장음표시 사용
461쪽
bre ius agit de his syllogisniis, omiserit vocen1 ἐνδεχόμενον, qtiippe qliae etiani non exprressa facile iiitelligati tr. Quit in iotiir iii liis codiceni n ceteris pro stare viileri in iis, linia dubitavi naus eundem etiani se liti v s. 10; Folii R eiiiiii Dimisit verba και ἐν qilao alite tola a diici soleiit. Alia ab aliis recepta sitiit v. Bulilii alii ni ad uv. crit t. , qli omina varietas nactulit in filii esse prodii. Accedit qliod stlieita ina iiii verba ον κω ἐν adiecta quan in scri lienilo utilissa esse veri silmilitis est. 39ba I ἔσται ὁ συλλογισμύς. ILectioiiena vitigarem e codd. redux inius. BL L. Onia sit articuli in .
40 a 2 ἐν τοῖς καθύλου. At ubi egit de iiiii versalibus syllogi-
sinis nillil dixit de iis coniugatioitibus ex. qii claus non fiat s3llogismus. Namqtae r se haliet item aiilite cap. 20, quod in- iiiiit 39li ID. qua nivis igiti ir dicas verba ἐν του καθύλου respicere ad initi ii in ea pilis 2I, tan en non Ossenilit, quod exenipla psa lituit iis coni proliatiir non fieri syllogis natini, repAii inturtii capite praecellenti: qitare en Eulla iiDite non opus erit, qitan Zeli ab Alexati tro propositam Iulio Pacio Proliatam necessa
riani putavit, ῆ καὶ ἐπὶ τῶν ἐξ ἀμφοτέρων ἐνδεχομίνων.
p. 22. De syllogismis tortias Murae universalibys, qua alteram propositionem necessariam habent, alteram p aibilem. II si ut rapιe propotitio GLF nat, 18 si maser negat, minor asscniat. 33 si minor negat, maior vel QFranat vel negat. 39 I sparticularabus syllogisvras. b i 2 quas communia sint syllogiasmis tertiae Murae, Wιorum vel utraqus vel altera propositio sit possibιlis. 40 a s Omitterem prius μ' υπάρχειν cum cod. n, nisi Alexandrianiliabitisse ex scit ollis 169a 3 appareret. 40a 13 qii uni disserant eoiucῆa A et. n in ioco qlio collocandum sit is V quod BLk. liabet post τι δε B, reliqui vero codd.plane praeteriniserint, e contextir illi id eiectinus, praesertiniquitur tacite intelligatur. 40 a 2I καὶ γαρ στερητικη . . . Ante haec verba Zeli addidit, unil der Sclilii sat g xvird itur ala uioglicta, nictii alter scit lectit-Ii in augge drai ext ergolicinen', litiae, si in contextuin inserendaptitavit, ni ale, si explicationis ea iisa adiecit, bene liabeiit. Dinscultatem enim liabet particula γάρ, qtiae si abesset, Aristotelea diceret hoc. , Erit prin a figura, in qua, quum Propositio negans signisseet τι ἐνδέχεσθαι, conclusionem quoque
462쪽
Analycio aegre ras ἐνδέχεισθαι apparet . Quod ita esse in coniugationibus proposuiqnis affirmantis cum negante vidimiis 36 a 20. Nemo certe haereret, si veri a καὶ ὐvs. 2I ... 22 σημαίνει collocata essent post ἐνδεχύμενον τs. 2.3r nam istis verbis non
continetur causa eomim qiiae Praecessemini, Red potius eorarum ae fieqliuntlir. Turbavit orationem ingenii celerritas. Aristoteles, qua navis rioniluni satis expresserit quae praecedere debellant, iam de iis cogitatis qliae sequii nil ad alia properate animus enim prii eocmipatur in ea lisis investigandis diim res ipsa, in euius Causas hiqii irit, nonduim satis expressa est.
BΓ eonversa est, ut prima sipira exeat. B substitit endium erat in locvin termini C, ut conclusio sit του υπάρχειν Q A τινὶ τῶ B. . Ua 33 οταν δε . . . Complectitur his verbis praeter coniunctiones minoris propositionis negantis cuna uiatore affirmante etiam eas quae turamque neganterm liabent: unde Patet. qua miliam
non expresse dixit, in iis quae praecesserunt non a D nisi deus coniugationibus quae maiorem habeant negantem, utinoremam antem.
