Eusebii Caesariensis opera, 1

211쪽

156 USEMIστικὰ και τινων ἀπελαστικὰ, τὰ δε συνάγειν πεφυκότα καὶ ἐφέλκεσθαι, τα δε διακρίνειν καὶ σκεδαν--ναι πυκνουν τε καὶ στελλειν δυνάμενα, τερα δεχαλῶν καὶ ὐγραίνειν καὶ ἀραιοὐν σώζειν τε α παλιν ἄλλα καὶ ετερα κτείνειν, τρεπειν τε διόλου, καὶ τὸ παρον ἐναλλάττειν, καὶ τοτε μεν ῆδε μεταποιεῖν,

τοτε δε τῆδε, καὶ τα μεν προς πλείω χρόνον, τὰ δεπρὸς βραχυν τοὐτο ποιεῖν, καὶ πάλιν τὰ μεν εἰς πλῆθος, τὰ δε μέχρις λίγων μόνον ἰσχύειν, καὶ των μεντάδε γεωθαι, τιH δε ετερα ἐπακολουθεῖν, συντρο- οχειν τε ἄλλα ἄλλοις καὶ συναύξειν καὶ συμφθείρε-i1Mὶσθαι ναὶ μην καὶ ἡγιείας εἶναι τινὰ ποιητικὰ ἰατρικης οὐκ ἄπωθεν ἐπιστημης, τὰ δε νοσοποι τυr χάνειν καὶ δηλητηρια ηδ δε φυσικαῖς νάγκαις συμβαίνειν τινὰ καὶ τy σεληνη συναυξειν καὶ συμ-i3 φθίνειν, ζώων τε εἶναι κα ὶ φυτῶν εα ριζῶν αντιπαθείας μυρίας, καὶ πολλὰ θυμιαμάτων καρωτικῶν τε καὶ πνωτικῶν, τερων δε φαντασίας ποιητικων συναίρεσθαι δε οὐχ ηκιστα καὶ τὰ χωρία καὶ τους τόπους εν οἶς τελίσκεται τὰ γιγνόμενα οργανα τε Λεἶναι καὶ σκεύη πόρρωθὲν αὐτοῖς ἐπιτηδείως τῆτεχν προηυτρεπισμενα πολλοὐ δε καὶ συνεργοvς λχ της μαγγανείας παραλαμβάνεσθαι ἐξωθεν, πολυπραγ μονοῶντας τοὐς ἀφικνουμένους καὶ τὰς εκάστου χρεως καὶ ληκέ τις δεησόμενος πολλὰ δε καὶ τα αδυτα οκαὶ οὐ τοῖς πολλοί ἀβάτους μυχοὐ τῶν &ρῶν εν τὰς ἀποκρύπτειν καὶ το σκότος δε, μικρὰ συνερ γειν τῆ κατ λοὐς ποθεσει καὶ αυτην δὲ νῖηκιστα την προλαβούσαν πόληψιν καὶ την των ως θεοῖς προσιόντων αὐτοῖς δεισιδαιμονίαν, την τε μηπρογόνων προκατασχοὐσαν ἐν αὐτοῖς δόξαν. 10. προση κείσθω καὶ ὁ τῶν πολλῶν λίθιον της διανοίας, π

212쪽

τε αδρανες του λογισμου καὶ ἀβασάνιστον του πλη θους, καὶ ἔμπαλιν ν δεινον καὶ κακεντρεχὲς των περὶ την κακότεχνον ταύτην διατριβῆ τευταζόντων, τό τε των γοήτων ἀπατηλον καὶ πανουργον του τοὐεπου, τοτε μεν τα προς δονηλεκάστω προυπισχνου-

μενων καὶ το παρον ἐπὶ χρησταῖς ἐλπίσι θεραπευόντων, τοτε δε . D μέλλοντος καταστοχαζομένων, κὰδ εἰς ἄδηλον καταμαντευομένων, την τε διάνοιαν των

