Eusebii Caesariensis opera, 1

241쪽

186 EUSΕΒΙΙλίας Αχαιὸν ἄνθρωπον Πηλε καὶ χείρων καταθύε- σθαι Λυκτίους γαρ - Κρητῶν δε ἔθνος εἰσὶν ουτοι- ντικλείδης εν Νόστοις ποφαίνεται ανθρώπους ἀποσφάττειν τω Λιι, και Λεσβίους Λιονύσω τηνομοίαν προσάγειν θυσίαν Λωσίδας λέγει Φωκαεῖς 5δε - ουδε γαρ υτοὐ παραπέμψομαι - τούτους

Πυθοκλῆς ἐν τρίτω Περὶ μονοίας τλῆ αυροπόλωυρτέμιδι ἄνθρωπον ολοκαυτεῖν ἱστορεῖ Ἐρεχθεῖς δε ὁ ττικος καὶ Μάριος ὁ ' μαῖος τὰς αυτῶν ἐθυ- σάτην θυγατέρας ων ό μεν τῆ Φερρεφάττη, ως η- ομάρατος ἐν πρώτ)ὶ ραγωδουμένων, ὁ τοις ἀποτροπαίοις, ὁ Μάριος, ως ωρόθεος ἐν τετάρτρδεταλικῶν ἱστορεῖ φιλάνθρωποι γε ἐκ τούτων καταφαίνονται οἱ δαίμονες πῶς δε υκ ἀνόσιοι ναλόγως 158 οι δεισιδαίμονες, οἱ μεν σωτηρες εὐφημούμενοι, οἱ 15 δὲ σωτηρίαν αἰτούμενοι παρὰ των ἐπιβούλων σωτηρίας καλλιερεῖν οὐ τοπάζοντες αυτοις φῶς αυ- του λεληθασιν ἀποσφάττοντες νθρώπους ου γαρ

οὐ παρὰ τον τόπον ἱερείον γίνεται ὁ φόνος οὐδ' εἰ υρτέμιδί τις και ι ἐν ἱερω δηθεν χωρίω ἀλλον υφοργῆ καὶ φιλαργυρία, ἄλλοις ὁμοίοις δαίμοσιν ἐπιβωμοῖς η ἐν δ δοῖς ἀποσφάττοι τον ἄνθρωπον ἱερον ἱερειον ἐπιφημίσας Ἀλλὰ φόνος ἐστι και ἀνδροκτασί η τοιαύτη θυσία. 13. τι δη οὐν ι σοφώτατοι τῶν ἄλλων ζώων ἄνθρωποι, τὰ μεν θηρία περιφεύ- 25γομεν τα ανημερα, καν που περιτύχωμεν ἄρκτω, λέοντι, ἐκτρεπόμεθα,ώς δ τε τίς τε δράκοντα ἰδων παλίνορσος ἀπέστηουρεος εν βησσης, πό τε τρόμος ελλαβε γυῖα,

ἄψ, ἀνεχώρησε, οδαίμονας δ' ολεθριους καὶ ἀλιτηρίους, ἐπιβούλους τε καὶ μισανθρώπους καὶ λυμεῶνας οντας προαισθμ

242쪽

μενοι καὶ συνιεντες ου ἐντρέπεσθε, οὐδε ἀποστρέφεσθε; V14. σαῶτα καὶ ὁ Κλήμης. ἔχω δε σοι καὶ ἄλλον παραστῆσαι μάρτυρα η των ἀθέων καὶ ἀπαυ-

θρωπων δαιμόνων μιαιφονίας, Λιονύσιον τον Αλικαρνασσέα, ανδρα της Ρωμαὶ κῆς ἱστορίας κριβῆ την

