Eusebii Caesariensis opera, 1

261쪽

μου εἰς την ὁμοίαν πλάνην ξετραχήλισαν. 14. μολόγησε γοῶν σαφῶς ὁ λόγος ς ἄρα παρὰ τῶν δοκούντων σοφῶν ἀκούοντα περὶ θεῶν τα πληθη συμφωνα ταῖς αυτῶν δόξαις ἐπερρωσθη φρονεῖν επὶ μἀλλον, περὶ θεῶν περὶ των μοχθηρῶν δαιμονων. 5καὶ ταῶτα ου ἐξ μῶν κατηγορεῖται, αλλ' ὐαυτῶν των ἀκριβεστατα τὰ οἰκεῖα ἀλλον η ημεῖς εἰδό- 1 uJ των. 15 ο γέ τοι αυτος συγγραφεῖς ου παρεργως ομιλησας τῆ τους πολλους λανθανούση δεισιδαιμονία φησὶ τους πονηροῖς δαίμονας βούλεσθαι εἶναι θεους 10

καὶ γαθῶν δόξαν ἔχειν παρὰ ἀνθρώποις, τίς τε

1r4 προεστῶσα αυτῶν δύναμις τυγχάνει αὐτος πάλιν διασαφησει, τοὐς ἄρχοντας τῶν πονηρῶν δαιμόνων λεγων εἶναι τον Σάραπιν καὶ την Ἐκάτην η δε θεία γραφη τον Βελζεβούλ. ἄκουε δ' ὁπως καὶ περὶ του 15 του γράφει ἐν τοις ' Περὶ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας XXIII. I οὐ δε πονηροὐ δαίμονας ου εἰκηυπ τον Σάραπιν ποπτεύομεν, οὐδ' ἐκ τῶν συμβόλων μόνων ἀναπεισθέντες, αλλ οτι τὰ μειλίγματα

καὶ τὰ τούτων αποτρόπαια προ τον Πλούτωνα γίνε- me ται , ς ε τω πρώτω ἐδείκνυμεν ο αυτὸς δε τω Πλούτων ό θεος, και δια τοίτο μάλιστα δαιμόνων ἄρχων, και σύμβολα διδοὐ προς την τούτων ἔλασιν. 2 ουτος οὐ καὶ τοις κεται ἐδηλωσεν ς πἀσι ζωοις ὁμοιούμενοι προσίασι τοῖς ἀνθρώποις ὁθεν κα 25

παρ' Αἰγυπτίοις καὶ παρὰ Φοίνιξι καὶ λως παρὰ τοῖς τὰ θεῖα σοφοῖς μάντες εν τοις ἱεροῖς ἐπιρρη σονται, καὶ ζῶα προσουδίζεται προ της θρησκείας τῶν θεῶν, ξελαυνόντων τῶν ιερεων τούτους διαε του δοίναι πνεύμα, η αἷμα ζωων, καὶ διὰ της τοs ad ἀέρος πληγῆς, ἴνα τούτων απελθόντων παρουσία του θεο γένηται. 3. καὶ οἶκος δε πῶς μεστὸς καὶ διὰ

262쪽

τολο προκαθαίρουσι καὶ ἐκβάλλου τούτους, ταν θεὸν κατακαλῶσι καὶ τα σώματα τοίνυν μεστὰ ἀποτουτων καὶ γαρ μάλιστα ται ποιαῖς τροφαῖς χαίρουσι. σιτουμένων γαρ μῶν προσίασι καὶ προσιζά- νουσι τω σώματι, καὶ δια τούτο ἱέγνεῖαι, - διατους θεοῖς προηγουμένως, αλλ ιν ουτοι ἀποστῶσι. μάλιστα δε αῖματι χαίρουσι καὶ ταῖς ακαθαρσίαις, καὶ ἀπολαυουσι τουτων εἰσδύνοντες τοῖς χρωμένοις. 4.3λως γαρ η ἐπίτασις της προς τι ἐπιθυμίας καὶ 10 του πνεύματος της ρεξεως ορμὴ ἀλλαχόθεν ου σφο δρύνεται η ἐκ της τούτων παρουσίας - καὶ ις ἀσή- n5iμους φθόγγους καὶ φύσας ἀναγκάζουσι του ανθρώπους ἐμπίπτειν δια της συναπολαύσεως της με αυ- τῶν γιγνομένης. i. που γαρ πνεύματος πλείονος

