Eusebii Caesariensis opera, 1

151쪽

τὸ παράπαν, ς θεοὶ θεοῖς πολεμοίσι καὶ ἐπιβουλευ- tetriουσι καὶ μάχονται οὐδε γὰρ ἀληθῆ εἴ γε δεῖ μίν τοὐς μέλλοντας την πόλιν φυλάξειν αἴσχιστον νομίζειν το ραδίως ἀλληλοις ἀπεχθάνεσθαι πολλοωδεῖ

γιγαντομαχίας τε μυθολογητέον αὐτοῖς, καὶ ποικιλτέον καὶ αλλας ἔχθρας καὶ παντοδαπὰς θεῶν τε καὶηρώων προς συγγενεῖς τε καὶ οἰκείους αυτῶν αλλεῖ πως μέλλοιμεν πείσειν ς ουδεὶς πώποτε πολίτης ὐετερος ἐτέρω ἀπήχθετο, ουδ' ἐστι τοὐτο οσιον, τοιαυτα,ἀλλον λεκτέα προς τα παιδία εὐθυς και γε ιρρουσι και γραυσι καὶ πρεσβυτέροις γενομένοις, κοιτοὐ ποιητὰς ἐγγὐ τούτων ναγκαστέον λογοποιεῖν.

T. Hρας δὲ δεσμοῖς υπο υἱέος καὶ μαίστου ρίψεις ὐπο πατρος, μέλλοντο τῖ μητρὶ τυπτομένρ ἀμύνειν,

και θεομαχίας σας Ομηρος πεποίηκεν, οὐ παραδε'Uκτέον εἰς την πόλιν, ὁ ἐν πονοίαις πεποιημενας

ουτ νευ πονοιῶν.

8 Σαφῶς δη δια τούτων ὁ φιλόσοφος καὶ τους τῶν παλαιῶν μύθους τοῖς περ θεῶν καὶ τα των μύθων ἐν πονοίαις εἰρῆσθαι νομιζομένας φυσιολο η' γίας παραιτητέα εἶναι διδάσκει, ς μηκέ ἀλόγως ημῖν και την ἐκ τούτων ἀναχώρησιν την του σωτη ρ0 ημῶν ευαγγελίζεσθαι διδασκαλίαν, ποτε μιπρος τῶν οἰκείων ἀποβέβληται. 9. θεὐεπεισί μ0 καὶ οὐ παλαιούς τῶν Ῥωμαίων θαυμάζειν, τίνο' τρόπον πάσας τὰς Ἐλληνικὰς περὶ θεῶν φυσιολο γίας ἀτοπους ἴσας καὶ ανωφελεῖς, μῶλλον δὲ βεβιμ ομένας καὶ ἀσυστάτους κατανοησαντες, αὐτοῖς μυ της οἰκείας περιέγραψαν θεολογίας. και τοὐτ di σοι γνῶναι πάρεστιν ἀπο της Αιονυσίου του Ἀλικμρ 'νασέως Ρωμαῖκης αρχαιολογίας Ουτος γαρ ἐν φδευτέρω τα κατὰ Ῥωμύλον του πρῶτον κτίστην ηῆ

152쪽

Ῥωμης ἴστορῶν τά τε ἄλλα διέξεισιν αυτου κατορθώματα , ἀτὰρ καὶ περι τῶνδε τούτο γράφων τον