χρησμῶν ἀμφιβολίαι ρημάτων καὶ ἀσαφείαις ἐπι-

1 σκοτούντων,, μη τινα συνιέναι το χρησθεν, τη δε- του λεχθέντος ἀδηλία τον ἔλεγχον ἐκφεύγειν. 11. πολλα δε συμβαίνειν καὶ ἄλλαις τισιν ἀπάταις καὶ τερατείαις. συμπαραλαμβανομενων τοις γιγνομένοις ἐπωδῶν δη τινων μετά τινος ασημου καὶ βαρβαρικης i5 ἐπιρρήσεως, να δη-πο τούτων σπουδάζεσθαι δοκητα μηδ' οτιουν προς αυτων γιγνόμενα μάλιστα δὲ τους πολλοὐ καὶ των ἀπο παιδείας ορμῆσθαι νομιζομενων ἐκπληττειν αὐτῶν η των χρησμῶν ταποιήματα, ευ με τύ συνθεσε των ρημάτων κεκαλ- ο λωπισμενα. - δε τλτης μεγαλοφωνια ογκω τετυφωμένα, πολλω δε καὶ τω της ἀνατάσεως κόμπω τω μοὶ τε πεπλασμένω τύφω της θεοφορίας ἐσχηματισμένα, καὶ δια της αμφιβολου φωνης τον πάντα σχεδον ἀπατῶντα λεών.

as II. Dσα ρουν αὐτοῖς την ἀμφιβολίαν ἐκπεφευγε irai των χρησμῶν, ου κατὰ πρόγνωσιν του μέλλοντος, κατὰ δέ τινα στοχασμον ἐξενηνεγμενα, τούτων μυρία, γμῆλλον δε - πάντα σχεδον, λω πολλάκις της προρ- ρησεως ἀποπεπτωκότα, ἐναντίως η κατὰ το χρησθεν ο - των πραγμάτων τέλους την ἔκβασιν ἀπειληφότος, εἰ μηπο ἄρα σπανίως εν ποτε ἐκ μυρίων συμβὰν κατά τινα φορὰν συντυχικὴν η κατὰ την στοχασθεμ

213쪽

θεύειν ἐνομίσθη ποιεῖν. . ο δη καὶ μάλιστα θρυλοῶντας αν ἴδοις καὶ στήλαις ἐγχαράττοντας και παν ταχόσε γης βοῶντας, τι μεν, εἰ τύχοι, τοσοίδε τ0ν

ἀριθμον ἀπεσφάλησαν, μηδαμῆ μηδενος ἐθέλοντας

μνημονεύειν, τι δε τῶδε απὸ μυρίων συνέτυχέ τι των χρησθέντων ἄνω καὶ κάτω περιφέροντας ώς εἴ τις καὶ επὶ δυο λαγχάνουσιν ἀπο μυρίων, εἰ ἄρα ποτε εἰς παξ αυτοὐς κατὰ των αυτῶν συμπεσεῖν τυχε, θαυμάζοι κατὰ μαντείαν καὶ 0 πρόγνωσιν να καὶ τον αυτον ἀμφοτέροις συνέβη περιελθεῖν ἀριθμόν. . ούτω γὰρ χειν το ἀπο μυρίων ἐπὶ μυρίοις χρησθέντων ἄπαξ ποτε συμβὰν κατὰ, τύχην ο καὶ συνιδόντα τον μηδεν στερρον ἐν βάθει φυχῆς κεκτημενον ὐπερεκπλήττε-α το χρηστηριον, i πολ κρεῖττον ν το μη ἀφραίνειν συλλογισαμένω ὁσοις ἄλλοις θανάτου γεγόνασιν αἴτιοι στάσεώς τε

καὶ πολεμωλοι δεδηλωμένοι, σκέψασθαί τε των παλαιῶν τὰς στορίας, καὶ συνιδεῖν, ουδε το τηνι

κάδε ἀρετῆς τι θεῖον εργον ἐνεδείξαντο, ὁπηνίκuNῆνθει με τὰ Ἐλληνικὰ συνειστήκει δε τὰ πρι μώμενα, νυν δε μηκέτ ὁντα χρηστήρια, πάσης προ νοίας καὶ σπουδῆς ξιωμένα προς τῶν ἐπιχωρίων, τῶν δη πατρωοις νόμοις τε καὶ μυστηρίοις σεβόντων τε αὐτὰ καὶ θεραπευόντων. u. καὶ τότε οὐ μά--λιστα το μηδεν δύνασθαι ἀπηλέγχθησαν ἐν ταις τῶν si H πολέμων συμφοραῖς, ἐν αἷς βοηθειν ἀδυνατουντες οἰγενναῖοι θεσπιωδοὶ δι' ἀμφιβολίας τῶν χρησμῶν ῆλωσαν σοφισάμενοι τους πρόσφυγας, ῶσπερ υνκατὰ τον δέοντα καιρον ἐπιδείξομεν, παριστῶντες Νοπως καὶ εἰς τον κατ αλλήλων πόλεμον του χρωμε νους παρώξυνον, καὶ ἁλουδε περὶ σπουδαίων πραπ