γραφὴν ἄπασαν ἐκθεμενον γράφει δ' ουν κα ουτος το Βία και τον πόλλωνα αἰτῆσαί ποτε ἀνθρωπο- θυσιας, τους δ' αἰτηθέντας καρπῶν με απάντων 10 και βοσκημάτων το λάχος ἀποθυσα τοις θεοῖς, τι δὲ μ και ανθρώπους ἔθυσαν παντοίαις περιστῆναι συμ φοραῖς ουδεν δε οἱον και του συγγραφέως κοὐσαιωδέ πη διεξιόντος 15. 'χλίγον δε κατεμεινεν ἐνδεταλία των 'Aβολο ριγινων προνοια. πρῶτον μεν ουν τῆς οἰκοφθορίας ταῖς πόλεσιν δόκει αὐχμώλη γῆ κακωθεῖσα ἄρξαι, ηνίκα ου ἐπι τοι δένδρεσι καρπος ουδεὶς μαῖος διέμεινεν, αλλ' ὐμοι κατέρρεον ουτε ὁπόσα περ- ματων ἀνεντα βλαστοῖς ἀνθήσειεν ς στάχυος ἀκαρ μῆς τους κατὰ νόμον ξεπλήρου χρόνους, υτε πόα κτήνεσιν ἐφύετο διαρκὴς των τε ναμάτων τὰ μενουκέτι πίνεσθαι σπουδαῖα ν, τὰ δ' πελίμπὰν θέρους, τὰ δ' εἰς τέλος ἀπεσβεννυτο ἀδελφὰ δε τούτοις γίνετο περὶ προβάτων και γυναικῶν γονάς ηα γαρ ἐξημβλοῶτο τὰ ἔμβρυα, ἡ κατὰ του τόκους διεφθείρετο, ἔστιν καὶ τὰς φερουσα συνδιαλυμηνά- solμενα. εἰ δέ τι διαφύγοι τον τῶν δίνων κίνδυνον ἀνάπηρον η ἀτελες, ἡ δια ἄλλην τινὰ τύχην 1Miβλαφθεν, τρέφεσθαι χρηστὸν ου ην ἔπειτα και τομ αλλο πλῆθος το εὐακμῆ μάλιστα ἐκακούτο νόσοις καὶ

243쪽

θανάτοις παρὰ τὰ εἰκότα συχνοῖς μαντευομένοις δὲαυτοῖς τίνα θεῶν η δαιμόνων παραβάντες τάδε πάσχουσι καὶ τί ποιησασιν αυτοῖς λωφησαι τὰ δεινὰ ἐλπὶς ὁ θεος ἀνεῖλεν οτι τυχόντες, ἐβούλοντο ουκἀπέδοσαν α ηυξαντο, αλλὰ προσοφείλουσι τὰ πλεί- 5στου ἄξια οι γαρ Πελασγιῶ ἀφορίας αυτοῖς γενομενης ἐν τῆ γῆ πάντων χρημάτων, ηυξαντο τω Λιὶ, καὶ τω Απόλλωνι και τοῖς Καβείροις καταθύσειν δεκάτα των προσγενησομένων πάντων, τελεσθείσης

δε της ευχης ἐξελόμενοι καρπῶν τε καὶ βοσκημάτων οαπάντων το λάχος ἀπέθυσαν τοῖς θεοῖς, ω δη κατὰ τουτων μόνων ευξάμενοι ταυτα δε Μυρσίλος Λέσβιος στόρηκεν λίγου δεῖν τοῖς αυτοῖς ονόμασι γράφων οἷς ἐγὼ νυν πλην οσον - Πελασγους καλεῖ τους ἀνθρώπους, ἀλλὰ Τυρρηνους την δ' αἰτίαν 15ολίγον στερον ἐρῶ. 16. YZ δε ἀπενεχθέντα τον χρησμὸν ἔμαθον, ου εἶχον τὰ λεγόμενα συμβαλεῖν ἀμηχανουσι δεαυτοῖς των γεραιτέρων τις λέγει συμβαλὼν το λόγιον, ὁτι του παντος μαρτηκασιν, εἰ οἷονται τοὐς,ο

θεους δίκως αυτοῖς ἐγκαλεῖν χρημάτων με γαρ

ἀποδεδόσθαι τὰς ἀπαρχὰς αυτοῖς πάσας ορθῶς τε καὶ συν δίκη, ἀνθρώπων δε γονης το λάχος, χρῆμα

παντὸς μάλιστα θεοῖς τιμιώτατον, ὀφείλεσθαι εἰ δεδη καὶ τούτων λάβοιεν την δικαίαν μοῖραν, τέλος αεξειν σφίσι το λόγιον τοίς με δη ὀρθῶς ἐδόκει λέγεσθαι ταυτα, τοῖς δ α ἐπιβουλῆς συγκεῖσθαι ὁ λογος ' εἰσηγησαμένου δέ τινος την γνώμην τον θεον ἐπερέσθαι, εἰ αυτ φίλον ἀνθρώπων δεκάτας ἀπολαμβάνειν, πέμπουσι το δεύτερον θεοπρόπους, καὶ ὁ μθεος ἀνειλεν ουτω ποιεῖν. 17. ἐκ δε τούτου στάσις αυτους καταλαμβάνει περὶ του τρόπου της δεκατελ

