Eusebii Caesariensis opera, 1

311쪽

saai σφαλλομένων ἐκ της των χρησθέντων ἀδηλίας, αλ-λοτε δε ἀποπλανωμένων ἐκ της αὐτόθεν των λογίων i, απάτης. 6. τί δει δε λέγειν ως ποτε ἐν ταῖς μεγίσταις συμφοραῖς, τοι των προς τους ἐχθροῖς παρατάξεων, η των ἐν ταῖς σωματικαις ἀρρωστίαις κινδύνων της των νενομισμένων θεῶν ἐπικουρίας η θεραπείας οὐδεν ἄναντο. 7. τοιαίτα δε αεὶ καὶ διαπαντος αὐτοῖς τα ἀπο των χρησμῶν ἐκπίπτει, οἷα και τὰ της παλαιὰς ἱστορίας συνίστησιν. . λλ' ἐπεὶ των μάλιστα παρὰ τοῖς Ελλησι θρυλουμένων του οΠυθίου χρησμῶν εις τις η καὶ ὁ προς Λυκοὐργον, προσιόντι η Πυθία ἐπεφώνησε το βοωμενον ἐκεῖνο,

ηκεις ώ wκόεργε, εμον ποτὶ πίονα νηον, Ζηνὶ τίλος - πῶσι ολυμπια δωματ' ἔχουσι 'δίζω σε θεον μαντευσομαι, φανθρωποπι γαλ ετι καὶ μαλλον θεον ελπομαι ' ω Λυκοεργε, ηκεις υνομίην διζήμενος αυτα εγώ τοι δώσω καὶ τὰ τουτοις συνεπιλεγομενα φέρε και προς ταύτατίνα ποτε συνεῖδεν ὁ προδηλωθεὶς ελεγχος ἐποπτεύ- 20σωμεν. γράφει δε δε XLVIII. UAλλὰ σὴ τον Τυρταῖον προκαθηγεμόνα καὶ σκοπον ἐλθόντα ποτε ω σε κειν ἔφης ἐκ κοίλης Λακεδαίμονος Ζηνὶ φίλον καὶ ἀσιν λύμπια δώμα ἔχουσι, δίζεσθαί τε εἰ θεον αυτον μαντευση, 25 ἄνθρωπον, ἀλλ' ἔτι καὶ μῶλλον θεον, τι ηλθεν ευ- νομίην αἰτήσων. 2. καὶ πῶς, εἰ θεος ου ηπίστατο νόμον πολιτικον ὁ φίλος οὐ Λιος καὶ πάντων ωνs2233υλυμπίων αλλ' ἐπεί τοι καὶ ου δίχα θεολἴσως τὰ τοιαῶτα εὐρίσκεται ἀδέδεικτα τω θειοτάτω ἀνθρώ- λπων πο της θεο φωνης, φέρε ἴδωμεν την θείαν φωνην, καὶ ἁ ἐδίδαξας τον Λυκούργον

312쪽

ηκεις εὐνομίην διζήμενος αυτα ἐγώ τοι

δώσω.3. δος, εἴποιμι, ἐγώ ουδεμίαν γαρ πω δόσιν ουδεν ἐπηγγείλω τοιαυτην.

ως α μαντεμπιν υποσχέσιάς τε κά ορκους, και δίκας ἀλλήλοισι και αλλοδαποῖσι διδῶτε, αγνῶς και καθαρῶς πρεσβηγενέας τιμῶντες, γ υδαρίδας δ' ἐποπιζόμενοι, Μενελαν τε και αλλους αθανάτους ηρωας, ο ἐν Αακεδαίμονι δίν, 10 oυτω δή χ υμῶν περιφείδοιτ ευρύοπα Ζευς.

