Eusebii Caesariensis opera, 1

231쪽

μολυσμένος δια δε σιγῆς καθαρῶς καὶ των περι αυ- του καθαρῶν ἐννοιῶν θρησκεύομεν αυτόν. δε αρασυναφθέντας και ομοιωθέντας αυτω τηλαυτῶν αναγωγὴν θυσίαν ἱερὰν προσάγειν τεθεω την αυτὴν βδε καὶ μνον ουσαν και ημῶν σωτηρίαν ἐν ἀπαθείααρα της ψυχῆς του δε θεου θεωρία ἡ θυσία αυτη

τελεῖται

δ XII. 1οῖς δε αὐτου ἐκγόνοις, νοητοῖς δε θεοῖς,ήδη καὶ την κ του λόγου υμνωδίαν προσθετέον. παρχὴ ργὰρ κάστω ν δέδωκεν ἡ θυσία, καὶ δι' ων μῶν τρεφε και εἰς τὸ ιναι συνέχει τὴν ουσίαν. γουν γεωργος δραγμάτων ἀπάρχεται καὶ των ἀκροδρύων, si5ο ουτως μεῖς ἀπαρξώμεθα αυτοῖς ἐννοιῶν των περὶ αυτῶν καλῶν, υχαριστουντες ν μῖν δεδώκασι την' θεωρίαν, καὶ οτι μῆς δια τηλαυτῶν θέας ἀληθινῶς τρέφουσι, συνόντες καὶ φαινόμενοι και η μετέρα σωτηρία ἐπιλάμποντες I αυτ μεν ουν Ουτος ἀδελφὰ δε αυτω και συγγενῆ περὶ του πρώτου και μεγάλου θεου ν τω Περὶ νθυσιῶν ο παρὰ τοί πολλοῖς δόμενος αυτος κεῖνος , ὁ Τυανευς πολλώνιος γράφειν τοιάδε λέγεται XIII. Ουτως τοίνυν μάλιστα αν τις, οἶμαι, τὴν

προσήκουσαν ἐπιμέλειαν ποιοῖτο του θείου τυγχάνοι τε αυτόθεν Πεω τε κα ευμενους αυτου παρ ον αβ τινα ουν μονολανθρώπων, εἰ θεῶ μεν ον δὴ πρῶτον ἔφαμεν, ἔν τε οντι κεχωρισμένω πάντων, μεθον γνωρίζεσθαι τους λοιπους ἀναγκαῖον, μη θύοι τι τὴν ρχὴν μήτε ἀνάπτοι πυρ, μήτε καθόλου τι των αἰσθητῶν ἐπονομάζοι ' δεῖται γὰρ οὐδενος οὐδε παρς ρτῶν κρειττόνων ηπερ ἡμεῖς, οὐδ' ἔστιν υ τὴν αρχὴν

232쪽

εστί γέ τι μίασμα μόνω δε ρει προ αυτον ἀεὶ τω κρείττονι λόγω, λέγω δε τήμη δια στόματος ἰόντι,

καὶ παρὰ του καλλίστου τω οντων δια του καλλίστου των ἐν μῖν αἰτοίη τἀγαθά νους δε ἐστιν Ου-ssol τος, οργάνου μη δεόμενος. οὐκοὐ κατὰ ταὐτα ου- dδαμῶς τω μεγάλω καὶ ἐπὶ πάντων θεω θυτέον ύτων δε δε ἐχόντων θέα δη λοιπον ποῖα περὶ του ζωοθυτεῖν ο πρότερος ἱστορεῖ συγγραφεῖς, μάρτυρα του λόγου ον Θεόφραστον ανακαλούμενος ibi R XIV. Πόρρω δε των περὶ τὰς θυσίας παρχῶν

τοι ανθρώποις προιουσῶν παρανομίας η των δεινο-

τατων θυμάτων παράληψις ἐπεισήχθη ἀμότητος πλη- ρης, ως δοκεῖν τὰς πρόσθεν λεχθείσας καν μῶν ἀρὰς νυν τέλος εἰληφέναι, σφαξάντων τῶν ἀνθρώ-

