Eusebii Caesariensis opera, 1

381쪽

326 USEBII τί ποτε φησουσιν ἐξεταστέον, πότερον υπόκεινται τηφορὰ των ἀστέρων, Ἀλευθέρωνται, και ἐν τω βίω

τυγχάνοντες οὐδεν ἐνεργούμενον ις αυτους ἔχουσιν ἐκεῖθεν εἰ μεν γαρ φήσουσιν ὐποκεῖσθαι τοι αστροις, δηλον τι τὰ ἄστρα το νοῆσαι αὐτοῖς τοὐτο ἐχαρίσατο, i καὶ ὁ δημιουργος ποβεβληκὼς ἔσται δια της του παντὰς κινήσεως τον λόγον τον περὶ του ανωτέρω ἀναπεπλασμένου θεοί, περ υ βούλονται l0. εἰ δε ἀποκρινοῶνται οτι α των νόμων τυγχάνουσι του δημιουργο των κατὰ τους ἀστέρας, ινα μη ἀπόφα-hσις το λεγόμενον υ αυτῶν ἀναπόδεικτος, πειραθήτωσαν μῆς προσάγειν ἀναγκαστικώτερον, διαφορὰν παριστάντες οὐ τινὸς υποκειμένου γενέσει καιειμαρμένρ καὶ τέρου απὸ τούτων ἐλευθέρου. θλονγα ἐστι τους τοιούτους τι λόγον ἀπαιτηθέντες δι-iδόναι αὐτοῖς Ουδαμῶς δυνήσονται ll. προ δε τοις εἰρημένοις και ευχαὶ παρέλκουσι μάτην παραλαμβανόμεναι. 4 γαρ κατηνάγκασται τάδε τινὰ γενέσθαι, s283 καὶ οι ἀστέρες ποιοὐσιν, οὐδεν δε παρὰ την τούτων προ αλληλους ἐπιπλοκην δύναται γενέσθαι, θεον'

ἀλογίστως ἀξιοῶμεν τάδε τινὰ μιν δωρήσασθαι

12. και τί πι πλεῖον μηκύνειν τον λόγον δει, παριστάντα το ἀσεβες του κατημαξευμένου βασανίστως

παρὰ τοῖς πολλοί περ ειμαρμένης τόπου αυτάρκη γὰρ εἰς πογραφην και τὰ εἰρημένα ' E

μεῖα ο φωστῆρες επι αὐτα ἐληλύθαμεν αυτοὐς ὐπομνησωμεν. - μανθάνοντες περί τινων ἀληθῆ,

i, τοι αυτόπτα των πραγμάτων γενόμενοι, αποφαίνον

ται τάδε τινὰ ἡγιῶς το πάθος καὶ την νέργειαν των πεπονθότων η ἐνηργηκότων θεασάμενοι η ἀπαγγελλόντων τῶν Ουδαμῶς αἰτιων τοις γεγενημένοις ἀκούρο

382쪽

σαντες τάδε τινὰ γινώσκουσιν. 14. υπεξηρήσθω δενυν του λόγου το δυνασθαι τους δεδρακότας η πεπονθότας διηγουμενους, δεδράκασιν η πεπόνθασιν,ενάγειν εἰς γνῶσιν των πεπραγμένων τον μη παρα- τετυχηκότα) ib. ἐὰν ουν ο διδασκόμενος πο ου μηδαμῶς αἰτίου των γινομενων το τάδε τινὰ τοῖσδε γεγονεναι η συμβήσεσθαι μη διακρίνn τι οὐπάντως ὁ διδάσκων περί τινος ως γενομένου ἐσομένου αἴ- sis7lτιός εστι του το πραγμα τοιόνδε τι τυγχάνειν οἰήσε-i ται τον παραστησαντα περὶ του τάδε τινὰ γεγονέναι, η τάδε τωὰ ἔσεσθαι, πεποιηκεναι η ποιησειν τὰ περὶ ων διδάσκει οἰησεται δε δηλονότι σφαλμένως. 6.

