Scholia graeca in Euripidis tragoedias ex codicibus aucta et emendata edidit Guglielmus Dindorfius

101쪽

2I6.-2 I9. ῆλθον δε εἰς την γ ν των ἀπο τοῖ Κάδμου, ἐνθάδε

πεμφθεῖσα επὶ τους πύργους τοῖ Λαιου τους ομογενεῖς, πουν επι την πάλιν τοῖ Λαιου την συγγενεῖς ἄρχοντας εχουσαν των αρχόντων της Φοινίκης. Gr. Cant. Mosq. Καδμείων : ενταυθα εἰς την των Καδμείων γην ἀποσταλεῖσα, εἰς τοὐς οικους τοῖ Λασου και τούτου τοὐς 5 παῖδας συγγενεῖς οντας των κλεινων 'Aγηνοριδων' των γαρ Ἀγηνορος οι μεν τας Θηβας ωκησαν, οι δε την Φοινίκην, οἱ δε αλλην χωραν. M.T. H. 33 2I7. κλεινων Ἀγηνοριδων : οι αυτοι Καδμεῖοι και 'Aγηνορίδαι, επει πατηρ του Κάδμου ό 'A νωρ. Gr. Cant. η εις το γαν ὐπο- io στικτεον η εις το 'Aγηνοριδων. Gu. κλεινων Ἀγηνορβαν : τινες εις το 'Aγηνορβων στίζουσιν. το δεομογενεις αντι τοῖ συγγενεῖς ημῖν. 'Aλλως. επὶ τοῖς ορογενεῖς των Ἀγηνορ βων πύργους τοῖ Λαιου πεμφθεῖσα ενθάδε. 'Aγηνορος

δε παῖδες Κάδμος, Θάσος, Κηφεῖς, Κίλιξ, Φοῖνιξ, Εὐρωπη, Φινεύς. i

επὶ Λαδου δε πο- επὶ τοῖς πύργους τοῖ Λαιου πεμφθεῖσα, ο εστιν εἰς Θηβας. η πύργους φησὶ τοῖς υιοῖς τον Ἐτεοκλεα και Ηολυνείκην, ομογενεῖς δε των Φοινίκων. A. B. Η.M.T. I.

ih. Ἐτεοκλεαὶ ἐτεοκλῆ Ι. Illud est etiam in scholio Gu. super vύργους η τὸν Ἐτεοκλεα καὶ τω Πολυνείκην πύργους καλεῖ. η τὰς Θέλη ἀπὸ μερους καλεῖ. Ib. ΠολυνείκηνJ πολυνείκ Cum cori in

Pen EO significante B. Ceteri

102쪽

2I8. ομογενεῖς ζ προς τοῖς συγγενεῖς. B. συγ γενεῖς, συπε νικούς. Gu.

5 χρυσέοισιν, ωσπερ τι δια χρυσοῖ κατεσκευασμενον ανάθημα, ολως επέ θην. B.M. I. επίσης. Gr. η ομοίως. Gu. αγάλμασι χρυσοτεύκτοις : αντὶ τοῖ ου το τυχον δωρον επέμψειν. M. Gu.οῖον τρίποσι, στεφάνοις, δίσκοις καί τισιν ετεροις. Gu. ἀναθημασι.Gr. πυσοτεύκτοις ζ εκ πυσοῖ κατεσκευασμένοις. Gr. Io 22 I. εγενόμανο αντὶ τοῖ γενησομαι, ἴν η ώς το κατενάσθην' ηλάτρις και δούλη ωνομάσθην και ετιμηθην η πῶσα τω θεω ἀφιέρωμαι. A. B. H.M.T. I. 2 2 2. ετι δε Κασταλίας : ετι δε μοι ταυτα περιλιμπάνεταιατελη, το λουσασθαι εν τη Κασταλία. A.B.M. I. 'Aλλως. λείπει Ι5ουν. φησιν, ἐναπολουσασθαί με τω της Κασταλίας υδατι και διαδεξαι την ἐμαυτης κόμην, ἶνα αγκη γενομένη ουτω τοῖς θεοῖς λατρεύοιμι. H. C. H. Fl. 33. I. Κασταλία δε πηγη εν ΙΠυθία,εις ην λέγουσι τὰς ἱεροδούλους παρθένους λούεσθαι, μελλουσας θεοπρόπιον φθέγγεσθαι παρὰ του τρίπυδι. A. D. C. H.T. Fl. 33. I. παρ-

