장음표시 사용
411쪽
ministrando, qui in convertito propositionis affirmantis de parte noli demonstretiar iii Ri per conversionein propositionis negantis de toto.
virtutis . parη est: oppOititur enim Ei, qtiae sensit latiori accipitii r pro virilite liniversa. Ib. v s. 15 κατὰ μέρος eii iidem sensum habet. Qitiina dicitur ἐν μένει, prii epositio is aliana plane habet vina, qtia in citium dicitiir ἐν ὁλω: lioc pili in dieitiit de subiecto oratiotiis qliod inest in praedicato, simit species in ge- nere, illud de proe licato qliod subiecto qilodammodo inlineret.
p. 3. Quomodo convertantur propositiones necessam '3T quqmodo possibiles, b4 qttae posMiles diciιntur, quia vulnecessariae 3rrau vel simplicitor aliqui I asserunt, 14 et quas possibiles dicasntur quia Derabimiles lunt. 25 31 Demonstratiotieni ab Aristotele non consectam esse recte obser avit Pacitis: causa iii eo est, quod eodein modo fit per ἔκθεσιν at que ea, i ii iam habitina iis va. II; τι γὰρ ἐνδίχεται τῶ ἔστιν ομοίως τάττεται h 2I, es. 2Ih30 . Quit in igitur de- In Riratum Rit, qliomodo convertaritur propogitioiles si implices, haud difficile erit demonΝtrationem traiisserre ad propositioite necesηarias et possibilest is uare 25b2 dicit diδεικται γὰρ τομοπροτερον , quibus verbis respicit ad ea quae dixit de coiive Rione propositioiitim Rirnua liciti n. 25 a 31 ἐπὶ δὲ τῶν ἐνδεχομένων ... Iul. Paeliis eum omnibus qui Aristoteleni latitie interpretati sunt τι ἐνδεχόμενον vertit coitiinge iis . Dies e ,, ElisalligV, Zeli non nisi eap. Ia iiii ius libri bis vertii: .,mdglieli gii sal lig V. Miror lioc ita factum esse. Patet en ina ident ab Ari-totele discrimen factum Esse quod Kaut statilit iliter eas propogitiones qliae ab assere idoet eas qliae a problemate et eas quae ab ἀποδεικτικὴ dietae Diustigod by Cooste
412쪽
sunt. Λe de sImplielmiis qui dein die asserto isclien) egit cap. 2, de iis in qui Mis alteriini de altero necessario praedicati ir die apodihilsclieit iiiitio cap. 3 exposuit. restat igitur, ut explicet
conversiones eamini, in quilius illina alteriim de alteri, prae candii in sit incertium est die problematisclien : quas quidem propositiones si quis appellare velit coiit in gelites, Eqiii dena non tontra meo, quoniam Iiora non dici possitiit nisi vocali illis hil gitalis: sin autem sermone patrio vocet , .Eiinallige . id prorsus improbandi ina erit. Quis est ellim qui ignoret qliod nos vocanius AzutalligV id graece dici τυχμ vel αυτίματον ' το ἐνδε- χύμενον auten1 τψ δυνατῶ propitis est qtiani τῶ τυχόντι, quod ut probem exemplis vix opiis est, es. lamon 658b 31 κατὰ τιν ἐνδεχύμενον τρύπον. 25b10 ἐγχωρεῖ scripsit pro ἐνδέχεται litibus cum cs. illiae dixit 29b30 - 32. Quomodo auteniduserant τδ δύνασθαι et τδ ἐνδέχεσθαι, facile apparet ex oppositis. Illi enim oppollitiir το ἐνεργεῖν. liuie etδ υπάρχειν:quare titiod δυνατμ dicitur ita comparatium esse debet, ut in rerum riail ira nillil obstot qii in sit, sed suppeditent omnia quae illud evenire patiantur, τὴ ἐνδεχύμεν- vero est id, qtiod si assertimus, nobisna et ipsi noli contradicinius, quod eum se ipso ita conspirat et ut ita dicam eoncordat . iit cum eius notione nillil coli iuncilina sit qliod reptigia alitia in aliqliani habeat: Toδυνατιν pendet ex causis externis , τδ ἐνδεχύμενον Ex causis internis: alterii ui est qliod ii os dicimus das pli sisch Mogliche, alter in das logiseli Noglicite. Probleniati selle. Noli mimini est, quod Aristoteles saepius alterunt cum altero consul dit, quum ne a nostris qii ldein plinosopliis satis distiligilantur Reaigrunde - Εrxennittilagrii iide, Ursa clie - Graiiiii, Wi
