장음표시 사용
431쪽
de D praedicam possunt. Ut et do II o et de III e dicta essetat litiae ArIstoteles iton itisi de altero syllo 'isino solo.dixit,
se illunt ii r v s. 10 κατὰ . . . συλλογισμόν de ii o solo accipietida sitiat, qiiiiin iii syllogis imo ill ε' τὼ ἐκτιθίμενον non est pars terna ini initioris ut iii Il o , sed pars inedii termini, qui a con- liis tolle iiii llic alieniis eμt. 30 a II Servavinnis cit in BeLicero ἀναγκαίως, qtramq iam ex Peditior esset oratio, si scriptuni exstaret ἀναγκαῖος. Dissiciliore in lectione ni et eo dicunt vestigia, qtii liabent ἀναγκαίος. videntur cona probare et sitiae adiecta sitiit ἐπὶ τούτωνm nani lite Relitentia linec Est. Sestiletiir ei lina aliqii id necessario terminis sic fie
p. s. Ds syllogisniis primas sturae, sevi sunt ea comiunctions propositionis necessarias cietna propositione εimplici. II De syllogiinuis universalibus, 33 de particillaribus. 30 a 22 αδ δε Γ τι τῶν Β ἐστί. Inalians ἔκθεσιν in ipso syllogismo in loeutri terni ini B terminiini C siit, stititit, qilippe qlii eontineatur
altero: scilicet optinae Aristoteles pera pexit omnem ratiocinandi vim in eo esse, quod auerit in in altero insit ut pars in toto.Εtenini syllogi giniis de iisdem liniversis est. de filii hiis sinγ-lis ἔκθεσις. - ΗekLemis invitis codietinis dedit καὶ το Γ, quod quem sensum liabere possit non video. Nam qii lini Aristoteles dixerit oQillim ite ninni B necessario praedirari vel non praedicari sun gemnitis terni ilium A, C autem lii sit in terimino BV necesse est seqimitur conclusio ., A de omiti C necessario praedicabiti ir vel iiecessario non prile licabitur : quare bene Zel l . so lsi nolli en dig. ilata alieli ni r C das Eilio oder clas Andere statistii len nrais, '. Naim qiiod addit ἐξ ανάγκης ἴσται θάτερον τουτων lia ilia scio ait aliter explicari nequeat quam
30 a 25 ἔστι optinil eodd. eum Boethio tuentur: ἔσταιravi innis, quia correctionis speciem liabet.
30 a re quomodo fiat demonstratio in prima figura doeult Phil
432쪽
Analyti ea prior . ponus v. gehol. ad h. l. . In tertia demonstratio eadem Est non conversa propositione minore it Il α'.30 a 40 το γὰρ Γ . . . Earn partent ter vii I intelligit, de qua praedicatiir τὼ B. Qiiod us. 22 expressit per pronomen indefinitiini τὶ . idem ntinc sigil ineat per praepositioilem ind. Post παντι addi solet Q A. iiii od suspicionern movet: in aliis codicibus enim transpoi illina Pst, in aliis omissiim. Certe verisii nisi iis est additii in esse aliena manii explicationis gratia, qtiam deletiim esse, si repertuna suis et. 30h4 δεν γὰρ αδύνατον ... Niliit enim, ait, conseilii Itur quod absurdii in Mit. si coitellistolieni poninii R non necespariana, sicut etiam in iiiiiversali litis syllogisniis nillil absur si se iliebatiir, si nelii sionena. iliae fiebat ex propoμitione maiore simpliei et minore necessaria. selim tin non necessarriana. diamque cciiiod vidimus 30 a 23 - 28 l .ntiun abest, ut alitiii Id absurdi eveniat, si conclusionem, quae sat e Imaiore propositioite sinii uel et minore necesparia, non necessariam facianius. ut aliti ii id absurdi exeat. hi eam ponam is necessariam esse: titiare etiana in particii lari ps logismo, qui est e naaiore propositione simplici et minore necessaria, conciligio esse debebit non necessaria: quod si non verum esset, alis turdi altilii id petiui deberet conclusione facta non necessaria. Non ab onini parte proliandam esse ii aliedemonstration cim equidem non nego. sed citi lini iam ilia aerati Ir,
quid dixerit Aristoteles , non quid recte dixerit. ilia id non, nihil ni itandum erat. Exciisari eerte poterit iis titiae diximus ad 29b29 exlr : collegit enim κατ' αναλογίαν talem esse debere conclusionein sFllogismi particularis, tilialis sucrit eoii clusio universalis sHlogismi, illii particillam respondeat, quia praedi-eandi ratio, e illia sola petuleat qualia sat conclusio, in titroit ieeadein sit. p. 10. De syllogismis secundas Wιι stunt exeoniunctions propositionis necessarias et si ii 'i . 9 De universalibus syllogismis ιi sunt aut ea propositione necessaria negavis et si lici offfranante, In aul e necessaria affrmavis et simplici negante. 31 a I De pariti laribus syllog ιιis. 30bI4 καν dedi natis ex coni. propter vertilina τεθθ quod se Iiil-tur. v. 31b37. I lena mei, Iuni in codd. occurrit 34b5.