214쪽

μάτων τὰς ποκρισεις ποιοίντο, καὶ ς πλάνων δια των χρησμῶν παίζοντες τους ἐρωτῶντας, καὶ ς τω της ἀσαφείας σκότω την σφῶν ἄγνοιαν ἀπεκρύπτοντο. 5. σκέψαι δε καὶ αυτος πυθόμενος, καὶ , θαρρώστοις πολλάκις ρῶσιν καὶ ζωην καὶ σωτηρίανυποσχόμενοι, κἄπειτα πιστευθέντες, δη θεοὶ, καὶ της νθέου ταύτης εμπορίας μεγάλους τους μισθοῖς εἰσπραξάμενοι, οὐ μετὰ πλεῖστον οῖτινες σαν φωράθησαν, γόητες ἄνδρες, ἀλλ' ο θεοι διελεγχθέν-

10 τες, ου αἰσιας καταστροφης τους πατημένους διαλαβουσης. 6 τι δει λεγειν, ὼς ουδε τοι εαυτῶν συνοίκοις τοι δη κατὰ την αυτην πόλιν διατρίβου- σιν, οι θαυμασιοι μάντεις τὰς ἐξ αυτῶν παρέσχον επικουρίας, ἀλλὰ και νοσούντα αν ἴδοις αὐτόσε καὶ i5 αναπηρους καὶ πῆν το σῶμα λελωβημένους μυρίους; τί δη ποτε - τοις με ἔξω καὶ πόρρωθεν ξ αλλο- δαπης αφικνουμενοι τὰς χρηστὰς πέγραφον ἐλπίδας, οὐκέτι δε καὶ τοι κατὰ το αυτο συνοίκοις οις δ προ πάντων χρην, ς αν οἰκείοις φίλοις και20 συμπολίταις, το εκ της των θεῶν παρουσίας ἀγαθον παρέχειν, ἀλλ' οτι τους μεν ξένους ἀγνῶτας οντας της ραδιουργίας ραον, και ἀπάτησαιεν, οὐκέτι δὲ τους συνήθεις ώς αν της τέχνης ου απείρους, συνί-481 στορας δε οντας της επὶ τοις τελουμένοις παιδιας; Ys 7.4ύτω δε τλπῶν οὐ θεῖον, οὐδε ἀνθρωπίνης πινοίας κρειττον ν ἄστε καν ταις μεγίσταις συμφοροραῖς, ταις δη ἄνωθεν εκ ου παμβασιλέως θεολκατὰ

των ἀσεβων ἐπαιωρουμέναις, αὐτοῖς ἀφιερώμασι καὶ ξοάνοις φθορὰν ἐσχάτην και πτώσεις ἀθρόας τους ω νεὼς αυτῶν ὐπομεῖναι. . που γάρ σοι το ἐν Λελφοῖς ιερον παρὰ ἀσιν λλησιν ἐξ αἰῶνος βεβοημένον που ο Πυθιος ὁ Κλάριος πο καὶ Ῥωδω-