ἐνδεχόμενον : unde laetum est ut eati dein sere propoliat definitiolieni του ενοεχομένου .32al8 quam liabemus τοὐ δυνα-τos 104Ia 24. I illi una Paciuin hoc disera naen non vidisse a P- paret ex iis qliae leguntur in eius continentario p. I 216 ed. Francos. I597 , cum Socratea non currit, recte dicitur Contingit Socratem currere, atque hoc tantum proprie dieitur
413쪽
eontingensV. Quae ne sensu prorsus desiliuia sint, ἐνδέχεται et ἐνδεχύμενον scribendii in erit pro contingit et contingerrarnani quod dicere voluii mit line. Qiturm Socrates noli eurrit, cogitari lanien potest ἐνδἐχεται Socratem citrrere. Blege I. p. 131 not. I si Das Ziisallige Lania mis das Notii ei adige hem-gen Meralen, insolaria illeses alis materiellen Ursa cheia ents teli Lwelehen der Zivock 1iissertieli laletlit . . . Es llegi ein tIeser Sinia In Mesee Aillatililutig iter Bodeuiungen des Zutalligen . Equi lena ingenii e lateor ni E non intelligere, qtio modo quod ne-eessaritim sit dici possit coli tingen9. diana colatiligetis non dies-tur H euius caiisas igit oramus, sed id cui sufficientem causam sit Esse liegamus, qitatenil' voca natis contingetis, alit quod, tiliatenus caiisa aliqtia effectu in sit, omnino non collyidera natis. Oportitit Pieri quod evenisse intelligimus ex iis, qliorum allus non poterat esse eventus, eontigit, citi nihil obsitisse pilum ira, qtilia aeeideret aliter. Qitare Biesio, qiit more ηρακλειτιζόντων, quoruni scia olae a dilicti is est, subtilitatem laudat ubi obseuritatem repreliendere debebat, adstipitium non possium. Restat ut expoliantua qliae sequiantur us. 38. Dieitur ενδέχεσθαι et
quod fieri oportet - 22 b II τδ μὲν γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι δυνατον ειναι - et quod non oportet, Ii. e. et qiiod est, quam- qua in non oportuit fieri, et quod fieri potest, quamquamnum fiat ad illic incertum t. In convertenilis propositio-inibus affirinalitibus non refert illio Rensii accipiatur τι ἐνδιχε- σθαι, quana quam non ita est in coii vertendis ii gantilius. Nam
ubi fl34 οσα μέν , qui ruis respondeiit οσα δε vs. 14 τδ ἐνδε χdμενον intelligendum est vel de eo quod necesse est, vel de
eo qliod est simpliciter, patet etiam conversiones eaκdem esse atqtie earu in propobitionum, in quibus alterum de altero pra dicatiir vel necessario vel simpliciter i. υπαρχύντως r nani in his το ἐνδιχεσθαι non ea notione acet pii lar qtiae ei propria est, sed locunt tenet τοὐ ἀναγκαῖον εἶναι et του μάρχειν
nem principalem et propriain liabet, conversioniη non ea leui ratio est. Claritim egi alitem ex iis quae diximis tres modos του ἐνδἐχεσθαι qitos con uaeri oravit us. 38 sq. . eosdem P se
v. 32b 5 sqq. . Quae quum ita sint, quo ture'post dνάγκης
414쪽
Analytaea prior . l,4 a nobis deletum sit inanismittim est: adiecti in autem videtiir propter ea quae seqtiunt tir. At a Mu de conversione pro-Positionum negat titi In cus. 3 . Tamen μη non sereniluna e*t, et quia qtiae liaberniis li4 sq. respondeiit iis qnae legi in iis a 38 et quia . si μη adiicii tir us. 4. quoniam de propositiori ibit' ne
modat proposition lini negaritium . de qtiarum roti 'Prηione agit:
satis accurate dixit x s. 8 ουκ ἀνάγκη νπάρχειν, qtiti in direndum fuisset oὐκ ἀνάγκη μη υπάρχειν quae q3aidem negligentia eo exeugatur. quod eto ODκ ἀναγκαῖ- et esse potest et non esse. Erit sortasse qui proe serenitaui pili et lectioiiena eo-
ἱματίω , sed alteria et ii egligentia in scribendo, ex qua oria est ei. quae dicentiis ad 27b 2I et codicum auctoritate Couimendatur.