τρόπον

VIII. Ἀλλ' ἔγνω ὁτι νόμοι σπουδαῖοι καὶ καλῶν ζηλος ἐπιτηδευμάτων εὐσεβη καὶ σώφρονα καὶ τὰ δί- GJκαια ἀσκοῶσαν καὶ τὰ πολεμια ἀγαθὴν ἐξεργάζονται πόλιν ων πολλην ἔσχε πρόνοιαν την ἀρχὴν ποιησάμενος απὸ των περὶ τὰ θεῖα καὶ δαιμόνια σεβασμῶν. 2. ἱερὰ μεν ουν καὶ τεμεν καὶ βωμοὐ καὶ ξοανων , i ιδρύσεις, μορφάς τε αυτῶν καὶ σύμβολα καὶ δυνάμεις καὶ δωρεὰς, αἷς το γένος μῶν εὐηργέτησαν, εορτάς τε ποίας τινὰς κάστω θεῶν η δαιμόνων ἄγεσθαι προσηκε καὶ θυσίας, αἷς χαίρουσι γεραιρόμενοι προ ανθρώπων ἐκεχειρίας τε αυ καὶ πανηγύ-ὶ ρεις και πόνων αναπαυλα καὶ πάντα τὰ τοιαίταομοίως κατεστησατο τῶν κρατίστων παρὰ τοῖς Ελλησι νομίμων. 3. τους δὲ παραδεδομένους περὶ αυτῶν μύθους, ἐν οἷς βλασφημίαι τινες εἰσι περὶ αυτῶν η κατηγορίαι, πονηροὐ καὶ ἀνωφελεῖς καιρ ἀσχημονας πολαβὼν εἶναι και οὐχ ὁτι τῶν θεῶν, αλλ' ὐδ' ἀνθρώπων ἀγαθῶν ἀξιους, παντας ἐξώβαλε, καὶ παρεσκευασε τοὐς ἀνθρώπους τὰ κάλλιστα περὶ θεῶν λέγειν τε καὶ φρονεῖν, μηδεν αυτοῖς προσπιανάψας ἀνάξιον ἐπιτηδευμα της μακαρίας φύσεως. 25 4. υτε γὰρ Ουρανος ἐκτεμνόμενος πωτῶν εαυτοs παίδων παρὰ Ῥωμαίοις λέγεται οἴτε Κρόνος ἀφανί-

ζων τὰς εαυτο γονὰς φόβω της ἐξ αυτῶν ἐπιθωεως,

Οἴτε εὐ καταλύων την μόνου δυναστείαν καικατακλείων ἐν δεσμωτηρίω τοὐ αρτάρου ον,3 εαυτο πατέρα ουδέ γε πόλεμοι καὶ τραύματα και

Ἀλλ' ἔγνω - Dionys Hai. . R. 2, 18 p. 72, 10.

153쪽

δεσμὰ καὶ θητεῖαι θεῶν παρὰ ἀνθρώποις. 5. 0ρτή τε οὐδεμία παρ' αὐτοί μελανείμων ἡ πένθιμος γεται, κοπετους ἔχουσα καὶ θρήνους γυναικῶν ἐπὶ θεοῖς ἀφανιζομένοις, α παρ' Ἐλλησιν ἐπιτελοῶνται περί τε Περσεφόνης αρπαγὴν καὶ Λιονύσου πάθη, καὶ οσα ἄλλα τοιαυτα. 6 ουδ αν ἴδοι τις παρ' αὐτοις κα τοι διεφθαρμένων των ἐθῶν δη, ου θεοφορήσεις, ου κορυβαντιασμοὐς - βακχείας καὶ τελετὰς πορρήτους, ου διαπαννυχισμοὐς ἐν ιεροῖς θεῶν ανδρῶν σῶν γυναιξὶν ου ἄλλο των παραπλησίων τούτοις οτερατευμάτων ουδεν, αλλ' εὐλαβῶς ἄπαντα πραττο-i79 μενα καὶ λεγόμενα τα περὶ τους θεοῖς, . τε παρ

Ελλησιν Οἴτε παρὰ βαρβάροις. 7. καὶ ο πάντων μάλιστα ἔγωγε τεθαύμακα, καίπερ μυρίων σων εἰς τὴν ποθλιν ἐπεληλυθότων θνῶν, οἷς πολλὴ νάγκη σέβειν ψτους πατρίους θεοῖς τοῖς οἴκοθεν ωομίμοις, οὐδενος ει ζῆλον ἐλήλυθε τῶν ξενικῶν πιτηδευμάτων η 0'λις δημοσία, ο πολλοῖς δη συνέβη παθεῖν, ἀλλα καιεῖ τινα κατὰ χρησμοῖς ἐπεισῆκται ιερὰ, τοῖς αυτόθι αυτ νομίμοις μεθήρμοσεν, ἄπασαν ἐκβαλ σα τερ βρθρείαν μυθικὴν, σπερ τὰ της ερῆς θεῶ ιερά. 8 θv'σίας μεν γαρ αυτῆ καὶ ἀγῶνας ἄγουσιν ανὰ πὰν ἔτος , οι στρατηγοὶ κατὰ τους Ῥωμαίων νόμους, ερῆται δαυτῆς ἀνὴρ Φρῶ καὶ γυνὴ Φρυγία, καὶ περιάγουσιν