215쪽

ναῖος το μεν γε ελφικον χρηστήριον τρίτον υπὸ ι η Θρακῶν ἐμπρησθηναι κατέχει λόγος ουδεν του μαντείου εἰς την του μέλλοντος γνῶσιν, αλλ' υδε του Πυθίου τὰ οἰκεῖα προφυλάξασθαι δεδυνημένου ταυαμ δε παθεῖν καὶ ὁ ἐν Ῥωμη Καπιτώλιον ἱστορει- 5ται κατὰ τους των Πτολεμαίων χρόνους, καθ ους λέγεται καὶ το της στίας ἱερον ἐπὶ ' μης ἐμπρησμὸν πομεῖναι ἀμφὶ δε γουλιον Καίσαρα το μέγα των Ἐλλήνων καὶ λυμπικον αγαλμα, το ἐν αυταῖς υλυμπιάσι, κεραυνω προς του θεου βληθὲν ἀναγρά- οφουσι καὶ αλλοτε φασι τον νεὼν του Καπιτωλίου Λιὸς ἐμπρησθῆναι καὶ τό γε Πάνθεο υπὸ κεραυ- λ νου διαφθαρηναι, το τε ἐν λεξανδρεία Σαραπειονομοίως καταφλεχθῆναι. 9. καὶ τούτων παρ' αυτοῖς Ελλησιν ἀνάγραπτο φέρονται μαρτυρίαι μακρὸς δ' βαλεῖ λόγος, εἰ μέλλοι τις τὰ καFἈκαστον ἐξαριθμεῖσθαι, παριστανα πειρώμενος οτι μηδε τοῖς οἰκείοις ἱεροῖς ἐπαμῶνα οἱ θαυμαστοὶ χρησμοδόται δυνατοὶ πεφώρανται οἶδε μηδε σφίσιν αὐτοῖς ἐν συμφοραῖς γενόμενοι χρήσιμοι σχολη ' αν ποτε καν οαλλοις ἐπαρκέσειαν. 10. ἔν δέ τι προσθεὶς τοῖς εἰς ρημένοις μέγιστον - εἴη καθεωρακὼς κεφάλαιον, ληδη καὶ των ἄγαν θεοφόρων, αυτῶν δη των μάλιστα ἱεροφαντῶν θεολογων τε αυτοῖς καὶ προφητῶν, πλερους ου μόνον πάλαι, αλλὰ καὶ ἔναγχος καθ' ἡμας παυτοὐς, ἐπὶ τη θεοσοφία ταύτη βοηθέντες, δια βαροσάνων αἰκίας ἐπὶ των Ῥωμαῖκῶν δικαστηρίων την κἀσαν ἐξέφηναν πλάνην ανδρῶν ἀπάταις γίγνεσθαk, γοητείαν τετεχνασμένην - παν εἶναι ὁμολογήσαντες ο γε καὶ τον πάντα τρόπον της κατασκευῆς και τὰς λμεθόδους της κακοτεχνίας ταῖς προ αυτῶν ἐνέπω μνήμασιν ἀφεθείσαις φωναῖς ἐνεγράψαντο. 11. διο

216쪽

PRAEP. VANG. IV. 2. 161

δη καὶ την ἀξίαν της ὀλεθρίου πλάνης δίκην ἐκτίσαντες πάντα λόγον ἀνεκάλυψαν αὐτοις εργοις τηντων δηλουμενων ἀπόδειξιν πιστωσάμενοι. ποῖοι δεησαν ούτοι μη δη νόμιζε των ἀπερριμμένων καὶ αφανῶν τινάς οἱ μέν γε αὐτοῖς ἀπὸ της θαυμαστῆς ταύτης καὶ γενναίας φιλοσοφίας ρμῶντο των ἀμφὶ τον τρίβωνα, καὶ την ἄλλην ὀφρῶν ἀνεσπακότων, οἱ δε απο των ἐν τελει της Αντιοχέων λίσκοντο πόλεως , οἱ δη μάλιστα καὶ ἐπὶ ταῖς καθ' ημῶν βρε-i σιν ἐν, καν μῆς διωγμῶ λαμπρυνόμενοι. ἴσμεν ικὶ

δὲ και τον φιλόσοφον μοὐ και προφητην τα μοι ατοις εἰρημένοις κατὰ την Μίλητον πομείναντα. 12. αὐτ δη τις καὶ τούτων ἔτι πλείω συνάγων εἴποι ἀν- θεοὐς εἶναι, μηδε μην δαίμονας,1 τους τῶν κατὰ πόλεις χρηστηρίων αἰτιους, πλάνηνδε καὶ ἀπάτην ανδρῶν γοητων. 3. καὶ σάν γε παρ' αὐτοῖς Ελλησιν ολαι διὰ φιλοσοφίας διαπρεπεῖς αἱρέσεις ταύτης προωτάμεναι της δόξης, ως ο απὀτου Ἀριστοτέλους και πάντες οἱ καθεξῆς του Περι- 20 πάτου κυνικοί τε καὶ Ἐπικούρειοι, ους καὶ μάλιστα , εγωγε ἐθαύμασα, ὀπως εν τοις Ἐλληνων θεσι τρα- φέντες ἐξέτι τε σπαργάνων, παις παρὰ πατρὸς θεοὐς εἶναι τους δηλουμένους παρειληφότες, ου θατερα ληπτοὶ γεγόνασιν, αλλὰ κατὰ κράτος καὶ τα βοώμενα 254οηστήρια καὶ τα παρὰ πῶσι μεταδιωκόμενα μαντεια

