapiensV s. quod idem est omnes sitiit non sapienteου' , non quae repugnat , non omne a sapienteη Riliat in .

Da 31 αἱ δὲ . . . Aninionius schol. 125h34 mente intelligen- duim putat φωναί. quod unde elici possit noli video. Coii structio ea leui ratiotie explicantia est via 67 a 35 ad quent locum sint ilia colligemus. In naeiae Aristoteles liabuit qliod sequiti irἀποφάσεις, tilia si dictitrus αἱ δε κατὰ τὰ ἀδριστα ἀντικείμεναι

ἀποφάσεις οὐκ εἰσὶν ἀποφάσεις ώς ἀληθῶς : qi ianuiuam igiturres ipfla non patitiir, ut ἀντικεIuεναι reserati ir ad ἀποφάσεις quod in sellii elitibus ab Aristotele ost eiulitiir , tamen verba ita Comparata sitiit, ut, nisi ex ἀποφάσεις φάσεις elicere malis, ad nillil alitui possit referri. Clara tig dixisset a ἀντlκειται pro αἱ ἀντικείμεναι. Sententia liaec est. Si quis vel verbum vel

nomen nuduna pronu itiat Cuna negatione, ne ille verum est ne-ilite salsum quod dicit v. I 6 a I2 sqq. ; enuntiatiotieni eniim nouprotulit, imo quod dicit vel minus poterit verum appellari aut Duiligo a by Corale

387쪽

Hemnenenti est.

salsum tinat a quod divit qui sine negatione prGἀtinuat nomen et verbi in , qtita non en cum negatione coniunctum cI6bI5 ἐφ' ὁτουουν υπαρχει καὶ δντος καὶ μη δντος. - Vs. 33 οὐκ εἰσὶ δέ: si iniitur eniim iii liis τὼ οὐκ ανθρωπος. in dixit

I9h32 iit res iiii a εlii aedam oratio iii subicctu. - stilod dieitus. II, id ia in sigil ilicavit Vs. 2. 20 a 33 Dedi in iis δόξαιεν, qtiod iionii ulli codd. eum Amnaonio sclint. 125b36, praeli erit: Error edi in titiem meliores eodd.comini seriint, illii liabeiit δύξειεν, ut e levior est quain si climBkko scrHlaas δόξειαν , iiii od ille propterea videtur praetulisse, qtivd iii seqtienti αν vitii origi item deprelieiidero sibi visus est. Nobis niterii in inagis placuit, iii filio etiam e ld. prr. Consentiunt. Utriusque formae exe inpia iii Aristotele reperiuntur.

129Ia 4 6πομεινειαν. I 323a 35 συγχωρησειαν, sed Imala Sδόξαιεν, 1287 a 41 ζητήσαιεν, qtiae Bklc. recepit. 20 a 35 εἰπύντος νομι τos a iiii in explieiitioliis gratia allatium videatur, cod. I sectiti omiκiinlis. 20li4 gii l. t enlotistratio quani Aristoteles dedit non ab omni parte belle habet. Demonstraturiis et,ini Entinuationern ἔστι λευκος ἀνθρωπος eandem esse qitarn ἔστιν ὰνθρωπος λευκsi tam quam coit e8stim Rumit ius. 9 enii litiationem osκ ἔστιν ει- θρωπος λευκύς repi ignare ei quae dicit ἔστι λευκος θρωπος : sumit igitur et iiiiii latio lieni Osκ εστι- ῶνθρωπος λευκός ea n leni vini habere atque alteram οὐκ ἔστι λευκος ἁνθρωπος, quod vix dabit qiil affirmatio ixes diver9as esse contendat. Bene notavit Iii l. Paci iis qliod us. I το οὐκ ἔστιν οέκ θρωπος λευκύς Aristoteles sit inserit pro exemplo alitia enii inlationis cuiuscunque, qua quis negari enuntiationern ἔστιν ἁνθρωπος λευκύς potiere velit. - Vs. Iο ῖσονται δύο μιὰς: namque enuntiationis ἔστι λευκος ὰνθρωπος ιlegatio erit et osκ εστι