4. υπολλον, διδασκαλίας καὶ παρεγγυησεως θείας καὶ ου μακρος νεκα τούτων ο στόλος ουδε πως εἰς Λελφοὐς ἐκ Πελοποννησου, ἀλλ' ου δ' εἰς Υπερβορέους υτοὐς, θεν ἀφῖχθαι λέγουσι κατὰ χρησμον 15υστερίας αλλης μάντεως οικητὰς Ληλοιο θυώδεος ήδ' ἱερῆας. 5. δοκεῖ δε μοι ο Λυκουργος ουτος ου ἐσχηκέναι τιτθην, οὐδε σύνθωκος πρεσβυτέρων ουδέποτε κε καθικέναι, παρ ων καὶ παρ' ης εἶχε καλλίω τούτωνει ἀκούσαι καὶ σοφώτερα. i. τάχα δέ πού τι προσθήσεις, ἐάν σε λιπαρῆ ο Λυκοὐργος εἰπεῖν τι σαφές. εἰ οἱ μεν εὐηγοῖντο, οι δ' ποιντο, ουκέτι φησω τουαυτο εἶναι συνθώκου τολο, καὶ αξιώσω ον υ dκοῶργον η ἀποκαμεῖν εἴ τι δύναιτο πολιτικον παρὰ 25 σου δίδαγμα ἀναλαβὼν ἀπιέναι εἰς την Σπάρτην.

7. εἰσὶν οδοὶ δύο πλειστονία αλληλων ἀπέχουσαι, η με ελευθερίας εἰς τίμιον οἶκον αγουσα, η δ' ἐπὶ δουλείας φυκτον δομον μερίοισι καὶ την με δια τ' ἀνδροσύνης ερης θ' μονοίας ω ἔστι περῆν, ν δ λαοῖς γεῖσθε κέλευθον, 132Jτην ὁ δια στυγερης ριδος και ανάλκιδος της

εἰσαφικάνουσι. . . s

την δε πεφυλάχθαι. 8. μάλιστα ανδρείους εἰναι κε 224ὶ

313쪽

258 EUSEBII λεύεις τοίτο μεν καὶ παρὰ των δειλῶν πολλάκις ηκούσαμεν Ἀλλα καὶ Ομόφρονας τολ οὐ παρὰ των σοφῶν μόνων, αλλ' ηδ καὶ παρ αυτῶν τῶν στασιαζόντων. στε ούτου με του παρεγγυηματος

αφίεμέν σε. . καίτοι μάντις ων ου ἔγνως μῆς οπολλάκις καὶ παρὰ πολλῶν εἰληφότας αυτὀ, οὐτε της δάφνης ἐμφαγόντων υτε το Κασταλίας δωρ πιόντων, οὐδ' πὶ σοφία την φρύν ποτε ἀνασπασάντων; 10 λεγ' οὐ περ ανδρείας, λέγε περὶ ἐλευθερίας, ' λέγε περὶ ὁμοφροσύνης, τίνα τρόπον εγγίνεται ταλα οπόλει, καὶ μη μῶς τους ου εἰδότας κέλευε γεῖσθαι τοῖς λαοῖς της κελεωθου ταύτης, αλλ αυτὸς γοῶ.καλη μεν γὰρ, αλλ' ἄπορος μιν καὶ φοβερά 'Tουτοις προστίθηθι λέγων XXIX. Σωδε καὶ περὶ γάμου τοιμος λέγειν

υργεος ἱπποβότου πῶλον λάβε κυανοχαίτου. 2. περὶ δε παίδων

Πετίων, ου τίς σε τέει πολυτιτον εόντα '

λάβδα κυει, τέξει ὁ ολοοίτροχον. 3. περὶ δὲ ἀποικίας οστέλλ επὶ χρυσείους ἄνδρας πολυεθνέα λαὸν, ωμοις με χαλκον προφέρων, χερσὶν ὁ σίδηρον.

4 περὶ δὲ κενης δόξης

γαίης με πάσης το Πελασγικὸν ουδας ἄμεινον ' ἱπποι Θρηίκιαι, ακεδαιμόνια δε γυναικες, βἄνδρες θ ο πίνουσιν δωρ καλης ρεθουσης. 5. καί μοι δοκεις ουδεν τῶν τερατοσκόπων καλουμένων κρείττων εἶναι, αλλ' υδε τῶν ἄλλων αγυρ- τῶν καὶ σοφιστῶν. αλλὰ τῶν μεν οὐδεν ἔγωγε ἐθαύ- 225ὶμασα, εἰ μισθού τραχηλίζουσι, οὐ δε οὐ θεολκαιωτῶν ἀνθρώπων, εἰ μισθοφτραχηλίζονται. 6. εἶθ' ὁ με Σωκράτης κεῖνος ουδέτερον ἀπεκρίνατο προς

