Eusebii Caesariensis opera, 1

141쪽

τῶν σφετέρων προγόνων πλατ καταγελάσαντες, ιδ' ἀθεότητος δόξαν ἐκκλίναντες ἴτε ἐπὶ τοῖς πρ0- τερον ἔστησαν υτ α απαντος αὐτῶν ἀνεχώρησαν,

69 κολακευσαι δε καὶ θεραπευσαι την οἰκείαν προθεμενοι δόξαν τὰς περὶ των τεθρυλημένων παρ' αυτοῖς θεῶν ἱστορίας ἀληθεῖς μύθους εἶναι πεπλασμένους υπὸ ποιητῶν ἐπεφήμισαν, φυσικὰς εν αὐτοῖς ἀποκρύπτοντες θεωρίας. 6 ων, εἰ καὶ οτι μάλιστα μη δὲν φέρουσιν ἀληθείας δεῖγμα, μως δ' - ἀναγκαία γένοιτ αν μῖν η ἔκθεσις εἰς θεωρίαν των ρκα παρὰ τουτοις σεμνῶν, αν καὶ της τούτων αναχωρήσεως οὐκ αλλως ημῖν προξενηθείσης η εἰ διὰ της

του σωτῆρος μῶν εὐαγγελικῆς διδασκαλίας το ευ- λογον παρασταίη φέρε ουν καὶ τούτων τον λόγον ἄνωθεν ἀναλαβόντες ἐπισκεψώμεθα. IM V. ης μεν ουν Ἐλληνικῆς θεολογίας, λέγω δὲ της πανδήμου καὶ μυθικωτέρας καὶ πολ πρότεροντης παρὰ Φοίνιξι καὶ Αἰγυπτίοις τοῖς τε αλλοις, ων την μνήμην οι προ τούτου περιέσχον λόγοι, τοιόσδε τις ὁ τρόπος ἀποδέδεικται, οἷος διὰ τῶν προεκτεθει σῶν φωνῶν αὐτῶν δη τῶν Ἐλληνικῶν συγγραφέων προδεδήλωται - καὶ εἰκότως ἐν ἀρχαῖς της προκει μένης Εὐαγγελικης Προπαρασκευῆς εἰς διάγνωσίν τε καὶ ἐπίκρισιν τοῖς ἐντευξομένοις προτεθείκαμεν, ως αν αὐτοὶ μάθοιμεν ἡμεῖς τε αὐτοὶ καὶ οι τῶνδε εἰσέτι ανυν ἄπειροι τίνες ὀντες πάλαι πρότερον, και οῖων η

πατέρων φυντες, πηλίκοις τε το πριν κακοῖς πεπε

δημένοι, δυσσεβείας τε πόσρ καὶ ἀγνωσίας θεον μέθη τὰς ψυχὰς κατορωρυγμένοι της τούτων απαν των ἀνανεύσεως καὶ ἐλευθερίας ξιώθημεν δι μισς' μόνης της εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, οὐκ αλλως

πρυτανευθείσης φδι επιφανείας του σωτῆρος μον

142쪽

1 σοὐ μιστολτου θεοs 2 ος ου μέρει γης, οὐδ' εὐγωνία χώρας ἔθνους ενὸς καν λης δε της οἰκουμένης ἐν η' της μάλιστα δεισιδαίμονος πλάνης υπερίσχυσεν, οἷ τις νοερῶν καὶ λογικῶν ψυχῶν

