Scholia graeca in Euripidis tragoedias ex codicibus aucta et emendata edidit Guglielmus Dindorfius

191쪽

όράσεως το ψωμενον, ἡ γουν ἄνδρας ώπλισμένους. Bar. Fl. 5. 6. 9.a I. 56. 59. 76. νπερ ἄκρων ὀρων γης: εἰς την επιφάνειαν της γης. B. I. αντι του Grάνω της επιφανειας της γης. Gr. Cant. 672. σὐδαρόφρων δε νιν ζ το νίν προς το οψιν. l . l. ουτοι δε, φησιν, οι ἀναφανέντες εκ γης οὐ τη πανοπλία ευθῖς ἄμα τω sφα ναι ἀλλήλους εφόνευσαν. το οὐν νίν προς την ἴψιν ἀπέδωκε, τουτέστιν αυτην δε την πάνοπλον ἔψιν την ἀναδοθεῖσαν ἐκ γης ό κατ' ἀλλήλων φόνος γενάρονος πάλιν εἰς γην κατήνεγκε. την δε οψιν λανλέγη, τους ἄνδρας σημαίνει. A. H.C. M. I.

673. φόνος : ο δε φόνος αὐτους ό ωμόφρων, παρόσον οἱ φονεύοντες loωμόφρονές εἰσι. A.M. ξυνῆψε: τῆδε γη πάλιν ξυνηψεν αὐτοῖς, δ

ἐστιν ἡ αυτη μήτηρ και τάφος γεγονεν. A.T. ἡνωσε τη προσφιλεῖ γη. Gr. I. τουτο λέγει δια το ἐξ αυτης ἀναδοθηναι. Gu.674. εδευσε ζ εβρεξεν ὁ φόνος. Gu.ἄ νιν ευηλίοισι ζ η τις αυτους ταῖς του ἡλιου ἀκτῖσιν ἀνέδειξεν και i5 ταῖς πνοαῖς του αι θέρος, τουτέστι κατ' αρχὴν εἰς φως ἡγαγεν. M. ητις αυτοὰς κατ' αρχὴν εἰς φως ἡγαγεν, ώσε ι ελεγεν, ἡ αυτὴ μήτηρ και τάφος. το δε νίν πάλsv προς τὴν ψιν ἀπέδωκεν. A.r ε λί- οισι : λαμπραῖς, ἡλιωδεσιν. Gu. Bar. 675. αι θέρος : ἀντὶ του ἀέρος. Gr. καταπησrικῶς' ἄλλο γὰρ et om ρ και ἄλλο αερ. Gu. Har. αιθέρος : του ἡλίου. B. rec.

676.-689. και σε τόν : και δή σε, ω γένεθλον του Διὸς, τον

s. φησοῦνJ φασι, C. 6. To ιυν- μαίνείJ IIaec in paginae proximae margine repetuntur in M.

ad v. 678. Eaule in . omisso ab initio ό δέ. scholio V. 67 o. aluncta esse in B. supra dixinuas. Post μετεμόρφωσεν pergit πυρφόρους δἰ θεαι-βοηθησαι τῖδε τῖ χώρs, quae V. ad v. 687. IO. αὐτουςJ αἰτῶν Μ. II. ὐμόφρονεςJ μοί A. 15. ητις αυτοῖ J Pars hujus scholii est in M. etia in Supra Ver sunt et in A. in margi ne interiore usque ad verba καὶ ταῖς πνοαῖς του αἰθέρος.aa. γένεθλονJ γενέθλιον Gr.

192쪽

επικαλουμαι βαρβαρικῆ βοῆ, βαρβαρικαῖς λιταῖς. το δε ιέ δια

5 αυτην ἐκεῖ, σπου αι διτταὶ θεαὶ, ἡ ΙΠερσεφόνη κώ ἡ προσφιλης Δημήτηρ, ἡ θεα γη, η πάντων ἄνασσα, πάντων δε τροφὸς, ἐκτίσαντο

