Eusebii Caesariensis opera, 1

271쪽

216 EUSEBII δαίμονας, εἶτα ηρωας, τυ δ' ἐπὶ πῆσιν, ἀνθρώπους.ων εοικε ποιεῖν την μεταβολην του μὲν χρυσου

γένους εἰς δαίμονας πολλοὐ κἀγαθους των δ' μιθέων εἰς ρωας ἀποκριθέντων 2. Ela ' ξης φησιν υλλα περὶ μεν τούτων ου ἀναγκαῖον ημῆς τ μητρίω διαφέρεσθαι καὶ γὰρ καν πλείων εἴη χρόνος, καν ἐλάττων, καν τεταγμένος, καν ατακτος, ἐν

μεταλλάττει δαίμονος φυχη καὶ ρωος βίος ουδὲν ηττον ἐφ' ω βούλεται δεδείξεται μετὰ μαρτύρων σο id φῶν και παλαιῶν τι φύσει τινές εἰσιν σπερ ἐν μεθορίω θεῶν καὶ ἀνθρώπων δεχόμενα πάθη θνητὰ καὶ μεταβολὰς ἀναγκαίας, ους δαίμονας ορθῶς χεικατὰ νόμον πατέρων γουμένους καὶ νομάζοντας σέβεσθαι nTούτοις μεθ' τερα ἐπιλέγει si V μεν ουν ἐφεστάναι τοῖς χρηστηρίοις μη θερος, οἷς ἀπηλλάχθαι των περὶ γην προσηκόν ἐστιν, αλλὰ δαίμονας πηρέτας θεῶν, οὐ δοκεῖ μοι κακῶς ἀξιου-

σθαι --τοῖς δαίμοσι τούτοις, μονονουχὶ δραχμην βλαμβάνοντας ἐκ των ἐπων των Ἐμπεδοκλέους, αμαρ τίας καὶ ατας καὶ πλάνας θεηλάτους ἐπιφέρειν, τεθλευτῶντας δε καὶ θανάτους σπερ ἀνθρωπων υποροτίθεσθαι, θρασύτερον γοῶμαι καὶ βαρβαρικώτερον 3. α πάλιν προστίθησι τοῖς εἰρημένοις ταλα β

' Ἐμὶ γὰρ ως ἐν ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν ἀρετης

διαφοραὶ καὶ του παθητικο καὶ ἀλόγου τοι μενἀσθενες καὶ ἀμαυρόν ἐστι λείψανον, ως περίττωμμ, τοῖς δε πολυ καὶ δυσκατάσβεστον ἔνεστιν, ων ἴχνη καὶ σύμβολα πολλαχου θυσίαι τε καὶ τελεταὶ καὶ μυ- λθολογίαι σώζουσι καὶ διαφυλάττουσι διεσπαρμέναι. καὶ περὶ μὲν ων μυστικῶν, ἐν οἷς τὰς μεγίστος

272쪽

εμφάσεις καὶ διαφάσεις λαβεῖν ἔστι της περὶ δαιμόνων ἀληθείας, εὐστομά μοι κείσθω καθ' υρόδοτον εορτὰς δε καὶ θυσίας, σπερ μέρας αποφράδας καὶ σκυθρωπὰς ἐν α μοφαγίαι καὶ διασπασμοὶ νη-

στεῖαί τε καὶ κοπετοὶ πολλαχο δε πάλιν αἰσχρολογίαι προς ἱεροῖς, μανίαι τε ἄλλαι ὀρινόμεναι ριψα, χεν συν κώνω', θεῶν μεν ουδενὶ δαιμόνων δὲ

φαύλων ποτροπης νεκα φησαιμ' αν τελεῖσθαι παραμυθια καὶ τὰς πάλαι ποιουμένας ανθρωποθυ-iὐσίας οὐτε θωὐς ἀπαιτεῖν η προσδέχεσθαι πιθανόν ἐστιν, ουτε μάτηνῶν ἐδέχοντο βασιλεῖς καὶ στρατηγοὶ παῖδας αυτῶν ἐπιδιδόντες καὶ καταρχόμενοι καὶ 1σφάπτοντες, ἀλλα χαλεπῶν καὶ δυστροπων οργὰς καὶ βαρυθυμιας αφοσιούμενοι καὶ ἀποπιμπλάντες αλαστό- i5 ρων, ἐνίων δὲ μανικους ἔρωτας, ου δυναμενων οὐδὲ βουλομενων σώμασι καὶ δια σωμάτωω μιλεῖν. αλλ'