i5 ολκὴ η της γαστρος ἐξ ἡδυπαθείας πεπληρωμένης,

της προθυμίας δι δονης ἐπίτασιν ἐκφυσώσης καὶ πολ το ἔξωθεν σπώσης, ἐκει παρουσία των τοιούτων πνευμάτων σοι δηλούσθω ἄχρι τούτων τολμα φύσις ανθρώπου εὐρίσκειν τὰς περ αυτῆς συνεστῶ σας παγίδας καὶ γαρ- θεος οταν εἰσκριθῆ, πολυ- , πλασιάζεται το πνεsμα 6. αλα μεν ουν περὶ των πονηρῶν δαιμόνων, ῶν φησιν ἄρχοντα εἶναι τον Σάραπιν καὶ την Ἐκάτην δε τούτων ἄρχειν ὁ αυτὸς διδάσκει λέγων ούτως et ' ποτε υτοί εἰσιν ν ἄρχει ο Σάραπις, καὶ τούτων σύμβολον ὁ τρίκρανος κύων, τουτέστιν, ἐν τοῖς τρισὶ στοιχείοις, δατι γη αέρι, πονηρος δαίμων -υς καταπαύει ο θεός ο ἔχων πὸ χεῖρα ἄρχειδ αυτῶν καὶ ὐ μάτη, ς συνέχουσα το τρίστοιχον so καὶ πάλιν φησὶν 7. 'ει χρηστήριον ἔτι παραθεὶς, περ αὐτη μάτη πεποίηται, καταπαύσω τον περὶ ταύτης λόγον

263쪽

208 EUSEBIIῆ δ' ἐγώ ειμι κόρη πολυφάσματος ουρανόφοιτος, ταυρῶπις τρικάρηνος, πηνης, χρυσοβέλεμνος, Φοίβη ἀπειρολεχης φαεσίμβροτος Εἰλήθυια, τριστοίχου φύσεως συνθήματα τρισσα φερουσα αἰθέρα με πυρόεσσιν ἐειδομενη εἰδωλοις, ηέρα ὁ αργεννοῖσι τροχάσμασιν αμφικάθημαι 'γαῖα δ' ἐμῶν σκυλάκων δνοφερον γένος ἡνιοχευει

8 ου ἐπιλέγει ὁ συγγραφευ σαφῶς τίνες οἱ σκυλακες οτι οἱ πονηροὶ δαίμονες, περι ων αρτι πεπαύμεθα λεγοντες τοσαυτα μεν η και ταυτα περὶ οδὲ του δαίμονας εἶναι πονηροὐς ἀληθῶς, αλλ' ουδεν ἀγαθον παγομενους, τους παρὰ τοι πολλοῖς θεολογουμένους, φέρε τι ἄλλον διὰ πλειονων κρατυ-

νωμεν.

ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ.

Ι ,κανὰ μεν και τα προπαρατεθεντα συστῆσαι

ην οτι μη θεοὶ, μηδ' ἀγαθοὶ δαίμονες, κἀν δε--ναντίον πηρχον οἱ παρὰ τοῖς ἔθνεσι κατά τε πολεις καὶ χωρας ς θεοὶ τετιμημενοι οὐ λυπεῖ δε ἐκ περιουσίας την αυτρο ὐπόθεσιν τι μῆλλον βεβαιωσα 20σθαι πλείοσι καὶ δαψιλεστεροι ἐλέγχοις της τουτων ἀποδείξεως την διὰ της του σωτῆρος ημῶν ευαγγελι κῆς διδασκαλίας προξενηθεῖσαν ἄπασιν ἀνθρώποις ἐλευθερίαν τῶν πάλαι κακῶν ἐκφαινουσης. 2. κουε τοιγαροῶν αυτῶν Ἐλλήνων μολογουντων ἐκλελοιπέ 25να αυτῶν τα χρηστήρια ου αλλοτε ποτε αἰῶνος η μετὰ τους χρόνους της σωτηρίου καὶ ευαγγελικῆς διδασκαλίας τρο νος του παμβασιλεως καὶ δημιουρ γοῶ τῶν λων θεολγνῶσι φωτος δίκην πῶσιν ἀνθρώποις ἀνατειλάσης. 3 αὐτίκα γοῶν μάλα οσον κ

