Eusebii Caesariensis opera, 1

301쪽

ἐκπεσε , ἀλλα το την ἀλλοτρίαν περιποιησασθαι.

τρόθεν με ἐκ τυραννικοὐ πατρόθεν δε ἐξ ἰδιωτι- κοὐ γενους μίονος ων ἐν τω αἰνίγματι, παρεμφαίνειχ μεν την ἔκτυφον μούσαν, αλλὰ καὶ την μαντιν μαν οτικην, εἴπερ οὐ ρδη μη ου συνήσοντα του αἰνίγματος ο μάντις. 5. εἰ δ' οὐχ ἡπο ἀγνοίας, αλλ' υποτρυφῆς καὶ πονηρίας ἔπαιζε, βαβαὶ οἱα τὰ θεία παμροι ἐστιν. εἰ δ' οὐδε τωτο, ἀλλ' οτι ἐχρην ουτω γενέσθαι, ἀνιερώτατος μεν ουτος λόγων σοφιστικῶν Ἀρτί δ' ομως, εἰ οἴτως χρην γενέσθαι, σὐ ὁ δύστηνος ἐν ελφοῖς καθέζη τὰ κενὰ καὶ μάταια αδων τί δὲ

sis S, λοφελος ἡμῖν τί δε μαινόμεθα οἱ πανταχοθεν της γης ἐπὶ σε διώκοντες τί δε σὐ κνισιας;V6. οιαύτα της Οἰνομαου παρρησίας τὰ η των' γοητων φωρῆς κυνικης οὐκ ἀπηλλαγμενα πικρίας. οὐδε γαρ δαίμονος, μη τι θεοs, τους παρὰ τοῖς Πανέλλησι θαυμαζομένους χρησμοὐς εἶναι βουλεται, γοητων δ' ανδρῶν πλάνας καὶ σοφίσματα ἐπὶ ἀπατητων πολλῶν ἐσκευωρημένα ' ων ἐπείπερ παξ ἐμνή-nσθημεν, οὐδε αν γένοιτο ἐμποδὼν του καὶ ετέρων ἐλέγχων ἐπακοίσαι, καὶ πρώτου γε δ ου φησιν ο αὐτος αυτον πο οὐ Κλαρίου πολλωνος παττσθαι, γραφων δεXXII. ' Ἀλλὰ δη ἔδει τι καὶ μὰς της κωμωδίας, μετασχεῖν καὶ μη σεμνύνεσθαι οὐκ ἐμπεσόντας εἰς την κοινην παραπληξίαν, καὶ την ἐμπορίαν εἰ-iai4 πεῖν, ην καὶ αυτοὶ περὶ σοφίας ἐνεπορευσάμεθα ἐπτης σως, ω Κλάριε, παρὰ σοs' ἔστιν ἐν ρηχῖνος αἴν κηπος υρακλήιος Ναάν ἔχων άλλοντα, πῶσι δρεπόμενος πανημαδον, Ουδ oλιγυται βέβριθε δ' δάτεσιν διηνεκές.

302쪽

2472. εἶ ἐγὼ ἀκουσας ὁ βάκηλος καὶ αὐτος π του μακλέους ἐφυσήθην, καὶ του μακληίου κήπου

θαλλοντος μιοδειον τινα νειροπολων χρωτα διατην ρηχῖνα, καὶ ρηιδίην αυθις ζωὴν δια τον θάλ- λοντα κῆπον. 3. εἶτά μοι ἐπερομένω εἴ μοι συναίρονται οἱ θεοὶ , εἷς τις ἐκ των πολλῶν λέγει, ἐπομνύμε- νει αυτοῖς τους συναιρομένους θεοὐς η μην παρὰ σο ἀκηκοέναι - τολο καλλιστράπω δεδομένον Ποντικω τινὶ ἐμπόρω - ἐγὼ οὐλώς ηκουσα, πῶς 1 οἴειήγανάκτησα, ς δη της αρετης ὐπ' αυτο ἀποστερουμενος ἀλλα καίπερ μως δυσφορῶν ἀνεσκοπούμην τον ἔμπορον, εἰ τι κακεῖνος ἐθάλφθη ὁπλτου