και κατάκισαν, η την κτῆσιν εσχον. πέμπε σιτοφόρους θεας, ταύτας

δηλονότι, την Δήμητρα και την Περσεφόνην, βοηθησαι τῆὸe D γη. πάντα δε ευκολα τοῖς θεοῖς. Gr. Cant. I. io 678. Ἐπαφον . 'Επαφος εκλήθη, ἐπει ό Ζευς επαφησάμενος της ηοῖς πάλιν εἰς γυναῖκα αυτην μετεμόρφωσεν. B.C.M.I. απόγονος 'Eπάφου Κάδμος, ἐπεὶ Ἀγηνορός ἐστιν υιὸς του Βήλου του Λιβυης της 'Επάφου του 'Iοῖς. M. ἐπικαλουμεθα σὲ, ω 'Κπαφε, ες ηοῖς και Διὸς γένεθλον ὐπάρχεις, ελθε δη σωτηριος εἰς τὶς Θηβας ταῖς ἡ ν λιταῖς ἐπινεύσας' οἱ γαρ σοι εκγονοι, και τα

νετο, εν νῖν ἐπιβοῶται πρὸς αρωγην, ώς πρόγονον. Gu.682. σοί νιν ἔκγονοι : ό σὸς εκγονος Κάδμος, ω 'Επωνε, τὰς Θηβας εκτισεν εν τούτω τα τοπω, εν ἡ αἱ διώνυμοι θεαὶ ωκησαν. δεδο

priaeter Euphorionem irradidit: de quo dixit Meinetc. Anal. Alex. P. 88. Hunc locum ad ἀνακαλυπτηρια protulerant illunii nancta Span-laei ni in Callim. 11. in Dian. v. 74. vesset. in Diodor. vol. l . p. 33l . Spantie inici notata pleraque jam dederant alii; postrema Meiarsium Di ili od

193쪽

spectant in Gloss. v. Θεώρητρον. in qua voce plurii notui Dueungiun.

ius. Scripsisse forte videbitur Euphorion : ἐν γαμέτηκ -οτε πρω πον ἐνοπωπεσασθαι ἔμελλε γαμέτην. isthaec enim accipiebant clona, σταν

ib. αἱ θεαὶ κατέκτισανὶ κατεκτισμναἱ θεαὶ A. ἔκτισαν αἱ θεαὶ C. ib. γέγονε δή-J Haec usque ad fi nean scholii ona. C. 8. περι των αρχὴν ά. J Scrili uulumari altror : γεγονε δε περὶ την ἀρfχαίαν γραφJ ν ωμάρπημα. ni emorat EclIO-liastes insemus την ἀρχαίαν γροφην. In Homeri Il. Φ, 27. Aristophanis Grainainatici tenipore scriptum fuit οσκε φάγησι. Pilitetnon in Porphi Fili Quaest Hom. c. 8. p. 92. ὁ βέλτιστος Ἀριστοφάνης, it Nuit. το οσκε φάγησιδείκνυσιν ῶς ἡμαρτημένον λείποιτο εκ της παλαιῶς γραμματικης ἀντ' επιρρηματος του οῦς. Neutriini nitigerunt viri docti qui iioc sibi scitolion sumserunt illustrali turn : hos into ein in et Salmasius, hanc in universum Inateriana Eririlite pertrii tans in Addendis ad notas in Herodis Atti Inscript . P. 23 a. et Seqq. COI rigens in solioliis nostris : προ svulgatur 4 γ ἄρχυντος γὰρ Ἀ ηνησιν Ευκλείδου

-τῶς βραχέσιν ἀντι μακρων εχρωντο,

δεμν' ubi vulgabatur x φ ξ μ . nihil in reliquis fuit mutatum. Postquam ista jam dedisset Sal-Π RSius. Io. tumen Meu ius sine suspicione vitii scholio fuit usus de Archont. 3. II. Vulgatum quoque lectionem. ἐπ' ἄρχοντο Εἰκλει- δου, Sequuntur Maiuaire de Dialeci. P. ID. et Cliis livit. aci Inseripi. Sigeam p. 48. Saluia sit correctionem adprobasse videtur EA. Spaniternius de Praxest. et Usu

194쪽

Θηβας. προμάτορα δε αἱ Φολσσαι την πω εφησαν, δια το Φοίνικα απ' ηοῖς γένος κατάγειν' Καδμου γὰρ και Κυρωπης αδελφος Φοῖνιξ.C.T. 'Aλλως. σοί νιν εκγονοι: αντὶ του ό σὸς εκγονος αυτ υ