15 πων καὶ τους βωμοὐλαιμαξάντων, αφ' ου λιμῶν τε καὶ πολέμων πειραθέντες αιμάτων ηψαντο τοιγαρ- ολ το δαιμόνιον, ς φησιν ὁ Θεόφραστος, τούτων ἐκατέρων νεμεσῆσαν, ἐπιθεῖναι την πρέπουσαν ἐοικε τιμωρίαν καθλοι μεν ἄθεοι γεγυνασι τῶν ἀνθρώ- λχων, οἱ δε κακόφρονες ἀλλον η κακόθεοι λεχθέντες ,

α ἐν δίκρ, διὰ το φαύλους και μηδεν ημῶν βελτίους ηγεῖσθαι την φύσιν εἶναι τους θεούς. ούτω ο μεν

ἄθυτοι φαίνονται γενέσθαι τινες, οἱ δε κακόθυτοι

καὶ παρανόμων ψάμενοι θυμάτων ε I. Πάλιν δε λαυτὸς προστίθησι και ταὐτα ' Ω δη Οὐτον ἐχόντων τον τρόπον, εἰκότως ὁ Θεόφραστος ἀπαγορεύει μη θύειν τα ἔμψυχα τους τω οντ ευσεβειν ἐθέλοντας, χρώμενος καὶ τοιαύταις αλ- λαις αἰτίαις - ra. Καὶ ἐπιλέγει 'Rαὶ μην θύειν δε ἐκείνα θυοντες οὐδένα πημανοῶμεν οὐδε γαρ ως το θῶμα βλαβες εἶναι

233쪽

πῶν καὶ τὰ ζῶα μῖν εἰς χρησιν ὁ θεος δέδωκεν, ἀλλ' ουν γε ἐπιθυομένων των ρων φερε τινὰ λάβην αυτοῖς, ἄτε της ψυχῆς νοσφιζομένων ο θυ-

τεον ουν ταυτα η γαρ θυσία οσία τίς ἐστι κατὰ του- 5νομα οσιος δε οὐδεὶς ος ἐκ των αλλοτριων ἀποδίδωσι χάριτας, καν καρποῖς λάβρ καν φυτὰ μη ἐθέλον- τος πῶς γαμοσιον αδικουμένων των αφαιρεθέντων; εἰ δε οὐδε καρπῶν λαψάμενος αλλοτριων σίως θύει, τά γε τούτων τιμιώτερα παντελῶς ουχ σιον θἀφαιρουμένους τινῶν θυειν το γαρ δεινον ουτ γίνεται μεῖζον. 4 ψυχὴ δε πολλῶ τιμιώτερον τῶν κ γης φυομένων, ν ἀφαιρεῖσθαι θύοντα ζῶα ου προσ

ηκεν.

4. Καὶ πιλεγει 15 υφεκτεον ἄρα τῶν ζώων ἐν ταί θυσίαις Καὶ πάλιν φησὶ T τοίνυν μή, οσιον ηὐ ευδάπανον υθυτέον Καὶ ξῆς . N5. TZστε και τῶν ζώων ε ἀπαρκτέον αυτὰ θεοις τούτων τινος νεκα θυτέον καὶ γὰρ θύομεν, ii52 τούτων τινος νεκα θύομεν. ὰρ ουν τιμης γησαιταν τις τυγχάνειν ημῶν η θεος οταν ἀδικουντες ευ- θυς δια της παρχης φαινώμεθα, η μῆλλον ἀτιμίαν βο σαιτ αν το τοιούτο δρῶν ἐν τῶδέ γε θύειν ἀναι- ρουντες τὰ μηδεν ἀδικουντα τῶν ζώων ἀδικησειν ὁμολογουμεν ἄστε τιμης μεν ενεκα οὐ θυτεον τῶν λοιπῶν ζωων ουδέν ου μην οὐδε τῶν εὐεργεσιῶν χάριν αὐτοῖς αποδιδοντας. ο γὰρ την δικαίαν ἀμοι- ωβην της ευεργεσίας και της εὐποιίας το ἀντάξιον αποδιδουλου ἐκ του κακῶς τινὰς δρῆν οφείλει ταυτα