ανὰ τὴν πόλιν ουτοι μηναγυρτούντες, σπερ αὐτοῖς εθος, τύπους τε περικείμενοι τοι στήθεσι καὶ καθταυλούμενοι προς τῶν πομενων τὰ μητρῶα μέλη κο τύμπανα κροτούντες. Ῥωμαίων δε τῶν αυθιγε νῶν ουτε μηναγυρτῶν τις υτε καταυλούμενος π0

ρεύεται διὰ της πόλεως, ποικίλην ἐνδεδυμένος στροκλὴν ουτ οργιάζει τὴν θεὸν τοις Φρυγίοις ὀργιασμοῖς

κατὰ νόμον η ψήφισμα βουλῆς. -υτως εὐλαβῶς

154쪽

πόλις ἔχει ά. ὁ τὰ Ου ἐπιχώρια ἔθη περὶ θεῶν καὶ

πάντα ὀττεύεται τόφον, ω μηδέν ἐστι το ευπρεπες. 10. καὶ μηδεὶς πολάβη, ἀγνοεῖν οτι των Ἐλληνικῶν μύθων εἰσί τινες ἀνθρώποις χρήσιμοι, οἱ μεν επιδεικνύμενοι τὰ της φυσεως ἔργα δια λυπην, οἱ δὲ παραμυθίας ίνεκα συγκείμενοι των ανθρωπίνων συμφορῶν, οἱ δε ταραχὰς ἐξαιρούμενοι ψυχῆς καιδείματα καὶ δόξας καθαιροῶντες υ υγιεῖς, οἱ δε Φαλλης τινος ενεκα συμπλασθέντες φελείας. 11 ἀλλα1 καίπερ ἐπιστάμενος ταῶτα ουδενος χεῖρον, μως εὐλαβῶς διάκειμαι προς αυτοὐς, καὶ την ωμαίων μάλ λον αποδεχομαι θεολογίαν, ἐνθυμούμενος οτι τα μενί ἐκ των Ἐλληνικῶν μύθων γαθὰ μικρά τε ἐστι καιου πολλοῖς δυνάμενα φελεῖν, ἀλλα μόνον του ἐξη-ὶ τακότας ν ενεκα γίνεται. I2. σπάνιοι δ' εἰσὶν οἱ μετειληφότες ταύτης της φιλοσοφίας ὁ δε πολὐ καὶ ἀφιλοσόφητος χλος ἐπι τὰ χείρω λαμβάνειν φιλειτους περ αυτῶν λόγους, καὶ πάσχει θάτερον η καταφρονεῖ τῶν θεῶν, ἐν πολλ κακοδαιμονία κυ-r λινδουμενων η τῶν αἰσχίστων τε καὶ παρανομωτάτων ω οὐδενος ἀπέχεται, θεοις ορῶν αὐτὰ προσκείμενα. 13. ἀλλα ἡπὲρ μεν τούτων τοίς αὐτὸ μόνον το θεωρητικο της φιλοσοφίας μερος ἀσκοῶσιν ἀφείσθω σκοπεῖν της δὲ π ' μύλου κατασταθείσης πολι-

25 τείας καὶ τάδε γησάμην στορίας ἄξια 'T μεν δη παραστάντα τοῖς κρατίστοις τῶν φιλοσόφων και τοῖς παλαιοῖς καὶ πρώτοις της Ρωμαίων ηγεμονίας περὶ της Ἐλληνικῆς θεολογίας τοιαύτα ην, οὐδαμῶς φυσιολογίας εν τοῖς περὶ θεῶν μύθοις πα- , ο ραδεχόμενα, οὐδέ γε τὰς σεμνοφανεῖς καὶ σοφιστικὰς τερθρείας. μεῖς γε μην ἐπείπερ ἀπαξ ρμηθημεν καὶ ἐπὶ τον τουτων ἔλεγχον φέρε τὰς ρμηνείας αὐ-

155쪽

τῶν καὶ θεωρίας, τί ποτε ἄρα σεμνὸν κ αὶ θεοπρεπες ἐπικομίζονται, κατίδωμεν, μηδεν με ἐξ ημῶν, πάντα

