Aristotelis organon graece novis codicum auxiliis adiutus recognovit, scholiis ineditis et commentario instruxit Theodorus Waitz Categoriae, Hermeneutica, Analytica priora

401쪽

Hermen ea rica.

ea esse, qua quod contrarium est praedIcatur. - Alterii in menali rurn orationis quod promisit per particulana μεν v. 30 ornig Suim est; quoil si qliis stipplere velit, sic faciendi im videtur:

ἔστι μὲν α)ευδ ς ῆ τῆ ἀληθεῖ ἀντικειμένη ἐναντία δὲ αὐτη

οὐκ ἔστιν ουτως Αστε κατογορεῖσθαι το ἐναντίον.

23,32 Deliique negationem contraria in esse asscinationi demon- Strat ex eo, quod etia in ei tulit lationi Non holii ina est non boliti III alia Itoti possit esse coiitraria iii si liliae dicit di on bo-

ab Aini nonio noli recte explicari patet. Sive citiin nostram sese vas sive altera in praesera , illa verba de eliuiitiatione Non h Iiurn Iton est uia luna iiitelligetida eritiit, tiliae et vera dici poterit de liη qii ac ne illo holia sitiit ne lite mala litare, quum sinit it clini illa vera sit enitiitiatio altera Non bolium non est bonii na, lillic non potest esse eoiitraria) Et non vera deus quae mala sitiit sed neque liaec poterit esse qtiam quaerinalis Enuntiatio contrarria, qtita sina iit cuim altera enuntiatione Non honum non est hortuna vera esse Potest, si in utra- iiii e Non bonum intelligitur de iis quae,ne lite bolia ne ille naala sulit . Apparet ex ites quae diximus non sine aril-ficio sitio lana altera in lectioiieni explicari posse, quae si vera esset, non possent non mirari, qtiod non dixisset oi κμὶν γὰρ. τη, αμα δε καὶ ταυτα αν εχ. 24 a 3 quod docuit deleniti itiationibus indefinitis ad universales

traiis fert.24 a 4 εναντία , inteli. καθόλου καταφάσει. 24 a I Servavinitis 5τι, illia nati uani repetitiir us. 8: nam stilo ΛH-stotelis haec negligeiitia videtur convenire. Ammonius seliol. 39a8 scribit 5 τι αν εἴη quae, qlia navis placerent, si ellgent in codd. in contextum recipere nolui naus. 24 b I Qiiod deditnus ἀντίφασιν etiam Ammonius videli r habuisse v. geliol. I 39 bI3. - Selitentia eorum quae Reqtiuntur haee est. Contrariae enuntiationes repugnantia praedieant de eodem, euilntiationes veras autem ταῶτα δέ, h. e. τὰ ἀλη simul

asserere licet: quii im igitur verae en intiationen Rini ut pronuntiarri possint sine repugilantia, contrariae non simul posSint, vera enuntiatio verae non erit contraria. Di ilip Cooste

402쪽

ΛΝΛLYTICA PRIORA

Ios. Blanonus Aristot. loea matheni. Bonon. 1615. p. 36 allata Pappi lib. V u. coneci. math. desiliitione is Resolutio est via aquaesito tamqtia II Concesso per ea quae ex ipso conseqiruntur ad ali iii od certium et concessiimV Analytiea inscripta dicit ab Aristotele Euclidis Exemplum stetinente. . quod tradant melliodum qua valeamus qilaesit in quodvis resolvere, i. e. ex qir esito tamquam vero investigare aliti uani veritatem, per qi iam deinde propositae quaestionis rationein methodo eoinpositiva reddamus 'rCum quibus eonveniunt quae liabet Aristoteles 49 19r ἀνάλυσιν enim dicit fieri, quilin singillos terminos investi naus eosque ita disponimus, ut litile colligatiir data coneliisio: eodem sensii 41 a 4

plenius dieit τους γεγενημένους συλλογισμους ἀναλέειν εἰς τὰ

403쪽

Inseribenda pittat περὶ συλλογισμοs. At prinium qii Hem obstat veterum in ipp. auctoritas: riam Alexander, Plii lopoli iti . alii aperte

dieiiiit ἐπθραψεν 'Aναλυτικά David es scliol. II a 24 ἔγραψεν 'Ἀναλυτικὰ βουλύμενος περὶ συλλογισμῶν ἐπιγράψαι, ἐπειδὴ περὶ συλλογισμου διαλαμβάνει ἐκεῖ. Deinde liaud proliabile est titu-

