Eusebii Caesariensis opera, 1

321쪽

τενεχθεὶς τω μαστιγωντι ἐχθρῶ, κατά τινα, ως ἔοικε, δαιμονίαν μεριμναν. 12 αλλ' οἱ φρονες Θάσιοι καὶ θείων πειροι πραγμάτων γανάκτησάν τε καὶ αγος ἐπεκάλεσαν τω ἀνδριάντι καὶ δίκην εἰσεπράξαντο, καὶ καταδύσαι ἐτόλμησαν εἰς την θά ελασσαν. 13. οὐ μην διέφυγόν γε οἱ Θάσιοι, αλλ' οἱ θεοὶ εδειξαν λίκον κακῖν υ αυτῶν ἐτολμήθη λι-μὀν ἐπιπέμψαντες τον της θείας δίκης διάκονον, ς ἐδίδαξε μολις αυτους τα των θεῶν βουλεύματα, ο τε φιλανθρωπότατος θεῶν σὐ τω οἰκείω τρόπω τη βοή ih θειαν αὐτοῖς ἔπεμψας λέγων saeti εἰς πάτρην φυγάδας κατάγων Λήμητρ παμησεις. 14. λλ' οἱ ἀβέλτεροι πάλιν του φεύγοντας νθρώπους οντο τι δε αυτοῖς κατακαλεῖν κακῶς εἰδότες τί γα δη καὶ μέλει τοῖς φιλανθρωποτάτοις θεοῖς ανθρώπων κατακαλουμένων σονπερ ανδριάν-

των αμελε οὐδεν ἐπὶ τούτω φελήθη γη στεπαύσασθαι νοσοὐσα, εἰ μη των σοφῶν καὶ ἐπιστήμενων τις τον θεῖον νουν συνηκε φυγάδα εἶναι τον καταπεποντωμενον ανδριάντα. καὶ ην ουτως ἄμα π

, γαρ ἀνεστάθη καὶ υθύς η με γη ἀνεθαλλεν, οἱ δε

ἐκόμων ημητρι λοιπόν. 15. πῶς ουν ου τεκμηρισταίτα εἰσιν ἐναργη της θεοπρεποῖς θλητικης, τι ἐστὶ θεοτίμητος καὶ γαρ καὶ ἐπὶ πεντάθλου ἀνδριάντι ἡβρισμένω μηνισαν οἱ θεοι, καὶ Λοκροὶ ἐπεί ονησαν δια τούτο , ῶσπερ Θάσιοι εω αυτοὐς ἰάσατο λόγιον σον ἔρον οὐτως ἐν τιμὴ τον ἄτιμον χων τότε γην ἀναρώσεις. 10. οὐδε γαρ Λοκρο ησθοντο θείας διανοίας πρότερο ρονί σε αὐτοῖς τούτου πρόξενον γενεσθαι Ἀλλ' Ευ γ θυκλέα τον πενταθλον ἐνεβαλον εἰς εἱρκτην, αἰτια

322쪽

σάμενοι αυτὸν ἐπὶ τ πατρίδι εἰληφέναι δῶρα καὶ ου μόνον τοὐτο, ἀλλὰ και αποθανόντος καὶ ουτοι εἰς τας εἰκονας ἐξυβριζον, ως οἱ θεοὶ ου ανασχόμενοιτων γινομένων ἐπαφηκαν αυτοῖς τον κράτιστον λι- μόω καν πό του λιμοὐ διώλοντο αν, εἰ μη η παρὰ σου λθε βοηθεια, λέγουσα ὁτι δε αυτους τιμῶν αν δρας πεφατνευμένους, ους οἱ θεοὶ φιλουσιν Ουνητ- τον η υς οἱ ἀλφιτοποιοὶ πιαίνουσι βοῶς, δι' ων υμῶς οἱ ανθρωποι ἐνίοτε θυοντες πείθουσιν ου ητ- 10 τον ἴσως, αλλὰ και πολυ μὰλλον παχέων βοῶν ι παχεῖς ἄνθρωποι ευφραίνουσιν - ουτως στεενωτείλη πόλει καὶ ὁλω ἔθνει ὀργίζεσθαι, ενὸς δυοῖν ἀδικούντων αὐτα τὰ θρέμματα. 17. ως δηωφελες, ω μάντι, ἀλείπτης ημῖν ἀντὶ μάντεως γενέ- i5 σθαι η καὶ μάντις ἄμα καὶ ἀλείπτης, ιν η σπερ χρηστηριον ελφικὸν, ουτ καὶ γυμναστηριον. και γαρ υδ' ἀλλότριον η ἀγῶνος Πυθικοὐ Πυθικὸν εἶναι και το γυμναστηριον