ἄσπερ ρακλῆς Οἰχαλίαν ἐπολιόρκει δια παρθένον,ούτω πολλάκις ἰσχυροὶ καὶ βίαιοι δαίμονες ἐααιτού- μενοι ψυχην ανθρωπίνην περιεχομένην σώματι λοι- α μούς τε πόλεσι καὶ γης ἀφορίας ἐπάγουσι, καὶ πολε- μους καὶ στάσεις ταράττουσιν, ἄχρις ου λάβωσι καὶ τύχωσιν ου ἐρῶσι '4. Σαφῶς δια τουτων ο προδηλωθεὶς φιλόσοφος uni οτι δαίμοσι πονηροῖς τα προειρημενα κατὰ πάσας τὰς 25 πόλεις ἐπετελεῖτο παρέστησεν. εἰ δὲ καί τινες ησαν ἐν τούτοις, ως φασιν, ἀγαθοὶ την φύσιν η καὶ θεοὶ, ish, τι χρην θεραπεύειν τους φαύλους, προς τῶν ἀγαθῶν ἀπελαύνεσθαι αυτους δέον 5. εἰ γαρ δη τινες σαναυτοῖς ἀγαθοὶ προστάται, τούτοις ἐπιθαρσο ταὐτοaρ μηδεν τῶν χειρόνων χρην δηπου φροντίζειν, καὶ διασωφρόνων λόγων τε καὶ σχῶν, ἀλλα μη δι αἰσχρορρημοσυνῶν τὰς ἐναντίας ἀποτρέπεσθαι δυνάμεις

273쪽

6. τε δε τούτων μεν οὐδε ἔπραττον, βίω δ' αἰσχρω καὶ ἀκολάστω καὶ ρημασιν ἀσέμνοις ώμοφαγίαις

τε καὶ διασπασμοῖς καὶ ἀνθρωποθυσίαις τοῖς πονη- , ροῖς δαίμοσιν καθικέτευον, πως καὶ δυνατον ν αυ- τους τα τοιαίτα δρωντας, καὶ τα τοῖς φαύλοις κεχαρισμένα διαπραττομένους τω ἐπὶ πάντων θεω, ταῖς π αυτον θείαις δυνάμεσιν η λως ἀγαθοῖς τισὶ προσοικειοὐσθαι; . αλλὰ γαρ τοῖς πῶσι πρόδηλον, ὁ τα φίλα τοῖς φαύλοις ἐπιτελῶν οὐκ αν ποτε των ἀγαθῶν γενοιτο προσφιλης - ἄρα θεοῖς, οὐδ' Οἀγαθοῖς δαίμοσιν, μόνοις δε τοῖς φαύλοις ἐλάτρευονοι δεδηλωμένοι. I. ἔτι δε μἀλλον τουτον πιστοίται τον λόγον ὁ Πλούταρχος εν οἷς φησι τὰς μυθικὰς ως περὶ θεῶν διηγησεις λόγους εἶναί τινας περὶ δαιμόνων, τά τε παρ' Ἐλλησιν ἀδόμενα γιγαντικά τινα 15και ιτανικὰ δαιμονικὰ εινα διηγηματα , ως καινο