Δηλιος, τας του οἰκείου φωτος ἐφαπλώσας κτῖνας,

ομολπαν γένος ανθρώπων, βαρβάρων τε καὶ Ἐλλήνων, σπερ ἐξ ἀχλύος δεινῆς καὶ ζοφερωτάτης τε καὶ 703 ἀειδοῶς νυκτὸς της δεισιδαίμονος πλάνης ἐπὶ λαμπρὰν καὶ διαυγεστάτην ἡμέραν της ληθοὐς εὐσε-i βείας του παμβασιλέως θεο πάντας ημῆς μετεστήσατο. 3. διαρρήδην γούν αἱ προπαρατεθεῖσαι φωναὶ νεκρῶν εἴδωλα καὶ ανδρῶν πάλαι κατοιχομένων εἰκόνας πάντας πανδημὶ τοῖς ἀμφὶ την πολύθεον πλάνην κατά τε πόλεις καὶ κώμας ἐπτοημένους θεραπεύ- 15 ειν τε καὶ περιέπειν ἐδίδαξαν τῶν πάλαι ανδρῶν δι ἰπερβάλλουσαν του τότε βίου θηριωδίαν θεοί , μεν του πάντων δημιουργού μηδένα λόγον ποιουμένων, μηδε της θείας καὶ ἐπὶ τοῖς πλημμελουμένοις τιμωρού δίκης ἐμπαζομένων, εἰς πάσας δε ἀνοσιουρ- ηγίας καταβαλλόντων. . οἴπω γαρ εἰσέτι τότε νόμων καθ' ους χρὴ βιοῶν συνεστώτων, ουδέ γε της ημέρου πολιτείας ἐν ἀνθρώποις κατατεταγμένης, ανειμένου δε καὶ νομαδικοί το βίου θηριώδους τε καθεστῶτος, τοῖς με θρεμμάτων ἀλογων δίκην τῶν της γαστρὸς ἀποπληρώσεων πλέον οὐδεν εμελεν, ἐς καὶ πρῶτος ἀθεότητος ποικουρεῖ τρόπος οἱ δ' εἰς βραχύ τι φυσικαῖς ἐννοίαις ἀνακινούμενοι θεὸν καιθεο δύναμιν σωτήριόν τι καὶ ἀγαθὸν εἶναι χρῆμα

διενοήθησαν, εὐρεῖν δε τοὐτον ἐθελήσαντες ἄνω μεν- τας φυχὰς εἰς οὐρανον τειναν, αὐτόθι δε τη διανοία στάντες, καὶ τῶν κατ οὐρανον φαινόντων τε καὶ φαινομένων φωστήρων καταπλαγέντες τὰ κάλλη,

143쪽

88 EUSΕBΠταὐτ εἶναι θεούς ἀπεφηναντο. 5. τρίτοι δὲ αλλοι σφας αυτοὐς ἐπὶ γης ρίψαντες τους ἐπὶ συνέσει των κατ' αυτους προφέρειν νενομισμένους, η και ἐώμn σώματος καὶ δυναστείας ἰσχύ των πλειόνων ἐπικρατήσαντας, γίγαντας τινας η τυράννους, η καὶ γόη--τας καὶ φαρμακέας ανδρας, ἔκ τινος των θειοτέρων ἀποπτώσεως τὰς κακοτέχνους γοητείας συνεσκευασμώνους, η καὶ τους αλλους κοινης τινὸς καὶ βιωφελ ς ευεργεσίας προάρξαντας, ζωντας τε ἔτι καὶ μετὰ τελευτην θεοῖς ἐπεφήμισαν. 6. ἔνθεν αὐτοῖς καὶ ο id των θεῶν οἶκοι νεκρῶν εἶναι τάφοι μνημονεύονται,

ως ὁ Κλημης ἐν τω προς Ἐλληνας Προτρεπτικῶ ἱστορεῖ, του λόγου μάρτυρας αυτούς Ἐλληνας ἐπαγόμε-

45ἶνος εἰ δέ σοι φίλον αυθις και τούτου τόνδε γράφοντος ἄκουε τον τρόπον 5 et1 VI ' Εἰκότως ἄρα ἀρχην ποθεν η δεισιδαιμονία λαβούσα κακίας νοητου γέγονε πηγη επειτα μηi, ἀνακοπεῖσα, ἀλλ εἰς ἐπίδοσιν ἐλθοῶσα καὶ πολλη δηρυεῖσα δημιουργὸς πολλῶν καθίσταται δαιμόνων, ἐκατόμβας ποιουσα καὶ πανηγύρεις ἐπιτελῶσα καὶN

δη - οὐδε γαρ τοsτο σιωπησομαι, προς δὲ καὶ αυτὸ ἐλέγξω - νεὼς με εὐφημως νομαζομενους, τάφ0υς

