Eusebii Caesariensis opera, 1

391쪽

ἐποίησε δύσκωφον και κωφὸν καὶ βλεποντα και τυφλο- ου ἐγὼ κύριος ὁ θεός; Πνα τον αυτον καὶ τυφλον καὶ βλεποντα πεποιηκὼς η βλεπονταμεν προς τὰ ἐνεστηκότα, τυφλον δε προ τα μελ- λοντα. τὸ γαρ περὶ του δυσκώφου καὶ κωφου υ 5του παρόντος καιροὐ διηγήσασθαι. 2. τι μέντοι γε πολλῶν των ἐφ' μῖν αἴτια πλεῖστα των ου ἐφ' ημῖν ἐστι καὶ μεῖς μολογησομεν ων η γενο-e μένων, λέγω δὲ των ου ἐφ' μῖν, ουκ αὐτάδε τινὰ

των φ' μῖν ἐπράττετο πράττεται δε τάδε τινὰ, των ἐφ' μῖν ἀκόλουθα τοῖσδε τοι προγενομένοις ου ἐφ' μῖν, ἐνδεχομένου του ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς προ- γενομένοις και τερα πρῆξαι παρ α πράττομεν. 53. εἰ δέ τις ζητεῖ το ἐς μῖν ἀπολελυμένον εἶναι του παντος, στε μη δια τάδε τινὰ συμβεβηκότα μῖν μῆς i αιρεισθαι τάδε, ἐπιλέλησται κόσμου μέρος ων καὶ

ἐμπεριεχόμενος ἀνθρώπων κοινωνία καὶ του περιέχοντος. 4. μετρίως μεν ουν ως ἐν ἐπιτομῆ οιμαι. ἀποδεδεῖχθαι, το την πρόγνωσιν του θεου μη εἶναι καταναγκαστικην των προεγνωσμένων πάντως ' h Φέρε δε ἀγωνισώμεθα και περὶ του τους στώρας μηδαμῶς εἶναι ποιητικοὐ των ἐν ἀνθρώποις, σημαντικοῖς δε μόνον. 55. σοφε δη τι ει δε τις σχηματισμος των στέρων ποιητικος νομίζοιτο τῶνδέ τινων των γινομένων περὶ το ανθρωπo, H

ἔστω γὰρ περὶ τούτου νυν ζητεῖσθαι τον λόγοι )ου αν ο σημερον, φέρε εἰπεῖν, γενόμενος σχηματισμος περὶ τόνδε δύναται νοεῖσθαι πεποιηκέναι παρεληλυθότα περι τερον η καὶ περὶ τέρους Qν γὰρ το ποιοῶν πρεσβυτερον του πεποιημένου. 56 οσδεν, δε αὐτοί μαθήμασι των τὰ τοιαίτα ἐπαγγελλομέ- smi νων. πρεσβύτερα του σχηματισμο προλέγεσθχι

392쪽

νομίζεται περὶ τους ἀνθρώπους. 57. ἐπαγγέλλονται γὰρ τόνδε τινὰ τρόπον, την ἄρα λαβόντες οὐδετο ἀνθρώπου, καταλαμβάνειν πῶς καστος των πλανωμένων κατὰ κάθετον, η τησδε της μοίρας του ζωδίου η των ἐν αὐτῶ λεπτῶν, καὶ ποῖος αστὴρ του

ζωδιακο κατὰ τομανατολικω ἐτύγχανεν οριζοντος, ποιος τε κατὰ τού δυτικο και τίς κατὰ οὐ μεσουρανήματος καὶ τίς κατὰ του ἀντιμεσουρανήματος. 58. και ἐπὰν θῶσι τους στέρας, ους νομίζουσιν i ἐαυτοις ἐσχηματικέναι, κατὰ τον καιρον της τοί , δεινος γενέσεως σχηματισμένους -τωσὶ, τω χρόνωτης ἀποτέξεως οὐ περὶ ου σκοποίσιν, ου μόνον τὰ μέλλοντα ἐξετάζουσιν, αλλὰ και τὰ παρεληλυθότα καὶ τὰ προ ης γενέσεως καὶ της σπορῆς οὐ περὶ

i5 ου ὁ λόγος γεγενημένα, περ πατρος ποταπος ων τυγχάνει, πλούσιος η πένης, λόκληρος το σῶμα σεσινωμένος το θος βελτίων η χειρων, ἀκτημων πολυκτήμων, τήνδε την πρῆξιν η τήνδε χων. τὰ δ αυτὰ καὶ περὶ της μητρος καὶ περι πρεσβυτέ-