δε ταῖς αυτῶν φωναῖς συγχρώμενοι, ως αν παρ' αυ- τῶν αυθι τα αυτῶν οἰκεῖα καταμάθωμεν. ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ. 5

T με παραστάντα τοῖς κρατίστοις των φιλοσόφων καὶ τοῖς παλαιοῖς καὶ πρώτοις της Ῥωμαίων ηγεμονίας περὶ της Ἐλληνικῆς θεολογίας τοιαῶτα ην, ουδαμῶς φυσιολογίας εν τοῖς περὶ θεῶν μύθοις πα- 10ραδεχόμενα ουδέ γε τὰς σεμνοφανεῖς καὶ σοφιστικὰς τερθρείας. 2. μεῖς γε μην ἐπείπερ παξ ρμηθημεν καὶ ἐπι τον τούτων ἔλεγχον φέρε τὰς ρμηνείας αυτῶν καὶ θεωρίας, τί ποτε ἄρα σεμνὸν καὶ θεοπρεπες ἐπικομίζονται, συνίδωμεν, μηδεν με ε ημῶν, οπάντα δε ταῖς αυτῶν φωναις συγχρώμενοι, ς αν παρ' αυτῶν αυθις τὰ αυτῶν σεμνὰ καὶ ἀπόρρητα

καταμάθωμεν.

3. υρίοις μεν ουν ἄλλοις τῶν φιλοσοφεῖν παγγελλομένων πολῶ περὶ τούτων εἰσῆκται πόνος, δια ει φόρους τὰς αυτῶν ευρεσιλογίας πεποιημένοις, καὶ ὀπαραστὰν καὶ δόξαν κάστω τοὐτ' εἶναι το ἀληθες ἀπισχυριζομένοις εμο δε ἐξαρκει τὰς ποδείξεις απὀτῶν μάλιστα διαφανῶν καὶ πῆσι τοι φιλοσόφοις γνωρίμων κλέος τε Ου μικρὸν φιλοσοφίας παρ' Ἐλλησιν,5 ἀπενηνεγμένων παρασχεῖν. 4 ων πρώτου λαβὼν ἀνάγνωθι του αιρωνεως Πλουτάρχου τὰς περὶ τῶν προκειμένων φωνὰς ἐν αἷς σεμνολογῶν παρατρέπει τοὐς μύθους ἐφ ας φησιν εἶναι μυστηριώδει θεο-

156쪽

λογίας α δ ἐκκαλυπτων τον μὲν Λιόνυσον την μέθην εἶναί φησιν, ουκέτι τον πο της στορίας ἐντ προ τουτου συγγράμματι δεδηλωμένον θνητονανδρα την δὲ φαν την γαμηλιον ανδρος καὶ γυ-s83, 5 ναικος συμβίωσιν εἶθ σπερ ἐπιλελησμένος της αποδοσεως, τέρα εξῆς ἐπισυνάψας ἱστορίαν, την φαν Ουκετι ς το πρότερον, ἀλλα την γην ὀνομα- ζει, ληθην δὲ καὶ νυκτα την Λ ώ καὶ πάλιν την αυτην τη Λητοι φησιν εἰναι την Ἐραν εἶ ἐπὶ του-i τοι εἰσάγεται αυτ ὁ Ζευς εἰς την αἰθέριον δύναμιν ἀλληγορουμενος. i. καὶ τί με δεῖ ταυτα προλαμβάνειν αυτου παρον ἀκουσαι του ανδρος δέ πως by οἷς ἐπέγραψε Περὶ των ἐν Πλαταιαῖς Λαιδάλωντα λανθάνοντα του πολλοὐ της πορρητο περὶ i5 θεῶν φυσιολογίας ἐκφαίνοντος I. 'Οτι μὲν ου η παλαιὰ φυσιολογία καὶ παρ' Ἐλλησι και βαρβάροις λόγος ην φυσικὸς ἐγκεκρυμ μένος μυθοις τα πολλὰ δι αἰνιγμάτων καὶ ὐπονοιῶν ἐπίκρυφος καὶ μυστηριωδης θεολογία, τά τε λαλού- η μενα των σιγωμένων σαφέστερα τοι πολλοῖς ἔχοντα καὶ τὰ σιγωμεν τῶν 'λαλουμένων ποπτότερα, δηλόν ἐστιν ἐν τοῖς ρφικοῖς ἔπεσι καὶ τοις Αἰγυπτιακοις καὶ Φρυγίοις λόγοις μάλιστα δε οι περὶ τὰς τελετὰς ὀργιασμοὶ καὶ τὰ δρώμενα συμβολικῶς ἐν ταῖς ἱερουρ- β γίαις την τῶν παλαιῶν ἐμφαίνει διάνοιαν. I. οιον,