II. καὶ δούληJ η δούλη I. η δ. καὶ

103쪽

θένιον δε χλιδὴν αυτην την Κασταλίαν φησὶ, παρόσον παρθένων μόνον ἐστὶ λουτρον, ἡ τας κόμας, αοῦ κάλλος και τρυφη εἰσι των παρθένων. A. B.C. H.T. I. το ἐν Δελφοῖς υδωρ. C. Κασταλία ἔνομα πηγῆς ἐν Ἀντιοχεια. C. Κασταλία πηγῆ ἐν Πυθία, παρ' hς ἰλούοντιαι ἱερόδουλοι παρθέ- 5νοι, αἴτινες ἔμελῶον θεοπρόπιον, ἡτοι μάντευμα, αδειν παρὰ του τρίποδος. μυθεύονται δε ἔτι καὶ το τῆς Κασταλίας υδωρ λάλον ῆν,

πλασάμενοι τουτο οὐκ ἀπο τοὐ λαλεῖν ἐκεῖνο, δυνατον γυ-ἀλλ' ἀπὸ του ποιεῖν τους ἄλλους μαντικους και λέγειν δυναμένους τὰ των ἄλλων αγνοουμενα καὶ διασαφεῖν. το αυτο δε νόει και περὶ της εν ι

Δωδωνη δρυός. Gu. Leid. 224. δεῖσαι : δρα ουν, φησὶν, ἐναπολούσασθαί με τω τῆς Κασταλίας υ τι καὶ διαβρέξαι την εμαυτῆς κόμην, λα άγ- γενομένηουτως τοῖς θεοῖς λατρεύοιμι. Ἀλλως. τὰς κόμας δεῖσα Φοιβει- αισι λατρείαις. Λ. λουσα. GR βρεξαι. Gu. παρθένων γὰρ i5 τρυφἡ το λούεσθαι. ἡ παρθένιον χλιδὴν λέγει τὰς κόμας. Gu.λοῖσαι τὰς εμὰς κόμας. λέγω την χλιδὴν, ἡγουν -ν τρυφὴν τὴν

παρθενιον. Gr.225. Φοιβείαισι λατρείαις : επὶ ταῖς τοὐ Φοίβου λατρείαις. Gr. H. 5. 6. 9. 21. 56. 59. 76. τὸ Φοιβείαισι λατρείας ἡ προς το δεῖ- et oσαι συντακτέον, ἡ προς το λάμπουσα. Gu.226. πέτρα ἰω πέτρα λάμπουσα προς δικόρυφον σέλας, αντὶ τοῖ ω Παρνασσέ. B. ω Παρνασέ. M. ἡγουν ἡ ἐν Παρνασα

227. δικίρυφον σέλας ζ διπλδῖν. B.M. δικόρυφον αυτον εἶπεν, 25επείπερ ἐν αμφοτέραις ταῖς ἄκραις τοῖ Παρνασσου εἰσιν ἱερὰ, το

a. εἰσιJ εστι Ι. 3. το εν δελφοῖς νθ in C. est mi. Super κασταλίας ἴδωρ Scriptum. Alterum H. κασταλἱ ἀντιοχε. infra hunc versum scriptum est, qui ultimus est sold 66 .. estque grammatici recentioris. V De fonte Castalio circa Atiliocli iam Bochartus egit Geogita Sacr. a. I, I 6. P.

104쪽

μεν 'Αρτέμιδος καἰ ' Απόλλωνος, το δε Διονύσου. ἐπει τοίνυν ἰν εκατέρα προ ανάπτεται προς τας θυσίας, αναγκαίως και το πυρδικόρυφον εἶπεν, ἄτε δη ἐν ἐκατέρα δερα ἀναπτόμενον. οὐκ απὸ των δύο δε κορυφων ἀναδίδοται αυτόματον πυρ, ἀλλ' απὸ ενὸς α ου,5 δοκεῖ δὲ τοῖς κάτω εκ δυο αναδίδοσθαι, δια τον ἐπίπροσθεν σκόπελον, και ωσπερ ἐξ αυτου επιμερίζεσθαι τὸ πυρ. A. B. H.I. σέλας : εκ των τόπων ἐν οἷς βακχεύει ὁ Διόνυσος. H. 33. δικόρυφον σέλας: δικόρυφος ων ό Παρνασὸς εν μεν τη ροα κορυφῆ'Aρτέμιδος ιερὸν καὶ 'Aπόλλωνος ειχεν, ετ δε θατέρα Διονύσου καὶ io Σεμέλης. ἄθεν καὶ δικόρυφον σέλας καλεῖ απὸ τοῖ εν αὐταῖς αναπτομένου πυρὸς εις την των θεων θυσίαν ονομάσας. φασὶ δε καὶ ἔτι αμπελος ην εν τω τοῖ Διονύσου ἱερω, ητις καθ' ημέραν εκάστην ἔφερε