244쪽

σεως καὶ ἐν ἀλληλοι οἱ προεστηκότες τῶν πόλεων τότε πρῶτον ἐταράχθησαν, ἔπειτα καὶ το λοιπον πλῆθος δι ποψίας τους εὐτελει ἐλάμβανεν ἐγίνοντο δε υδενὶ κόσμόαι ἐπαναστάσεις, αλλ σπερ εἰκὸς, οἴστρω καὶ θεοβλαβεία πελαυνομένων , καὶ πολλὰ εφέστια ολα εξηλείφθη μερους αυτῶν μεθισταμένου ου γαρ ἐδικαίουν οἱ προσηκοντες τοῖς ἐξιοίσιν ἀπολείπεσθαι τῶν φιλτάτων καὶ ἐν τοῖς ἐχθίστοις ἡπομενειν. πρῶτον με δηχυτο μεταστάντες ἐξοταλίας 1 εἴς τε την Ἐλλάδα και της βαρβάρου πολλην ἐπλανηθησαν μετὰ δε του πρώτους τεροι το αυτωμα- θον, καὶ τούτο διετελει γινόμενον ἐπὶ ἔτη. -υ γὰρuso, ἀνίεσαν οἱ δυναστεύοντες ἐν ταῖς πόλεσι της ἀνδρουμένης αε νεότητος ἐξαιρούμενοι τὰς ἀπαρχὰς τοῖς 15 τε θεοῖς τα δίκαια πουργεῖν ἀξιοῶντες καὶ στασιασμοῖς κ τῶν διαλαθόντων δεδιότες. ην δε πολὐ καὶ το προς ἔχθρα σὐν προφάσει ευπρεπεῖ ἀπελαυνόμενον υπὸ τῶν διαφόρων ἄστε πολλαὶ αἱ ἐπαναστάσεις ἐγίνοντο καὶ ἐπὶ πλεῖστον γης το Πελασγικὸν

κ γένος διεφορήθη. 18. Καὶ μετὰ βραχε φησὶ γΛέγουα δε καὶ τὰς θυσίας ἐπιτελειν τω μόν' τους παλαιοὐς, ῶσπερ ἐν Καρχηδόνι τέως η πολις διέμεινε καὶ παρὰ Κελτοί εἰς τόδε χρόνου γίνεται,2 και ἐν ἄλλοις τισὶ τῶν προσεσπερίων ἐθνῶν ἀνδρο- φονολιν, μακλέα δε παῶσαι τον νόμον της θυσίας βουληθέντα τον τε βωμὸν ἱδρύσασθαι τον ἐπὶ τῶ Σατορνίω καὶ κατάρξασθαι θυμάτων γνῶν π καθαρῶ πυρὶ ἁγιζομένων, να δε μηδεν ἡ τοῖς ἀνθρώ- ω ποι δέους ἐνθύμιον, ως πατρίων ηλογηκόσι θυσιῶν,

245쪽

190 EUSEBII. διδάξαι τους ἐπιχωρίους ἀπομειλιττομένους την του 's θεοὐ μηνιν αντὶ των ἀνθρώπων, ους συμποδίζοντες καὶ των χειρῶν κρατεῖς ποιούντες ερρίπτουν εἰς τοτου ιβέριος ρεῖθρον, εἰδωλα ποιουνταλανδρείκελα, κεκοσμημένα τον αυτον ἐκείνοις τρόπον, ἐμβάλλειν οεἰς τον ποταμὸν, να δη- της ὀττείας ο τι δη ποτεην εν ταῖς απάντων ψυχαῖς παραμένον ξαιρεθῆ, των εἰκόνων του παλαιο παθους ἔτι σωζομένων τούτοδε α μεχρις εμο διετέλουν Ῥωμαῖοι δρῶντες ἔτι μικρον στερον αρινης ἰσημερίας, εν μηνὶ ψω οται καλουμέναις εἰδοις, διχομήνιδα βουλόμενοι ταυτην εἰναι την μέραν, ε η προθυσαντες ερεια τα κατὰ τους νόμους οι καλούμενοι ποντίφικες, ερεωνοι διαφανέστατοι, και συν αυτοις αἱ το ἀθάνατον πῖ διαφυλαττουσαι παρθένοι, στρατηγοί τε και των 15