30 bis Oinisso syllogisnio Il α' statim agit de II β : nam alter ul-hil habet proprii: siquidem conversa propositione maiore si Disitigod by Coos e
433쪽
Iν, in quo conclusio lion sit necessaria, Ri uiator Rimplex est
et minor necessaresa. I, o lite s)llogis nai II β' conelii sionem ne-eei variani fieri, si propositio necessaria assicinet, trilitis modia probat: ac priuatim qui dein po colivcrsio item propositionis in litoris, de itide v. 25 ileilii cito ite facta ad iiii possibile, deniqueus. at per expositioii in tem a litorii in . Di, 25 συμβαίνει τὁ Γ. . . Nain liοc Iivpouiesi repup at, qua sunt firmis A ile ii ullo C praeiticari qiii dein, ii eqlae tamen Iiecessario prii edicari de nullo C, uirile se iii itur etiam C praedicari ite iii illo A, Iieque tanaeli itecessario ii oti praedicari de ali ilia Parte eius.
30b26 μηδενὶ υπάρχειν ἐξ ἀνάγκης ambigit una est: potest enim
et de eo accipi. lniod ite hiillo prae licatur et necessario qui- dena de iii illo stitioil s. 10 dixit μηδενὶ ἐνδίχεσθαι , et de eo, ilii oti Ite eΝΝario lituit in lio ii praedica iii r ile tillo, sed sπαρ- χύντως vel ἐνδεχομένως de titillo iel ite o iiiiii vel de non onant. Ea dein est anil, igilitas. si verbo ἐνδἐχεσθαι. ii alio adiiciti ire sigili sicat ei itin το ἐνδέχεται μvδενί . noti potest fieri, ut de ali-illio prae licetur, Ii. e. de ii ullo praeitieatur et necessario qui dein de litillo aut fieri potest, ut de ii ullo praedicetur v.
accipiti ir et τὁ μηδενὶ υπάρχειν ἐξ ἀνάγκης et τι μηδενὶ ἐν-
δἐχεσθαι, ubi serino est ite propositionibus ite cessariis. Benecavit ite iiiiiii anal, igiti lialleret oratio 3ua 27. 30l 33 τουτων δντων. I ii nacia te lial et tiliae dixit us. T-9 quare Zeli , inter deii aligegobenen Bediligi ingenV. Vs. 37 sq.explicat, ilii iii filii velitit veri a τούτων Γντων. Doeet enim
cunctiis tota is necessitatein stis pensana esse ex pro PUSitione negati te: itani illillim propositio de toto ii egat etiam conclusio non negaliη esse ii oti pote it. uitae quiderm Aristotelis verba suspieioriem ui ovelit, clii Oil lioc loco necessitatem, tilia conclustio .lligi iiir ex propositioni lius , non satis distilixerat a necessitate ipsius coii cliis initis: coii clusio e itina rion sit ite cessaria, etiam si ii cessario colligiti iri Veri,ig τούτων Γντων ἀναγκαῖον sl-gitificat iii titioil ilicere solet GDποθίσεως ἀναγκαῖον de quo v. Biese l. p. I 29 not. 4 , es. 336a 15 ἔτι δὲ ἐπεὶ η καπὰ τῆν' φορὰν κίνησις δέδεικται οτι ἀχιος. ἀνάγκ' τούτων δντων καὶ γένεσιν εἶναι συνεχῶς, Vs. 34 ὁμοίως est ,, item ac modolia laui uitis in syllogismo Il β'.3ia I ομοίως δ' εξει . . . Ut sγllogis ini lI E et β' conclusionem
434쪽
- nee sartam habebant, si propositio universalis neotiva est necessaria, sle etiam ii γ' et r. Eius conii otionis, quae in ut Llogisino II γ minorem liabet necessariam, nisiorem .implicem, mentionem Omitino non feeit: apparet autem ex iis quae de prinia figura dixit coii verga propositioii e uiatore non seri con