ύτοις ἐπισυνάψω καὶ φησιν ἀπελέγχων ως

2 καὶ τους τυράννους κολακεύειν εἰώθασιν οἱ περὶ ν λογος. XXXV. 'Dλβιος ουτος ἀνηρ δ εμον δόμον ἐσκαταβαίνει, Κύψελος Αἰακωης, βασιλευς κλεινοῖο Κορίνθου. ουκοῶν καὶ οἱ τύραννοι, ου μονον οἱ των τυραννωνει ἐπίβουλοι, Κύψελος, ο δὴ πολλῶ Κορίνθω πηματα τεύξει, ,

και Μελάνιππος ὁ πολλὰ ἀγαθὰ τη Γελώων πόλει τευξας. a. πῶς δ' εἰ Κύψελος λβιος, ω κακόδαιμον - καὶ Φάλαρις ὀλβιος, ὁμότροπος ων Κυψέλω;ω ἄστ λεκείνως ἄμεινον εἶναι μῖνευδαίμων Φάλαρις και Μελάνιππος φυ, θείας ἀγητηρες ἐν ἀνθρωποι διχονοιας.

323쪽

3. κουσα δε σου καὶ διαλελυμένον χρησμον περὶ του Φαλάριδος, ἐπαινουντα καὶ τιμῶντα, τι λαβων ἐπιβουλευοντας κίσατο μεν, καρτερσυντας δε ἀγά- μενος ἀφηκε Λοξίας καὶ Ζευς πατηρ ἀναβοληψε - φίσαντο θανάτου Φαλάριδι, ἀνθ' ων μέρως αρριτωνι καὶ Μελανίππω προσηνέχθη αλλ' υ γε καὶ μόλις μῖν τα περὶ του θανατου εδειξας καὶ τῆς ζωῆς, οτι κάλλιστόν τι ἐστὶν η ζωη. ἐπὶ τουτοις απασι καὶ τόδε προσκείσθω, XXXVI. αλλύ κε Μηθυμνης ναέταις πολυ λώλλεσται οφαλληνον τιμῶσι Βιωνυσοιο κάρηνον.

θυουσι γαρ αἱ πόλεις καὶ τελετὰς γουσιν ου μονον φαλληνοῖς Βιωνυσοι καρηνοις, ἀλλα καὶ λιθίνοις καὶ χαλκεοις καὶ χρυσεοις, καὶ ου μόνον φαλληνοις, αλλακαὶ αυτοις τοῖς ιονυσιοις κά αλλοις παμπόλλοιςvυσιοδειοι θεοῖς. I. τρὶς γαρ ς ἀληθῶς μυριοί

εἰσιν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρη, - αθάνατοι, ἀλλα λίθινοι καὶ ξύλινοι δεσπόται ἀνθρώπων ο εἰ αν- θρώπων βριν τε καὶ πινομίην ἐφεώρων, ου ον τοσουτος ρθη ληρος, στε καὶ δη καὶ μέχρις μῶν ο 234 κεχωρηκέναι τὸ κακον, ἐπιδιαβὰν καὶ εἰς τοὐπιλυμπον, θι φασὶ θεῶν εδος ἀσφαλες αἰεί. i. καίτοι εἰ σφαλε ην, ου αν η ἐπιβατὸν ληρω, ουδ αν εἷς τις τῶν υλυμπίων εἰς τουτοχλθε παρανοιας στἐλάωον κορμὸν θεμαι ' ον οἱ Μηθυμναῖοι σαγηνης ἐμπλακέντα τοῖς λίνοις νείλκυσαν, καὶ δὶς εἰ --λει, καὶ τρὶς καὶ πλεονάκις ἐν τω αυτω σαγηνευοντες i, ανθρωποι, καὶ ἐξ ἐκείνου εἰς το Λιβυκον ἐξοκείλαν τες, ουδ' εἰς την γῆν ἔξω ἐκβαλόντες αυτόν ἐπεὶ ου αν, μὰ τον ιόνυσον, ἔτι αυτοῖς ἐνεπλάκη τοῖς λίνοις. 4 ἀλλ' ἐξήκρου κεφαλοειδης ὁ κορμοὶ πολ λον, ξένου κατασκευάσματος ' τί πω ουν ἔπραττεν

