장음표시 사용
141쪽
ἁμοῖ στείχοντας, μηδε φρεσὶ σησι πλακ ης.
και οι ρον λέγουσιν ως ἀπο των ἐπισήμων των ἀσπίδων συιέβαλεν Ἀδραστος' ό μὲν γὰρ εἶχε τον Καλυδ ιον σῖν, ὁ δε την λεοντοπρόσ- 5-τον Σφιγγα οι δ', ως κρύους γενομένου ἀφίκοντο εις το 'Aπόλλω- νος ιερον και δορας ευροντες λέοντος και συος αναθήματα κυνηγετων ἐφιλονείκησάν τε και περι τῆς στάσεως εις κρίσιν ἀχφέντες τω βασιλεῖ των γάμων ἔτυχον. ἀπεώ σε γαρ τον μὲν λέοντι, τον δε Τυδέα κάπρε, ος ἔγημε Δηὶ πύλην, ὁ δε Πολυνει κης Ἀργειάν. A. B. io C.M.Τ. I. ό μὲν Τυδεοῦς δια τον ἐγχωριον κάπρον, ό δε Πολυνειμης δια την Σφίγγα' λεοντοπρόσωπος γὰρ αυπη. A. C.M. ἔχρησ' Ἀδραστω: δυο δέρματα ἔκειντο εις τὰ οικήματα τοῖἈδράστου εις ἀνάπαυσιν των ξένων, το μεν εν λέοντος, το δε ετερον κάπρου. και ἐλθώντες εις τὰ προλεχθέντα οικήματα τοῖ Ἀδράστου i so Tυδεύς τε καὶ Πολυνείκης φιλονεικίαν εποίησαν ἄμφω, ἴνα αυτὰ
I 6. ἐκοίησανJ ἐποίη C. resectis in
142쪽
ἰπάρωσι. τοῖτο δε νοήσας ὁ Αδραστος κατὰ τον 'χγησμον ἔδωκε τὰς αυτου θυγατέρας τοῖς δυσι τούτοις, δηλονότι του Τυδεῖ και τω Πολυνείκει' και την μεν Δηλύλην εσχεν ό Τυδεῖς, τὴν δε Ἀργείαν ό Πολυνεικης. C. 5 κάπρω : εχρησεν ό θεὸς ἐνωσαι τας θυγατέρας λέοντι και κά-
ae. I. 4I2. και σοι τί : ποιαν κοινωνίαν εἶχες μετὰ θηρός; A. C. M. και κατα τί σοι του ονόματος των θηρων ἐν μετουσία, τέκνον I.
I 3. ο δαίμων : το Γμαρμένον ἡγαγεν ἡμας εἰς τοῖτο της συν-Ioτυχίας καὶ ουκ ἐκ προνοίας μοι ἀπέβη ὁ γάμος, αλλ' αυτομάτως εκ
της τὰ ς. B.C.M.T. I. I 4. τινι τρόπω . προς το ἀποβάν. M. πως. Gr. m. 5. 6. 9.2Ι. 56. 59. 76. λέχος οῦ τὴν συνοίκησιν μετὰ τῆς θυγατρος τοῖ'Aοράστου. Gr. Flore. si leui. 5 4I5. εις παραστάδας ζ εὐ τα προπύλαια. M. Bar. πυλῶνας. B. rec. πύλας. I. θύρας. Gr. ει τα προπύλαια, ἀπο μέρους τοπαν, ἡγουν τὰς πύλας. Gu. I 6. κοίτας ματεύων . συνάφειαν μετα γυναικος ζητων, μα
στεύω, Mos 1.ὶ ἡ ἐξόριστος πλανωμενος ῆλθες εις τὰς ἐκείνου παρα-
sine versus literis σαω, ut accentus Ostendit super a POSitus . non σανT ,
Θαγεν ἡμας εἰς τουτο πης - ντυχίας. ἐκ προνοίας γαρ οὐκ εγένετο.
143쪽
του δια κοίτην και ώς φυγὰς πλανωμενος. B.
417. κατά γ ῆλθεν ἄλλος : O Tυδεύς' φασὶ γὰρ ἔτι τα τεκνα
42Ο. τί θηρσί : ἀντι του εἰς τί -ορῶν. C. M. κατὰ τι δε ὐμας ο 'Aδραστος ψοίωσε τοῖς θηρσί; I. εἴκασεν : ἀντι του ἀμμολ- σεν. Μ. N. ἡκασεν. B. 42I. στρωμνῆς ες αλκην ζ διοτι ἡλθομεν εἰς μάχην ενεκα στρω- Ομνης. Gr. I. στρωμνῆς νυν του τόπου τῆς καπακλίσεως. ἔτι θηριωδως εμαχεσάμεθα προς ἀλλήλους, θηρσὶν ημῶς εἴκασεν. ενιοι δε ου δια
τουτο, ἀλλ' ἔτι ὁ μὰν κάπρου, ό δε λέοντος δορὰν ἡμίεστο. B.C. M. I.
