장음표시 사용
421쪽
p. 26η τὰ σχήματα τῆς κατηγορίας vel των κατογοοι , v. 10ria23. 1024 b I 3, 105l a 35. sie dieit 102sa 4 τι σχῆμα. τῆς ἰδίας. 1436 bs τὰ σχήματα τῆς λεξεως, es. I 0η h21 τοδε σχῆμα τῆς λεξεως δεῖ μήτε ἔμμετρον εἶναι μήτε ἀὐήυθμον. Ib. 25 ὁ του σχήματος τῆς λέξεως ἀριθμος Ουούς ἐστιν. 1318 h 26 δεῖ νομίζειν καὶ τουτ' εἶναι σχῆμά τι δομοκρατίας.
CL ὁμοιοσχήμων 2IhII et quae diximiis ad 36a I. Biege I. p. II not. et quae nos ad 26 h34. - Adscribimus tabulana, qtia ornnes .modi ullogismorram, qui si lint et issi prima figura et in reliquis, contiitentur. Servavimus ordinen , qilem Aristoteles in exponendis syllogismis secutus est, quamquain ip8una in sequentibua non eundem semper ordinena observavifige vl-debimiis. Ut ilitelligantur quae sequuntur, tabula in memoriathaerere debebit.
flgurae non demonstrari nisi deductioite iacta ad absumtum. Appuleius in explicanda prima figura Theoplirastnni sequitur, qui novem modos propositit. Namque ex quattuor modis, quos I. 21 Diuitiam by Corale
422쪽
Analyrica Prior . Aristoteles a oscit, septem fiunt conversis concliisIonibus syllogismorum i α , β' et r. Aristoteles vero eosdem syllogismos putavit. qiii ex iisdem propositionibus nasceri titiir sive recta sive convorsa conelii sione, V. 2I a 143. Octavus fit con- elusiotae linivosali l β' naitiata iii particularem, bioniis fit ex
de prima figura disputat I lieopli rast lini inlitatur in convertendis propositioitibus, In tertia vero euin reprelaendit, quod opinatus sit dii os modos nasci ex eonversione coii clusionis. Praeterea non probati diim esse, quod iii omnibus vllogismis propositioites ita transposuerit, ut minor nisioris loeum teneat, maior minoris, itotavit Cortiel. Martilliis iii alii maiivv. ad Ge-verliartum Elnaetiliorsi iuria scriptis, v. Appii l. ed. Hosscha II. p. 282. Qiiod quotmodo facturia sit, explicuimus ad 25l 3Τ. IIaud alietitim a nostro loco videtiir inserere qliae legiuntur api id Appuleiii in 659 ed. Flor. Stoici porro pro literis numeros ii8urpa it: ut ,, Si pNinum, Reeiindum: atqlii primum, secutiduin igitiir.V Veritin Aristoteles iii priinti soranula quattuor solos indemotis trabiles prodit. I lieoptirastus et ceteri quin ille En ulneratat. Nam propositionem lutigentea indefinitani colli-giint citioque illationein indesii ita in . Hoc supervacaneum est tradere . . . Arigio alitelli Alexandriniis et nonnulli Peripateticii vitiores mi inqtie alios ni odos praeterea Rugger iit universalis illationis: iii prinia formula tres, iii feci inda duos, pro qui, silli particii lares iii semini: qiiod perqi iam ineptum est, cui plus concessunt sit, nainus eoiicludere. V p. 5. De socruat Ia fgura. 27 a 3 IIs eoniugationibus propositionum univeraalium. 26 De coniugationibuε, quae sam ea altera universali. altera particulari. si altera QFranet a tera neget, h Iu vel si aut utraque a Uranet aut Niragine neget.