324쪽

ἐν τω πελάγει ἀπορησα αν τις τι γὰρ ἄλλο ἐκάθητο, νη Βία, αναμένων ως ἄνθρωποι μαινόμενοι, ου γὰρ φησὶ ι καὶ θεοὶ, ἐγκυρησαντες αυτῶ,

ου διοπετες, αλλὰ ποσειδωνοπετες γησωνται, κἄ- πειτα εἰς ἄστυ ἀπαγάγωσιν, σπερ τινὰ ἀγαθην τυ- χην, κακην ουσαν, ἀληθῶς, ου τυχην, ἀλλα υφεδόνα η υκ ρκει ἄρα αυτοῖς οἴκοθεν διολλυουσα, αλλ αυτην ἐπέρρωσέ τε και προσεπέτεινε θεοπληξίας, λαν τις εἴποι, ἐκ Λελφῶν μετάπεμπτος ἐπι- 10 θήκη.

5. οσαυτα καὶ ὁ Οἰνόμαος ἀλλα γὰρ μετὰ τὰ εἰρημένα μεταβὰς αυθις ἐπὶ την , λογίων φιλο--φίαν του την συσκευην καθ' ημῶν πεποιημένου,

ἀνάγνωθι ἐκ των περὶ εἱμαρμένης του Πυθίου χρη- i5 σμῶν, εἰ μη καὶ σοὶ θείας αλλότριος ν δυνάμεως ἔτι ἄλλον ο περὶ των θρυλουμένων χρηστηρίων

υποπεσεῖται λόγος. ΒΙΒΛΙΟΝ ΕΚΤΟΝ.

20 Tου περι των χρηστηρίων τρόπου δια των προ- - διηνυσμένων αυτάρκως μῖν ἀπεληλεγμένου, καὶ της θείας δυνάμεως του σωτῆρος μῶν δια της ευαγγελικης αυτου διδασκαλίας το θεοπρεπες ἄμα και βιωφελες ἐπιδεδειγμένης, ὁτι δη διὰ μόνης αυτης, ,2 καὶ ου δι ἄλλης τῶν ἐξ αἰῶνος τον πάντα βίον ἐπισκοτισάντων τε καὶ λυμηναμένων δαιμονικῶν φαντασμάτων ἐλευθερία πῶσιν υπηρχεν ἀνθρώποις, φέρε καὶ α τῶν περὶ εἱμαρμένης ψευδοδοξουμένων αυ- τοῖς τον περ τῶν αυτῶν ἀπευθυνωμεν λόγον, ς αν