314쪽

PRΑΕΡ. VANG. V. 30 31. 259

τον ερωτησαντα πότερον γαμησε η μη ἀλλ' ὁτι μετανοησε αμφότερα προ δε τον ἐπιθυμουντα παίδων - ευ ἔφη αυτὸν ποιησειν ος ἐάσας ἐπιχειρεῖνοπως, εἴ οἱ παῖδες γένοιντο, ἄριστα α τοῖς χρῶτο, τούτου μεν ουδένα λόγον ἐποιησατο, αυτ δε μόνον ἐσκοπεῖτο, πῶς αν αυτ γένοιντο. 7. ετέρου δε ἀποδημεῖν ἐγνωκότος δια το κακῶς ἔχειν αυτὸν οἴκοι ουκἔφη ὁρθῶς αυτὸν βουλεύεσθαι την μεν γαρ πατρίδα αυτόθι ἀπολιπὼν ἄπεισι, την δε ἀμαθίαν μεν αυ-i του ἄγων, τις αυτὸν καὶ τοῖς ἐκεῖ δυσαρεστεῖν ποιη- σει καθάπερ καὶ τοίς ἐνθάδε καὶ ου οπότε ρω- τὰτο μόνον, ἀλλα καὶ αυτόκλητος επὶ τὰς τοιάσδε

συνουσίας ἰών XXX. εικοσι τὰς προ υνο και εἴκοσι τὰς μετέπειτα 15 οἴκω ἐν σκιερω Λιονυσφ χρῆσθαι ἰητρω.υνηναίοις υπὸ καύματος ἐνοχλουμένοις ἰατρικὸν, ἀλλ'

ου μαντικον.

2. Ἐρrῖνε Κλυμενοι - Πρεσβωνιάδαο,οψ ῆλθες γενεην διζήμενος--λλὰ καὶ ἔμπης ἡ oβοηι γέροντι νέαν ποτίβαλλε κορώνην. slβη γέροντι νέαν συνοικεῖν, εἰ παίδων ἐπιθυμεῖ, ου μάντεως ουδε τοὐτο, ἀλλα φύσιν ἐπισταμένου ἀλλ' ἐπιδυμία τους βλῆκας ἐξίστησι XXXI. 1ιόπερ σοι καὶ νάρθηκα παραινῶ ἐπ αὐ- 25 τους λαμβάνειν, εἰ μη πείθοις μανθάνειν αντὶ τῶν καταπτύστων ερωτημάτων αξιόν τι του θείου φοιτη- τηρίου Ἀντιόχω τω Παρίω ἀποβαλόντι την ου- 226 σίαν ἐν πολιτικη φλυαρία καὶ υπὸ λύπης ηκοντι προς

σε λεγειν, Ἀντίοχ , εἰς Θάσον ἐλθε, καὶ οἴκει ευκλέα νησοπιος ἐκείνως αν,ἀλλον νατο ἀκούσας, Ἀντίοχ ει νουν ἐλθὲ καὶ ἐν πενία μη ὀδυρου. 17.

315쪽

ΕUSEBII 2. η τοῖς κουσι Κρητῶν, Φαιστου και άρρας ναέται, Λίου τε πολύρρου, Πυθῶον κέλομαι τελέειν Φοίβοιο καθαρμον

ευαγεοντας, πως Κρητην καταναιετάητε,

ολβον μη πατρίοισι νόμοις, και Ζῆνα σέβοντες. 3 4Iς ἀκούσαι ἐκεῖνο κρεῖττον ν

ληρου καὶ μανίας ναέται, πολλοὶ αμα τυφου οἰκειον τελέειν κέλομαι ληροι καθαρμονευαγέοντας, πως σοφίαν καταναιετάητε, ολβον μη πατρίοισι νόμοις θείοις δε σεβοντες. iu