36 nes iis Wιas sine e binis particularib . 28 a I Exponuntur pιas prvma sint secundas Murae. 26l, 34 Qiiod dicit de scei inda fgura. id non pro definitione ha-hetidiim est citim tui. Pacio, sed pro signo, ex quo See inda figura eognosei possit. Non propolii definitionem tuni ex eo palet, iiii od ii illii dicitiir de particularilius propositionuius, tum inde, quod ύχημα hoe loco latius patet, siquidem non significat
423쪽
figuram syllogis nai, sed rationem quae Inter propositiones Interceidat, sive fit s3llogisimus sive ii oti sit. Eia iidem sensum liaee vox haliel 39a 3, ad queui locunt belle Alexander: σχη-ι-των εἴρηκεν ἀντὶ τοὐ συζυγιῶν καὶ συμπλοκῶν.
26b3et Maior terinitans appellatur in secutula fgura qui ni edio propior, utilior illii rein otior est ab eo. Non recte Iiunc locunt intellexit Georg. Pacli3naeres iqui epit. log. Oxon. I 666
p. 64 liaec liabet: ἐλάττων δὲ ὁ ποὐ9ώτερος του μέσου, οὐ
longius a ficii sibi is rena otii in qu vim terni litus ineditis. Sed et Iliae Praecesseruiit et qtiae se iiiiiii tur πρῶτον δε τη θέσει li. e. naediit 9 ierna hius lii Reelitida figura pri in uni locum tenet, qtium Aristoteles propositioiles iiicipiat ali eo iiii od praedicati ir itoli ab eo de titio praedicati ir sutis Osteiiiiiiiit de positioite termitiorui II Aristotelena io pii, non de ratione qliae iii ter ipsos teritidi ius oblitient: ita in qliae colligui itiir in II α' ea leni etiam colligi possutit iii I β si iiiii terni iiiiis fuit maior, iii imitioris loci iiii fissistitii Rur et illii sitit initior, iii loci in Imaioris. Ne illiis igitii r ii egligentilis facti ina piit et ali Aristotele, quod uiatore in a naitiore positione tali tum distiligite tulit in dixerit, lio cet iii secuti ila et iii tertia sigura fieri aliter noti posse nionentiis. Caiisa in Eo Est. qiiod orato et poΝitio ter litorii in iii una prirna figlira natiirae coli venietis est, quippe iii qua maior a Iniliore non positione sol una, sed re ipsa illiseri: iinde sit. iit pallogisnil secillula E et tertiae figurae in priuiana converti delis alit. si qliis ilitelligere velit qliae sit vera ratio quae inier teranilios obtili eat ci quoi nodo coiicli isto ex propositionibus coiificiatur.
qtiana recte colligi videin iis us. I 2. tarneli iton serendum putavina iis, qilia vera liuiuq ses logismi coii clusio, quam hoc loco Aristotelein proponere ita alii festum est, noli ex priniere debet ii una temnitius nititor a praedicetur de maiore IV, sed iiiiiii imaior de utiliore praedicetiir: tiani ut 93llogis in iis conficiatur, ipse docet conclii Rionem a coli vertet illa in esse in Nae x s. I 3 . Noli recte ii altero vulgarem lectioiicin I renitelen burgitis vidit Elem. log. p. 8. coli. p. 90 not. , iiiii scribi voluit
424쪽
id N τῶ ae Nostram lectionem et propter emendationis sa-eilitatem et propter codicii in vestigia, quae secuti si mus, Praetulimus: Belcherus in ed. ni Iliore Berol. 1843 Trendeletiburgii enaen latiotiem recepit. 2Ia 14 Haec dieit II re et II β' etiam dentonstranti ir deductione iacta ad absurdi ina, qua qi ioci concilis lolii reptignat coniungitur cum propositione maiore, ut eoii clii latur qliod repugnet propositioiit inlitori : st alitem de Ilictio sγllogismi Il α per lde tu otio syllogistiti II β' per I f. 21, 2 De eadein συζυγία loquitur de qua a 37, licet aluer expressa Propositione miliore. 2Ib II Rii id sit qii Od vitiosi aut eerte linperfecti liabeat haec demonfitrandi ratio, qua exemplis expositis non fieri sHlogismuni Prohatur hoc loco apparet. Nani ut colligat quod vult, Aristoteles coactus est ad aliam ratiotieni confiigere, qiiasdem saἡiat et quod colitetulit vs. 20 . Qiiod quiderm antequam aggreditur, deductione lacta ad absit rillina vs. 18 ostendit terminos τοὐ παντὶ υπάρχειν in velitri noli posse.