234쪽

παρέχειν ουδεν γαρ μἀλλον ἀμείβεσθαι δόξει η καν , εἰ τα του πελας ἀρπάσας τις στεφανοίη τινὰς, ω χάριν ἀποδιδους καὶ τιμην. i. ἀλλ' υδε χάριν τινος ενεκα των ἀγαθῶν. ὁ γαρ ἀδίκω πράξει το παθεῖνο ευ θηρευων ποπτός ἐστι μηδε εὐπαθὼν χάριν ξειν.ῶστε Ουδε ἐλπιζομένης ευεργεσίας θυτέον ἐστὶ τοῖς θεοῖς τα ζῶα καὶ γαρ η των με ανθρώπων λάθοι silτις αν ἴσως τινὰ τουτο πράττων, τον δε θεὸν ἀμήχανον καὶ λαθεῖν δει τοίνυν θυτεον μεν τουτων τινος 10 νεκα ουδενὸς δε τουτων χάριν αυτ πρακτέον,

δηλον ς ο θυτέον εστ τα ζῶα το παράπαν τοῖς θεοῖς 7. Καὶ πάλιν ἐπιλεγει 'Tοῖς με γαρ η τε φυσις καὶ πῶσα των ἀνθρώ- i5 πων η της ψυχῆς αἴσθησις δρωμενοι συνηρεσκετο,

ταυρων δ' ακράτοισι φόνοις ου ευετο βωμος, αλλα μυσος τουτ εσκεν εὐανθρώποισι μέγιστον,

θυμον ἀπορραίσαντας ἐδμεναι Γα γυῖα.

καὶ μεθω τεραε 'Οταν δὲ νέος θεους χαίρειν πολυτελειαι γνῶ, καὶ, ῶς φασι, ταῖς τῶν βοων καὶ ἄλλων ζωων θοι-

ναις, ποτ' ἶλεκὼν σωφρονησειε πῶς δε κεχαρισμένα ει ηγούμενος τοι θεοῖς αὐτα υκ ξεῖναι ἀδικεῖν οἰησεται αυτῶ μέλλοντι δια τῶν θυσιῶν ξωνεῖ-:G σθαι την μαρτίαν πεισθεὶς δε τι τουτων χρειανου εχουσιν οι θεοὶ εἰς δε το θος ἀποβλέπουσι τῶν προσιόντων, μεγίστην θυσίαν λαμβάνοντες την ο -

θην περ αυτῶν τε καὶ τῶν πραγμάτων διάληψ /. πῶς ου σώφρων καὶ δίκαιος καὶ οσιος ἔσεται; . θεοῖς ἡ δὲ ἀρίστη μὲν παρχη νους καθαρος και ψυχὴ ἀπα- θης οἰκεῖον δε καὶ το μετρίων μεν ἀπάρχεσθαι τῶν

ἄλλων, μη παρέργως δε ἀλλα σὐν πάση προθυμία.

235쪽

ἐοικέναι γὰρ δει τὰς τιμὰς ταῖς ἐπὶ των ἀγαθῶν

έ153 προεδρίαις παναστάσεσί τε και κατακλίσεσιν, υσυντάξεων δόσεσι 10. Σαφῶς δη διὰ τούτων κατὰ τους Ἐλληνας καὶ τους τούτων φιλοσόφους μολογήθη τι οὐδεν, ἔμψυχον τυθείη, ευλόγως τοῖς θεοῖς ἀνόσιον γὰρ καὶ ἄδικον καὶ ἐπιβλαβες εἶναι το πρῆγμα, οὐκ ἀλλότριόν τε μύσους οὐκ ην ἄρα θεὸς, ουδέ τις ἀψευδης καὶ ἀγαθος δαίμων ο τὰς δι' αιμάτων λοιβάς τε καὶ κνίσας μικρω πρόσθεν εἰσπραττόμενος χρησμω Ἀοδος οὐδ' ἐκεῖνοι πάντες ἷς ὁ χρησμὸς θύειν ζῶα