ωα μη μακρὰν τῶν ἐνεστηκότων λόγων βαδίζωμεν,

- νομίζουσιν ουδε ἀξιουσι κοινωνίαν εἶναι προς Αιόνυσον ρα φυλάσσονται δὲ συμμιγνυναι τὰ ιερὰ

καὶ τας θήνησιν ἱερείας ἀπαντώσας φασὶν ἀλλη-

16 πιτι μὲν ουν - Jmaeo inter Fragmenta Plutarchi posuit Vntenta. Vol. 5. p. 754-762.

157쪽

102 USEBII λαις μη προσαγορεύειν, μηδε λως κιττον εἰς το της φας εἰσκομίζεσθαι τέμενος, ο δια τὰς μυθικὰς και φλυαρώδεις ζηλοτυπίας, αλλ οτι γαμηλιος μεν η θεος καὶ νυμφαγωγος, ἀπρεπε δε νυμφίοις - μεθύειν, s52Jκαὶ γάμοις ἀναρμοστοτατον, ως φησιν ο Πλάτων ακρατοποσία γαρ φησὶ, ταραχην εμποιεῖ και ψυχαῖς si1 καὶ σώμασιν, φ ης ἄπλαστα καὶ πεπλανημεν ριγῶται κακῶς τα σπειρόμενα καὶ κυωκόμενα πάλινοι θύοντες φα την χολην ου καθαγίζουσιν, ἀλλακατορυττουσι παρὰ τον βωμον, ως δέον ἄθυμον καὶ 16αχολον καὶ καθαρεύουσαν ργης και πικρίας ἀπάσης την γυναικος και ἀνδρος εἶναι συμβίωσιν 3. Οὐτο δη- συμβολικον εἶδος εν τοι λόγοις καὶ τοῖς μύθοις ἀλλον εστιν. οἷον ἱστορομ τηνι πιραν ἐν τη Εὐβοια τρεφομένην τι παρθένον π 15του Λιος κλαπηναι, καὶ διακομισθεῖσαν ἐνταὐθα κρύπτεσθαι, Κιθαιρῶνος αὐτοῖς ἐπίσκιόν τινα μυχον καιθάλαμον αυτοφυ παρασχόντος ἐλθούσης δε της Μακρίδος κατὰ ζητησιν - ην δε πιρας τιθήνη - καὶ

βουλομένης ἐρευνῆν ου ἐῶν τον Κιθαιρῶνα πολυ- 20 πραγμονειν, οὐδε τω χωρίω προσάγειν ως του Θυος ἐκει τῆ Λητοῖ συναναπαυομένου καὶ συνδιατρίβον-eτος ἀπελθούσης δε της Μακρίδος, οὐτω τότε μεν διαλαθεῖν την φαν, στερον δε- Λητοῖ χάριν

απομνημονεύουσαν μοβώμιον θέσθαι καὶ σύνναον, 25ῶστε και Λητοῖ μυχία προθύεσθαι τινες δε νυχίαν λέγουσi. σημαίνεται δε ἐν ἐκατέρω τῶν ονομάτων τοκρυφιον και διαλεληθός. ἔνιοι δε την πιραν αυτην ἐκεῖ, Λι λάθρα συνοῶσαν καὶ λανθάνουσαν ἴτω

Λητώ φασι νυχηαν προσηγορεῶσθαι φανερῶν δε τῶν γαμων γενομένων, καὶ περὶ τον Κιθαιρῶνα πρῶτον ἐνrosθα καὶ τὰς Πλαταιὰς της μιλίας ἀνακαλυ-

