Eusebii Caesariensis opera, 1

251쪽

ρειν λέγοιντο τοι τοιούτοις εἴτε συγχωρεῖν καὶ περιορῶν τέροις γιγνόμενα; . τί γα χρην λως ἐπιτρέπειν ἀνθρώποις ἱλάσκεσθαι τὰ πονηρὰ πνεύματα; τί δε τοσούτου πλανῆσθαι, θεραπεύειν καὶ κολακεύειν του φαύλους τί δε τοῖς πονηροῖς καταδου ελοῶσθαι, δέον ἀγαθους οντας καὶ θεους πορρωτάτω ε της ἀνθρωπων διατριβης πἀν ο τι φαυλον καὶ πονηρον δυνάμει κρείττονι καὶ θειοτέρα ἀπελαύνειν; 8. ματηρ με ἀγαθος ου ανἀπὸ φαύλοις ανδράσι

φθειρόμενον περιίδοι αν τον αυτου παῖδα ουδε τονἈθsss,οἰκέτην σώφρων δεσπότης ὐπο τοῖς ἐχθροῖς αγόμενον περιόψεται -δέ γε πολέμου στρατηγὸς τους οἰκείους παρον διασώσασθαι, τοῖς πολεμίοις αἰχμαλώτους ἀνησει, υδε ποιμην τὰ θρέμματα τοῖς λύκοις θεοὶ δε ἄρα καὶ ἀγαθοὶ δαίμονες πο τοῖς μοχθηροῖς καὶ βφαυλοι ἀνησουσι το ἀνθρώπων γένος;

s. καὶ οἱ τρισμυριοι φυλακες μερόπων ανθρώπων,

οἱ δη ποιμένες καὶ σωτηρες, βασιλεῖς τε καὶ πατέρες καὶ κύριοι, τοῖς ἐχθροῖς καὶ πολεμίοις καὶ ἀγρίοις 'ηρσὶν νηλεῶς λως καὶ μῶς ἄγειν καὶ φέρειν κτὰ φίλτατα παραδώσουσιν, ουχὶ δε προπολεμησουσιν υπερασπίζοντες των προσφύγων, καὶ τους μεν ἐχθρως καὶ πονηροὐ δαίμονας της ἀνθρώπων αγέλης μακρὸν οἰσπερ τινὰς γρίους καὶ μοβόρους θηρας ἀποδιω-

ξουσι διώξουσι δε πάντα ανθρωπον μυρίων θεῶν πκαὶ δαιμόνων ἀγαθῶν πληθε προσωκειωμένων ἐπι θαρσούντα, καὶ τοῖς ου μόνον κρείττοσιν, αλλὰ καὶ πλείοσιν καὶ μεγίστοις θεοῖς καθωσιωμένον, σμικρὰ, μῆλλον δε το μηδεν πιστρέφεσθαι η των πονηρῶν δαιμόνων ἀσθενείας 10. τε δε ολο, ἔπραττον, συνηργουν δ' ἔμπαλιν τοῖς πονηροῖς αὐτοὶ διὰ των χρησμῶν τὰς προδηλωθείσας ἀνιέντες ἀνθρωποθυ

252쪽

σίας, χαίροντες τε αἰσχρορρημοσύναις πάσαις καὶ τα δε τουτων ἀκολουθοις πράυσιν, ργω φασὶ, δῆλον ς υδέν τι καὶ αυτοὶ φαύλων δαιμόνων τηνφυσιν διήλλαττον, ἀλλον δε μιας καὶ της αυτῆς ουπῆρχον προαιρέσεως καὶ γνώμης καὶ ἔτι ἀλλον iω, εἰπεῖν ς ουδε ὀλως θεός τις ην, ουδέ τις ἀγαθὸς δαίμων ο πάλαι προς των ἐθνῶν απάντων κατὰ πλλεις τε καὶ χώρας προσκυνούμενος. l. πῶς γαλαν γένοιτο ποτε τω ἀγαθω ο φαυλον φίλον, εἰ μη καὶ 10 φωτις καὶ σκότους κρῆσιν δύνασθαι μίαν φαίη τις αν γενέσθαι πόσω δε κρείττων ὁ παρ ἀνθρώποις λογισμος των νενομισμένων θεῶν, μηδε φαύλοις δαίμοσι χρῆναι θυειν παρακελευόμενος λέγει δ' οὐν ὁ πρόσθεν εἰρημένος συγγραφεῶς ἐλοις ἔφησε μη δεῖν i5 ζωοθυτεῖν, ὁτι μηδε φαυλοις δαίμοσι θυτέον, τολον,

