Eusebii Caesariensis opera, 1

361쪽

306 USEBII τον ἀνταγωνιστην ανδρείως φυλάττεσθαί τε αυτουτὰ των χειρῶν ἐπιβολὰς το ἄπληκτο εκ ου αγῶνος ἀπαλλάττεσθαι, πῶς το καθ' εἱμαρμένην ἐνταυθα σωθησεται; 32. εἰ μεν γαρ κατ' ἐκείνην ταῶτα συμβαίνει, παρ' μἀς ουπιαν λέγοιτο συμβαίνειν, ε δεοπαρ' μὰς - αν κα ἐκείνην δηλαδη, δια το μη 5' δυνασθαι συνδραμεῖν ταῶτα ἀλληλοις. 33. ἀλλα παρ' μῆς μεν εσται, φησὶ περιειλημμένου μέντοιτο παρ' μῆς πο της ειμαρμενης. και πῶς εἰροποι αν, περιειλημμενοπι, εἴ γε και ὀ φυλάττεινiu

θοιμάτιον καὶ τ μη φυλάττειν ἀπο της ἐξουσίας

εγίνετο της μης. ουτω γα και του σώζεσθαι τοὐτοitai δηλονότι κυριος αν εἴη εγώ. 34. και ἐξ αυτῆς δετης διαστολης, ην ποιεῖται μυσιππος, δηλον γίνεται τὸ ἀπολελυσθαι της ειμαρμενης την παρ' μῆς αἰτίαν. καθείμαρται γὰρ, φησι, σωθῆναι θοιμάτιον,

εἰ φυλάττοις αυτὀ, και παῖδας ἔσεσθαι, ει και συβουληθείης, ἄλλως δε- αν ἔσεσθαί τι τουτων. επὶ δε τῶν πο της ειμαρμένης προκατειλημμένων Ουκ αν ποτε ποτιμήσεσι τοιαυται χρησαίμεθα. 35. Hουκ ουν φαμεν τεθνήξεσθαι πάντα ἄνθρωπου εἰ τόδε

τι γένοιτο, μη τεθνηξεσθαι δε εἰ μη γένοιτο, αλλ, απλῶς τεθνήξεσθαι, καν τιοῶν προς το μη ἀποθνηροσκειν καθόλου γίγνοιτο η μη ἀλγηδόνος σεσθαι δεκτικον ἄνθρωπόν τινα, καν ταδὶ πράττη, ἀλλα απάν ἄνθρωπον ἀλγηδόνος εἶναι δεκτικον, άν τε βουληται ἐάν τε η και σα ἄλλα ουτωσι και η ἄλλως ἔχειν καθείμαρται 36. στε εἰ το γενέσθαι τόδε τι αναγκαῖον ἐστιν, εἰ βουληθείημεν μεῖς, αλ λως δε ουχι, φανερον τι το ημῆς βουληθῆναί τε καὶ ομη βουληθῆναι υπ' ουδεμιῆς τέρας αἰτιας προκαθτείχετο, αλλ' η αυτεξουσιον 37. εἰ δε τοὐτοέκατα-

362쪽

νάγκαστον ην, καὶ το γενέσθαι τόδε τι δῆλον ς ἀα αἰῶνος ου προκατείχετο, εἰ μη τι καὶ αυτ το βου- λεσθαι φυλάττειν θοιμάτιον, Ῥη βουλεσθαι, παρά τινα ειμαρμένην καὶ κατὰ αἰτίαν ἔξωθεν ἀναγκαίαν ἐγίνετο. 38. λλ' ο τω τέλεον η παρ' μῆς ἐξουσιαστικη δυναμις αναιρεῖται, κά ουκέτι σώζοιτο ανθοιμάτιον παρὰ την αἰτίαν την ἐμην η ἀπολλυοιτο δῶ καὶ εἴη αν εγὼ καὶ ἀπολλυμένου τούτου κατὰ λόγον ἀνεπιτίμητος, ἄλλη γαρ αυτ τις ἀπώλλυεν 1 αἰτια καὶ σωζομένου παλιν ου δαμῶς ἐπαινουμενος, οτι μηδε τοῖτο εἰργαζόμην ἐγώ. - δε ς σῶσαιὰ πάντα δυνάμενος ουτως ἀνετείνου τω λόγω 39. αλα μεν ο προδηλωθεὶς ἀνηρ συνήφθω δε τούτοις καὶ τα απὸ των λεξάνδρου του 'Aφροδι- i5σιέως, ανδρος ευ μάλα διαφανοῶς ἐν τοίς κατὰ φιλοσοφίαν λόγοις ος καὶ αυτὰς ἐν τοι Περὶ εἱμαρμε-