ώς εἴ τις ἐντυχὼν προφητικῆ βίβλω προδηλούση τὰ

περὶ γούδαν τον προδότην νομίσαι, μαθὼν το ἐσό- 15 μενον, ορῶν αυτο ἀποτελούμενον, την βίβλον αἰτίαν εἶναι τόδε τι γεγονεναι ὁστερον, ἐπεὶ ἀπο της βίβλουὰ μεμάθηκε τὰ πο ου Λύδα πραχθησόμενα στερον η πάλιν, την βίβλον πολάβοι εἶναι αἰτίαν, αλλὰ τον πρῶτον γράψαντα αυτὴν, η τον ἐνεργησαντα φερε

20 εἰπεῖν τον θεόν. i. σπερ δε ἐπὶ των περ του γουδα προφητευομένων αὐται αἱ λεξεις ξεταζόμεναι ἐμφαίνουσι τον θεὸν ποιητη μη γεγονεναι της του λυδα προδοσίας, ἀλλὰ μόνον δεδηλωκεναι προεγνωκότα τὰ ἀπο της τούτου κακίας πραχθησόμενα παρὰ 25 ην αυτου αἰτίαν, 18 ουτως εἴ τις εμβαθύναι τω λόγω του προειδεναι τὰ πάντα τον θεῖν και τους ἐν οἶς οἱον ἐτύπωσε της εαυτου προγνώσεως τους λό

γους, κατανοησαι αν τι υτ ο προγνους παντως

αἴτιος τῶν προεγνωσμένων ουτε τὰ Ους τύπους τῶν 28 is λόγων της προγνώσεως του προεγνωκότος δεξάμενα 19. 'πιτ μεν ουν καστον τῶν ἐσομένων προπολλοὐ οἶδεν ο θεὸς γενησόμενον, καὶ χωρις μεν γρο

383쪽

φῆς αὐτόθεν ἐκ της ἐννοια της περ θεοὐ δῆλον τῶ

συνιέντι αξίωμα δυνάμεως νου θεου. 20 ε δε δεῖ καὶ απὸ των γραφῶν τομο παραστῆσαι, πληρεις μεν

εἰσιν αἱ προφητεῖαι τοιουτων παραδειγματων, και ταε, κατὰ την Σωσάνναν δε του θεο γινώσκοντος α 5

πάντα πριν γενέσεως αυτῶν, οἴτω λέγουσαν ὁ θεὸς ὁ αἰώνιος ὁ τῶν κρυπτῶν γνωστης ὁ εἰδὼς τα πάντα πριν γενέσεως αυτῶν, ἐπίστασαι ὁτι ψευδῆ μου κατεμαρτύρησαν ουτοι ' 21. σαφεστατα δε ἐν τητρίτη τῶν Βασιλειῶν καὶ νομα βασιλεύοντος καὶ οπράξεις νεγράφησαν προ πλειόνων τῶν του γενέσθαι προφητεύομεν ουτως και ἐποίησεν Ιεροβοαμ

εορτὴν εὐτλμην τῶ ὀγδόω, ἐν τῆ πέμπτη καὶ δεκάτη μέρα του μηνὸς κατὰ την ορτην την ἐν Παγούδα. καὶ ἀνέβη ἐπὶ το θυσιαστήριον τὸ ἐν Βαιθὴλ 15 ἐποίησεν ἐν ταῖς δαμάλεσιν αἷς ἐποίησεν. εἶτα με ολθὶ και δο ἄνθρωπος του θεο ἐξ Λύδα παρεγένετο ἐν λόγω κυρίου ἐν Βαιθὴλ καὶ Ἱεροβοὰμ

ειστήκει ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον αὐτο ἐπιθῶσαι και ἐπεκάλεσεν ἐπι τὸ θυσιαστήριον ἐν λόγω κυρίου, και 20 εἶπε, θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, τάδε λέγει κύριος, ἰδού υιὸς τίκτεται, οἴκω αβιδ, γωσίας ἔνο- μα αὐτῶ, και θύσει ἐπὶ σε του ἱερεῖς τῶν ψηλῶν τῶν ἐπιθυόντων ἐπὶ σε, καὶ στὰ ἀνθρώπων καύσει