βότρυν, εξ ου ἡ σπονδη τω Διονύσω ἐγένετο. ἐδηλοῖτο δε εντεῖθεν

ότι Διόνυσος πρωτος εχαρίσατο τοῖς ανθρωποις την ἄμπελον, Ικαρίωι5 δοῖς πρωτου, ωσπερ καὶ Δημητηρ τον σιτον, και 'Aθηνα την ελαίαν, καὶ ε τεροι των θεων ετερα. Gu. Laeul.

υπὲρ ἄκρων βακχείων : εις την τοῖ Διονύσου κορυφην εἶναί φασιν ἄμπελον, ητις καθ' εκάστην ημέραν ἔνα βότρυν ἔφερεν, εξ ιι η σπονδη του Διονύσου ἐγίνετο. οινάνθη δε λέγεται η προυτη ἔκφυσις ao των βοτρύων. οινάνθας ουν βότρυν τον ερ οἰνάνθης βότρυν προκό-

I. ἈπολλωνιήJ ηλίati A. H. V scholiastae verbis de Parnasso non Apollini tantum . sed et Baccho sacro ls. Vossius iititur ad Catulli. p. aso. Parnasus stentino perit aethera colla mons Phoebo Bromioque sacer, Lucanus 72. Δικόρ- , ωλύκα dixit Eum p. Buccla. 3o7. ΔΓλ ιν πέτραν.

sem interpretationes et tiocent oniri adnotationi minime vulgari. In hunc sorte loeum duae fluxerant

105쪽

πτοντα. οἴχ δε καλεῖται αυ- ἡ αμελος. Σοφοκλης δε ἐν Θυεστη ιστορεῖ και παρ' Ευφεῖσιν ψοίαν ἄμπελον εἶναι τῆς εν

Παρνασω, λεγων ουτως ἔστι γάς τις ἐναλία Εἰβιι ις αL, πιμε βάκχειος βότρυς 5

adnotationes, quartim alteram haec consecerint, οἰνάνθη μεν λωται ἡ π.ε. τ. β. οἴνη δἰ ἄμπελος. ulteran --mientia, οἰνάνθας νῖν βότρυν λέγει τον ἐξ οἰνάνθης βότρυν προα-τοντα. VAL.CΚ. P. 1 2. l. 2Ο. οἰνάνθη ἴ J οινανθη - οἰνη M.

quit. ἐν Κυβο ν, ἔνθα διὰ μας ημέρας

την ἄμπελον φασὶν ἀωθεῖν και τον βότρυν πεπαίνεσθαι. uae scribit ad

Dion usi uin Eustatilius excitariarit Bellet et Holstentus. Schol. Sophoclis in Antig. 46. χλωραν ἀκτὰν interpretatur T4 ἐν Εὐβι- ἄλσος, η το εν Παρνασσφ' ἐν ἀμφοτέροις ρ. addit, τοῖς τόποις ἡ ἄμπελος, ηκαθ' ἐκάστην ἡμερα, περὶ την ἔω βότρυας φέρει, περι ιε την μεσημβρίανομφακας' ἐτρυγατο δε πεπανθεῖσα περιτην ἐσπέραν. Rein supra modum admiriabile in novo vetet ea mraculo Cumulu8se nos docet Eustii illius ad

μυθεύεται τὸ κατὰ τὰζ ἐφημέρους ἀμπέλους. αι, φασιν, δε θεν ἀνθουσαι πρὸς μεσημβρίαν πεπαίνουσι βότρυας, ἐσπέρας δε ἄκρατον χορηγοῖσι δαψιλη τφ χορντων τελουμένων τῶ Διονυσν, ἡ τῶν Μαινάδων, οσάκις ἐναλίσκονται, φασι, τοσαυτάκις ἐνδαψιλευόμεναι. Solioliastes antiquior ad euautem Homeri v. Iz. II. N. rem mirificarn ex Eupli Orione sic enarrat in editis exisena pluribus : Aμπελοι,-ἴς καλουσιν ἐφημέρους, ἀνισχουσης ημέρας καρπὸν βλαστάνουσιν. ἄχρι δε της ἐσπέρας 4Iνον ἄφθονον ἔχουσι ' diversa iluae clam et meliora, meo Judi Io, dex exhibet Homeri Batavus: ἀνισχουσης μεν ημέρας μιαστάνουσι καρπόν, ωστε τρεποντας αὐτους ἐσπέρας