Num. I iss. a. p. 86, dulsitans ta-tnen p. 92. utriam Alliliatietuin Ioniciun receptirin fuerit Allienisnnno I. Ol. 495. an triennio ante sub Euclicle. Re pensiculatius expensa, inihi clui deni primum vul-zata lectio, , αρχοντος, libSurii xvictetur: deinde suspicor sie illari comm He corrig' posse, ut leg=tur : εως ἄρχοντος γαρ Ἀθην3σιν Κυ κλείδου τοις βραχέσεν ἀντὶ μακρῶν ἐχρῶντο. Praeterea prorsus non possunt in uni imina inducere scho- iii scriptorem emulitiam et anti- qinini his verbis interserisisse vul

quae mihi vitilem recentioris esse videntur iri loci uni e lenia: Pror-Bus Enim constat literas longas Het D diuturn ante repertas atque in Ionia usurpatas fuisse, cum alias in Alphabetum vetus introductas a Callistrato Samio : Athenis autein ut stib Euclidis magistratu reciperentur Archinum effecisse Suidas auctor est: cujus locum praeter Salmasium aliosque Sam. Petitus ad hi tulit os s. 2. I. Mors Euripidis in eidit in ol. 93. Rnnuri et . Euclides fuit Archon Athenisol. 9ψ, a. Est quidem in Arctioni emSSensus, sub mio sic Allienis inscribendo novatum tradiderint ;nee - mori itir tamen, vii non gesserit magistratum Post unnum Eiuripidi fatalenti ; ut acleo verian vuteretur, quod hic nobis tradidit scholiasta. UAM K. p. 19 I. l. 8. γρα γνA. B.M.Τ. ἀρ- χην I. 93. ne a litust Unleh.

195쪽

εκτισεν ἄπου αἱ διωνυμοι θεαι ω σαντο. απόγονος ό Κάδμος Ἐπάφου, ἐπει Ἀγηνορός εστιν υἱός. ό δε νους, κατακαλουμέει σε, ω Ε παφε, Ποῖς και Διὸς γένεθλον, εἴσελθε δη σωτηριος εἰς τὰς Θηβας και ταῖς παρ' ἡμων ἱκεσίαις επίνευσον ό σὸς γὰρ ἔκγονος Κάδμος εκτισε τὰc Θηβας, οθεν δικαίως ῖν σωζοις αυτάς. τὸ Ουν πληθυν- 5

683. 3 διωνυμοι θεαί: ἀντὶ του ἔνθα. M. ἀντὶ του ἔπου. ηὐθρον εστι και λείπει ό καί συνδεσμος. M. 'Aλλως. το ἁ Δωρι

τα εκ γης φυόμενα ἱερὰ τη θεω, κοὐ οι σπαρτοι δἰ εκ της γης. διωνυμι δὲ παρόσοι η μεν Κόρη καὶ ΙΠερσεφόνη, η δὲ Δημητηρκαὶ Γῆ ινομάζεται, η ἔτι δυο ουσαι ενὶ ονήματι χρωνται εκατερα lsγὰρ Δημητηρ καλειται, η μεν πρεσβυτερα, η δὲ νεωτερα. A. B.C.

6 8.

196쪽

σεν ἐνταυθα. ενθα ἡ Π ερσεφόνη και ἡ Δημήτηρ, αἱ διωνυμοι θεαι,

α κησαν' το γὰρ κτίσαι αντι του οἰκῆσα λέγουσιν. C.

διωνυμοι θεαί: ἡ ονο σταὶ και εξακουστοι, ἡ αἱ δύο ονόματα

διώνυμοι θεαι: διωνυμους λέγει τὰς θεάς. η δια το εκάστη δύο ονόματα εἶναι ' την τε γὰρ Δήμητρα καὶ Γῆν καλοῖσι, την τε ΙΙερσεφόνην καὶ Κόρη, ἡ επειδὴ δυο ρσαν καὶ δυο ονόματα εἶχον. τηνουν Π ερσεφόνην πάντων ἄνασσαν καλεῖ την δὲ Δήμητρα πάντων ο τροφόν. Gu. BR Tοῖτο ἀπο ἄλλης αρχῆς. χρὴ δε μη ως πληθυντικον ἄρθρον τοαι, ἀλλα ως Δωρικον περισπωντας ἀναγινωσκειν, ἴνα σημαίνη τοἔνθα. καὶ γίνεται ὁ λόγος τοιοῖτος' ό σος ἔκγονος, ω Επαφε, τὰς Θήβας εκτισεν ενταυθα, ἔνθα ἡ Γ Ιερσεφόνη καἰ ἡ Δημήτηρ αἱ διω- 5νυμοι θεαὶ ωκησαν' το γαρ κτίσαι αντι του οἰκῆσαι λέγουσιν, ἔς καὶ