4. ἈγρίουJ Sic non e olum T. , sed etinin C., cui ἀσίου tri ni it Vesch. M Patruos ricleus. an patrueles interiecerit, incerium eSt. Patruos habuit. Astra urn. Alcathoum. Mesalia. Leucoma, Praeter Oenea. Parilia nis filios Alcathoum et Lycopea constat interiectos a Tvdeo: lii plerasque Tuclei vocantur putriaelos: ab his Ἀγρίου, ab illis M. λα,κ liberi. Dioclor. Sie. 4, p. 3o8, 39. Tais, scribit.
εν Καλιδωνι τους ἀνεψιους ἀνελόντα. Ἀλκαθουν και Λυκωπέα, φοεῖν - εις
Ἀργος, ubi de veteriam cissensu notat V esset. scliol. in Aesch. Sept. 578. τους Μελανος ἀπέκτεινε
παῖδ&c Ἀλκάθουν και Λ antea' vul Nitur Λυκαυγία. perverse scripta nomina tanquam Rcholion nobis
dedit ineditum Stant eius : in scholio ad Hom. Il. E. I 9. qiaod dicitur occidisse Lucopea et Alca
dum actitror ut lemitur ' ρίου παῖ- δαή' nullos enim titui habuit liberos Tulleus : nitemus, cpiod ibidem sequitur, scholion eam correctionem Veram e se manifestat. Agrii fuisse liberos, quos cum fratre germano Tydeus traicidarit, statuisse Phere-Cvden, apparebit nil scitolia Apollo lorun conserenti I, 7, Io. tibi libri fideliores vulg=tis aliquando meliora subministrabunt. Ceteru In in Tydeo vim triuielitatis insitaui
il . εφόνευσεν- Λυκωπέα Om. A. in lacuna.ib. Ἀλκάθοδε και ΛυκωπεαJ ἄκανθον
ἀκάν. . . in fine versus C.ὶ και λευκίππη C.Τ. Coi rexit Ualch. 5. Ἀλθαίας οπ . Τ. . ut videtur. In C. literae tantum supersunt in fine versus. In M. cornpencsium, quod ἀλθαί- potius significat. Simile scholion est in Bar. et Gu. zς Gu. ον , φασὶ, διά τινα φόνον συγγενικὸν ἔφυγε τῆς πατρίδος.
144쪽
2 2. ενταυθα Ἀλαου παῖς ζ ἐν τούτω ό του Ταλαοῖ παῖς ἡγουν ὁ 'Aδραστος, συνηκεν, ἡγουν συνέβαλεν, ἡρμοσε τον χρησμόν. Gr. I. Aιάλου Κρηθεῖς, ου 'Aμυθών, ου Βιας, ου Ταλαος, ου 'Aδραστος. B.C. M. I. ἐνταχαζ αοι του ἐν τούτω τω και -
423. κἄδωκεν : ναι δηλονότι' και εδωκεν ἡμῖν τοῖς δυσὶν τας δύο αυτου θυγατέρας. I. 424. εὐτυχεῖς : διά τε πλούτου και γυναικος ἀρίστης και τέκνων γονης. Gu. γάμοις, κατὰ τοῖς γάμους. Gr. Flore.
io 425. ες τόδ' ἡμέρας ζ μέχρι ταυτης τῆς Φέρος. M. μέχρι τῆσδε της ημέρας. Gr. H. 5. 6. 9. a I. 56.59. 76. Mos l. ἔως του παρόντος. C. M. μέχρι τοῖ παρόντος. Gu. H. 33.
15 428. σύγγαμος : συγγαμβρος ό Τυδεύς. Gr. Cant. τολο γὰρ περισσάν προεμηνύθη γὰρ ἄνωθεν. M. 429. ἄμφω : ἀμψοτέρους. Gr. τούς δύο. Gu.