ἄλλων πολιτῶν ους παρεῖναι ταις ερουργίαις θέμις,

εiδωλα εις μορφὰς ἀνθρώπων εἰκασμένα, τριάκοντατον αριθμον ἀπο της ερῶς γεφυρας βάλλουσιν εἰς τὸ ρεῶμα τοὐ ιβέριος Αργείους αυτὰ καλούντες 19. οσαυτα με δη ταῶτα καὶ ὁ Αιόδωρος δε τα μοι τούτοις ἐν εἰκοστὐβιβλω της ἱστορικης Βιβλιοθήκης στορεῖ, μετὰ την λεξάνδρου οὐ Μακεδόνος τελευτὴν, επὶ το πρώτου Πτολεμαίου, περὶ

sisi Καρχηδονίων πλυγαθοκλέους του Σικελίας τυράννου πολιορκουμένων, ταὐτα προς λεξιν γράφων ο

υιτιῶντο δε και τον Κρόνον αυτοις ναντιου σθαι, καθ οσον εν τοι ἔμπροσθεν χρόνοις θυοντες τουτω τω θεῶ τῶν ιῶν του κρατίστους, στεθονωνουμενοι λαθρα παῖδας, καὶ θρέψαντες ἔπεμπον

επὶ την θυσίαν, καὶ ζητήσεως γενομένης ευρέθησάν 30

246쪽

τινες τῶν καθιερουργημενων υποβολιμαῖοι γεγονότες. τουτων δε λαβόντες ἐννοιαν, καὶ τους πολεμίους προς τοις τείχεσιν ὁρῶντες στρατοπεδεύοντας, ἐδεισιδαιμόνουν ως καταλελυκότες τὰς πατρίους των θεῶν τιμάς. διορθωσασθαι δε τὰς γνοίας σπεύδοντες , διακοσίους με των ἐπιφανεστάτων παίδων προκρίναντες ἔθυσαν δημοσία, ἄλλοι δ' ἐν διαβολαῖς οντες εκουσίως εαυτοὐς ἔδοσαν, οὐκ ἐλάττου οντες τριακοσίων. ην δε παρ αὐτοῖς ανδριὰς Κρόνου χαλκοῶς, 10 εκτετακὼς τὰς χεῖρας πτίας ἐκτεταμενα ἐπὶ την

γῆν, στε τον συντιθεντα των παίδων ἀποκωλύεσθαι καὶ πίπτειν εἴς τι χάσμα πληρες πυρός. 20. ιαῶτα δη καὶ οὐτος δια της οἰκείας στορίας παρεδωκεν εἰκότως ἄρα καὶ ὐπαρ' Ἐβραίοις

i γραφη καταμεμφεται τοι τὰ τοιαῶτα ζηλώσασι των

ἐκ περιτομης, φάσκουσα καὶ θυον τοὐς ωὐ αυ- τῶν καὶ τὰς θυγατερας αυτῶν τοῖς δαιμονίοις καὶ ἐφονοκτονηθη γη εν τοι αῖμασι, καὶ ἐμιάνθη ἐν τοις εργοις αυτῶν Ἀλλὰ γαρ γοῶμαι διὰ τούτων εὐαπεληλεγχθαι σαφῶς δαιμονικην τινα γεγονέναι την παλαιτάτην καὶ πρώτην τῶν ξοάνων δρυσιν, καὶ πῆσαν την εἰδωλικην τῶν ἐθνῶν θεοποιίαν καὶ δαιμόνων οὐκ ἀγαθῶν, ἀλλὰ πάντα μοχθηροτάτων καὶ φαύλων ως παληθεύειν το φάσκον εὐπροφητείαις ρ λόγιον πάντες οἱ θεοὶ τῶν θιῶν δαιμόνια ' τό τε ἀποστολικόν, δι' ου φησιν ὁτι ἀχύουσι, δαιμονίοις καὶ οὐ θεῶ θυουσιν 21 η εἴ τι γε ν αγαθὸν ἐν αὐτοῖς,, διὰ τοὐτο καὶ της τῶν αγαθῶν μεταλαχεῖν προσηγορίας, εὐεργετικὸν ν η καὶ πάντων σωτη- βο ριον, φίλον τε δικαιοσύνης καὶ ανθρώπων κηδεμονικόν τοιούτον δε ον πῶς ανθρώπων ἔχαιρε σφαγαῖς;