25bI3 ὁμοίως simulier atque in iis de quibus adlitic dietiim est h. e. stimiliter atqite in iis quae neeessario et in ita mi ae simpliciter praedicantur.
6M6 φαμεν συμβεβηκbς ειναι. Qitare iiingit In2Ia II τομύτερ' ἔτυχε καὶ κατα συμβεβηκός: tiirile patet, quom o lo disserat τι ἐνδεχύμενον ab eo quo ii dicitiar contingetis. - Erit fortasse qtii iioxtro loco scri hendiam piit et ώς ἐπὶ τὁ πολύ, quippe quod postillet iis iis loli lenili qiii apud Aristotelein obtineat, sed et I96 h II τα μεν ἀεὶ ῶσαλως γινέμενα, τὰ δεῶς ἐπὶ πολύ eoll. vs. I 3 et 20 opilini codices praebent, et
415쪽
ῶς μεν ἐπὶ πολυ τὰ πλείω τε τῶν γινομένων γίνεται κατὰ φύσιν. Sintilia fiant quae leginius Dathan το δὲ ἀδίκως ἐγκαλεῖν ῶς αδ πολυ ἐκ προνοίας εστίν. 36uli 27 μετά τε τους βρους λεμος ώς τὰ πολλὰ γίνεται qiiod pleonasi rufi est Sua I 5 dso ῶς τὰ πολλὰ τίκτειν εἴωθεν, es. 45l li 24. I25b IIῶς ἐπι το πολυ εἰπεῖν συμβαίνει ἐκ των έφροδισιασμῶν ζκλυσις καὶ αδυναμία. I 2I a la ἀφίησι δὲ, επὶ τδ πλεῖστον εἰ
ζει ῶς ἐπίπαν εἰπεῖν, unde etia in aΝ6b23 seritu ii illini erit ώς μέντοι ἐπίπαν έ ἐπι πὰν DLk. εἰπεῖν ἀντιστρἐφει, qtiani quam 5eta a G. 46,6bI4 halu i ii r ῶς ἐπι το πῆν εἰπεῖν. - s. I 5allidit καθ' - τρέπον διορίζομεν, quia nova est liaee signifieatio terbi tr/δέχεσθαι. 25hI8 οταν περὶ τοs . . . In mente Iiabet quae dicit capp. 13 et II. 25, 25 ταῖς αλλαις, inteli. τῶν καταφατικῶν. p. . Ipsam de syllogismo doctrinam aggreditur. 32 qualis sit oratio et quae nomina terminor nn in prima Igura, exponit. 37 Syllogismus ex utraque propositione unis rSali, 26 a ex altera universali. altera particulari. h 21 Ds coniunctions binar an propositionum particularium. 26 De iis quas prinias Igiuae propria Runt. 25 b 26 διωρισμενων δε τομων. Locutio Aristoteli valde sanit-liaris. qtia titutir, tit ab alia re quam pertractavit ad aliam transeat cum priori coni linctam, v. 21 a 34. 3IIa 32. 416, 32. 25 b 33 τον ἔσχατον , terminii in minorem qui dicitur ἔσχατος, lilia Tω ἀτίμω propior est: ἔσχατα enini appellara τὰ καθ'
licitur qliod proxiine accedit ait id ei ii iis caiisa saetiim est vel in cuius ita iii rana convertitur: Issi h S τδ μευ σπἐρμα υπύκειται
pellantur alimenta quae iii sanguinem conversa ita conlaeta
416쪽
sint es. 469a I τδ αυα τοῖς ἐναίμοις εστὶ τελευταία τροφή coli. 126b II. Eodem sensu dicitiir υστάτη τροφῆ 28am, qua non diveretina est quod dicitiir πρώτη τροφή 144b 14. ἐκ τῆς πεπεμμένης καὶ καθαρωτάτης καl πρώτης τροφης:nam quae ultima sitiit ex cibis coiis etis per conco 'tionena, Ea
prima sunt qlithus alii nur. Colorem vocat 439a 28 του ἐν τοῖς σώμασι διαφανους τδ ἔσχατον , finem materiae pellucidae qlia Corpora circumdata sint, cf. 438a 31 πὰν δε χρῶμα κινητικέν ἐστι τοὐ κατ' ἐνἐργειαν διαφανους καὶ τουτ' ἔστιν
τον; sed ista coli simietio satis Deqtieiis est apti l Aristoteleni,
