장음표시 사용
451쪽
,, fieri posse, ut alierunt de altero non omni praedicetur vel, ut de oriani non praedicetu'. Elin leui sensiim semivinius etiani in sequenti tala illa, in illia, ut anil iguitatem Evitaren iis, quam habet etὁ μηδενὶ ἐνδέχεσθαι. v. a d 33 a 3 το ανάγκη μηδενὶ li. E. praedicatur de ii ullo idque necessario in eius locum sit bstitui ilius, quod Aristotelem Iphitim non secisse miror. p. 16. De lege, qua teneantur syllogismi primas Muras, pii sani ex Ollera propositione necessaria, altera possibili. 3I Ds syllogismis univerealibus. qui ut ranique proposui nem habeant a Uraniantem, 36 a I de iis gui habeam aueram atommant Em, ali iam rimantem. 28 coniunctione propositionis negantra cum negante. 32 De particularibus syllogismis. b19 Conferatntur syllogismi cap. 16. cum syllogiarnis cap. I S.I. τὸ Α ἀνάγκη παντὶ τ B, II. τὸ Α ἐνδεχεται παντὶ τῶ B,
35h24 τὼν αὐτον τρέπον. Qua in re disserant indieat asi h 2I. 35h δή. ii uolt non habent AC, vix poteran oniittit solet enim
Aristoteles, illi una praecessit i inperativus vel coniunctiviis, quibuR Inilicatur, de ii ita re ageti luna vel ex tilia concludendum sit 'uti particula quae significet, ii ita ratione coniungenda sititilliae praecesserit it curia iis elitae setiliantur.36 a 'τdi αὐτον τρόπον, eundem quena habui uius 34 a 34.
452쪽
Voraleritatae'. lnio, ni fallor, semper liane vim liabet . ut utram Ille propositionem negantem esse vel iitramque amrinantem pignificet: eiret iniseripsit igitur m a 20 quod uno verbo
exprimere licebat κατηγορικῶν μεν η στερητικῶν ἀμφοτέρων διπων τῶν δρων. Sic ab interpretibus propositio diei ivr ἀ-- sμοιοσχαμ- se. g. schol. 187 a 20 assirinationis et negationis
Mas Verba ἐξ ἀνάγκης. si deessent. nemo esset qiit requireret, 'quia propositionem maiorem neeessario neganterm esse verbis μη- sδενὶ ἐνδεχέσθω iam indicavit. Pleonasmus simula est ei quem habentiis 331 hI3 οὐχ οἷουν τε μ ὶ ἐνδεχεσθαι. Alia eiusdem ' generis collegimis ad 61 h . Adiecta videntile verba ἐξ ἀνεγκης. ne quis το μηδενὶ ἐνδέχεὐαι eo sensu dietum putet quo gl-gail fleat , ,posse aliquid praedicari de nillio . iii amquam ne hoc fieret tam satis cautiim est iis viae pr.ecesseriant ἔστω πρῶτον η στερητικὴ ἀναγκαία. - Praeterea in sequentibus bene attendendii ni est, quo sensit ponatur xδ ἐνδέχεσθαι μηδενί vel os παντί vel μὴ τινί, qilippe quae et necessariam v. I4 et possibilem propositionem siplificent cvs. I 8 : nam altero sensu convertuntur Q ἐνδέχεσθαι μηδενὶ et το ἐνδέχεσθαι παντί, altem inter se plignant. 