Iuni facileni ad intelligetullini et perrepleti uni περὶ συλλογισμου ita mitatuin esse in litui uni obseuriini et dissici leni 'Aναλυτικά.ut ne vestigium qui lena exstet uitile colligi liceat alterum esse antistitiorem. Quod vero ipse Aristoteles Iaa 14 et IIa 3.3 ad Anal tica priora respicit, qliae significat vertiis ἐν τοῖς περὶ συλλογισμos, id non laniani alictoritatem Itala et, ut titulus mi tandus sit. Eteni in riori video citr Analytica inagis iiiscribenda sint

περὶ συλλογισμοs quani ἀνάλυσις περὶ τὰ σχήματα. quod Ita-hetiir 91 h Ia: itana verba ἐν τοῖς περὶ συλλογισμοo non sigiliss-miit libratim qiii , De syllogismo' iii scriptus sit, sed nillil hibi v lunt nisi lioc , in iis quae de syllogismo displitavi nitis'. Accedit quod Itiuer Gescii. d. Phil. III. p. 21 itot. protraxit euiule in libriina noti eodem seni per titillo Aristoteleni significare. Sic 539am

dieit ἐν τῆ θεωρία τὼ περὶ φυτῶν, MI b 4 ἐν τοῖς περὶ φυτῶν. 456 a 29 ἐν τοῖς προβλζματικοῖς, 4 0 a lη, I a b 5 ἐν τοῖς προβλήμασιν. Is et a9 ἐν τῖ μεθύδω τη τῶν φυσικῶν. I 062b 3I 2GI b21 ἐν τοῖς φυσικοῖς, 98a a 33, 933 al2 τὰ πεοὶ φυσεως, 25I h 1 ἐν τοῖς καθύλου περὶ φύσεως. I94 a 36 ἐν τοῖς περὶ φιλοσοφίας, Τω bs ἐν τοῖς περὶ τῆς πρώτης φιλοσοφίας. Qitare

ex ipsis Aristotelis verbis vix qui illi ita in colligere licebit de titulis libro mina praesertini quilim non totius libri litui uni nominare soleat, iihi ad alia scripta nos delegat, sed vel pari , tilias non inscripsit, nona inet vel ipsam rem, de qua in alio libro disputaverit.

Lib. I. Cap. I. qua de re disputetur in Analytieis. I6 si id est propositio. Eius vectes. his quid sit terminus. 18 quid- syllogismus, 22 perfectus et imperfecit . 26 si id dicatur in toto. 28 de omni, 30 de xu uo. 24 a I 0 πρῶτ- εἰπεis. Similiter Infiniiiviis ponitur 1308h11 - 19 κοινω δε καὶ ... ἐν πάσρ πολιτεία μηθ' ξάνειν λίαν μηθένα παρὰ τὴν συμμετρίαν, li. e. ἔτι οὐ χρh αὐξήνειν, et quae se l. 1291 h 6 του δὲ τιμήματος το πλῆθος ἄπλῶς ὁρισαμίνους οὐκ ἔστιν εἰπεῖν τοσοsτον υπάρχειν, δελὰ σκεψαμινους το ποῖον ἐπιβάλλει μακρύματον . . . -υτο -

404쪽

τε , ubi repetitur ex eo quod praecessIt-ἔσαν. - ἐφις τινος alit est quaestio de aliqua re instituta alit quaestio ab aliqtio vel instillita vel instituenda, quod lite loeunt hahel. Primum, inquit, dicendum est de qua re et cuius suq laestis. Ii. e. ait titiem pertineat fixe a quo habenda sit. Eandem vim genitivus habet 68b4 μὰλλον δρα ὁ ἔρως ἐστὶ τῆς

