Eusebii Caesariensis opera, 1

221쪽

μενα φασκόντων, την κριβῆ τῶν δηλουμενων ἔκφανσιν καταμάθωμεν.

14di IV. οἶμαι δὲ παντι τω εἶναι σαφες ὐ των προκειμενων ἐλεγχος ου μικρον, ἀλλα καὶ μέγιστονομοί και ἀναγκαιότατον περιέξει μέρος της εὐαγγε β λικῆς ποθέσεως. εἰ γαρ οἱ προ της του σωτῆρος

ημῶν γησου ριστω παρουσίας πανταχῆ πάντες, Ἐλληνες και βάρβαροι, δειχθεῖεν μη τον ἀληθῆ θεον

ἐπεγνωκοτες, ἀλλ' ητοι τα μη οντα ς οντα δοξάζοντες, Ἀπό τινων μοχθηρῶν καὶ θεομάχων πνευ-Uμάτων δαιμονων τε πονηρῶν κανακαθάρτων τυφλῶν δίκην δε κἀκεῖσε περιηγμένοι, καὶ βυθω κακιας προ αυτῶν καθειλκυσμένοι' καὶ τί γα αλλ' ὐδαιμονῶντες; πῶς ου μειζόνως αὐοφθείη το πιθα-ης

αγγελικῆς οἰκονομίας μυστήριον, πάντας πανταχ0- θεν τῆς πατροπαραδοτου πλάνης της τῶν δαιμο- νων καταδυναστείας δια τῆς του σωτῆρος μῶν φω

νῆς ἀνακεκλημένους, καὶ τους μέχρις ἐσχατιῶν γῆς

οἰκοὐντας ἀνθρώπους τῆς ξ αἰῶνος κατασχουσης τ0ν πάντα βίον πάτης λελυτρωμένους, στε ἐξ ἐκείνοvnκαι εἰς δευρο λελύσθαι με καὶ καθηρῆσθαι αυτοῖς ναοῖς και ξοάνοις τα πεπαλαιωμένα τῆς τῶν ἐθνῶναπάντων πλάνης δρύματα ἱερὰ δε οντως σεμνὰ κοιεὐσεβείας διδασκαλεία τω παμβασιλεῖ καὶ δημιουργῶ τῶν λων ἐν μέσαις πόλεσί τε καὶ κώμαις δυνάμει Φκαὶ ρετῆ του σωτῆρος μῶλαν τον σύμπαντα - σμον ἀνεγηγέρθαι, θυσίας τε τὰς θεοπρεπεῖς εὐχοῖς οσίων διαθέσει κεκαθαρμένη κακίας πάσης, ἐναπαθεία ψυχῆς καὶ πάσης ρετῆς ἀναλήψει κατατμθεῖα καὶ σωτηριώδη παιδεύματα, α πάντων στημέραι διηνεκῶς τῶν ἐθνῶν ἐπιτελεῖσθαι, τὰ δὴ κώμονας ἀρεστὰς ἴσας καὶ προσηνε θυσία τω

222쪽

πάντων θεῶ 2 τούτων δε υτως εχόντων, πῶς ου αν εἴημεν ἐν ταυτω δεδειχότες καὶ οτι μετὰ σώφρονος λογισμοὐ, Ουχὶ δε ἀλογία εαυτοὐς ἐπιδόντες, ἀποστάται της πατροπαραδοτο γεγόναμεν δεισιδαι- μονίας κρίσει δικαία καὶ ἀληθε το κρεῖττον ἀγαπη- 141,

σαντες, καὶ της ἐνθέου καὶ ἀληθοίς ευσεβείας ερασταὶ γεγενημένοι ἀλλα τούτων μεν ἄλις ἀπτέον δὲ

λοιπον των προκειμένων.