3Ia 4 L.oeum explicans Zeli vertu Venit aber der l, aliende Vordersata a ligemeiti und noth vendig ist der verneinetide aberpartillii lar unci xii clit nolli velutig ; itoli recte. Nam Aristotelis verba ei iam de ea propositionii in eoii iunctione accipi poterivit, de qua agit us. Ia seq., non ita iiii ae dedit Zeli. ,3I a 9 De linitis A τινὶ των iit in us qliae proxime sequuntur et b I. 3IaI4 Satis habet teranii iis propositis coni probare, q Iod conelusio non fiat necessaria. p. I l. De syllogismia tertiae Igurae, quorum altera propositis necessaria est altera simplea e M de syllogismo III L,
31b3 μη αναγκαίας οἴσης. Non ita hoc expressit 30 a 33. Sed quod dicit non de prima sgi ira universa iiii elligenduin est, sed non nis, de qliarto eius syllogismo, de quo solo lite loquitur.
terminum significat, illud rem ad quam terminus refertur, quamqtiam hoc discrimen non semper observatur ab Aristotele, e. 2Iab23. 21. 28 sine discrimine ponuntur ἐφ' ου Η,
3Ib6 ενδέχεται μηδενί quo sensu aceipiendum su et hic et 32 a 3 docet TR. 8.3I b 8 Diseri uim του ἐνδεχομένου et του δυνατοῖ, quod Indicavimus ad 25 a 3T, Aristoteles ipse hic eoui probat. Nam quum δυνατον dicatur, cui, quin sit, remini natura non repugnet, ἔν- δεχόμενον, cui, quin emitari possu, rei notio non repugnet, quod Diuitiam by Corali
435쪽
Analytaea priora. 3M Arristoteles dicit est Iioc. Bonii in quona iiiiis de Onani animali prae licetur ne lite boni ne lite an in alis ii otio impedit. li. e. non
eoiit radicit notio boni notiolii ornitis ait in aliη quilua autem Gr- iis tertiatins expositis ili. e. ex ipsa reruna liatura, probandi in sit coiiciti stolietii lion fieri itecessariarn ex propositioite maiore si iii pliciter negati te et initiore necessario a iurna alite, exeri plii imqtioii RuinΝin iis iton satiη aptu in est: ita ut reritin natiira nos docet fieri non posse. qiiiii Onane ali imal lionii in sit. quam quan
cogitari certe potest. De iliscriniine Tos ἐνδεχομένου et τοὐδυνατου v. I.ι6 b I δεῖ προθυμεiσθαι κατὰ Οὐλ/αμιν λαβεῖν καὶ καθ' οσον ἐνδέχεται. DI 5 a 34 ῆ φυσις ἐκ των ἐνδἔχομένων πάντα ποιεῖ ῶς δυνωον ῆριστα καὶ κάλλιστα. 1047 a 2Iἐνοίχεται δυνατον μίν τι εἶναι μὴ εἶναι δί, καὶ δυνατδν μθ εἶναι εἶναι δέ. Is 50, 3 τὼ δὲ δυνατὴν μ' εἶναι ἐνδέχεται μη εἶναι. 1088hl9 τδ δυνατον ἐνδέχεται καὶ ἐνεργεῖν καὶ μη. 1049 bl 3 τῶ γὰρ ἐνοίχεσθαι ἐνεργῆσαι Ουνατίν ἐστι τοπρῶτως δυνατόν : qitare Isκ a 3 τδ γὰρ ὁλως ἀκίν τον -' οὐ- δενδς ἐνοέχεται κινηθῆναι et de coel. 2I4bla doυνατον γὰρ γίνεσθαι δ μὴ ἐνδέχεται γενέσθαι. Apparet ex liis, quoinodo seri possit, ut quod s6 h20 meatiir ἐνδεχύμενον ih. vs. 34
dici possit reo siletoν et v s. 36 οὐκ ἐγχωρεῖ: ita in ilitantiluam cogitari potest, ut fiat, ta inen remini liati ira tui pedit, qiio- in in iis fieri possit; v. qitae dicemus ait sfihI8.