40 a 37 Invitis codicibus servavimus lectionem tiliani et Buv. dedit et vet. iiit p. eod. Gothan. lial et, ilii an qua III cum codicibus et Boetii ius coiisentit et Philopolius, ut ex scitoliis apparet: Plinopolium autem male iii tellexisse Illinc loeunt iam inde Patet, qilod primae figurae syllogisnium fecit, qlium de tertia agatur. Tamen fortasse erit qui csdicum lectioiiena restituendam putet, si lial, eat titio explicetur. Si quis igitiir dicat te minoriina esse hunc orati nem, ut A sit υπνος, Β καθευδων
in tertia figura recte secundum locuna occii pet, quia sit is, de quo in propositione maiore praedicetiir A, bene Ita here videntur Dimitia, . iiiμi lilio I ol stat ipsa consileti ido Aristotelige solet nim in syllogismis tertiae figurae terminos ita eollocare, ut mellius lilli in uni locum occupet v. 39h5sq., 3Ih41 - 32 5M., quare, quana quam serra posset quod eodices praeberit, tamen leveni nautationem sacere iii iani ustini loquendi qui apud Aristotelena o latinet non servare maluimus. Diuiliroes by Corale
463쪽
Analyriea Priora. Cap. 23. Demonstrandum est consei pons quodcunqus colligatur per unire sales syllogismos primas Muras. 23 Gsneratim componuntur quaecmnque colligi possunt. 30 Ut pr veniat simplex ronclusio, d ab is propositionibus opus est 3I arsque coniunctis por terminum medium: 4Ia 3 quae petidem coniunctio triplex est. 22 Eadem ratio eorum est, Wgas de et ione facta ad abnsrdum demonstrantur, 3I et quaecunques eo riuntur ἐξ υποθέσεως. b I Colligitur quod hoc cap. demonstratum est. 40hII quunt a vii e nos edocuerit, quilius positis tinae fiat conclusio et talia ratione fiat, iam demonstrat praeter eos illi os exposuit modos tion dari alium quo si ii id possit colligit quod si probatum Eru se iiiiiiir prioribus dii obiis imodis priniae figurae posse dei nonstrari qlio leuitque dei non stretur. Apparet iude, quam inepte Philoponiis halic parteni libri inscripserit περὶ τῶν υποθετικῶν συλλογισμῶν.
patet: nam accipiet, tuin est non polum de iis quae simplicuerpraedicatitur, sed etiam de ua qtiae incerie et quae necessario. - Νum amranet conclaisio an ne t, num de toto an de parte aliquid praedieet. nihil lacu ad id qliod demonstrandum Aristoteles hoc loco sibi proposuit, omnes syllogismos reduel ad universales pullogisnaos primae s glirae; nain ipsa demonstrandi ratio eadem nianete alia est, si reeta via armi mentatio' procedit, alia, si dediicitur ad impossimile. 'Iloe erat ad quod respicere debebimiis, gi ostendere. Volumus quod propositum est.