πῶς δε οὐκ ἀπεῖργε δια χρησμῶν τὸ ἀνθρώπειον γε-

247쪽

τερον ἀνθρώπων, οι γε νομων τιμωρίαις ἐξάντεις 1M τοὐς μαιφόνους κατέστησαν. ου γαρ θεός τις ην, αλλ' ἄνθρωπος, ὁ της ἀνθρωποθυσίας την χρόνιον καὶ μακραν παραλύσας νόσον. 22. 'Οτι δου φαύλων ν καὶ πονηρῶν ταῶτα δαιμόνων - αν σοι ἔτι μἀλλον συμφανες, εἰ λογίσαιονγὶ τὰ της ἐπιρρήτου και ακολάστου πορνείας αυτῶν της ἐν υλιο πόλει της Φοινίκης εἰσέτι νυν πιτελούμενα καὶ παρὰ πλείστοις ἄλλοις ανθρώπων μοιχείας ογοῶν καὶ φθορὰς και παρανόμους τερας μίξεις ἐπὶ τιμφθεῶν, σπερ τι χρέος ὀφειλόμενον, χρη- φα-hσιν ἐκτελεῖν, καὶ της μοιχιδίου καὶ πορνικης πράξεως τοῖς θεοῖς ἀπάρχεσθαι, της ἀκλεους ταύτης καὶασέμνου ἐμπορίας, σπερ τι χαριστηριον ἀγαθὸν, οτους καρποῖς αὐτοῖς ἀνατιθέντας. μοι γὰρ ταύταταῖς ἀνθρωποθυσίαις. 23. εἰ δη ουν οὐδε σώφρονος ανδρὸς οἰκεῖον το χαίρειν φόνοις αἰσχρορρημοσύναις τε καὶ παρανόμοις γυναικῶν μίξεσιν, ἐπὶ μισθῶ τηνἄρα ἀπεμπολούσαις, πολλου δε φάναι θεῶν χαι- 20 μόνων εἶναι ἀγαθῶν το ἀποδέχεσθαι τὰ τοιαὐτα. εἰ ὁ δη λέγοι τις φαύλων μεν ομολογουμένως εἶναι ταῶτα δαιμόνων, πλην ἀλλ ετέρους εἶναι τους αγα- θοῶς, ους δη μάλιστα σέβειν αυτοὐς οἷα σωτηρας,

πευστέον οὐ ρα ησαν αυτοι οἱ αγα- σωτηρες, βε δη καὶ τούτους ἔσεβον, στε μη του πονηροῶς τοιαῶτα δρῶντας κατὰ τῶν προσφύγων ἀπερύκειν, πο δε οἱ ἀγαθοὶ δαίμονες, τους βλαπτικοὐς μη ἀπελαυνειν καὶ τοι θεραπεύουσι συμμαχεῖν τι δε καὶ περιεφρόνουν παρορῶντες το λογικὸν καὶ θεοφιλες κανθρωπων γένος τη τῶν φαύλων δαιμόνων μότητι

κατατρυχομενον, ουχὶ δε αντικρυς τοι πῶσι προεκή-

248쪽

PRΑΕΡ. EVANG. IV. 16. 193 ρυττον μεταστρεπτι φεύγειν καὶ αποτρέπε-αι πάντα

θεὸν νομαζόμενον ς ου θεὸν ἀλλα αὐλον δαίμονα - τα μὰ καὶ απάνθρωπα καὶ παράνομα καὶ αἰσχρὰ φίλα τυγχάνει 24. κά εἴτε τις ην πάλαιε πρότερον ἐν Ῥόδω νενομισμένος θεος χαίρων ἀνθρωποθυσίαις, τομον ὁ ἀληθη θεὸς, εἴ τις ην ἄρα την πρῆξιν ἐπισχὼν, ου θεὸν, αλλὰ φαυλον ηγεῖσθαι δαίμονα τοῖς ἀσι προεκηρυξεν, εἴτε ἐν Σαλαμῖνι τηπροτερον Αορωνεία ὀνομαζομένη ἐν η ἐυ μηνὶ κατὰ 16 Κυπρίους φροδισίω ἐθυετο ἄνθρωπος, καὶ τολον