λευκδς ὰνθρωπος vs. 5 et οὐκ ἔστιν ἁνθρωπος λευκός vs. s). p. 11. ex pluribus partibus componitur vel quod pras-

dicatur vel de quo. enuit alio non una est. nιri rea Est unaquae pluribus vel bis proferra debes: 22 Memplo eat quaeuto dialectica et responsio. 31 Quae separata praedicamur, Ea non utique etiam eoniunctar 21a5 contiιncta non praedican-ιur quac non pera inent ad ipsam rei nαιιram, Is deinds Wwae insunt tu altero non praedicantur comuncta cinn tuo. IS asaeparata praedicars liceat exponiluri

388쪽

20b15 λέγω δὲῖν . . . 1006 a 32 1ἐγω δε τδ σημαίνειν του ' εἰ τουτ' ἔστιν δνθρωπος, αν ρ τι ὰνθρωπος, τουτ' ἔσται τδἀνθρώπω εἶναι. διαφέρει δ' οὐθεν οὐδ' εἰ πλείω τις φαίη σημαίνειν μόνον δε ώρισμένα τεθείη γὰρ αν ἐφ' ἱκάστφτω λέγω ετερον μομα. λἐγω δ' ο&ν εἰ μη φαίη το δνθρωπος Τν σημαίνειν, πολλὰ δε ων ενδς μεν εις λόγος, τι ζωον δίπουν. εἰσὶ δε καὶ ετεροι πλείους ῶφισμένοι δε τὴν ἀρι-ομύw τεθείη γαρ αν ἴδιον δνομα καθ' εκαστον των λέγων. εἰ δε μφὶ τεθείη, ἀλλ' ὰπειρα σημαίνειν φαίη φανερον ὁτιοὐκ ἄν ειη λόγος, qtiae seq. Qiiud nostro loco dieii οὐκ

ἐὰν . . . hoc est. Nol lico tali urn et Re , si uno non ille complectanahir qirae Iiον unam rem, sed plii res gignificent qtiae titillo alio viliculo iliter se coniti lictae sitit nisi quod ii ino no-rnitie appellentur.

20b22 ῆ ἐρώτησις ή διαλεκτικὴ . . 72as διαλεκτικὴ μεν π96-τασις η ὁμοίως λαμβάνουσα ὁποτερονουν, quod IIa 36 dicit ἐρει μα συλλογιστικδν και πρύτασις ἀντιφάσεως cl. 24 a rarquare nostro loco dieit θ τῆς προτάσεως η . . . sive petitur iit

proposuio prolata ipsa concedat it r. Rive ut detur altera utra enuntiationiim Oppo9itarii in - iiana ille hoc discritnen est Inter πρ6-τασιν et πούβλημα, v. Iulli 29 sqq. - nihil enim interest ulmini Ioeum habeat, quot iani e respolidente pendet iiii id anfirmare velit. qiiid negare. 104 a 8 ἔστι δε πρύτασις διαλεκτικὴ

ἐρώτησις ἔνδοξος. Ib. 12 εἰσὶ δε προτάσεις διαλεκτικαὶ και τὰ τοῖς ἐνδύξοις δμοια καὶ τἀναντlα κατ' ἀντίφασιν τοῖς δοκοs- σιν ἐνδόξοις εἶναι προτεινύμενα. 158 a 14 οὐ δοκεῖ δε παν τοκαθόλου διαλεκτικὴ πρύτασις εἶναι, οIον τί ἐστιν ἀνθρωπος, η ποσαχως λέγεται τἀγαθύν; ἔστι γὰρ πρότασις διαλεκτικὴ προς θν ἔστιν ἀποκρίνασθαι ναί η os. Idem ηignificat nostro