40b25 ἐξ -οθέσεως. Hypothetica dicitiir dei tonstratio viae non recta pergit a propositioitibus siliniis ad id qliod colligi debet, sed quae, ut efficiat quod vult, alia qilaedam praeter
ipsas propositiones. ut si hi conee latitit r. Postulat: quae cum ex alterius artiitrio pendeant, demonstratio dieitur Itypothetica, vi ippe quae non adimittat ur ni9l' ea conditione, iit qliae postulentur dentiar ab altero. Apparet itide. et 'ilio iii re deductio ad impossibile appelletur demonstratio livpotlietica - namque ut sal; necesse Eκt numere qtiod concliasioni replignet, quod ' si re vera r pi gnare et elim eo eui repugnet sinitii colis istere non posse negetur ab altero, deductio locum non liabet, es. quae dicenaus ad 4Ia 24 - et quid intersit inter syllogismum hypotheu in quem voeat Aristoteles et eum quem nos hoc Dissiligod by
464쪽
Analytaea prior . nomine appellare polemus: siqi Idem quem nos vicimus, non nisi sorina disseri a syllogbuno categorico, quem vero Aristot eles. reapse ab illo diversus est. Eallem ratione qlia snlo-ς sint ilissemini vemlia τιθέναι ct υποτιθέναι : qtiare in de sinitione snlogisini silini, licis 24 lal 9 ilixit τεθεντων τινῶν. Ν - qtie tam ii lilii ille lior ilis crina on observat: ilicit elii in In 13 b20 αἱ υποθεσεις του συμπεράσματος, iit ipsit' Proposition s si gnificet ex silitibus fiat s3llogis inus. 195 a ' αἱ υποθίσεις τοὐ
dicitur ei qliod ii vii sine ista lana conditione prolertiiri I 2IΝa. 5
οἱ μὲν απλῶς, οἱ δ' εξ υποθίσεως πολῖται μὲν γάρ εἰσιν - ἀλλ' ατελεῖς. 1332a 10 δ' ἐξ υποθ ἐσεως τἀναγκαῖα. τοδ' απλῶς τὼ καλῶς. qtioil sic iiitelligeti dii in os t. Beata vita est funai Hirti horti ini: ilitare onania alia fieri debent propter illam. Beata vita το καλὼν igiti ir per se άHῶς expetenda est. reli lita Ouinia, qti ip pQ εμine lie cessaria Fint propter utaria,
θέτην : liana lite prinia erat res pii litica qtiae per se Rpectata est opti ina das Ideal altera erat optinia o iiiiiiiim qitae seri possitit in terris, tertia ite iii lite est ea clii a lii Elior exsistere . non Potest, Fi Duilii irm rerunt. Ex illi ibi is certae reipublicae conditio pendeat τῶν υποτεθέντων , ii ista liabeatiar ratio,
a l. dicere solet 3ρον. Ceterii in υπύθεσιν dici quoiici inque orationi si ibiccti ina sit lito disputetit r. non est quod exent piis coni proberniis. Miniiq late patet Alial. Post . et 2 a 20, et Isi h 29. qitibus locis qiine dicit inter se videntiar Plignare. Nam altero . loco Itypo illesin sacit alteram partena mσεως, quani palillo alite 72a i5 ita ite finiti t. iit sit propositio qliae elliana is ipsa demonstrari ne tirent, initi una faciat s3llogis iiii et de filia disceti se in certi in esse non ii cesse Mit, altero loco vero υποτίθεσθαι a dici idecernit illiae. qtia in vis det nonstrari possint, polia iit ir non lici non strata ut veri si in ilia ei qui iliscat. Dissicilitas tollitur, si Rpectantus natura in υποθίσεως quae non
in eo est qliod vel deuionstrari possit vel non possit. sed in eo quod qui discat, quamquam nillil liabeat certi, tamen ponat,
465쪽
non Ceerium quidem, imo ne ut veri simile quident, sed ponat quodcunque sit eo consilio, ut quod inde eongequatur per piciat
40 hau Expoliti, qitalia esse debeant ex quibus fiat sy Ilogismus. 40b32 το ἐξ ἀρχῆς . . . Quod ab initio ad demong trari turn Pri
titio principii, citiam dicunt: nam doeth principi nin hoc loco
est id euius .causa qliaestio instituitiir, id quod demonstratio sequi utili, τδ αἴτιον τελικμ, quod dicunt intpp. ad Anal. posti u init.: male igitur Zeli , so lst dieia elue Annali me dea Graiiules L
alio, ne ille alius de temnitio C, neque de termino A alius, nihil eolligi poterit quia ex propositione AC sola villii consequitur. Si igitur vg. 3I sumsimus A praemeam de termino
C, ut sat syllogismiis. etiani alia propositio assumenda erit, quae eunt illa ita possit coiiiungi, ut ali ii ita inde coli seqtiatur. quod si seri volumus, necesse est, ut aut A de alio termino aut de teranino A alius alit alius de termino C aut C de alio praedicetiir. Apparet autem, quamvis fiat syllogismus, nihil posse confiei ex iis ipsis quae sumsimus, si altera propositiolia eornparata sit, ut vel priniae vel aecundae vel tertiae conditioni satis saerat nam premenda sunt verba οὐκ ἔσται διὰ τῶν εἰλημμένων τg. 39. h. e. non erit perlaeti syllogismus, quo recta via a propositionibus ad conellisionem procedere u- at et restat igitur, ut C praledicetur de alio termitio. Nam huic uni cotiditioni si satisfactum erit, eontinuo proveniet eon- elusio. Iam si C τη. 40 non praedicatur de termino B, sed de quoeunque alio, non fit Conclusio AB, quam conficere volebant iis; ged liaec quideria non exibit, nisi C aut praedicetur de ipso termino B aut de alio. qiil praedicetur de termino B.