158쪽

PRΑΕΡ. EVANG. III. 1. 103

φθείσης, φαν τελείαν καὶ γαμήλιον αυτὴν προσαγορευθῆναι 4 Οι δε φυσικῶς μὰλλον καὶ πρεπόντως ὁπο- λαμβάνοντες τον μυθον ουτως εἰς το αυτὸ τῆ Λητοῖ συνάγουσιν την ραν γη μεν ἐστιν φωρα, καθά περ εἴρηται, ἡ δε ἡ Λητὼ ληθώ τις ουσα των εἰς υπνον τρεπομένων, ἡ δε υδέν ἐστιν ἄλλο πλην σκιὰ γῆς ὁτα γαρ πλησιάσασα ταῖς δυσμαῖς πο- κρυψ τονήλιον, ἀναπλατυνομένη μελαίνει τοὐαέρα,1 και τουτο ἔστι το ἐκλειπτικὸν ὀλίσθημα των πανσελήνων, ταν της σελήνης περιφερομένης ἡ σκιὰ της γης ἐπιψαύσχ καὶ διαθολώση το φέγγος. 5. 'Οτι δε υκ ἄλλη τίς ἐστι της φας ἡ Λητὼ sa μάθοι ἀν ἐνθένδε τὴν Ἀρτεμιν ἡδη που γατέρα 15 Λητούς καλοίμεν, ἀλλα και Εἰλήθυιαν την αυτὴν ὀνομάζομεν Οὐκοῶν τε Ηρα καὶ ἡ Λητὼ δύο εἰσὶ μιας θ εοὐ προσηγορίαι πάλιν, ἐκ μεν Ληπους ουπόλλων, ἐκ δε φας ουρης γέγονε, μία δέ ἐστιν αμφοτέρων δύναμις, καὶ κέκληται Αρης μεν ως ἀρήγων Ψ τοι κατὰ βίαν καὶ μάχην συμπτώμασιν, πόλλων

δ ως ἀπαλλάττων καὶ ἀπολύων των περὶ σῶμα νοσηματικῶν παθῶν τον ἄνθρωπον. διὸ καὶ των ω- πυρωτάτων ἄστρων καὶ πυριφλεγεστάτων ὁ μενήλιος , υπόλλων κέκληται, ο δε πυροειδὴς υρης ἐπωνόμα- 25 σται. καὶ ου ἀπότροπόν ἐστι τὴν αυτὴν θεὸν γαμήλιον λέγεσθαι καὶ μητέρα Εἰληθυίας καὶ ἡλίου νομωσθαι γάμου με γαρ τέλος γένεσίς ἐστι, γένεσις δε λεις λιον καὶ ως ἐκ σκότους πορεία καὶ καλῶς ἔφη, ποιητής

ω υτὰρ ἐπειδὴ τον γε μογοστόκος ιλήθυια ἐξάγαγε προ φόωσδε κω ελίου δε αυγάς.

ευ ὁ ποιητὴς τῆ με προθέσει τὴν σύνθεσιν ἔθλιψεν,

159쪽

104 USEBII ἐμφαίνων το βεβιασμένον της δινος, τέλος δε της γενέσεως ἐποίησεν λιον ἰδεῖν ουκοῶν Ῥυτη θεος εποίησε καὶ γάμον συνελθεῖν, να γένεσιν παρασκευάσn 6. υε δὲ ἴσως καὶ το ευηθέστερον μυθον εἰ- 5πεῖν λέγεται γαρ αευς, τῆς Ηρας αυτ διαφερομένης καὶ μηκέτι φοιτῶν εἰς το αυτ βουλομένης, αλλὰ κρυπτουσης αυτην, μηχανων καὶ πλανωμενος Ἀλαλκομένει τω αυτόχθονι συντυχεῖν, καὶ διδαχθῆ να υπο τουτου ἐξαπατητέον την Ἐραν, σκηψά- 10μενον γαμεῖν τέραν. συνεργοῶντος δὲ του λαλκομένους κρυφα τεμόντας αυτους ευκτέανον καὶ παγκάλην δρῶν μορφῶσαί τε αυτην καὶ καταστειλαι νυμφικῶς Λαιδάλην προσαγορευσαντας εἶτα ουτως 86 ἀναμέλπεσθαι μὲν τον μέναιον, λουτρὰ δε κομίζει 15