V. Οἱ μεν δη την Ἐλληνικην θεολογίαν ξηκρι- 1 βωκότες καο Ἀτερον παρὰ τους προειρημένους μῖν

τρόπους, εἰς γένη τέτταρα πάντα τον λόγον δι-ρουν- , τες, πρώτιστα πάντων τον πρῶτον ἀφορίσαντες θεὸν, εἰδέναι φασὶ τολον εἶναι τον ἐπὶ πῶσι πρῶτον τε οντα καὶ πάντων θεῶν πατέρα τε καὶ βασιλέα, μεθ' 15 ον γένος το θεῶν υπάρχειν δεύτερον, πόμενον δε τοδαιμόνων το δε ρώων τέταρτον - πάντα της του κρείττονος ἰδέας μετασχοντα πη με ἄγειν, πη δεαγεσθαι, καὶ ως ἄπαν προσαγορεύεσθαι τὸ τοιόνδε φωτος μετοχῆ ἀλλα καὶ της του χείρονος οὐσίας τοὰ κακὸν ηγεῖσθαί φασι τούτο δε εἶναι μοχθηρῶν δαιμόνων γένος, φίλω μεν ουδαμῶς χρώμενον τἀγαθῶ,

δύναμίν γε μην ἐν τη τῶν ἐναντίων φυσει κεκτημ νον πρώτην, καθάπερ ἐν τοῖς κρείττοσιν, θεός πῶυδε το τοιόνδε σκότος προσαγορεύεσθαι. 4. ταῶτα αὐτ τον διαστειλάμενοι τον τρόπον θεοῖς μεν ουρανὸν κώ τον ἄχρι σεληνης αἰθέρα φασὶν ποτεταχθαι δαίμοσι δε τα περὶ σεληνην καὶ ἀέρα, νυχαῖς δε τὰ περὶ γην και υπόγεια τοιούτω δ' ἀφορισμῶ κεχρημένοι πρῶτον απάντων φασὶ τους υρανιους δεῖν καὶ lao αἰθερίους θεοὐ θεραπεύειν δεύτερον του ἀγαθους δαίμονας τρίτον τὰς τῶν ρώων ψυχὰς τέταρτον του φαύλους καὶ πονηροὐς ἀπομειλίσσεσθαι δαίμο-

223쪽

168 EUSEBII

- νας 3 ταῶτα δε λόγω διαιροὐντες ἐργω συγχέουσιτα πάντα μόνας ἀντὶ των εἰρημένων πάντων τὰς πονηρὰς δυνάμεις θεραπεύοντες, καὶ λοι ταύταις καταδουλούμενοι,, ὁ λόγος προων ἀπελέγξει. πάρεστι γοῶν σοι τὰς δια των ξοανων ἐνεργούσας δυ-Ἀνάμεις ποίας χρῆν ποφαίνεσθαι σκοπεῖν, πότερα θεους δαίμονας, καὶ ἐτε φαύλους εἴτε ἀγαθους, ἐκ των παρατεθησομένων. 4. τα μεν γαρ παρ' μινθεῖ λόγια υδ' ὀλως ἀγαθὸν ουδέν' ονομάζει δαί- 142 μονα, πάντας δε πονηρούς εἶναι τους της λήξεως οταύτης και δ και της προσηγορίας μετειληφότας, ώς οὐδ' τερον θεον ἀληθῶς καὶ κυρίως πλην ἔνα τον πάντων αὐτιον τὰς δε ἀστείας καὶ ἀγαθὰς δυνάμεις, ἄτε την φύσιν γεννητὰς οἴσας και πολλω ὀ-ἀγέννητον καὶ σφῶν αυτῶν ποιητὴν θεον ἀφυστερούσας, βου μην αλλὰ καὶ του των δαιμονων μοχθηροῶ γένους ἀφωρισμένας, ἴτε θεοὐ οἴτε δαίμονας ἀποκαλεῖν

ἀξιοῖ, μέσας δε ούσας θεολκαὶ δαιμόνων εὐθυβόλωου καὶ μωρ προσηγορία ἀγγέλους θεου καὶ πνεύματα λειτουργικὰ δυνάμεις τε θείας καὶ αρχαγγέλους, και τισιν ἄλλαις ἐπωνυμίαις φερωνύμως τοι ἐπιτηδεν μασιν αυτῶν ὀνομάζειν εἴωθε τους δε δαίμονας, εἰ

δη καὶ τούτων μῶς προσήκει την ἐτυμολογίαν ἐξει πεῖν, οὐχ ηπερ Ἐλλησι δοκεῖ παρὰ το δαήμονα εινμικαὶ ἐπιστήμονας, ἀλλ' η παρὰ το δειμαίνειν, περ π ἐστὶ φοβεῖσθαι καὶ ἐκφοβεῖν δαίμονάς τινας προς φυῶς ὀνομάζεσθαι. ἰ τάς γέ τοι θείας καὶ ἀγαθσς δυνάμεις, σπερ υ του τρόπου, οὐτωσὶ δε μὴ της προσηγ0ρίας της δαιμονικῆς ἀλλοτρίας τυγχμ

νειν ἐπεὶ καὶ πάντων ν εἴη παραλογώτατον

μήτε την προαίρεσιν μήτε την ἐκ του τρόπου φυσιν ὁμοια μια καὶ της αυτῆς ἐπωνυμίας ἀξιοίν.

