Eusebii Caesariensis opera, 1

181쪽

νοεῖν του κόσμου παιδευε τὰ καθ' μὰ ιερὰ λόγια, θεολογουντα ἐπαξίως και θεοπρεπῶς δι ων φησιν Πουχὶ τον ουρανον και η γην ἐγὼ πληρῶ; λεγει κύριος. καὶ πάλιν 'oτ ο θεὸς ἐν λουραν ἄνω και ἐπὶ της γης κάτω ' καὶ πάλιν ' ἐν αυτ γαρ α 5 ζῶμεν καὶ κινουμεθα καὶ ἐσμέν ' ἰλλ' υ ως ἐν μέρει του κόσμου, ου δ' ς ἐν ψυχῆ αυτου καὶ ο 6 αλλ' εἰ χρη παραδείγματι χρησασθαι, θεοπρεπέ στερον και ἀληθείας οἰκείως ο ερός που λόγος ἐξεφώνησεν λουρανός μοι θρόνος εἰπὼν), η δε ηορυποπόδιον τῶν ποδῶν μου ' a. εἰ γαρ χρην λως

προσωποποιεῖν ἀνθρωπινωτέρω λόγω, θέα τὸ διάφορον της θεολογίας. ὁ με γαρ τον ουρανον ελων θρόνον ἐπέκεινα του θρόνου καὶ ἀνωτάτω τῶν ολωντο παμβασιλέα θεὸν ἀφωρίσατο, ουδὲ την γην της βπρονοίας αυτου χωρίσας συγκατιέναι γαρ και ἐπιτα ηδε της θεότητος τὰς προνοητικὰς αυτου δυναθμεις διδάσκει διό φησιν ἡ δε η υποπόδιον τῶν stoli ποδῶν μου αλλ' υτε ὀ υποπόδιον ουτε μην θρόνος σῶμα του καθιδρυμένου, ουδέ γε μέρη προ ' ἀν αυτου λεχθείη. ὁ δε κεφαλην του θεο τον υ ρανον καὶ τὰ ἐν τουτω φησας καὶ νουν αυτο τον αἰθέρα μέλη τε αυτο καὶ σῶμα τὰ λοιπὰ του κ0 σμου μέρη, υτε δημιουργόν ουτε θεον λίσκεται εἰδώς. 9 ου γαρ ἀν αυτὸς ἐαυτον δημιουρ ιη πουδ αν ἔτι νους λέγεσθαι δύναιτο ου νου ην -

θηρ. ποιος δε καὶ εἴη ἰ θεὸς υ μέρη γη καὶ μἐπὶ γης ρη, ὁγκοι σωμάτων ἄλογοι πῶς δε καὶ υ λογον θεὸν ἀναγορευειν τον ἀδελφὸν καὶ συγγενqπυρὸς καὶ αέρος καὶ δατος, λόγου καὶ φθαρτης λης ἐκγόνων 10. εἰ δε καὶ ὁ νους του Λιὸς Ουδε αλλ' πλην του δηλωθέντος αἰθέρος ην, αἰθη δείη ἐον ν

182쪽

PRAEP. VANG. III. 10. 127

λυφηλότατος καὶ πυρώδης ἀπο ου αἴθεσθαι, περ ἐστὶ καίεσθαι, ταυτην, ως φασιν, εἰληχὼς την ἐπωνυμίαν, σώματα δε ἄμφω ο τε ἀηρ, ο τε αἰθὴρ δραπού σοι του ιός ο νους ἀποπέπτωκε. 11. καὶ τίς Mi αν ἔτι προσείποι θεὐν των εὐφρονούντων τολον νους πῆρχεν ανους καὶ αλογος, εἰ δη τοιαύτη παν-