325쪽

μη δια μόνης της του τρόπου μοχθηρίας, ἀλλα καὶ

δια των ου ορθῶς ουδε ἀληθῶς αυτοῖς δοξαζομένων, φαὐλοι καὶ δρανεῖς ὁντες ι τα χρηστηρια κινεῖν νενομισμένοι δαίμονες δειχθεῖεν. 2. σκέψαι δ' - εἰ μη καὶ σοὶ θείας αλλότριος ων δυνάμεως ὁ περὶ εαὐτῶν ποπεσεῖται λόγος, ἔκ τε ν παραθησομαιανατρεπτικῶν του περὶ εἱμαρμένης καὶ αυτόθεν ἐκ του τρόπου, καθ' ον τὰς μαντείας ποιεῖσθαι λεγονται. 3. ου γαρ δη δυνάμει κρείττονι την των μελλόντων γνῶσιν προειληφέναι φασὶν αυτους, ἐκ θεω- ορίας δε της των αστρων κινησεως ομοίως ἀνθρώποις τα μελλοντα καταστοχάζεσθαι. ουτως Ουδεν δυνα- σθαι ου ἀφελεῖν ουτ τι το παράπαν ἐνεργεῖν αυ- τους, εἰ μη τὰ καν εἱμαρμένην, φασί. τούτων δε ' ἔλεγχος αυτὸς ἐκεῖνος ο των δαιμόνων προηγορος, ν'

οἷς ἐπέγραψε Περὶ της ἐκ λογίων φιλοσοφίας' δε λέγων προς λεξιν

I. γαρ λέγουσιν οἱ θεοι, εἴπερ α μεμοιρα μένα γινώσκοντες λέγουσιν απὸ η των αστρων φο ρῆς δηλουσιν, καὶ τουτο σχεδὸν πάντες ἐξέφηναν οἰοἀψευδεῖς των θεῶνV

Ερωτηθεὶς λυπόλλων τί τέξεται η γυνη, ἐκ των στρων εἶπεν οτι θῆλυ, ἐκ του σπορίμου ἐπιγνους χρόνου λέγει ουτως ,εκφυεται γαίηθεν οδων, θι λείμακες ομβρου διφοσυνη κατέμαρψαν ολον πόμα μητέρος αυτῆς, ἔνδον ὀρινομένης χρόνον αρκιον ' ου τι δε κοὐρον, αλλα κόρην Φοίβη γαρ ἐυσκοπος ροσεν γνην Κυπριν, ἐπειγομένην θῆλυν γόνον, ω φίλε, σεῖο. 303 Ἀδου καὶ απὸ του σπορίμου,Ἀτι σελήνη ἐπὶ φροδίτην ἐφέρετο, εἶπεν ὀτι θῆλυ γεννηθήσεται. καὶ

326쪽

μην καὶ τὰς νόσους ἐκεῖθεν προλέγουσιν. ἐπάκουσον γάρη μάλα μιν κακὸς ἰος ἐνὶ στέρνουσι δαμάζει,

πνευμονος αλγινόεσσαν περβλύζων κακότητα.

4. καὶ εξῆς, οἷς ἐπιλέγει

ταῶτα δε Μοιράων νόος ῆγαγεν, ὁ κελαινὴν εἰς ριν ἐστήριξε, κακηπελίησι δαμάζειν,

υφιπόλοιο Κρόνοιο κακὴν υ αταρπον ἰόντος. 5. καὶ μεθ' τερα1 Ἀλλα σε μορσιμον μαρ αναπλῆσαι βιότοιο ἀλγινόεις βροτολοιγὸς πισπέρχων ρόνω αντασπευσατο, σῆς ὁ θέμειλον απὸ φρενῖς ίστωσε τουνεκα καὶ πατέρος θεοειδέος ιερὸν τορφευγέμεναι κακοεργὸν ἐπηπείλησεν Αρηα.1 6. αὐτ μεν τι οὐδὲ ἐκ θείας αυτῶν δυνάμεως

μαντεύονται, ἀλλ' ἐξ ἄστρων ἐπιτηρησεως κατὰ τους μαθηματικῶν λόγους, ώς μηδεν ἐν τούτω διαφέρειν ανθρώπων μηδέ τι κρεῖττον καὶ φύσεως θειοτέρας εργον ἐπιδείκνυσθαι. 7. θέα δ' ς καὶ το ἐφ' μῖν ἡssi

20 αναιρουσιν, ου μόνον τα ἐκτος καὶ τα ου ἐφ' μῖν τῆ των ἄστρων ανατιθέντες φορῆ, ἀλλα και τὰς ημετέρας προαιρέσεις.