φιλίας η του συνεῖναι : noli reete lixitur Paeliis τίνος τeriit,,cuius causa', neque Zeli , . voraus diese Betrachiung gelit und was stir GegenMaiul isi'. Meliora edoceri poterant ab Alexandro qui Aristotelis sententiam iii terpretatur εἶναι περὶ μὲν έποκείμενον ἀπύδειξιν θεωρουσης δε ταύτη ' τῆς ἀποδεικτικῆς ἐπιστήμης: unde patet reiiciendarii esse altera in lectionem qilam conat nemorat ἐπιστημvν ἀποδεικτικήν. 24 a I6 πρύτασις. De voce ipsa v. schol. 96 hm, Elem. log. p. 52, Bi e I. p. I 28 not. 2, Appulei. Perillemn. 63I M. Flori , Est lina inter has corationes) ad propositum potissima

quae proni intiabilis appellatur, absolitiam sententiam comprehendens sola ex omnibus veritati alit salsuati obnoxia, quam vocat Sergius essatum, VRrro proloquillni, Cicero enuntiatum, Graeci πρότασιν, tiini ἀξίωμα, ego vexbum e verbo titu P tensionem tum rogantentum familiaritis tamen dicetur propositio . Apparet non satis distinxisse Appuleium inter ta6φανσιν et πρύτασιν. Ib. 64.3 dicit ,, Receptio est propositio qliae eonceditur a respondente' et paullo ante . ilico illationern con- elusionem liueli. , quod ex acceptionibus colligitur et insertur'. Stoici ἀξίωμα appellabant quod Aristoteles πρότασιν. Varro, cuius magister Aelius libritui scripsit de proloquiis, reddi ut ,,profatum, proloquium', Cicero . pronuntiatu in ' , qtIoad melius, in iiiit, iii venero. Praeterea Gellius XVI. 8 tradit definitionei a Varrotiis , Proto litium est sententia iii qua nillil desideratur ' et aliani, qtiani in graecis libris invenisse dicit , λε

lud proseritur per dupliceni maestionein, liaec per simpliceni alium sensum udos habet 1 4ra I, ubi δύο τρόπους τῶν προτάσει - distinguit τῆν καυλου ct τὸν κατα μέρος. Di Dsert ab his qiii dicitiir τρόπος τῆς προτάσεως ah Anii nonio u schol. 130a 293: idem est Eitim iiiiod appellari solet υλο τῆς

405쪽

Analyti ea priora. Muquodam oriri docet, propositionem minorem vorat vel Rέραν πρότασιν II 43b3, vel II 41 b 9 τελευταίαν πρότασιν, quippe

via ad singula descelidimus eaqtie univer ali propositioni si ib- ieeta esse cognoscin iis; v. Riuer et Prelier Hiqtor. plitioso Piliae graeco - romatiae ex soni iii in locis coii text. IIanib. I 838 p. 253. Ex propositionibus ii ascitur concitisio, mi Od qilomodo iii telligenduin sit vi lemus Iola l3 20 αἱ υποθέσεις του συμπεράσματος ῶς το ἐξ ου αἴτια. De propositione nostro loco prius agit quam de termino. iiiiia Oρος vox nova egi et Arristoteli propria, quae legetatibus obseurior esse debellat: quare etiam

dieit l, I 6 δρον δὲ καλῶ εἰς ον διαλύεται πρύτασις. 24 a Is Pro μὴ τινὶ clarius dixisset τινὶ μή. Ideni est 26, 32 coli. 59l, Io, Imb26 seq. Sibi oppon utitur τινὶ υπάρχειν Et μὴ τινὶ υπάρχειν, ut reserendiim sit ad υπάρχειν : nanaque nenio Iiaereret, si scripsisset τινὶ υπάρχειν η μη τινὶ Θ μhπαντί. Quare Zeli 32 a 35 recte vertit ,ni clit aedem', non recte nostro loco , nictit elitigeti', imo dicet tali in erat , elitigenniciuV: nain τινὶ μη idem est quod oὐ παντί, v. 26 a 37, li4, seliol. 154 a 44. Propositionem partimilarem dieit eam, qua enuntiatiir aluiuid alit . de aliquo aut . de aliquo non ' sive de ,,uon omni . In exenapiis propositionis indefinitae us. 2I, quae ident valet titioil particularis, articulosτων et τη , si onaissiesSelit. lien o desideraret.