ἀδιορίστου est ἐκ του ἀδιέριστον εἶναι τὴν κατὰ μέρος πρύ- τασιν. Quuim termitiis expositis probari non possit non fierisnlogis inum, alia deuionstratione Opus est. Eandem iam habuimus 26b14 sqq.27 b 2I του δε παντὶ οὐκ ἔσται λαβεῖν. Explicemus quod Aristoteles iiiiiiiii, iit patefiant etiani ea illiae praeces8erunt, si cui minus clare ab Arristotele exposita esse sideantiir. Nnmlue si poninius di praedicari de onini X, M autem de Oinni Npraedicari concessunt erat, se iii itur m praedicari de Onani X, qtiod hypotlieMi reptignat, qii a m non nisi de parte terni iiii x praedicari diximus. - Apparet inde ani bigilitas, in qliani Aristoteles incidit ilium propositionem particularem iii definita in appellaret. Etenim si et in iis qtiae dei non stravit us. IS Fq. et in iis quae nos modo diximus particii laris non acciperetur Sensu proprio, it esset earitiae de altera parte amrimaret qliodde altera neganduria esset, sed ident valeret quod indefintia, ut de altera quidem parte affirmaret iiii od fortasge non negaret de auera, oninis haec demonstrandi ratio vana esset et Diuitiaco by Corale
425쪽
ilianis. Qitibus expositis clamim est, cur codd. vs. 19 8cmr-ptii in Itali ea iit τινὶ μο υπαρχειν,. iii nil longe praestaret, ii ista uera Iectio et ipsa Aristotelis in scridi enito iiegligetitia et ambigiti late con utendaretii r qtia particula rein propositione ira Ilo loco ea in dixit, illiae ite altera parte afficinet filio I ile altera neget iit ea ii dein sere vini lial ea iit τδ τινὶ υπαρχειν ct τδτινὶ μh υπαρχειν. - In dei noli stratio ite perginuis v s. 2η αλλ' του ἀδιορίστου δεικτιον. Qilia M de alii luo X praedicari dicitiar, tioli soliin qitiina de aliquo qiiii lena praedicat tiri de aliquo non praeitica tiar, sed etiana quili a de onilii praedicatur, et ilitia linii sit syllogistia iis, iiiiiiim 3I de oni iii di et ile oni iii X praedicatiir, apparet noli fieri μγ logis natana, etiani qiiuin Mde otia iii N et de alii pio X praeiticatiir.