36 a I8 Cur Blch. non seripserit τῶν, quod va. 34 - 38 codiciunauctoritat e motus praetulit, non video.36 a 2I ῆ τε γὰρ πωτασις . . . Pendet enim conclusio Ex Pri posuione malore, si in minore B de omni C afficinaliter nam C inest in te ino B ut pars in toto. qua ratione iotue Apraedieatur de termino B, eadem etiam de C. 36 a 23 Lectio μηδενὶ et Alexandri et eodicum alictoritate commendat ir, ut recipienda glu sl habeat quo explicetiar. Alexander i lini ita interpretatur, ut verba εἰς τδ ἀδυνατον οὐκ ἔστιν ἀγαγεῖν aeeipienda sint de propositione xb A υπάρχει μηδενὶ τῶ T. quae dedi letione saeta ad absurdum demonstrari non possit. Mihi qitidem haee explicatio videtiir stare non posse I . nam serri non posset Aristotelis negligentia. si syllogismi v. 23 ex qlio absilrdum colligeretur, q iod efficere vellet, pri positionem maiorem omisisset τι Α - Γ τινὶ Γαάρχει ; nam oratio hac loqtiendi ratione tam obscura esset ut sententia divinanda esset, non uitelligenda. Deinde ad absit miti in duci ab Aristotele ilicitur id, cuius veritas probatur posito eo quod contrairium est. l
453쪽
Sili alitern lectioneni μηδενὶ cuni Alexandri explicatione ad inibtiniit'. stiniit Aristoteles salaam concitisionein fro A τν Γ μηδενὶ υπαρχειν , oiniuit qliod sunti debebat ei iis coiit rariti in
adycit propo itioitelia ni inorena mi ae Ja in coli cessa est. viii Intimini igiti ir, si nillil ala stirili exit, qiiiiiii sitim alii r qilod salsae coneliis ioni contrari ii in est Nonii e Iioc indigitii in Aristotelis aetiiiiiiiel At fortasse salsa est explicatio illiani Alexa ii-der propositit et vera metis Aristotelis liace est, ut dicat vide- duetio ad absit rillini In lioe syllogismo. loci in tion liabet: ita in . . si quiου dicat Verana conclusionent ii on esse τὁ Α τ0 Γ ἐυδ ἐ-
nihil absit rili colligi poterat ex hac conclusione . Sed ne liaco quidena litterpretatio adimitti potest: aperte ei lina salsum esset i qiiod Aristotcles iliceret. Naria cx propositioi tibiis To A μη
positioiii initiori vs. I9 qtiana concessinius. II is expositis iam clarii in est, qlio iure Servaverinius lectionena quain BIIc. dedit vet. iii terpre iis lat. Et Boetiiii auctoritatena sectili, si ita lectio τινὶ pro μηδενὶ coiiani eiulatur v. Billi te nitia ad uv. eriti. . Sententia alitein liaec est v s. 20 - 24: -Coii clusio erit τοὐ ἐν
Inde colligeretii r quod ala surduin esset.'36 a 26 5ταν μεν . . . Significat sγllogismii ni V. - Vs. 27 λανδε . . . Sili alitem B nec 'sario praedicatur de nullo C, Λ vero potest praedicari de Oiniit B. 36 a 2η oi'o' oris . . . Tatigit snlogisnium VI, quana Iliam Ilon expotiit:.8iii autem propositioites liuius 83llogismi traii-ponalitiir, iit altera alterius locii in occupet, Iion fieri sal logisnium termitiis expositis deuron Hirat. 36 a 32 τμ α δν δε τρέπον. Eodem molio res se Iiabet ins)llogisniis particularibus, quia in Prinia et secunda sigura syl-I. 27 in Duiliroes oste
454쪽
ana Iyti ea priora. IogIsini particulares ex univerealibus fiunt, si in his propositio minor pro ut ii versali silinimi r particularis. ut in pasticularibus de parte concludatur quod in universalit iis de toto. Quare tabulas syllogismorum capp. IS et Isi ita visposuimus, ut exortaliae iiiii versalis syllogistia iis particulari respoiideat, primus
septinio, octavo seelitidus et sic porro.