264쪽

οὐδέπω παραστήσομεν ως ἄρα μετὰ την ἐπιφάνειαναυτου καὶ θάνατοι των δαιμόνων στορηθησαν καὶ τὰ θαυμαστὰ καὶ πάλαι βοώμενα χρηστήρια διαλέλοιπεν. 4 ηδ δε καὶ πρότερον ἀποδέδεικται οτι δη παύλαν κακῶν οὐδ' αλλοτε πω πρότερον η μετὰ τηνευαγγελικην διδασκαλίαν εἰλήφασιν αἱ παρὰ πλιτοῖς ἔθνεσιν ἀμῶς καὶ νηλεῶς ἐπιτελούμεναι τοπρὶν ἀνθρωποθυσίαι οἱ ἐπὶ του παρόντος προσθεῖναι καλον τι μη μόνον ἐξ ἐκείνου τὰ της δαιμονι- 1 κῆς ἀπέσβη δεισιδαιμονίας, αλλὰ καὶ τὰ της των ἐθνῶν πολυαρχίας. i. σχεδὸν γαρ κατὰ πάσαν πόλιν καὶ κώμην βασιλεῖς καὶ τυράννους τοπάρχας τε καὶ δυνάστας το παλαιὰν ηφορῶν ἐθναρχίας τε καὶuasi πολυαρχίας, δι ας ἐπὶ τοὐς κστ αλλήλων πολέμους 15 συνεχῶς ορμῶντες διώσεις τε χωρῶν καὶ πόλεων πολιορκίας ἀνδραποδισμούς τε καὶ ιχμαλωσίας τῶν πλησιοχώρων αεὶ καὶ δια παντος ἐνηργουν, προς τῶ siora

οἰκείων δαιμόνων ἐπι τον κατ Ἀλληλων πόλεμον ἐξοιστρουμενοι. i. ν ουτως ἐχόντων ἐν οποία τότε 2 συγχύσει κακῶν συμφορῶν τε ἐπαλληλων ὁ πῶς ἐν έσχητο βίος καὶ αυτῶ σοι παραλείπω σκοπεῖν. . τούτων δη ουν ἀθρόως πάντων Ομου συν τη πολυθέω ,

πλάνη ἐκποδὼν μεταστάντων οὐκ ἄλλοτε η μετὰ τηντου σωτηρος μῶν εἰς ἀνθρώπους ἐπιδημίαν, πῶς ουα χρη το μέγα μυστηριον της ληθῶς σωτηρίου καὶευαγγελικης ποδείξεως ἡπερθαυμάζειν, δι ς αθρόως

κατὰ πῆσαν την τῶν ἀνθρώπων οἰκουμένην προσευκτηρια καὶ ναοὶ τω παμβασιλεῖ καὶ δημιουργῶ τῶναπάντων καὶ μόνω θελεν τε πόλεσι καὶ κώμαις βαρο βάρων τε ἐθνῶν ἐν ἐρημίαις φιερωμένα συνέστη, βίβλοι τε καὶ ἀναγνώσματα, μαθηματά τε παντοῖα