,,nder Wetili veliter voti liet leti aligenae iii lii alici id ist', iiii odali lioc loco platio ali inini est. ilitia rion iii si de collitigatiOiillitis Propositio iiiiiii particii larii iiii Merimo est: ita in si ne it rallicitiir uiti erRe ussiriliare, Iioc et ile iis accipi poterit titiae de parte vel asstruantit vel negatit et de iis titiae liniverse Iiegant. Qiiid' ilii Od. Et lana si iiiiis vertia μηδετέρω παντί iiiiiii terpretari velit 'iit sigilis coiit utra in ille propoΝitionent negati tena de parte. ite hoc iiii idein ferri poterit, ilii itur ea iidem
iis illiae ii alienatis 29 a 8 ῖ ὁ μεν τινί. ὁ δὲ μη παντί, iiiiiiiii Avertiis iiiiiii ident significetiir de tertia figi ira illi od ii ostro loco de sectili da vertiis ῆ μηδ' ἐτίsν παντί, vix erit titii dubitet readeIn Enim Suiit ct tiliae praecedit iit et quae Sequillitiir: quare
426쪽
sed brevius est ' τῶ ἔτἐρω μὴ παντι. quum adlluc in mente tali ii erit alteriina orationis membraim 8 τψ μεν intell. υπάρχει
τινί . Deinde nostram emerulationem comprobarit ei iani quae habili uriis 27h2, ubi earu iidem proposition uti conliinctionen
παντί, haec verba, iit serri possint, non poterunt noli poni illico post μὴ υπάρχει qiiod praeces Rit. 28 a 3 ἀνάγκη τους δρους . . . quia ni illam συζυγων praetermisit quae e binis propositioitibus fieri potest, v. quae ex Ap pli telo adscripsimiis ad 26 a 17.28a 6 ὰ θ ἐνυπάρχει . . . titiae aut elici possunt e rationiblis, illas terminii iiitur se habent conversiones pri positioitum intelligit , aut ponuntiir ut Ilovae υποθέσεις. ilitas 2 a II nudo voea Milo ὰλλα signis eavit. Nitinerit in pluralem τίθενται posuit, quam qua in praecessu ἐνυπάρχει : iii mente enim habebat quod se iiii debet,at υποθισεις. Sinailis est constrateilo 996 a 32 τῶν σοφιστῶν τινὲς οιον ζερίστιππος προεπολάκιζεν αὐτάς.
les ab altero numero transii ad alteraim v. quae congessimi is
nis proposιtionibus universalibM exponuntur. h5 De eoniugatronibus universalis propositionis cmm partic lari, ar ulraquctoormas, ta si altera a Uranal, altera negat, 38 8ι virGqus negat. 29 a 6 Do coniunctions proposuionum panic larium. II De iis quas eialigere licet de tertia Mura tinisUrSa.28 a I9 et 21 3τι, ut us. 39, non causam iiiilicare, cur fiat s dlo-osinus, sed ipsit ni s llogismi in litii sat explicari , Iton mon rem, nisi Aeli reddidisset per eir'. Idem fecit 29 a 37.28a 23 διὰ τos αδυνάτου : Si salsii in esse polii in iis P prae illeari de alititio R, verit in erit P de nullo R, erat autem R de omni S. P igitur de nullo S praedicabitii si iiii od repugnat hypothesi. Demonstratio, quani τψ ἐκθlσθαι seri dicit, haec est. Si et P et R de onini S praedi eatitur, promatiar ἐκτιθέσθω aliqua pars eornm quae sunt S, ita ut P eL R in hac
427쪽
Analytica priora. alii Parte, quant Voeamus N, eonvilinant: etenim iter lilaeuntlite
parte terni iiii S prae dicatur P, ite ea etia in R. ut ter iiii P et It eo nimiiii e lial, eant filioli littera N iiolavi inus: illi a re Ppraedicabitiir de alit lito R; praedicauir otii iii ite eo illiud cfit 1. διὰ του αδυνατου : Si P de onini It praedicari poliiiiiiis, quiana It de onini S pracilicari coli cessit in sit, P qitui pie de niniit S prae dicat, ilii r. illi od tibi'oili est reptigilat. 28la I 3 6 γὰο αυτος ... Ea dein est ite inolis traiuli ratio, si ita in Eo posita est iit propositio particii laris convertati io itissertati tena iii eo, qii nil in illa naaior, iii liac initior convertui ir, in illa itualius coiiversi ollibus, iii.li ac lina opus est. - Εx mpli gratia ex Pulianius, sitioino lo s)llogisiniis III δ' τὴ ἐκθέσει vs. I 4 pro laeti iri Sit Pi de oriatii S. R ile altillio. Ea pars de filia praeiticatiir It appelletur N. I u ea idein igiti ir praedicabili ir P, ilitia ite oni iii S. Pariicipes sitiit igitii r in vicena Pet It alter altera iis, itana iiii una uterque iiiii vereat in N, iliter
se coliae realit necesse Efit.
propositionis assi ratiantis cuin Ilegante, clitarunt altera i inivcrsalis sit. altera Particii laris, non opus est a illicere, is ualis sit altera propositio, hi uiator ut ii galli ni Esse dixerit: ilitare ut
ligentiant onatui potui8Se docetit.