υρφικούς τινας η πιμενιδείους καθαρμοὐ φανταθωμενος. 4 XXXII. Aιὰ τί δὲ ω σοφώτατε, αρίλαος και'Αρχέλαος οἱ Λακεδαιμονίων βασιλεῖς, i εr κεν ἐπικτήτου μοίρης λάχος Απόλλωνιημισυ δάσσωνται, πολλλώχ εσσεται αυτοῖς,

ποίω δε καὶ ἄλλω λέγεις πόλλωνι ου γαρ δὶαυτῶ

2. αλα μεν ουνίδε εχέτω φέρε δε τούτοις προσθῶμεν καὶ δι' ων αυθις ὐυπόλλων θαυμάζειτον ρχίλοχον ανδρα παντοίαις κατὰ γυναικῶν αἰσχρορρημοσυναι καὶ ἀρρητολογίαις, ας ουδ' ἀκου-nσαί τις σωφρων ἀνηρψπομείνειεν αν, ἐν τοῖς οἰκείοις ποιήμασι κεχρημένον καὶ τον υριπιδην της μεν κράτους διατριβῆς καὶ φιλοσοφίας ἐκπεσόντα, ἰσθέτι δε καὶ νυν ἐπὶ της θυμέλης τραγωδουμενον καὶ Θηρον ἐπὶ τούτοις, ον ὁ γενναῖος Πλάτων ἐξω- l, θεῖ της εαυτοί πολιτείας ς κα οὐδεν φέλιμον, ἀλλα και τα ἔσχατα τους νέους λυμαινομένων λόγων

316쪽

ποιητὴν γεγενημένον. εφ' οἷς πάλιν ὁ προδηλωθεὶς τον χρησμωδὸν θεὸν δέ πως σκώπτει

XXXIII. Πυθάνατός σοι παις και ἀοίδιμος ἁ Τελεσlκλεις, ἔσω ἐν ἀνθρώποις.

2. ἔσται σοι κουρος, Μνησαρχίδη, οντινα πάντες ανθρωποι τίσουσι, και ἐς κλέος ἐσθλὸν οροισει, και στεφέων ἱερῶν γλυκερον χάριν ἀμφιβαλειται.

1 σοι ζωὴ δοιὰς μοίρας λάχε' η μεν ἀμαυρῶν ηελίων δισσῶν φ ν ἀθανάτοις ἰσόμοιρος, ζῶν καὶ ἀποφθίμενος. καὶ δια ταῶτα κουεν ολβιε και δυσὁαιμον, φυς γαρ ἐπ'Ἀμφοτεροισι.1 4. λέγει δε υκ ἄνθρωπος, αλλά τις διατεινάμενός ποτε, τι αυτὸν ου χρηἀνθρώπων θεον οντα δυηπασέων ἀλεγίζειν.

ἄγε συν, ἄχεε, μη περιίδης μηδ' μῆς ἐπιθυμού- 228 με γαρ, εἰ μη τι ἀδικούμεν οι μεν κλέους ἐσθλοs, siMI2 οἱ δε στεφάνων ερῶν, οἱ δε προ θεοὐς ἰσομοιρίας,οι δε αὐτης ἀθανασίας. i. τί πο ου ηὐτοέτο δι σοι ρχίλοχος ἔδοξεν ἄξιος εἶναι τολουρανοῶ μηφθονησης - φιλανθρωπότατε θεῶν, μηδ' αλλοις ἀνθρώποις της ἄνω οδοί. τί πράττειν κελεύεις ημῆς; εο δηλαδη τα ρχιλόχου, εἰ μέλλοιμεν ἄξιοι φανε σθαι της μετέρας στίας, 6 λοιδορησαι με πικρῶς τὰς ου ἐθελουσας μω γαμεῖσθαι, ἄψασθαι δε καὶ τῶν κιναίδων, ἐπειδη των ἄλλων πονηρῶν πολ πονηρότεροί εἰσιν ουχὶ δίχα μέτρου, αὐτη γαρ διάλεω κτος καὶ θεῶν, σπερ ουν καὶ θείων ανδρῶν, σπερ Ἀρχιλόχου. a. καὶ οὐδεν ἴσως θαυμαστόν. δια γαρ