καὶ διδασκαλία , περὶ της εἰς ἄκρον αρετης καὶ τρό-

265쪽

που του κατὰ την ἀληθῆ θεοσέβειαν παραγγέλματα περιέχουσαι, ἀνδράσιν μοὐ καὶ γυναιξὶ καὶ παισὶν εἰς ἐπήκοον παραδέδονται, νεκρὰ δε τὰ ἀπὸ δαιμόνων πάντα χρηστήριά τε καὶ μαντευματα; 8 ουδέ τις εἰς τοσουτον ανθρώπων μεμηνε νυν, ἐξ ουπερ εἰς πάντας φωτὸς δίκην ἐξέλαμψεν του σωπῆρος μῶνενθεος καὶ ευαγγελικη δυναμις, τολμῆν τω τοvφιλτάτου φόνω καὶ ταῖς δι ἀνθρωποθυσιῶν σφαγαῖς τὰ φονικὰ καὶ φίλαιμα καὶ μισάνθρωπά τε καὶ ἀπαν, θρωπα δαιμόνια ἐξ.λεουσθαι, οἷα πράττειν τοί κά- Φλαι σοφοῖς τε καὶ βασιλευσι δαιμονῶσιν αληθως φίλον ν περὶ δε του μηκέτι δυνασθαί τι καιισχυειν του φαυλους δαίμονας μετὰ την του σωτῆρος μῶν εἰς ἀνθρώπους πάροδον καὶ αυτὸς ὁ καθημῆς των δαιμόνων προηγορος ἐν τη καθ' ημῶν συ- σκευὴ τουτόν που λέγων μαρτυρεῖ τον τρόπον 10. Νυνὶ δε θαυμάζουσιν εἰ τοσούτων ἐτῶν κα'τείληφε την πόλιν η νόσος, σκληπιου με επιδημίας καὶ των ἄλλων θεῶν μηκέτ υσης γησου γὰρ τιμωμένου-υδεμιῆς τις θεῶν δημοσίας φελείας ησθετο ἈρIl. αλα ρήμασιν αυτοῖς ὁ Πορφυριος. ει δηουν κατὰ τηνδε την μολογίαν γησου τιμωμένου ου δεμιῆς τις θεῶν δημοσίας φελείας σθετο, μηκέτουσης μητ' Ἀσκληπιο επιδημίας μητε των ἄλλωωsi 80 θεῶν, πόθεν δη λοιπον το ς περὶ θεῶν καὶ ρωων δόγμα 12. τί γὰρ ουχὶ μἀλλον τὰ των θεῶν καὶ ταυσκληπιο κρατεῖ της γησού δυνάμεως; εἰ δη ο μεν θνητὸς, ιαν φαῖεν ἄνθρωπος τάχα δ' ἄν εἴποιεν οτι καὶ πλάνος - οἱ δε σωτῆρες καὶ θεοὶ, τί δῆτο τοίνυν πάντες ἀθρόως αυτ υσκληπιῶ πεφευγασι, κτὰ νῶτα τω θνητῶ, καὶ πάσα εξῆς ποχείριον τηνανθρωπότητα τω μηκέτ' οντι, λαν εἴποιεν αυτοὶ,

266쪽

παραδεδωκότες; 3. ὁ δε καὶ μετὰ θάνατον παρὰ ουπῆσι τοῖς ἔθνεσιν ὁσημέραι διαιωνίζει τιμώμενος, ἄντικρυς της μετὰ θάνατον ζωῆς το ἐναργες καὶ ἔνθεον τοι οῖοις τε συνορῶν ἐπιδεικνύμενος. 14 αλλὰ καὶ εἷς ων, καὶ ως ἄν τις ἡπολάβοι, μόνος το πλῆθος των ν πῆσαν την οἰκουμενην θεῶν ἐλαύνει, καὶ τάς γε τιμὰς αυτῶν ἀθετῶν κρατεῖ, ως τους μὲν θεους μηκέ εἶναι, μη ἐνεργεῖν, μηδέ πη παρα- φαίνεσθαι, μηδε συνήθως ταῖς πόλεσιν ἐπιδημεῖν, 10 ὁτι μη θεοὶ δαίμονες Νήσαν πονηροί μόνου δε αυτου καὶ του καταπέμψαντος αυτὸν θεοί τῶν ὀλωναύξειν ὁσημέραι τὰς τιμὰς καὶ εις μεῖζον αρετῆς καθ' ὁλης τῆς ἀνθρωπότητος ἐπιδιδόναι 15. δέον ἔμπαλιν του μὲν θεοὐς, εἰ δη τινες ὁντως ἐσαν τῶν ἐπὶ a 5 γης κηδεμόνες του μεν ἄρδην μεταστήσασθαι την πλάνην, εἰ ἄρα τις ην, αὐτοὐς δὲ τὰς ἐξ αὐτῶν θεραπείας τε καὶ φελείας ἀφθόνως τοῖς πἀσιν ἐμπαρέχειν. 16 νυνὶ δὲ τοῖσδε καὶ τοs ἐπικεχείρηται μὲν πολλάκις, διὰ τῶν κατὰ χρόνους ἀρχόντων την20 του σωτῆρος μῶν κραταιοτάτην πολεμησάντων διδασκαλίαν απρακτον ν δμως ευροντο τῆς ἐγχειρήσεως το τέλος, περνικώσης τους πάντας ἀεὶ τῆς του σωτῆρος μῶν ενθέου δυνάμεως, καὶ πάσας τὰς κατὰ :osa τῆς διδασκαλίας αυτου τῶν πονηρῶν δαιμόνων ἐπ-25 ναστάσεις καθαιρούσης, αυτους τε ἐλαυνούσης δαίμονας μεν ληθῶς φαύλου οντας, ψευδῶς δὲ νενομισμένους εἶναι θεοὐλὴ καὶ αγαθοῶς δαίμονας. II. Oῖδε οὐ περίγειοί τινες ὁντες καὶ καταχθό- isti νιοι, τον τε ἐπὶ γῆς βαρὐ καὶ ζοφερὸν ἀέρα περι-M πολουντες, καὶ το σκότιον καὶ γεῶδες οἰκητήριον ἔχειν κατακεκριμένοι δι α ἴστερον ἀποδώσομεν αἰτιας, τάφοις νεκρῶν καὶ μνήμασι καὶ παση τῆ μυ- 14.