νης τοιαῖσδ' ἐχρήσατο φωναῖς εἰς ανασκευην του δόγματος IX. Aιαιρεῖται δε- των γινομένων αἴτια εἰς σ68 20 τρόπους αἰτιων τέσσαρας, καθὼς ὁ θεῖος ριστοτέ λης δέδειχε των γαρ αιτίων τα μέν ἐστι ποιητικὰ, τα δε λης ἐπέχοντα λόγον ἔστι δέ τις ἐν αυτοῖς καὶ , η κατὰ το εἶδος αἰτία παρὰ δε τὰς τρεις ταύτας αἰτίας ἐστὶν ἐν αυτοῖς αἴτιον καὶ τέλος, - χαριν το25 γινόμενον γίνεται. a. καὶ τοσαὐται μεν- των αἰτιων διαφοραί ο τι γὰρ αν αἴτιον η τινὸς πό τι τούτων των αἰτιω ον ευρεθήσεται. καὶ γὰρ εἰ μηπάντα τὰ γινόμενα τοσουτων αἰτίων δεῖται, αλλα ταγε πλείστων δεόμενα ου υπερβαίνει τον εἰρημένον s ἀριθμόν. a. γνωριμωτέρα δ' αὐαυτῶν η διαφορὰ γένοιτο, εἰ ἐπὶ παραδείγματος τινος των γινομένων ὁραθείη. ἔστω δη ἐπ' ἀνδριάντος μιν η των αἰτίων 20.

363쪽

308 USEBII δεικνυμένη διαίρεσις του δη ἀνδριάντος ως μὲν

ποιητικὸν αἴτιον, ποιησας τεχνίτης, ον ἀνδριαντ0'ποιον καλουμεν, ς ε λ ὁ ποκείμενος χαλκος, η λίθος, ο τι αν το πο ου τεχνίτου σχηματι ζόμενον κατὰ την τέχνην αἴτιον γαρ καὶ τοὐτο 0v γεγονέναι τε καὶ εἶναι οὐανδριάντα. 4. ἔστι δε καὶ το εἶδος τὸ ν λυποκειμένω τούτω γενόμενον ποτου τεχνίτου καὶ αυτ το ἀνδριάντος αἴτιον διο

εἶδός εστ δισκευον η ἀκοντίζον, η ἐπ ἄλλου τινος

158,ώρισμένου σχηματος. 5. ου μόνον δε ταύτα της γ' ἀνδριάντος γενέσεως αἴτια, ἀλλ' ἔστιν οὐδενος τῶν aιτίων της γενέσεως αυτου δεύτερον το τέλος ου χά-ὐιν γέγονε, τουτέστιν η τιμη τινος, η εἰς θεὸν προσέβειά τις ἄνευ γὰρ της τοιαύτης αἰτίας ουδ αντην ἀρχην ὁ ἀνδριὰς ἐγένετο. 6 οντων τοίνυν τo nσούτων των αἰτίων και την προς ἄλληλα διαφοραν ἐχόντων γνωριμον, την εἱμαρμένην ἐν τοῖς ποιητικοῖς αἰτίοις δικαίως, καταριθμοῖμεν, ἀναλογίαν σώζουσαν προς τα γινόμενα κατ αυτην τη τοί ἀνδριάντος δημιουργῶ τεχνη. ' T. Tούτου δε ουτως ἔχοντος ἀκόλουθον αὐείη περὶ των ποιητικῶν αἰτίων ποιησασθαι τον λόγον ουτω γὰρ ἔσται γνώριμον εἴτε πάντων ων γιγνομέ- β' νων χρη την εἱμαρμένην αἰτιῶσθαι εἴτε δ και ἄλλοις τιο, παρὰ τηνδε συγχωρεῖν, ς ουσι ποιητικοῖς τινῶν αἰτίοις. 8 απάντων δη τῶν γιγνομένων ριστοτέλης ποιούμενος την διαίρεσιν τα μεν αυτῶν τι νος χαριν γίγνεσθαι λέγει, σκοπόν τινα καὶ τέλος τῶν γιγνομένων προκείμενον ἔχοντος του ποιουντος αυτὰ, τὰ δε οὐδενος, σα ου κατὰ πρόθεσίν τινα του ποιουντος γίγνεται Ουδ επι τέλος ρισμένον ἔχει την ἀναφορὰν τοιαύτα οἰόν ἐστι καρφῶν τε τι-