3I. λυπρὰν χάριν : καθο κατὰ πατρίδος ἐστρατεύσαντο, λυπράν φησι την χάριν, ἀναγκαίαν δέ' οὐκ ἐγχωρεῖ γὰρ ἄλλως γενέσθαι α 5 δίχα πολέμου. ε ρων δε καὶ ελεεινος ό λόγος. B.C.M. I. 433. ἐπώμοσ': ἀντἰ του ἐπόμνυμι. Gr. Har. 434. τοῖς φιλτάτοις τοκεῖσι : γράψεται καὶ ἔκοῖσιν, ὼ ὴ, τω
ἰσχυρῶς και καρ ερικως ἐκοιμήθησα, Rd
145쪽
αφίστασθαι της βασιλείας. A. B.C.M. Gu. I. ηράμην δόρυ εκίνησα. M. εκίνησα πόλεειν. Gr. Cant. 435. τείνει : ει σε αφορα. I. ἀνάκειται, αρμόζει. M. ἀλλ' εις σε τείνει : ἀλλ' εἰς σε α ρα, ω μῆτερ, ἡ διάλυσις του- 5των των κακων, συνάξασαν ἡ μας εις φιλίαν, παῖσαι και εμε πίνων και σαυτην και πῶσαν πόλιν. Gr. Cruit.
43 6. διαλλάξασαν : ωστε διαλλάξαι, παυσαι. M. φιλιωσασαν. Gu. I. εἰς φιλίαν συνάξασαν. Gr. ἡμερωσασαν. C. Wογενεῖς φίλους : τουτέσυ διὰ διαλλαγων εχθρους ἔντας τους ομογενεις ἡτοι Ιοτους αδελφοῖς ποιήσασαν φίλους. Gu.
νηθεν : ἡγουν λεχθεν, ἀσθεν, λόγιον. Gr. m. 5. 6. 9. 56. 59. 1576. πάλαιο προ μακρώυ. Gr. παροιμιῶδης ο στίχος εστίν. καὶ
439. ἀνθρωποις ζ παρὰ τοῖς ἀνθρωποις. Gri44Ο. των εν ἀνθρωποις : πραγμάτων. B.C.M. πάντων των πραγμάτων. Gr. Canti zo
τ-J Ilaec verba om. A. : Separa tum scholion sunt in B.C. M., in C. Supra versum scriptum post aliud glOSSEII R. τις ἀπο των σοφῶν εἶπε τουτο. Loeus Demosthenis est P. 5. a. Post πημάτων Β. adclit χρηματα δηλονότι.
146쪽
5 λεγειν μάγει την κρίσιν, τον εκ της δικαιολογίας κατὰ λεπτον γινώμανον ελεγχον φεύγων. A. B. C. M. I. την χάριν δε σοί: νθοτο τεον την σοί δια την προς τον αδελφον σχεσιν. A. B.C. M. 447. ἀρχετω δε τις . ουτος ο IIολυνει/ ς'. I. ἀρχετω : προηγείσθω. Gu.
io 448. ῶς ἀμί: ἔτι επεσχον, εμαυτὸν δηλονότι, τάσσων τους πολίτας περι τα τείχη και τας συντάξεις των ταγμάτων, λως ἀκουσαιμί σου τὰς κοινὰς βραβείας. Gr. και ξυνωρίδας λόχων ο συντάξεις, συναφείας. M. παρατάξεις. I. α καί παρελκει. A. B. C. M. I. ξυνωρίδας ζ τους ἱππέας τοῖ στρατουI5 εκ των αρμάτων δηλοῖ ξυνωρίδας τα ἄρματα, λόχων δε των στρατευμάτων. A.B. C. M. I.
ξυνωρίδας ζ συστήματα, τάξεις, ἀπὸ μερους το παν. ξυνωρις γὰρ το ἄρμ' το δε λοχων αντὶ του στρατευμάτων. Gu. Bar. τάξεις στρατευμάτων. λόχος κυρίως ἡ ενεδρα, καταχρηστικῶς δεα Ο καὶ ἡ τάξις. ό δε λόχος δια πεζων ἀνδρων γίνεται. Gu. 449. τάσσων : στρατολογων. B.C. m. 33. I. κοσμων. C. Gu. Fl. 33-
τάσσων επέσχον : οτι διὰ σε τα ἄρματα των στρατευμάτων τωνενσάρκων στρατολογων, ε ον την διακόσμησιν τοῖ στρατον. C.
τουJ IIaec sine lentinato in C. : nam aluncta sunt soliolio v. 448.