θεαι αυται οἰκισθῆναι εποίησαν τὰς Θήβας; οῖτως' τῆς γὰρ γης ἀναδιδούσης τους σπαρτους ἐκ των του δράκουτος οῦδόντω9 ό Κάδρος τους μ ν ἀπεθέριζε, τους δε εἶχε συνεργους εἰς την τῆς πόλεως ΣΟ κατασκευήν. επει ουν πάντα τα εκ γῆς ἀναδιδόμενα τῆς Δήμητρος- εικότως νομίζοιτο, δια τουτο και τούτους ωσπερ βλάστημά τι ἐκ γῆς ἀναδεδόσθαι του Καδμω φαμεν συνοικίσαντας αυτω την πόλιν. ἔθεν εἰκότως εφη τὰς θεὰς ταύτας συνεκτικέναι την πόλιν. τί δ' ανεῖεν οἱ ἀναδοθέντες εκ γῆς ενοπλοι ς οἱ καρπορ ἄντικρυς γὰρ τούτων a 3 φυομενων ἀφθόνως ευμαρές εστι πολεμικους ἄύδρας τρέφειν, καὶ

I i. Τοῖτο ἀπό-λόγος τοιουτος om. Fl. Scholion tot una grammatici recentioris ost. Primana partem usque ad οἰκησαι λέγουσι, liabet A., praefixo αλλως.

2 a. oθεν - συνεκτικεναι την πολιν

197쪽

συμμάχων ἔχειν πλῆθος, και διὰ το ἐπικουρεῖν και παρέχειν τοῖς δεομένοις. ἡ το ενοπλον δηλοῖ το ἀσφαλες του καρπου και ουποτε την πάλaν ἐπιλει ψαντος. εἰκότως οὐν νομίζοιντο αν αἱ θεαὶ αυται

έσχον τον σῖτον. A.T. Fl. 33. 5684. φιλα : πῶσιν. GU. 685. Δαμάτηρ θεά: ' ἐπ' αυτης γὰρ οἰκουμεν και των εξαυτῆς σπερμάτων ἀπολαύομεν. Gu.686. πάντων ἄνασσα: διὰ το πάντας ἀνθρωπους εἰς Λιδου φοιτῶν.

εν Θήβαις Δημήτηρ καὶ Περσεφάνη, ῶς μέν τινές φασι, δια τὸ δωρήσασθαι Θηβας Περσεφόνη τον Δία χάριτάς τινος ἐνεκα προὐ- i5 παρξάσης αυτω παρὰ τῆσδε ' ως δ' ο αληθὴς εχει λόγος, διὰ τοτην γην πυριφόρον sicὶ εἰναι, διὰ τουτο εμυθεύσαντο Δημητρα εν-

ταυθα οἰκεῖν, ἐξ ανάγκης δε καὶ την αυτης θυγατέρα Περσεφίνην. Gu. πυροφόρους θεάς : τουτο προς το ἄνω ληπτέον' τουτέστιν, ω Κπαφε, πέμπε τὰς πυροφόρους θεὰς βοηθῆσαι τη γη. πυροφόρους γοδε εἶπε Δημητρα καὶ Κόρην, επειδὴ δαδουχίαι αυταῖς γίνονται. του φωτος εμφαίνοντος την ἐκ των καρπων τοῖς ἀνθρώποις ζωήν. ἡ τὰς σιτοφορους λέγει. ἔστι δε ταυτίν. A.C.M. P. IIυρφόρους δε καλεῖ, ἐπειδὴ ἐν νυκτι γινομένων των μυστηριων οι μυουμενοι προ εφερον, ἄθεν καὶ ταυτας πυρφόρους εικόνιζον. ἡ προ- a5φόρους τὰς παρεχουσας τον σῖτον. εἰ γὰρ και μόνη Δημήτηρ

παρέσχεν, ἀλλα μετ' αυτης καὶ ταυτην συνέλαβεν. κρεῖττον δέ ἐστι το πρόσθεν επὶ γὰρ τω ποιῆσαι ἔλεθρον του των πολεμίων στρατευματος διὰ του πυρὸς ἐπιβοῆται τουτον αυτὰς πέμψαι. Gu. Har. 3o