317쪽

την ἐν τούτοις περοχην ευ μεν οἰκος οἰκεῖται - δε ἰδιώτης βίος, πόλεις δε μοφρόνως και θνη ευνόμως συνεστῶσιν. 8 ου ἀπεικότως ἄρα σοι και Μου- σῶν θεράπων ἔδοξεν ιναι, καὶ ὁ φονευς αυτ Ῥυκἄξιος εἶναι της προς μὰ τους θεους εἰσόδου, ουδεοτης παρ μῶν φωνης, ἄνδρα φωνάεντα ἀποκτείνας. 9 ουκουν δικος η προς τολυρχίαν πειλη, οὐδ' ἄκαιρος η Πυθία τιμωροῶσα ρχιλόχω τω πάλαι νεκρῶ και κελευουσα ἐξιέναι του ναολτον ἐναγῆ μυσάων γὰρ ἀπέκεεινε θεράποντα. 10 ουκουν ἔμοιγ' id ἐφανης ἐπαμυνων ω ποιητὴ πρεπης εἶναι ἐμε- μνημην γαρ καὶ του ἐτερου ποιητο καὶ των ἱερῶν του ριπίδου στεφάνων, καίτοι ἀπορων καὶ ἀκου- σαι πιθυμῶν Ουνοτι ἐστεφανοὐτο, ἀλλα πῶς ν τὸ στέφη ταῶτα ἱερά ουδ οτι αυτου κλεος ὁρουσεν, αλλὰ, πῶς ἐσθλὸν η τοὐτο. 11. κροταλίζετο μὲν γαρ ἐν τοις χλοις, οἶδα, και τυράννοις ρεσκε, καὶ τολοοἶδα καὶ ἔργον ἐπετήδευεν εφ', ουνοπως αυτὸς

ἐθαυμάζετο ὁ ἐραστης, ἀλλ' ηδη καὶ η τῶν θηναίων

πόλις οτι μόνη τραγωδους νεγκεν 12 εἰ μεν ουν ο κρότος ἱκανος κριτης και η εν ἀκροπόλει τράπεζα, ουδεν ἔτι λέγω, βλέπων ἐν ἀκροπόλει δειπνουντα τον ριπίδην και τον θηναίων ἄμα καὶ τον Μακεδόνων δημον ἐπιψοφοῶντα εἰ δε καὶ δίχα τούτων ἐστι τις καὶ θεῶν ψηφος, και αυτ πιστη, καὶ ου ηττων βτης τῶν τυράννων, ουδε της τῶν Οχλων, φέρε, φρα 229 σον μῖν ἐπὶ τίνι τῶν καλῶν νέγκατε υμεῖς, θεοὶ την υπὲρ του ριπίδου ψηφον, να σπευσωμεν καὶ διωξωμεν ον ουρανον κατὰ πόδας τῶν μετέρων ἐπαίνων. 13 ου γαρ η υκ εἰσὶ καὶ νῶν τοιμοι μκωμωδεῖσθαι καὶ Σαβαῖοι καὶ Λυκάμβαι προς γε το τραγωδεῖσθαι υκ αν ουδε νῶν ἐνσταίη ουτε

318쪽

ὁ Θυέστης ἴτε ὁ Οἰδίπους ἴτε ο Φινεῖς ἐκεῖνος. Ουδ' ἄν, οἶμαι, φθονήσαιεν οὐδενὶ ἐπιθυμοῶντι φιλίας της των θεῶν, ἀλλα καὶ αυτοὶ αν μοι δοκοῶσινεκεῖνοι, εἰ ἐσθοντο τι ἔσοιτό τις υριπίδης, ἀνὴρ ἐκ τω διασκευάσαι αὐτούς γενόμενος θεοφιλὴς, ἀμε- iλῆσαι δν των κακῶν κείνων, καὶ ου ἐπὶ το κρείττονα φρονεῖν ἀλλ' ἐπὶ το μετροποιεῖν τραπέσθαι 14. καὶ των ἔμπροσθεν ανθρώπων εἰ ταώνόματα ογκου πληρη κουον, ρῆσθαι τούτοις εἰς την προς τον ου- 1 ρανὸν δοιπορίον ιν ἐλθόντες καθίζοιντο ἐν τωυλυμπω μετα τον πυκτῶν ν η του ιὸς αὐλη ταῶτα γαρ λέγει ὁ ἐν Λελφοῖς ποιητης. 5. φέρε καὶ την Ομήρου του ολφίου ἴδωμεν ἐρώτησιν, ναον θεὸνερωτῶ ' που γαρ τς οὐρανία ην και κανη τον θεὸν 1 ἐκκαλέσασθαι Οὐγὰ ἰν ουτ ραδίως ο θεὸς ολβιον