II ' Οἴτως καὶ ὁ Απόλλων περί τινος, ἄμα και , την περὶ στρατιὰν προθυμίαν φηγούμενος πόθεν

25 αυτ γίνεται, φηυρεα κραιπνὸν χει γενεθλήιον, ς μιν ὀρίνει, ουδέ4 ταρχύσει Ζηνὸς γαρ πέχραε βουλὴ, Wοι κυδος ἄρειον απ' υρεος ευθὼς ὀρέζει. καὶ πάλιν ἐπ' αλλου, ευχαίτης επέκειτο Κρόνος, στυγεροισι δε κέντροις αλγυνεν παιδὸς Ταλαοὐ δυσπέμφελον ὴῶ. 2. εἰς τοσοὐτον δε την εἱμαρμένην οἱ γενναῖοι θεοὶ πεφρίκασιν ς ομολογεῖν μηδε κεραυνουμένοις αυτῶν

327쪽

272 EIISEBII τοις ἱεροι δύνασθαι ἐπαμύνειν πολλὴ ἄρα γενοιταν ἐλπὶς ανθρώποις ευχομενοι τυχεῖν βοηθείας παρα 140J των μηδε σφίσιν αὐτοις ἐπαρηγειν δυνατῶν. τί δὲ χρη λοιπον ευσεβεῖν καὶ τους θεοὐ προσκυνεῖν καὶ θεραπεύειν, μηδεν οῖους τε καθόλου μηδε αυτοῖς ἐπαρκεῖν ακουε δ' ουν, φησιν, χρησμός III. Ουτω καὶ ναῶν μοῖραι καὶ ἱερῶν, και αυτου γε του πόλλωνος τὸ ιερον μεμοίρατο κεραυνωθη ναι,- φησιν ζαθέης γεγαῶτες Ἐριχθονίοιο γενεθλης, 10 qas, ετλητ' ἐλθεμεναι καὶ μην ἐρεεινεμεν 0μφην,

οππόθι ὁηωθη περικαλλευς δραν σηκου. κλυτε δαφνηρεφέων μυχάτων απο θεσκελον ὀμφην.ευτ αν αν πνείοντες ὐπηέριοι κελαδοντες τρίβαπται πατάγοισι εναντία δηριOωντες - 15

κρυμος ὁ αυ περὶ κόσμον ἀπείρονα νηνεμος σται μηdε ιεξερυγησιν χη κεκακωμένος αἰθήρ,

αιθαλόεις περὶ γαῖαν, οπ τυχεν, εκπεσε πυρσός το μεν η θῆρές τε κατ υρεα ειμαίνοντες φευγουσιν πυμάτοις π κεύθεσιν, ουδε μένουσιν ξρεἰσιδεειν ὁσσοισι καταιβάσιον Λιος εγχος.του με και νηοὶ μακάρων καὶ δένδρεα μακρὰ Ἀλιβάτων τ ρεων κοδευφαι νῆες τ ενὶ πόντροδάμνανται ζαπυροις πωτημασιν ἐμπελάοντος' καὶ ὁ αυτη πληγεισα Ποσειδάωνος ταίρη πολλάκις χήεω αναχάζεται Ἀμφιτρίτη.υμεις Ου και τλητον ενὶ φοεσιν αλγος χοντες, τέτλατε Μοιραων μετάτροπα ηνεα θυμω ' ταῖσι γαρ ουρανίδαο ιος κατένευσε κάρηνον,οττι κε η νησωσι μενειν ἀσάλευτον ἀτράκτοις. αἶσα γαρ ην δολιχοῖσι χρόνοις περικαλλε σηκον πυρσῶν αἰώρησι διιπετέεσσι δαμηναι.