termino; a maiore ad alterum ad minorem : monstrat enim viam qua perveni naus ab altero ad alteraim a priora digrantem. Vertia 6 δὲ τουδε ... I προτάσεων a Zellio plane omissa video, q iam Iliam exenspla quae asseruntur va. 8 sq. illa optInte
466쪽
4Ia 24 Quod ad demonstrandum propositum est ἀ-ἀρχῆς
. probatur ea eo aditione ἐξ υποθέσεως , ut aliquid adini uelis dum sit qirod concedi nequeat, si ponatur contrairium inteli.
4Ia 26 δια το γίνεοθαι τὰ περιττὰ . . . Ios. Blantanus Aristotelis loca inattiematica coli. Et explicata. Bonon. 1615 hunc locum silentio praeteriit. Iul. Paetus in comm. p. 153b init. nos delegat ad Alexari tri explicationem. quam eonsugam et perplexam Brandis litter seliolia coueeta non recepit: et nos quidem Alexandri locum non eorrigintiis, illianiquam Ex iis quae Mevinus patebit, quomodo restituendus sit. Siquidem ex-Platiatio quam ille proposuit haee est. Qita traii αβγδ sit diametros βγ, latius aβ. Iam si sumimuη σύμμετρον rationalem, iiiiod di eunt esse diametriini et latus, duo nunieri inveniri poteriint, qui ratiotieni exprimalit quana diametros et latus inter se habeant: qitare erit βγ r αβ - a : b. Nunierialitem a et b ita comparati esse debebunt. ut aut uterqtie sit impar, aut unus par, alter in par: nam si uterque esset par, dimidiae partes eoriana, quae candena rationena Expriinerent, sum elidae essent. Quod ut signis deelaremus, proportionem scriba inus lioe modor
467쪽
m Analyti ea priora..uin autem numerorem quadratoriina parium diuitiliae paries utique sint numeri pares eteitim nuna erorurn quadratorii in m- dices aut pares sunt alii tui pares: si radix est nil meriis par, numeras quadratus erit igni u*; si Ini par. iiii merita quadratuη erit 2n-- I n* -- 4n -- I, unde apparet omnem ni inerum qi adratum alit imparern esse aut etiam dimidiam eius partem esxe nitinerum Parvin , autem exprimi debeat ni iniero pari, quia βγη - 2αβη: consequitur
enim viderantiis iii inierum qii adraturn parem esse, si radix parsit, D αβ non poterunt non exprimi rium eris paribus , neutili uani vero ratio quani habeant lineae βγ et αβ exprimi
poterit sive hinis numeris imparibus sive auero pari altero In pari. Hane proportionem si eon erimus eiurn ea qliam supra habuimus, tibi rationem linearum βγ et V alit hinis nitineris parilius aut auero pari altero impari exprimendam esse diximus. numerum imparem Pari aequalem dieere eoaeti sumus, quod absurdii in est. De veritate huius demonstrationia disputare, praesertim quum quid statuendum sit de ea satis famiesu ad intelligerulum. non est initiis loci; nobis enim hoc monillil propositum est nisi ut verain menteni Aristotelia patefaciamus.
41 a 32 διὰ την ἐξ . . . per earn hypothesin quam sumsimus ab initio deductionis ad impossi hiler unde colligii a syllo linio: mii recta pro dat deductionem non ipsa concludendi ratione differre, sed eo quod demonstretur: illo enim probatur quod vemini eat, hae quod aperte salsum est ex eo quod, licet sal
sum, positum est tanquam Ferim . U41a3s Q μεταλαμβανόμενον Alexander optime ita explicat, ut quod positum sit Riiniatur aliter quam positiini sit. Quomodo rure fiat, exemplo proposito ostendit: nam quod eum conditione prolatum est, id lani conditione omissa proni intiatur. Si igitur Aristoteles iii omni Mis snto sinis laypothetieis conelnsionem fieri dieit πρις τι μεταλαμβανομενον, hoe nillil aliud
est, quam si diceret iii eouellistone gine conssitione simpliciter sπαρχύντως proferri quod antea cum conditione prolatum aut v. e. Si volt intas non pendet ex corpore. corpiis non movetiir per se solum et voluntas non pendet in comore τὼ μεταλαμβα μειων , corpus igitur non movetur per ge solum.