Νana non ost qliod probet nec Asario fieri conclusiotieni, sed colligi id illi od necessariunt Est: eolligitur το ἀναγκαῖον nou
hio non sit necessaria, eaedena sutit quas in reliquis spiriη Exposuinatis. Nani de IlI ε eadem valet ilei non strandi ratio qlia uide II o Iiabui natis 31 a10- II, ita tanaen, iit denion 8tratio tertiae figurate ait aptanda sit: Ill ς alitem conversa propositioilentinore ad I δ relligitur.32 a 35 Dedini us ζωον μέσον, non μἐσον ζῶον ut BL . -ilitia et Alexander et codices iiostri sere omnes anti iliana lectionen
436쪽
fuisse probant δίπουν μέσονr hanc eniim habuit B, Iial et Ruidentiir habuisse libra ex qui tuis Uni descripti sitnt. Ex hac igitiir lectione videtiir ortuni esse iiiiod praebent Ad δίπουν μέσον ζοον iiii a militarii d eorrigetulit in putavit ζωον μἐσον :protiabile est enina eum, q ii legeret δίπουν μέσον, perspicientena tali od lateret vitilini ex sua opinione in sine ζοον adiecisse. Deitide ut scriberern ζοον μέσον etiam hoc me movit, quod verisimile est ab iteratio vocabulo tW- depravationis originein repetendan esse. Cap. 12. Comparat simplicra syllogis nos cum necessariis.
clen ans ein clien Uritiellen gehil deten, so sind sie dariti ve scilieden, data die letrteren die positive Aussage, data et vasis , nur danii ini Selilii Asaige enthalten, Wenti heide Vorder-saige i Galaenil sinit, dagegen ..; sie etiam Iul. Pacii η τουπάρχειν de affirmatione intellexu, qua nimiam meliora e loceri poterant ab Alexati tror opponitur enim in sequentilaus τουπάρχειν τῶ ἀναγκαῖον εἶναι ut syllogismi simplicitas neceη-sitati opposita siler assertoriselle Seliluia gegens ber dem apodiatisclion significetur: etenim neque reliqiuae locum expli-eaiuli rationes admittendae sunt qiuas Alexander .Proponit, ne-vie liuio loco convenit, ut dicatur de conclusione affirmante. Aperte igitur Aristoteles dicit non esse coii clusionem simplieiter aggerentem aliqii id nisi ex propositionibus simplicibus. At modo ostendit simplicet a coneliisionem inter luna etiam col. IIgl ex alterii propositione necessaria, altera simplici. Talneurecte dicit si inplicein conclusionem non seri liis i Ex propositionibus si implicitatis. Namque si ἀναγκαῖον uiatorem qua ldignitatem liabet et vini quam qiuod simpliciter asseritur, Toἐνδεχόμενον vero digilitate superatur ab eo quod asseritur simpliciter. Quare To ἀναγκαῖον dici poterit υπάρχον et ἐνδεχό-μπον, neque lanieli vice versa τδ ἐνδεχόμενον vel τι υπάρχον diei poterunt ἀναγκαῖον : tiam quod necessarii tui' est, id et sit et fieri potest, sed το υπάρχον et τὼ ἐνδεχύμενον, ut recte
diceretitur necessario seri, ad altiorem qliasi qtiena per se non
Ilabent, dignitatis gradii ni promoveri deberent. Comprobant nostram seri telitiam et quae Aristoteles dixit mi, 30-32 et quae Tedllig. dissertiit de ratione quae obtineat inter δύναμιν
et ἐντελέχειαν de an. lib. II init., Biese I. p. 475. quae quum
437쪽