267쪽

, σαρῖκαι ἀκαθάρτω λη ἐμφιλοχωρουντες, αιμασί τε και λύθροις καὶ παντοίων ζωων σώμασι τη τε ἐκ τῶν ἀναθυμιωμένων καὶ ἀπο της γης ἐξατμιζομένων ἀναδόσει χαίροντες, οῖ τε τουτων αρχοντες ἐριοί τινες υπάρχοντες, η καὶ καταχθόνιοι δυνάμεις, ἐπει κατο εμα ν το ἀνθρώπινον γένος κάτω που περὶ νεκρῶνανδρῶν θεοποιίαν ἰλυσπώμενον, θυσίαις τε καὶ κνί- σαις ταῖς δη μάλιστα αὐτοῖς κεχαρισμέναις δια πα-σης σπουδης ἐκπονούμενον, ἐγγυθεν ἔφεδροι και συνεργο της πλάνης παρῆσαν, τοις των ανθρώπων οκακοῖς ἐπεντρυφῶντες , καὶ τοὐς λιθίους τὰς ψυχας ευχερῶς ἀπατῶντες κινήσεσί τε ξοάνων α δ ἐπὶ

τιμη των κατοιχομένων ανδρῶν προς τῶν παλαιῶν ἀφιέρωται, καὶ ταῖς δια χρησμῶν φαντασίαις, εραροπείαις τε σωμάτων α δια της οἰκειας αυτῶν ἐνερ- εγείας ἀφανῶς αὐτοὶ λυμαινόμενοι, πάλιν αυτοι δια της ξ αυτῶν ἀνέσεως ἐλευθέρους παθῶν φίε- σαν. 2 δ ων ἐπὶ μαλλον κατὰ κρημνῶν ἔφερον τοὐς δεισιδαίμονας, ω αυτούς εἶναι νομίζειν ποτε μεν ουρανίους δυνάμεις καί τινας ἀληθῶς θεους, κποτε δε τὰς τῶν τε οποιημένων ρώων ψυχάς. 3. εντεμεν γοῶν δη μείζων τις εἶναι και σεμνοτερ τοι πολλοῖς ἐνομίζετο της πολυθέου πλάνης ὐπόληψις, μεταβαινούσης της διανοια ἀπο τῶν ορωμώνων ἐπι το αφανες τῶν ἐγκρυπτομενων τοῖς ξοάνοις, καὶ την πλάνην κραταιότερον ἐπικυρούσης. 4. ουτωδητα λοιπον οι περίγειοι δαίμονες, ο τε ἀμφι τοναέρα κοσμοκράτορες και τα πνευματικὰ της πονηρως, τε ἐπὶ πασιν αυτοῖς της κακίας ἐξάρχων, θεῶν οι μέγιστοι παρὰ τοι πῶσιν νομίζοντο η τε τῶν πάλαι,

si 'ρ νεκρῶν μνήμη της μείζονος ηξιοὐτο θεραπείας. 5 ων τὰς μεν τῶν σωμάτων ἰδέας οι τῶν κατὰ πόλεις ἀφιε-

268쪽

ρωμένων εἰκονων φέρειν ἐδόκουν τυποι, τὰ δε υχὰς καὶ τὰς ἐνθέους κανασωμάτους δυνάμεις σι αὐ-λοι δαίμονες καθυπεκρίνοντο δια πολλης τερατοποιίας καὶ αυτῶν ηδη των θεραπευοντων καὶ ἱερωμένων