τον τρόπον

XVIII. A. συνετὰς ἀνὴρ καὶ σώφρων ευλαβηθήσεται τοιαύταις χρῆσθαι θυσίαις, δι' ων ἐπισπάσεται προ εαυτὸν του τοιούτους, σπουδάσει δε κα- εὐθαίρειν την ψυχὴν παντοίως καθαρα γα ψυχὴ οὐκ ἐπιτίθενται, δια το αὐτοῖς νόμοιον. εἰ δε ταῖς πόλεσιν αναγκαῖ- καὶ τούτους ἀπομειλίττεσθαι, οὐδενπρος μῆς ταύταις γαρ καὶ πλοότος καὶ τα ἐκτὀς καὶ τα σωματικα ἀγαθὰ εἶναι νενόμισται, καὶ τα ἐναντία, ἡ κακὰ, ὀλιγοστὸν δε ἐν αὐταῖς το της ψυχης ἐπιμελούμενον

ούτοις ξῆς ἐπάγει λέγων

XIX. ' φεῖς δε κατὰ δύναμιν ου δεησόμεθα ων lουτοι παρέχουσιν, αλλ' ἔκ τε ψυχῆς ἔκ τε των ἐκτὸς ω πἀσαν σπουδην ποιούμεθα θεω με καὶ τοῖς ἀμφ'

253쪽

198 KIISΕBΠαυτὸν ὁμοιουσθαι, ὁ γίνεται ι ἀπαθείας καὶ της περὶ των οντως οντων διηρθρωμένης διαληψεως καὶ προς αυτὰ καὶ κατ αυτὰ ζωῆς, πονηροῖς δε ἀνθρωποι καὶ δαίμοσι καὶ λω παν τω χαίροντι τωθνητω τε καὶ υλικῶ ἀνομοιοίσθαι ' si1gri 2 ' ον δε μεῖς πογράφομεν φιλόσοφον ἀφιστάμενον των ἐκτος, εἰκότως φαμεν μη ἐνοχλησειν δαίμοσι, μηδε μάντεων δεήσεσθαι, μηδε σπλάγχνων

ζωων. ων γαρ νεκα αἱ μαντεῖαι, τούτων ουτος με-

si l μελέτηκεν ἀφίστασθαι. υτ γαρ εἰς γάμον καθίησιν, ρῖνα περι γάμου τολμάντιν ἐνοχλήσ)ὶ ου εἰς ἐμπορίαν, ου περὶ οἰκέτου, ου περ κλοπης καὶ της αλ-λης παρὰ ἀνθρώποις δοξοκοπίας περὶ δε ζητεῖ, μάντις μεν ουδεὶς οὐδε σπλάγχνα ζωων μηνυσε τοσαφές αυτὸς δε δι αυτου, ως λέγομεν, προσιων' τω θεω ο ἐν τοῖς ἀληθινοῖς αυτου σπλάγχνοις χρυ- ται περὶ του αἰωνίου βίου ληψεται τὰς ποθήκας, ὁλο εκεῖ συρρεύσας. 3. Σαφέστατα δη δια τούτων ο λόγος ἐξέφηνεν τίνων ἡγεῖσθαι χρὴ τα μαντεῖα καὶ τὰς διὰ θυτικῆς, ἐρωτήσεις, τάς τε παρὰ τοῖς πολλοῖς θαυμαζομένας περὶ των ἀδηλων προγνωσεις ταλα γὰρ πάντα δοξοκοπίας ὀνομάσας ς αν υπὸ δαιμόνων πονηρῶν ἐνεργούμενα αποβαλλει τον οὐ περὶ φαυλων δαιμόνων διεξιών λόγον, καὶ φάσκων τον συνετον βἄνδρα καὶ σώφρονα μη ποτε τούτοις αυτον ἐπιδοὐ- ναι, μηδ' ἐπισπάσασθαι εἰς εαυτὸν διὰ των θυσιῶν του τοιούτους, εξῆς ἐπισυνάπτει λέγων τον φιλόσοφον μηδε μαντείων δεήσεσθαι, μηδε σπλάγχνων