224쪽

I. - ουν ἐπισκεψώμεθα τίς ο κατ' αυτοῖς τῶν χρηστηρίων τρόπος, ῶς αν μάθωμεν ποίας χρηδυνάμεως αυτους ἀποφηνασθαι, καὶ ἐτε ρθῶς αὐ- των ἀνεχωρησαμεν εἴτε καὶ μ' εἰ δε μέλλοιμι παρ ἐμαυτο τους ἐλέγχους των δηλουμένων προφέρειν,ευ οἶδ οτι μηδ' ἀνεπίληπτον παρέξω τοῖς φιλεγκλη

μοσι τον λόγον διόπερ αὐτὀ οὐδεν ικοθεν εἰπώναυθις ταῖς των ἐξωθεν ἀποχρησομαι μαρτυρίαις. 2. μυρίων δε οντων παρ Ἐλλησι λογογράφων τε καὶ 10 φιλοσόφων, προ πάντων ἐπιτηδειον εἰς τὰ προκείμενα ἐγκρίνω του δαιμόνων φίλον αυτον ἐκεῖνον, ς 143,δη καθ' ημῶς γεγονὼς ταῖς καθ' ημῶν ἐλλαμπρυνεται ψευδηγορίαις μάλιστα γαρ φιλοσόφων ουτος των κωθ' ημῆς δοκε καὶ δαίμοσι και οἷς ηοι θεοις 15 ώμιληκέναι, πέρ τε τούτων πρεσβείσαι, μὰ πολλῶμἀλλον τὰ περ αυτῶν ἀκριβέστερον διηρευνηκέναι. 3. ουτος τοιγαρουν ἐν οἷς ἐπέγραψε Περὶ της ἐκ Θηὶ λογίων φιλοσοφίας συναγωγην ἐποιησατο χρησμῶν

του τε Απόλλωνος καὶ τῶν λοιπῶν θεῶν τε καὶ ἡ ἀγαθων δαιμόνων, ους μάλιστα ἐκλεξάμενος α,υτωηγησατο κανους εἶναι εἴς τε ἀπόδειξιν της τῶν θεο- , λογουμένων ρετης εἴς τε προτροπην η αὐτῶ φίλον ονομάζειν θεοσοφίας. - εκ δη τουτων τοιγαροῶν τῶν εγκριθέντων καὶ μνημης ἀξιωθέντων λογίων 25 διακριναι καλον του χρησμολόγους, καὶ σκέψασθαι ποίας ποτε οντες τυγχάνουσι δυνάμεως πρῶτον δεθεασώμεθα πως της γραφης ο δηλωθεὶς ἀνηρ αρχόμενος μιν ἀληθεύειν ἐπόμνυται λέγων ουτως VII. Bέβαιος δε καὶ μόνιμος ὁ ἐντείθενῶς αν κω μόνου βεβαιου τὰς ἐλπίδας του σωθηναι αρυτομενος,οις δη καὶ μεταδώσεις μηδὲν φαιρούμενος ἐπεὶ κἀγατους θεούς μαρτύρομαι ς οὐδεν ἴτε προστέθεικα i