δε γενομένους, τουτέστι του τάφους νεὼς ἐπικεκληρομένους. μεῖς δε ἀλλα καν νυν δεισιδαιμονίας κ- βλάθεσθε του τάφους τιμῶν αἰσχυνόμενοι τω ναῶ της θηνἀς εν Λαρίσση ἐν ν ακροπόλει τάφος ἐστὶν Ακρισίου, θήνησε δὲ ἐν τηἀκροπόλει Κέκροπος, ῶς φησιν υντίοχος ἐν, ἐνά- τω τῶν στοριῶν. 3. τι δε Ἐριχθόνιος οὐχ ἐν α

144쪽

89ναλτης Πολιάδος κεκήδευται; -μαρος δὲ ὁ Κυμόλπου καὶ Ααείρας ουχὶ ἐν τω περιβόλω κεκηδευται του Ἐλευσινίου του πο τη ἀκροπόλει αι δὲ Κελεουθυγατέρες ἐν Ἐλευσῖνι τετάφαται; . τι σοι κατα- λέγω τὰς ἐξ Υπερβορέων γυναῖκας; 'Γπερόχη καὶ Λαοδίκη κέκλησθον, ἐν λυρτεμισίω ἐν Ληλω κε κήδευσον, το δὲ ἐν τω πόλλωνος του ηλίου ἐστὶν ιερω i. Λέανδρος δε λεόμαχον ἐν Μιλητω τετάφθαι ἐν τω ιδυμαίω φησίν. ἐνταυθα της Λευκο-wφρυνης το μνημα ου αξιον παρελθεῖν, ἐπομένους Ζηνωνι τω Μυνδίω, Ἀλτω ιερω τηλυρτέμιδος ἐν Μαγνησία κεκηδευται Ουδε μην τον ἐν τω ελμησ-σφ του Ἀπόλλωνος βωμόν μνημα εἶναι καὶ τοὐτον Πλμησσέως του μαντεως ἱστορουσι. 6 Πτολεμαῖος i5 δὲ ὁ Ου 'Aγησάρχου ἐν τω πρώτω των περὶ τον Φιλοπάτορα ἐν Παφω λέγει ἐν τήτης φροδίτης ἱερωΚινυραν τε καὶ τους ινυρου ἀπογόνους κεκηδευ- σθαι. I. ἄλλα γαρ ἐπιόντι μοι τους προσκυνουμ sit vους μιν τάφους μοι μεν ουδὲ ο πῶς αν ἀρκέσαιπι χρόνος υμὰς δε εἰ μη πεισέρχεταί τις αἰσχυνη των

τολμωμένων, νεκροὶ ἄρα τέλεον νεκροῖς πεπιστευκότες πεοιέρχεσθε ὰ δειλοὶ, τί κακον τόδε πάσχετε;''8. καὶ μετ ολίγα φησία ' καινου δὲ αλλον ἐν Αἰγυπτω, λίγου δεῖν καὶ παρ' Ἀλλησι, σεβασμίως τεθεωκε θεον ὁ βασιλευς Ρωμαίων, τον ἐρώμενον ραιότατον σφόδρα γενό- , μενον υντίνοον ἀνιέρωσεν οὐτος ως Γανυμηδην ὁ Ζευς 9 ου γαρ κωλυεται ραδίως ἐπιθυμία φόβον η ου ἔχουσα καὶ νύκτας ιερὰς τὰς ντινόου προσθ

145쪽

κυνοῶσιν ἄνθρωποι νυν ας αἰσχρὰς ηπίστατο ο συναγρυπνήσας ἐραστης Καὶ ἐπάγει πιδη δε ὁ τάφος του ἐρωμένου νεώς ἐστιν Ἀντινοου καὶ πόλις καθάπερ γαρ, οἶμαι, οἱ ναοὶ ουτω 5 καὶ οἱ τάφοι θαυμάζονται, πυραμιδες καὶ αυσωλια καὶ λαβύρινθοι ἄλλοι ναοὶ των νεκρῶν, ἐκεῖνοι τάφοι των θεῶν 10. Καὶ πάλιν με ολίγα ' - δη καὶ τοὐς αγῶνας εν βραχεῖ περιοδευ' οσωμεν καὶ τὰς ἐπιτυμβίους ταυτασὰ πανηγύρεις καθίταλύσωμεν, Ἱσθμιά τε καὶ Νεμεα καὶ Πύθια και τὸ ἐπὶ τούτοις λύμπια Πυθοῖ μεν ουν ὁ δράκων ὁ