Ita Rint, qi iam litam conclusionem simplicem colligere neet et e biliis propositioitibus necessariis et ex altera necessaria, altera simplici tarmen, quia hoc per se iiitelligitur, conclusionem sinii liceni non fieres dicit, nisi iitrative propositio si inplex sit. Scilicet ii ecessarria Interilii in exit conclusio, etiam si altera propositio iii seriore ira quasi graditui teli et h. e. si xiinpliciter aliquid asserit. Et implex vero non exit, nisi utraqtie Propositio simpliciter Raltem asserit. 32 a Isi et i, 20 σχεδόν, vocabit Iuni Aristoteli lioe sensu valde sa- miliare, qlio tioii diit itantis est, sed modeste loqtielitis. Plerii nullae adiicitur iis verbis, qliae gradum vel iiii meriana signi-sea lite etiani aliis adititii ni reperitur Eoilem FenglI GII 8.nε
σχεδιγν cum indicativo modo coiiiiiiictum eati dein sere Italiet vini qua in ta cuin optativo. 13II a 23 καθάπερ ουν σχεδὸν ἐώχθη. Quantilliani igitur modestiana quandam Italici, lan ei ubi de rebus certis dispillatur, de qi illius dubitare inepti Iio- minis esset, noti sine ironia qliada in lustirpatur, V. 43 a 33, qtiem loci im tui. Pacius nori recte ila litterpretatiir, iit res siligulae quae seii Rilius Ruli lectae sint non sensu proprio praedicari possint de altili in re; cs. ἴσως vs. 22 qiiod Pacilis modeste tollit litis esse pittat. Sinailia sitiit 12 2 a 33 ἴσως
τῶν μεν αἰσθητῶν αἰσθητὰς ... εἶναι τὰς ἀρχάς. Ne iiiii Ilii certi coiissidentili R affrimet, etiana dicit 959 a 30 ταχα δὲ ισως.Εaiidem viin liabet liuod saeptiis ad lit i5ς ειπεῖνr 689 h lI τού
438쪽
lem reprelieiidit, quod cons denter enuntiare saepe noluerit cs. iliae dicemus ad 49 a 5 qtiae ipsi minime diibia vl-derentur, sed eeriissima. Utinam eaderet in nostros philos phos liaec repreliensio l p. 13. Desnil του ἐνδέχεσθαι proponitur et consrmatur. 29 De conversione proporitionum possibilium. li 4 Duo modi του ἐνδέχεσθαι i 3 quorum nec is conversio eadem est, 18 neque utilitas plani habent in scientia. 25 Praeparat qua alionem iis syllogismis possibilibus instituendam. 32 a II Solet Aristoteles lireviter repetitis iis quae pertractavit Proponere quaestionem, de qua disputaturiis est: quod quidem facit per adiectivum verbale ληπτέον, σκεπτi- al. liniusmodi vel per modum eoni inetivii m. Sie e. g. 1290b 23, 1294 a 32, 366 a 23 2Iγωμεν, 13 3hI διέλωμεν. Tamen nostro loeo i dicativum λέγομεν praetulinitis ut disseiliorem: ne ille enim degunt similia exempla apud Λristotelem. v. 1005 b Is τις δ'
ἔστιν αἴτη μετὰ ταυτα λέγομεν. 21 a1 3πως δε θετέον, λέγομεν νει. Item servavinius λέγομεν 32 h4r dicit enim boe. Iam vero duos inodos distingitiinus, iiiiibus dieitur τι ἐνδέχει
32h24. Nullo autem quaestio de eo est, quando sat et quam
32 a 20 το γαρ ἀναγκαῖον . . . Nam qiiod necessarium est, id ambigue dicitiir fieri posse: diibitari enim ne inii, quin possit seri. ὁμωνύμως intelligemium est de duplici gelisu verbi ἐνδέχεσθαι : nain ὁμωνύμως magis reserendum est ad Dδέχει
439쪽