μεν ἐπεφώνησεν, ἐπὶ ε τω ὀλβίω ρῆσιν απένειμε

πατρίδα δίζηαι μητγὶς δε τοι, υ πατρίς ἐστι Μίνωος ὁ ἀπο γης, υτε σχεδον ουτ ὰπο τηλοῶ, ἐν το σοι μοῖρ' ἐστὶ τελευτῆσαι βιότοιο, 20 υτ αν ἀπο γλώσσης πάδων μη γνῶς ἐπακουσας sissiἀξυνετο πολλοῖσι λόγ0 εἰρημένον μνον.

16 δεινὸν γὰρ ω σοφώτατεχνδρῶν, ἀλλον δε θεῶν, εἰ μητε ὁπου της γης ἐξέθ0 της μητρος εἰδείη ὁλ-

βιος μητε οπου καταμυσας κείφεται. ἐγὼ δε καὶ μηνά ἴσον εἶναι πιμηρόν τε οντα περ τουτων προσιέναι τωθε κα εν των κανθάρων, κα τον θεὸν μη μἀλλον

ἀνωμήρω ἀφηγησασθαι περὶ κυουτων ἀγνοημάτων η κανθάρω. 7. οἷον εἰ καὶ κανυχρός τις γεννηθεὶς ου ἐνεβίωσε υδ' ἐνεγηρασεν ἐν ἰκείν τη κοπρία, , ἀλλ' ἐχθρω νέμω περιέτυχε, καὶ νθαρίω δαίμονι σκληρῶ, ὀ αυτὸν μετέωρον αρας βι ἀπηνεγκεν ἐπί τινα ἄλλην γῆν καὶ ἄλλην κοπρίαν, ἄπειτα ἐλθὼν

319쪽

264 EUSEBII aD εἰς ε οὐ ἀνηρώτα ητις ἄρα ποτε αυτ ην 'u' τρωα κοπρία, καὶ ητις αὐτον γη δέξεται ἀποθανόντα

Ταὐτα μεν ουν περὶ των ποιητῶν.

XXXIV. Ἐπεὶ δε ου μόνους ποιητὰς, δη δε καὶ , πυκτας καὶ ἀθλητὰς ο θαυμάσιος θεὸς δια των οἰ- βκείων χρησμῶν ξεθέωσεν, εἰκότως μοι δοκεῖ καὶ ταῶτα ἀπελεγχειν ο δεδηλωμενος το,τοις τοῖς ἐή

μασιν

2. λειδὼς ψάμμου τ' ἀριθμον καὶ μέ)ρα θαλάσσης, καὶ κωφου ξυνιεὶς και η λαλέονος ἀκούων. θεῖθε φελες α με τοιαύτα πάνα ἀγνοεῖν, κεῖνο δε εἰδέναι, τι η πυκτικη της λακιστικῆς ουδεν διαθφερε , ν η καὶ τους νους ἀκθανάτους, η μηδε Κλεομηδην πύκτην Αστυπαλαια λέγων οἴτως

3. δια τι γαρ ω πάτριε τῶ Ἐλληνων ἐξηγητὰ ως σε καλεῖ Πλάτων, ἐθωσας τον ανδρα τοὐτον η τιολυμπίασι πληγη μια ατάξας τον ἀνταγωνιστηνανέωξε την πλευρὰν αὐαλ καὶ ἐμβαλὼν την χεῖρα ω ἐλάβετο του πνεύμονος, 4. Ἀπολλον, ἀξιοθέου --γου του μονον, ἀλλ καὶ τι προστιμηθεὶς τεσσά- ρων ταλάντων ζημίαν ἐπὶ τουτω υ ὐπέστη, ἀλλ' υπ χθηδόνος καὶ βήρυθυμιας ἐνήρεισε τον θυμον