loco va. o. - Id autem sic pergit us. 243 qiiod respondetur ad quaestionem dialecticani lion lina erit Eni intiatio, quia lie-que qliod qiuaesiti ini est unum erat, q iam litam qliod respondetiir uno verbo saepius L primitiir, de qtio iam us. 20 cogitavisse videtiir, libi dicit φωνh μεν μία. iii l. Pacilis et Billil ad us. 26 eon serra voli in t Top. Vli I. I, quod in inime convenit: respicit eni in ad prima capita Topicorii in libra VIII: nam quod dieit us. 26 περὶ αυτ non est περὶ τos μὴ μίαν εἶναι μήτε τhν ἐρώτησιν τhν διαλεκτικὴν μήτε την ἀπόκρισιν, qtiem sensum iiiii in istis verbis deprelieiidere sibi videatiir ad sophi sucos elenellos 167b38 eoll. I69a 6 potius quam ad To-Dihi troci Corale

389쪽

pie. VIII ArIstotelena hoe loco respicere putare debebu cs.supra p. 42 seliol. cod. Mare. ad 20b26 : inio περὶ αὐτῶν nillil est nisi lioc: ῆγουν περὶ τῆς ἐρωτήσεως τῆς διαλεκτικῆς καὶ τῆς ἀποκρίσεως. 20, 26 αμα δε δῆλον . . . Si quis vero qliaemu Ita ut qliod respolita erat delicat iiii lina iiii id citi sit, sed desinii tolle data Expoliemllina, linuria qii idem est et illiod qlia eritiar et qliod respondetur, litiaestio vero non dialectica, qtioitiani Alti aestione dialectica iion interrogatii r qtiae Fit Itorninis desinitio, sed iitriini haec sit lio iiiiiiis desiit itio ali non sit: in causa est quo id dicit

9 a 29 ῆ τοὐ τί ἐστιν ἐπωτήμη καταφάσεως, dialectica vero propositio dντι φασεως μόριον ὁποτερονosν.

20li 3I Delevtinus comma ante ῶς, qtua coniungenda viilent ir τὰ μεν των χωοὶς κατηγορουμένων. Eodeni inodo no inlitativiis pluribus ver his interpositis separatus est a genitivo qiii ex eo

390쪽

Hermone utitu.

πος λευκύς , ἄστε . . . 21 a 2 VerM εἰς ἀπε ou ex anteeedentibiis ante ἔτι addita esse explicationis gratia saeile nobis persuasit Itis. In Requentibus optimos codd. aecuti sumus: abundabat enim et alterum - κράτης vs. 3 et alteriim dZνθρωπος vs. 4: nam qiiod orationi subiectum est 6 Σωκράτης metite repetitur ex antecedentibus. Dicit hoc. . Si de Socrate praedicatur et Socrates et limno, eoniuncta quoque de eo praedicantur Socrates liomo, et si de Socrate et thoino praedicatur et bipes, etiam coniuneta de So-erate homo bipes . Praetermisit quod inde colligitur, quonian manifestiam est, quod de Socrate praedicantur conivncta Socrates homo bipes; hoc vero , quum omnia qliae praedicanturiam eo contineantur de quo praedicantur, absurdum est. Haud mala est lectio quani Bulite exhil iiit secutus vet. lnip. lat. qui nillil habet nisi haec: , , Amplius si enim Socrates est et homo et bipes Et Socrates homo hi pes est', vemimiainen invitis Codd. eam recipere non ausi si initas. Nostram lectionem Amnionitas quoqile videtur liabuisse seliol. 128b19 - 26 . Edd. priores omiserunt Ws. 4 alterum ἀνθρωπος. qiiod serii non posse docet explicatio quam de limiis subiectum enim non est homo, sed Socrates , servaveriint alteriim G κροτης νη. 3.21 a 5 εἴ τις άπλῶς. pi quis dicat contii veta praedicari quaecunque seorsuu , sine exceptione. Hae sigilificatione xω άπλῶς es. Mich. Ephes. in riostris schol. ad 166h3I oppollitur M

2Ia 16 διδ ομε το . . . Quare neque pliis semel praedicatur idem ut albus 20b40 neque de honi illo homo a uiniat vel homo bipes: alteriam enim iam eontinetur altero. Diuitiam by Cooste

라틴어 텍스트