τ. 81has 3 μηδενὶ υπάρχει ἔτἐρφ ἀλλ' ὰλλο ἐκείνω eoll.82a h1, 3. 990a 4 οσον αἰσθητύν ἐστι καὶ περιείληφεν ὁ καλούμενος Οὐρανύς. 694az οἷς ὁ βίος ἐπίγειος καὶ ἔστι καρποφάγα ' πλωτὰ καὶ περὶ ἴδωρ βιοτεύουσιν. 13 7 a 4λιγω δε τοδς συνδυασμούς. ούς δεῖ μεν ἐπισκοπεῖν, οὐκ ἐσκεμμένοι δ' εἰσὶ νον. 450 b 31 μέσον δε δ καὶ αὐτὸ μετ' ἀλλο καὶ μετ' ἐκεῖνο ἔτερον. 494 a11 τοὐ δε ποδος ὁσοις τι ἐντος παχύ καὶ μὴ κοῖλον, ἀλλα βαίνουσιν ὁλω. πανοsργοι. 08a 24 οσα δε χρῆται μεν ἄλσει μή ἐστι δ' αὐτοῖς αὐτάρκης
αὐτέ, vix Egl qtiod moneamus. 25 b 31 ordo termitiorum , qtio Aristoteles utililr, Ilait Irae rellonge aptior est quam qito nos uti solemus: vis enim quam habet medius ierant illis qitippe qiii iungat extrema, non solum nomine, sed etiana colloeatiotie declaranda est.
Quod quum videri t Appuleiiis in hune errorem se iii duci passus est, lit propo8itionium oriatii ein inini litaverit: dicit ei itin 638 ed. Flor. eundem syllogismum quem modo Proposui mus retro talem es8e: Diuit rei by Corale
417쪽
26 a 4 ἀναγκαῖον συμβαίνει. Aecuratius dIxisset ἀναγκαως, ut
get o6τε τὰ καθύλου οὐτε το κατὰ μέροςr tiam si ite de parte quidem alii tuid colliguitri nillil de toto colligi posse coiis equitur. - Vs. 8 per exempla allata probat v. 25 a 25 qiuod
demolistrare debebat ex ipsa mitioite quam siti guli termini inter se habeant: est enim propriuin artis in ica , iit termitiomam rationem cognoscat, duim res igitorei. Nil in de Caio praedicetur antinal nescit, scit de Caio praedicari alii mal, si animal de liomine et Itomo de Caio praedicetur. 26 ala Termitios, si fiat syllogismus, sic se liabere ut exposuit iii de colligit, iiii od omnea n Od Os et mitiones coli templa tua sit, qui loclina liabere possitit Inter duos terminos, quorum alterile altero universo praedicet tr. 26 a II Nullani, quae fieri possit, coniugationem - , coniugatis propositioiiii in dicitur ipsa connexio ea ritui per filiam communein particularia, qtia inter se copii tantur: ita enim possunt ad una in concluηionei a coligentire'. Appiit ei. 642 ecl. Flor. ab Aristotele praeterni issam esse inde apparet, qliod prin unicus. 23 uiatorein propositionem Deit universalem sive affirmaritem 1ive negariten , mitiorem amrimariten , deii ad E v. 39. maiorem nitiversalem sive niurn antena sive negantem cum Inlitore rimante conliingit. De uη vero coniunctioniblis, quae In Inorem lialtent universalem, maiorem particularem, to iiivii r itide
sitiones: duae partieti lares, ditae universales. IIartim lilia lilae ille. iit ait Aristoteles, iit sit si ilaiecia filii et aliis tribus propoliatur, qtiate rite scilicet coniungit hir. at ille ita senae denae coniugatioties in siligulis sortitulis eri int.' De conluotionum,
418쪽
ἄκρον noli ipstina terni inii in sigillificat, de stilo lini erso aliqiild praedicetiir, sed propositionem iii dicat universiale in esse, quae illum terminum liabeat. - ὰκρα appellari ter ilium inaiorem et minorent iam vi clinius 25l 34. cf. 46h22. Terminiis maior
