장음표시 사용
391쪽
21 a18 ἀληθες δἐ ἐστιν . . . Optime Boetii liis p. 422 , Ordo alitern se sic liabet, dii bitans enini dixit. Verum Est autein ali- qii id dicero de alii lito eo imposite et connex e et rursiis sina pliciter, iit quendam lium Ine in lioni inem aut quelidam allatim Iio ini- ne in , an certe non seniperV, et paullo ante Iluc autem si ii asidii bitatis dixit. Ita enim legemluna est, quapi si dii bitatis iliceret sic. Vertim est alitent ilicoro de ali liis eo ni positu ui con- iiiiiciunt lite ali luid, iit ite ali tuo lioni ine lio miliena alit de aliquo allio at Mina, ita iit extra horuin ali iii id sini plicuer praedicetiir, ait cerie linii senaper'. Ex altero loco igitur colligi
posse vii leti ir Boetii iii in v9. 20 legisse ῖ τιν τινὰ λευκιν - θρωπον oniis sis vertiis seνθρωπον λευκύν, qtiae addi solent, ex altero ait leni h τὼν τινὰ λευκὼν λευκόν. Utrumque conciliat, itur, si legitnus. qiiod s. 20 e eod. n deminus h τον τινὰ
λευκον ὰνθρωπον λευκύν; sin alitem vulgarem lectioitem Rer- an lis, ex nipli ni ipsit in ei plane coiit radicit quoid probare delicte sentetitia et iiii liaec est. At certe erit ali iii id quo id desin Niliη rebus Eliani seorsiani praedicari poterit, ut lio ino deliona ine qlio lana xel ite albo qilodani lio mille allatina . uitare non vi leo sitioni Odo lectio vulgaris ferri possit: exenipla eiiiiii Probare delient, quod alii lii id seorsit in praedicari posMit. Verisinii te iiiiii in Est etiarn ali omina clνθρωπον ilet nil una esse,
quod ii oti ait si fit initis, lic qii id ait tacitis uilitavisse vici ea mi iri L. cito vitigaris vero itide vi letiar originem liabitisse, sitioil quiη alterunt ex einpiiiiii et qii nil pracccsΝit si inite esse id eliere putaret: Allia in qii ille in similitii illi leni ut efficeret. alteriain ἀνθ ρωπον. videt tir addidisse. - De Protioin ille iii iesinito cuin articillo CDiiiiiii io v. qtiae dixi inus ad Ia 22.21 a 21 Vertim tanteii seorsu in ali iii id praedicare Iiori licet, si in eo quod sui, lecto oratiotiis adiicitiir, inest ali iii id quoid praedicato ita oppositu in est, ut itide sequatur repugna litia quae- dant , e. g. Ri in ortitus lionao dicatur homo. Vel exceptio us. 24 , qtiam naoilo seclinus, rectius ita ex priuiuur, ut, si quae repugnantia sit iliter id quod praedicetiir et id de qlio praedicetur, Remper sit salsa eiiuiitiatio, si non insit repugna litia, non
utique vera: Ita ui si e. ilicitur Non erus est poeta, dito sui itqilao de Hori Ero Praedicati tur si et .. Poeta teque lanael illud liud uiti de eo praedicatur, sed ii Oii iii si si ita tellus poeta esse dicitiir.
21 a 29 Colligit ex iis quae praecesserunt. In quibuΗ non inestra
392쪽
repugilantia, si definitiones sumuntiir pro nominilius et si quae praedicaritur ita praedicantur, iit eum itatum rei eoii Iuliela sint, in iis qiiod quomodoeunque praedicatur etiaul georsum prae- dieat r. Sopliisnaati cuidam occurrit. Vs. 33 seenti sumus edd.priores et eo l. qui pracbent quotl magis convelli re videtur
stilo Aristotelis. p. 12. De negationibus ros δυνατδν εἶναι, ἐνδεχύμενον
εἶναι et similium. 2Ia 38 εἰ γὰρ . . . Deest apodosis. Qiuod in mente Iiabiterii apparet bl0. ubi verbis ωστε ει Ουτως πανταχου complexus qiuae in priori parte orationis dicturiis erat apodosin ad tit.