αὐτοῖς ἐπὶ το μεῖζον αε τον ἐκ της φαντασιας -ον ἀπαγόντων, καὶ δ καὶ γοητικαῖς κακοτεχνίαις τὰ πολλὰ συσκευαζόντων της καὶ τούτων διδασκαλίας αυτῶν πάλιν τῶν φαύλων δαιμόνων τοῖς θεραπεύουσι προκαταρξάντων. χε γοῶν καὶ της ἀρχεκάκου 1 γοητείας παντὶ τω τῶν ανθρωπων βίω κατέστησαν αἴτιοι, σπεροῶν ὁ προ τούτου διήλεγξε λόγος. blii Toύτων τοιγαροὐν τῶν μοχθηρῶν καὶ περι- γείων δαιμόνων, τῶν τε ἀερίων καὶ καταχθονίων

πνευμάτων, ους κοσμοκράτορας καὶ πνευματικὰ πο-

i5 νηρίας αρχάς τε καὶ ε ξουσίας οἱ θεῖοι λόγοι προσαγορεύουσι, τοτε μεν εἰς ἀγαθοὐ δαίμονας ποκρινομένων, τοτ δε εἰς ουρανίους θεοῖς σχηματιζομε- νων, καὶ πάλιν ἄλλοτε ει ηρωας μεταμορφουμένων, εστ δ οπη ἄντικρυς δια τῶν δρωμένων της μοχθη- iosJ2 ρίας το δεῖγμα παραφαινόντων, εἰκότως πολὐς ὁ πλάνος ἀνθρώποις ἔτι μἀλλον ἐπηει, τῶν μεν θεούς ἶναι, τῶν δε ρωας καὶ δαίμονας, αλλ' ο θεοὐς υπάρχειν μολογούντων, καὶ τῶν δαιμόνων τοὐς μεν αγαθοῶς ἐπιφημιζόντων, τοὐς δε φαύλους ἐπικαλούν-25 των, πλην αλλὰ δεῖν φασκόντων και οὐ φαύλους

ἐξιλεοὐσθαι δια τὰς ξ αὐτῶν βλάβας στε την πῆσαν αὐτοῖς θεοποιίαν εἰς εἴδη πλείονα καταπίπτειν. 2. πρῶτον μεν το ἐκ τῶν φαινομένων κα ουρανον φωστηρων, ους καί φασι δια το θέειν, περ ἐστι τρέ-30 χειν, διά τε το αἰτιους εἶναι του θεωρεῖν τὰ ορώμενα,

πρωτους θεοὐς ἀνηγορεύσθαι δεύτερον το διὰ τὰς

εἰς τον κοινον βίον, ως φασιν, εὐεργεσίας ἐκτετιμη

269쪽

μενον, ο δη ἀνθρώπων γεγεννῆσθαι καὶ αυτοὶ ομολογουσι, τους καλουμένους ρωας παραφέροντες, raoακλεα και Λιοσκούρους, χιόνυσόν τε καὶ τους sis , παρὰ βαρβαροις μοίους. 3. Dων φορίσαντες καιδιαστειλάμενοι τὰ περὶ των αυτῶν αἰσχρότερα ντ μνευόμενα τρίτον εἶδος θὲοποιίας πέθεντο, μυθι- κον αυτ επικαλεσαντες. δ δὴ ἐπαισχυνθέντες, καίπερ ἀληθες καὶ παλαίτατον τυγχάνον ἐπι το φυσικώτερον, ως φασι, μεταβεβλήκασι τροπικωτέραις ἀλληγορίαις, θεωρίας δη τινας ευρεσιλογήσαντες. ο4 ἀλλ' υδ' εἰς τουτ πλάνης αυτοις ἀπήρκει στῆναι, ἀλλα και μέχρι των οἰκείων παθῶν το σεβάσμιον καὶ προσκυνητον ονομα του θεου καταβαλόντες ι τεταρτον θεοποιίας προσεπενοήσαντο τροπον, ουδαντιρρησεως ξιον τω καὶ αὐτον προφανες ἐπαγε 15σθαι το αἶσχος, . εἰ δη τινα Ἐρωτα καὶ φροδίτην καὶ Πόθον τὰς αἰσχρὰς και ἀκολάστους αυτῶν ἐπιθυμίας, θεους ἀνειπόντες, καὶ τον μεν λόγον Ἀ- μῆν, τον δε λογισμὸν θηνῶν ἐπονομάσαντες, και- ταῶτα- οἰκεία παρειλήφασι θεολογία, ως καὶ τὸ οπεμπτον ἐκ των ἐν ἀνθρώποις γιγνομένων πραγμα των ἀναπλασάμενοι. χ τὰς γὰρ νεργείας τας τε πολεμικὰς καὶ τὰς τεχνικὰς ἀνειδωλοποιησαντες θεοῖς απένειμαν Αρει μεν και υθηνα τὰς πολεμικὰς, μαμστ δε και τισιν τέροις τὰς τεχνικάς. a. ἐπι πασι 5 τούτοις εκτον καὶ εβδομον εἶδος αυτοι το δαιμονικον παρεισήχθη, πολύτροπον ἀληθῶς τυγχάνον καὶ πολυμορφον, τοτε με θεοὐς ὐποκρινόμενον, τοτε