ἀληθη θεὸς ἀπέφηνε αν ἀλιτήριον εἶναι δαίμονα, παύσας, ἀσεβες καὶ ἀνόσιον τὸ γινόμενον;

25. εἰ δε καὶ ἐνωλίου πόλει της Αἰγύπτου ον της 163, ανθρωποκτονίας νόμον Αμωσις ἔλυσε, πολ κρείτ- 15 τονα του θεο τον ἄνθρωπον ὁ ἀληθης θῶς ἐδίδαξεν - γεγονέναι Οὐ γαρ θεος, δαίμων δε πάλιν κἀκεινος ην ὁ καπάρχων της νθρωποκτονίας ουκα δε ὁ ἀληθη θεος καὶ τον τῆς φας δαίμονα οὐχιμιαρ- ηγεῖσθαι δεῖν ἐνομοθέτησεν ω της μέρας Ψ εκάστης τρεῖς ἀνθρώπους θυεσθαι παρέστησεν ἱστορία 26. τί δ' αὐγένοιτο δαιμονικωτερον ληθῶς το καλουμένου 'Ωμαδίου Λιο σου φασιν , ἐν ίω ἄνθρωπον μελιστὶ διασπῶντας θυειν η τοὐμ Τενέδω σαύτως, ον καὶ αυτὁ δια της ἀνθρω- ει ποθυσίας ἱλάσκοντο ἀπηγορευσε δ' - ὁ ἀληθης θεὸς καὶ τω χρει τω βροτολοιγῶ καὶ φιλοπολέμωδαίμονι θύειν ανθρωπον, ἐνομοθέτησε δ' αν μήτε των οἰκείων μητε των αλλοτρίων τὰ φίλτατα κατασφάττειν αὐτω. 47. εἰ δε καὶ του να κατ ἔτος ω παρωνος, ῶς φασιν ἐθύετο ἐν Λαοδικεία τη κατὰ Συρίαν, καὶ ταύτην εἰπεῖν πονηρον δαίμονα ου

ἐφυλάξατο ὁ ἀληθη θεός , καὶ τον ἐν Λιβύὐτοῖς

249쪽

ομοίοις χαίροντα καὶ τον ἐπὶ της ραβίας - καὶ αὐτῶ κατ ἔτος καστον ἔθυον παῖδα, ον καὶ ποβωμὸν ἔθαπτον. XVII. ούτους παντας, καὶ τους γε αἰσχρορρορημονοσύναις καὶ γυναικῶν παρανόμοις διαφθοραῖς οτη τε αλλη η προκατειλεγμένη μανία χαίροντας,

προεφώνησεν αὐλαληθης καὶ αγαθὸς εἴτε θεὸς εἴτε καὶ δαίμων μηδαμῶς γεῖσθαι θεούς τοὐτο δ ου- tbs,δεὶς των πώποτε η μόνος ὁ παρ' Ἐβραίοις τιμώμενος,

ως αν μόνος καναληθης θώς, πεποιηκὼς μνημονευε Ἀρται. 2. μόνος γαρ υτος διὰ του προφητου καὶ θεολόγου Μωυσέως προεκήρυξε τοῖς πῶσι μη σέβειν ως αγαθοὐ δαίμονας τους φαύλους, ἔμπαλιν δὲ απωτρεπεμαι και ἀπελαύνειν ως αν πονηρὰ τυγχάνοντας πνεύματα καὶ μην καὶ καθαιρεῖν αυτῶν τούς τε ονεὼς και τὰς ἀνιέρους καὶ ἀτελέστους θρησκε ς καὶ πάμπαν ἐξ ανθρώπων ἀφανίζειν την, περὶ θεῶν