α ρων δελφῶν, ἐὰν τύχωσιν οντες 59. ἔστω δε μῆς ἐπὶ οὐ παρόντος προσίεσθαι αυτοὐ καταλαμβάνειν τὰ ἐν τόπω ἀληθῆ περὶ ου καὶ αυτολύστερον δείξομεν τι οὐχ οὐτως ἔχει πευσώμεθα τοίνυν τῶν υπολαμβανόντων κατηναγκάσθαι υπὸ τῶν ἄστρων 25 τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα τίνα τρόπον ὁ σήμερον σχηματισμος ὁ τοιόσδε δύναται πεποιηκέναι τὰ πρεσ- sietillβύτερα. 60. εἰ γὰρ τοsτο ἀμήχανον, καFG δη ο τι ευρίσκεται το περ τῶν πρεσβυτέρων το χρόνου ἀληθες, σαφες το μη πεποιηκέναι τους ἀστέρας ου--30 τωσὶ κινουμένους ἐν οὐρανῶ τὰ παρεληλυθότα καὶ γενόμενα προ τολούτω ἔχειν αυτούς. εἰ δε τοίτο, τάχα ο προσιέμενος ἀληθεύειν αυτοὐς, ἐπιστήσας

393쪽

τοῖς περὶ των μελλόντων λεγομένοις, ἐρεῖ ληθεύεινοήτω ποιεῖν του ἀστέρας, ἀλλα τω σημαίνειν μόνον. 61. ἐὰν δε τις φάσκη ταμεν παρεληλυθότα μη ποιεῖν του ἀστέρας, αλλὰ ἄλλους μεν σχηματισμους τους

της ἐκείνων γεγέσεως αἰτίους γενονέναι τον δε νυν σχηματισμὸν σεσημαγκέναι μόνον, τὰ μέντοι μέλλοντα δηλοῶσθαι απὸ του ἐνεστηκότος σχηματισμου της του δεινος γενέσεως, παραστησάτω την διαφορὰν του πωτων ἀστέρων δύνασθαι δεῖξαι ὁτι τάδε μεν νενόηται ἀληθῆ, ς ἀπό ποιούντων, τάδε δὲ ς 10 292 ἀπὸ σημαινόντων μόνον. 62. μη χοντες δεχοίναι την διαφορὰν ευγνωμόνως συγκαταθήσονται μηδεν των κατὰ τους ἀνθρώπους ἀπὸ των ἀστέρων γίνεσθαι, ἀλλ' ὐπροειρηκαμεν, εἰ ἄρα σημαίνεσθαι ώς εἰμη καὶ ἀπὸ των ἀστέρων τις ἐλάμβανε τὰ παρεληλυ- 5θότα καὶ τὰ μέλλοντα αλλ' ἀπ του νου του θεουδιά τινος λόγου προφητικοs. J3. σπερ γὰρ προαπεδειξαμεν ὀτ ουδεν λυπεῖ τον περὶ τοί ἐφ' μῖν, λόγον τὸ τον θεὸν εἰδέναι τὰ πραχθησόμενα κάστω, ουτως ουδὲ τὰ σημεῖα, α ταξεν ο θεὸς εἰς τὸ ση ad μαίνειν, εμποδίζει ὀ ἐφ' μιν, ἀλλὰ παραπλησίως βιβλίω περιέχοντι τὰ μέλλοντα προφητικῶς ὁ πῶς ουρανὸς δύναται, ιονε βίβλος ων θεοὐ περιέχειν τὰ μέλλοντα. 64. διόπερ ἐν τη προσευχη τοὐγωσηφδύναται Ουτω νοεῖσθαι τὸ λεγόμενον υπό του γακώβ 25, ἀνέγνων γὰρ ἐν ταῖς πλαξὶ τοὶ ρανομῆσα συμβησεται μῖν και τοις υιοῖς μῶν τάχα δε και ὁ εἱλιγησεται λουρανὸς ως βιβλίον του λόγους τους