παρεκελεύσατο πλάνον ἄρα καὶ ἀπατεῶνα καὶ πολ νηρὸν ἄντικρυς δαίμονα χρη φάναι τον καταψευσάμενον, καὶ θεοὐ τους τοντας ἀνειπόντα, καὶ προσροτάξαντα μη μόνον τοι χθονίοις καὶ καταχθονίοις, βαλλὰ και τοι οὐρανίοις καὶ αἰθερίοις καὶ ἀστραίοις ζωοθυτεῖν. τίνας ουν εἰ, θεοῖς τους εἰρημένους απαντας προσηκοι αν πολαμβάνειν αὐτὸς πάλιν ὁ συγγραφεὐ διηγησεται διὰ τούτων au. Ποιδ δε ὁ της εὐσεβείας φροντίζων ως ο θεοῖς μεν ου θύεται ἔμψυχον οὐδὲν, δαίμοσιν δε, αλλ' ητοι ἀγαθοῖς η καὶ φαύλοις καὶ τίνων εστ τοθύειν τούτοις καὶ των ἄχρι τινὸς αυτῶν δεομένων. 2. α αυθι εξῆς φησιν 'Dτι δε υ θεοῖς, αλλὰ δαίμοσι τὰς θυσίας τὰς, διὰ τωλαιμάτων προσηγον οι τὰς ἐν τω παντὶ δυνάμεις καταμαθόντες, και τοὐτο πεπίστωται παρ' ὐαυτῶν των θεολόγων καὶ μην τι τούτων ο μεν

κακοποιοὶ, οἱ δε ἀγαθοι οὐκ ἐνοχλησουσιν ἡμῖν. 3. αὐτα μεν ὁ δεδηλωμενος. ἐπεὶ δε τῶν δαι- ο μόνων ἔφησε του με ἀγαθοῖς, τους δε φαύλους ειναι, φερε πῶς ἴδωμεν ὁτι οὐδε ἀγαθοὶ δαίμονες,

236쪽

φαυλοι δε οι νενομισμένοι αυτῶν θεοὶ πάντες ἀλίσκονται λάβοις δ αν καὶ τούτου την ἀπόδειξινίδε 4. τὸ ἀγαθὸν φελεῖ, βλάπτει δε το ἐναντίον εἰ δεφανεῖεν οἱ κατὰ πάντα τόπον ἀνηγορευμένοι εἴτε θεοὶ εἴτε δαίμονες αυτοὶ δη οἱ παρὰ πῶσιν αὐτοῖς βεβοημένοι καὶ προς των ἐθνῶν απάντων προσκυνούμενοι, τε Κρόνος καὶ ὁ Ζευς, φα τε καὶ 'Aθην καὶ οἱ παραπλήσιοι αῖ τε αφανεῖς δυνάμεις καὶ οἱ δαίμονες i54ὶ οἱ διὰ των ξοάνων ἐνεργοῶντες, ου μόνον ζωων αλό- 10 γων σφαγαῖς καὶ θυσίαις, ἀλλα καὶ ἀνδροκτασίαις καὶ ἀνθρωποθυσίαις χαίροντες, καὶ ταύτὐτὰς ψυχὰς θρὶτων ἀθλίων ἀνθρώπων λυμαινόμενοι, τίνα χείρονα

ταύτης βλάβην ἐπινοήσειας 5. εἰ γαμψδια ζωων αλόγων θυσία πάρατος καὶ κακόθυτος προς των φιλο-

i5 σόφων ἐλέχθη, μυσαρά τε καὶ ἄδικος καὶ ἀνόσιος καὶού ἀβλαβης τοι θύουσι, καὶ διά γε ταῶτα πάντα θεῶν ἀναξία, τί χρὴ νομίζειν την δι ανθρώπων , σφαγῆς η παντὸς αὐτη γένοιτ αν ἀσεβεστάτη καὶ

ἀνοσιωτάτη πῶς ουν ἀγαθοῖς δαίμοσιν, ουχὶ δε τοῖς 20 παμμιάροις καὶ πανωλεθροις πνεύμασιν εἰκότως αν λεχθείη προσφιλής; . φέρε ουν ελέγξωμεν καὶ ἀποδείξωμεν ὁπόσον η της πολυθεου πλάνης λύμη του βίου τῶν ἀνθρώπων προ της του σωτῆρος μῶλευ- αγγελικῆς διδασκαλίας ἐκράτει λελύσθαι γαρ αυτὴν 25 καὶ καθηρῆσθαι οὐκ ἄλλοτε η κατὰ Ους Ἀδριανούχρόνους, φωτὸς δίκην δη διαλαμπούσης ἐπὶ πάντα