loeiun tenet inter album et iligrum, utrique quodaminodo eontrarium est.26 a 32 Apparet Aristoteleni h. l. exponere conlii ii nem propositionis minoris liniversalis sive ainrananiis si e negantis cuin particulari maiore sive affirmante sive negante: qitare quem gens uni hahere possit lectio Beviceri equi deni nescio. quod alii de derint videre licet apiid Bu filii ini sed . Bipont. Voll. II. p. 623 . Nostram lectioneni etiam veta in t p. lat. lia huit. eiis tua verMio nis . exstat in cod. Gothan. niembr. I no. 94 de co-diee ipso v. Iacolis uiid V kert Belusgo Eiir fit teren Litteratur p. 207 : nam latine hune locitui reddit nec eum indis inita anfirmativa sit vel partieii lariRV. Nemo erit opinor, qui verba Osτε ἀποφατικοs ... δντος de propoηitione maiore dicta esse negete quare recte Alexatuleri qui nostram lectionem videtur
habuisse. sol. 24 h ed. Iunt. 1521 ,,του δε κατὰ μf0oςV εἶπεν ἀντὶ του τῆς μείζονος. αυτο γὰο γίνεται κατὰ μιρος, unde si quis colligere velit quod verba dδιορίστου θ post
Alexa litari tenipora contextui superii cripta vel inserta sint, me quidein non liabehit contradicentenae neque enirn in exeinpiis quae selli iunii ir propositionis indes nuae fit mentio, neqite veri dissimile est ista verba ad lita esse ab interprete quodam qiii, quum in mente ad illic haberet To ἀδιέριστον usi. 28, Aristotelein corrigere sitiani intelligere n aluerit. Si periptuni expiaret τοὐκατὰ μέρος ειτος η τοὐ ἀδιορίστου. nientio propositionis indefinitae nihil lis heret quod ossynderet, quam quani ha susPl-HOI ena noli movet, quod ilixit ἀδιορίστου τε καὶ ἐν μέρει ληφθέντος , quia iam us. 2 proposui onern mitiorena particularem esse indicavit, ut ista verba non adiecerit, nisi ut signiss- Diqiij eo by Corale
419쪽
Analyti ea priora. Macaret nihil interesse utraim indenii ita su an parile laris, 26 a u . 26 b T Ter iiiii in A de ea parte terni iiii C. de qii a B non praedicetur,
Et de iiiii versa posse praedicari et de viai versa non praedicari, Per ἔκθεσιν id ei non stratur. iii inin 28 a 23 Zell hene vertit tinnitit thare Nacti Mei, lingV. Fit eniin ἔκθεσή, si tantiis termitii duae sulit paries, ilitarii in altera ab altera separari debet, ut deinoit,treiiir illinil propositii iii est. Sie in teranino λευκω v. exena pluin us. latet et etὁ λευκον quod de nive et quod de c)ctioidicitiir, litiae iiiiii lern iiotioliis albi partes separari debetit siligit laetitio pronii. ut fiat demonstratio per ἔκθεσιν, . clitae dicetniis ad 28 a 2.3.26bI4 Ex ea riinde in propositionum, de titubus modo dixit, con- iiiii cito ite non sera snlogisinu in Etiam alio modo probat. Propositivi term particilla rein appellat ἀδιοριστον, εlitoniarn tion desulii ir liuin de altera parte tarii lini vera sit , de altera salsa, an de parte talltiun accipiatur illiod praedicetiari illiam vin de toto verum sit. Plerunt lite nitie ita propositio doιύριστος dicitiir litae acci irati ii' appellaretur ἀπροσδιόριστος. v. enim de προσδιορισμῶ scliol. II: sa 44. ἀθωριστον est quod certis filii biis non circii inscripturn est: IMb11, 8 IsbI; ἀύριστον