περιεχομένους σημαντικους των ἐσομένων δηλοί ἀπαρτισθησομένους καὶ ιν ουτως εἴπω, πληρωθη- aoσομένους, σπερ λέγονται αἱ προφητεῖαι πεπληρῶ - σθαι τω ἐκβεβηκέναι. i5. και -τως ἔσται εἰς

394쪽

σημεῖα τα ἄστρα γεγονότα, κατὰ την λέγουσαν φωνην ἔστωσαν εἰς σημεῖα. ὁ δ Ἱερεμίας ἐπιστρέφωνημῆς προ εαυτους καὶ περιαιρῶν φόβον τον ἐπὶ τοῖς νομιζομένοις σημαίνεσθαι, τάχα δε καὶ ὐπολαμ- βανομένοις ἐκεῖθεν ἔρχεσθαι, φησὶν ' ἀπο των σημείων του ουρανου μη φοβεῖσθε. '' d66. Iδωμεν καὶ δεύτερον ἐπιχείρημα, πῶς υ δύνανται οἱ ἀστέρες εἶναι ποιητικοὶ, ἀλλ', εἰ ἄρα, σημαντικοί. ἀπο πλείστων γαρ ἴσων γενέσεων ἔστι i λαβεῖν τὰ περ ενδ ἀνθρώπου ' τουτ δε καθ' υπόθεσιν λέγομεν, συγχωροῶντες το ἐπιστήμην αυτῶναναλαμβάνεθθαι υ ἀνθρώπων δύνασθαι φέρε

γαρ εἰπεῖν, περὶ του τόνδε πείσεσθαι τόδε καὶ τεμθνQεσθαι περιπεσόντα λησταῖς καὶ ἀναιρεθέντα i5 φησὶ δύνασθαι λαμβάνειν ἀπο τε της ἰδιας αυτου γενέσεως, καν τύχη χων δελφοῖς πλείονας, ἀποτης κάστου αυτῶν. i. περιέχειν γαρ οἷονται τηνεκάστου γένεσιν, ἀδελφὸν υπὸ ληστῶν τεθνηξόμενον, ομοίως καὶ την του πατρὸς και την της μητρὸς καὶ η' την της γαμετης καὶ τῶν υἱῶν αυτοὶκαὶ τῶν οἰκετῶν καὶ τῶν φιλτάτων, τάχα δε καὶ αυτῶν τῶν ἀναιρούντων. 68. πῶς οὐ δυνατὸν τον τοσαύταις γενέσεσιν, να αυτοῖς τούτο συγχωρηθy, ἐμπεριεχό- maiμενον γίνεσθαι πλτο σχηματισμο τῶν στέρων η τῆσδε ἀλλον της γενεσεως η τῶνδε ἀπίθανον γαρκα το φάσκειν τον σχηματισμὸν τον ἐν τη ἰδία τοὐδετινος γενέσει ταῶτα πεποιηκέναι τον δε ἐν τη τῶνδε γενέσει μη πεποιηκέναι, ἀλλα σεσημαγκέναι μόνον. 69. λίθιον γαρ το εἰπεῖν ὁτι η πάντων γένεσις

- περιειχε καθ' εκαστον ποιητικὸν το τόνδε αναιρεθη- Π3Jναι ἄστε ἐν γενέσεσιν, καθ' υπόθεσιν λέγω, πεντηκοντα περιέχεσθαι το τόνδε τινὰ ἀναιρεθῆναι - i,

395쪽

340 USEBII οἶδα δ' πως δυνησονται σῶσαι τῶν μεν ἐνδεουδαία σχεδὸν πάντων τοιόνδε εἶναι τον σχηματισμὸν ἐπὶ της γενέσεως, ως ὀκταημερον αυτους λαμβανειν περιτύμην, ἀκρωτηριαζομένους καὶ λκουμένους καιφλεγμονῆ περιπεσουμένους καὶ τραυμασι, καὶ ἄμα τη εἰς του βίον εἰσόδω ἰατρῶν δεομένους των δε ἐν Ἱσμαηλίταις τοι κατὰ την ραβίαν τοιόνδε ς