24 a 25 Dialectica propositio e iiii aestione gignitur. Demolistrativam sunt ii iiiii demonstrat, dialecticam accipit illiani vult alter, v. quae dixi iniis ad 20la 22. ἐρῶτοσις similiter positum est pro lis quae e tyiaestione nascunturi sicutδι χιρέσεις D02 a I9

pro iis quae sitiit εξ διαιρέσεως. Sic ἀντίφασις significat catiliae stitit κατ' ἀντίφασιν IIb 26, I 018 a 20; ἐναντίωσις 422 h 23 ea taliae suill ἐναντία; ἐπαναδίπλωσις III a 33 118a II et I 6 τὰ ἐπαναδιπλούμενα; σύνθεσις 122 a. 30 ei 33 τὰ συντιθέμενα; συνδεσμος 1457 a 29 τὰ συνδεδεμένα; συστασις 654 h30, de coel. 269 a 31 τὰ συνεστῶτα, Blege I. p. 76 not. 3 die iu-nere Verrinigui iter eingetnen Thelle des organi*mis , Inio

partes ipsas Rigitificat quae eoiiiiinciae sunt. - Οὐδεν δε διοίσει. . . Ad ip8ti III 8 dlogismiini non attinet, quid littersit iliter dia-leeii cani propositionem Et deuronstrativarn. quia iit sJulogi 8nius nat, non quaeritur lilio iure praedicetur alterii ni de altero, sed

nillil requiratur, ni8i ut praedicetur: quare άπλῶς cvs. 28 interpretari lieet rigang aIIgenaeinV, h. e. discriminis quod est

406쪽

aeto Analyti priora inter dialectioni propositionem et demonstrativam non lint ita ratione. 24 30 αἱ ἀρχης -οθέσεις sunt ἀξιώματα, quoriam veritas, qtium demonstrari ne sileat, per se manifesta est v. I 2 a II

δ' ἀυάγκη ἔχειν τὸν ίτιουν μαθησόμενον ἀξίωμα καλῶ .

quid institviiiir 639a 13 δῆλωε δτι καὶ της περὶ φύσιν ἱστορίας δεῖ τινὰς υπάρχειν δρους τοιούτους προς ολ ἀναφέρων ἀποδι

407쪽

quo quid deterintnatur 1300 a II εἰσὶ δ' αἱ διαφοραὶ ἐν τρισὶν

Οροις, ων συντιθεμένων ἀναροιαῖον πάντας εἰλῆφθαι τους τρύπους. I 314 a 25 εἰς Ους μεν ουν Οὐους ανάγεται τὰ βουλη-ματα των TUPάH ων, ουτοι τρεις τυγχάνουσιν δντες. 24b o h προστιθεμένου θ . . . Optinae de laoc loco itisseritit Alexati iter, illii us. 18 sortasse Itali iiii lectioilein codicis C seliol. I 46l 32 8si. e praetilliiniis alterani, illia in optirni libri praebent,

qtiuin illa linii satis coiis rimata hilleatur. Tertia illos vicit Aristoteles, appello in qlios propositio itissolvitur sive adiecto sivellertito ERRE et Ilon es Re, li. e. sive termini contii riguntii radiecto verbo esse sive disiungi inti ir verbo Iton ekSe: Ita In Ver-lail in esse ea iri vinI liabet, iit vel coiiiiiiigat vel disiungat,

408쪽

Analyti ea priora. Meo dictum est, quia ex una aeceptione non m eoileetior licet Antipatro Stoico contra omittit in sentetitiam videatur plenaeonclusio esse Vides, vivis igitur'. Aliana esse syllogismi notionem apiid Hermogeneni lii l. Pacius notavit: ἔστι γαρ συλλογισμος ἀγραφου πρήγματος πρὸς ἔγγοαφον παράθεσις εἰς ταὐτον συνάγοντύς τινος το dγραφον τῶ εγγράφω. οἷον ἀνἐξ εταίρας μη λέγειν ἐκ πόρνου τινὰ γεγονέτα. Apud Aristotelein συλλογιωδς et opponitur συμπεράσματι. ubi simineat

dunt, ut 50 a 5, et idem est quod συμπἐρασμα 44 a 3I, es. Νleeplior. Blemni. epit. log. Lips. II 4 p. 139 ποτε δὲ καὶ αὐτοτι συμπέρασμα καλεῖται συλλογισμύς, ῶς τὰ διεστῶτα ἐν τοῖς λόγοις . . . συνάγον ὁμοs καὶ ώς συλλιγου τὴν ἐν πῆσι τοῖς