υρακλέους ἐφαίνετο δ ουν κἀκεῖνος πονον τινα

πονεῖν, καὶ κέρδους ἐφίεσθαι, καὶ βίον τινὰ ηδὼν ἐκ 15 τοί κέρδους προσδοκῶν ἁ δ' ἐφαίνετο ὁ ἔμπορος ευσούμενος, οὐκέτι τον χρησμον ἐδεχόμην, οὐδε τον Ηρακλέα, ἀλλ' ἀπηξίουν των αυτῶν κοινωνεῖν, εἴς τε του παρόντας πόνους αυτῶν ἀποβλέπων καὶ τὰς

ἐν ἐλπίδι φάτνας. Ἐ ἀλλ' -δ' ὁ ληστὴς μοιρος ει ἐφαίνετο του χρησμοί, οὐδ' ὁ στρατιώτης, οὐδ' ἐρῶν ἀνὴρ, ουδ' ἐρῶσα γυνὴ Οὐδε κόλαξ, οὐδε ὐήτωρ, οὐδε συκοφάντης. κάστω γὰρ ς ἐπιθυμεῖ ἡγεῖσθαιμεν τον πονον, προσδοκάσθαι δε την εὐφροσύνην ' 7. αὐτ εκθεμενος εὐεις ἐπισυνάπτει ς καὶει δεύτερον ἐρωτήσας καὶ τρίτον οὐδεν εἰδότας ἔγνω τοὐς θαυμασιους, μόνω δε- της ἀσαφείας σκότωτην σφῶν ἄγνοιαν ἐπικρύπτοντας λέγει οὐνXXIII. Ἐπεὶ δέ μοι τα της ἐμπορίας δη προοδολην, ανδρος δε ἔδει το ξεναγωγήσοντος ἐπὶ τὴνNisi

3 σοφίαν, πορος δε ἐφαίνετο Ουτος σε ἐδεόμην καὶ τούτου γενέσθαι ἐνδείκτην

303쪽

2. τί φης; εἰ δ ἀγαλματοποιός τις η ζωγράφος ἐπε- μουν γενέσθαι καὶ διδασκάλους ζητουν, αρά μοιηρκει ἀκουσαι 'εν τε τοῖσιν ευπελέεσσιν , ἀλλ' υκ 5b αν μαίνεσθαι εἶπον τοι λέγοντα; 3 αλλὰ τουτο μεν

ἴσως ου ἱκανὰς ει διανοησαι, ἀσαφειαν γὰρ ἔχε πολ- λην τὰ ἀνθρώπεια θη που δέ μοι ἐκ Κολοφῶνος ἄμεινον πορευεσθαι, ουκα ουτως ἀφανες τω θεω, εὐτανυστρόφοιο λῶας σφενδόνης εἰς ἀνηρ οχῆνας ναρίζειν βολαῖσιν ασπετους ποιηβορους. si27J τους δε ἀσπέτους ποιηβόρου χηνας τίς μοι μηνυσειο τί ποτε λέγουσι τίς δε την τανυστροφον σφενδόνην ὁ ' φίλοχος, ωδωναῖος, συ ἐν Λελ- φοῖς εἰ γενοίμην, ου ἀπάγξ που ἀπελθὼν τ τα- 15 νυστρόφω σφενδόν μετὰ του διανοητου ποιη-

ματος

4 υλλὰ γὰρ τουτων ωδε ἐληλεγμένων ρασυνιδεῖν αυθις ἄνωθεν πως τους παλαιτάτους χρη- σμους τους ἐν ελφοις ο αυτος ἀπελέγχει, τους δη 20 μάλιστα ἐν ταῖς Ἐλληνικαῖς ἱστορίαις θαυμαζομένους. 5. 'Πολυς ηυ ὁ Περσῶν στρατος πλισμένος κατὰ θηναίων, ουδ ην τις αυτοῖς ἄλλη σωτηρίας ἐλπὶς η μόνος ὁ θεός ο δη τουτον οστις ην ου εὐδότε τον πάτριον ἀρωγον ἐπεκαλουντο ο ἐν Λελ- 25φοῖς πόλλων ουτος ν. 6. τί ουν ὁ θαυμαστὸς Ου- τος αρά γε των οἰκείων υπερεμάχει δρα λοιβης καὶ . κνίσης ἐμέμνητο καὶ ων αυτ συνήθως ἐτέλουν τὰς ἐκατόμβας ἐπιθυοντες ουμενουν. Ἀλλὰ τί φησιν;

φευγειν, καὶ φευγειν ξυλινον τεῖχος παρασκευασαμώδεονους, υτ το ναυτικον δηλῶν, δι' ου μόνου φησὶν αυτους σωθησεσθαι της πόλεως ἐμπρησθείσης. 7.