τέραν ποβάλλειν διάνοιαν. 9 μηποτε ἄρα τοιαυταην τὰ περὶ των προ του κατακλυσμου γιγάντων ἐντο θεία γραφῆ λεγόμενα, τά τε περὶ των τούτους γεγεννηκότων, περὶ, εἴρηται ' ἰδόντες δε οἱ αγγελοι ad του θεολτας θυγατέρας των ανθρώπων οτι καλαί εἰσιν, λαβον αυτοῖς γυναῖκας ἐκ πασῶν ων ἐξελέξαντο ἀφ' ων ἐγενυήθησαν οι γίγαντες οἱ ονομαστοὶ ἐξ αἰωνος 10. εἴποι γαρ αν τις τούτους ἐκείνους εἶναι, καὶ τὰ ἐκείνων πνεύματα παρὰ τοῖς μετὰ ταυτα 25ἀνθρώποις τεθεοποιημένα, και τὰς ἐκείνων μάχας, τάς τε προ αλληλους διαστάσεις, καὶ τους πολέμους. ταὐτ ε ναι τὰ ς περὶ θεῶν μυθευόμενα λέγει δ'ουν ο Πλούταρχος ἐν συνέταξε λόγω Περὶ των χατὰ την σιν καὶ τους Αἰγυπτίων θεούς' αυτοῖς οὐ 'μασι ταὐτα

274쪽

V. Λέλτιον ουν οἱ τα περὶ Τυφῶνα καὶ ΟσιρινuMiκαὶ Ισιν ἱστορούμενα μητε θεῶν πάθη, μήτε ἀνθρώπων, ἀλλα δαιμονων μεγάλων εἶναι νομίζοντες, ους καὶ Πλάτων και Πυθαγόρας καὶ Σενοκράτης καὶ μύ- σιππος, πόμενοι τοι πάλαι θεολόγοις, ἐρρωμενεστώρους ἀνθρωπων λέγουσι γεγονέναι, καὶ πολ τη δυνάμει την φύσιν περφεροντας μῶν, το δε θεῖον ου αμιγες -δε κρατον ἔχοντας, ἀλλα καὶ ψυχῆς φυσει καὶ σώματος αἰσθήσει συνειληχος, ἡδονὴν δε-

10 χομεν και πονον, και σα ταυται γινομεν ταῖς

μεταβολαῖς πάθη τους μεν ἀλλον, τους δ' ηττον ἐπιταράττει γίνονται γὰρ ως ἐν ἀνθρώποις καὶ δαίμοσιν ἀρετῆς διαφοραὶ καὶ κακίας. τὰ γὰρ γιγαντικὰ

και ιτανικὰ παρ' Ἐλλησιν δόμενα, καὶ πολλαί τι- 15 νες ἄθεσμοι πράξεις, και Πυθῶνος αντιτάξεις προς,πόλλωνα, φυγαί τε Λιονύσου καὶ πλάναι Θημητρος, Ουδεν ἀπολείπουσι των σιριακῶν καὶ Τυφωνικῶν, ων παρὰ πασιν ἀνεδην ἐξεστι μυθολογουμένων ἀκούειν οσα τε μυστικοῖς ἱεροῖς παρακαλυπτόμενα καὶ α τελεταῖς αρρητα διασώζεται καὶ ἀθέατα προς τους

θεους μοιον ἔχει λόγον 2. αὶ ἐπιφέρει λέγων ἐξη sitat' Ἐμπεδοκλῆς δε καὶ δίκας φησὶ διδόναι τους δαίμονας λῖν ἐξαμάρτωσιν καὶ πλημμελήσωσιν,

αἰθέριον μεν γάρ σφε μένος πόντονδε διώκει πόντος δε χθονος ουδας ἀπέπτυσε, γαῖα δ' ἐς αὐγας ψελίου ἀκάμαντος - ὁ αἰθέρος ἔμβαλε δίναις αλλος δε ε ἄλλου δέχεται, στυγέουσι δε πάντες 'αχρις ου κολασθέντες αυθις την κατὰ φύσιν χώραν s καὶ τάξιν ἀπολάβωσι. τούτων δὴ και των τοιούτων 188,

275쪽

ἀδελφὰ λέγεσθαί φασι περὶ Τυφῶνος, ἁ δεινὰ μενυπο φθόνου καὶ δυσμενειας εἰργάσατο, πάντα πράγματα ταράξας, ἐνέπλησε δε κακῶν γῆν ομοί τε πα- σαν καὶ θάλασσαν, εἶτα δίκην ἔδωκε 3. αὐτα ὁ Πλουταρχος ἐν τω δηλωθέντι συγ- 5 γράμματι παραθέμενος, καὶ δια πλειόνων ἐξεργασάμενος το λόγον, τὰ παραπληροι καὶ ἐν α' Περὶ