Οροις διεσπαρμένην ἀπίδειξιν. Aelioilem non solitur comparat cum syllogismo quod dicit Blege II. p. 284, sed etia in ex s3llogismo originem liabere ostendit es. Xant Krat. .l. pravi. Vst. Saninati. VI Ee l. Rosenlcrana et Scitulieri VIII. p. 219 II 4 a 25 ῆ μεν γὰρ καθόλου δοξα, η θ' ετέρα περὶ τῶν καθ' εκαστά εστιν, ὼν αἴσθqσις ηδο κυρία ' δταν δε μία γένηται εξ αυτῶν, ἀνάγκζ το συμπερασθεω ἔνθα μεν φάναι την ψυχήν, ἐν δε ταῖς ποιητικαῖς

πράττειν εὐθυς oIOν εἰ παντος γλυκέος γευεσθαι δεῖ ἡ τουτὶ δὲ γλυκυ ίς εν τι τῶν καθ' εκαστον, ἀνάγκη του δυνάμωνον καὶ μο κωλυόμενον ἄμα τουτο καὶ πράττειν. 101 a SDικε παραπλησίως συμβαίνειν καὶ περὶ τῶν ἀκινήτων διωνοουμένοις καὶ συλλογιζομένοις. ἀλλ' ἐκεῖ μεν θεώρημα τοτέλος ὀταν γὰρ τὰς δυο προτάσεις νοήσll, τι συμπέρασμαἐνύησε καὶ συνέθ κεν ἐνταὐθα δ' ἐκ τῶν δύο προτάσεωντο συμπἐρασμα γίνεται ε πρῆξις. Ib. 22 ὁτι μεν Ουν ή πρῆξις το συμπέρασμα φανερόν ' αἱ δε προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ δύο εἰδῶν γίνονται, διά τε του ἀγαθου καὶ διὰ του δυ- ωατου. I 1.39a 21 ἔστι δ' ὀπερ ἐν διανοία κατάφασις και ἀπύ- φασις, τουτ' ἐν δρέξει δίωξις καὶ φυγη. 453 a Iu τι ἀναμιμνήσκεσθαί ἐστιν οἱον συλλογισμός τις ' ὁτι γὰρ πρότερον εἶδεν ῆ ηκουσεν η τι τοιοsτον ἔπαθε, συλλογίζεται ὁ ἀναμιμνησκύμενος, μαι ἐστιν οἷον ζήτησίς τις. τοὐτο δ' Ο και. το βουλευτικον υπάρχει φυσει μύνοις συμβέβηκεν ' καὶ γὰρ το βουλεύεσθαι συλλογισμός τίς ἐστιν. - 1034a 31 ἐν

pellat 1357 a Iz et 1014b2, qui fit e tribus terminis, quoriun

409쪽

Analyti ea priora.

uniis Interponitiir mediiis. 162a 15 ἔστι δε φιλοσόφημα μενσυλλογισμος αποδεικτικύς, ἐπιχείρημα δε συλλογισμδς διωλεκτικές, σόφισμα δὲ συλλογισμος ἐρωτικός, ἀπύοημα δε συλλογισμος διαλεκτικος ἀντιφάσεως. Vectum cIυλλογίζεσθera la- litis patet 1448b 16 διὰ γὰρ τοὐτο χαίρουσι τὰς εἰκονας ὁρῶντες. οτι συμβαίνει θεωροῶντας μανθάνειν καὶ συλλογίζεσθαι τί εκαστον. Forma persecti passive etiam histirpatur1351 8 ἐνδέχεται δε συλλογίζεσθαι καὶ συνάγειὐ τὰ μεν ἐκ συλλελογισμένων πρύτερον, τὰ δ' ἐξ ἀσυλλογίστων.

pro es. 461 h 20 λέγω δ' ἀμφοτἐρων του τε ζῶον εἶναι

ου μή ἐστιν ἔξω λαβεῖν τι δυνατίν.