304쪽

μεγάλης θεου βοηθείας. εἶτα πολιορκίαν ου μόνον των ἄλλων κατὰ την πόλιν οἰκοδομημάτων, ἀλλα καὶ

αυτῶν των τοῖς θεοῖς φιερωμενων προλεγειν δῆθεν προσποιεῖται τοὐτο δε καὶ δίχα χρησμολτοῖς ἀσιν

ἐκ της των πολεμιων φόδου προσδοκῶν υ 'Eἰκότα δητα ποιῶν συγγραφευς διαπαίζει πάλιν την Ἐλληνικην ἀπάτην ἐξελεγχων ἐν τούτοις XXIV V υλλα τα με τοιαύτα ἴσως ἐθελοκάκου 'τινός εστιν, κεῖνα δε ει μαλλον εἰς την κρίσιν 10 προαγειν τὰ προς Αθηναίους καὶ δη λεγέσθω ταπρος θηναίους

μέλεοι, τί κάθησθε πόλιν φυγε ἔσχατα γαίης' ουτ γαλη κεφαλὴ μένε εμπεδος οἰτε το σῶμα, ου χέρες, ουδε ποδες νέατοι κατα γάρ μιν ἐρείψει

15 'υ τε και οξυς υρης συριηγενες ἄρμα διώκω πολλα ε τῆ απολεῖ πυργώματα καὶ κατερείψει πολλους ὁ θανατων νηους μαλερω πυρὶ δώσει οῖ που νυν ἱδρῶτι ρεουμενο εστήκασιν, δείματι παλλόμενοι.

2 2. ἰδου δη σοι το προς Ἀθηναίους λόγιον ηπου τι μαντικον ενεστι συ γὰρ υτως ἐθάρρεις αυτ νὴ Αία, φαίη τις αν εἰ δε προσθείη δ δεομενων βοηθεῖν αυτοῖς ἐπιλεγεται, γνωσθήσεται. ἰδού δη προσκείσθω, que oυ δύναται Παλλα Λί λυμπιον ξιλάσασθαι, λισσομένη πολλοισι λόγοις σοι ὁ τό ν αὐτις επος ἐρέω, ἀδάμαντι πελάσσας

των αλλων γαρ αλισκομένων τειχος ριτογενει ξυλινον διδο ευρύοπα Ζευς 30 μουνον απορθητον τελέθειν, το σε τέκνα τ ονησει' 'μηdε συο ἱπποσυνην τε μένειν και πεζον ιόντα, νωτον ἐπιστρέψας ετ τοί ποτε καντίος σται.

θείη Σαλαμὶς ἀπολεῖς ὁ σὐ τέκνα γυναικῶν, 2Πὶη που σκιδνaμένης ημήτερος η συνιούσης.

305쪽

3,3 αξιός τέ σοι ὁ Ζευς του Λιος, ω υί του ιός ἀλλα καὶ η θην της θηνῆς, ω της θηνῆς αδελφέ' η τε σπουδ αυτη καὶ Ἀντισπουδία ἐπιπρέπει τω πατρὶ καὶ τη θυγατρὶ μῶλλον δε τοῖς θεοῖς τε υλύμπιος ουτος ο την μίαν ταυτηνελεῖν πόλιν ἀσθενῶν, εἰ μη ἀπο Σούσων ἐπάγοι αυτητον ἄπειρον ἐκεῖνον στρατον, μέγας τις ἄρα ν καὶ b την του παντος κυρείαν ἔχων, καὶ πιθανος ἄμα ἐκ μεν της Ἀσίας εἰς την υρώπην κινῶν ἔθνη τοσαυ- τα, ἐν δε τηχυρώπη μίαν πόλιν ἀνατρέψαι ἀδύνα- ρτος ων. 4. καὶ συ δε ὁ τολμηρος ἄμα καὶ ἐπὶ τω μηδενὶ ιψοκίνδυνος, - οἰμώζεις; εἶπον - ἄνθρωποι, περίν η Παλλὰς ου δύναται-υλύμπιον ἐυλάσασθαι ' του τοῖς ἀνθρώποις μηνιεν ὁ Ζευς, ἀλλα τοῖς λωοις καὶ τοῖς ξύλοις ' κἄπειτα - μεν ους ἀνθρώπους ἔσωζες , ὁ δε τὰ οἰκοδομηματα ἐνεπίμπρα