θρωπον non esse negationein το εἶναι μη λευκδν ἄνθρωπον eo, quod absurdum sit lignit in diei μη λευκον ἄνθρωπον. IIocautern colligitur ex propositione maiore quani expressit verbis εἰ γὰρ . . . ἀποφασις et minore quam reticuit καὶ εἰ του εἶναι λευκον ἀνθρωπον ἀπύφασις το εἶναι μη λευκον ὰνθρωπον. 21l 5 εἰ δε τουτο οἴτως, Ii. e. εἰ δὲ αυται ἀλλήλαις ἀντίκειν-ται ὁσαι κατὰ το εἶναι και μη εἶναι τάττονται.
21h6 το αὐτό, inteli. 5περ ἐποίει τὁ εἶναι ὁσοις προστίθεται. 21b I2 cl. de coel. 282 a 5 ἐπεὶ δ' η ἀπόφασις του μεν ἀεὶ δυναμένου εἶναι το μὴ δυνάμενον εἶναι, το δ' ἀεὶ δυνάμενον μὴ εἶναι ἐναντίον, ου ἀπόφασις το μη ἀεὶ δυνάμενον μh εἶναι, ἀνάγκη τας ἀποφάσεις ἀμφοῖν τῶ αὐτ0 υπάρχειν,-ι εἶναι μέσον του ἀεὶ δντος καὶ του ἀεὶ μη δντος το δυνάμενον εἶναι καὶ μη εἶναι ῆ γαρ ἔκ-ἐρου ἀπόφασίς ποτευπάρξει, εἰ μὴ εχ ἀει. ωστε και το μh ἀεὶ μὴ δυ ἔσται ποτε καὶ οὐκ ἔσται, καὶ το μ' ἀεὶ δυνάμενον εἶναι δηλονύτι. ἀλλά
ποτε μ' ωστε και μὴ εἶναι. τδ α δ ὰρ' ἔσται δυνατμ ε ἶναι καὶ μή, καὶ τουτ' εστιν ἀμφοῖν μισου. λέγος δε καθόλου ἴδε. 1041 b21 ενδέχεται δυνατὼν μιν τι εἶναι μh εἶναι δέ, καὶ δυνατον εἶναι εἶναι δἐ et quae seq. 1050 h11 τὐ ὰρα δυνατον εἶναι ἐνδέχεται καὶ εἶναι καὶ μη εἶναι ' τδ αὐτο δραδυνατον καὶ εἶναι καὶ μη εἶναι. 21b Is h τδ αὐτο . . . αυτου inteli. εἰ μἐν του δυνατον εἶναι ἀποφασίς ἐστι τὼ δυνατω μh εἶναι καὶ τὼ α1ὰδ δυναται καὶ εἶναι καὶ μθ εἶναι vs. 12 . - Vs. 20 η μh κατὰ . ἀποφάσεις, inteli. εἰ δὲ το αυτὁ δυναται καὶ εἰναι καὶ μ' εἰναι
393쪽
τικειμένας φάσεις. - Vs. 2l κατὰ. . . προστιθέμενα, la. E. κατὰ
nielitein noliis rei ocaret alteriani γίνεται illud Itali uina iis us. 26, quod lo ligi iis rei noluna est ab si R ad istae resertur. In Requentibiis oratioticin turliavit 'iit clarior fieret: laetie procederet oratio, si Dimissa Essciit ῶσπερ ... μη εἶναι s. II et Oμοίως οὐ δw'ατύν S. 32. Iliae, . lita milia in in iis viae inodo dixitiani coli tinentur, ta incit expresse addi illi. ut liene intelligerentur mena oriat lite Coni preliei iterentiir. I'raestare alitent videt tir alia lianc structiiraim Explica Iuli ratio: eo inparationis' litani secu
deli itiir praeter Vertia Oμοίως αυται vs. 32, quae citr ad id ita sitit in pronilii Est: abessciit ei lini, si vertia ἐπὶ του ειναι δυ- νατὼν και εἶναι οὐ δυνατμ eunt locii in tenerent illii iis coii-