ἐπὶ σε. και εδωκεν ἐν τηχμέρα ἐκείνη τέρας λέγων, τούτο τὸ τέρας Ο ἐλάλησε κύριος λέγων, ἰδοὐ τὸ θυσιαστήριον ρήγνυται, καὶ ἐκχυθησεται ἡ πιότης ἡ ἐπ' αὐτῶ. καὶ μετ' λίγα δηλοόται ὁτι και ὁ θυσια

στήριον ἐρράγη καὶ ἐξεχύθη πιότης απὸ τού

σιαστηρίου κατὰ τὸ τέρας Ἀδωκεν ὁ ἄνθρωπος ἐν-ολόγω κυρίου. 22. και ἐν τ; Ησαῖα, γενομένω προπολλοὶτης αἰχμαλωσίας της εἰς Βαβυλῶνα μεν γ

384쪽

αἰχμαλωσίαν στερον ποτε γίνεται Γρος ὁ Περσῶν βασιλευς συνεργήσας τῆ οἰκοδομῆ του ναοὐ γενομμενη κατὰ τους χρόνους Ἐσδρα, αὐτα περὶ Κύρου ὀνομαστὶ προφητευεται Ἀλω λεγε κύριος ὁ θεὸς τω χριστῶ μου Κύρω, ου ἐκράτησα τῆς δεξιῆς αυτοs, επακούσαι ἔμπροσθεν αυτολεθνη, καὶ σχῖν βασιλέων διαρρήξω, ανοίξω μπροσθεν αυτοὐ θύρας, και πόλεις οὐ συγκλεισθήσονται. ἐγὼ ἔμπροσθέν σου πορεύσομαι, καὶ ὁρη ὁμαλιῶ, θύρας χαλκῆς συντρί- 285, 10 ψω, καὶ μοχλοὐ σιδηροὐ συνθλάσω καὶ δώσω σοι sissiθησαυροὐς σκοτεινοῶς, αποκρυφους, ορατους ανοίξω

σοι, να γνῶς ἔτι εγὼ κύριος ὁ θεὸς ὁ καλῶν τοδνομα σου, θεὸς γυραήλ. 4νεκεν οὐ παιδός μου Ἱακώβ, καὶ Ἱσραὴλ οὐ κλεκτο μου, γὼ καλέσω 15 σε τῶ ὀνόματί μου, και προσδέξομαί σε 23. σαφῶς γαρ καὶ ἐκ τούτων δεδrλωται τι δια τον λαὸν δνευηργέτησεν, ὁ κύριος ὁ θεὸς μὴ γινώσκοντι αὐtῶτην καν Ἐβραίους θεοσέβειαν δωρήσατο ἐθνῶν ,

πλειόνων αρξαι. καὶ ἔστι ταύτα μαθεῖν καὶ απόχλ-20λήνων τῶν ἀναγραψάντων τα περὶ τον προφητευθέντα Αὐρον 24 ετ δε και ν τω Λανιὴλ Βαβυλωνίων βασιλευόντων τότε τῶ Ναβουχοδονόσορ δείκνυνται αἱ ἐσόμεναι βασιλεῖαι μετ αυτόν. δείκνυνται δε δια τηλεικόνος, χρυσίου με της Βαβυ-25 λωνίων αρχῆς νομαζομένης, αργυρίου δε τῆς Περσῶν, χαλκο δε τῆς Μακεδόνων, σιδήρου δε τῆς Ῥωμαίων. 45. καὶ πάλιν ἐν τῶ αὐτῶ προφήτη τὰ περὶ Λαρεῖον καὶ λέξανδρον, καὶ τους τέσσαρας διαδόχους λεξάνδρου οὐ Μακεδόνων βασιλέως,

, κα Πτολεμαῖον τον τῆς Αἰγύπτου ἄρξαντα τον επικαλουμενον Λαγὼν, ἴτω προφητεύεται και ἐδοὐ

τράγος αἰγῶν ρχετο απὰ λιβὸς ἐπὶ πρόσωπον πάσης

385쪽

μῶν. και ηλθεν εως του κριου του τὰ κερατ ε 10ν τος ου εἶδον εστῶτος ἐνώπιον του Ουβὰλ, καὶ εδραμε προ αυτον ενωπιον της ἰσχυος αυτου. και εἶδον αυτον φθάνοντα εως του κριου, και ἐξηγριώθη πρρς αυτον καὶ ἐπαισε τον κριον, και συνέτριψεν αμφὴ τερα τὰ κέρατα αυτου, και ου ην σχῶ τω κριῶστηνα ενώπιον αυτου, και ερριψεν αυτον επὶ τρογην, και συνεπάτησεν αυτον, κα ου ηὐλεξαιροί μενος το κριον ἐκ χειρος αυτου. και ὁ τράγος τῶν