ἐπακτω πυρί; ου γαρ ηὐαυτῶ κεραυνος τηνικαυτα. b. η μη τι μῆλλον μεῖς τολμηροί τε ἐσμεν καὶ ὐιψοκίνδυνοι, ου ἐπιτρεποντες μῖν ουτ φληναφεῖν.

πῶς δε, ω μάντι, τι με η θείη Σαλαμὶς ἀπολεῖπτέκνα γυναικῶν ηδεις, πότερα δε σκιδναμένης η' μητερος η συνιούσης Ουκέ ηδεις πῶς δε ουδὰ τολοηδεις, τι τὰ τέκνα τῶν γυναικῶν εἴποι μεν αν τις εἶναι καὶ τὰ οἰκεῖα, εἴποι δ' ἀν καὶ τὰ πολέμια, αἰσθόμενος του κακοτεχνήματος; . περιμένειν δε δειπτο ἀποβησόμενον ἔν γὰρ δεῖ τι τούτων ἀποβησεσθαι. η γάρ τοι Σαλαμὶς η θείη ουδὲ ηττωμένων ἀφήρμοροοεν αν, ως εἰς οἶκτον ουτως ἐπιφωνουμένη η τε μέλλουσα τῶν νηῶν μάχη, ητοι που σκιδναμένης - μήτερος η συνιούσης, καταπέπλασται τη ποιητικὴ σεμνολογία, ῖνα γένηται μάντευμα ἀφώρατον -- φισμῶ καὶ μηδευεις καταφανες η, τι ἐν χειμῶν.

306쪽

μάχη ναυτικτου συνίσταται. 7. δη δε οὐδε η τραγωδία αφανης, οὐδε οι θεοὶ ἐπεισκυκλούμενοι, ὁ μενίκετεπιων, ὁ δε - κατακαμπτόμενος χρήσιμοι τω μέλλοντι καὶ τῆ του πολέμου παραδοξω ροπῆ, ο μενε σωζομμοις, ὁ δ' ἀπολλυμένοις εἴτε γαρ σώζοιντο, ἰδ αἱ της Παλλάδος λιταὶ προμεμηνυνται, ἱκαναὶ 2i8iουσαι κάμψαι την του ιο οργην εἴτε καὶ μη, οὐδετο- τω μάντει κατασκευαστον - γα δύναται

Παλλας τον - Φλάσασθαι προς τε τας μι--1 κους τύχας ὁ τεχνίτης ἐκέρασε το λόγιον, ς δη του-ος τῆ με την αυτου πρόθεσιν ἐκτελέσαντος, τηδε την δέησιν της θυγατρος ου περιφρονήσαντος. 8 τα τε πυργώματα τι πολλα ἀπολεῖται, εἰ μετὰ ναρθηκων, ἀλλα μη μετὰ σιδήρου καὶ πυρος ἐπίεσαν,1 τάχα αν ψευδος ν οποτε καὶ μετὰ ναρθηκων ἔπραξαν αν τι πάντως οἱ τοσοὐτοι ἀλλ' ἐγω, φησὶν, ἐα- , ευρον το ξύλινον τεῖχος το μόνον ἀπόρθητον συμ- βούλευμα - γε, ἀλλ' ο μάντευμα, οὐκ ἀπεοι-

ἡ φευγειν, μηδὲ ιενειν, μηὁ αἰδεῖσθαι κακος εἶναι. 9 ό ροῶν ἐπιλυσάμενος ἐκεῖνο το αἴνιγμα ου χείρωνην σου κατιδεῖν, τι η των Αθηναίων πόλις πρόφασις ν τω Πέρση της δοὐ, καὶ η πασα ἔλασις ἐπὶ ταύτην πρώτην τε καὶ ἐξοχωτάτην ἐγένετο, ἐπεὶ καὶει ὁ ἄμαντις αὐτος ἐγ-το- αἰσθόμενος καὶ τον Αθηναῖον αν, - μόνον τον Λυδον, ἐκέλευον φεύγειν νῶτα ἐπιστρέψαντα ἔτι γάρ ποτε καντίος ἔσται