364쪽

νῶν διακρατησεις καὶ περιστροφαὶ, καὶ τριχῶν ἐπα- ουφαί τε καὶ ἐκτάσεις, καὶ ὁσα τούτοις ομοίως γίνεται. 9. τι με γαρ γίνεται καὶ αυτ γνώριμον ου μην ἔχει την κατὰ το τελος καὶ την ου χάριν αἰτία . τὰ μεν ουν ἴτω γινόμενα ἀσκόπως καὶ απλῶς γινόμενα ουδεμίαν εὐλογον χει διαίρεσιν 10 τῶν δε ἐπί τι

την ἀναφορὰν ἐχόντων καί τινος γιγνομένων χάριντα μεν κατὰ φύσιν, τὰ δε κατὰ λόγον γίγνεται τά τε γαρ φύσιν αἰτίαν ἐχοντα της γενέσεως κατά τινας 1 ἀριθμους καὶ τάξιν ωρισμένην πρόεισιν επί τι τελος,

εν ω γιγνόμενα του γίγνεσθαι παύονται, εἰ μη τι

αύτοῖς ενστὰν ἐμποδὼν γίγνοιτο τῆ κατὰ φύσιν αυ- τῶν ἐπὶ το προκείμενον οδω 11 ἀλλα καὶ τὰ κατὰ λόγον γιγνόμενα χει τι τέλος. -υδεν γαρ ς ἔτυχε i5 τῶν κατὰ λόγον γιγνομένων γίγνεται, αλλ' ἐπί τινα

σκοπὸν η ἀναφορὰ ἀσιν αυτοῖς. 12 εστ δε κατὰ λόγον γιγνόμενα οσα πο τῶν ποιούντων αυτα γίγνεται λογιζομένων τε περὶ αυτῶν καὶ συντιθέντων κανον αν τρόπον γένοιτο. ἴτω γίγνεται τά τε κατὰ τὰς

2 τέχνας γιγνόμενα πάντα καὶ τὰ κατὰ προαίρεσιν διαφερε τῶν γιγνομένων φύσει τω τὰ μεν φύσει γιγνόμενα ἐν αυτοις χειν την ρχήν τε καὶ τὰς αἰτίας της τοιαύτης γενέσεως, τοιοῶτον γὰρ η φυσις), καὶ γίγνεσθαι μεν κατὰ τάξιν τινὰ, ου μην της ποι 25 ούσης αυτὰ φύσεως μοίως ταῖς τέχναις λογισμῶ περὶ αυτῶν χρωμένης. 4. τὰ δε γιγνόμενα κατὰ τέχνην τε καὶ προαίρεσιν ἔξωθεν χε την ἀρχην της κινήσεως καὶ την αἰτίαν την ποιούσαν, αλλ' υκ ἐλαυτοῖς, καὶ της γενέσεως αυτῶν ὁ του ποιοίντος γεγ30 ται περ αυτῶν λογισμός. 15. τρίτον δέ ἐστιν ἐν τοις νεκά του γιγνομένοις καὶ τὰ ἀπὸ τύχης τε καὶ του αυτομάτου γίγνεσθαι πεπιστευμένα, ταυτὐτῶν

365쪽

i270 προηγουμένως ενεκα του γιγνομένων διαφεροντα, ἐει ἐκείνων μεν τα προ του τέλους του τέλους χάριν γίγνεται, ἐπι δε τούτων τα με γιγνόμενα προτου τέλους αλλου χάριν γίγνεται, ἀπαντα δε αυτοῖς