venit alite προσθέσεις vs. 30: addidit igitur' ὁμοίως αυται iii-
394쪽
leu. αἱ προσθέσεις, τὁ δυνασθαι καὶ το ἐνδέχεσθαι , iit patefaceret de quibus dicta essent quae sequuntur TOυ . . . οὐ δυνατόν. 2II, 34 Si Aristoteli tritatim iis qliae leguntur in edd. priori bus, inimi in his latest loquacitas, quam qiiii in Aristotele init ignaruiiudicaverimus rion potuimus non liti alictoritate eodicis B, quius. 34 et post dπ3φασις non habet verba or; τb Οὐ δυνατιν εἶναι ἀλλὰ et post μὴ εἶναι omisit verba καὶ του δυνατον εἶναι οὐ το δυνατον εἶναι, ἀλλὰ το μη δυνατον εἶναι. Utra-
qtie servavit etiam Bkk.. nobis iure videntiar omitti: nani quae dieiinti ir de eo qliod oppositum sit enuntiationi δυνατον εἶναι, ea copiosi iis expositit inde a vg. 18; quae cur hoc loco Tepet alitur idonea causa inveniri vix poterit. quid' qiiud serri haec repetitio omnino non posse videtiir propterea, qtioil partieula δὲ vs. 34 aliter non poterit Intelligi, nisi ut in licet iam traiis ire Aristotelena ab iis qliae dixerit de negatione enuntiationis δυνατον εἶr/αι vs. 23 sqq. ad ea quae dicenda sint denegatione eriuntiationis δυνατον μη εἶναι. 2Ibaa Post ἀλληλαις addi solent verba ciί του δυνατω εἶναι καὶ δυνατον μὴ εἶναι, quae per negligentiana excidi spe in optimis libriu non magis verisimile est quam us. 33 post ἀπόφασις verba of το οὐ δυνατὰν εἶναι ἁλut nillil enim in propinquo adest, quod scribetitem probabile reddat ita erravisse, ut ista verba praeterierit. Deinde rilium et ex iis quae statim g quuntiir et ex iis iiii ae iam dixit es. vs. l2 pateat de qitibus enutiliationimus loquatur, brevitati qua iiii solet convenire vl- deiiir quod ista verba omiserit: si vero et haec gemanti ir etvs. 3I το δυνατὰν εἶναι καὶ δυνατὰν μὴ εἶναι post τοιαsται, quis est qui haec exti set etiam in holmine verboso 22 a 10 ταὐτα, l . e. τδ δυνατον καὶ μh δυνατει, το dναγκαῖον καὶ μη ἀναγκαῖον κ. T. 1.22aI3 ἀληθές . . . οὐκ ἀληθές. Haec addit, qlii a quod verum est in dicendo, id recte diciti r esse. qtiod sals in , non esse;
v. 18 a 39 coli. 19 a 4: qitare dieit 52 a 32 τι ὰλ θες τῶ ἔσεινομοίως τάττεται, unde iactum est, ut iungat 481, 3 τι εἶναι καὶ το ἀληθὲς εἰπεῖν αὐτο τοὐτο. Cap. 13. Θιae valeat eonsequentia inter το δυνατέν, ἐνδεχύμενον, ἀδύνατον et isαγκαῖον exponitur. h 29 Non quodcunqus seri potest, potere reiam non sem.