των ἐκλελοιπότων χρηστηρίων' οὐτον ἱστορεῖ τον τρόπον

, ' Ἐκεῖνος ουν την μαντικην ἀνῆγεν εἰς δαίμο- id νας, πλεῖστον δὲ Βελφῶν λόγον εἶχε, καὶ των λεγομένων περὶ τον ιονυσον ἐνταυθα καὶ δρωμένων

' ιερῶν ουδενὸς ἀνηκοος ην, αλλὰ κἀκεῖνα δαιμόνων ἔφασκεν εἶναι πάθη μεγάλα, καὶ ταῶτα δη τὰ περὶ την Πυθίαν τω δε ἀποκτείναντι μήτε ἐννέα ἐτῶν, εμητε εἰς τὰ Τέμπη γενέσθαι την φυγην, ἀλλ' ἐκπεσόντα ἐλθεῖν εἰς τερον κόσμον ' στερον δ' ἐκεῖθεν ἐνιαυτῶν μεγάλων ἐννέα περιόδοις ἀγῶν γενόμενον, καὶ Φοῖβον ς ἀληθῶς κατελθόντα το χρηστηριον παραλαβεῖν, τέως - Θέμιδος φυλασσόμενον ουτω mἔχειν καὶ τὰ Τυφωνικὰ καὶ τὰ ιτανικὰ δαιμόνων μάχας γεγονέναι προς δαίμονας, εἶτα φυγὰς των κρατηθέντων η δίκας πο θεολτων 'ξαμαρτόντων, οἷα Τυφών τε λέγεται περὶ Οσιριν 'ξαμαρτεῖν καὶ μόνος περὶ Ουρανόν ων ἀμαυρότεραι γεγόνασιν α, αἱ τιμαὶ παρ μῖν η παντάπασιν ἐκλελοίπασι, μετασταντων εἰς τερον κόσμον ἐπει καὶ Σολυμους πυνθανομαι, τους Λυκίων προσοίκους, ἐν τοῖς μάλιστα τιμῶν - Κρόνον ἐπεὶ δε ἀποκτείνας τους αρχηγέτας αυτων ρσαλ- και Αρυτον και οσιβιν, ο

276쪽

ἔφυγε, καὶ μετεχώρησεν ποιδηποτε-τωτο γὰρ οὐκ ἔχουσιν εἰπεῖν - ἐκεῖνον μεν ἀμεληθῆναι, τους δεπερι τον υρσαλον σκιροὐ θεοὐ προσαγορεύεσθαι, καὶ τὰς κατάρας ἐπὶ τούτων ποιεῖσθαι δημοσία καὶ ἰδία Λυκίους τούτοις μεν ουν ομοια πολλὰ λαβεῖν

ἔστιν ἐκ των μυθολογουμένων. εἰ δε τοῖς νενομισμένοις των θεῶν ονομασι δαίμονας τινας καλοῶμεν Ου θαυμαστέον, εἶπεν ὁ ξενος ω γαρ καστος θεωsiae

συντέτακται, καὶ ου της δυνάμεως μετείληχεν, ἀπο1 τούτου φιλεῖ καλεῖσθαι καὶ γὰρ μῶν ὁ μεν τίς ἐστι Λως ο δευθηναῖος, ο δε πολλώνιος, ηυιονύσιος η ρμαῖος. λλ' ἔνιοι μεν ορθῶς κατὰ τύχην ἐκλήθησαν, οι δε πολλοὶ μηδεν προσηκουσας, αλλ' ἐνηλλαγμένας ἐκτησαντο θεῶν παρωνυμίας. 1s A. Toσαὐθ ο Πλούταρχος ἐν οἷς ἐσπούδασε Περὶ των ἐκλελοιπότων χρηστηρίων ζ' προς τοῖς ἄλλοις καιθνησκειν παριστὰς τους δαίμονας, ο καὶ αυτὸ κατὰ ,- τον δέοντα καιρον παραθήσομαι. 5. τέως δε φέρε