ιυον ἄφθονον εχειν. iaaec genuina qui dein, nee tantela integra: a1 lior codex alia forte dubit, quo ni sententia cum his congriaut: ἀνισχουσης μεν ημέρας βλαστάνουσι. μεσουσης δε καρπὸν πεπαίνουσιν,J ωστε πρεποντας-. Postremum ill utl τρέ-vοντας. in ME. repertum. exspectari non poteriit a lil rario : uvas in torcillari calcantes. τρεποντας. HUuleridixisse videtur interpres, poetam uuln τραπέειν hoc sen Su posuisse recordatus in Od. II, 125. Eustathius, τὸ τραπέουσιν, inquit P. 276, 42. ἀντὶ

του πατουσιν. οθεν φασὶ και τραπηταὶ, οι πατιυντες τὰς σπαφυλάς. Hesv-

106쪽

2 28. βακχει - : περισπωμενως το βακχειων, ῖς η εκ των τόπωνεν οἷς βακχευει ό Διόνυσος. B. τῶν τελετῶν καὶ εορτων. Gr. m. 5.6. 9. 2Φ. 56. 59. 76. MOSq. ναων. Gr. o 229. οἰνα θ' α: και ω ἄμπελε, ητις τον πολυκαρπον βότρυν ἀποστάζεις, απὸ της οινάνθης καθ' εκάστην τω Διονύσου αὐτὸν εὐπεμπουσα. οινάνθη δε ἡ πρωτη εκφυσις της σταφυλης. A. B. H. M. I. ο να ζ οινάνθης, ηγουν του λεπτοτάτου οἰνου διδοῖσα. Gr. οινάν 5 ἡ πρωτη εκφυσις των βοτρύων λέγεται. οἰνάνθας ουν βότρυν νοητέουενταυθα τον εξ οινάνθης και ἐκ πρωτης εκφύσεως υστερον βότρυν γινόμενον. Gii. η καθ' εκάστην ημέραν στάζεις οινον δηλονότι τον ἀεὶ καρποφορουμενον. Gr. καὶ ω οἴνη, πο- ω ἄμπελε, ητις καθ' εκάστην ἡμεραν στάζεις οἶνον, διδοῖσα τον αεὶ καρποφορουμενον2O βότρυν της οινάνθης, τουτεστι τον την οἰνάνθην ποιουντα, ηγουν τον λεπτότατον οἶνον. Gr. Cunt. Mos l. 232. ζάθεά τ' ἄντρα : ω θεῖα ἄντρα καὶ υφηλοὶ τόποι των νυμ- . λαμπρ R A. B. J λαβραδέω M. I . λαβράσωή A. λαλαζ H.

107쪽

παριστων νίκην. λέγουσι δε και την Πυθίαν ουτω παρωνομάσθαι απὸ 5 του ἐκει κατασαπέντος δράκοντος' πυθω γαρ το ση πω. οἱ δὲ απὸ του πείθω, το ερωτω καὶ μανθάνω, φασὶν, ἄτε κοινὸν πηστηριον πῶσιν ἀνθρωποις ουσαν, ἐρωτῶσι περὶ ἄν βουλονται καὶ μανθάνουσιν. ην δετο ἔνομα του δράκοντος Δελφὶν, ἄθεν καὶ ο τόπος τουνομα ε' ηκε, Δελφοὶ καλουμενος. Gu. Leici. I 233. σκαμας λων φησὶ το κατοπτευτηριον, τόπον ουτω καλου- μενον ἐν Παρνασσῶν, ἄθεν κατοπτευσας Ἀπόλλων τον Δέλφιν κατετόξευσεν. A. B. H. MI.I.

του δελφινος, ον ἀνειλε, α Ἀπόλλων. Hoc etiam e Cant. enotavit Bam. In H. hoc est scholion : ιπε τον

Di ili sed by Cooste

108쪽

σκοπιας λων πάλιν λέγει ἔ δικόρυφον ἄνω εἶπε σέλας πυρός.