τος σώματος φύσις διόπερ ημῖν ἐν ταῖς θ 'ογίαις

πάντα τοῖς εἰρημένοις τὰ ναντία παραληπτεον, τι

τε η υρανος ων τυγχάνει, μητε αἰθὴρ μηθ' ηλιος 10 μητε σεληνη μην ο σύμπας των αστρων χορος μητ'αυτὸς ἀθροως ὁ πῶς κόσμος εργα δε χειρῶν αυτοὐταῶτα μικρὰ ἔτι καὶ βραχέα ταῖς ἀσωμάτοις και νοε- ραις δυνάμεσι παραβαλλόμενα ὁτι η πῶν σῶμα φθαρτὸν καὶ ἄλογον, τοιαύτη δε τῶν ρωμένων 1 φύσις τὰ δ' ἐπέκεινα ἐν ἀοράτοις λογικὰ καὶ ἀθά- ενατα, συνδιαιωνίζοντα τη - παμβασιλέως θεουμακαρια ζωῆ, μακρῶ γενοι αὐτῶν ρωμένων απάντων βελτίω 12 εἰκότως ουν τὰ θεῖα λόγια περὶ τῶν ορωμένων οὐ κόσμου μερῶν δέ πως παιδεύει

20Vοψομαι τους υρανους, ἔργα τῶν δακτύλων σου, σεληνν καὶ στέρας, - ἐθεμελίωσας ' καὶ πάλιν ' συ κύριε κατ' αρχὰς την γην ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σου εἰσὶν ο ουρανοί καὶ αυθις ἀναβλέψατε εἰς ψος τους ὀφθαλμους μῶν, και δετε25 τίς κατέδειξε ταῶτα πάντα. 13. αὐτα μεν ουν εἰς την πρώτην τῶν ἐπῶν έρμηνείαν εἰρήσθω φέρε δε καὶ τὰ ξῆς διασκοπήσωμεν. ἐπεὶ μη οἷόν- ην, φησὶν εἰκόνα τοιαύτην 10s, δημιουργεῖν οῖαν ο λόγος ἐμήνυσε, διὰ τοίτο ἀνθρω- ωπόμορφον οὐ σιος το δείκηλον πεποιήκασιν, τιν λην καθω ον ἐδημιούργει, καὶ λόγοις σπερματι κοῖς ἀπετέλει τὰ πάντα. 14. καὶ πῶς εἰ μὴ οἷόν τε

183쪽

ην εἰκόνα τοιαυτην ποιεῖ οῖα ο λόγος ἐμήνυσεν, ἐμήνυσε δε ἄρα του φαινομενου καὶ ρωμένου κόσμου τα μέρη, ουρανον και τα ἐν Ουρανῶ, - τε καὶ γῆν καὶ τα ἐν τούτοις εἰ δη ουν των ορωμένων του κόσμου μερῶν ου οἷόν τε ν εἰκόνα συστήσα- σθαι, καθὸ νους ην ὁ θεὸς, πῶς αν τις την εἰκόνα αυτοὶ μιουργήσειεν 15. τί δ' αν ἔχοι σῶμα αν θρώπειον ἐμφερες προ τον του θεολνουm, ἐγὼ μεν γα ουδε προ τον ἀνθρώπινον γοῶμαι ἐπεὶ ὁ μενασώματος καὶ ἀσυνθετος και ἀμερὴς το δε βαναυ- ρσων ανδρῶν ἔργον καὶ θνητο σώματος φυσιν απο- μεμίμηται, και ζώσης σαρκὸς ἐν ἀψυχω και νεκραυλη κωφην καὶ ναυδον εἰκόνα καταγέγραπται. 16. ψυχὴ μεν ου λογικη και θάνατος και νους απαθὴς ἐν ἀνθρώπου φύσει ευ μοι δοκεῖ λέγεσθαι, εἰκόνα καὶ ὁμοιωσιν ἀποσώζειν θεοὐ καθ' ὁσονέυλος καὶ ἀσώματος νοερά τε καὶ λογικη τηλουσίαν συνέστηκεν, αρετης οὐσα καὶ σοφίας δεκτικη. 17. εἰ δητις ει η δυνατὸς ψυχῆς ἄγαλμα καὶ μορφην ἐν εἰκόνι τεκτήνασθαι, δύναι - ουτος καί τι τῶν κρειττό- πνων εἰ δε αμορφος καὶ ἀειδης καὶ σχημάτιστος, ουτε ὁράσει θεωρητὸς υτε λόγω καὶ κο την ον σίαν καταληπτὸς ὁ ανθρώπινος νους τις αν μανείη τοσοῖτονίς το ἀνδρεικελον ξόανον θεου του ανωτατω , μορφην καὶ εἰκόνα φέρειν ποφήνασθαι 18. θεον ομεν ουν φύσις ἐξω πάσης θνητῆς λης φαντάζετgk, νῶ διαυγε καὶ σιγῆ ψυχαῖς κεκαθαρμέναις ἐπινοον μένη το δέ γε του ρωμένου Λιὸς ἐν τω δεικηλ' σχῆμα εχ αν θνητοὶτην φυσιν ανδρὸς εἰκὼν, νῆετον λον ἄνθρωπον, μέρος δέ τι το χεῖρον αντον μεμιμημένον, τι μηδεν ἴχνος ζωῆς καὶ ψυχῆς ἐπο γεται. I9. πῶς ουν ὁ ἐπὶ πάντων θεὸς καὶ νους