πολλη γὰρ ἱπποσύνη καὶ πεζος ἐπέρχεται. 10. τι δε ναυσὶν, ἀλλ' ου κατ ηπειρον καὶ γὰρ ην γελοῖονω ἔχοντας ναυτικον καὶ ἐπὶ θαλάσσης κατοικοῶντας μηου πασσυδὶ σκευωρησαμένους καὶ τροφὰς οσας εἶχον

307쪽

252 USEBII συνεμβαλλομένους σώζεσθαι, παραδόντας τοι βουλομένοις την γῆν. 11. αὐτα μεν ουν τα προς θηναίους ἀσθενῆ δε σφόδρα καὶ καταγελαστα τὰ προς Λακεδαιμονίους.

ἡτοι γα πῆσα φησὶν, η πόλις πολιορκηθήσεται, ὴ s

in I ἀαoλωλότα του βασιλέα πενθήσει τοὐτο δ εξ απαν- τος εἰκος ην παντί, στοχάζεσθαι, το τοι τόδε τόδε συμβήσεσθαι. 42 ἀλλ' οὐδηπου θεολην μάντευμα δε πως ἀμφιβάλλειν γνοία του μέλλοντος, βοηθεῖν δέον καὶ σωτῆρα των Ελλήνων ἐν καιρῶ οπαραφαίνεσθαι, καὶ μἀλλον την κατὰ των ἐχθρῶν καὶ βαρβάρων νικην τοις Ελλησιν αν οἰκείοις φίλοις προξενεῖν εἰ δε η τουτο δυνατος ην, καν τομη παθεῖν αυτοὐς, μηδ' ἀλῶναι παρέχειν. ὁ δεχυδετosto, αλλ' οὐδ οπως αὐτοις τὰ της ηττης περιστη δεοσεται γινώσκει. δι καὶ προς ταῶτα οἷ φησιν ἔλεγχος ἄκουε, ibi XXV. ' 'Aλλ' ο δεῖ Λακεδαιμονίοις, φήσεις, ταυτον παραινεῖν ἀληθῆ λέγεις. ου γὰρ πιστασο,

σοφιστὰ οἷ χωρήσει τὰ της Σπάρτης σπερ τὰ οτης ττικῆς ἐδεδοίκεις ουν μηχυ με κελευσθς αυ- τοὐς φευγειν, κἄπειτα ι με φευγοιεν, οι δε ηἐπέλθοιεν. 2. ἐπεὶ ουν ἔδει τι λέγειν, λως εἶπας τοῖς Λακεδαιμονίοις υμῖν, ω Σπάρτης οἰκήτορες ευρυχόροιο, βὴ μέγα ἄστυ ερικυδες, ἀνδράσι Περσείδοι πέρσεται,4 το μεν ουχὶ, φ' μακλεος δε γενέθλης πενθήσει βασιλη φθίμενον Λακεδαίμονος ουρος.

o. πάλιν ὁ ἀμαντευτότατος σύνδεσμος αλλ' ἐῶμεν αὐτον, ως η δὶς περὶ του αὐτοί σοι ἐπιπηδῶντες ολαχθεῖς αμα καὶ ἄποροι δοκῶμεν εἶναι, τὰ δε λοιπὰ ἐπισκοπῶμεν. 4 ει σε με ἀπέβλεπον ἄπαντες ἐν

308쪽

PRΑΕΡ. EVANG. V. 25. 26.