σκοπια οε εστιν Ο -ηλος τοπος, εφ ιυ αγαμας τις τα πορρωδιεστωτα σκοπήσει και κατοπτεύσει. Gu.

23 -238. εἴθε καταλιπουσα την Δίρκην, τουτέστι τὰς Θηβας,5 γενοίμην πῆς αθανάτου θεοῖ, Θουν τῆς 'Αρτέμιδος, πρὸς ἔλισσόμενος, ἡγουν στρεφόμανος, αφοβος κατὰ τους ναους του Ἀπόλλωνος τους κατὰ το μέσον τῆς γῆς. Gr. 23 . kρον ἐλίσσων : τινες στίζουσιν εις το ἱερω το γὰρ ἔλίσσων αντι του περιχορεύων. περισσὸς ό τε), L ῆ, καὶ συ, ω 'Aπολ- to λον, περιέπων τον Παρνασσόν. οι δε στίζουσιν εις το μος ιερὸν λίσσων,' A . γενοίμην προς τῆς θεου ἐλίσσων εν ταῖς χορείαις τοῖτο το ἔρος. A. B. H. M. l. ἐλίσσωM. τουτο προς το χορός νοητέον, το δε προλιποῖσα προς τὴν του χορου φύσιν. Gu. ό Ἀπίμων ό ειλίσσων και περιερχ i5 μενος τῆς Ἀρτέμιδος καὶ του ' Ηλίου κοινὰ μυστήρια. Fl. 33. ἐλισσόμενος, Θουν στεφόμενος. Gu. MOSq. χορεύων. Gu. ἀθανάτας θεοῖ : τῆς Ἀρτέμιδος. κοινὰ γὰρ αυτῆς και Ἀπόλλωνος εισι τα μυστήρια. B. M. 236. ἄφοβος . οι γὰρ ἱερόδουλοι οὐδένα φοβουνται. B.M. I. ao ἄφοβος : τουτο λέγει διὰ τὸ παρὰ πάντων τὰς των θεων ἱερείας τιμασθαι και μηδένα κίνδυνον ὐποπτεύειν ποτέ. Gu. 237. μεσόμφαλα : μεσόμφαλον εἶπε το Πυθίαν, επεὶ κατὰ - κοιλωματα του ἱρους μέσον τῆς γῆς κεῖται, ἐν ἡ οι Δελφοί. M. μεσόμφαλα γύαλα Φοίβου λέγει τον ἐν Δελφοῖς του θεοῖ ναὸν, a 5 μέση τῆς πάσης γῆς εσχηκοτα χωραν, ως οι του μύθου ἀετοὶ ἔδειξαν. γύαλα δε κυρίως αι των ορων κοιλότητες. Gu. Leid. γύαλα τα κοιλωματα του δους. τοιαῖται γὰρ αἱ φύσεις των όρων εν βάθει καὶ εν λει συγκειμένων. B. Gu. I.

τον παρνασσόν Α. B. I.

I7, I 8. Hoc scholion Eliain in Gu. qui κοινα γάρ εισι τῆς ἀρτεμιδος

109쪽

238. Δίρκαν προλιπώυσαεκεῖ ὁ Καδμος τον Δελφῖνα φονευει προνοία τῆς Ἀθηνας μετὰ λίθου. οἶτος δε ό δράκων λέγεται εἶναι Αρεος ἔς εφύλαττε τὰ νάματα τῆς Δίρκης. A. 239. νυν μοι προ τειχεων: ό δε αντὶ του γάρ. κατὰ ἀνάκλασιν δε ό πας λόγος προῆκται, εχων ουτως' ἰὼ Παρνάσσιον ἔρος λάμ- Sπον διπλῆ λαμπηδόνι, σύ τε, ω αυτόθι εκβλαστάνουσα ἄμπελε, θεῖά τε ἄντρα του δράκοντος, ιυρειαί τε σκοπιαὶ θεων, σύ τε, ω δέσπο rα Α πολλον, ἔς το κατανιφόμενον ἔρος ἀμφιέπεις, εἴθε χορεύσωμί σοι και τῆ Ἀρτέμιδι ἄφοβος του λοιπου γενομένη. νῖν γὰρ πῶς ὀπαρὼν πολεμος εκφοβεῖ, καὶ δέδοικα μὴ κώ δευτερον αἰχμάλωτος ιογένωμαι. εἴθε ουν, φησὶ, παρ' υμῖν γενοίμην, ἶνα ασφαλως τουλοι που διάξαιμι. A. B. H.M.T. Fl. 33. I. νυν δέ μοι : ώς οἰκεῖον