ζωων, καὶ των παραπλησίων, ως αν της δαιμονικῆς οντων κακοτεχνίας. i. εἰ δη ουν κατα αὐτα υλαβητέον τω συνετω καὶ σώφρονι τοιαύταις χρῆσθαι

254쪽

ΡRAΕΡ. VANO IV. 19. 20. 199 θυσίαις, δι' ων ἐπισπάσεται προ εαυτον τους δαίμονας-αυται ν ησαν αἱ δι ιμάτων ἐκχύσεως καιδι λόγων ζώων σφαγῆς -ουδεὶς αν ἐνδίκως ρηθείη σώφρων καὶ συνετὸς των πάλαι ζωοθυτούντων τοῖς 1 δαίμοσι, καὶ πολ μῆλλον των ανθρωποθυτούντων. 6. λ δε τα πανταχου πάντα σχεδὸν εἰπεῖν θνη, πρόσθεν η τον μετερον σωτηρα εχ ανθρώπους ἀναδειχθηναι, τους φαύλους ἱλεούμενα δαίμονας ταῖς κατὰ πάντα τόπον πιτελουμέναις ἀνθρωποθυσίαις. 1οχυδεὶς ἄρα τοέτων συνετὸς η καὶ σώφρων. . μεν ουν κοινὰς και ανθρώπινος λογισμὸς πόμενος ὀρθω λόγω παντὶ τω συνετω καὶ σώφρονι διαρρη- δη προκηρύττει, χρησθαι θυσίαις ἐπὶ θεραπεία των πονηρῶν δαιμόνων, σπουδάζειν δε καθαίρειν15 την ψυχην παντοίως καθαρα γαρ ψυχῆ μη ἐπιτίθεσθαι, δια το αὐτοῖς ἀνόμοιον ὁ δὲ θεος αὐτοί ysissiἈπόλλων, πάλιν γαρ ἀνθρώποις οὐτον παραβλητέον, καὶ δεικτέον οσον τοδορθολλείπεται λογισμοs,)προστάττει τω πονηρω δαίμονι θύειν, ου αλλως α δηλαδη φίλος ων αὐτω κακω δε το ὁμοιον φίλον. τούτου δε μάρτυς ο καὶ πρόσθεν ἐν οἷς ἐπεγραψε ' Περὶ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας Ἀδε ἱστορῶν προς λέξιν. XX. 'Σπεύδοντος γοῶν τοὐ προφητου αὐτοπτησαι Ψ τὸ θεῖον καὶ ἐπειγομένου ὁ πόλλων αδύνατον ἔφη τὐ τοιοίτον πρὶν λύτρα τω πονηρω δαίμονι οὐναι.

λέγει δὲ οἴτως

λυτρα δίδου γαίης πατρίης οἰκήτορι σεμνω, πρῶτα χοας, μετέπειτα πυρην ηδ αιμα κελαινὸν οἴνου παμμέλανός- ων θ' ἄμα λευκα ρεεθρα. καὶ σαφεστερον εἶπε περὶ των αυτῶν Οἶνον καὶ γάλα βάλλε καὶ δατος ἀγλαον εἶδος

255쪽

200 . EI SEBII και υλα καρπον ἔχοντα διογνήτων ἀκυλάων σπλαγχνα δε κατθεμενος λιπαροῖς αμα νάμασι σπενδε.

μετὰ ποίας δε ευχῆς ἐρωτηθεὶς ρξατο μεν ου μην

ἐπληρωσεν ουτως εἰπών δαῖμον λιτρονόων ψυχῶν ὁιαdημα λελογχως, stoi ηερίων πένερθε μυχῶν χθονίων τ φυπερθεν '2. αλα με ὁ θαυμάσιος θεὸς, ἀλλον δε τοπολυπλανες δαιμόνιον τα δε του κατὰ φύσιν λογι- σμου τἀναντία, καθαίρειν την ψυχὴν ἀλλα μη θυσίαις ἐπισπῶσθαι τοὐς πονηρους δαίμονας, παρακε 10λευόμενα καθαρα γαρ ψυχὴ, ἐπιτίθεσθαι διὰ ὀiiss αυτοῖς νόμοιον. εἰ δε δη συνετὸς εἶναι καὶ σωφρ-