τηλικούτω κινδύνω, σωδ αυτοῖς καὶ των μελλόντων μηνυτης καὶ των ποιητέων σθα σύμβουλος καὶ σεμεν ἐκεῖνοι πιστόν, ωδ αυτούς ἐπέπεισο λιθίους εἶναι, καὶ ὁ καθεστὼς καιρος ὁτι ἱκανὰ ην ἄγειν και τραχηλίζειν τοὐς ἀβελτερους ου μόνον εἰς ελφικὰ καὶ ωδωναῖα σοφιστήρια, αλλ' δη καὶ ἐπὶ τὰ ὀρνιθομαντεια καὶ ἀλευρομαντεῖα καὶ τοὐς ἐγγαστριμύθους. . πιστοὶ δε ου μόνον οἱ θεοὶ τηνικαῶτα, αλλ' δη καὶ αἱ γαλαῖ καὶ αἱ κορῶναι καὶ τὰ καθύ-

10 πνια παραπταίσματα. χυκουν δηλον τι υτ αν

αμφότερα ἀλλον ἐδέξαντο η το τερον ουτ αν τομεῖζον αντὶ του μείονος μεῖον δὲ εἶναι ἔνα αντὶ πάντων πεσεῖν τον βασιλεα i. μετὰ μεν δη της πόλεως πιπτούσης Ουδεμία οὐδ' αὐτ αποφυγη εἰ δ' i αυτὸς ἄλλη πη τάττοιτο, τάχα αν τι καὶ παράδοξον γενοιτο λείπεται δη τοῖς αὐτα λογιζομενους τον μεν βασιλέα πέμψαι προσπολεμήσοντα αυτοὐς δε οἴκοι μενοντας ἐξω κινδύνων καραδοκεῖν. 7 τω μεν ν με ολίγων ἐναντίω ἱσταμένω προ τον ἄπειρον

roὁχλον ὀλεθρος προφανης η δε Σπάρτη ἀνοχὰς εἶχε

του φοβου καὶ παραδόξους ἐλπίδας. μηδεν δε ηττον )0iἀφώρατον εἶναι το σόφισμα καὶ διαφυγούσης και ἀλούσης. 4. τί δη ποτε ὁτι υκ Φητο, Λία εἰ ὁ βασιλεὐ ἀποθάνοι, η πόλις σωθήσεται, αλλ' τι 25 η μόνος ἀπολειται σύμπασα πόλις τοίτο δε ἐνεκατέρω ἀνεύθυνον, και μόνου αυτο ἀπολουμένου

καὶ μη μόνου. οὐτος δε τύφου καὶ φροσύνης

καρπός.

'Aλλὰ ταυτα με ταύτη οὐκ ἄξιον δε παρελ- ω θεῖν καὶ απερ νιδίοις ἔχρησε πάλιν εὐχομενοι καὶ την παρὰ οὐ θεοὐ συμμαχίαν αἰτοίσιν. XXII. Ἐπαθον δὲ καὶ οἱ Κνίδιοι τούτω προσ- ,

309쪽

εοικος 'Αρπάγου μ' -τοὐς στρατεύσαντος τον γὰρ ἰσθμον τον αυτόθι διακόπτειν ἐπιχειρ ντες και την πόλιν νησοποιεῖν, τα μὲν πρῶτα του ἔργου εἴχοντο,

ἐπεὶ δε αὐτοῖς ἀπηντα η ἐργασία, ἀπαγορεύοντες δρο ηδη χρ - 2 σὐ δε αὐτοῖς εἶπας ευθμον δε μη πυργουτε μηδ' ορυσσετε 'Zεὐ γάρ, ἔθηκε νησον ει κ ἐβουλετο, καὶ οἱ βλακες ἐπείσθησαν και ἀποτραπόμενοι παρ εδωκαν εα-οὐ τω 'Αρπάγω το δε ἐαδιούργημα. ἐπεὶ γὰρ υκ ην βεβαιος αποφυγη ὀρωξασι, τωτου μεν ἔπαυσας ως δε η κελεύων ἔργου ἔχεσθαι παγγέλλη την αποφυγην. 3. τούτω δὲ - - λωον εἶναι μη ὀρύξασι προσετίθεις, ἀλλ' οτι υ δοκε τω Λιι αὐτην νησον εἶναι. ἐν μεν ουν τῆ ποτροπὴ - - τερα ἰσόρροπα, ἐν δὲ τῆ προτροπῆ - διαφευξεσθαι βπροεῖχεν - δη ασφαλε ην τω σοφιστῆ το ἀνατρε- πειν. -τως τε οὐδὲν εἰπὼν ων νεκα σαν ἀφιγμένοι ἀπέπεμψας οἰομένους ἀκηκοέναι τι. 4. αὐτα ληροῶμαι τλα ανες των τε χρώ- των καὶ των χρωμένων ἀπελέγχειν αὐτάρκως, καὶ ποτι μηδε αληθὲς η ἔνθεον ἔστιν ευρεῖν ἐν τοῖς δηλουμένοις. 5 το δὲ κακότροπον του θους εἴτε των πονηρῶν δαιμόνων εἴτε τῶν τα μαντεῖα καθυποκρινομένων ανδρῶν ἴδοις αν, εἰ μάθοις ς καὶ εἰς τον κατ' αλληλων πόλεμον τοῖς χρωμενους αὐτοῖς ηρέθι οζον, εἰρηνης καὶ φιλίας δέον αυτοῖς εἶναι βραβευτάς. 221 6. - μεν ουν Λακεδαιμονίους, αν οἰκείους καὶ φίλους ο ἐν Θελφοῖς πάλιν κατὰ Μεσσηνίων παροξυ νει, τοτ α αυ Μεσσηνίοις κατὰ Λακεδαιμονίων χρα, εἰ πάλιν ουτοι δι ανθρωποθυσίας ίλάσοιντο - νδαίμονας ἄκουε δὲ καὶ τὰ περὶ τούτων i, VII. πικρινε δε τα τοιαύτα η σοφία παρ'