FInt RG namqtie nou seinper fit. si propositio negans est necessaria. ILoqintur alitem de syllogismis lx et XII. 36 a 39 οταν δε . . . Haec dicta sunt do μγ Ποgignio X, vs. 40 ητο καθόλου . . . de syllogismis VII et XI. Non coinnivilioravit
modii In VII l, quem ut complecteretiir, vs. 40 post i adiicere poterat το ἐν τῶ κατηγορικο ῖ τι ἐν et quae seq.36 h3 Reliquum est. ut dei nonstret non fieri syllogi ginitim si pro-- positio minor sit universalis . maior particlitaris, vel utra pie particularis. Praeterea inonendum est duas coniugationes ex qui biis non fit syllogismus ab Aristotele praetermissas es8 quae minoreui liabent neeeRsario nega litem de parte, malorem incerte vel amrinantem vel negaritem de toto.36b5 Delenda putavimus verba πρὸς το μείζονι ειρφ eum Bo
iungitur, v. 39 a 35 et 6Ih16, cf. 31h29. 38 a 26, ubi Buv. hoc non serendum putavit quamqtiam idem tulit 61b 23 et. 26, 49 a 3I, 36 a 25. b3 et 5 tamen, si ista verba servantur, et Constructio ostendit, quia praecessit πρδς τδ ἔλαττον ῆμον,
quod ex optimis libris restitu innis us. 3, et verba ipsa supervacanea stitit; facile enim, si omissa sunt, intelliguntur, ut alteria uianti explicationis gratia adiuta esse videaritur.36b I λαν δ' ἀναγκαῖον . . . Observata indein conditione, ut propositio nititor sit liniversalis. 36h I9 Propositioiles contu tionum. quas considoravinatis en P. IS et Isi. similiter se habere debent, ut sat syllogistitiis. Sin ilitudo auteni in eo est. quod ex sγllogismis de quibus cap. Is dictum est, si lint pnlogismi capitis 16. si υπάρχειν nautaturin ἀναγκαῖον εἶναι , lioe Molo ait, discrimine, ut in illis v.
IV, Vt, X et XII cap. 15 conclusio sat possit,ilis, si PruP0sitio nauior sitnpliciter neget in his vero v. lI Vl, IX et XII cap. I 6 conclusio non incerte, sed sina pliciter neget, si maior
455쪽
Cap. IT. Indicat quae tribus care. Mquentibus expositurus est. 35 Termini propositionis possibilia negativae non convertuntur; 3I a s naviqine eos convertι ns deductions quidem facta ad absurd m demonstrari potest. 32 si binis propositi nibita possibilibus in secunda Aura non si Syllogismus, alas univorsales sunt, b la sius particulares.
quia in securida sigi ira alterana propollitionem negantem esse
per se iiitelligitur.36hal τὼν αὐτμ δε τρέπον. Naim qitem loeum in illis tenet τι μαρχον, ut dixinius, eliin iii liis Tδ ἀναγκαῖον. 3I a 4 Post ilia in dedi ictione lacta ait absurdum probavit non eonverti tertii iiioκ propositioiiis το Α ἐνδἐχεται μηδενὶ τ0 B, ident etiana alia ratione dei nolistrat. Et ei lini si quando fit, ut B necessario negetur de aliquo A, non recte dieitiir, si τδ ενδέχεσθαι sensu proprio aecipiatur, B posse prae sicari de titillo A, hoc est enini quod dicit vM ' τδ δ' ἀναγκαῖον οὐκ ἐνδεχόμενον , quia qxioil de nullo, id etiam de Oinni praedi-eari pol Ri. 37 a 9 ἀλλὰ μVν . . . Namque sunt fortasse qui deduetione facta
ad absurillini conversionein dei notiΝtrari posse Putet t. 37 a I 5 οὐ γαρ εἰ μθ . . Denioli strationen Inodo propositamus. Iu-l4 restitat, Red caiisain, cur non ad initterida sit, non satis videtiar perspexisse: linde iactit in est, ut Obηeurius de ea disputaverit. Dixinitis supra ouinent vini deductionis in eo POΝitaria esse, ut piod Funiatiir re vera repugnet et propositioni
illae Probanda Rit: quare, si quid ambigiti inest in ipsa propositioite vel in Eo illinil propositioni replignet, deduetio fieri non poterit: v. qtiae dixinnis ad 33 h 30 . Apparet autena va. IIτο ἐνοίχεσθαι μοδενὶ sensu proprio poni, ut sit . pug Re prae indicari ite nulloV: convertuntur igitur τι ἐνδέχεσθαι μηδενὶ et το ενδ ἐχεσθαι παντί, ut si iurit alteri repugnet etiani stiteri repugnare debeat. lana To ἐνδiχεύθαι μηδενί opponitur tb ἐξ ἀνάγκης τινι μάρχειν, τῶ ἐνδέχεσθαι παντὶ vero opponitur zo- ἀνάγκqς τινὶ μη υπάρχειν : quare si το ἐνδέχεσθαι μη-- δενὶ denantistrari potest per deductionem. absurdi ali iii id provenire idebebit, et si sunt inius etδ ἐξ ἀνάγκης τινὶ υπάρχειν ut si sunt liniis το ἐξ ἀνὰγκvς τινὶ μη μάρχειν. Si