ἄλλου χάριν γιγνομένοις, τέλος, τὐαυτομάτως τε καὶ ἀπο τύχης γίγνεσθαι λεγόμενον

16. V ύτων δε ολως ἐχόντων καὶ πάντων των γιγνομένων εἰς τούτους τους τροπους νενεμημένων ἀκόλουθον ἐπὶ τούτοις ἰδεῖν ἐν τίνι των ποιητικῶν αἰτίων χρη τιθέναι την εἱμαρμένην. 7 αρά γε ἐνκὶ τοῖς ουδενος γιγνομένοις χάριν η τούτο μεν παντά- ,πασιν ἄλογον αε γαρ ἐπὶ τέλους τινος τω της ει- μαρμένης νόματι χρώμεθα, καθ' ειμαρμένη - αυτολέγοντες γεγονέναι διο ἐν τοῖς ενεκά του γινομένοις ἀναγκαῖον τιθέναι την ειμαρμένην las159 18. αὐτα αὐτοῖς4ημασιν ὁ προδηλωθεὶς ἀνηρδιελὼν δια πλειόνων ἐξης συνίστησιν, ου ἄλλο τι εἶναι την εἱμαρμένην η τα κατὰ φύσιν γινόμενα μηγα ἐν τοῖς κατὰ λογισμον ημήτερον καὶ κατὰ τέχνη ἐπιτελουμένοις την της εἱμαρμένης ἀνάγκην ἐπιθεω κρεῖσθαι. I9. φησι δε των κατὰ φύσιν πλεῖστα - ποδίζεσθαι συμβαίνειν ἀ καὶ καλεῖσθαι παρὰ φύσιν, ῶσπερ καὶ ἐν τοῖς κατὰ την τέχνην τὰ παρὰ την τέχνην λέγεσθαι. εἰ δε ολως παρὰ το κατὰ φύσιν, γνεταί τινα γένοιτ αν καὶ παρὰ την εἱμαρμένην. εἴπερ τὰ κατὰ φύσιν ταsτά ἐστι τὰ καF εἱμαρμένην. 20. Πυρωμεν γοῶν, φησὶν, τι καντο σῶμα τωτοιονδε η τοιόνδε εἶναι την φύσιν ἐν νόσοις καὶ φθοραῖς ἀκολούθως, φυσικη συστάσει γίνεται, - μην μοίως ἐπι πάντων, οὐδε ἐξ ἀνάγκης. ἱκαναὶ, γαρ ἐκκρουσαι πολλάκις την τοιάνδε ξιν ἐπιμέλειαι και βίων ὐπαλλαγαὶ καὶ προστάξεις ἰατρῶν καὶ συμ-

366쪽

ΡRΑΕΡ. VANO VI. s. 311βουλίαι θεῶν. 21. κατὰ δε τον αυτον τρόπον και

ἐπὶ της ψυχῆς εὐροι τις αν παρὰ την φυσικὴν κατασκευὴν διαφόρους ἐν έκάστω προαιρέσεις καὶ πράξεις και βίους ἐξ σκήσεως καὶ απὸ μαθημάτων και

απλλόγων κρειττόνων βελτιουμενων 22. εἰπόντος γουν ποτε του φυσιογνώμονος περὶ του Σωκράτους του φιλοσόφου ἄτοπά τινα καὶ πλεῖστον ἀφεστῶτα της προαιρέσεως αυτο της κατὰ τον βίον, καὶ ἐπὶ τούτοις υπὸ των περὶ τον Σωκράτην καταγελωμένου,1 οὐδε εἶπεν ὁ Σωκράτης ἐσφάλθαι τον Ζωπυρον ην γαλαν τοιουτος, ὁσον ἐπὶ τῆ φύσει, εἰ, διὰurii την ἐκ φιλοσοφίας ἄσκησιν ἀμείνων της φύσεως

εγενετο.

23. Καὶ τοιαύτα μεν τὰ κατὰ φύσιν, ἁ καὶ μη- 15 δε φησι διαφέρειν των καθ' εἱμαρμένην.

N δ ἀπ τύχης τοιαλα, ταν ἄλλου τινὸς χάριν γενομένω τινὶ μη τοὐτο ἀπαντήση ου χάριν ἐγένετο, ἄλλο δέ τι περ την ἀρχὴν οὐδε λπίζετο. θησαυρόν τε γάρ φησιν απὸ τύχης εὐρηκέναι τινὰ, Ψοίταν ἄλλου χάριν ὀρύσσων, αλλὰ μη τού θησαυρὰν