ἀνὴρ ὀρθῶς ἐκρίθη ὁ ευλαβὴς καὶ μη θυων δαίμω

σιν, ο τοι πονηροῖς θυειν - του χρησμολπαρα- νῶν τις αν ευλόγως καὶ ποδαπὸς νομισθείη σοι κα- 16 ταλείπω σκοπεῖν. 3. ἐντείθεν δε ἀναδραμόντι προφανες σται ποῖοί τινες πῆρχον την του τρόπου φύσιν οἱ ταῖς ἀνθρωποθυσίαις χαίροντες, φοί- - τοις πῶν τὸ ἀνθρωπινον γένος πάλαι πρότερον καταδεδουλωμένοι. 4 δε λέγοι τις μη φαυλον εἶναι τον λτης ἀνθρωποθυσίας τρόπον, ορθότατα δ' υπὸ των παλαιῶν τελεῖσθαι, ρα τοῖς νυν καταμέμφεσθαι πα- σιν, ὁτι μηδεις μοίως τοῖς πατράσιν ευσεβεῖ.

XXI. Εἰ δ' ἐμφρόνως οἱ καθ' ημῆς της ἀπηνοῶς καὶ ἀγρίας μότητος την ἀποστροφὴν ἐποιήσαντο, 25

τῶν παλαιων ουδεὶς ν ἄρα σοφὸς, τοτ πονηροὐς δαίμονας ταῖς ἀνθρωποκτονίαις μειλισσόμενος αλλὰ γαρ καὶ τυφλω φασὶ, δῆλον, οὐτε θεοὶ λεὼν ουτε δαίμονες γαθοὶ οἱ παλαι προς τῶν μνων πάντων θεολογούμενοι πορρωτάτω δε του ἀγαθολωεξωκισμενοι. 2. - καὶ ἐνδίκως θεομάχος τινες καὶασεβεῖς λεχθεῖεν αν, τον πάντα λυμηνάμενοι βίον, ν

256쪽

PRAΕΡ. EVANG. IV. 21.

201 ἐξ αἰῶνος ουδεὶ η μόνος ὁ σωτηρ καὶ κυριος μῶν

ὁ χριστὸς - θεο πῶσιν ἀνθρώποις την φυγὴν προεξένησεν, υαγγελιωμενος μολπάντας Ἐλληνας τε καὶ βαρβάρους θεραπείαν της πατρικῆς νόσου,

καὶ της πικρας καὶ παλαιτάτης δουλείας ἐλευθερίαν ' ' ην σπευδειν ο της ευαγγελικῆς ποδείξεως παρορμῶ λύγος, μεγάλη τῆ φωνῆ τοῖς πῶσιν εἰς ψωκουστον βοῶν πνεὐμα κυρίου - με, ου νεκεν ἔχρισέ με εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με κηρυξαι 1 αἰχμαλώτοις ἄφεσιν και τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἰάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν καὶ πάλιν troi' ἐξαγαγειν ἐκ δεσμῶν πεπεδημένους, καὶ ἐξ οἴκου φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει 3 ταῶτα γαρ ανωθεν ἐκ παλαιο τα θεῖα ως ληθῶς παρ βραίοις

i5 ἐθέσπιζε λόγια, την μῶν τῶν πάλαι τυφλῶν τὰς

ψυχὰς καὶ δαιμόνων πονηρῶν πολυπλόκοις δεσμοῖς πεπεδημένων ἀπολύτρωσιν εὐαγγελιζόμενα. θεν εἰκότως τους τῆς διανοίας φθαλμοὐ προς του σωτηρίου λόγου καταυγασθέντες, σώφρονές τε καὶ εὐλα- 20 βεῖς καὶ συνετοὶ γενόμενοι, καὶ πάντων ἐλεύθεροι κακῶν, ἴτε θύσομεν ἴτε δουλευσομεν τοι τῶν ἐθνῶν νενομισμένοις θεοῖς, ο δη καὶ μῶν το πρὶν κατετυράννουν ἀχθέντες δε καὶ προσαχθέντες πὀτῆς του σωτῆρος μῶν διδασκαλία τω μόνω και ἡ ἀληθεῖ θεῶ, τω δη καὶ δεσπότη καὶ τροφεῖ, σωτῆρί τε και ευεργέτη, καὶ ἔτι ποιητῆ καὶ δημιουργῶκαι παμβασιλεῖ τῶν ὀλων, μόνον τομον ἀληθῆ θεὸν ἡγησόμεθα, καὶ μόνω το προσῆκον ἀπονεμούμεν σέβας, μόνον γεραίροντες καὶ μόνον αυτὸν εὐσεβοῶν-- τες, ου η τοῖς δαίμοσι φίλον, ἀλλ' η τω προ αυτοὐ καταπεμφθέντι πάντων ἀνθρώπων σωτῆρι δια τῆς