395쪽
- το διάγραμμα τῶν τεσσαρων σελέδων παραδιδωσιν. Tarneuloeum tabulae . qillim reliqiii liiipp. de eo conspirent, mutare noluImtis. In sequenti hiis Bklc. ubi codd. praebent τῶ δυνατῶ εἶναι s. μη εἶναι vs.. 5, II, I9, 20, 34. 36, li et kνδεχομένφ ia T, I9, 21 servavit δυνατον et ἐνδεχέμενον inul-tia eodd. optiniis, qui lii hac loqnendi somni ita non liabent δυ--τos nisi h I4 et 23, ἀναγκαῖον b29. Idem fecit Iul. Pacius, Bulite dativum ubique posuit. Equidem non video cite talis congruentia aequalitasque in liis debeat inesse, quae aliis locis ab Aristotele minime observari soleat: v. 18 h24 ἔστω τb A
equidem non assequor qii id sit tiliod Aristotelem moverit, ut
eaiisa in talibus rebus non debet quaeri, ite disputatio subtiliornat et doctior quam verior. Codices igiti ir in his seeitii sisenius. Aceedit quod qliae Aristoteles tradidit de negatione του δυνατον εἰναι et sina ilium in capite praecedenti stare non posmint. .Etenim ambiguum eκι το δυνατον ειναιr nam aut infinitivus εἶναι pendet e voce δυνατόν, ut Q δυνατμ εἶναι idem sit quod το εἶναι δυνάμενον, , id qliod fieri potest' ident quod significat το δυνατμ etiam omisso εἶναι . aut δυνατμ et εἶναι ita coli iuncta sui it In δυνατδν εἶναι ut dνθρωπος et εἶναι in dνθρωπον εἶναι. quo quidem sensu τι δυνα- τον εἶναι idem est quod το δύνασθαι εἶναι, ὴ,fieri posSeV. IIano ambiguitateni Aristoteles quum non viderit, factum est ut tradiderit de ne tione του δυνατω εἶναι qiuae legimus cap. 12. Error in quem Incurrit facile apparet, si pro δυνα- τον εἶναι scribimuη δυνατόν ἐστινr patet enim negationem enuntiation Ia το Α ἐστὶ δυνατόν non esse to A ἐστιν Οὐ δυνατω, sed το Α Οὐκ ἔστι δυνατον. Miror neque Rittemini neque Blesium ambiguitatem vidisse et errorem qui ex ea nai gel debellat: namque alter δυνατδν εἶναι utique vertit ., Id lich- seiuV, alter semoglicli dati es ist . Utrum admiseris, evitatur ambiguitas qtiam Aristotelis verba habent: optime, ni sallor, redditur senadglicli Eu sein'. Error, quo Aristoteles se decipi Passiis est, effecit, ut cap. Ia non alii adverterii quod laterest inter τῶ δυνατῶ εἶναι ει - δυνατον εἶναιr namque
- patet ex iis quae diximus δυνατ0 non poni, ex more Atticorum, quod Buhle voluit hoc enim, quamquant 23b II dieit
396쪽
συμβέβηκε γὰρ αὐτω οὐ κακῶ εἶναι, neqtie usus loquendi, qiil apud Aristotelem obtinet, postulat sc s. II 43 a 29 ἐν κριτικὴς εἶναι , neque Atticorum in ore scribit Ii 31-το τί εἶναι
ἐκείνω et id geniis alia: eui quid ein constructioni similis est quam nostro loco liabent qui δυνατΩ εcri laeti lii in pittant , sed non posse dativit in rion poni, si articulus Tω noli contui igitur euni ειναι, sed elum Ex qiis infiniti us ειναι pendet, quia τῶ δυνατῶ ειναι plane idem est qliod τῶ δυνατῶ. quae quum ita sint, ex Arristotelis errore, quelit Inodo exposui imus, apparet optinae nostro loco convenire. quod Tφ δυνατῶ ειναι Et τοδυνατδν εἶναι sine discrimine posita sint, quare seram ullum in his dux initis qiuod eodd. praebeiit. Et indein eoorem etiam prodit qliod os et sine discrimine in liis posita sitiit, qi iam- qita in s v ad iii sinitivuim referri debet, os vero ad id ex mi opeiulet infinitivus.22 a 34 ἀντεστραμμένως qii id sigillsicet ipso explicat τὴ κατα- φήσει ῆ ἀποφασις και ῆ κατάφασις τ/ρ ἀποφάσει.
22 a 38 οὐχ ουτως ἔχει : rvpugii aliteR Eniin utique ex adverso positae sunt iis polis exceptig quae Iiabeiit το ἀναγκαῖον, in
iis vero αἱ ἐναντίαι επονται , h. e. Earaim quae eX ad vereopositae sunt repugnantium consequentes stilat Contrariae: qua Sqtianimi am simul veras esse posse ostetulet li 2, contrarias
appellat, iit 59b10, 61li II etiam propositionem de parte ansrinantem coiitrariaria voeat ei qllae de parte negat, iliis inquam simul verae esse possurit. Coiitrarrias autem eas appellat quum Propterea, qtiod non est aliud nomen quod iis melius coiiveniat, tum niaxime Propter locos illi os ocelapant in tabula quam
scripsit: nam in Ilac εξ ἐναντίας v. 6, 8ὶ collocatae sunt Usκ ἀναγκαῖον εἶναι et ἀναγκαῖον μη εἶναι, οὐκ ἀναγκαῖον μὴ εἶναι et ἀναγκαῖον εἶναι. - αἱ δ' ἀντιφάσεις χωρίς: naui οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι et ἀναγκαῖον ειναι taliam maxime distant intabilia.