147쪽
τουτεστιν εν τάξει μερίζων τους πολίτας καὶ κατατάσσων την ἐμην δύναμιν ἐπεσχον την διακόσμησιν, ἄπως ἀκουσαιμι πρότερον τους προς την κοι ν ημων διάλυσιν παρὰ σου γινομένους λόγους, ωμητερ. C. M. δια σε, ω μητερ, την διακόσμησιν του στρατουεπεσχον, ἄπως ακουσα πρότερον τας παρα σου γινομέγας κοινας 3
ημῖν διαλυσεις βραβείας γαρ διαλύσεις), 7 εστι τους ροτὰ κρίσεως
λόγους. B.C.M. I. 45O. κοινας βραβειας : τας διαλλαγὰς. τας κρίσεις, εφ' αkηγουν δι' ας εδέξω μολεῖν τόνδε υπόσπονδον εἴσω των τειχεων, πείσασα με. GR MOsq. loκοινάς: ἐμοῖ κά του αδελφου μου. Gu. βραβείας ζ κρίσεις, μεσιτείας, διοικησεις. M. βραβεύω το παρέχω, το κρίνω, και τοβραβεια και γέρα δίδωμι. Gu. κοινας βραβείας : τας αμφοινδιαλύσεις ημων. C. M. βραβείας αντὶ του διαλυσεις, ων εβράβευσεν ἡ μητηρ, τους μετὰ κρίσεως λόγους, δι' ων εκάτερος αυτων εδεί- 15κνυε δικαιότερα λέγων. C.T. κρίσεις, διαλυσεις. Gu. 45I . το δ' ει σεδεξω: εἴσω εδεξω, ώς καὶ εἴσιθι εἴσω χι. τουτο
148쪽
οξέως τι πράττειν το δίκαιον κατέχει. A.C.M. το δίκαιον. Gr.την δικαιοσυνην ἔχει, πο- ουκ εν τω τάχει ἐστὶ το δίκαιον. Gu. 53. βραδεις μῖλι: οι μετ' επισκέψεως, ο και το σοφὸν ἔχουσι. B. I. βραδεις ζ οἱ μετὰ βραδυτητος γινόμενοι και επι-5 σκε ψεως. Gu. μετα ἀνέσεως λεγόμενοι. Gr. Bar. 454. ' σον στησον, κατάπαυσον και ἄνες ἡ μεταφορα απὸ των Ῥεσσόντων' σχάσαι γὰρ το ἐπισχεῖν των κωπων την εἰρεσίαν. B. C. M. I. χάλασον, στησον. Gu. παυσον. ἀπὸ μεταψορῶς των ἐρεσσόντων. Gr. σχάσαι γὰρ το ἐπισχεῖν των κωπων την εἰρεσίαν. Q Gu. δεινον ομμα : το φοβουμενον Ῥαμα και το ἄγαν οργίλον. B. M. το οργίλον. C. αντι του την δεινότητα του ἔμματος. Gr. Bar. οργίλον. T. 33. θυμώυ πνοάς: ηγουν τον θυμον, περιφρα
6. 9. 2I. 56. 59. 76. 56. Γοργόνος : Γοργόνες τρεις, Σθενω, Κυρυάλη, Mέδουσα. M. Gu. ἡ Γοργόνη θεὰ ην, και εἴ τις δ' αν αυτην εἶδεν, ἀπελιθουτο ό
iluntaxat in servit verbo ἐουίσχεc interpretando, si liter a selioliastis a viil illi ira ad Aeschyli Prom. 606. et Lurap. Orest. Ii 65. significans
II. Ecρυάλη. ΜέδουσαJ μέδουσα και εὐρυάλη c. I. i 8. η ΓοργόνηJ Forma recentior hic neminem offendet, in Euri Hisversu, in quo Poniam dederat Aldus, mininio toleri lula, neqile etiam apiul Dion. Chrus. Or. 66. p. 6 Io D. ο Περσεῖ ς την κεφαλην τηι ειργόνης s l. rvγουήὶ περιφέρω - ἐουρίω λίθους. Originem sabulae notissimae diversimode tritilunt Alexander Myndius RP. Athen. 5. p. a a I B. Philo du daeus de Laegat. ad Caium p. I 26 C. Pulae plantiis v. V. E. 32. Eustnthius ad Homeri Il. Λ. p. 76o. 63.