Πύθιος θρησκεύεται και του φεως η πανηγυρις κα

ταγγέλλεται Πύθια, συο δε σκύβαλον προσεπτυσεν 13 ἐλεεινονβ θάλασσα, και Μελικερτην δύρεται τα Ισθμια, εμέασι δε ἄλλο παιδίον ρχέμορος κεκτδευται, καὶ του παιδίου ὁ ἐπιτάφιος προσαγορευεται Νέμεα Πῖσα δ' ἐστὶν ἐν μω τάφος, ω Πανέλλη νες, νιοχου Φρυγος, καὶ του Πέλοπος τὰς χοὰς τὸ κυλύμπια ο Φειδίου σφετερίζεται Ζεύς 11. αλα μεν ουτος - δε τον λογον εὐαρχῆς ἀναλαβὼν της δεισιδαίμονος πλάνης ἐπίσκεψαι

ἡ την διάπτωσιν φύσει μεν ουν καὶ αὐτοδιδάκτοις εννοίαις, μῆλλον δε θεοδιδάκτοις, καλόν τι καὶ φε' λιμον τυγχάνειν, το σημαῖνον την του θεού προση γορίαν τε καὶ οὐσίαν πάντες γαρ ἄνθρωποι κοινοῖς λογισμοῖς προειλήφεσαν το των λων δημιουργον

τοὐτο πάση λογικη καὶ νοερῆ ψυχη φυσικαῖς ἐννοία ς υποσπείραντος. 12. οὐ μην καὶ τῆ προαιρέσει τst

146쪽

κατὰ λόγον ἐκέχρηντο εις μεν γάρ που τάχα τις καὶ ιU δεύτερος, καί τινες αλλοι κομιδῆ βραχεῖς, ων την

μνημην τα Κβραίων περιεχει λόγια, εἰς ουδεν των ορωμένων ἐφαρμόσαντες την περὶ θεου ἔννοιαν, αδιαστρόφοις δε τοι λογισμοῖς ἐπὶ τον του σύμπαν- τος κόσμου δημιουργὸν καὶ τον μέγαν των λων ποιητην κ των θωμενων ἀναγαγόντες, διανοίας ὀμμασι κεκαθαρμένοις μόνον αυτὸν εἶναι θεὸν τον παντων σωτῆρα, καὶ μονον ἀγαθῶν δοτῆρα συνε-i νόησαν οἱ δε λοιποὶ παντοία ψυχῆς μαυρώσει περιτραπέντες κατὰ βυθὸν σεβείας νέχθησαν, στε ' θηρίων γρίων τρόπον το καλὸν καὶ συμφέρον καὶαγαθὸν μέχρι σωμάτων καὶ σαρκὸς δονῆς στῆσαι. 13. ταύτη δε κατὰ τὰ προειρημένα οὐ των νενο-i μισμένων του σώματος καλῶν καὶ χρησίμων ευρετὰς, και δυνάστας τινὰς καὶ τυράννους καὶ γόητας καὶ φαρμακέας ἄνδρας, την φύσιν θνητοὐς καὶ πιθρωπίναις κεχρημένους συμφοραῖς, ως γαθῶν χορορηγοὐς, σωτῆρας καὶ θεοὐ ἀναγορεύειν, την σεβά-

ο σμιον εννοιαν φυσικῶς αὐτοῖς ἐνυπάρχουσαν φ ους εινομιζον ευεργέτας μετατεθεικότες. I4 τοσαύτη δ' αρα συνεῖχεν αυτοὐ φρενῶν ποπληξία, ως μηδεντων πλημμελουμένων τοι θεολογουμένοις πολογίζεσθαι, μηδ' ἐρυθριῶν επὶ τοῖς αἰσχρῶς περ αυτῶν φημιζομένοις, τὰ πάντα δε τοὐς ἄνδρας δια τὰς παρ' αυτῶν παρεχομένας φελείας η καὶ διὰ τὰς τότε