οὐδὲν φέρειν ἀληθες ἀπηλεγξαν, ἀνωφελῆ τε εἶναι 8aJἀπεφηναντο και,ἀλλον ἐπιβλαβη τυγχάνειν. 4 μυ- ίων δε ὁντων καὶ διὰ πλειόνων την τῶν μαντείων ἀνατροπην πεποιημένων, ἐξαρκεῖν ἔμοιγε μαρτυρίας 3 χαριν τῶν εἰρημένων ἐπὶ του παροντος γοὐμαι καὶ μίαν ενὸς τούτων παράθεσιν ἀπαντῶσαν προς τὰ μυσίππω ε' ειμαρμένης ἀπὸ της τῶν μαντείων

217쪽

προρρήσεως κατασκευασθέντα γραφε δ' ουν προς αυτον ὁ συγγραφευς, ἀπελέγχων οτι κακῶς ἐκ των μαντείων σημει ται την εἱμαρμένην, καὶ οτι ἐν τοῖς πλείστοις τα των Ἐλλήνων μαντεῖα διαψεύδονται,

καὶἰτι σπανίως --ις ἐκ συντυχίας ποτέ τινα συμ- 5

βαίνει, τι τε ἄχρηστος αυτῶν καὶ ἐπιβλαβὴς ἡ πρόρρησις -κουε δ' ουν, φησι κατὰ λεξιν

Ili 'Φέρε δε καὶ αλλην ἀπόδειξιν ἐν τω προειρημένω βιβλίω τοιαύτην τινά. μὴ γαρὼν τὰς των 137 μάντεων προρρήσεις αληθεις εἶναί φησιν, εἰ μὴ πάντα οὐπο της εἱμαρμένης περιείχοντο ο καὶ αὐτο πολλης εὐηθείας μεστόν ἐστιν. γαρ ἐναργου οντος του πάσας ἀποβαίνειν τὰς τῶν καλουμένων μάντεων προρ ρήσεις, φώς,ἀλ- αν πό τινος τούτου συγχωρη

θέντος του πάντα γίνεσθαι καθ' εἱμαρμένην, καὶ 15-χ ομοίως, ψευδούς ρηθέντος καὶ αυτού επειδὴ και το ἐναντίον, λέγω δε το μὴ πάντα ἀποβαίνειν τὰ προαγορευθέντα, ἀλλον δὲ τὰ πλεῖστα αυτῶν , ἐνάργεια δείκνυσιν. a. - τὴν ἀπόδειξιν ἡμῖν μύσιππος κεκόμικε, δι αλλήλων κατασκευάζων οὐ οτερα το μὲν γὰρ πάντα γίγνεσθαι καθ' εἱμαρμένην ἐκ του μαντικὴν εἶναι δεικνύναι βούλεται, το δε εἰ- ναι μαντικὴν ου αὐαλλως ἀποδεῖξαι δύναιτο ε μὴ προλάβοι το πάντα συμβαίνειν καθ' εἱμαρμένην. 3. ποῖος δ' αν μοχθηρότερος τρόπος ποδείξεως του ιβ του γένοιτο το γὰρ ἀποβαίνειν τινὰ κατὰ τὴν ἐνάργειαν ων προλέγουσιν οἱ μάντεις, ου του μαντικὴν ἐπιστήμην εἶναι σημεῖον αν εχ αλλὰ του τυχικως συμπίπτειν ταῖς προαγορευσεσι συμφωνους τὰς ἐς βάσεις οπερ-ὐδεμία ἡμῖν ἐπιστήμην ποδείκνυ βρσιν - οὐδὲ γὰρ τοξότην αν εἴποιμε ἐπιστημον τον ἄπαξ ποτε τυχόντα του σκοπου, πολλάκις δὲ σπo

218쪽

τυγχάνοντα, οὐδε ἰατρον τον ἀναιρούντα τους πλείους των θεραπευομένων π αυτοs, ενα δε ποτε