εὐρεῖν, θησαυρω περιπέση καὶ τὸ ἀργύριον απὸ τύχης κεκομίσθαι τινὰ λέγουσιν, ταν εἰς την ἀγορὰν προελθὼν ἄλλου τινὸς χάριν ἀργύριον ἔχοντι περι- ,πεσων τω χρεωστη τὸ ὀφειλόμενον λάβη καὶ λει- 25πος δε αυτομάτως τισὶ λέγεται σεσῶσθαι, ταν τρο

φῆς μὲν ἐλπίδι, ὴ ἄλλου τινὸς χάριν ἀποφύγη τους

κατέχοντας αυτὸν, παντηση δε αυτο τη φυγῆ καὶ τω δρόμω τὸ τοῖς δεσπόταις περιπεσεῖν. 24 ων οἴ- τως ἐχόντων οὐδε αὐτα αν εἰ καθ' εἱμαρμένην.ω καὶ ἄδηλα δέ ἐστί τινα αἴτια ἀνθρωπίνω λογισμω ἄκατά τινας ἀντιπαθείας γίνεσθαι πεπίστευται, αγνο ουμένης τῆς αἰτίας δι ν γίνεται οποῖα περίαπτά

367쪽

ομολογεῖται με υπὸ πάντων αδηλος εἶναι η αἰτία διο καὶ αναιτιολόγητα λέγουσιν αυτά. 25. πολλὰ δ' ιεἶναι παρὰ ταλα καὶ ἐνδεχομένως καὶ ὁπότερα ἔτυχε γινόμενα α ουδε ταῶ αν εχ αν εἱμαρμένην. 26. λέγεται δε ἐνδεχομένως γίνεσθαι ταλα ἐφ' ων καὶ το μη γενέσθαι χωραν ἔχει, ως καὶ αυτὸ τ οπότερα ἐτυχε λεγόμενον ποιε γνώριμον οἷον το κινῆ 10σαι τι των εαυτολμερῶν, και την τυχομαν τοὐ τραχηλου περιστροφην καὶ την τοὐ δακτύλου ἔκτασιν καὶτ ἐπῆραι τα βλέφαρα, καὶ τον καθεζόμενον στησαι, και τον κινούμενον ρεμησαι, καὶ τον λαλῶντα σιγησαι, καὶ ἐπὶ μυριων εὐροι τις αν δύναμίν τινα 15 ἐνυπάρχουσαν των ἐναντίων δεκτικην, α ου αὐγένοιτο ἐξ εἱμαρμένης τα γὰρ ἐξ υτης ου δέχεται

τολεν ω ἐστι το ἐναντίον.

27. υλλα και τὸ βουλεύεσθαι τον ἄνθρωπονου εἰς μάτην αὐτω πάρχει αν εἰς μάτην 20 siso,βουλευτικός, εἰ ε Ἀνάγκης ἔπραττε τα πραττόμενα 272 αλλ' ἐναργῶς φαίνεται των ἄλλων ζωων ὐανθρωπος

μόνος- το παρὰ της φύσεως ἔχων πλέον, τὸ μηομοίως ἐκείνοις ταῖς φαντασίαις ἔπεσθαι, αλλ' ἔχει ντων προσπιπτόντων κριτην τον λόγον ω χρώμενος ειε μεν ἐξεταζόμενα τα φαντασθέντα οἷ την ἀρχην ἐφάνη καὶ ἔστι, συγκατατίθεται τῆ φαντασία, καὶούτω μέτεισιν αὐτά εἰ δε ἀλλοῖα φαίνεται, οὐκέτι ἐμεινεν ἐπὶ της προληψεως, ἐλέγξαντος αυτ τοὐh λόγου, διὰ το συμβουλεύσασθαι περ αυτῶν so 28. ' Βουλευόμεθα οὐ περὶ μόνων ων δυνάμεθα πράττειν εἰ δέ ποτε μη βουλευσάμενοι πράτ-

368쪽

τοιμεν, πολλάκις μετανοουμεν καὶ μεμφόμεθα εαυ-

τοῖς της αβουλίας ἀλλα καν ἄλλους ἴδωμεν ἀβούλως πράττοντας, ἐπικαλοῶμεν ς ἀμαρτάνουσιν, ἀξιούμέντε συμβούλοις τοῖσδε χρῆσθαι, ώς ἐφ' μῖν οντων

των τοιούτων '