456쪽
bere nequit. IIIa expositis claruni erit, quomodo refl ipsa se habeat: restat, ut Aristotelis verba exponamus. Dii plex, inquit, sensus e8t του μ λὶ ἐνὁ ἐχεσθαι μηδενί tinio, triplex: nam etiam de eo qtioil ἐνδέχεται τινὶ vel ου παντὶ enuntiare licebit τδ μ' ἐνοίχεσθαι μηδενί : dicitur ei itin et de eo qiiod
nece8sario praemeatur de aliquo et de eo quod necessario de aliquo non praedicatur. Ae illud iiii idem clarum Est, hoc Vero quod dicatur de eo quod necessario negetur .de ali illo inde, .pParet, luod noli proprie dicitii r praedicari pos8 V id quod praedicari debet: qitare, si quid de ali ilio debet non praedi- Cari l . e. si neceRRario non praedicatur . . de eo non licebit di-eere ἐνδἐχεσθαι μηδενί posse tantum sera, iit praedicetiir de nullo), seil dicerullini erat s h ἐνδἐχεσθαι μηδενί, sicut etiam in iis titiae affirmatitur ,,posse de cinni praedicari non dicitur id qliod necessurrio praedicati ir de ali illo. Argutius Itoc Ari-fitoteles qlia In verius. Non nego qiii leni inesse in illis verbis ambigilitatem q iain Aristoteles dicit, quis autena, Plaeso, erit
παντὶ τO B ita accipere velit iit A de omni qitidem B pN1edicari neqiteat, sed de aliqlio B necessario praedicetur.3 a 26 δηλον ουν . . . IIaee verba sensu omittito deμtituta sunt, nisi us. 2 lectioneui eo licis B clini Boetitio recipia g. Nam ille si servas lectionem Bex Iera, non video si iiiii Rit, ut de aP- pareat noli nisi alteraini sensum του μη ἐνδίχεσθαι ad iiiiiii posse: quid est entur, quod, si sensus duplex est, alter alteri praeserendus sit Si qii id ambigit lini est in deductione, cur non liceat definita aniliiguitate dupliceni sacere deductionem 3 IIoc certe iaciendi ni erat Aristoteli, iit deditetionem ad ali8 ira lina fieri non posse dentonstraret, et lioe est qilod secit. Argii meritatur enim hoc modo. I iiplicem pensum liabet τδμh ἐνδίχεσθαι μηδενί, qtioid si altero sensu accipiti ir, si deducito, Riii autetia altero, non fit: quare, iiiiiina et sat dedi ictio et noli sat liaiic deniolis traiidi rationein lioc loco adimitti nouposse intelligiti ir. 37 a 35 τεθέντος γαρ . . . Explicabini iis Itoc, ite q iis Per i ii PP. in errorem is, lucatur. Riva conclusio fieri uti ille deberet του
ἐνθέχεοθαι ut d et vf. 38 , si quid colligitur, aut colligitur
457쪽
μηδενὶ τῶ Γ υπάρχειν. Iani si re vera colligere ivr τδ ἐνδέχεσθαι μηδενί, ali urali ali lii id conseri ut debemet, si qitis potiere t τὼ ἐνοίχεσθαι παντὶ vietam esse coiiclit rionei ne ii iideqiiiiiii iiiiiii alis iii di exeat, alit utraimqtie colligitur aut lieutriini: nillil igitiir ornilitio colli itiir.
37 a 36 ἐνδίχοιτο γὰρ αν . . . Hoc esset eIlim quod colligeretur ex propositioni luis AB et BI 3Ib13 Particii larein ses logi, inlina non fieri itide patet , qtiod noli sit uiiiversalis: v. qtiae vixinitis ad 36 a 32. Ex eodem sonte. sitit ilonaotis iratio quani Itali utilius 26bI4, 2Ib20 al. ἐκ του dδιορίστου. 'ap. I S. De syllogismis seeundae Iguras universalibus,pli alteram proposi ionem habent simplicem, adieram po ibilenι. 39 cIs particularibus syllogismis. Ex oci 4 collitigatiotii biis propositioniim universalitum sitiit quattuor quae fis logismum suci ulit. Dua R Conilitem Orat v . 25 et 29, reli iliaη s. 3ο: uirile qui salit particii lares sal logisnii apparebit, si propositioitem Ininorena sit ni inius particilla in pro uiti- versali.