πρῶτον συνισταμένας δυναστείας τε καὶ τυραννίδας

αποθαυμάζειν. 15. νόμων γούν, σπερ ἔφην δηπρότερον, μηδέπω τότε ἐν ἀνθρώποις πολιτευομενων, ω μηδ' ἐπὶ τοῖς άμαρτανομένοις τιμωρίας πρωρημένης, i

μοιχείας καὶ ἀρρένων φθορὰς, ἐκθέσμους τε και παρανόμους γάμους, μιαιφονίας τε και πατροκτονίας,

147쪽

92 USEBII τεκνων τε καὶ αδελφῶν σφαγὰς ναι μην και πολε- μους καὶ τάσεις πεπραγμένας οντως τοῖς οἰκείοις

προστάταις, ους θεοὐς γούντό τε καὶ ἀπεκάλουν, ἄσπερ ἐν μερε κατορθωμάτων καὶ ἀνδραγαθίας ἀπεμνημόνευον, την τουτων μνημην ω σεμνῶν καὶ εανδρείων τοις ὀψιγόνοις ἀπολιπόντες. I6. οιαῶτα ν τα της παλαια θεολογίας, ν et4 μεταβαλόντες νέοι τινες χθες καὶ πρώην ἐπιφυέντες, λογικώτερόν τε φιλοσοφεῖν αυχοῶντες, την η υσιροκωτέραν της περὶ θεῶν ἱστορίας δόξαν εἰσηγησαντο, οσεμνοτέρας εὐρεσιλογίας τοῖς μύθοις προσεπινοησαν τες, καὶ μητε πάντη τῶν προπατόρων το πλημμελες της δυσσεβείας ἐκφυγόντες μη - πάλιν την αυρο τόθεν προφαινομένην τῶν θεολογουμένων μοχθηρίονυπομείναντες, 17. θεραπεύσαι δ' υν δμως οἶδε τὸ i5 πατρικον αμαρτημα προθυμηθεντες ἐπι φυσικὰς διτι γησεις καὶ θεωρίας τους μύθους μετεσκευάσαντο, ταθρεπτικὰ καὶ αυξητικὰ της τῶν σωμάτων φύσεως ταμ εἶναι τα δια τῶν μύθων δηλούμενα, δη μν' στικώτερον κομπάσαντες. 18 ἔνθεν ανιόντες καὶ νοχε τα στοιχεῖα του κόσμου θεοὐς ἐπεφημισαν, νηαυτὸ μόνον λιον και σεληνην καὶ ἄστρα, προσέτι δεγην καὶ δωρ, ἀέρα τε καὶ πῶρ, τά τε ἐκ τούτων συγκρίματά τε καὶ ἀποτελέσματα ναι μην καὶ τ0vς

ωραίους απὸ της γης καρποῖς, καὶ τὰ λοιπὰ της ξη' ορῆς καὶ γρῆς τροφης βλαστηματα, ἶ καὶ αὐτὰ, ως αν της τῶν σωμάτων ζωῆς αἴτια, ημητρα καὶ ψ' εἴρην καὶ χιόνυσο καὶ ὁσα ἄλλα τούτοις ἐμφερῆ

προσειπόντες τεθειάκασι, βεβιασμένον καὶ - αληροθῆ τῶν μύθων τον καλλωπισμὸν εἰσηγησάμενο- 19. ἀλλ' ουτοι με ὀψέ ποτε, ς αν ἐπαισχυνόμε τὰς τῶν προγόνων θεολογίας, ικοθεν ας καστος

148쪽

εὐρε σεμνολογίας τοῖς περὶ θεῶν μύθοις προσεπενόησαν, κινειν τὰ πάτρια τολμῶντος οὐδενὸς περὶ