149쪽
πάλιν εἶχε την αυτην ἐνέργειαν, και οἴτινες δε την αυτης κάραν εἶδον, ἀπελιθοῖντο. C. 457. στρέφε ζ τρώγ. I. N. και τρέπι. B. M. ψ58. εις γὰρ ταυτόν : αντι του εξ ἐναντίας. B.M. I. πουν εξ ἐναντιάς και κατ οφθαλμους. Gu. εις γὰρ ταυτόν : εις γὰρ το 5αυτὸ τοῖς ἔμμασι τουτου βλέπων, ἡγουν βλέπων γὰρ τουτον κατ' οφθαλμους. Gr. Bar. 459. ἰ δέξ η λόγους : απὸ κοινου το ἄμεινον. B. M. Gla. I. 46O. σφων : υμῖν. Gr. I. v ν, ἀντὶ τοῖ υμῖν. γενικη αντὶ δοτικης. B. σοφόν: φρόνιμον. Gu. I. φρώιμον, συνετόν. . Q
46 I. ἄταν: ὁπόταν τις φίλος θυμωθεὶς ἀνδρὶ φίλω, συνελθων,εκεωρ δηλονότι, τα αυτοῖ ἔμματα τοῖς εκείνου δωση, ταῖτα μόνον πρέπει σκοπον δι' ἄπιρ ῆλθε, των προτέρων δε κακων μη μνήμην
463. τάῖτα: ἡγουν την διαλλαγήν. Gu. 65. λόγος μεν ουν σός: νόμος τον διωκοντα πρωτον λέγειν, εἶτατον φεύγοντα προς ὰ ό διωκων προυβάλλετο κατ' αυτου ἀπολογεῖσθαι.επει ουν και ὁ Πολυνει κης εν σχήματι διωκοντος ἡν, δια τουτο πρωτος λέγων Ἐτεοκλέους παρὰ τῆς Ἱοκάστης προτρέπεται. GH. Bar. 2oδια τουτο προσέθηκε και το ως συ φης,' ῖνα μὴ δόξη επαχμης τω Ἐτεοκλεῖ, πρὶν ἀμφοτέρων ἀκοῖσαι, την ψηφον εκφέρουσα. Gu. Bar. σὸς πρόσθεν : αντι τοῖ συ πρωτος οφείλεις λέγειν. M. Gu. πρόσθεν : λεγέτω. B. υπαρχέτω. Gu. ἀντὶ τοῖ πρότερος γενέσθω. I. γενέσθω, ἡγουν προηγείσθω. Gr. H. 5. 6. 9. 2I. 56. 2559. 76.4. Om. B. In I. ἀπεναντίας,
jecimn ; si per sacros liceret philologos, qui . hujus 8tria turme conis quirentes exempla ne irii ne quuleni sibi locum eripi paterentur: liue forsan advocabitur Chariton 3. P. 85, 24. ctuus, in re sina illima, locus ad viilgatan3 tuetulani maxime vi indellitur idoneu : ego ni Mulosum
II. προσέθηκεJ προσέφη Gia. in quo hoc scholion adscriptum v. 467. In
150쪽
τοῖτο θεραπευτικὸν τοῖ ' Κτεοκλεους. B.M. I.
468. διαλλακτής : οξυτόνως' τὰ γὰρ παρὰ ρημα οξύνονται, ώς
το κολυμβη ς ποιητής και τὰ ἄμοια. A. B.C.M.I. δικαστής. C.
5 469. άπλοῖς : ἀποίκιλος ό λόγος, ἡγουν ἡ ἀλήθεια λόγω χρῆται
ἀποικίλω' ου γὰρ πείαν ἔχει του ποικίλου. Gr. ρονοειδὴς, ου ποικίλος, ἡρμοσμένος, αλλὰ απανούργευτος και ἀνεμπόδιστος. B. G u. μονοειδής. B. rec.
47o. κοὐ ποικίλων δεῖ τἄνδιχ' : γράφεται, δελ ἄνδιχ ἐρμηνευ-I o μάτων, ὼ η, και ου ποικίλης δεῖται ἔξωθεν απολογίας ἡ ἀλήθεια ἔχει γὰρ αυτὶ τὸ δεηθῆ ἀφ' ἐαυτων το ευκαιρον. ενδικα γὰρ αντιτώῖ δίκαια. το χ διὰ την δασεῖαν. A. B. C. M. I. δεῖ τ' ἄνδιχ': ἀντὶ τοὐ δεῖται τὰ δίκαα εξαγγελιων. Gr. Caul. σημείωσαι την σύνταξιν, ως το παρ' υμερω ' χρεω βουλῆς ἐμέ τε
Ι5και σε. και ουτω μεν λέγω αιτιατικῶς νοήσας το εν κα' εὐθεῖαν
δε λέγων οἴτω συντάξεις ' καὶ οὐ ποικίλων εὐηνευμάτων δεῖται καὶ χρῖζει τὰ ἔνδικα. προς μεν ουν το πρωτον τἄνδικα γράψεις, προς το δεύτερον τ' ενδικος κουφίζων την α δίφθογγον, ώς το βούλομ' ἐγώ ' ἔστι δὲ δμοιον τοῖτο καὶ τω παρ' Αισχύ αυτον γάρ σε, ο δεῖ Προμηθέως. Tο αυτο ἄλλως. ουτως εδει εἰπεῖν, οὐ δεῖ τοῖς εν-