Aolyriea priora. Ma32 a 21 - δε τουτ' ἴ- ... quod vero liaee definitio vera est definitio eliis quod proprie dicitur ἐνδεχόμενον . . . 32 a 26 οὐκ ἀνάγκη μh sπάρχειν. Aliani liarii in enitntiationum coiiseiitientiani lial iiiiniis 22 a 2I, ubi το ἐνδεχόμενον εἶναι et τὼ οὐκ Εναγκαῖον εἶναι, το ἐνδεχόμενον μη εἶναι ct το οἴκἀναγκαῖον μο εἶναι ita eadein serie postia sulit, siti ippe Piodniterii in alteritis Rit Coii Setlliciis. Sed in se silentibiis Eliu litiatioiuim ordinein ita muta iidum esse demolistravit, ut eliin ii ostro loco Plane coliveniat; v. qtiae dixi in iis ad 22h10.32 a 28 Declinii iη φάσις ex opi iniis codicibiis. κατάτασις et τάσις, ulli ilis litigui intur ab Aristotele, ita disserunt, ut illiid sit Eii intiatio assi rana iis aliqii id.ile ali iii a re ses. IIa 25. 12 a I 3μέρι- δ' ἀντιφάσεως το μεν τὶ κατά τινος κατάφασις, τδ δε τι ἀπύ τινος ἀπόφασις ἡ φάσις vero qiiodcuit lite pro illinila tiir, v. 16h2I-30. Noli obser avit lioe disera naen 4.30, 26
erat praedicat una orationiM: illinc vero qiiuria su hie tum sit,
dixit τι μ' ἀναγκαῖον. iiii asi adiectuna sit vel aliud qii id huiusmodi. - Vs. 30 dixit τὰς κατὰ τδ ἐνδιχεύθαι προτάσεις sicut supra us. I αἱ π9Oτάοεις ἐν τῶ υπάρχειν. 32 a 32 κατὰ τον ἀντίθεσιν. Stubstantivit in ἀντίθεσις respondet verbo ἀντικεῖσθαι : dicitur enini de oni iii hus qliatilior modis OPPOSitioliis. lle tittibus v. illiae diximus ad IIbis. II ab Io ἐπει δ' αἱ ἀντιθέσεις τετταρες. 12a 12 ἀντίφασις δὲ dντίθεσις ἐς οὐκ ἔστι μεταξυ καθ' α/ην. 16.3 a 16 τἀναντία κατὰ τηνύντίθεσιν, quod iiiiiii aliud est quain sint plex τἀναντία. Ma 38 τῶν καταφάσεων li. e. τῶν καταφατικῶν προσδιορισμῶν
440쪽
sequens est etὁ ἀναγκαῖον : etenim qiiod necessaritim est, eius causae ita eo inexae sunt, ut aliter liabere nequearit. Alia ratio est eius quod fieri solei: nam lioc nota positum est in eadem causariam seriae eontinua, ex qua nascitur illud: quare quod fieri solet alit omnitio non est necessarium aut non sim-
. pliciter απλῶς neeessariunt, sed-υποθέσεως, h. e. ut ue- cessarium sit, alia re Indiget, ex qlia pendeat ipsius necessitas. 32b I 2 τb chro etsiης. Non desilit τδ ενδεχεμενον, sed exemplo illustrat. Nam iiiiiim τδ ἐνδεχύμενον lalliis pateat quana τδγινύμενον, quod apparet ex us quae eongessimus ad 3Ih8, etiam latius patebit qii an το απο τύχης γινόμενον. Arist teles hoe loco non satis distinxit doetritiam logi In a phFRica. Nam illii stranti utrumque ui odiani verbi ἐνδἐχεολα exemplis e rerum natura sumtis accidit, ut eth ἐνδεχύμενον eoii suderat cuna τφ δυνατο.32bI3 ἀντιστρίφει μευ οὐν καὶ . . . Convertitiir in proposui nem 1legantem: nam liuomodo convertantur propositiones ais mantes etos ἐνδέχεσθαι in alias filiae antrinationis speciem servent κατα τρο ἀντίθεσιν, docuit 32 a 30 sqq. Ad haec igiatur respicietis addidit καὶ τs. 14.
2b16 τψ μη ἐξ ἀνάγκης υ Οχειν. Difficultas hoc loco oritur ex eo, quod τδ πεφυκος εἶναι τ0 μh ἐξ ἀυάγκης --χειν
dena esse dicit, quit m 25 ha 4 οσα μεν ... I4 ὁσα δἐ ut plane diversum ab eo seiunxerit. Equi dein non video qlia ratiotie hoc expiatiari possit, iligi Aristotelem ipsum, qilippe qui 25 b18 iotani quaestionem de ἐνδεχομένφ institiletidani in aliud tempus disserat, rem nondum satis perspeetani habuisse dixeris, ilii itu Numpserit ea qliae cap. 3 legitiatur et apparet enim
gintilliis sit e vetitumini qliani non eventurum esse, quamquam non necessario fiat, alteraim vero τδ ἀύρωτον everitumina esse neque imagis ileque minuη probabile sit qliani non eventumini effleet