πάντας περιτέμνεσθαι τρισκαιδεκαετεῖς τοὐτο γαρ ἱστόρηται περι αυτῶν. 70. και πάλιν τῶνδε τινων τῶν εν Αἰθίοψι τοῖσδε τὰς κόγχας τῶν γονάτων πε- 0ριαιρεῖσθαι καὶ τῶν μαζόνων τους τέρους τῶν μαστῶν. πῶς γαρ ταὐτα ποιοίσιν οι στέρες τοῖσδε τοι ἔθνεσιν οἶμαι τι ει ἐπιστήσαιμεν οὐδε μεχρι τού στησαι δυνησόμεθά τι αληθες ειπεῖν περι αυτῶν. 71 τοσούτων δε φερομενων οδῶν προγνωστικῶν, ου iboἶδ' κως ἐξώκειλαν οι ἄνθρωποι ἐπὶ το την μεν

οἰωνιστικην και την θυτικην μη λέγειν περιέχειν τοποιοὐν αἴτιον, αλλὰ σημαίνειν μόνον, και η αστε ροσκοπικην, οὐκετι δε την γενεθλιαλογικην. 72 ει γαρ ἐπιγινώσκεται, - καὶ χαρισώμεθα το γινω λσκεσθαι. γίνεται δε κειθεν οθεν η γνῶσις λαμβα- νεται, τί μὰλλον απὸ τῶν στέρων Ἀπὸ τῶν οιω- νῶν εσται τὰ γινόμενα, και μῶλλον ἀπο τῶν οἰωνῶν ἀπο τῶν σπλάγχνων τῶν θυομένων τί δε ἀλλον απὸ τῶν σπλάγχνων τῶν θυομενων η ἀπο τῶν διαττόντων στέρων ταῶτα μεν ουν ἐπι οὐ παρόντος ἀρκέσει εις ἀναίρεσιν οὐ ποιητικοῖς εἶναι τους ἀστέρας τῶν ανθρωπίνων 'T3. πιπερ δε συγκεχωρηκαμεν ου γαρ ἐλύπει τον λόγον, ως τῶν ανθρώπων δυναμένων καταλαμβάνειν του οὐρανίους σχηματισμοῖς, και τα σημεῖα, 294, και ν ἐστι σημεῖα, τοὐτο φέρε νῶν ἐξετάσωμεν ει

396쪽

341 ἀληθες ἐστι. 4. φασὶ τοίνυν οἱ περὶ ταύτα δεινοὶ τον μέλλοντα τὰ κατὰ την γενεθλιαλογίαν ἀληθῶς καταλαμβάνειν εἰδέναι Ου μόνον ὁ κατὰ πόστου δωδεκατημορίου ἐστὶν ο καλούμενος στὴρ, ἀλλα

καὶ κατὰ ποίας μοίρας του δωδεκατημορίου καὶ κατὰ ποίου ξηκοστοί, οι δε κριβέστεροι καὶ κατὰ ποίου ξηκοστοί του ξηκοστοῶ, καὶ τοὐτο φασι δεῖν ποιεῖν ἐφ καστου των πλανωμένων, ἐξετάζοντα την σχέσιν την προς τους πλανεῖς 75. πάλιν α ἐπὶ 10 του ἀνατολικο ορίζοντος δεησει, φασὶν ἰδεῖν ου μονον το δωδεκατημόριον ποιον ν ἐπ αυτοί, ἀλλὰ καὶ την μοιραν καὶ το ξηκοστὸν της μοίρας, τοπρῶτον η το δεύτερον ξηκοστόν. 76. πῶς τοίνυν

της ἄρας πλατε λόγω μισυ δωδεκατημορίου περι- 1 εχούσης δύναται τις λαβεῖν το ξηκοστὸν μὴ ἔχων την ἀναλογίαν της διαιρέσεως των ωρῶν, στε, φέρε εἰπεῖν, εἰδέναι τι γεγέννηται ὁ δεῖνα ἄρα τετάρτη και μίσει ρας, καὶ τετάρτω, ὀγδόω, καὶ κκαιδε κάτω, καὶ δυοτριακοστῶ 77. παρὰ πολ γάρ φασι - παραλλάττειν τὰ σημαινόμενα παρὰ την ἀγνωσίαν ου της λης ἄρας, ἀλλὰ και το ποστημορίου αὐτης. ἐν οὐ τοῖς διδύμοις γεννωμένοις πολλάκις το με- ταξὼ καὶ ἀκαριαῖον βρας ἐστὶ καὶ πολλαὶ παραλλαγαὶ