428쪽
p. z. Si altera propositio cormat, auera timueras negat, Remper si conclusio in qua teraninua minor de maiora praedicatur. 30 Imperfecti xyliogismi Omnes reduca P gunt
ba erunt, quam non reeepimiis, Ptia conliinctiones binari in propositionum vel assicinantium vel negariuiim opponuntur con-lunetionibus propositionis affirmantia eunt negante, Mi FE inl- Tereales sunt sive particiuares: qiuare verba καὶ ἐπὶ μέρους noth serenda sitiit. Dicit enim hoc. Si ex colliunctio ite quae inque propositionum ὁμοιοσχημύνων rion fit mi iis eo mi in syllogismorum quos ad hiic exposuitniis, nIliit omnino ex ea conigiti ir; etiamsi alitem ex coniunctioite propo Ritiolaum ἀνομιο- σχημόνων, quae alteraim liabet liniverse nega inem. non fit uniis . ex iis fruogit nais qlios exposllim is, tamen ex ea eliei potest coli clusim tu imi lerni in iis nihior de maiore praedicatur. Qitos
quidem concitidendi modos soliolastici plii losophi appellaverunt gallogismos in directos. - Latius patere etδ ἀναγκαῖόν τι γίνεσθαι iliani τι συλλογισμδν γίνεσθαι et proliant quae legimis 4 a 22 35 et ipsa synogismi desilitio 24li 18: qitare quod nostro loco dieit ουδὲν ολως γίνεται ἀναγκαῖον lioc t: non sollini non st oninino est quod indo
29 a 26 ὁμοίως δε κἀπὶ . . . Indireeti qui sunt in reliquis spiris tres finiat. In Mecunda sic. A de aliquo B. sed de nullo C igitur de nullo et B de aliquo A, qtiare III C de aliquo B non praedicatur. In tertia dito modi restant. A vel de omni vel de aliquo C, B de titillo , ex qitibiis conversis fit C de nullo B, sed de aliquo Ar B igitur de aliquo A non praedica
29 a 21 Alexander causam, cur τδ ἀδιέριω- hoc loco de affirmativa propositione particii lari sola dicti ini sit, nil iis quaesivit rest autem in eo, quod, qutina Aristoteles non a t nisi de coniunctione propositioni in ἀνομοιοσχημόνων. quarum altera universe neget, altera, si est dδιόριστος, non potest non asstrinare de parte.