29. οτι δε ψευδος ηὐαυτῶν ὁ περὶ εἱμαρμενης

λόγος, ἱκανον μαρτύριον το μηδ' αυτοὐς τους προστάτας αυτο δύνασθαι πείθεσθαι τοῖς π αυτ λεγομένοις. καὶ γαρ καὶ προτρεπειν καὶ διδάσκειν i επαγγέλλονται, καὶ μανθάνειν καὶ παιδεύεσθαι συμβουλεύουσιν, ἐπιτιμῶσί τε καὶ επιπληττουσι τοῖς ουτα προσηκοντα δρῶσιν, ς κατὰ προαίρεσιν ἰδίαν ἀμαρτάνουσιν. 30 ἀλλα καὶ συγγράμματα πλεῖστα καταλείπουσι, δι' ων ἀξιοῶσι παιδεύεουθα τους νέους. 15 ἐπαύσαντο δ αν της ἐν τοῖς λόγοις φιλοτιμίας, εἰ προσέσχον οτι καὶ συγγνώμης ἀξιούσι τους ακουσίως αμαρτάνοντας, τους δε εκουσίως πλημμελοῶντας κολάσεως, ῶς ἐπ' αὐτοῖς δηλονότι του τε ἀμαρτάνειν καὶ του μη κειμένου. l. στε καὶ κατ αυτοὐς ἀναι-

ρ ρεῖσθαι την ἐξ ειμαρμένης ἀνάγκην συνίστασθαι δεκατὰ φύσιν μῖν πάρχειν το αυτεξούσιον μετὰ του πλεῖστα εἶναι καὶ τὰ μη ἐφ' μῖν, σπερ τὰ κατὰ φύσιν, καὶ τὰ ἐκ τύχης, τερα ὀντα καὶ αυτὰ παρὰ τον της εἱμαρμένης λόγον, καθὼς προδέδεικται 25 32. Toύτων μῖν ἀπό πλείστων ἐπιτετμημένων,τω πολὴν εἶναι τον περὶ του αυτεξουσίου λόγον ἐν τοῖς καθ' ημῆς δόγμασιν ω καὶ των φιλοσόφων συνέδραμον αἱ παρατεθεῖσαι φωναὶ τοῖς με κανημῆς θείοις γράμμασιν ἐπιμαρτυρούσαι, τὰς δε περὶμ ειμαρμένης ου μόνον των πολλῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ των θαυμαστῶν χρησμωδῶν θεῶν τὰς δόξας ψευδεῖς ἴσας ἀπελέγχουσαι καὶ τῶν μεν προς τοὐς arsi

369쪽

314 EI SEBII γενναίους χρησμοὐ κυνικώτερον ἀποταθέντων τωνδε προς τους θαυμαστοὐς φιλοσόφους παρὰ των αὐ- τοις γνωρίμων ἀντειρημένων ἄρα καὶ των ἐξ αστρολογίας προς τους αλδαῖζοντα των την κακότεχνον

ταύτην γοητείαν, ἐν μέρει μαθηματος ἐπαγγελλο ομένων τοὐς λόγους ἐπισκέψασθαι ' παραθησομαι δέ σοι καὶ τῶνδε τὰς ποδείξεις ἐξ ανδρος Σύρου μεντο γένος, ἐπ ακρον δὲ της αλδαγης ἐπιστημης i, ἐληλακότος Βαρδησάνης νομα τω ἀνδρὶ, ο ἐν τοῖς προς τοὐς εταίρους διαλόγοις τάδε πη μνημονεύεται οφάναι X. Κατὰ φύσιν ὁ ἄνθρωπος γεννῆται, τρωται, ακμάζει, γεννῆ, ἐσθίει, πίνει, κοιμῆται, γηρα, ἀποθνήσκει, καὶ τομο παντος ἀνθρωπου καὶ παντος

αλόγου ζωου. 2. καὶ τὰ μεν ἄλλα ζῶα φυχικὰ ὁντα εκα διόλου κατὰ συμπλοκην γεγενημένα διόλου σχε δὸν κατὰ φύσιν φέρεται. λέων σαρκοφαγεῖ και αμέ- νεται ἀδικηθεὶς, καὶ διὰ τούτο πάντες ι λέοντες σαρκοφαγοῶσι και ἀμύνονται καὶ ἀμνάδες χορτονα-sisi ,γούσι καὶ κρεῶν οὐχίπτονται καὶ ἀδικούμεναι υκ 20