2. εἰ δη ουν Μοιρῶν ἀτράκτοις κα των σεβασμίων θεῶν οι ναοὶ τά τε ερ αυτῶν δώματα δάμναται ζαπυροι πωτημασι, τις αν ἔτι λείποιτο ἐλπὶς νη-

328쪽

τοῖς νθρώποις τῆς των πεπρωμένων ποφυγῆς εἰs8ερὶ δὲ καὶ μηδεμία ἐκ θεῶν παρχοι βοήθεια, δεῖ δεαπαντος τετλάναι

Μοιράων ἀμετάτροπα δήνεα θυμῶ, τις ἡ περὶ τους θεους ματαία σπουδή εἴποι αν τις.3 τί δὲ δεῖ λοιβῆς τε κνίσης τε και το ἐκ τουτων γέρας τοις μηδε τούτων ἀξίοις ἀπονέμειν, εἰ κατ οὐδενημας φελεῖν δύνανται ἐπεὶ μηδε των ἀγαθῶν δοτῆρας οἴεσθαι χρῆν αὐτούς, αλλ' ἐν καὶ των ἐναυ- 1 τίων ἄμολόγουν αιτίαν. 4. εἰ γὰρ πέπρωται ἀνθρώ- ,ποις εἴτε τι ἀγαθον εἴτε τι καὶ ἐναντίον, ἔσται ἐξ ἀνάγκης καὶ παρέσται τολο καὶ βουλομένων καὶ μητων θεῶν μόνην ἄρα την ἀνάγκην θεραπευτέον, σμικρὰ, ἀλλον δε το μηδεν φροντίσαντας των θεῶν,15 μήτε λυπεῖν μήτε ευεργετεῖν δυναμένων. i. εἰ δεδη των Μοιρῶν μόνος ὁ ἐπὶ πάντων ἐπιστατεῖ θεός, si 13 καὶ μόνος καὶ τούτων πάρχει κύριος, ταῖσι γῶ ουρανίδαο φησὶ Λιος κατένευσε κάρηνον,οττι κε δινήσωσι μένειν ἀσάλευτο ατράκτοις,2 τί δη ουχὶ πάντα περθέμενος το παμβασιλέα καὶ τῆς εἱμαρμένης δεσπότην μόνον θεὸν εἶναι ομολογεῖς, καὶ μόνον αγαθῶν δοτῆρα καὶ σωτῆρα οτι δη μόνω αὐτω και α φὴς Μοιράων ἀμετάτροπα δήνεα τρέπειν καὶ μεταλλάττειν ράδιον μή ἀνάγκα μήτε εἱ-2 μαρμένy τον τω παμβασιλει θεω καθωσιωμένον καὶ

μόνον αὐτον εὐσεβουντα δουλεύειν, οἷ δε ἐλεύθερον καὶ παντος ἀφειμένον δεσμου ταῖς ἐνθέοις καὶ σωτηριωδεσιν οἰκονομίαις ἀκωλύτως ἐφέπεσθαι. Ἀλλ' ὁ iμεν ἀληθης τοιαυτα προφαίνει λόγος, ὁ δ' ἔμπαλιν 30 ορα δια τίνων φησὶ τα τῆς εἱμαρμένης λύεσθαι. IV V Aεηθέντος γάρ τινος καταδεξασθαι θεὸν,

329쪽

εἰπὼν ὁ θεος τι ἀνεπιτηδειος ἐστι δια το πω σεως καταδεδέσθαι, καὶ δια τοὐτο αποτροπιασμους υπαγορεύσας ἐπάγει is i ριπῆ δαιμονίη γαρ ἀλις ἐπιJέὁρομε αλκησαῖσι γοναῖς. α χρη σε φυγεῖν τοίαισι μαγείαις.