184쪽

των ολων δημιουργος εχ αν ὁ αυτὸς ὁ ἐν τω χαλκωττω νεκρῶ ἐλεφαντι Ζεύς ὁ δε η των λων δη-siori μιουργικὸς -- πῶς ποτε αυτος η ἄρα ἐκεῖνος ὁ Ζευς, ὁ του ἐξ υλκμηρος μακλέους πατηρ καὶ των λοιπῶν ἐκ Λιος μυθευομένων ανδρῶν, οῖ τον θνητον βιον κοινῶς απασιν ἀνθρώποις καταστρέψαντες της οἰκείας φύσεως ἀνεξάλειπτα τοῖς με αυτοὐ μνη- - Jμεῖα καταλελοίπασι; 20. Φοινίκων μεν - οἱ πρῶτοι θεολόγοι, ως ἐν τω πρώτω συγγράμματι παρεὶ στησαμεν, 'ον Λία παῖδα Κρόνου θνητὸν ἀποθνητο γενόμενον ανδρα Φοίνικα - γενος ἀπε- , μνημόνευον, Αἰγύπτιοι δε ἐξοικειούμενοι του ανδρα θνητον πάλιν αυτον μολόγουν, κατὰ τουτό γε Φοι- νιξιν μοωωνουντες. 41 αλλὰ καὶ Κρῆτες ταφον i5 του ιος παρ αυτοῖς δεικνύντες τρίτοι, εἶεν του-του μάρτυρες καὶ 'Aτλάντειοι δὲ καὶ πάντες ἱπρο τούτου δεδηλωμένοι - οἰκείαν ἱστορίαν ξοικειουμενοι τον Αία πάντες ομοεθνη τὸν ἀπεφήναντο, πράξεις αυτου θνητὰ καὶ ἀνθρωπείους, αλλ' ου σε-

ομνάς τινας ουδε φιλοσόφους, αἰσχρουργίας δε ἀπά-eσης καὶ αὐλασίας ἔμπλεως ἀναγράψαντες. 42 τοῖς δε ἐπὶ το σεμνότερον του μύθους τρέπειν ἐπηγγελμένοις τοτε με ὁ Ζευς θερμή τις ην καὶ πυρώδης

δυναμις, τοτ δε το πνευμα νυν δ' - Οἶδ οπως 25 αυτοις τῶν λων δημιουργος νους ἀναπέφανται. 23. πευστέον τοιγαρουν τίνα αν εἴποιεν τον τούτου πατέρα καὶ του πατρος το προπάτορα ἐπεὶ κατὰ

πάντας τους θεολόγους Ζευς μόνου παῖς μολογεῖται, καὶ τά γε προκείμενα του ρφέως ἔπη υπερ ρ μενέος Κρονίωνος' ἐμνημόνευσε, Κρόνος δε Ουρα-νοῶ 24. δεδόσθω τοίνυν αυτοῖς εἶναι Ο Ζευς, ἐπὶ πάντων θεὸς καὶ νους ὁ τὰ πάντα δημιουργησας.

185쪽

130 EUSEBII τις ουν ὁ τούτου πατηρ μόνος. τίς δ' Ο προπάτωρ Ουρανός. εἰ δε πρῶτος ὁ Ζευς ς αν δημιουργος απάντων , χρην δη που δευτέρους καταλέγε

σθαι και με αυτὸν τους π αυτου πεποιημένους.