ευαγγελικῆς αυτοδδιδασκαλίας παραδέδοται. 4 ταυ-

257쪽

τ δε θεοσεβουντες διώξομεν καὶ ἀπελάσομεν αυ- τῶν πολλου δεῖ φοβηθησόμεθα, τους πονηρους δαί- 102J μονας δι αγνείας και καθαρο τρόπου βίου τε σώφρονος καὶ παναρετου του δη προς του σωτηρος ημῶν διωρισμενου καθαρα γα μη δυνασθαι ψυχῆ4 πλησιάζειν δια το ἀνόμοιον μολόγηται. αλλ' οὐδεμαντείας καὶ χρησμῶν δεησόμεθα, οὐδε σπλαγχνα ζώων διερευνήσομεν, οὐδε τι των δια δαιμονικη κι- νήσεως ἐνεργουμένων πολυπραγμονήσομεν. 5. νγαρ νεκα ταὐτα τοῖς πολλοῖς σπουδάζεται, τούτων οημιν ἀφίστασθαι μελετῶν ὁ του μιστο λόγος διε στείλατο, μόνων δὲ ἐκείνων φίεσθαι προύτρεψε, περὶ ων ληθῶς μάντις μεν οὐδεις οὐδε σπλάγχνα ζώων μηνυσει το σαφες αὐτος δε μόνος ὁ οὐ θεο ελογος, ὁ ἐν τοῖς ἀληθινοῖς ἐνοικῶν σπλάγχνοις τῶν οων τε 15 αὐτὸν δι ἄκραν ψυχης καθαρότητα ἔνδον ἐνίαυτοῖς χωρειν περὶ ν φησί που ἐν τοις ἱεροι γράμμασιν ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς, καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαιαυτῶν θεὸς, καὶ αὐτοὶ σονται μοι λαός ' Hi m. I sτα μὲν ουν τα ἀπο ου περὶ θυσιῶν το- οπου απελεγκτικὰ της τῶν δαιμόνων μοχθηρίας. ἄκουε

δ' οἱ περι τῶν αυτῶν αὐθις ὐτης Περὶ τῶν ἐμφύχων ἀποχης συγγραφεῖς ἱστορεῖ, διαρρηδην μολο γων οὐ πονηροὐ δαίμονας ἐν σχήμασι πλείοσιν

ἐκτυπουμένους, καὶ παντοίας μορφὰς χαρακτηρίζον Θο ας λανθάνειν και εξαπατῶν τοὐς πολλούς τῶν ἀνθρώπων. γαθῶν γαρ φησὶν, υποδυόμενοι πρόσθωπα καὶ προσεταιριζόμενοι τὰ πληθη δια του τὰς ἐπιθυμίας τῶν ανθρώπων ἐκκαίειν, οὐ ἀνωτάτω h θεοὐς εαυτοὐς ἐπιφημίζεσθαι βουλονται τοσοsτον κτε φησιν αὐτούς ἰσχυσα ως ἀπατησαι και οὐ σο- φωτατους τῶν Ἐλλήνων ποιητὰς καὶ φιλοσόφους, ους