συλλεξώμεθα σα ἄλλα περι η των ἀγαθῶν, ως 20 φησι, δαιμόνων δυνάμεως τε καὶ ἐνεργείας αυθις ὁ την καν μῶν συσκευην πεποιημένος ἐν οἷς πώγραψε Περὶ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας ἐκτίθεται μάλιστα γὰρ αυτῶ καὶ νυν ἄσπερ υν καὶ πολλάκις μάρτυρι χρησομαι καὶ ἐλέγχω της περι υς πολαμ- α βάνουσι θεοῖς πλάνης, ως αν ἐκ των οἰκείωυ βελῶν

καὶ τοξευμάτων βαλλόμενοι καταισχύνοιντο. i. ου- τως γὰρ καὶ γένοιτ αν μῖν ἐξ αυτῶν τῶν τοῖς θεοῖς προσφιλῶν, και ὁ και ευσεβῶν νενομισμένων, ἀκρι- mJβῶς τε τον περ τῶν οἰκείων λόγον διηρευνηκότων γλανελλιπης και παραίτητος η τῶν προκειμένων ἀπόδειξις. 7. γράφει δε αὐτα ὁ δεδηλωμένος ἐν οἷς ἐπεγραψε Περι της ἐκ λογίων φιλοσοφίας ' ἔνθα

277쪽

ἐπομνυμενός τε αυτὸς καὶ παραγγέλλων κρύπτειν καὶμ εἰς πολλους ἐκφέρειν τα λεχθησόμενα. . τίνα δεην τα τοιαῶτα τον Πἀναυιονύσου φησὶ θεράποντα εἶναι, τοίτον δε των γαθων οντα δαιμόνων ἐπιφα 5 νέντα ποτε τοῖς κατ ἀγρὸν γεωπονοῶσι τί χρηναγα νήντα παρασχεῖν η πάντως ἀγαθο τινὸς παρουσίαν τοις της θεοφανείας το ἀγαθοεκατηξιωμένοις; . αρ' ουν ὁπηρξεν αγαθόν τι τοῖς θεαταῖς του ἀγαθο δαίμονος, η κακὸν εἰληχασι δαίμονα, ἔργω 10της πείρας ησθημενοι φησὶ γοῶν ὁ θαυμάσιος μάρτυς τους της ἀγαθῆς ταύτης θέας ηυωμένους ἄθρουν

θάνατον ὁπομεῖναι λέγων δεiiso, VI. Ἐδ δε και ἐν ἄλλοις οι με θεράποντές τινων ἀνεδείχθησαν, ς ὁ Παν οὐ Λιονυσου δε δη- 15λωκε δε τοὐτο ὁ εν Βραγχίδαις Ἀπόλλων δια τούτων.

εννέα γαρ ευρέθησαν ποθανόντες πυνθανομένωνουν των τον ἀγρὸν οἰκούντων την αἰτίαν ἔχρησεν

ὁ θεὸς

χρυσόκερως βλοσυροῖο Βιωνυσου θεράπων Πὰν ροβαίνων ληεντα κατ οὐρεα, χειρὶ κραταιῆράβδον ἔχεν, τέρη δε λιγυ πνείουσα εμαρπτε συριγγα γλαφυρὴν με φρσι δὲ θυμον θελγεν Odυ ὁ συρίξας μελος ανέρας ἐπτοίησενυλοτόμους πάντας θάμβος δ' ἐχεν εἰσορόωντας ,

δαίμονος ορνυμένου κρυερον δέμας οἰστρηεντος. καί νυ κε παντας ἔμαρψε τέλος κρυερου θανάτοιο, εἰ μη οἱ κότον αινον ἐνὶ στηθεσσιν ἔχουσα Αρτεμις ἀγροτέρη παμεν μένεος κρατεροῖο,

ην και χρη λίσσεσθ ῖνα σοι γίγνη ἐπαρωγός suu 2 'Aκηκοας οἷα οὐ δαίμονος, ου φησιν αγαθοῶ, το τε σχημα καὶ τὰς πράξεις ὁ ἐν Βραγχίδαις ἐδίδαξεν πόλλων θέα δη καὶ των λοιπῶν τὰ γενναῖα