2b εἴτε γα χρόνος τις εἴη ὁ Κρόνος ουρανοὐ πεφυκὼς ογέννημα, εἴτε δημμα ουρανῶ συνυπέστη χρόνος, εἴη τε αυτὸς Ἀρόνου πατηρ Ουρανὸς και χρόνος μετὰ

τουτον ἀλλα προ γε τούτων ὁ ωνίλων αἴτιος καὶ ουρανοῶ καὶ χρόνου δημιουργὸς θεός. εἰ δε τοὐτο,ου αν γένοιτο ὁ Ζευς τρίτος ἐξ Ουρανοῶ. 26. πῶς οsu,8 ουν παρὰ ἀσιν Αἰγυπτίοις και Φοίνιξιν Ἐλλησί τε καὶ φιλοσόφοις τρίτος ἐξ Ουρανο γενεαλογεῖταιο των ολων δημιουργος νοῶς πεφωραται δη του φιλοσόφου τὸ πλάσμα, καὶ ἔτι ἀλλον φωραθησεταιων ἐπιφέρει λέγων δ 15i, XI. 'ν δε φαν σύνοικον τω ι πεποιηκασιν, την αἰθέριον καὶ ἀέριον δύναμιν φαν προσειπόντες. ἔστι γαρ- αἰθηρμη ὁ λεπτομερέστατος. 2. νωτέρω μεν δηλου τὰ ἔπη τον οὐ του Λιὸς εἶναι τον αἰθέρα νυν δε ὁ λόγος τι ποτέ ἐστιν εο αἰθη διορίζεται, έρα λέγων εἶναι αυτὸν λεπτομερέστατον σῶμα δε ὁ ἀηρ, καὶ πολ πρότερον ὁ αἰθήρ. a. ὁ δη νοῶ ἄρα τολυιὸς ἐληλεγκται σῶμα

τυγχάνων, εἰ καὶ τὸ πάντων λεπτομερέστατον. καὶ πῶς αν ταυτὸν ἐπινοηθείη σῶμα καὶ οὐ κατὰ διά ρομετρον ταῖς νυσεσι διεστῶτα 4 ειτ υκ οἰδ πως

τῶν ἐπων ἐπιλελησμένος διαρρηδην φησαντων μυ ὁ ο ἀψευδης, βασιληῖος ἄφθιτος αἰθήρ,

δη πάντα κυκλεῖ και φράζεται, Ῥυδε τις ἐστιν αυδη, ου ἐνοπη, οτε κτύπος ουδε μεν ὁσσα, οὐλήθει Λιὸς Ουας περμενεος Κρονίωνος.

186쪽

PRAEP. EVANG. III. 11.

5. ὁ δὲ τὴν Ηραν πάλιν την αἰβέριον καὶ αέρων δυναμιν εἶναι φησιν. ἔπειτα διαιρῶν ἐπιλέγει καὶ του μεν παντος ωος η δύναμις πιρα του- νομα από του αέρος κεκλημένη του δε υπο σελήνην φωτιζομενου καὶ σκοτιζομένου--ος η Λητὼ συμβολον ληθὼ γαρ αυτὴν εἶναι δια την κατὰ τον πνον ἀναισθησίαν, καὶ - ψυχαῖς,πο σεληνην γινομέναις ωJλήθη ξυνομαρτε του θείου δια τοὐτο δε καὶ μήτηρυπόλλωνος τε καὶ ρτέμιδος των αἰτίων φωτινο

6. Καὶ ἐν τούτοις ἡλίου καὶ σεληνης μητέρα φησὶν εἶναι τον πο σεληνην ἀέρα τούτο γαρ εἶναι την Λητώ. καὶ πῶς αὐλαὴρ γένοιτο μήτηρ των αἰτίων φωτισμοὐ, μἀλλον αυτὸς γενόμενος ἡ ποιῶν; iβέλιος γαρ καὶ σελήνη ἄλλοτε ἄλλως τον-έρα μετα- 1osi βάλλουσιν T. πάλιν δε προῖὼν ξης λέγει 'Rαὶ το μεν γεμονικὸν της χθονίας δυνάμεως ωτία κέκληται, ης ἄγαλμα παρθενικον ἐφ' ἱστίας πυρὰς ἱδρυμένον καθὸ δε γόνιμος ἡ δυναμις, η-