iisl αυτῶν μνημην, καὶ την ἀπονεμομένην αὐτοῖς τιμην ἐνομοθετησεν. οὐδε γαρ τοὐς φαύλους ἀπομειλίσσεσθαι σιον ν οὐ τοι ἀγαθοῖς μεμελημένους. M3. εἴτε δε Φύλαρχος εἴτε καὶ ὁστισῶν στορεῖ πάντας τοὐς Ἐλληνας πρὶν ἐπὶ τοὐς πολέμους ε ιέναι ἀνθρωποκτονεῖν, καὶ τοίτο μάρτυρα ης Ελληνων δαιμονικης πιληψίας, ὁκνει παραλαμβάνειν μηπαρίδης μηδε τοῖς κατὰ την φρικην, τούς τε Θρα- nκας καὶ τοὐς Σκύθας τα μοια πράττοντας, ταῖς αὐθταῖς - δαιμόνων πηχθαι μανίαις ἀποφαίνεσθαι, ἁ καὶ τοὐς θηναίους καὶ οὐ κατὰ την Μεγάλη πόλιν, εἰ δη καὶ ουτοι κατὰ τὰς του Μεγάλου Λιος εορτὰς ανθρώπους σφαζον. 4 αλλὰ γὰρ συναγαγὼν κομολτον πάντων τῶν προειρημένων κατάλογον ευροροις αν σχεδὸν εἰπεῖν πῆσαν την τῶν ἐμῶν θεο-

250쪽

PRΑΕΡ. EVANG. IV. 17. 195ποιίαν τούτοις αὐτοῖς τοῖς ἀνθρωποκτόνοις πνευμασι

καὶ τοῖς πονηροις δαιμονίοις ἀνακειμενην εἰ γὰρ ἐν Ῥόδω καὶ ἐν Σαλαμῖνι καὶ ταις αλλαις νήσοις, ἔν τε υλίου πόλει τη κατ' Αἴγυπτον, ἔν τε λ καὶ δε- νεδ καὶ Λακεδαίμονι καὶ ρκαδία Φοινίκη τε καὶ Λιβύη, καὶ προς τούτοις ἄπασιν ν Συρία καὶ ρα- βία , καὶ παρά γε τοῖς Πανέλλησιν καὶ τι τούτων τοῖς κορυφαιοτάτόις Αθηναίοις, κατά τε Καρχηδόνα

καὶ την φρικην καὶ παρὰ Θραι καὶ Σκύθαις ἀπο-

1 δέδεικται τα τῆς δαιμονικης νθρωποκτονίας κατὰ τους παλαιους χρόνους ἐπιτελούμενα, καὶ μεχρι του σωτηρος μῶν παρατείναντα πῶς ου ευλόγως τοὐς πάντας εἴποις αὐτότε τοι πονηροῖς δαίμοσι δεδουλῶσθαι, ου πρότερόν τε παῶλαν τῶν τοσούτων γενέ- 15 σθαι τω βίω κακῶν η την του σωτῆρος μῶν καταλάμψαι διδασκαλίαν ὁτι η μεχρι τῶν δριαν χρόνων διαμεῖναι αὐτα λελύσθαι δ' ἐξ ἐκείνου παρεστησεν ὁ της ἱστορίας λόγος. ούτο δε μάλιστα ην

ὁ χρόνος, καθ ον η σωτηριος εἰς πάντα ανθρώπους 2 ηκμαζε διδασκαλία. 5. καὶ μην οὐδε δυνατὸν αὐτοῖς εἰπε- ως τοῖς πονηροις δαίμοσιν ἔθυον αὐτοις γὰρ μάλιστα τοῖς μεγίστοις θεοῖς η ἱστορία τὰς ἀνθρωποθυσίας δηλωσεν ἐπιτελεῖσθαι θύεσθαι γὰρ ἔφησε τρωρα καὶ τὶ 'Aθηνὰ μόνω τε καὶ Αρει καὶ 25 ιονύσω, καὶ αὐτῶ γε τω ἐπὶ πάντων Λι καὶ τῶ Φοίβω, τω δη σεμνοτάτω πάντων καὶ σοφωτάτω υπόλλωνι τούτους δε καὶ οὐκ αλλους τοὐς μεγι- στους θεοὐς αγαθοὐ καὶ σωτηρας ἀναγορεύουσιν. 6. αὐτοὶ δ' ἄρα εἶεν αν οἱ πονηροὶ δαίμονες. εἰ γὰρ ιανω οἶδε τοιαύταις ἀνθρωποθυσίαις καὶ ἀνθρωποκτονίαις εχαιρον, πῶς οὐκ ἄν αὐτούς εἰκότως τη τῶν πονηρῶν

πνευματων μιαιφονία καταριθμησειας, εἴτε αὐτοὶ χαί- 13.