22, 3 Causam exponit, eur οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι et ἀναγκαῖον εἶναι in tabula non e regio ite posita Rint, sicut reliqua quae si hi repugnant. - Vs. 6 etini edit. priori hiis dedi unis οὐχί. 22h γ ἐκεῖνα inteli. quae liabent τὼ ἀδύνατον, vs. 8 ταὐτα Inteli. iiii ae habent τὁ ἀναγκαῖον. 22b Io At dispositio eni intiationum quant seclinis lianc dissicultatem habet, quod δυνατον dici debebit quod ἀναγκαῖον est. Namqtie si το δυνατον consequens esse του ἀναγκαίου nega- Diqiij eo by Corale
397쪽
mus τδ ι δύνατον erit consentiens του ἀναγκαιου , quod absumtum est. Si eontra eoi cedimuη το δυνατον esse conseqliena , του ἀναγκαίου ex prirna serie nostrae tabulae apparet το οὐκ ἀδυνατ- et τι οὐκ ἀναγκαῖον esse consequentia et δυνήτου : erit igitur το οὐκ ἀναγκαῖον consequens του ἀναγκαι , qtiod liai id minus absurduim. IIaec igitur di cultas luculenter ostendit tabulam nostram rioli recte se habere. Iana ut quod in ea lateat vitii im patesat, explorem iis quae enuiit Iaiio ex iis in qui hiis inest το ἀναγκαῖον, possit esse consequens του δυνατω εἶναι : apparet eitim ex iis si irae modo expositinius τδοὐκ ἀναγκαῖον εἶναι non recte liabitu in esse pro consequentlτου δυνατδν εἶναι. Pergit igitur sic us. II. Coiiam ieris autem του δυνατου ii eqtie το ἀναγκαῖον εἶναι esse potest neque το ἀναγκαῖον μ' εἶναι , quia illi id το δυνατόν et esse
potegi et noli esse, lioriana vero του ἀναγκαῖον εἶναι et του ἀναγκαῖον μη ειναι si averum utrum verum est, non amplius incertum est utrum res sit an non sit. Qithim igitur neque haec neque τδ οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι conseqtientia esse posse του δυνατον εἶναι demonstratum sit, reliquum est ut τδ οὐκ
ἀναγκαῖον μh εἶναι sit consequens et nillil enim absitria exit, sl τδ ἀναγκαῖον est δυνατόν et si το δυνατὸν dicitur κἀναγκαῖον μῆ εἶναι, tino tollitiir etiam diversitas quain habebat conseqtientia του ἀναγκαίου qiuae exposita est a 38 sq.Enuntiatio enitia, qtiaim nunc ponendaut dei nonstravimus sui3 τι
δυνατον εἶναι το οὐκ ἀναγκαῖον μὴ εἶναι dicit , repumat et
qliae est eonseqiteng του Ου ὁ πιον εἶναι : ut in reliquis igitur sic ei iam in iis quae habent τι ἀναγκαῖον, repugnantes repit trianti uim sunt conseqtientes Et e reione collocatae. Vix est quod expresse notemus του δυνατον μη εἶναι sio fieri eonseqtiens To Ουκ ἀναγκαῖον εἶναι. - Vs. 25 ἐπιωφ est τῶ σοδυνατω εἶναι.