ο μαίνουσιν αυτὴν γυναικος εἴδει προμάστου την δεμα προσεῖπον τὴν της πετρώδους καὶ ὀρείου γης δυναμιν, τὴν δε ημητρα τὴν της πεδινῆς καὶ γονίμου ἡ φι Θηρ δε- μεν ἄλλα κατὰ τα αυτὰ ἔχει τε κα διενήνοχε δ οτι αυτὴ κυε τὴν Κόρην ,

25 ἐκ -ος, τουτέστι τον κόρον ἐκ των φρυγανωδῶν σπερμάτων. διὸ καὶ κατέστεπται το βρέτας αυτῆς

τοῖς στάχυσι, μήκωνές τε περ αυτὴν της πολυγονίας σύμβολον 8. Κανταμ πάλιν σκόπει τίνα τρόπον τὴν Μ μαν μητέρα θεῶν λεγομένην καὶ αυτου οὐ Θιος κάτω που περὶ πέτρας καὶ γῆν καταβέβληκε, καὶ πάντα φυρων τὴν αυτὴν εἶναι φησι τῆ ήμητρώ,

187쪽

eπλ. ὁτι διενήνοχε, καθὸ φησὶν, η Θημήτηρ ἐκ Λιὸς κυε την κόρην , ῶσπερ υν ἡ πεδιὰς γη τον

κόρον ἐκ των φρυγανωδῶν σπερμάπων. ἰδου σοι

πάλιν ὁ Ζευς εἰς τὰ φρυγανώδη σπέρματα μεταβέβληται τούτοις ἐξης ἐπισυνάπτει λέγων ε χαι δὲ καὶ των εἰς γῆν βαλλομένων σπερμάτων ην τις δύναμις, ν ηλιος περὶ το κάτω ἡμισφαίριον ἰὼν ελκει κατὰ τὰς χειμερινὰς τροπὰς, ἡρημεν η δύναμις η σπερματοὐχος, Πλούτων δε ο πογην ἰὼν λιος καὶ τον φανη περινοστῶν κόσμον οκατὰ τὰς χειμερίους τροπάς ος ἀρπάζειν λέγεται την Κόρην, ν ποθεῖ ημήτηρ κρυπτομένην πο γην. 10 των δὲ ἀκροδρύων καὶ ὁλως των φυτευ τικῶν η δύναμις ιόνυσος νομάζεται ορα δὲ κοιτούτων τὰς εἰκόνας σύμβολα γὰρ η Κόρη φέρει της βπροβολῆς των κατὰ τους καρποὐς περ την γῆν ἐκ φύσεων, ὁ δε ιόνυσος κοινὰ μεν προς την Κορρο ἔχει τὰ κέρατα, ἔστι δὲ θηλύμορφος, μηνύων τροπερὶ την γένεσιν τω ακροδρύων ἀρρενόθηλυν δν ναμιν. 11 Πλούτων δε ὁ Κόρης αρπα κυνῆν μὲν ἔχει του φανοὐ πόλου σύμβολον, το δε σκῆπτρον iii ' τὸ κολοβον σημεῖον η των κάτω βασιλείας λελκύων αυτο δηλοῖ την κύησιν των καρπῶν εἰς τρωδιῖὶρημένην, εἰς την καταβολὴν εἰς την ποδοχρο, εἰς την ἀνάδοσιν ου γὰρ παρὰ το τὰς κῆρας QR v. 'βορὰν ο δηλοῖ τὰς ψυχὰς κέκληται κυων, ἀλλο πσρ το κυεῖν, η χορηγὸς ὁ Πλούτων, ὁταν ἀρπάση την ρην. 12 υττις δὲ καὶ ωδωνις τῆ ω καρπῶν ἰοὶη ἀναλογία προσήκοντες. λλ' ὁ μὲν Ητι των * '

τλια προφαινομένων ἀνθέων καὶ πρὶν τελεσιγροησαι διαρρεόντων, - ἔνθεν καὶ την των αἰδοίων πρ , κοπὴν αὐτω πρ Μανέθεσαν, μη φθασαντων ρμης

188쪽

PRΑΕΡ. EVANG. III. 11

τῶν καρπῶν εἰς την σπερματικην τελείωσιν - ὁ δὲ υδωνις της των τελείων καρπῶν ἐκτομῆς σύμβολον 13 ο δὲ Σειληνος συμβολον της πνευματικης κινηθσεως, ουκ λίγα συμβαλλομένης τω παντί σύμβολα