225쪽

oύτε ἀφεῖλον των χρησθέντων νοημάτων, εἰ μή που λέξιν ἡμαρτημένην διωρθωσα, η προς το σαφέστερον μεταβέβληκα ντο μέτρον ἐλλεῖπον ἀνεπλήρωσα η τι των μη προς την πρόθεσιν συντεινόντων διεγραψα, τον δε νουν κραιφνῆ των ὐηθέντων διετήρησα, ευλαβούμενος την ἐκ τούτων ἀσέβειαν μῆλλον η την ἐκ της ἱεροσυλίας τιμωρὸν ἐπομένην δίκην. 2.4ξει δεη παρουσα συναγωγὴ πολλῶν μεν των κατὰ φιλοσοφίαν δογμάτων ἀναγραφὴν, ς οι θεοὶ ταληαες ἔχειν ἐθέσπισαμ ει ολίγον δε καὶ της χρηστικῆς ἁψόμεθα νπραγματείας, τις προς τε την θεωρίαν νήσει καὶ i εὶ προς τὴν ολην κάθαρσιν του βίου ἡ δ' ἔχει φέ- λειαν ἡ συναγωγὴ μάλιστα εἴσονται οσοιπερ τὴν ἀλήθειαν δίναντες ηὐξαντό ποτε τῆς ἐκ θεῶν ἐπιφανείας τυχόντες ἀνάπαυσιν λαβεῖν τῆς πορίας δια βτὴν των λεγόντων ἀξιοπιστον διδασκαλίαω''Tοιούτοις χρησάμενος προοιμίοις μαρτύρεται καὶ προκαταγγέλλει μὴ εἰς πολλοὐς ἐκφῆναι εὐλεχθησόμενα, λέγων ἴτως XIII. α δ' εἴπερ τι καὶ ταὐτα πειρῶ μὴ δημο- ροιεύειν, μηδ' ἄχρι κα των βεβηλων ρίπτειν αυτὰ δόξης νεκα η κέρδους ἡ τινος ἄλλης ου ευαγοῶς κολακείας κίνδυνος γὰρ οὐ σοὶ μόνον τὰς ἐντολας παραβαίνοντι ταύτας, αλλὰ κἀμοὶ ραδίως πιστεύ-κ σαντι τω στέγειν παρ' εαυτῶ μὴ δυναμένω τὰς ευ' ποιίας δοτέον δη τοῖς τον βίον ἐνστησαμένοις προς τὴν τῆς ψυχῆς σωτηρίαν. 2. Καὶ μεθ' τερα ἐπιλέγει Tuῶτα μοι ς αρρήτων ἀρρητότερα κρυπτειν Ουδε γὰρ οἱ θεοὶ φανερῶς περ αυτῶν ἐθέσπισαν, αλλὰ δι αἰνιγμάτων. 3. Ἐπειδὴ τοίνυν τοιαsτα ὁ λόγος ἀνετείνατο,

226쪽

PRΑΕΡ. EVANG. IV. s. 171

φέρε λοιπον διὰ των ἐνθέων - πυθοχρηστων λογίων σκεψώμεθα ποδαπὰς εἶναι τὰς θεολογουμένας αφανεῖς δυνάμεις προσηκε λογίζεσθαι γένοιτο γαρῶν καὶ ανδρος ἔλεγχος ἐκ των οἰκείων λόγων τε καὶ ἐπιτηδευμάτων. 4. ὁ δ ουν προδηλωθεὶς ἀνηρ ἐναυτοῖς οἷς ἐπέγραψε Περὶ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας''χρησμοῖς τίθησι του Απόλλωνος, τὰς δια ζωων θυ- dσίας ἐργάζεσθαι παρακελευομένου, καὶ μη μόνοις δαίμοσι, μηδε μόναις ταῖς περιγείοις δυνάμεσιν, ἀλλακαὶ ταῖς αἰθερίοις καὶ Οὐρανίοις ζωοθυτεῖν. 5. ἐν 8nετέροις δε ὁ αυτὸς δαίμονας, ἀλλ' ο θεοὐς εἶναιομολογων απαντας, οἷς Ἐλληνες τὰς δι' αιμάτων καὶ ζωων λόγων σφαγης ἐπετέλουν θυσίας, μη χρηναι

μηδ' ὁσιον εἶναι θεοῖς ζωοθυτεῖν φησίν. 6 ακουε τοιγαρουν των πρώτων αυτοὐ φωνῶν, δι ν τα περὶ

της ἐκ λογίων φιλοσοφίας συνάγων, πῶς Ο Απόλλων χρηνα θεραπεύειν του θεούς διδάσκει. ο καὶ παρατίθεται γράφων δεIX 'Aκολούθως μετὰ τὰ ρηθέντα περ ευσεβείας iιοὶ περὶ της θεραπείας αυτῶν ἔχρησαν ἀναγράφοιμεν