22b29 Nova difficultas inde oritur, quod, si quis neget τδ
duni est, aut etὁ δυνατω μη εἶναι si lioc negationena esse di--t του δυνατον εἶναι , qtiod non nainus absurdum est; τοdναγκαῖον enini dicitur dδυνατον εἶναι : si ii alat vg. 333,
τὼ ἀναγκαῖον erit δυνατὸν καὶ εἶναι καὶ μη εἰναι; demon-gtravimus enim etiam non fieri posse quod possit fieri. Utriini
398쪽
igitur sumat, absurdi aliquid sequitur. Quae quidem difficultas ita tollitur, ut non omnia quae fieri possint, ea eumn non seri posse dicamus. 22b38 πρῶτον μὲν . . . Prantium H quod rationis est expere, deinde qliod dieitur fieri posse, quia iam factum est. Niliit sequitur Fod respondeat voel πρῶτον, alterum vero orationis membrum quod per istant vocem proiniuitiir Incipit 23a 6 ἔνιαι δε . . . - κατὰ λόγον δυνατῶνr Is M a 36 ἐπεὶ δ' αἱ
μεν ἐν τοῖς ἀψύχοις ενυπάρχουσιν ἀρχαὶ τοι ται, αἱ δ' ἐν τοῖς ἐμφύχοις καὶ ἐν α υχη καὶ τῆς ψυχῆς ἐν το λύγον ἔχοντι,
δῆλον ἔτι καὶ του δυi άμεων αἱ μεν ἔσονται δεποι, αἱ δεμετὰ λόγου . . . καὶ αἴ μὲν μετὰ λύγου πῆσαι τῶν ἐναντων αἱ αὐταί, αἱ δ' ἀλογοι μία ενὁς, οἷον τὁ θερμον τοὐ θερμαίνειν μειον, η δε ἰατρικὴ νόσου καὶ υγιείας. αἴτιον δε
λι λύγος ἐστὶν η ἐπιστήμη, ὁ δω λύγος ὁ αὐτος δηλοῖ τι
τύκοις το μεν ὰὐρευ τὰ δε θῆλυ, qtiod explicatur 265 b 9 τὀδῆρεν καὶ το θῆλυ διώρισται δυνάμει τινὶ καὶ ἀδυναμέα. 161, 25 ή δὲ τῶν ὁστρακοδέρμων συνίσταται φύσις τῶν μὲν αὐτομάτως, ἐνίων δὲ προ μένων τινὰ δυναμιν ἀφ' αυτῶν.
Alium locitin quo δύναμις non additum est nisi ut eircuinscribat ipsam rein evius est δύναμις dedimus ad 2 a Il. 23 a 3 ἔνια μέντοι ,- . Beete hoe intellexit tui. Pacilis de patiendi tacilitate, cuius exempliini dedit 22 b.34: nam qitae pati Possiint, ea idem etiam possitiit non pati. 1046 a l9 φανερὰν ν δτι ἔστι μευ ῶς μία δύναμις του ποιεῖν καὶ πάσχειν. . .
ἔστι δ' ῶς ὰλλ . η μεν γὰρ ἐν τῶ πάσχοντι διὰ γὰρ τὼ
ἔχειν τινὰ dρχὴν και εἶναι καὶ τΘ sλην αρχην τινα πάσχει τὰ πάσχον καὶ Ελλο υπ' ὰλλου ... ῆ δ' ἐν τῶ ποιοsντι, οἷοντδ θερμον καὶ ή οἰκοδομι η. Quum igitur loqtiatur de saeuitate patiendi, non mimini' est quod do coel. 28 h m dieitur δύναμιν ἔχειν του μh εἶναι, ubi δύναμιν ἔχειν non sensu Pro
399쪽
hus facultatibus qliae ratiotiis expertes sunt, id non de omni-biis intelligendum est, sed linii dicti ina est nisi ut exemplum pro potieretur, ὁτι οὐ πῶσα δύναμις των ἀντακειμένων, ne lite en in de sis onaitibus accipietilliina est litae sitiit κmih το αὐτοHδος. Quid lioe sit patet ex iis i Diae seq iuiitiir: opponunturenini quae Oωiέμως ilicii litur dυνάμεις, h. e. quae non Proprie dieiinti ir Dei iliates; nam si tynil factu in est, id non pro Prie dicii tir δυνατμ: qtiare κατὰ τὸ αὐτὰ εἶδος ilici inti ir δυνατὰ quae veram et propriana του δυνατos speciem nolidum exueriint s. qilae nondum perveneriint ad ἐνἐργειαν.
23a II καὶ αἴτο ... Qiiod proprio dicitur dυνατω, id locum non liabet nisi ἐν τοῖς φθαρτοῖς : qiiod ilicitiir δυνατὀν ῶς ἐνεργosν etiani iii iis quae necessario eveniunt ἐν τοῖς ἀῖδί
et est Eius conηeqiiens, sed qlioli iam etiani ea complectitur iliae non pervenit in t ad ἐνἐργειαν, non universutia consequitur.