των συμβαινόντων καὶ των πραττομένων ἐπ αὐτῶν 25απαντῶσιν, ς φασιν ἐκεῖνοι, παρὰ την αἰτίαν της σχέσεως των ἀστέρων, καὶ τὸ μόριον οὐ δωδεκατημορίου τὸ παρὰ τον ορίζοντα, οὐ καταλαμβανόμενον υπὸ των νομιζομένων την ἄρα τετηρηκέναι. 8 ουδεὶς

γὰρ δύναται λέγειν ὁτι τὸ μεταξύ τοὐδε της γενέσεως 30 προς την τ δε ἐστὶν ἄρας τριακοστόν ἀλλ' ἐστω συγκεχωρημένον αὐτοις τόδε κατὰ τό ἐκλαβεῖν τηνῶραν φέρεται δὴ θεώρημα ἀποδεικνύον τον ζωδιακὸν

397쪽

κυκλον μοίως τοῖς πλανωμένοις φέρεσθαι ἀπο δυσμμῶν ἐπὶ ανατολὰς δι κατον τῶν μοῖραν μίαν, καὶ s1rι,τοὐτο τω πολλῶ χρόνω ἐναλλάττειν την θέσιν των δωδεκατημορίων τερου μὲν τυγχάνοντος του νοητοὐ δωδεκατημορίου, τερο δε τοὐ σανεὶ μορφώματος. 5τα δε αποτελέσματα φασὶν ευρίσκεσθαι υκ κ τοὐμορφώματος, αλλ' ἐκ το νοητο ζωδίου, περ υi295 πάνυ τι δυνατον καταλαμβάνεσθαι. 79. ἔστω δε καὶ τοὐτο συγκεχωρημένον, το καταλαμβάνεθθαι το νοη- τον δωδεκατημόριον, η δυνασθαι ἐκ το αἰσθητου οδωδεκατημορίου λαμβάνεσθαι το ἀληθές ἀλλα ηυγε συγκρασιν παρ' αυτοῖς καλουμένην των ε τοῖσδε τοι σχηματισμοῖς τυγχανόντων καὶ αυτοὶ μολογη- σουσιν ου οἷοί τε σῶσαι κατὰ πῆν, ἀμαυρουμενουτο δηλουμένου, φέρε εἰπεῖν, χείρονος, πο τοὐδε i5 h δια το ἐπιβλέπεσθαι αυτόν πο οὐδε οὐ κρειτ-

τονος, καὶ π τοσόνδε η τοσόνδε ἀμαυρουμενου. πολλάκις πάλιν της ἀμαυρώσεως της οὐ χείρονος υπο της ἐπιβλέψεως της οὐ κρείττονος εμποδιω- μένης, ἐκ τοὐετερον ουτωσὶ ἐσχηματίσθαι, χειρόνων 20 ὁντα σημαντικόν. 80. καὶ οἶμαι ἐπιστήσαντά τινα

τοῖς τοποις πογνῶναι την περ τουτων κατάληψιν,

ουδαμῶς ἀνθρώποις ἐκκειμένην, ἀλλ' εἰ ἄρα, μέχριτο σημανθῆναι μόνον φθάνουσαν. εἰ δέ τις ἐν

πείρα γεγένηται τῶν πραγμάτων, μὰλλον εἴσεται το ει ἐν τω στοχάζεσθαι ἀποπτωτικὸν τῶν λεγόντων καιαυτῶν τῶν συγγραψαμένων περ νομιζόμενον ἐπιτευκτικόν καὶ υσαῖα γοῶν ως οὐδυναμένων -- των ευρίσκεσθαι πο ἀνθρώπων, φησὶ προς την θυγατέρα τῶν λδαίων τῶν ταλα μάλιστα παρὰ πάντας ἐπαγγελλομένων στήτωσαν δ και σωσάτωσάν σε οι ἀστρολόγοι τολουρανοὐ ἀναγγειλάτωσάν