τόπον της του μιστο διδασκαλίας. I. οἷς οὐχ ημεῖς, αλλ' αὐτῶν πάλιν τῶν μη ταχμέτερα φρονούντων μαρτυρήσουσιν αἱ φωναὶ διαρρήδην, τῶν προμ τουτου χρονων τοσαύτην κατηγορουσαι μοχθηρίανωστε δη τους δεισιδαίμονας πέρα καὶ τῶν της φύσεως ρων χωρεῖν, υπὸ τῶν ὀλεθρίων πνευμάτων

237쪽

εξοιστρουμένους καὶ δαιμονῶντας ἄντικρυς, ἁ καὶ τοῖς των φιλτατω αῖμασι καὶ ἄλλαις μυρίαις ἀνθρωποθυσίαις λεοὐσθαι νομίζειν τὰς μιαιφόνους δυνά- μεις. . καί τις πατη τον μονογενῆ παῖδα καὶ μη τηρ την ἀγαπητην θυγατέρα προσέθυσεν τω δαίμονι, 5

καὶ κατέσφαττον οἱ φίλτατοι ς τι των λογων καὶαλλοτρίων θρεμμάτων του προσήκοντας, εθυόν τε τοι δη θεοί κατὰ πόλεις καὶ χώρας τους συνοίκους και πολίτας, την φιλάνθρωπον και συμπαθῆ φύσιν ἐπὶ το νηλεες καὶ ἀπάνθρωπον ἀκονήσαντες, και 10τον μανιώδη καὶ δαιμονιακὸν, ἀληθῶς ἐπιδεικνύμενοι τρόπον. 9 ευροις δ αν ουν πῆσαν ἐξετάζων Ἐλληνικήν τε καὶ βαρβαρον στορίαν, πως ο μεν υἱεῖς, οι δε θυγατέρας, ι δε και σφῆς αυτους των δαιμόνων καθιέρου θυσιαις. ἐγὼ δε σοι και τούτων τονἈ5 155 και πρότερον παρίστημι μάρτυρα ν τοι αὐτοῖς, νοις την των αλόγων θρεμμάτων θυσιαν ως ἀνοσίαν και ἀδικωτάτην ἀπηγόρευσε ταῶτα φάσκοντα προς

i, XVI. καὶ οτι ταύτα οὐχ πλῶς, ἀλλα πληρους Ἀούσης της στορίας λέγομεν αυτάρκη και ταῶτα παραστησαι. θύετο γὰρ και εν Ῥόδω μηνι Μεταγειτνιῶνι κτ ισταμένου ἄνθρωπος τω μόνω ο δη ἐπὶ πολ κρατησαν ἔθος μετεβληθη ενα γὰρ των ἐπὶ θανάτω δημοσία κατακριθέντων μέχρι των Κρονιων οσυνειχον, ἐνστάσης δε της ορτῆς προαγαγόντες τονανθρωπον ἔξω πυλῶν αντικρ του ριστοβούλης εδους ἐνου ποτίσαντες ἔσφαττον. a. εν δε τῆ νυν Σαλαμῖνι, πρότερον δε κορωνεια ὀνομαζομένη μηνὶ

κατὰ Κυπρίους φροδισίω, θύετο ἄνθρωπος τῆ MAγραύλω τρ Κέκροπος καὶ νύμφης Αγραυλιδος καὶ διέμενε τὸ ἔθος ἄχρι των Λιομήδους χρόνων εἶτα

238쪽

μετέβαλεν, ἄστε τω Λιομηδει τον ἄνθρωπον θυεσθαι 'υφ' ενα δε περίβολον τε της θηνῆς νεὼς καὶ της γραυλου καὶ ιομήδους ὁ δε σφαγιαζόμενος υπὸ των ἐφηβων γόμενος τρὶς περιέθει τον βωμόν