468쪽
hoc inodo. Q iod e nierite pendet rion vendet ex corpore lilutas pendet e mente. volutitas igitii r rion peridet ex eorpore - hoc esse quod Aristoteles sibi velit patet ex usil praepositionis dς, quae aliani liuius loci interpretationem non ad intuit: e'inleni vim praepositio liabebat Da 23, 40b39 4Ia 6 sq. Id vero, per it qii oti demonsDandum est Tδχῆς. corpu' non moveri per se. solun e concessione Riispen- sues est: ὁμολογία quam dicit liaee est corpus non moveri per se Eolum. st voliintaη non pendeat ex cor re' - ne quia
pillet τδ μεταλαμβαωύμενον Aristotelem dicere περαένεσθαι ὁμολογίας, monemus, quod illud qiudem s3llog smo catego leo confici posse dixerit, e concessione vero suspensum dieat ipsum nex in causalem, qui obtineat inter conditionem et id quod ex ea colligatur: qiuare add4 aut concedi debere hunc nexum, ut fiat syllogismus, aut, Et non concedatur, alia hypothesi opus esse, unde colligi possit το ἐξ αρχῆς, v. e. si quis dicat eo pus moveri posse per Re golum, etiam si voluntas non pendeat ex corpore. nova laypothesi opus erit, qua probetur corpus non moveri per se solum, E. g. liae: . si mens movetur Per Re, corpus non per seV. Recte Zell ,. Dei allen diesen istder Schiuia aus clas gericlitet uvas als Grviid des hedingtensataea το μεταλαμβανύμενον an non meri Worden igi', quamquam hoc non est vertere, sed simile qiiidquam aliis verbia exprimere; ostendit autem nota adiecta non recte Zellium intellexisse pensum liuilis vorbit dieit enim το μεταλαμβανόμενον Eam propositionem signifieare quae clini conditione proferatur, quam Alexander expresse dieit voeari xδ προσλαμβανύμενον, non τδ μεταλαμβανόμευον. Obscurius Biese I. p. 155 ,,Der Sehlusa in Irit liter angewandi nur aus das, was an die Stelledes Eu hexvelfenden Satres angenonimen ist; lst dieses Eug gehen , go vird, menti sicli Wirklich so vertiau. daraus 1 ner Satx gelalgert; oder xvird lenes nichi Eligestandeii, sogelii nian voti einer aridern Annalinie aus . Nos locum in se monent patriunt vertimus liae , in alien hypotlieiischen Selitus-aen nani lieli gelit der Scillitia nur aut das veriinderi Ange- noniniene caui die Bedingung, die nichi metir bedingi, Son- Duiligini by Corale
469쪽
derit kategorigesi ausges proelien WIta , die ansailglicite Beliaup- . tutig aber Wimi durcligentiri verini uelsi eities Zugestanditisses oder einer anilerii citetiei Annali me . - Confirmatur Itoc loco quod dixinius ad 40 b25, latilis patere Iib pollietie una syllogis niuria apud Aristotelein qlia in apud rios, siqii idem Ii Spollieticunt dicit eunt, in litio aliiquid ponitiir, qtiod, dii mimodo concedatur, qlio iure poliatur non quaeritur: qtiare 45b2.3 ἐξ--εσεως dicitur eolligi, si illiod de siligulis partibus de inonstratuin est de toto demonstratum esse sui nitur, cf. Plillo p. in scii ol. IIJa 33. Quae qui ini ita sitit, iton possvim non mi- mirat, quod Aristoteles repreliendi soleat, quod nillil tradiderat de so llogisnais Itypotlieticis, praesertiui quum cap. 44. quo constrinatur explicatio hilius Ioci quam modo . exposititnus appareat quaestionem de liis ses logismis clini alienam ituli cavisse ab Analyticis: etenina qliae non conficiuntur nisi Oo- λογlας, ea certe scieritiae niliu sere titilitatis asserre poterunt, quamvis liaud negligenda sint .in arte dialectica. Consilio igitur praetermisit in Analaticis quodcunque iii Stana et persectain demonstrationern non ad inittit, sed ex concessione peii Iet et ex ari,itrio alterius: qiuare quae probantur ἐξ υποθίσεως, ea non dicuntii r έποδείκνυσθαι, sed περαίνεσθω, v. 50 la 29: optinio igitur Alexander scitol. 185 az συλλογισμους μεν ειλῶς οὐ λέγει τους μοθετικους εἶναι, περαίνειν μέντοι καὶ αὐ-τους λέγει. Cap. 24. Omnis syllogismira haberes debet et univerariem