258쪽

κα ομολογεῖ της του πληθους γεγονέναι διαστροφης αἰτίους οτι τε ε ναυτῶν πῶσα γοητεία συνέστη, καὶ τα προς δονην ανθρώποις δι αυτῶν προξενεῖται οπως τε θεοὶ ινα βούλονται, δαίμονες ντες αὐ- λοι καὶ ς η προεστῶσα αυτῶν δύναμις δοκεῖ θεὸς εἶναι ο μέγιστος ταῶτα δε ὁ Πορφύριος πάντα οὐ- τον ἱστορεῖ τον τρόπον XXII. Dσαι δε ψυχαὶ του συνεχοῶς πνεύματος οὐ κρατῶσιν, αλλ' ς το πολ καὶ κρατοsνται, δια1 τοὐτοάγονται τε καὶ φέρονται λίαν, οταν αἱ τοὐπνεύματος οργαί τε καὶ ἐπιθυμίαι την ορμην λάβωσιν αυται δε αἱ ψυχαὶ δαίμονες με καὶ αὐταὶ κακοεργοὶ δ' αν εἰκότως λέγοιντο. 2. και εἰσιν οι σύμπαντες, ουτοί τε καὶ οι της ἐναντίας δυνάμεως, όρατοι 15 τε καὶ τελείως αναίσθητοι αἰσθησεσιν ἀνθρωπίναις.

οὐ γαρ στερεὸν σῶμα περιβέβληνται, οὐδε μορφην

πάντες μίαν, αλλ' ἐν σχημασι πλείοσιν ἐκτυπούμεναι δε καὶ χαρακτηρίζουσαι το πνεῶμα αὐτῶν αἱ μορφαὶ τοτε μεν ἐπιφαίνονται, τοτ δε φανεῖς εἰσιν

Ψ ἐνίοτε δε καὶ μεταβάλλουσι τὰς μορφὰς οι γε χείρους. 3. το δε πνεῶμα η μεν ἐστι σωματικὸν παθητικόν ἐστι καὶ φθαρτόν τῶ δε ὐπὸ τῶν ψυχῶν ἴτω δεδέσθαι ἄστε το εἶδος αὐτῶν διαμένειν πλείω χρόνον, οὐ μην ἐστιν αἰώνιον καὶ γαρ απορρεῖν αὐτού25 τι συνεχῶς εικός ἐστι καὶ τρέπεσθαι. A. ἐν συμμε- Πῖὶ τρία μεν ουν τὰ τῶν αγαθῶν, ς και τα σώματα τῶν φαινομένων, τῶν δε κακοποιῶν ασύμμετρα, ο πλέον τω παθητικῶ νέμοντες τοὐπερίγειον τόπον οὐδεν οτι τῶν κακῶν Ουκ ἐπιχειροὐσι δρῶν. βίαιον γαρ oλως ω καὶ πουλον ἔχοντες θος, ἐστερημένον τε της φυρο

259쪽

λακῆς της ἀπο οὐ κρείττονος δαιμονίου, σφοδρας καὶ αἰφνιδίους, οἷον ενέδρας, ως το πολ ποιουνται

sio J τὰς ἐμπτώσεις, πῆ με λανθάνειν πειρώμενοι, πη δεβιαζόμενοι '5. Καὶ ἐξης πιλέγει Tαλα δε καὶ τὰ μοι ποιοsσι μεταστησαι ημῆς ἐθέλοντες ἀπλτης ὀρθῆς ἐννοίας των θεῶν καιἐφ εαυτοὐς ἐπιστρέψαι. - γαρ τοι οἴτως ανο- μολόγως και καταλλήλως γιγνομένοις αὐτοὶ χαίρουσι, και σπερ ποδύντες τὰ των αλλων θεῶν οπρόσωπα της μετέρας αβουλίας ἀπολαύουσι, προσεταιριωμενοι τὰ πληθη, διὰ του τὰς ἐπιθυμία των ἀνθρώπων ἐκκαίειν ἔρωσι καὶ πόθοις πλούτων καὶ δυναστειῶν και ηδονῶν, κενοδοξίας τε ἡ ἐξ νστάσεις καὶ πολεμοι φύονται καὶ τα συγγεν του 15 των. . ὁ δε πάντων δεινότατον, ἐπαναβαίνουσιν

ἐκ τῶνδε, καὶ τὰ μοι ἀναπείθουσι και περὶ των μεγίστων θεῶν, μέχρι του καὶ τον ἄριστον θεον, - τοις τοῖς εγκλημασιν πάγειν ω δη καὶ τεταράχθαι φασὶ πάν ἄνω κάτω πεπονθασι δε τούτο οὐκ ἐδιῶ -