parti laribus. an Conferrentur syllogismi capitis 18 et 19. 38 a 30 συμβαίνει γὰρ . . . Accillit ellini aliquatillo, iit concitaRIOBI ' necessaria sit, quod probat noti ficti sullogiMaiiani: riamsi fit s3llogiiunii'. coiicli isto ii on erit TOs ἀναγκαῖον εἶναι, sed non poterit non esse Tos lνoἐχεύθαι. Caiisa in ilialicat s. 36 sq.38 a 35 οὐκ ην ἐνδεχύμενον. li. e. Οὐκ-τδ αὐτο τῶ ενδεχομένφ. 38 a 3I ' ἐξ ἀμφ. v. quae liabuimus aut, - 9: naua si coiiclithio necessaria ex altera propositione giinplici, a Itera nece8saria non
458쪽
Analytasta priora. st, nisi propositio necessaria sequitiir et deni conditioni satisfaciendi ini esse, si pro si inplici propositione F iniatur possit,ilis, quia propositio possibilis longius abest a rie cessitate quam propositio simplex: qtiare ut exeat aliquid necessarii ex eo qi od sit inti irra est ut possibile, ii silena certe conditionibus satisfaciei ut una erit tiliae oblitterent, si, qliod sumtum est ut possibile, poneretur simpliciter. Ritati iiii an lana ex iis qiuae diximus satis apparet non fieri pes logismi im, tamen vs. 33 ἔτι δε . . o etiam probat non fieri conclusionem Toυ υπάρχειν. Namqtie quilin demonstrii erit neqtie του ἐνδέχεσθαι neque του ἀναγκαῖον εἶναι fieri posse sγllogismum, aliis terminis allatis, secundurn qitos conclusio esse deberet τοὐ παντὶ υπάρχειν, ostendit colligi non posse το μ' υπάρχειν, h. e. Q μηδενὶ υπάρχειν : nam eth παντὶ υπάρχειν non conclum apparet ex ternati H η τοὐμανάν ς μῆ υπάρχειν, quos dedit us. 31. Praeterea notandum est, ilii Od vs. 40 scripsit παντὶ ἐνδέχεσθαι:exspecialias enim μηδενὶ ἐνδέχεσθαι quod qlium ea Iallem vim
habeat, non est quod miremur auertim in alterritis locuna sub
38l,3 οὐδε ὁ ζ τῶν . . . sententiam Aristotelis ex ipsa qua lusus est dena onstrandi ratiuite iii telligere licet, Ex illi ibi is cunque propoΝilioni laus non sera s3llogismiim proliatum errit, si ostendinalis non posse concituli neque zo ἐνδέχεσθαι υπάρχειν ne
ἀναγκης μη υπάρχειν. His enitar colitii eutur qllaecli liqtie poteratnt coiicliadi. Sin autem inveni uili M terminos, geminis lim litos concitis io esse deberet του εξ ἀνάγκος υπάρχειν, deni6nstrat uim erit non posse colligi quae sitiario, quinto et sexto toto posui in is, contra si exsisti in t termini qui coneliis totieni
esse volt in t του ἐξ dνάγκης μη υπάρχειν, probatuni erit nouposse colligi sitiae prinio, secundo et tertio loco colloca initis. Apparet igitiir non sera sγllogi 9 navim. si inveniantiir terna ini et
του ἐξ ἀνάγκης υπάρχειν et του ἐξ ἀνάγκης μη υπάρχειν, ut
dulatii ni QMse non poμsit titiae dica iiivr αἱ ἀντικείμεναι φάσεις. Patet inde, alia ratione explicanda sit lectio clita in III. h. ree pit: quae, qtiana qua in liene liabere videatiir, tamen a nobis non servata est. Nam lectionem φάσεων non solum iptorat Alexander, qitamquam Plii toponus dii plicem lectionem agnoscit,
sed etiam ex ipso gcholio quod scripsit orta videtur lectio quam Diuiti reo by Corale
459쪽