επειτα λιερευς αυτον λόγχη ἔπαιε κατὰ του στομάχου, καὶ ουτως αυτον ἐπὶ την νησθεῖσαν πυρὰν λο- καυτιζον. o. τοίτον δε τον θεσμον Αίφιλος ο της

Κυπρου βασιλευς κατέλυσε, κατὰ τους Σελευκου χρόνους του θεολόγου γενόμενος το θος εἰς βουθυσίαν μεταστήσας προσηκατο δε ο δαίμων ἀν ἀνθρώπουτον βουν. . ουτως ἰσάξιόν ἐστι το δρώμενον κα Iolτέλυσε δε καὶ ἐν υλίου πόλει της Αἰγυπτου ον της ανθρωποκτονίας νόμονυμωσις ως μαρτυρει Μανε- θῶς ε τω Περὶ ἀρχαῖσμου καὶ υσεβείας. θυοντο 1 δὲ τὰ φα, καὶ ἐδοκιμάζοντο καθάπερ οἱ ζητούμενοι καθαροὶ μόσχοι καὶ συσφραγιζόμενοι. θυοντο δε της μερας τρεῖς ἀνθ' ων κηρίνους κελευσεν 'Ἀμωσις τους σου ἐπιτίθεσθαι. 5. ἔθυον δε καὶεν ει τ; μαδίω Λιονυσω ἄνθρωπον διασπῶντες,2 και ἐν ενέδω, ως φησιν Ευελπις ὁ Καρυστιος ἐπεὶ και Λακεδαιμονίους φηHν Ἀπολλόδωρος τω υρει i5 ;, θυειν ἄνθρωπον. 6. Φοίνικες δε ἐν ται μεγάλαις

συμφοραῖς η πολέμων, φλοιμῶν η αυχμῶν, θυοντων φιλτάτων τινὰ ἐπιψηφίζοντες ρόνω καὶ πλη- 2 ρης γε φοινικικη ἱστορία των θυσάντων ην Σαγχουνιάθων μεν τη Φοινίκων γλώττη συνέγραψε, μλων δε ὁ Βυβλιος εἰς την Ἐλλάδα γλῶτταν δ οκτὼ

βιβλίων ηρμηνευσεν. Ἱστρος δε ἐν τη ΣυναγωγΠτῶν Κρητικῶν θυσιῶν φησι τους Κουρητας το πα- ω λαιὸν τω Αρόνω θυειν παῖδας καταλυθηναι δε τὰς,

ἀνθρωποθυσίας σχεδὸν τὰς παρὰ πασί φησι Πάλλας, αριστα περὶ τῶν του Μίθρα συναγαγὼν μυστηρίων

239쪽

384 USEBII ἐπὶ δριανοῶ του αυτοκράτορος ἐθύετο γαρ καὶ ἐν Λαοδικεία τη κατὰ Συρίαν θ Ἀθηνῶ κατ ἔτος παρθένος , νυν δε ἔλαφος. . καὶ μην καὶ ο εν ΛιβυρΚαρχηδόνιοι ἐποίουν την θυσίαν, ην φικράτης ἔπαυσε. καὶ Λουματηνοὶ δε της ραβίας κατ ἔτος οεκαστον ἔθυον παῖδα, ον π βωμὸν ἔθαπτον, χρῶνται, ξοάνω. 9 Φύλαρχος δε κοινῶς πάντας τους Ἐλληνας, πρὶν ἐπὶ πολεμίους ἐξιεναι ἀνθρω- ποκτονεῖν ἱστορεῖ καὶ παρίημι Θρακας καὶ Σκύθας, καὶ ς Αθηναῖοι την Ἐρεχθέως καὶ Πραξιθέας θυ- 1oγατέρα ἀνεῖλον αλλ' ἔτι γε νυν τις αγνοεῖ κατὰ την Μεγάλην πόλιν τη του Λατιαρίου ιος εορτ σφαροζόμενον ἄνθρωποπι,10 Και πάλιν φησὶν 'υφ' ου μέχρι του νυν ου ἐν ρκαδία μόνον ετοδ Λυκαίοις, ουδ' ἐν Καρχηδόνι τω Κρόνω κοινn πάντες ἀνθρωποθυτουσιν, ἀλλα κατὰ περίοδον, της

του νομίμου χάριν μνημης ἐμφύλιον ἀεὶ αιμα ραίνουσι προς τους βωμούς.