ται μόνον, ἀλλὰ καὶ των ἐν φιλοσοφία διατριβόντων οὐκ Ολίγοι G. η δ' αἰτία δι αλληλων γέγονε καὶ γὰρ των φιλοσοφούντων οἱ μη ἀποστάντες της κοι- νης φορὰς εἰς τὰ αὐτὰ τοῖς πληθεσι συνέβησαν καὶ

πάλιν αὐ τὰ πλήθη σύμφωνα ταῖς αὐτῶν δόξαις παρὰ

τῶν δοκούντων σοφῶν ἀκούοντα ἐπερρώσθη φρονειν ἐπὶ μῆλλον περὶ τῶν θεῶν τὰ τοιαλα. 8. τὸ μεν γὰρ ποιητικὸν καὶ προσεξέκαυσε τὰς ποληψεις τῶν ἀνθρώπων τω χρῆσθαι φράσει προς ἔκπληαι καὶ

γοητείαν πεποιημένη κήλησίν τε ἐμποιησαι καὶ πι- 30στιν περὶ τῶν ἀδυνατωτάτων δυναμένη, δέον ἐμπέδως πεπεῖσθαι τι οἴτε το ἀγαθὸν βλάπτει ποτε

260쪽

oἴτε το κακον φελεῖ. ου γὰρ θερμότητος, ως φησι Πλάτων το ψύχειν, ἀλλὰ του ἐναντίου, ουδε ψυχρότητος το θερμαίνειν, ἀλλὰ του ἐναντίου ουτως οὐδὲ Gai του δικαίου - βλάπτειν. i. δικαιοτατον δε ηπου φύσει πάντων το θεῖον, ἐπεὶ Ουδ αν ην θεῖον ουκ-

ουν ἀποτετμησθαι δεῖ ταύτην την δύναμιν καὶ μογραν των δαιμόνων των γαθοεργῶν η γα βλάπτειν πεφυκυῖά τε καὶ βουλομένη ἐναντία τῆ ἀγαθοεργῶ τὰ δ' ἐυαντία περὶ το απιτὀ ουπιαν ποτε γένοιτο ' 16 10. Καὶ αυθις - μέντοι των ἐναντίων καὶ ὐπῶσα γοητεία

ἐπιτελεῖται τούτους γα μάλιοτα καὶ τον προεστῶτα αυτῶν ἐκτιμῶσιν οἱ τὰ κακὰ δια των γοητειῶν διαπραττόμενοι. 11. πληρεις γάρ εἰσι πάσης φαντασίας ,1 καὶ ἀπατῆσαι κανοὶ δια της τερατουργίας διὰ τούτων φίλτρα καὶ ἐρωτικὰ κατασκευάζουσιν οἱ κακοδαίμονες πῆσα - ακολασία καὶ πλούτων ἐλπὶς και

δόξης διὰ τούτων, καὶ μάλιστα η ἀπατη. 12. τὸ γὰρ ψεύδος τούτοις οἰκεῖον Ῥούλονται γὰρ εἶναι θεοὶ

ει καὶ η προεστῶσα αυτῶν δύναμις δοκεῖν θεος εἶναι ὁ μέγιστος. -υτοι οι χαίροντες ' λοιβῆ τε κνίση εἰ

δι' ων αυτῶν το πνευματικον καὶ σωματικον πιαίνεται. ζη γὰρ τολο ἀτμοῖς και ἀναθυμιάσεσι, ποικίλως διὰ το ποικίλων, καὶ δυναμολαι ταῖς ἐκ τῶνι αἱμάτων καὶ σαρκῶν θυσίαις 13 -ὰ δη τούτων ἀκηκόαμεν ομολογούντων οτι μη μόνον οἱ παρ' Ἐλλησι ποιηταὶ προσεξέκαυσαν τὰς υποληψεις τῶν ανθρωπων τὰς περὶ τῶν φαύλων δαιμόνων ως περὶ θεῶν καὶ αγαθῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐνη φιλοσοφία διατριβόντων οἱ περὶ θεοὐ δοκουντες σπουδαίως ἔχειν, οῖ καὶ αὐτοὶ ου θεούς, ἀλλὰ πονη- ρους δαίμονας περιέποντες τὰ πληθη καὶ τους δη-