alteram propositionem et a rmatitem. 23 Conclusio univem salis non se nisi ex utraque universali, g amplam ex uir Wws universali aliquanda . non si nιM particularis. 27 Altera proposilio similis utiqui est conclusioni. 32 Paucis complecti-ιur petas adhuc evomu. Ibo quum demonstraiverit qnanes a se ullogislnos expositos esse qui fieri pos8hit, non op- erat, .ut nova delaonstratione probaret omnis syllogismi alteram propoηisionem univere .lem Eslle: apparet enim hoc ita esse consideratIs singulis sylloosnais quos exposuit omnibus. Unde factum est, ut non dolning o. demonstrii verit alteram Propositionem. utique esse as .nrinantem et quaecunque alia colligere seet de rationibus quae inter singulos terminos et propositiones syllogismorum ubim
470쪽
ω - neant: quae, quum disputaverit de omnlinus syllogistina qilli seri possint, breviter tantum recenset vf. 22 -- 35. 41 3s Quum interpretes hune loeum dissicivitatibiis ob irrexerint quil iis non laboriit, breviter eum explanemus. Qui eollig'revult voluptatem mustea in honestana esse propositionem maiorem, Si rion ii iiiversalem sumit, aut halie saei te , Voluptas honestii est cui qui dein propositioiit, qnia indefinita est, si adiicitur minor: Voluptas inustea est voluptas , nihil ex utraque conseiliiiture nam iii lenii ita idem valet quod particularis , aut liane: is quaedarii voluptas Itotiesta est' qiiani si ita sumit, ut , quandam voluptatem'' , de qua tollitatur, dieat aliam quam voluptatem uulsi in . de musica eote nillil eolliget; sina item ita, ut in iisicam Ipsam prae eeteris intelli petitionem Principit, quae vicitur, adimittit. - Iul. Pacius p. 155 a pellitonem principii rectius diei petitioneni qliaesui monet: nos
vero ser virnus vocem , principit', ut quae melitis respondeat et quod Aristotelea voeat δ ἐξ ἀρχῆς. Accedit quod a
tis voeabula retinenda piitavimus, quum in re difficili etiam iusta mutatio obseuritatem pariat. Il, II Confusae huius loel interpretiim Maeco in explicationis in geholia a Brandisio coli. non transscriptae sunt. Non meliores alitern esse eas quas deflemini recentiores Zellii exemplum ostendit, qui quid gilii voluerit divrinandum relinquo lis vii remin mathematicarum peritiores sunt. Dieit enini inter alia ,,IVennrnan Iliin diese heiden Elileteti genaniaten IV in Icel von den
lineis, resta iit anguli l Butile in anima Io. figura adscripta contentiis est scientiae, ut solet, speclena Prae' ge serens, quam qiiani et figura ipsa et Iociis, qlio collocata est, i orantiarneliis produnt. Caput ret Iul. Pacius perspexit, quem etiam l . Blancanus se tu8 .videtur, nisi qumi litteras figurae adscriptas initandas esse censuit: neque tamen explicatio quam devit oinni dissIeilitate libera est: loquitur elitui de angillis mixtis e linea recta et curva, qtii, quamquam a geometria Graecorum non Omnino alieni gunt, tamen hiilc loco non videntur convenire. Milii Certe bes longe simpliciorem interpretationem admittere videtur. Res enim si e se habet. Demonstretur a
mloa ad insin trian ii aeqnilateri adiacentes aequales esse.