αν, ων ἐκ μέρους καν τοῖς περ ευσεβείας φθάσαντες παρατεθείκαμεν. ἔστι δὲ ο χρησμος του πολλωνος αμα και διαίρεσιν η των θεῶν περιέχων τάξεως, 2. ἐργάζευ, φίλε, τηνὁ θεόσὁοτον ἐς τρίβον ἐλθων, μηὁ ἐπιλήθεο των μακάρων θυσίας ἐναρίζων πῆ με ἐπιχθονίοις, πη ὁ Ουρανίοις ποτε δ' αἴθρης

αυτοῖσιν βασιλευσι καὶ ηέρος γροπύροιο ηὁ θαλασσαίοις καὶ υποχθονίοισι απασι

πάντα γαρ ἐνδέδεται φύσεως μεστωμασι τῶνδε οζωωνη ς θέμις ἐστὶ τελευτῆσαι καθαγισμοὐς

τους με ἐπιχθονίοις του ὁ ουρανίοισι θεοῖσι '

φαιδρὰ μεν ουρανίοις, χθονίοις , ἐναλίγκια χροιy.

227쪽

τοῖσδε φόνου πλησας πάντη πυριπλσέα βωμον ἐν πυρὶ βάλλε δέμας θυσας ζώοιο ποτανοῶ, και μέλι φυράσας ηωῖ ἀλφιτ ενθευ

κα κεφαλης θυσίαζε, καὶ ις βαθυ κυμα θαλάσσης ρζῶον ὀλον προωλλε τελευτmας τάδε πάνταε πλατῶν ρίων χορὸν ρχεο ουρανιώνων.

αστραίοις ηπειτα και αιθερχις επὶ πῶσιν

αἷμα μὲν εὐλαιμῶν κρουνώμασιν αμφι θυηλας ὐ λιμναζειν, τὰ δε γυια θεοῖς εὐδαιτὶ πονεῖσθαι. ἀκρα αεν Ηταίστω δόμεναι τὰ ὁε λοιπὰ πάσασθαι,

ατμοισιν λαροισιν νιπλησαντες απαντα

ηέρα ρευσταλέοπι ἐπι δ ευχὰς πέμπε θεοῖσιν 3. Καὶ μετ' λίγα ἐπεξηγειται τον χρησμον ἐρ' μηνευωνίδε ω 'υ δε θυσίαι χουσι τον τρόπον τουτον κατὰ την προρρηθεῖσαν διαίρεσιν τῶν θεῶν κδεδομέναι. οντων γαρ υποχθονίων καὶ ἐπιχθονίων θεῶν, καὶ τῶν μεν υποχθονίων καὶ νερτερίων καλουμένων, τῶν δ' πιχθονίων καὶ χθονίων κληθέντων θεῶν, κοινῶς ομεν τουτοις ἱερεῖα τετράποδα μέλανα θυειν παρακωλεύεται, περὶ δε τον τρόπον της θυσίας ἐξαλλάττει τοῖς με γαρ ἐπιχθονίοις σφάζειν επὶ βωμῶν τοις υποχθονίοις ἐπὶ βόθρων παρακελευεται, καὶ μεν ή τοι καὶ θάπτειν τούτοις θυσαντας τὰ σώματα. 4. 0r ad γαρ κοινὰ τουτων καὶ τὰ τετράποδα αυτος ερωτηθεὶς ἐπηγαγε

ξυνὰ πελει χθονίων και ποχθονίων τάδε μουνων, τετραποδα χθονίοις ρνῶν νεοπηγέα γυῖα.

228쪽

τοῖς δε ἀερίοις πτηνὰ θύειν παρακελεύεται ὁλοκαυ-τοῶντας καὶ το αἷμα ἐπὶ τὸ ν βωμῶν περιάγοντας τοῖς δε θαλασσίοις πτηνα μεν ζῶντα δε αφιέναι εἰς τὰ κύματα, μέλανα την χρόαν οντα. φησὶ γαρ