δέ ἐστι τὸ μὲν φάλανθον καὶ στιλπνὸν κατὰ την κεφαλην της ουρανίου περιφορῆς, η δὲ περικειμένη κόμη τοῖς κάτω μέρεσιν αυτολυπόδειγμα της προσ-γείου περὶ τονἈέρα παχύτητος. 14. ἐπεὶ δὲ καὶ της μαντικης δυνάμεως τις μέτοχος ην δύναμις, Θέμις i μὲν κέκληται η δύναμις , ν τὰ τόθειμένα καὶ εκά- στω κείμενα λέγειν ' 1 b. Aιὰ δη πάντων τουτων η περίγειος δύναμις εξηγήσεως τυχοῶσα θρησκεύεται , ως μὲν παρθένος ε)lκαὶ Ἐστία η κεντροφόρος, ῶς δὲ τοκὰς η τροφος, ῶς Ἀδὲ μ η πετροποιὸς καὶ ρειος, ῶς δὲ ημητηρ χλοηφόρος, ῶς δὲ Θέμις η χρησμωδὸς του εἰς αὐτην

κατιόντος σπερματικοὐ λόγου εἰς τον Πρίαπον ἐκτετυπωμένου - το μὲν περὶ τους ξηροὐ καρποῶς

Κόρη, τὸ δὲ κατὰ τοὐς γροὐ καὶ τὰ ἀκρόδρυα

ε Θιόνυσος καλεῖται, της με Κόρης πὀ Πλούτωνος του υπὸ γην ἰόντος λίου αρπαζομένης κατὰ τον σπόρον, το δὲ ιονύσου τὰ πάθη της δυνάμεως ὐπὸ γην μὲν νεωτέρας καὶ καλλιγόνου βλαστάνειν αρχομένου, ἐπιμάχου δὲ της κατα την ανθην δυναμεως 2 σύμβολον τὸν Ἀττιν ἐχούσης της δὲ κατὰ την τελεσιουργίαν ἐκτομης τὸν Ἀδωνιν, 16. καὶ της μὲν πνευματικης διὰ πάντων δυνάμεως εἰς Σειληνὸν ἀναπλαττομένης της δὲ εἰς ἔκτασιν π αυτῶν παραγωγης εἰς Βάκχην, σπερ αδ της εἰς τὰ αφροδίσια ἐρεθι sita, ω ζούσης ρμης διὰ τῶν Σατύρων διὰ δη τούτων τῶν συμβόλων η περίγειος ἐκκαλύπτεται δύναμις 17. Ἀσαλα μὲν Ουν καὶ τάδε, α καὶ ἀναγκαίως

189쪽

134 EUSEBII ἐπιτεμόμενος παρατέθειμαι εἰς το μη ἀγνοεῖν μῆς τὰ σεμνὰ τῶν φιλοσόφων ούτω τοιγαροὐ κατὰ τὰ

ἀποδεδομενα Κόρη με η τῶν σπορίμων, Βιόνυσος δε η τῶν ἀκροδρύων δύναμις, καὶ τῶν με ἐαρίνῶνανθέων λυττις τῶν δε τελείων καρπῶν ὐυδωνις 5. συμβολον. 18. τί δη ουν ταῶτα χρὴ θεοποιεῖν εἰς τροφὰς σωμάτων τῶν επὶ γης ζώων προς του τῶν ολων θεοί πεποιημένα τί δε θρησκεύειν την περίγειον δυναμιν προσῆκον ἐστιν μῖν, οἷς φυσις εστὶ ψυχῆς ουρανία λογική τε καὶ θάνατος παρὰ του οπαμβασιλέως τῶν ολων θεού, διανοίας ομμασι κεκα θαρμένοις θεωρητικη 19 τον δε Σειληνὸν ἀκουων την πνευματικὴν εἶναι κίνησιν, καὶ την διήκουσαν δια πάντων δυωαμιν, τοτε μεν την οὐράνιον περιφο- ρὰν δια της κεφαλῆς ἐπιδεικνυμενον, τοτ δε την περὶ τον-- παχυτητα δια της λασίας κομης του γενείου, πῶς αν τις ἀνάσχοιτο τοsτον μεν ορῶν -