29 a 3I δεικτικῶς περαίνεσθαι dicuntur sγllogismi. qui nillil novi
assumunt, sed ex ipsa ratione, quana termini inter se habent, Diuitiaco by Goral
429쪽
etia in I γ et o ad I α et β' reduci apparet. 29hlΝ οἱ κατὰ μέρος iiiteu. οἱ ἐν το πρῶτω σχήματι. 29b28 Meliores collices pratis liabitori in t ὰλλους pro ἀλλήλους, vet. iiii p. et ait alios illos coit. Gotii. iiiii ex aliis vel ad se iii viceni V. uirile Billilc καὶ πως δελους οἱ ἐκ τῶν ετiρων καὶ
προς ἀλληλους. F xsilitat, quoil iiivenerit lectioiiena, illia tollantur ilis ictiliates iiiiii, iis locu R i inpellitiis ni erit. Versio Boetii talia sint ilia liabete , et ait iiivicein et ad eos, illii ex aliiη Sunt sigii risV. II dii iiiii dein Iolige dissicilius vi det tir ilia nil ille recepit. Navi lite expositit Aristoteles et titioni odo fiant sullogis inllii singillis figit ri8 cap. 4 - 6 et tilioni odo secilii ita figi ira et tertia ait priuia in rei lii callir cap. 7 . Iis verbis a iit eua, de illi l-l, iis nillic ilici in iis, si tinnia in tuti iis ilis pittationis quae praecessit complectitur, isti nil itein secit ex imore in sine cui iustitio figi irae: illlare si dicii Re expositisse et quoi nodo fiant siliguli syllogis nai et tiliana rationein inter se lial cant, Ornilia planasi in t .vutioil BO illius liabet et vet. iiit p. , vel ad se iiivicein 'Iioc ita liatii in pilio, iit illi is deleverit filioli ita sine adiecti inerat σχημάτων, in citi iis locuna substititit ῆ προς ἀλλήλους ut verti a πρι ς ἀλληλους iii alio eo ilice iiiventa pro verbis προς
Ελλους iii colit exiit in recipienda esse sigii uicaret.
propositionibus nec famis. 29 h 29 Triplex est ali iiiiii do ali ilio prac licanili ratio: illlaretillii in s dlogistilius totiis peniteat e ratiotio, qtia alterii in de altero praedicetiir, patet dixersos exire sHlogisnaos, Ri illa ratio diversa sit. Iain quiani egerit de s)llogismis qui fiant ex iis Duiligod by Corale
430쪽
propositionimus, in quibus simpliciter aliqii id asseratur die assertorisclien , restat ut dicat de iis, quomirn propositiones aliam lial eant praedicandi rationem. Quae si itidem ratio aut itaeon parata est, ut in utraque propositione necessario praedicetur alteriim de alteria tapodihilηclie , alit Ita, ut iiii latraqtie dubiti ni sit, utrum alterum de altero affirmandi in sit an ii gaii- dum problematiselae , aut ita, iit lion eadem ili utraque Propositione praedicavili ratio obtineat μῖξις . lii us autem syllogis imis de quibus Aristoteles in sequentibus disputat, apparet non opus esse, ut etiam eas propositi otium conitigationes r tracteti, ex qui biis simplicuer sum iis non fieri s3llogismum demonstravit. Nam e ratione praeiticandi titiae in propositioni-lnis obliti et, non pendet. num sat eoiiciugio an non fiat, sed nihil ex ea pendet nisi ratio, qua praedicandum est quod pra dicati r in conelusione, h. e. penitet ex ea qualis fiat conclusio,
ρασμα. 29 l, 33 καὶ οὐχ ὁμοlως . . . quii ni netiit e termini eandem inter se rationem habeant atque in iis snlogismis, de quibus adhue diximus.
eibiis deinonstrantur dedi ictione facta ad absurillini. Nana ut fiat deductio, id potiendum est qtio 1 conciti stolii repugnat. Conestisioni alitem, quae stati iit B de aliquo C itecessario non praedicari syllogisniuna II o intelligimus , coiitradiei miis, si Bde omni C praedicari posse affirmantiis. Qiiod Rive cum maiore sive enim miliore propositione conitingitur, conelii sio certe non erit necessaria ex altera propositione necessaria altera incerta. Dermonstratio iguur per ἔκθεσιν Ιiaec erit. A de aliquo Cu cessario noti praedicatiar: de titia igitur parte termini Clieres- Rario negatur A, ea appellatiir D, ut A de oriani D Iiecessario negetur. Qi lini autem A de Oniiii B nec ssario affirmetur, sequitiir ll β B de ni illo D posse praedicari, B igitiir de ali
quem verba ω . . . υπάρχει respiciunt: nam et . parti termini C, quam D appellavimus, neutruna convertit, h. e. neque A neque B