τοι ὁ θεοῖς τα πετεινὰ θαλασσαίοις δε κελαινά,

5 πῶσι μεν λεγων τοι θεοῖς πλην των χθονίων τὰ πετεινὰ μόνοις δε τοι θαλασσίοις τὰ κελαινὰ ουκ-si 7 οὐ τοῖς ἄλλοις λευκά. τοῖς δ' οὐρανίοις κα αἰθε- ριοι τὰ ἄκρα των ιερειων λευκῶν οντων ἀφιεροῶν,1 τὰ δε λοιπὰ μέρη ἐσθίειν ε μόνων γὰρ τούτων βρω- 88lτέον σοι, ἐκ δε των ἄλλων μη ους δε εἴρηκεν ἐντην διαιρέσει ουρανίους, τούτους ἐνταὐθα ἀστραίους. 6. ρ' ουν δεήσει ἐξηγήσασθαι των θυσιῶν τὰ σύμβολα τω υσυνέτω δηλα τετράποδα μεν γὰρ τοῖς i5 χθονίοις και χερσαω τω γὰρ ὁμοίω χαίρει το ὁμοιον. χθόνιον δε το πρόβατον και διὰ τοὐτο ημητρι μλον, καὶ ἐν οὐρανῶ την ἔκφανσιν ἐκ της γη των καρπῶν μεν λίου λοχεύει μέλανα δέ τοιαύτη γὰρ , η γη φύσει σκοτεινη. τρία δέ του γὰρ σωματικούω καὶ γεώδους τὰ τρία σύμβολον. 7 τοις μεν ουν ἐπιχθονίοις ἄνω ἐπὶ βωμῶν δει θῶσαι ἐπὶ γὰρ της γης ἀναστρέφονται οἴτοι τοῖς δ' ἡποχθονίοις ἐν βόθρωκα ἐν ταφρ, ἔνθα διατρίβουσι τὰ πτηνὰ δε τοῖς ἄλλοις, τι πάντα θεῖ. και γὰρ λυδωρ αεικίνητονα της θαλάσσης, μέλαν δέ δι και τὰ τοιαίτα ερεία πρόσφορα τοῖς δε ἀερίοις λευκά πεφώτισται γὰρ και ὁ ἀη φύσεως ν διαφανοῶς οὐρανίοις δε καὶ αἰθερίοις τὰ ἐπ τῶν ζώων κουφότερα , περ ἐστὶ, ἄκρα, οἷς κοινωνεῖν της θυσίας δει. χοτηρες γὰρ ω ούτο ἀγαθῶν, οἱ δε ἄλλοι τῶν κακῶν κω λυτῆν ς' ιαμ μεν τὰ ἀπὸ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας

του θαυμαστοφθεοσόφου.

229쪽

X. Φερε δε του αυτοὐ τὰς ἐναντίας τούτοις φωνὰς συγκρίνωμεν αὐτέθειτα εν οἷς ἐπεγραψε Περὶ της των ἐμψυχων ἀποχῆς. ενθα δὴ ὀρθῶ λογισμῶκινούμενος πρῶτον απάντων ομολογεῖ μὴ δεῖν - κα- θολου μηδεν μητε θυμιῶν μητε θυειν τῶ ἐπὶ πασι οθεφ, ἀλλα μηδε ται με αὐτον θείαις καὶ οὐρανίαις δυνάμεσιν. . εἶτα δε ἐπεξιὼν τὰ των πολλῶν ποληψεις ανασκευάζει, μὴ χρῆναι φάσκων θεοὐς ὐπο- λαμβάνειν του ταῖς δια ζώων πισίαις χαίροντας. εἶναι γάρ φησι πάντων ἀδικώτατον το ζωοθυτεῖν, io 1 8 καὶ ἀνόσιον καὶ μυσαρον καὶ βλαβερὸν καὶ δια τούτομηδε θεοις προσφιλες ταῶτα δὲ λέγων δῆλος αν εχτο εαυτοὐ θεον απελέγχων προστάττειν γὰρ ἀρτίως ἔφησε τον χρησμον μὴ μόνον τοῖς ποχθονίοις καὶ ἐπιχθονίοις θεοις, ἀλλα και τοῖς ἀερίοις οὐρανίοις τε is καὶ αἰθερίοις ζωο τειν. 3. καὶ ο μεν Απόλλων τοι- αλ -τον Θεόφραστον μαρτυρόμενος θεοῖς μενου φησιν ἀρμόζειν τὴν δια ζώων θυσίαν, δαίμοσι δεε μόνοις στε κατὰ τον αυτο καὶ Θεοφράστου λόγον δαίμονα εἶναι, ἀλλ' ου θεὸν τον Απόλλωνα ου μην Nἀλλα καὶ πάντας τους παρὰ πῶσι τοῖς ἔθνεσι νενο