τὰς ριτωνίδας νύμφας, αυλοῖς δὲ καὶ κώμους την

Βοιωτίαν παρασχεῖν περαινομένων δὲ τούτων Ουκέτι τη- φαν καρτερεῖν, ἀλλα καταβῶσαν ἐκ του Κιθαιρῶνος των Πλαταιίδων αυτη γυναικῶν πομένων, h, οργῆς καὶ ζηλοτυπίας θέουσαν ἐλθεῖν προς τον ουία καὶ του πλάσματος φανεροὐ γενομένου διαλλαγεῖσαν μετὰ χαρῆς καὶ γέλωτος αυτην νυμφαγωγεῖν τιμην δὲ τω ξοάνω προσθεῖναι καὶ Λαίδαλα την ορ-

την προσαγορεύσαι, κατακαυσα δε ομως αυτο, καίπερ ἄνυχον ον υπο ζηλοτυπίας ' ET ' V μεν - μόθος τοιοsτος, ὁ δὲ λόγος αυ- του τοιόσδε φας καὶ ιος διαφορὰ καὶ στάσις ουδεν ἄλλο πλη στοιχείων δυσκρασία καὶ τάραχος εστιν, ταν ἀλλήλοις μηκέτι συμμετρῆται κατὰ κόσμον, αλλὰ καὶ ἀνωμαλίας καὶ τραχυτητος ἐγγενομέ ωνης δυσμαχησαντα λυση την κοινωνίαν καὶ φθορὰντων ολων ἀπεργάσηται αν μὲν ου ο Ζευς, τουτ-

160쪽

έστιν η θερμὴ καὶ πυρώδης δύναμις, αἰτίαν παρά σχη της διαφθορῆς, αὐχμος την γην καταλαμβάνει, .εὰν δε περὶ τὴν φαν, τουτέστι τηνυγρὰν καὶ πνευματικὴν φυσιν, βρις τις η πλεονασμος γένηται, ρε- μα - πολ και συνώμβρισε καὶ κατέκλυσε τὰ

πάντα τοιουτου δε τινος γενομενου καὶ περὶ τους dτότε χρόνους, καὶ μάλιστα της Βοιωτίας βυθισθείσης, ῶς πρῶτον ἀνεδ το πεδίον καὶ η πλημμυρα ἐλώφησεν, ὁ μεν ἐξ ευδίας κοσμος του περιέχοντος μόνοια 1 καὶ διαλλαγη των θεῶν ἐλέχθη, πρῶτον δε ἀνέσχεν ἐκ των φυτῶν της γης ὐδρυς, καὶ ταύτην γάπησανο ανθρωποι, τροφης βίου καὶ σωτηρίας διαμονην παρασχοῶσαν. οὐ γὰρ μόνον τοῖς εὐσεβέσιν, ς'Hσίοδος φησιν, αλλὰ καὶ τοῖς πολειφθεῖσι της

i5 φθορῆς Ακρη μεν τε φέρει βαλάνους, μεσση δε μελίσσας 'II. Ἀλα μὲν ο Πλούταρχος. μεῖς δὲ ἔγνωμεν ἐκ τῶν παρατεθεισῶν αυτ φωνῶν αρα καὶ set, θαυμαστὴ καὶ απόρρητος φυσιολογία της Ἐλληνικῆς εὐθεολογίας θεῖον μὲν οὐδὲν, ουδέ τι μέγα καὶ θεωπρεπὲς καὶ της νατάσεως ξιον ἐπήγετο. 2. ἀκήκοας γὰρ τὴν Ηραν, τοτὲ μεν γαμηλιον ἀναγορευομένην καὶ την ανδρος καὶ γυναικος συμβίωσιν δηλοῶσαν, τοτε δε την γην πάλιν φαν ὀνομαζομέ- 25 νην, τοτὲ δὲ την γρὰν οὐσίαν, τον δε ιόνυσον εἰς την μέθην μετενηνεγμένον, εἰς νύκτα δὲ την Λητώ, καὶ τον λιον εἰς πόλλωνα, καὶ αὐτον δὲ τον Λία εἰς την θερμην καὶ πυρώδη δύναμιν. 4. ούκοῶνε, προ τη τῶν μυθων ἀπρεπεία καὶ ὐδοκ σα σεμνοιο τέρα διηγησις καὶ φυσιολογία οὐκ ἐπί τινας ουρανίους νοερὰς καὶ θείας δυνάμεις οὐδ' ἐπὶ λογικὰς καὶ σωμάτους ἀνῆγεν ουσίας, κάτω δὲ πάλιν καὶ