αἰγῶν ἐμεγαλυνθη δως σφόδρα. καὶ ε τῶ ἰσχυοMαυτον συνετρίβη το κέρας αυτου το μέγα, και ανέβηετερα κέρατα ποκάτω αυτοὶ εἰς τους τέσσαρος ἀνέμους τολουρανοῶ, και ἐκ του ενὸς ἐξῆλθεν κέρσςiν ἰσχυρὸν, καὶ ἐμεγαλυνθη περισσῶς προ τον νότον κα την δυσιν 26. τί δε δε λέγειν τὰς μιστο προφητείας, οἷον τόπον γενέσεως -rovΒηθλεεμ, και τόπον ανατροφης αυτου Νάζαρα, κοιτην εἰς Αἰγυπτον ἀναχώρησιν, καὶ τεράστια λεποῖ msi σε, και τίνα τρόπον πωγουδα του εές ἀποστολν κεκλημένου προεδόθη πάντα γαρ ταῶτα σημεῖά uri της του θεου προγνώσεως. 47. ἀλλα και αυτος σωτηρ, ταν, φησὶν ἴδητε κυκλουμένην υπὸ στρατο πέδων τ' Ιερουσαλημ, τότε γνώσεσθε ὁτι ηγγιηροη ἐρήμωσις αυτης. προεῖπε γαρ το στερον συμβεβηκὸς το τέλος της κατασκαφης Ἱερουσαλημ 28. υποδεδειγμένου τοίνυν μιν περ του πρ0 γνώστην εἶναι τον θεὸν ου ἀκαίρως, να διηγησο i, μεθα πῶς οἱ ἀστέρες γίνονται εἰς σημεῖα, νοητέον

του ἀστέρας ουτ τετάχθαι κινεῖσθαι, ἐναντιοφs ρουντων τῶν καλουμένων πλανωμένων τοῖς ἀπλανεσιν

ῖνα σημεῖα ἀπὸ του σχηματισι οὐ τῶν στέρων πή

386쪽

PRAE P. VANG. I. 11των τῶν περι καστον γινομενων κα των καθολου

λαμβάνοντες γινώσκωσιν, ουχι οἱ ἄνθρωποι, πολλῶγα μεῖζον η κατὰ ανθρωπον το δύνασθαι κατὰ ἀλήθειαν ἐκλαμβάνειν απὸ της κινήσεως των στέρων τὰ περὶ καστο των ο τί ποτε ουν νεργούντων πασχόντων, ἀλλ' αἱ δυνάμεις, ας ἀναγκαῖον διαπολλὰ ταυτα γινώσκειν ως κατὰ δυναμιν διὰ των ἐξης δείξομεν. 29. συνέντες δε οἱ ἄνθρωποι ἔκ τινων τηρησεων, η και εὐδιδασκαλίας αγγελων την ἰδίαν υ τάξιν παραβεβηκότων, και ἐπὶ τῆ του γένους μῶν ἐπιτριβῆ διδαξάντων περι τούτων τινὰ, ωήθησαν του ἀφ' ων τὰ σημεῖα i ονται λαμβάνειν αἰτιους υπάρχειν τούτων, α σημαίνειν ὁ λόγος φησί περὶ ι, και αυτῶν ἐν ἐπιτομῆ κατὰ δύναμιν πι- si Gli , μελέστερον εὐθέως διαληψόμεθα. ' προκείσεται τοίνυν ταὐτα τὰ προβλήματα. α Πῶς προγνώστουοντος ξ αἰῶνος το θεου περι τῶν φ εκάστου πραττεσθαι νομιζομένων το ε ημῖν σώζεται ν και τίνα τρόπον οἱ στέρες υκ εἰσι ποιητικο τῶν ἐν 20 ἀνθρώποις, σημαντικοὶ δε μόνον f και τι ἄν- θsωποι την περὶ τούτων γνῶσιν κριβῶς ἔχειν ου δύνανται, ἰλλὰ δυνάμεσιν ἀνθρώπων κρείττοσι τὰ σημεῖα ἐκκειται. δ τίς γαρ ἡ αἰτία του τὰ σημεῖα