δεμιας ξιωμένον σεβασμίας τιμῆς, ον ἐχρῆν προτῶν πάντων θεοποιεῖν, υδωνιν δε καὶ ιόνυσον, τους καρπους δηλαδὴ καὶ τα ἀκρόδρυα, θεοποιουμε ρονους; 20 τις δ αν πομείνειε σεμνολογουμένους ἀκουων Σατυρους καὶ Βάκχας, τα ἐν ἀνθρώποις αἰσχρὰ καὶ ἀκόλαστα πάθη, εἰ δη οἱ μεν ἐδήλουν τὰς εἰς τα ἀφροδίσια ἐρεθιζουσα ορμὰς οἱ Σάτυροι, αἱ

δε Βάκχαι τὰς εἰς ἔκτασιν τῶν περὶ ταῶτα συμβαι--ονούσας παραγωγάς 21. καὶ τί δεῖ κατὰ μέρος ἔκαστον ἀπελέγχειν, ἐπιδραμεῖν δέον, αν μηδεν μῆς τῶν πορρήτων λανθάνη, καὶ την τῶν εξῆς ἐπιτεμ σθαι φυσιολογίαν, ἐν ἐκτέθειται ὁ δηλωθεὶς συγγραφεῖς, τόνδε ἐπεξιὼν τον τρόπον κ22 ' Την δίδρoxoώω λην δυναμιν Ωκεανον προσειπον, το σύμβολον αυτῆς Τηθυν νομάσαντες.

190쪽

της δε ὁλης η με τῶν ποτίμων πεποιημένη χελῶος αὐτοῖς κέκληται, η δε των θαλαττίων Ποσειδῶν, πάλιν της θαλαττοποιού, καθὸ γεννητικη, υμ- φιτρίτης ἴσης καὶ αἱ με των γλυκέων δάτων si iei μερικαὶ δυνάμεις Νυμφαι, αἱ δὲ των θαλαττίων Νηρηίδες κέκληνται. 23. του δ' αὐ πυρὸς την δύναμιν προσειποντες Ηφαιστον ανθρωποειδες μεν αὐτο τ αγαλμα πεποιηκασι, πίλον δὲ περιέθεσαν κυάνεον της ουρανίου σύμβολον περιφορας, ἔνθα i - πυρός ἐστι το ἀρχοειδές τε καὶ ακραιφνέστατόν. το δε εχ γην κατενεχθε ε ουρανου πυρ ἀτονώτερον δεόμενόν τε στηρίγματος καὶ βάσεως της ἐφ' , υλης' δι χωλεύει, λης δεόμενον εἰς πέρεισμα. 6sI24. καὶ λίου δε την τοιανδε δύναμιν υπολαβόντες Η Απόλλωνα προσειπον απὸ η των κτίνων αὐτοί πάλσεως ἐννέα δε ειάδουσαι αὐτω Μούσαι η τε ὁποσεληνιος σφαῖρα καὶ ἐπτὰ πλανητῶν καὶ μία της πλανοῶς περιέθεσαν δε αὐτω την δάφνην, τούτο μὲν ὁτι πυρὸς πληρες - φυτὸν καὶ δια τοὐτο ο απεχθε δαίμοσι, τοὐτο δε ὁτι λάλον καιόμενον, εἰς παράστασιν τού προφηταύειν τον θεόν. 25. καθὸ δεαπαλεξίκακός ἐστι τῶν ἐπιγείων ὁ λιος, ωρακλέα προσεῖπον αὐτὸν ἐκ το κλῆσθαι αυτὸν προς τοναέρα αὐανατολης εἰς δύσιν ἰόντα δώδεκα δ αθλους α ἐκμοχθεῖν μυθολογησαν της κατατον ουρανον διαι ρέσεως τῶν ζωδίων το σύμβολον ἐπιφημίσαντες ὐο-παλον δε αὐτω καὶ λεοντην περιέθεσαν το μεν της ανωμαλίας μηνυμα, το δὲ της κατὰ το ζώδιον ἐμφα dνιστικὸν ἰσχύος. 26. της δε σωστικης αὐτο δυνά-M μεως σκληπιὸς το σύμβολον -- μεν βάκτρον δεδώκασι, της τῶν καμνόντων περείσεως καὶ αναπαύσεως, ὁ δε ὁφις περισπειρῶται, της περὶ τὸ σῶμα