198쪽

688. ἀμυναι ταδε γα : βοηθησαι τ ε τῆ χώρα. η ουτως, ἀμυ- ναι ταδε γα ἀντὶ του ἀμυνετε, τουτέστιν αντι του ἀμείβετε, ίς και Θουκυδίδης ἀξιουτω τοῖς ομοίοις ἡμας ἀμυνασθαι,' τουτέστιν,ο εν εὐχαριστεῖν ταῖς θεαῖς ἡ χώρα, εἰ ευεργετησουσιν αυτην. 5 γράφεται και ἀμυνεται δε γῆ,'' ο ἐστιν ικακη ἐστιν ἡ πίλις ἀμείψασθαι ταῖς ευεργεμιαις. A. B. C. M. P. 689. πάντα δ' ευπετη θεοῖς : ωστε, επεὶ και αυται του των θεων γένους εἰσὶ, ρῶστόν ἐστι σύι και ταύταις βοηνειαν παρασχειν ἡμῖν. Gii. ευκολα. M. ευχερῆ, ραδια. B. Io 69O. χώρει συ: δεῖ νοεῖν ἄτι του χορου αἴδοντος εσω πν ό

3. ΘουκυδίιηςJ Locus Diucvd lis exstat l. a. de quo quia pauca

cus quia propemodum unicus est in Suo genere. Schol. Dauevd. p. 32. a. μόνος δἐ l. μόνον δε) Θουκυδίδης ἐνταυθα κέκρηται τῆ ἐναλλαγη της λέξεω . llinc ab Aristopliane gruInrnutico suit prolatus, ulsi καινοφώνους λεξειe interpretabatur : ex hoc ne na-po Glossario petitu suspicor haec Eustativi in Il. E. p. 4I4. 33. 'τ ιν

IIaec, H assio non ignota, II. Ste-plianus attigit Τlies. I, . G. Vol. I. p. Io C. Egremam e Lexico Ins. notam exhibet Montesiae. in Bil liotii. Coin in . p. 23 I. quani Sui. diis in suum Lexicon transcripsit: illine Suidae restitui poterit: κυ

ρίως επι των πρωὐικημενων τάσσουσιν οἱ

ρητορες τὸ ἀμύνασθαι. Hinc praeterea discimus. e veteribus Stimonidem quoque vectum ἀμυνασθαι in

posuerat illud Alcnaan. pro χάριτας

ἀποδιδόναι, έyratiant referre. uin Tlhucydideis rectius, Hudaeo citata, contulissent Aristotclis verba e Problem. Secl. 29. P. 2o6, V. 6. veru i ferinonis elegantiae minus

6. ταῖς ευεργεσίαιςJ τὰς ευεργεσίας

199쪽

Ἐτεοκλῆς, νῖν ἔξεισιν οικέτης, επιταχθεὶς καλέσω τον Κρέοντα. B. I. τραγωδεῖ ό Ἐτεοκλης. A.B.χ ει: αντὶ του ἀπέρχου. χωρω το δέχομαι, οἷον τοσοῖτον νορο τοοε το αγγειον χωρει αφ ου χωρα, η αοεια και η ελευθερια, καὶ το εγχωρεῖν το ἐνδέχεσθαι. χωρω και το ἔρχομαι, ἀφ' ου συγ- 5χωρω, όταν ἐκων απολυω τι, καὶ παραχωρω, οταν ακων απολύω, και προχωρει αντὶ του προβαίνει, καὶ αναχωρει ἀντὶ του ἐπαναστρέφει,