ἀμύνονται και ὁ αυτὸς τρόπος πάσης ἀμνάδος. 3. σκορπιος γῆν ἐσθίει καὶ οὐ μη ἀδικησαντας ἀδικεῖ, κέντρω ἰοβόλω πλήσσων καὶ φαλη κακία. πάντων σκορπίων μυρμηξ κατὰ φύσιν οἶδε χειμῶνος παρουσίαν καὶ δι λης θερείας κάμνων ἀποτίθεται οεαυτω τροφάς και μοίως πάντες μύρμηκες ἐργάζονται. 4. μέλισσα μέλι γεωργεῖ, α ου καὶ τρέφεται

καὶ αὐτη γεωργία πάσαις μελίσσαις καὶ ην πολλὰ εἴδη ἐκθέσθαι μῖν των ζώων ἄτινα της φύσεως μὴ

δυνάμενα ἐκστῆναι πολῶν θαυμασμὸν παρασχεῖν μιν ω ἐδύνατο, ἀλλ αυτάρκη γησάμην ἐκ των παρακειμένων την ἀπόδειξιν ποιήσασθαι, ὁτι τὰ μεν ἄλλα

370쪽

ζῶα κατὰ την κοινότητα καὶ την διαφορὰν κατὰ φύσιν δοθεῖσαν ἐκάστω ἐξ ἀνάγκης δέως φέρεται, ἄνθρωποι δε μόνοι το ἐξαίρετον ἔχοντες τον τε νουν Π4 κώ τον ἐκ τουτου προφερόμενον λόγον, κατὰ μεν την κοινότητα πονται τη φυσει , ς προεῖπον, κατὰ δὲ - ἐξαίρετον ου κατὰ φύσιν πολιτευονται. 6. οὐδεγαρ μία βρῶσις η τῶν απαντων Ἀλλοι μευ γὰρ κατὰ τοὐς λέοντας τρέφονται, ἄλλοι δε κατὰ τὰς ἀμνάδας, οὐχ εω ἔχοντες σχημα φορημάτων, - ἔθος εν, οὐχ 1 εἷς νόμος πολιτείας ἐν αὐτοῖς, οὐ μία κίνησις ἐπι

θυμίας τῶν πραγματων, αλλ καστος των ανθρώπων κατὰ την ἰδίαν θέλησιν αἱρεῖται εαυτῶ βίον, τον πλησίον, μιμούμενος, πλην ἐν οἷς βούλεται , 7 το γαρ ἐλευθερον αυτο ου υπόκειται δουλεία,1 καὶ εἴ ποτε εκῶν δουλεύσει, καὶ τ το της ἐλευθερίας αυτο ἐστι, το δύνασθαι δουλεύειν ἐκόντα.8. πόσοι τῶν ανθρώπων, καὶ μάλιστα τῶν 'Aλαναίων,ώς τὰ ἄγρια ζῶα κρεοβοροῶσιν ἄρτου μη γευόμενοι, καὶ οὐ διὰ το μη ἔχειν, ἀλλὰ δια το φθέλειν ἄλ- 20 λοι κρεῶν οὐ γεύονται, ἁ τὰ μερα ζῶα ἄλλοι

ἰχθυοφαγοῶσι μόνον' τεροι δε ἰχθύων οὐ γεύονται, οὐδ' αν λιμώσσωσιν. - μεν δροποτοὐσιν, οἱ δε οἰνοποτοὐσιν, οἱ δε σικερατίζουσι. καὶ πλῶς

πολλη διαφορὰ βρωμάτων καὶ πομάτων ἐν τη ἀνθρω- 25 πότητι, μέχρι καὶ ἐν τη τῶν λαχανων καὶ ὀπωρῶν βοώσει διαφερόμενοι ἀλλὰ καὶ οι μεν, ς σκορπίοι καὶ ς σπίδες, μη ἀδικηθέντες ἀδικοῶσιν οι δε, ἁ τα λογα ζῶα ἀδικούμενοι μυνονται' τεροι δεώς λύκα ἀρπάζουσι καὶ ως γαλαῖ κλέπτουσιν ἄλλοιο δὲ ς ἀμνάδες καὶ μηκάδες υπὸ τῶν μοιοπαθῶν

ἐλαυνονται και τους ἀδικούντας οὐκ ἀδικοίσι καὶ οἱ μεν λέγονται ἀγαθοι, οι δε κακοὶ, οἱ δε δίκαιοι. d