ψυχας τεθνηκότων, και μηδὲν μεν μῖν εἰς ἀρετὴν ψυχῆς συμβαλλόμενον, ἐπιτωθάζον δε αεὶ καὶ κατὰ κρημνῶν φέρον διὰ της πατηλοὐ πλάνης πάντα τον

δεισιδαίμονα 8 4 καὶ αυτο διόλου αὐλον ον εἰς

270쪽

δυ διελόντες, εἴς τε το βλαπτικον καὶ εἰς το φε- λουν, ἀγαθῶν καὶ φαύλων αυτοῖς τεθείκασι προσηγορίας. i. ν ουτως ἐχόντων ἀναγκαῖον εἶναί μοι δοκεῖ τα μηδ' αντιρρήσεως δεόμενα παρεκθεμένους τον περὶ της δαιμονικης ἐνεργείας ἀκόλουθον συνιδεῖν λόγον ον ἐκ μερους προθεωρήσαντες εν τω προτούτου συγγράμματι α λείποντα νυν ἀποπληρώ - μεν. 10. - ουν δη λοιπον ἐπ αυτὰς χωρήσωμεν τὰς ποδείξεις θησω δε πρώτας τὰς ἀπο της Πλου- εὐτάρχου γραφῆς ην πεποίηται ' Περὶ των ἐκλελοιπότων χρηστηρίων ' ἔνθα περὶ του πονηρῶν δαιμόνων εἶναι τα παρὰ τοῖς ἔθνεσι μαντεῖα τε και χρηστήρια τόνδε γράφει τον τρόπον IV. 'E μεν - λέγουσι καὶ ι μάγοντες τι 18ii 1 Πλάτων το ταῖς γεννωμέναις ποιότησιν υποκείμενον στοιχεῖον ἐυυρῶν, ην λην καλουσι, πολλῶν ἀπήλ- , λαξε καὶ μεγάλων ποριῶν του φιλοσόφους εμοὶ δε filolδοκουσι πλείονας λυσαι καὶ μείζονας πορίας οι τοτων δαιμόνων γενος ἐν μέσω θεῶν και ἀνθρώπωνα θέντες, και τρόπον τινὰ την κοινωνίαν μῶν συνάγον εἰς ταυτ και συνάπτον ἐξευρόντες, εἴτε μάγων

τῶν περὶ Ζωροάστρην ὁ λόγος ουτός ἐστιν, εἴτε Θράκιος ἀποχρφεως η Αἰγύπτιος, φρυγιος ως τε Μαιρόμεθα ταῖς κατερωθι τελεταῖς ναμεμιγμέναα πολλὰ θνητὰ και πενθιμα τῶν ὀργιαζομένων καιδρωμένων ἱερῶν ορῶντες. Ἐλλήνων δε πιμηρος μεν οεπιφαίνεται κοινῶς ἀμφοτέροις χρώμενος τοῖς ὀνόμασι καὶ τους θεους ἔστιν τε δαίμονας προσαγορεύων πισίοδος δε καθαρῶς καὶ διωρισμένως πρῶ-3 τον ἐξέθηκε τῶν λογικῶν τέσσαρα γένη θεους, εἶτα

Πλουτάρχου - Περὶ τῶν ἐκλελοιπότων χρηστηρίωνJCap. 12. 16, 13. 14. p. 414.