διασῶσαι δυνηθέντα οὐδε ολως ἐπιστημην λέγομεντη μη πάντα η τά γε πλεῖστα των οἰκείων ἔργων κατορθούσαν. i. τι δὲ ἀποτυγχάνεται τὰ πολλὰ τοῖς καλουμένοις μάντεσιν ὁ πῆς των ἀνθρώπων ii βίος μάρτυς αν εἴη καὶ ουτοί γε αυτοὶ ι την μαντικην ἐπαγγελλόμενοι τεχνην, οὐχὶ δια ταύτης εαυτοῖς βοηθουντες ἐν ταῖς κατὰ τον βίον χρείαις, ἀλλὰ a γνωμ τε ἰδία ποτε χρώμενοι καὶ συμβουλη καὶ θυνεργεία των ἐν κάστοις των πραγμάτων ἐμπειρίαν κεκτημαι νενομισμένων. . ἀλλὰ περὶ μὲν τουμη συνεστάναι τουτο, ο προειληφαμεν καλεῖν μαντικην, ἐν ἄλλοις ἀποδώσομεν πληρέστερον, παρατιθέ-

15 μενοι τὰ Ἐπικουρω καὶ περὶ τούτου δοκοίντα νυνὶ δε τοσούτον τοις εἰρημένοις προσθησομεν, τι μάλιστα μεν το ἀληθεύειν ποτε του καλουμένους μάντεις ἐν ταῖς προαγορεύσεσιν ου ἐπιστημης, ἀλλὰ τυχικης αἰτιας εργο αν -- ου γὰρ το μηδεπώ-20 ποτε οὐ προκειμένου τυγχάνειν, ἀλλὰ το μη πάν- U8ντοτε, μηδ' ς ἐπὶ το πλεῖστον, μηδ' ἐξ ἐπιστημης,

οταν τις καί ποτε τυγχάνρ τύχης ἔργον καλεῖν προ-l 3Jειληφαμεν οι διειληφότες τὰς φ εκαστον νομα τεταγμένας ἐναργεῖς ἐννοίας ἐαυτῶν - ἔπειτα εἰ καὶ ἡ καθ' πόθεσιν η ἀληθει το δη την μαντικην των μελλόντων ἀπάντων εἶναι θεωρητικήν τε καὶ προαγορευτικην, το μεν πάντα καθ' εἱμαρμένην εἶναι συνήγετο αν ουτως, το μέντοι χρειῶδες αὐτης καὶ βιωφελες - αν ποτε ἐδείκνυτο διο καὶ μάλισταῖ δοκεῖ μύσιππος μνεῖν την μαντικην. 7. τί γὰρ οφε υλος μῖν ην προμανθάνειν τὰ πάντως ἐσόμενα δυσχερη, α οὐδε προφυλάξασθαι δυνατον ν εα τὰ

219쪽

γα καθ ειμαρμενην γινόμενα πῶς αν τις φυλάξασθαι δυναιτο ῶστ ουδεν φελος μῖν της μαντικῆς, μαλλον δὲ καὶ προς κακοὐ τινος ἐγίνετο αν αυτη, τοπρολυπεῖσθαι μάτην παρεχουσα τοῖς ἀνθρώποις ἐπὶ ταῖς προδηλουμέναις δυσχεμείαις κατ ανάγκην ἐσο εμέναις. 8 ου γαρ την ἴσην πάλιν ευφροσυνην τις φήσει παρέχειν την των σομένων ἀγαθῶν προαγό- ρευσιν, πειδήπερ ουνουτως πεφυκεν ἄνθρωπος χαίρειν ἐπὶ τοῖς προσδοκωμένοις ἀγαθοῖς ς ἐπὶ τοῖς