μισμένους θεοὐς, οἷς τὰς δια ζώων θυσίας πανδημὶ πάντες ἄρχοντες τε καὶ ἀρχόμενοι κατά τε πόλεις καὶ χώρας ἐκτελούσι τούτους γὰρ υκ ἄλλο τι τυγχάνειν ἡγεῖσθαι χρὴ κατὰ τους εἰρημένους ἡ δαίμονας 4 εἰπδε ἀγαθους εἶναί φασιν αυτούς, καὶ πῶς, εἴπερ αν σιος ην καὶ μυσαρὰ καὶ ἐπιβλαβὴς ἡ δι δάεων θυσία ἀγαθοὶ αν ειεν οἱ τοῖς τοιοῖσδε χαίροντες : εἰ δὲ καὶ μὴ μόναις ταῖς τοιαύταις δὴ θυσίαις, κι δ' ὐπερβολὴν δὲ μότητος καὶ ἀπανθρωπίας φανε ε κἀνδροκτασίαις καὶ ἀνθρωποθυσίαις ἡδόμενοι, ηῶς ου ἄντικρυς εἶ- αν μιαιφόνοι, καὶ πάσης αμνος

230쪽

κα απανθρωπίας οἰκεῖοι, καὶ ουδεν ἄλλο η πονηροὶ δαίμονες; . τούτων δε μῖν την ἀπόδειξιν εἰληφότων οἰμαι της μετέρας ἐκ των δηλουμενων ἀναχωρήσεως το ευλογον ἀποδεδόσθαι μη γαρ εἶναι οσιον μηδ' ευσεβες, μη τι την του θεου σεβασμίαν προ βηγορίαν καὶ την ἀνωτάτω τιμην ἐπὶ τα πονηρὰ πνευματα καταβάλλειν, ἀλλα μηδε του παρ ανθρώποις την βασίλειον ἐπιειμένου ἀξίαν λησταῖς καὶ τοιχωρύχοις περιτιθέναι. i. θεν μεῖς μονον τον ἐπὶ πάν-1 των σέβειν δεδιδαγμένοι θεον, τιμῶν τε κατὰ τοπροσῆκον καὶ τὰς ἀμφ αυτον θεοφιλεῖς τε καὶ μα- MI καρίας δυνάμεις, ουδεν μεν γεῶδες καὶ νεκρον, ουδὲ λυθρους καὶ αἶματα ουδέ τι της φθαρτης καὶ λι- κης ουσίας ἐπαγόμεθα νῶ δε πάσης κεκαθαρμένω1 κακίας καὶ σωματι τον ἐξώγνείας καὶ σωφροσυνης κόσμον πάσης λαμπρότερον οντα στολης περιβεβλη

μένω, δογμασί τε ορθοῖς καὶ θεοπρεπέσι, καὶ επὶ πάσι τούτοις διαθέσει γνησία την πο ου σωτηρος

ημῶν παραδοθεῖσα ευσέβειαν μέχρι καὶ θανάτου ἡ φυλάττειν ευχόμεθα. 7. ἀλλα γαρ τούτων ημιν προ- διηρθρωμένων ἄρα καὶ επὶ τὰς ποδείξεις τῶν εἰρημένων χωρεῖν πρῶτα δε πάντων διελθεῖν ευλογον δι ων ο προειρημένος συγγραφευς ἐν οἷς ἐπέγραψε

Περὶ της τῶν ἐμφυχων ἀποχῆς - χρηναί φησι

25 μ ε τω ἐπὶ πάντων θεῶ μπε ταῖς με αυτον θείαις

δυνάμεσι γεῶδες μηδεν μοε θυμι ,. θύειν ἀλλά-

τρια γαρ τὰ τοιαῶτα η κατὰ την πρέπουσαν ευσέβειαν. X Θεῶ μεν φ ἐπὶ πῆσιν, ω τις ἀνηρ σοφος ἔφη μηδεν τῶν αἰσθησῶν, ε θυμιῶντες μ. ἐπο- ω νομάζοντες ' ουδεν γα μυλον ὁ μη τω ἀυλ ευθές ἐστιν ἀκάθαρτον. διο ουδε λόγος τούτω ὁ κατὰ φω--