278쪽

κατορθωματα, ν δ ενεκα την ουράνιον ἀπολελοιπότες διατριβην την συν ἀνθρώποις ἀντικαUλλάξαντο. 3. πάντως δήπου χρῆν αυτοὐ σωφροσύνης κατάρχειν, καὶ τὰ λυσιτελῆ καὶ ωφέλιμα τοῖς ἀνθρώ- ποις ἡποτίθεσθαι οἱ δε τούτων με -δέν' ἄκουε δ' ἷα ἐκφαίνει ὁ τα ἀρρητότερα των ἀρρητων διηρορευνηκὼς καὶ των απορρήτων ἀξιωθεὶς της γνώσεως.

4 τοτε μεν ουν τινὰ των ἀγαθῶν τούτων δαιμόνων isi, φησιν ἐρωτικαῖς δυπαθείαις υπηρετεῖ-αι, τοτε

1 ἐτερους τυμπάνοις καὶ αὐλοῖς καὶ θηλειῶν πατάγοις χαίρειν, αλλους δε α πάλιν μάχαις και πολέμοις ἀγάλλεσθαι, καὶ κυνηγεσίοις την'υρτεμιν καὶ τοῖς ἀπο γης καρποῖς την Ληώ θρηιεῖν δὲ τοὐπισι-

ριν εἰσέτι νυν την μιν καὶ τον πολλω μαντευε - 15 σθαι. τοιαίται ν φασιν αγαθων δαιμονων αἱ εἰς

ανθρώπους ἀφέλειαι Μεχου δε καὶ τούτων τὰς αποδείξεις ἄουδεν ἐν ἀθανάτοισι θεοις ποτὲ δια μάταιον δ' Ουδ' ἄκραντον ἔλεξε σοφοῖς Ἐκάτη θεοφήταις ἀλλ' ἀπο παγκράτοιο νόου πατρόθεν κατιουσα αἰελαληθεδε σελαγίζεται, αμφὶ ε μητις εμπεδος ἀρρήκτοισι μένει λογίοις βεβαυῖα. δεσμαε υν κλήcὰ θεὴν γαρ αγεις με τοσήνδε, ὀσση ψυχῶσαι πανυπέρτατον ηρκεσα κόσμον.

25 2. καὶ μήποτε δια τουτο τρίμορφος τριμερής τε καὶ ἡ ψυχή ταύτης δε το μεν θυμοειδες, τὸ ἡ ἐπιθυμητικόν οθεν καὶ προς τὰ ἐρωτικὰ καλεῖται. ταῶτα οὐκ ἐμὰ μήτοι νομίσης, του δε προειρημένου συγγραφέως ἀκήκοας ου πάλιν ἐστὶ καὶ ταὐταs 3. Πάνυ δε με θράττει πῶς ς κρείττους παρακαλούμενοι ἐπιτάττονται, χείρους καὶ δίκαιον εἶναι ἀξιοῶντες τον θεράποντα, τἄδικα αυτοὶ κελευσθέντες δρῶν πομένουσι, καὶ καθαρω μὲν μη οντι

279쪽

4. υροις - , καὶ ταῶτα ἐν τη Προς Ανεβῶτον Αἰγύπτιον του αὐτο ἐπιστολp. ἐν δὲ τ προ- ελεχθείση πραγματεία Περὶ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας προστίθησι τοῖς εἰρημένοις λέγων δε' ι μην- τι εκάστω ἐπιτέτακτα αυτοὶ δεδηλώκασιν, σπερ ὁ Λιδυμαῖος δια τούτων ' ην δ' η πευσις εἰ δεῖ ὁμοσα τω ἐπαγαγόντι το ορκον ' Dμητερ μεν μακάρων μέλεται ιτηνίδι μίνι αυλοὶ καὶ τυπάνων πάταγοι καὶ θῆλυς ομιλος Παλλάδι δ' υπήληκι μόθοι καὶ δῆρις νυους,