το γαρ δυνάμει ὀν καὶ μὴ ἐντελεχεία το ἀύριστόν ἐστιν,
citiani lita in otiarn ἀόριστον vppellatur quod certos fines rion
id illi Od naension ita non admittit, nos quod sit in mei alim, sed quonia in QRt irratio liniri titioil mat lieni alici vocant. 101na 3 ἐνδε τούτοις πολλὴ ῆ του ἀορίοτου φύσις ἐνυπάρχει h. e. ln
tilitate doceri ite iii eunt: ilitare lu49 h 2 τhν sλην και τὰ πάθη vocat ἀύριστα. Alio sensu ἀδιόριστον εlicitur etiam id linod
Iton eo loco desinienduna est illio eo in inem omitii re 6.39 a 22 ἀδηλον γαρ και ἀδιέριστύν ἐστι λIγειν νυν περὶ τούτων. - Mn-tetitia nostri loci liaec est. Qitoniani demolistrat lini est non fieri pes logisnauni e in alore uitiversali vel affirmante vel negati te et nainore lilii versali camie negante, sγllogismus fieri
non poterit, si minor est particularis ilegans: nam particularis,
420쪽
Analyriea prior . Mons consequens est universalis negantis Et in ea continetur, ut, si haec sHlogii natim non efficiat, illa vel minus efficere v leat: tiliare si e binis Iaropo 8itini illius qilitatisminque nulligitiir, neque altera ita Inutata. ut ex univeritati fiat particularis qii id ius in colliget tr. - g. 16 οτι rit4 oDχ υπάρχει iungendum est cum ἀληθευεται. ol. - Scliolioli Alexat, iri ad us. Is
seliol. 152 h 4 brevius fecit Brandis. Nain ad συλλογιστικὴ inelite intelligeiuluin l συζυγία την ἐλάττονα πρότασιν ἔχουσα ἀποφατικον κατα μέὐος. 26b 20 Codices meliores omites κῖν τὼ καθόλου τεθείη, solus
Aii gelidus τεθρ qiiod iii corii ex turn recepimus. Naiotitie modi verborum in eodd. ita iii ter se perinis centur, ut saepiuη non operae pretium sit liaec anilotare, quod ii eqite Belckeriini fecisse video ne ille ipse semper feci: tiliare sitioit codd. liabent κὰν pro καὶ εἰ certius est qitain τεθείη pro τεθο. Accedit ciliod Aristoteles et in iis quae praecesserunt et in i in qiiae sequuntur, ubi siti gulas propositioiles conina emorat, ut con Mideret num ex iis snlogismus fiat necne, illi solet particilla Oταν vel ὰν, quibus aditingitur ni odiis coiit uii clivus. Occurrit etiam εἰ eum indicativo 27 h I et 36. ciuius constructioiiis alia ratio est
2I a 38, 28 a 24, b I, libi praecessit oταν el εὰν cum eor tuu-elivo, quod deinde explicatur per εἰ γὰρ clina iii dicativo. Quae
quum ita sisit. καὶ cum tmodo optativo coniunctum, quod B L. dedit. nostro loco rion serpit illini videbatiir.
codices Diniseruiit alteriin τό, qtiod eum Blik. servavimus, quia alteri in culm qii arto alit deleniluna erit aut retinendit in , cf.
στρυφνὼν καὶ δρυ et qliae collegi inus ad 3a 2 l. 26, 33 σχαματα, figuras vllogisinorum, citiae ilicuntur Appuleius . formulan voeat , ab Ari*totele appellatas esse tui. Pacius putat, quia fguris geometricis adscriptis syllogismi ab eo illustos sint. Equidem lianc vocent non iam a geometris P . illam quam de ipso ordine terniinorum accipiendam pii taFE-rina, quem σχημα appellari licebit, etiam si de geometricis