τοῖς ἐν τω διδασκαλίω παισὶ τον κίονα φελκυσας, 5ος ἀνειχε την στέην ὰρ θεοποιε, δια ταῶθ' υμῖν ο/λεομηδης μητέος ἐστίν; 5 η κἀκειν προσθήσεις, το τερον δεῖγμα της ἐκείνου ανδρείας ἄμα καὶ θεοφιλίας, ι δη ἐμβὰς εἰς ἱερον κιβώτιον καὶ το πῶμα ἐπαγόμνος ἄληπτος γένετο τοῖς διώκουσι, οπειρωμένοις 'τον ἐξελκύσαι Κλεόμηδες, ἄρα

320쪽

ηρως οὐκετι θνητὸς οἷα τα μηχανηματα ἡπερ ἀθανασίας ἐξεῖρες. m. σθοντο γοῶν εὐθέως οἱ θεοὶ της 231, ἀγαθουργίας καὶ ανηρείψαντό σε, σπερ οἱ τουωμη- ρου ον Γανυμήδην Ἀλλὰ τον μεν ἐπὶ τ κάλλει, σε

δὲ ἐπὶ το ἰσχύ καὶ της ἰσχύος τη χρήσει τη ἀγαθῆ

T. εἴθε ουν, ω μάντι, ως φην, ἐάσας την ψάμμον καὶ την αλμην ἀντ αυτῶν ἐξέμαθες πόσου ἄξιον ἐστιν η πυκτικὴ , να και τους πύκτας νους θεοὐς ἐνόμιζες καὶ τοὐς ονάγρους των θεῶν τους αρίστους 1 καὶ ην αν τι οἰκεῖον λόγιον ἐπ ἀποθανόντι νάγρωμἀλλον η ἐπὶ τεσῶ πύκτηεζοχος ἀθανάτω ονος ἄγριος ου Κλεομήδης, δν θυσίαις τιμῶθ', ουκετι θνητον ἐόντα. b8 μη γαρ δη θαυμάσης εἰ καὶ οναγρος ἐπιδικάσεται

15 αθανασίας , κανῶς τα θεια παρεσκευασμενος καὶ

ἀκουσα μη ἀνασχεσθαι, αλλ' ἀπειλῆσαι καὶ αὐτοντον Κλεομηδην πατῶξας εἰς το βάραθρον ἐμβαλεῖν, καὶ οὐκ ἐπιτρέψειν αυτ εἰς τον οὐρανον ἀναβῆναι 9 εἶναι γὰρ αυτο ἀξιώτερος αυτῶν τῶν θείων δώ-siMJ2 ρων, ἄτε μητε αυτ μόνω τοιμος ων μάχεσθαι, κανε σιδηροῖς χρωτο τοῖς μῶσιν, αλλὰ καὶ τω Θασίωπύκτη μα ἀμφοτεροις, περ υ του ἀνδριάντος ἐχαλεπηναν οἱ θεοι καὶ την Θασίων γην ἄφορον εἰργάσαντο. 10. πιστεύομεν δε καὶ περὶ τούτου ουκ25 ἀνθρώπω ἀλλαχε τω αυτῶ ἐξ, ἐγὼ καὶ πάνυ κατενοησα οτι θειόν τι ἄρα ην ἐπιτηδευμα η πυκτι- κη, τοὐς δε πολλοὐ καὶ οἰομένους εἶναι σοφοῖς ἐλελήθει, ν' ἀφέμενοι του καλοὶ κἀγαθοὶ εἶναι σκουν τὰ του Θασίου πύκτου ἀθανασίαν μὲν, σπερω Κλεομήδει, υκ ἔδωκαν, ἐφίλησαν δὲ μεγάλως οἱ θεοί. l. ουτ καὶ ὁ χάλκεος αὐ- ἀνδριὰς ἐδειξε τι περ τὰς τῶν ἄλλων ἀνθρώπων εἰκονας, ἐπικα-