24, 25 ὰ-ἔστι μεν . . . quae necessaria qii idem si int, quia con se lituiitur e ratione quam ierantial inter se liabent, neque tamen in ipsis propositionibus expressa sunt.

p. 2. Propositionum conrogiones Gemplis illustrantur ra. 14 demonstrantur.

25 a 3 καθ' ἱκάστρο προσρησιν, v. Tralli g. Elem. log. p. II ex tr. Zeli reddit . . in dena, M ag sie aussprechei V. imo . de nacti der Beseliasset,lieit der Copilla' r nain πρόσρησις idem est iiii odπρόσθεσις 2Il3 21. Eodem sensu halutina iis προστίθεσθαι 24l, II. 25a 6 τως οροις ἀντιστρέφειν, v. Trdlbg. Elena. log. p. 72, de an. p. 408. Ter iiii propoηitionis dicuntur ἀντιστρέφειν 31 a 31,5Ia4. 52l,8. 57b35 pqq.. qiloruim alter in alteriuη locli Insubstitui potest, propositio dicitiir ἀντιστρέφειν ctitiis terni iniconvertuntur, ut ἀντιστροφὴ Rii integra propositioius coii versio, Plein sensum habet Sub 32. Latius patet ubi accipitiir desis propositionibus quae mutantur in contrarias, v. 45 b s. Sic Duili os by Corale

410쪽

Analytie a Priora.

80, 25 propositio dicitur αντιστρεφεσθαι, qtiae vel ex asscinante

facta est negaris vel e negante assi rimans noli e Onv rsis terminis,

es. 32b43. Etiam ea in propositionem diei ἀντιστο ἐφειν quaerion nisi per accidelis coli vertiti ir , iit dimini seliolastici plillosoplii - quam 'litide in conversioneni Appii letiis in napnte habet tibi dicit i642 ed. Hor. , sitnplex conversio in concitisionum illationibus reflexio noni itiatur' ' ver. nil erie Uuili elimatig e nostro loco Ipso colligere licet 25aΝ; illein sere sigilificat μετατίθεσθαι 1la 24. Atilini sensum qtieni liabeatit ἀντιστρέφειν et μετατιθέναι expoli it 59hI. Noli ite teranitio in convergio ite eogitandii in est 64 a II et 40: nam ἀντιστρέφεσθαι et ἀντιστρίφαι-των Ορων iii liis sigilifica iit de priori termino diceti tum esse illi nil antea de altero, de ali cro alitein quod antea de priori. cs. 14 a 30. ἀντίστροφον dicitiir quod alius rei liliasi partes agit eam pie repraeselitat, v. 1292 b T. 661 a 27

dντίστροφος etiani dicitiar res contraria aliori, illia in potestate

dein otii traiiduni est is de initio A prae licari posse, si A praedicetur de tuitio B. Si enirn B de alitilio A, eana pariem notioliis A, de qua praedicatur B , appellonius C. Iani liabemus duas propositioiles, una in C est A C eiiiiii pars est notio itis A , alteram C est B. A igitur et B unam partem liabeiit conatu 1 nem, eam inteli. titiae vocatiir C, h. e. A et B eonventiant in termitio C. Verat in igitur erit dicere et ali iiii Od Λ intuli. C est B, qt Od n inc praetermitti inus, et ali iii od B inteli. C est A, Iliod hSpοiliesi reptigilat, iiii ac suit iiiiiiii in B est A. Aristoteles liOc tion talia dei noli stravit, ilitana illis in otio dei Iao sistrari

possit illinati; quae iiiii leni ite in oti stratio fieri debet per taθε - σιν v. iiii ae ilicemiis ad 26b I : liaiul temere ellini adiecit τὶ vs. II, tilio significaret non de iiulcissilua illiadani parte generis A semia oneria e SSE, sed de ἀτύμοις. F o leni solis ii 28 a 24τὶ τῶν Σ dictit in est. De imonstrationem ipsa in exposui ny IN, nequis loci obscuritate inductus opitietur conversioli im ProPο8 tionis universe negantis probata coiiversa propositione affirmante de parte schol. I49 a 35 , quod circulus esset in de-

라틴어 텍스트