codices iiostri praehent onanos excepto n, qui cum Alexandro et Boetitio Itala et καταφάσεων. Ilaiic igitur lectioneni praetu-liinlis Et propter alit illii ita tena qua conina elidati ir et propter maiorerm distici illa te in Alliani liabet: quare vera si inuitis est καταφάοεων iniit alii in hi φήσεων ciliani Euin stili repererit φάσεων scri lieniluna plitavisse καταφάσεων. id in Est 38. 21:na in vet. ini p. vera it , ,oppositis animitatiorii latis . Iloe illius .,Oppositaruis assimnationi iiii V, clina qiiiiiiiη coiivertit liuod liabuit Alexander. Accedit quod facile est ad explicat id itin, quotmodo iii coli textu in Irrepseritit qliae collices praelaent. Videlicet κατατάσεων nnitatu in est iii ἀποφάνσεων ali iis qiii ii onta in ite a stiriliatiotii inis si ita in ite en illitia tioitibus Aristotele in lo- qiii putarent; 'lita in si iiii luna opillionein etia in Alexa iiitrii in ii alitiisse videin iis, qlii. v R. 3 κατατάσεων pro *άσεων iliciuna esse putat: e lectione xul ri per mei iiiiiiii itata est lectio dποφάσεων 1 luna alii pro Plautitia tioile ipsa et iis genera non inaiida Pula relit, ut scri lier iit κπιαφάσεων καὶ ἀποτάσεων n , linde alii denique correxerunt ἀντιτάοεων. Ao-tra in lectioiiei s. 4et 2l retita enita in e-se, si ii albent silio explicetiir, ii in D erit, opinor, quili eo liccitat; et v s. 21 qii ille in lectio καταφάσεων
460쪽
--ικμ autem est id qliod opponitur m καταφατικῶ ut ammationi negatio. illud Igitur pim hoc poterit usurpari, non vice versa lioe pro ulo. 38b18 ἐξ ἀνάγκης γὰρ . . . Nam si utraque propositio assirinal, lieehit iii venire terminos ua comparatos, ut B de C prraedicari
38 b4I καὶ - . . . 39a 3 πημάτων omissa sitiat in versione Zellii, quanamiarn de causis, ob quas hos factum sit, ne verbum quidem dicitur.38 b 42 τιν αὐτον τρόπον. . . Idem de prima sPi 36 b19 sqq.Co. 20. Quid agatur in tritiis capitibus quas sessuntur. 14 De Ullogismia univerealibus tertiae Muras . . qui sunt ex viraque propositions possibili, 28 des o qui sunt ex altera
universali, altera partici Itiri. h2 Is coniunctione propositionis particularia oran particiuari. 39a 27 Secuti stimus lectionem eodi eis n, qtiam etiam Boethius tabuit , fit transmittatur contingere non inesse '. Eandem ii Ire Syl-hurgolis restituit ex cd I. antiqtus s. Nam μεταλαμβάνεσθαι estria liter surni'. v. quae dicemus ad 41 a 39 . non , stimi loco alterius rei e quare aut diecit dii ni erat ἐὰν μεταλvφθη εἰς τοἐνδεχεσθαι υπάρχειν, qtiod sensisser vide uir alictor lectionia quam exhibet cod. C, aut quod nos de linius ἐὰν μεταληφθο
39 a 35 Ciir line loco BLk. non tulerit xo qui ini alus locis sinat-lia. serenda putaverit, neseio; v. quae diximus ad 36h5. . 39a 36 ῶσαύτως. Hoc tamen discrimine, ut dii abiis conversionibus opiis sit. Cap. 2I. De syllogismis tertiae Murae, qui austram Pr positionem habent simplieran, alteram possisiilem: I 0 cis univerinsulibus, 26 de particillaribus. Ex utraque particulari
qtiod neque Alexander habuit neqtie Philopolitis neque agnoscit codex n. Cerie iacile sera poterat iit intrat deret tr. quia revera non de eo eogitandum est quod sinipliciter asseritiir, sed de ἐνδεχομένω: nam omnino non si syllogis nius, si propositio minor simpliciter negat; unde lactuin est, ut Aristoteles, quoniani Duiligod by GOoste