398쪽

σοι τί μέλλει ἐπὶ σε ἔρχεσθαι. δια γὰρ τουτων δι- iδασκόμεθα μη δύνασθαι τους πάνυ περὶ ταλα φιλομαθεῖς προδηλοῶν α βεβουληται κύριος εκάστω ἔθνει

ἐπαγαγεῖν. V

82. σαῶτα και ὁ δηλωθεὶς ἀνηρ ἀλλα γαρ ὁ πῶς μῖν ουτος εἰς δύο τα μεγιστα συναιρεῖται λόγος, εῖς τε το μη θεους εἶναι τους κατὰ πόλιν χρῆν νενομισμένους καὶ εἰς το μηδὲ γαθοὐ δαίμονας, τουναντίον δε γόητά τινας καὶ πλάνους καὶ ἀπα- 10 τεῶνας, ἐπ ὀλεθρω καὶ διαστροφὴ της αληθοῶς εὐσεβείας την εἰς νθρώπους πλάνην την τε ἄλλην καὶ την περ εἱμαρμένης προβεβλημενους. 83. ἀφ' ης μηδενος των ἐξ αἰῶνος πλην ησο του σωτηρος ημῶν το πῆν των ανθρώπων γενος λελυτρωμένου, εἰκότως μῖν ἐν ἀρχαῖς της μαγγελικης Προπαρα- it'. σκευῆς τὰ παρόντα πάντα διὰ σπουδῆς γεγονεν ως ἄν ἔργω μάθοιμεν ἐκ τίνων προγονων φυντες καὶοῖα το πριν πάτη συνεχομενων, ὁπόσης τε καὶ

πηλίκης νανεύσαντες αυτοί τε μεῖς και Ῥυμπας

των ἀνθρώπων βίος αβλεψίας τε καὶ ἀθεότητος τηνῖασιν της μακρῶς καὶ πολυχρονίου δαιμονικης ἐνερρογείας δια μόνης της σωτηρίου υαγγελικης υραμε

Ἐβραίων περ λοιπὸν καὶ της κατ αυτοὐ φιλοσοφίας τε καὶ υσεβειας, ην των πατρίων απάντων προτετιμήκαμεν, τον του βίου τρόπον πογράψαι καιρός. . πειδη γαρ υκ ἀλόγω κεκριμένω δε καὶ

σώφρονι λογισμω της διεψευσμένης μοὐ πάντων

399쪽

Ἐλλήνων τε και βαρβάρων θεολογίας την πόλειψιν πεποιημένοι συνέστημεν ἄρα λοιπον την δευτέραν ἐπιλυσασθαι, την αἰτίαν αποδιδοντας της τωνεβραρκῶν λόγων μεταποιήσεως. 3. το μεν ουν μη φέρειν τινὰ μέμψιν ἡμῖν την ἀπο βαρβάρων του συμφέρο- τος μετάληψιν ἐπὶ της δεούσης σχολῆς παραστήσω s299 μεν, παντα τοις Ελλησι και αυτοῖς γε τοῖς βοωμένοις αυτῶν φιλοσόφοις τα φιλόσοφα μαθήματα, καὶ σαλλως κοινὰ καὶ ταῖς πολιτικαῖς λυσιτελουντα χρεία παρὰ βαρβάρων ἐσκευωρῆσθαι ἐπιδείξοντες το δεὶν μηδέν πω μηδ' ολως παρά τισιν ευρῆσθαι των ε νῶν, οἷον το παρ' Ἐβραίων ἡμῖν γαθὸν πεποριο μένον, ίδε αν γενοιτο πρόδηλον., II. O με δη λοιποὶ πάντες ανθρωποι, ἄνωθεν si s ἐκ πρώτης του βίου συστάσεως καὶ εἰς τον μετέπειταν χρόνον μόνη τῆ τῶν σωμάτων προσανασχόντες αἴσθησε τω μηδεν περὶ της εν αὐτοῖς ψυχῆς διειλη φέναι πλέον τε υδεν τῶν ρωμένων ἐν τοῖς ουσιν εὐπάρχειν ἡγησάμενοι το καλον καὶ συμφέρον καιμονον αγαθον τῆ τῶν σωμάτων ἀνέθηκαν δονῆ