692. ώς οικεῖα: συγγεγων. M. πουν ἰδια εμοῖ, τουτέστι περὶ εμοῖ ἰδίως, καὶ κοινα της χθονὸς, ηγουν καὶ οὐ περὶ πάσης της γης. διττως δε δύναται ταυτα νοεῖσθαι λέγοιτο γὰρ αν βουλεύματα ἴδια εμοῖ, η διότι εγω αυτὰ ιδίως συνεβούλευσα, η διότι περι εμοῖ εγωαλα συνεβούλευσα, η ετερος. και κοινα της χθονὸς, η διότι κοινως 15 αὐτα ἡ γη συνεβούλευσεν, η διότι ετερος αὐτα περὶ αυτης ὁμοῖπάσης συνεβούλευσεν, η αὐτη περι ἐαυτης. Gr. Bar. Flora. OInnes Mosq. χθονός: δημόσα. M. 693. συμβαλεῖν βουλεύματα : ἀντὶ του βουλεύσασθαι καὶ ἀνακοινωσασθαι. B.M. I. aci69 . δορὸς τάξιν : εις παράταιν πολέμου. B.M. πολέμου παράταξιν. Gr. Cunt. 69 5. καίτοι ποδων σων . κατὰ το σιωπώμενον εἶδεν αυτὸν ερ - μενου' διὸ και επιφέρει ψω γὰρ αὐτον. M. αντιστρόφως λέγε - ται αντι του ελευθεροι τοῖς σοῖς πόδας του μόχθου. οι πόδες γὰρ α5 ἐδέοντο της ελευθερίας, και επι τούτων αρμόζει ἡ ελευθερία, καὶ οὐκ ἐπι τού μόχθου. Gr. Har. Mos l.

3. ἀντι του ἀπέρχουJ Haec e Gr. nccesserunt, ut et To ante ἐγχωρεῖν.κωρῖ κά το 0χ. deerant in Cant. et Bar. addidit Vulch. e I aeui. qu cum cons Iairat Gr. Pro ἐπαναστρέ- Bar. επάνω στρ. MATTH.

MATTH.

200쪽

εκλύει : ἀπαλλάσσει, παύει. M. παύει. 1s. 697. η πίλω επῆλθον ζ περισπαστέον το ή ἀντι του οντως. M. ἔντως επὶ πολλους τόπους ἐπέδραμον π ζων εἰσιδεῖν σε, βασιλεῖ. περιῆλθον γὰρ τας των Καδμείων πύλας και φύλακας, ζητων το σον 5 δέμας, περιφραστικως, ἡγουν σέ. I. 698. 6 ιξ', κύκλω. B. M. 699. φυλακας ζ τα συστήματα των φυλακων. B. M. σον δέμας ζ περιφραστικως, σε ζητων. M. αντὶ του σέ. Gr. ρωμανος οῦ θηρων, αντι του ζητων. Gr. m. 5. 6. 9. a I. 56. I 59. 76. 7OO. και μην εγω : πάντως κἀγω ἡθελόν σε ἴδεῖν, ω Κρέου

κατὰ πολυ γὰρ ευρον ἐνδεεῖς τὰς φιλιώσεις, ἡνίκα εἰς λόγους ελθων νάθην τω Γlολυνείκει. ἐλθων γὰρ εἰς λόγους του Πολυνείκει πολυευρον ἀτελεῖς τὰς διαλλαγὰς ἡ ν. ἡ οὐ τως' πολυ λειπομένας τὰς

15 συμβουλὰς εἰς το γενέσθαι, δοκων διαλλάττεσθαι προς Πολυνείκην.ωστε ὐπολείπεται πολεμεῖν. I. 7OI. πολλω γάρ . πολλω μέτρου, ἡγουν κατὰ πολυ μετρον ελλιπεῖς. Gr. ἡ καθὰ ἡλπιζον. Gu. τὰς φιλιωσεις. Gr. του πεῖσαι

μας ἀλλήλους. Gu.

λόγους τω ΙΙολυνείκει πολυ ἀριν ἀτελεῖς τὰς διαλλαγὰς ἡ ν. ἡουτω ' πολλω λειπομένας τὰς συμβολὰς εἰς το γενέσθαι, δοκων διαλλάττεσθαι προς τον Πολυνείκην, ωστε ὐπολείπεσθαι το πολεμεῖν. A. 25 M. συνάπτω ἔτερον ἐτέρω και συνάπτω εγω τινι, ἡγουν ἔνοῖμαι,

καθὸ λέγεται ἐνταὐθα. Gr. Cant. 7O3. ἡκουσα μεῖζον : ἴπερ τὰς Θήβας. οἷον, ἡκουσα αυτον τον IIολυνείκην μειζόνως καταφρονεῖν των Θηβων. M. ἡκουσα αυτὸν φρονοῖντα μειζον ἡ κατὰ δύναμιν Θηβων επὶ τῆ συγγενεία του3o ' A αστου και τω στρατω θαρροῖντα. l. ἡ Θήβας φρονεῖν .' ἡγουν

l. 2 1 - 24.