κακοῖς ἀνιῶσθαι ἰλλως τε και αὐτα μεν ου πάνυ οτι περ εαυτους ἔσεσθαι πριν ἀκουσαt κατελπίζομεν 'εα δ' ἀγαθὰ μὰλλον παντες, ως εἰπειν, προσδοκῶρομεν, δια την φυσικὴν οἰκείωσιν προ αυτά οι μὲν γαρ πολλοὶ και μείζω των δυνατῶν γενέσθαι κατηλ-πίκασιν. 9 α ου συμβαίνει το την μεν τῶν ἀγαθῶν 1s προαγόρευσιν, ἐπιτείνειν πάνυ τι την χαρὰν διατο και χωρὶς της προαγορευσεως καστον εαυτου τὰ κρείττω προσδοκῶν, ἐπ λίγον ἐπιτείνειν τyδοκουση βεβαιότητι, πολλάκις δε και μειοὐ την χαρορὰν οταν ἐλάττω τῶν ἐλπισθεντων ἀκουσθῆ την δε, τῶν κακῶν προαγορευσιν, και δια το ἀπόστρεπτοναυτῶν φυσει, καὶ δια το παρ' ἐλπίδας ἐυίοτε προλέγεσθαι, μεγάλως συνταράττειν. 10. λλ ομως εἰκαι μη τοὐτο συνεβαινε. τό γε ἀχρεῖον ἔσεσθαι την προαγόρευσιν παντί που δῆλον αν εἴη εἰ γαρ φησει βτις σωθήσεσθαι το χρησιμον της μαντικῆς δια τοπρολεγεσθαι το πάντως ἐσόμενον δυσχερες εἰ μὴ ν' λαξαίμεθα, ουκέτι πάντα δείξει συμβησόμενα κοθειμαρμενην, ἐφ' μῖν οντος του φυλάξασθαί τε καιtia' μὴ φυλάξασθαι. ul. εἰ γα και τοὐτο κατηναγκά γσθαι φήσει τις, ει πάντα τὰ οντα διατείνειν τηνειμαρμένην, πάλιν το τῆς μαντικῆς χρησιμο ovo,

220쪽

ρεῖται φυλαξόμεθα γαρ ει καθείμαρται, καὶ ου φυλαξόμεθα δηλον, εἰ, καθείμαρτα φυλάξασθαι,

κἀν πάντες ο μάντεις το ἐσόμενον προαγορευωοινημιν. 2. το γοῶν Οἰδίποδα καὶ τον λέξανδρον τον του Πριάμου καὶ αυτος ο μύσιππος φησι πολλὰ μηχανησαμένων των γονέων ἄστε ἀποκτεῖναι, ῖνα το , ἀπ αυτῶν προρρηθεν αυτοῖς κακον φυλάξωνται, μηδυνηθῆναι. 13. ουτως ουδεν φελος ου δε αυτοῖς της των κακῶν προαγορευσεώς φησιν εἶναι δια ηυa ἐκ της ειμαρμένης αἰτίαν. τοίτο μὲν ουν ἐκ περιουσίας εἰρήσθω, προς το μη μόνον ανυπόστατον, αλλὰ καὶ ἀχρεῖον της μαντικης. 14. αὐτα με ὁ φιλόσοφος. - γε μην παρὰ σαυτῶ σκέψαι πῶς Ἐλληνες οντες, καὶ την Ἐλληνων 15 συντροφον παιδειαν ἐκ νέας λικίας κτησάμενοι τά τε πάτρια περὶ θεῶν πάντων μῶλλον διεγνωκότες, υριστοτελικοι πάντες, Κυνικοί τε καὶ Ἐπικούρειοι κά οσοι τούτοις ἐφρόνησαν τὰ παραπλησια, τῶν παρ' αυτοῖς Ελλησι βοωμένων μαντείων κατεγέλασαν. 2 15. καὶ μην, εἰπερ ην ἀληθῆ τὰ θρυλουμενα περὶ της τῶν χρηστηρίων παραδοξοποιίας, εἰκος ην καὶ τούσδε καταπλαγῆναι Ελληνας οντας, καὶ τὰ πάτρια ακριβῶς ἐξεπισταμένους, μηδέν τε τῶν γνωσθηναιίξίων ἐν δευτέρω τιθεμένους a 6 ταῶτα μὲν ουν 25 καὶ σα τοιαsτα συνάγειν εἰς ἀνασκευην της περὶ su τῶν χρηστηρίων ποθέσεως πλείστη τις ην περιουσία ἀλλ' ου ταύτη μοι δοκεῖ τον παρόντα μεθοδευ-

σαι λόγον, ἀλλ' περ ρμήθημεν ἀρξάμενοι, ἀληθῆ

λέγειν δόντες τους περ αυτῶν προωταμένους, ώς μέν ἐκ τῶν παρ' αυτοίς μολογουμένων, μαντειά τε εἶναι ἀληθῆ καὶ πυθόχρηστα θεοπρόπια τὰ δηλού-