καὶ βαλίαις σκυλάκεσσι βαθυσκοπέλους ανα πρῶνας

μαστεύειν οἴστροισιν έον πόσιν ἀβρον πισιριν.6 ει δη-- αυλοὶ καὶ τυπάνων πάταγοι καὶ θῆλυς ει,δμιλος' μέλεται ρ μητρὶ των θεῶν, ἀσκητέον δὴ

ταῶτα πάσης ρετῆς ἀφεμένους, οτι μηδεν σωφροσύ- ωης μηδέ τινος αλλης θεοφιλοῶς πράξεως μέλεται τρπροειρημένη, ως καὶ τη Ἀθηνα μόθοι καὶ μάχαι καὶ πόλεμοι, αλλ' οὐκ εἰρήνη καὶ τα ἐν εἰρήνη πράγματα αδ καὶ τη Λητωχι δε κούρη, φυρτέμιδι, μελέσθωμαι

βαλίαι σκύλακες, δια το κατ αγροῖς κυνηγον ουσαν τοῖς θηρσὶ πολεμεῖν, ς καὶ ταῖς ἄλλαις τα κατειλεγμένα. τί ουν δὴ αὐτα προ τον θεοφιλῆ καὶ μακάριον συντείνοι αν βίον ἐπίσκεψαι δε πότερα σοι ad

θείας εἶναι δοκεῖ φύσεως, ἡ φαύλης καὶ μοχθηρο- τατης, τὐεξῆς ἐπιλεγόμενα iuri VIII. V υρθῶς και τούτο ὁ Ῥόδιος Πυθαγόρας

280쪽

ἀπεφηνατο, τι ου ηδονται κλyζόμενοι ἐπὶ ταῖς 1153 θυσίαις θεοὶ, νάγκ δε τινι κολουθίας συρόμενοι παραγίνονται, καὶ οι μεν,ἀλλον, οἱ δεχττον. 2 τι- ,

νε δε καὶ ἄσπερ ἔθος ποι σάμενοι της εαυτῶν πα- ρουοκας ευμαρέστερον φοιτῶσι, καὶ μάλιστα ἐὰν καὶ φύσει γαθοὶ τυγχάνωσιν οι δε καν ἔθος ἔχωσι τοὐπαραγίνεσθαι, βλάβην τινὰ προθυμοῖνται ποιεῖν, καὶ μάλιστα ἐὰν αμελεστερόν τις δοκῆ ναστρεφε - σθαι ἐν τοῖς πράγμασι. ra. του γαρ Πυθαγόρου 1 ταῶτα εἰρηκότος παρετήρησα ἐκ των λογίων αληθές ἐστι τὸ εἰρημένον. πάντες γαρ δι νάγκη φασὶν ἀφῖχθαι, οὐχ απλῶς δε αλλ' οἷον, εἰ χρ οἴτω φάναι, πειθανάγκην. A. εἴρηται δ' ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐκεῖνα τα της κάτης, δι' ων φησιν ἐπι-a φαίνεινηέριον μετά φέγγος ἀπείριτον ἀστεροπληθες αχραντον πολυ δῶμα θεολλίπον ὴδ' ἐπιβαίνω γαίης ζωοτρόφοιο τεῆς ποθημοσυνσι, πειθοι, ἀρρητων ἐπέων, οἷς δὴ φρένα τέρπειν ' Vθανάτων ἐδάη θνητος βροτός. 5. καὶ πάλινηλυθον εἰσα&υσα τεης πολυφράδμονος εvχῆς, η θνητῶν φύσις ευρε θεῶν ποθημοσύννοι. 6. καὶ ἔτι σαφεστερονά tίπτε δ αεὶ θείοντος α αἰθέρος ωδε χατίζων θειοδάμοις Ἐκάτην με θεην ἐκάλεσσας ἀνάγκαις;

καὶ ἐξῆρ

τους με ἀπορρητοι ἐρέω τυγξιν αστ αιθρης ὐηῖδίως ἀέκοντας ἐπὶ χθόνα δῖαν ἄγεσθαι, iis is τους δε μέσους μεσάτοισιν ἐπεμβεραῶτας ἀήταις, νόσφι πυρος θείοιο, πανομφέας σπερ νείρους, εἰσκρίνεις μερυπεσσιν αεικέα δαίμονας ἔρδων.