πολλοὐ δε την αρχαιοτητα και την συνηθη και συντροφον ἐκ παίδων ἀγωγην τιμωμενοι. 20. οι γε μην τούτων πρεσβύτεροι ν ἴσω τῆ των ανδρῶν θεοποιία και τὰς των αλόγων ζώων ἐκθεώσεις διετάξαντοδια το καὶ ἐξ αυτῶν χρησιμον κατὰ τὰς πρόσθεν ἀποδοθείσας αἰτιας, και τοι ἀλόγοις θηρίοις τὰς χας ἀφιέρωσαν θρησκείας, σπονδαῖς καὶ θυσίαις

i καὶ μυστικαῖς τελεταις, μνοις τε καὶ δαῖς, μοίως

τοις τεθεοποιημένοις ἀνδράσι καὶ τὰς τούτων τιμὰς ἐπάραντες εἰς τοσΟὐτον δε ἄρα κακῶν λαυνον ςδι περβολην δυπαθείας ἀκρατους τ ολκὰ προς*ἰσχρουργίαν μέρη του σώματος τά τε ακόλαστα ἐν i ανθρώποις πάθη ταις ἰσοθέοις εκθειάσαι τιμαῖς, μηδὲν το παράπαν ἐν τούτοις χρῆναι σεμνολογεῖν τῶν δη θεολόγων αυτῶν ἀποφηναμένων. 21. 'ρητέον οὐλώς τι μάλιστα ι παλαίτατοι Ουδέν τι πλέον της στορίας εἰδότες, μόνοις δε τοῖς μύθοις προσανέχοντες ἐμαρτυρηθησαν. 'λην sibi αλλ' ἐπείπερ παξ ομηθημεν και τὰ σεμνὰ καὶαπόρρητα τῶν γενναίων φιλοσόφων κατασκοπῆσαι, φέρε και αὐτα ἐπιθεωρήσωμεν, ς αν μη δοκοίημεν

αγνοεῖν και τὰς θαυμαστὰς Ἀυτῶν φυσιολογίας. β 22 πρὶν δε την ἔκθεσιν ποιησασθαι τούτων, μοι 40κει προεπισημηνασθαι καὶ την αυτῶν τῶν θαυμαστῶν φιλοσόφων καν τούτοις προ εαυτοῖς ἐναν- τωλογίαν. οι μεν γα τηνάλλως διηγοsνται καὶ κατὰ τ παραστὰν ἐκάστοις ἰδίως ἀποφαίνονται οὐδε γὰρ ραλληλοι σύμφωνα φυσιολογούσιν οἱ δε εὐγνωμο-i,vέστερον το σύμπαν ἀναιροὐσιν, καὶ της οἰκείας πολιτείας οὐ μόνον τὰς πρεπεῖς περ θεῶν διηγησεις,

149쪽

αλλὰ και τὰς τούτων ερμηνείας ἀπελαύνουσιν εστιδ οτε φόβω της απὸ των νόμων τιμωρίας τους μύθους ποκορίζονται. 23. κουε δ' ου αυτῶν των Ἐλληνων δ ενὸς του πάντων ἀρίστου τοτε μεν ἐξωθούντος, τοτε δ' υ πάλιν ωποιουμένου τοὐς 5 μύθους. ὁ δ' ουν θαυμάσιος αυτῶν Πλάτων, τεμεν την οἰκείαν ἀπογυμνοι προαίρεσιν τολμηρότερον παγορεύει καθόλου περὶ θεῶν τοιαῶτα φρονεῖν

τε και λεγειν οια τοι παλαιοῖς είρηται, εἴτε περιέχοιέν τι λεληθὸς ἐν πονοίαις δηλουμενον, εἴτεisi ἐκτος πάσης πονοίας λεγοιτο οτε δε του νόμους ὐποκορίζεται, καὶ δεῖν φησι τοῖς περὶ θεῶν μυθοις πιστεύειν ως μηδεν εχουσιν ἐν ὁπονοίαις ἐξ αυτῶν δηλούμενον. 24. δη δέ ποτε των παλαιῶν μύθων την οἰκείαν θεολογίαν ἀφορίσας, περί τε οὐρανοvnκαὶ λίου καὶ σεληνης και ἄστρων, και ἔτι περὶ τροd σύμπαντος κόσμου, και τῶν τούτου μερῶν κεχωρι σμένως φυσιολογήσας, ἰδίως πάλιν και ἀφωρισμένως περὶ τῶν πάλαι γενεαλογηθέντων θεῶν δέ πως αυ- τοις ήμασιν ἐν τω ιμαίω διέξεισιν NVIΙ. Περὶ δε τῶν ἄλλων δαιμόνων εἰπεῖν καιγνῶναι την γένεσιν μεῖζον η καω μῆς πιστευτέον δε τοι εἰρηκόσιν ἔμπροσθεν ἐκγόνοις με θεῶ ou