2 δ ων καὶ σαφῶς δεδηλωται τι η μαγεία εν τωλύειν τα της εἱμαρμενης παρὰ θεων ἐδόθη εἰς τοόπωσοὐν ταύτην παρατρέπειν.''3. αῶτα σοι Πορφυριος, ου εγώ. ὁ τοίνυν μαγείαις παραινῶν λυειν τα της εἱμαρμενης πῶς αυ- ρτος θεὸς ν τα πεπρωμενα κατὰ του διου ναοὶκε-b ραυνῶ πιμπραμένου μη ἔλυσεν; -δη μαγεύειν, αλλὰ μη φιλοσοφεῖν παρορμῶν, πῶς υκ αν εἴη δηλος ποῖος ων τυγχάνει τον τρόπον ἐπὶ πῶσι τουτοις καὶ ψευδεσθαι τους θεους λαυτος μολογει. v. υλλ' ηδ καὶ την γνῶσιν της φορῆς τηνακριβη καὶ τὰς ἐκ τούτων συμβάσεις ἀκατάληπτον εἶναι ἀνθρώποις, καὶ ου μόνον τούτοις, ἀλλα καί τισι των δαιμονίων οθεν καὶ ψεύδονται περὶ πολλῶν ἐρωτηθέντες.V2. Toύτοις αύθις ἐπιλεγει Και το περιέχον ἀναγκάζον ψευδη γίνεσθαι τὸ μαντεῖα ου του παρόντας κοντας προστιθέναι τοψεὐδος πολλάκις οὐ προλέγουσιν τι ψεύσονται οἱ δε μένουσι καὶ λεγειν ἀναγκάζουσι διὰ την μαθίαν. 3. ειπε οὐν ο Απόλλων ποτε, τοιαύτης ου' σης της καταστάσεως, ως ἐδείξαμεν, πονηρῶς του

περιέχοντος,

κλεῖε βίην κάρτος τε λόγων ' ψευδηγόρα λέξω. καὶ οτι ταὐτα ἀληθῆ ἐστιν ἄπερ φαμεν δηλώσει τα λόγια - ἔφη γοῶν τις κληθεις τῶν θεῶν

330쪽

ΡRΑΕΡ. EVANG. I. 6. 275 σήμερον ου ἐπέοικε λέγειν ἄστρων ὁδὸν Φηνεδρανα μαντοσύνης γαρ ἐν ἄστρασι νυν πεπέδηται.

και ἐπιλέγει 'Πέφηνε ἄρα πόθεν πολλάκις το εὐδος συνί-

σταται.

VI. υρά σοι πέπαυται λοιπον τα της αμφιβόλου 2 si γνώμης, τι μηδέν τι ην θεῖον ἐν τοῖς των θεῶν χρησμοῖς. πῶς γαρ ποτε το θεῖον ψευσαι αν, τηνφυσιν ν ἀψευδέστατον, εἴ γε ἀψευδὲς το θεῖον; 1 πῶς δε ἀγαθὸς δαίμων ταῖς ψευδολογίαις ἀπατήσει υποτε του χρωμένους πῶς δ' αν εἴη κρεῖττον ἀνθρώ-41 23 που' τη τῶν ἄστρων φορὰ πεπεδημένον; 2 θνητὸς μεν ουν ἀνηρ βραχειαν αρετῆς σπουδην εἰσενεγκάμενος ουποτ αν ψευσαιτο, ἀληθες προτιμῶν προ- 15 θεμενος, ουδ ειμαρμένης νάγκην ουδ' ἄστρων φο - ρὰν αἰτιάσαιτο ψευσάμενος αλλ' εἰ καὶ τω σώματι πυρ τις η σίδηρον προσφέροι, διαφθείρειν ἐξαναγκάζων του ἀληθῆ λόγον, ἀλλα καὶ προς τουτο ἐλευθε - ροστομῶν ἀντιφθέγξεται,

2 ἴτω με πυρ, ἴτω δε φάσγανα τέμνε, κάταιθε σάρκας, εμπλήσθητί μου πίνων κελαινον αἷμα πρόσθε γα κάτω

γης εἶσιν ἄστρα, γῆ r ανεισυς υρανὀν πριν ζ μου σοι θῶπ' ἀπαντ γαι λόγοι.2 3. το δέ γε λαοπλάνον καὶ ἀπατηλον δαιμόνων σκηπτεται τους ἄφρονας σοφιζόμενον, ν ἐν οἷς αὐτης του μέλλοντος προρρησεως ἀποπίπτοι καταφυγὴν αυτω της ἀλογίας την εἱμαρμένην πορίζοιτο. 4. πάντα δ' ειμαρμένης δια τῶν χρησμῶν ἀναρτήσας ὁ δαίμων, ω καὶ το ἐφ ημῖν ἐκ της αὐτοπροαιρέτου κινησεως ἀνελών, νάγκη δε καὶ τουτο καταδουλώσας, θέα εἰς