δέχεται τον κατὰ τῆς πόλεως πόλεμον. Gr. Cant. 24O. θουριος μολων 'Αρης: ορμητικός. M. ορμητικος ελθων πολεμος. Gr. Cant. 1524 I. αἷμα δαiον φλέγει : πόλεμον κινεῖ, οῖον πόλεμον ακμαῖον

διεγείρει τῆδε τῆ πόλει. B.M. I. αἷμα: φόνον. Gri Cant. δαῖον φλέγει : τον απὸ τῆς μάχης ἀνάπτει. Gr. τῆ δε τῆ πόλει : ἡγουν κατὰ τῆσδε τῆς πολεως. Gr. Cant. 2 a. ὁ μὴ τύχοι: εἴθε μὴ συμβαίη αυτῆ. Gr. Cant. a 2 3.-246. κοιναὶ γὰρ αι λυπαι των φίλων, τοις φιλως δηλοι-

ότι, κοινα δὲ τη χώρα τη Φοινίσση, πο- τη της Φοινίκης, ει τι πείσεται η ἔπτάπυργος ηοε γη. Gr. Cant. Mos 244. κοινα δ ει τι πω σεται : το εἴ τι ειπων ἐπάγει πληθυντικῶς το κοινά ουκ ἔξω λόγου' το γὰρ ει τι ἀορίστως λεγόμενον ἐπι asπολλα τεινει. πολλη δὲ η χρησις τουτου και παρά τω πεζω λόγω. Gr. Cant. Mosq. I. 246. Φοινίσσα χωρα ζ γράψεται και Φοίνισσα χωρα κατ ευθεῖαν,

110쪽

L η απο κοινοῖ το πείσετω' εἴ τι πείσεται ἴδε γα, κοινα πείσεται

καὶ ἡ Φοίνισσα χωρα. A. B.C.Μ. ἴπομενεῖ ἡ Φοινίκη χώρα ἄσαυπομένει ἡ ἐπτάπυργος γη. Μ.

247 κοινον αἷμα το γένος το εν τ ε τη γη καὶ τη Φοινικη. 5 Gri Cant. τουτέστι και οἱ εκ Θηβων και οἱ εκ Φοινίσσης εν εἰσι

γένος, τέκνα ἄντες Ἱοῖς της ἐρασθείσης μὰν υπὸ τοῖ Διος, εἰς βουνδε ἀμειφθείσης παρ' αυτοῖ, ἴνα λά' την 'Hραν διὸ και κερασφόρον καλεῖ σκοπει δε' απο Ἱοῖς Επαφος, ου Λιβύη, ης Βῆλος, ου Φοῖνιξ καὶ 'Aγηνωρ, οὐ Καδμος, οb Πολaωρος, ου Λάβδακος, ου Λάῖος, ουὲ Οοιδίπους, ου Ἐτεοκλης κω Πολυνείκης. Gu. Bar. Leid. κοινὰ τέκεα . κοινὰ της Φοινίκης τέκνα Φοῖνιξ και 'A νωρ. B. ό Φοινιξ και 'A νωρ υιοὶ της Ἱοῖς. A.C. 248. τῆς κερασφόρου : της μεταβληθείσης εις βουν κερασφόροντης Ποῖς υπὸ τοῖ Διος υ ρωμένου την ζηλοτυπίαν της Ι ρας. A. H. i5 M.Τ.της κερασφόρου πέφυκεν : της βοὸς γενομένης ὐπαρχει. Gr. Cant.

και ηοῖς. Gr. Bar. 249. ων μέτεστί μοι πόνων : ων των εκγόνων της Ἱοῖς φροντίζω ao της εὐτυχίας και οἰκειοῖμαι τους πόνους. A. B.M. ων μέτεστί μοι πόνων ζ ἀν των πόνων μέτεστί μοι, πουν μετουσία εστί μοι. Gr. Cant. το ῶν μέτεστί μι διπλως νοητεον, η ων Θηβαίων των πόνων καἰ των δυστυχιων ροτεστί μοι ως συγγενει, η επειδη ἄνωθεν ἔφη ως, εάν τι πείσωνται Θηβαιοι, τούτου κοινωνει καὶ η Φοίνισσα, νυν

ρον καλεῖ, Ornissis verbis σκόπει δέ. tuin novum Scholion. tanquam e Bar. petitum, addit: λεγεται-καὶ