11. αυτ μεν ουν ἐκ της προδηλωθείσης κείσθω md γραφης. ἐκ δε του πρώτου συγγράμματος της Φίλωνος Φοινικικης στορίας παραθησομαι ταυτα

'χθος ην τοῖς παλαιοῖς ἐν ταῖς μεγάλαις συμφοραῖς των κινδύνων - της πάντων φθορῆς τοηγαπημένον των τέκνων του κρατουντας η πόλεως 25 η ἔθνους εἰς σφαγην ἐπιδιδόναι λύτρον τοῖς τιμωροῖς δαίμοσι κατεσφάττοντο δε οι διδόμενοι μυστικῶς Κρόνος τοίνυν ον οι Φοίνικες πιλ προσαγορευουσι, βασιλεύων της χώρας, καὶ στερον μετὰ την του βίου τελευτην εἰς τον του Κρόνου ἀστέρα οκαθιερωθεὶς ἐξ ἐπιχωρίας νύμφης υνωβρὲτ λεγομένης ἰον ἔχων μονογενῆ, ο δι τουτο Λου ἐκά-

240쪽

λουν του μονογενοῶ ουτως ἔτι καὶ νει καλουμένου παρὰ τοίς Φοίνιξι, κινδύνων ἐκ πολέμου μεγίστων 157, κατειληφότων την χώραν, βασιλικω κοσμησας σχηματι τον ων, βωμόν τε κατασκευασάμενος κατ 5 θυσε 12. αὐτ μεν ουν τοὐτον εἶχε τον τρόπον. εἰ

κότως ἄρα ὁ θαυμάσιος Κλημης ἐν τω προς Ἐλληνας

Προτρεπτικῶ, αυτὰ δη ταῶτα ἐπιμεμφόμενος, τοιάδε καὶ αυτος την πλάνην των ανθρώπων ἀπολοφύρεται 16 λέγων Φέρ' ουν δη καὶ τούτο προσθῶμεν, ς απάνθρωποι και μισάνθρωποι δαίμονες εἱεὐυμῶν οι θεοὶ καὶ ουχὶ μόνον ἐπιχαίροντες τη φρενοβλαβεία των ἀνθρώπων, προ δε καὶ ανθρωποκτονίας ἀπολαύον- , 15 τε ' νυνὶ μὲν τὰς ἐν σταδίοις ἐνόπλους φιλονεικίας,

νυνὶ δε τὰς ἐν πολέμοις ἀναρίθμους φιλοτιμίας ἀφορμὰς σφίσιν δονης ποριζόμενοι, πως τι μάλιστα εχοιεν ανθρωπείων ἀνέδην ἐμφορεῖσθαι φόνων ηδηus 1 δὲ κατὰ πόλεις καὶ ἔθνη, οιονεὶ λοιμοὶ ἐπισκήψαντες,2 σπονδὰς ἀπητησαν ἀνημέρους Ἀριστομενης γουν Μεσσηνιος τω υωμητη ι τριακοσίους ἀπέσφαξε, τοσαύτας ομῶ καὶ τοιαύτας καλλιερε ν οἰόμενος ἐκατόμβας ἐν οἷς καὶ Θεόπομπος ην ὁ Λακεδαιμονίων βασιλευς ἱερεῖον ευγεν sροι δε το ἔθνος, οἱ

ἡ περὶ την αυρικην ερρόνησον κατοικουντες, ους αντων ξένων παρ' αυτοις λωσι, τούτων η των κατὰ θάλατταν ἐπταικότων, αυτίκα μάλα τη αυρικη καταθέουσιν υρτέμιδι ταύτας σου τὰς θυσίας υριπίδης ἐπὶ σκηνης τραγωδεῖ Ῥόνιμος δὲ ἱστορε ἐν

3 τη των θαυμασίων Συναγωγη ἐν Πέλλη της Θεττα-

Κλήμης- Προτρεπτικῶ c. 3. P. 36.