sy - σιν, ως ἔφασαν, σαφῶς δέ πως τους εαυτῶν προπορονους εἰδόσιν Ἀδύνατον ουν θεῶν παισὶν ἀπιστεῖν, καίπερ ἄνευ εἰκότων καὶ αναγκαίων ποδείξεων λε'γουσιν, αλλ' ς οἰκεῖα φασκόντων ἀπαγγέλλειν επο μενους τ νομ πιστευτέον. 2 ούτω ουν κατἐκείνους μῖν η γένεσις περὶ τούτων τῶν θεῶν ἐχε's Jτω καὶ λεγέσθω. Γης τε και Ουρανοῶ παῖδες δὶκεα ρ

150쪽

νος καὶ Τηθυς γενέσθην τούτων δὲ Φόρκυς μόνος τε καὶ Ῥέα καὶ ὁσοι μετὰ τούτων ἐκ δὲ Αρόιου τε καὶ Ῥέας Ζευς φα τε καὶ πάντες σου ἴσμεν. πάντας δελφους λεγομενους αυτῶν, ἔτι δὲ τούτων ο εκγόνους αλλους.V3. αὐτά ψησιν ὁ Πλάτων πομενους τω νόμω πιστευτέα εἶναι, καίπερ ἄνευ εἰκότων καὶ ἀναγκαίωναποδείξεων εἰρῆσθαι αυτὰ ὁμολογησας προσεκτέον δὴ ώς Οὐδὲν χειν ἀπόρρητον τὰς των θεῶν δηi προσηγορίας τε καὶ γενεαλογίας ἐν φυσιολογίαις δηλούμενον ἐμφαίνει. A. αὐθις , ἐν ἐτέροις ὁ αυτὸς την οἰκείαν ἀπογυμνῶν προαίρεσιν πάλιν τούτοις

κέχρηται τοῖς ἐήμασι ' Πρῶτον μὲν, ν η ἐγώ, το μέγιστον καὶ περὶ

i5 των μεγίστων εὐδος λελων - καλῶς ἐψεύσατο, ωὐ ρανός τε εἰργάσατοί φησι δρῶσα αυτὸν -Ω-δος, ο τε υ μόνος ς ἐτιμωρησατο αυτόν τι δὲ δ τα του μόνου ἔργα καὶ πάθη πό του υἱέος, οὐδ' αν εἰ ην ἀληθῆ, μην δεῖν ραδίως ουτω λέγε-ε σθαι προς ἄφρονάς τε καὶ νέους, ἀλλα μάλιστα μενσιγῆσθαι, εἰ δ' ἀνάγκη τις ην λεγειν, δι απορρητων ἀκουειν ς ὀλιγίστους, θυσαμενους ου χοῖρον, αλλά τι μέγα καὶ απορον θυμα ὁπως αν ἐλαχίστοις συνέβη ἀκούσαι. i. καὶ γαρ η δ ος ουτοί γε ο λόγοι χα- 25 λεποί. καὶ ου λεκτέοι γε λυδείμαντε, ἐν τῆ μετέρα πόλει οὐδὲ δοτέον νέω ἀκούοντι, ς ἀδικῶν ταεσχατα ουδὲν αὐθαυμαστὸν ποιοι, οὐδ' αὐἀδικοῶντα πατέρα κολάζων παντὶ τρόπω ἀλλα δρω α ὁπερ θεῶν οἱ πρῶτοί τε καὶ μέγιστοι. οὐδὲ αὐτῶ μοι δο- ω κεῖ ἐπιτηδεια εἶναι λέγειν. χ ουδέ γε, ην δ' ἐγώ,

14 Πρῶτον μεν - De Rep. p. 377.