32 a 20 τὰ γὰρ μαγκαῖον ὁμωνυμ ως ἐνδέχεσθαι λέγομεν.
23a 13 Antimonius seliol. 134hI2ν et αύματον in codd. -- perit et δυνατύν. Utriinique Eodena sere redite nostros igitur libros sectiti sumus. Psellus sol. II extr. Ald. I503 nostram lectionein alteri praetulit. 23a I 8 Delit, at si ilaedani de prima philosoplaia, unde factum est, ut qliasi dubitans adiecerit laως. 23 a 24 πρώτην οὐσίαν non eam intelligit qtiam in Categoriis sed qliana in II et a phys. 103I a 28, 1032b2, qtieni loe. v. ad 2 a II cs. schol. 33 a 36 sqq. p. M. Contrarias enuntiationes eas eras docet, sesae idem de eodem a Frment et negent.
Ad ea quae thoc capite exposuit respicere Adetur in Meta-pllys. I 005h2η vlii pro concesso stiniit qliod ἐναντὶ ἐστὶ δύω
δύξιγ ῆ της ἀντιφάσεως et in Top. Ima 33 ἐν τοῖς υπὲρ τῶν
ἐναντίων λεγομένοις δεθήσεταιr neque tamen Indo colligere u- lili, qliod gito loco collocata flut quae in lice rapite disputat. Iustam causam eur assentiendum aIt interpretibus schol.
400쪽
135la II sqq. ,-lioe eaput non ab Aristotele pri, sectum pii ta-veriant. non video.23h2 Ut singula intelli litiir, rationem et viain perseqll murquam Aristoteles ipse ingressiis est. Enuntiationi A est honum lina Contraria esse debet. quae alit erit A non est bonum alit A est malum. vii aeritur utra sit. Ac primum quidem tenendum est en initiatiotrem A est malum non propterea esse priori eontrariam, quod in ea praedicatur qliod contrarium est malum . sed coiitrariam eam potius vicendan esse, iii qua contraria ratione praemeati iri Iani si vs. sii- minius enuntiationem Bonum est boni im, alteram Bonum
non est hontim, nilii, utilitet num exsistat alii id quid quod de bono non possit praedicari v. c. inatum , sed qitoniani nihil nisi id aginius, ut iiiveillainiis enuntiatiotiem contrariam, Hest enutiliatio alia salsa qitalisci in lite, ea non pertinet ad id quod quaerimus: eae igitiir dicetidae erunt contrariae, ex qiil-hus ἐν ωας v. Ia) deceptio ominem liabet: nascitur autem eri or ex iis , quortini est generatio ἐν τοῖς φθαρτοῖς : qtiaeqlium fiat ex oppositis, oppositio quasi solis est tinde Erro manat.231,15 Qiiod per se verum vel salsii in est, . id magiis vertim Felsalsum est quam quod per aliud sμὰλλον ἀληθης eodem sensu dieiuna est quo λλον ἐπιστητ6ς, es. 85a 23 μὰλλον δ' ἐπιστάμεθα ἔκαστον, ὁταν α/δ εἰδῶμεν καθ' α/δ η Θαν κατ'
duo et quare qitia bonurn non est Inal vim propterea, qtiod non est non honiin , et en tintiationi Bon una est bonum, qliae per se vera e8t, salsa opponitur Bonum non est bonuria, enitntiatio non uni non est lionum magis erit salsa quam altera Bon una e fit ni alum; naaxime est autem utique salsum quod veritati contrarii ini est: contraria lotur enuntiatio, quam quaerimus, erit Bonum non est boli una. - Genitivus τοὐ καθ'
Ιαυτο υπάρχοντος non pendet e voce ψευδής scit ita explicatur,
ἐστι δίζα του καθ' ἐ. et . et quae seq. Sic etiani us. 20 dicuψευdhς τοs ἀγαθου. li. e. salsa de bono opinio. 23li 2I Aut omni enitntiationi eo ni raria erit ea qua negatur quod assirniat uni est, aut nulli :: in liη igitur quibus nihil est contrari uni se. g. liolii in i res item se liabebit atque in iis quae contrari una aliquid liabent, li. e. contraria utique esse debebuenuntiatio quae negat quod in altera antrinatiana est: namque si quid iiiiiii Itala et contrarium, enuntiatio contraria non potest Disitir Corale