310쪽

ούσα τῆ μαντικρ, καὶ - ἐπιτρέψει αὐτη ς ἔτυχε διαλέγεσθαι, ἄτε δ' των πάντων ἀναψαμένη τα πείσματα καὶ ἐπιθεμένη τα πρεσβεῖα, οὐδ' ἐφήσει ματαίω οντι φ Πυθίω χρῶν οὐτε τουτοις ἴτε Λακε- δαιμονίοις περὶ Μεσσηνίων καὶ της γης, ης εἶχον Μεσσήνιοι πάτη νικήσαντες Λακεδαιμονίους ου σε μάχης μόνον ἐπ ἐφέπειν χερὶ Φοιβος ανωγεν, ἀλλ απάτη με ἔχει γαῖαν Μεσσηνίδα λαός- ταῖς ν αυταῖς τέχναις τις αλώσεται αἷσπερ υπῆρξεν. 10 2. εἰρήνης μαλλον μεμνῆσθαι κελεύει καὶ ὀλιγοδείας καὶ αυταρκείας. οἱ δε που τοῖς Λυκούργου νόμοις κατακοσμούμενοι κον υπο απληστίας καὶ δόξης κενῆς ἐρησόμενοι, ως μὴ δοκοrεν Μεσσηνίων μάχη λείπεσθαι , ἐν νομοι καρτερικοῖς τεθραφθαι δοκοῶντες. i5 3. εἰ δέ γε οἱ ἐν καρτερικοῖς σαν νόμοις οὐτω τεθραμμένοι, ἐκαρτέρουν αν ἐπὶ τοῖς ολίγοις, καὶ οὐδὲν αν μάχης αὐτοῖς ἔδει, οὐδὲ οπλων καὶ της λοιπῆς

αποπληξίας - ταλα Λακεδαιμονίοις κατὰ Μεσσηνίων, παλιν δ υ Μεσσηνίοις Λακεδαιμονίων ξο ταλα - γα καὶ Μεσσηνίοις κατὰ Λακεδαιμονίων, ου μόνον Λακεδαιμονίοις κατὰ Μεσσηνίων χρη- νωδεῖς παρθένον Αἰπυτίδα κλῆρος καλεῖ, ἡντινα δοίης δαίμοσι νερτερίοις, καί κεν σώσειας θώμην. . b. τα γαρ παρευρήματα - δέχομαι, ὁτι - ην καθαρὸν ἐκ γένους Αἰπύτου το ἱερεῖον, θεν ἀτέλεστα 222ὶ Μεσσηνίοις εἶναι. τοιολος γαρ εὶ Ιος ταράττειν. 'Tα μὲν δὴ τῆς παλαιας στορίας τοι τα μυρία δ' ἐστὶ καὶ καθ' ημὰς τούτοις συνιδεῖν μοια, ἐκ δ παλαιο χρόνου καὶ εἰς μῶς αυτοὐ των κατὰ χρόνους αρχόντων τοτὲ μὲν ἰς ἀπράκτους πολέμους διατῆς των χρησμῶν συμβουλίας ὁρμώντων, τοτὲ δὲ