μνην τε ταυτην, ως το μονον ουσαν γαθον και

προσηνες και δ προς ἀπόλαυσίν τε εὐδαίμονος βίου αυτάρκη, περισπούδαστον ποθέμενοι θεων μεγίστην ἡγήσαντό τε καὶ τεθειάκασιν, ουδε της ζωῆς αυτῆς, εἰ μὴ μετέχοι τῆς τῶν σωμάτων δονῆς, α ἐφιέμενοι, καὶ ζηλου δια το ζην, δια δε το ἡδέως ζην σπαζομενοι, τουτο καὶ τοῖς ἰδίοις εὐξάμενοι

παισιν ως μονον ἀγαθον παρεῖναι. 2. ἔνθεν οἱ μεντα χορηγὰ τῆς ἐνσάρκου ζωῆς ῆλιον εἶναι καὶ σελε, νην καὶ ἀστέρας ποτοπάσαντες, και πως καὶ προς την ψιν του φωτος καταπλαγέντες πρώτους θεοειἀνηγορευσαν, μόνους αἰτιους τῶν λων εἶναι ἀπω

400쪽

φηνάμενοι οι δε τους ἀπο γης καρποὐ την εὐγρὰν καὶ ξηρὰν καὶ θερμην οὐσίαν τά τε λοιπα- κόσμου μέρη, δι' ων αὐτοῖς τὰ σώματα τρεφόμενα τε καὶ πιαινόμενα την ἔνσαρκον ομοφζωην τε ι καὶ δονην ἐθηρῆτο, θεῶν πάλιν προσηγορία τετιμηκασιν οι δε πολ πρότερον τούτων γυμνῆ καὶ ἀκαλύπτω κεφαλη τὰ σφέτερα πάθη καὶ την δέσποι- ναν αὐτῶν-δονην, ἔρωτα καὶ πόθον καὶ ἀφροδίτην,

και αυτῶν των θεῶν κρατεῖν εἰπόντες ἀπεθέωσαν 10 οι δε τους των δέων χορηγούς τε καὶ εὐρετὰς αυ- ado, τοις γενομένους ἄνδρας τυράννους τινὰς καὶ δυνάστας, δι ας ἔτυχον ἐξ αυτῶν ευπαθείας, ζῶντάς τε ἔτι καὶ μετὰ τελευτην θεοποίησαν οι δε μοχθηρῶν πνευμάτων και δαιμονων γενόμενοι παρα- 15 παίγνια ἔτι μειζόνως το παθητικὸν αὐτῶν μέρος της ψυχης συνηύξησαν, τὰ δέ καὶ παρὰ τούτων διὰ της νενομισμένης αὐτῶν θεραπείας ἐκπορίζοντες οἱ δε μηδενος τούτων ἀνασχόμενοι το ἄθεον ως πολ κρεῖττον της τοιῆσδε θεολογίας εἰσηγήσαντο ' ,2 οι δε ἔτι τούτων απάντων ναιδέστεροι το φιλόσοφον καὶ τρισευδαίμονα βίου Οὐδ' ἄλλον εἰναι τον δει πεφηναντο, τέλος τῶν αγαθῶν την ηδο- νην ορισάμενοι. 3. ταύτη δ' ουν το πάντων ἀνθρώπων γένος, ω αν δεσποίνη πικρα καὶ χαλεπωτάτη, α ηδον θεῶ, ἀλλον δε αἰσχρῶ καὶ ἀκολάστω δαίμονι, καταδεδουλωμένον παντοίαις ἐνεφύρετο ταλαιπωρίαις α τε γὰρ θηλειαι αὐτῶν, κατα τον ιερον ἀπόστολον μετηλλαξαν την φυσικην χρησιν της θηλείας εἰς την παρὰ φύσιν Ἀμοίως δε καὶ οι ἄρ- η ρενες, αφέντες την φυσικην χρησιν της θηλείας,

ἐξεκαύθησαν ἐν τῆ ὀρεξει αὐτῶν εἰς αλληλους ἄρρενες ἐν ἄρρεσι την σχημοσυνην κατεργαζομενοι,