τον θεὸν πεποιηκέναι εἰς γνῶσιν τῶν δυνάμεων, τέταρτον ἐξετασθήσεται. Puel. καὶ τοίνυν δωμεν τοπρῶτον, περ ευλαβVθέντες πολλοὶ τῶν Ἐλλήνων, οἰόμενοι κατηναγκάσθαι τὰ πράγματα και το εφ'

ημῖν μηδαμῶς σώζεσθαι ει ὁ θεὸς προγινώσκει τὰ μέλλοντα, ἀσεβες δόγμα ἐτόλμησαν ἀναδέξασθαι,ἀλ- 2betira λον η προσέσθαι το , ως φασιν κεινοι, ἔνδοξον μενπερ θεου, αναιροῖν δε τὸ φ ἡμῖν, και διὰ τοὐτοεπαινον καὶ ψόγον, και ὀ τῶν ἀρετῶν ἀποδεκτὸν

387쪽

εγνω ὁ θεος τόνδε τινὰ ἀδικήσειν καὶ τάδε ποιῆσαι τὰ ἀδικήματα, ἀψευδὴς δε ἡ γνωσις του θεου, καὶ πάντως σται ἄδικος ποιήσων τάδε τὰ αδικήματα οτοιουτος εἶναι προεωραμένος, καὶ ἡ μήχανον μὴ ἀδι-Fκήσειν αυτόν Ἀ δε ἀμήχανον μὴ ἀδικήσειν αὐτον, κατηνάγκαστα το ἀδικήσειν αυτόν, καὶ δυνατον ἔσται ἄλλο τι πρἀξα αυτὸν ἡ περ- θεὸς ἔγνω. εἰ δε δυνατον ἄλλο τι πράξαι αυτον, ουδεὶς εαδυνατον μὴ ποιήσας ψεκτός ἐστι, μάτην αἰτιωμεθοκτους ἀδικους. 33 απὸ δε του ἀδίκου καὶ των αδικημάτων ἐπέρχονται καὶ ἐπὶ τὰ ἄλλα αμαρτήματα, εἶτα ἐκ του ναντίου καὶ τὰ νομιζόμενα κατορθώματα και φασιν ἀκολουθεῖν τω τον θεὰν τὰ μελλοντα προεγνωκέναι το μὴ δύνασθαι το ἐφ' ἡμιν σώζεσθαι. 34 προς ους λεκτεον τι ἐπιβάλλων ὁ θεὸς τῆ ρiiτης κοσμοποιίας, οὐδενός ἀναιτίως γινομενου, επι πορεύεται τω νω καστον των ἐσομένων ρῶ Ortἐπεὶ τόδε γέγονε τόδε πεται, εὰν δε γενηται τόὁετο πομενον τόδε ἀκολουθεί ολυποστάντος τόδε εσται καὶ οὐτω μεχρι τελους των πραγματων ἐπι πορευθεις οιδεν ἔσται, ου πάντως κάστω των γινωσκομένων αἴτιος του αυτὸ συμβῆναι τυγχάνων

35. σπερ γαρ εἴ τις ρων τινὰ διὰ μεν ἀμαθίαν προπετῆ, διὰ δε τὴν προπετειαν ἀλογίστως ἐπιβαί -

νοντα ὁδου λισθηρὰς καὶ καταλάβοι πεσεῖσθαι ὀλισθήσαντα, ουχὶ αἴτιος του ὀλίσθου ἐκείνω γίνεται. ουτ νοητέον τον θεὸν προεωρακότα ποῖος σταιεκαστος καὶ τὰς αἰτιας του τοιουτον αυτὸν ἔσεσθαι

καθορῶν, καὶ τι ἀμαρτήσεται τάδε, η κατορθωσε, τάδε. 36. καὶ εἰ χρὴ λεγειν οὐ τὴν πρόγνωσιν αἰ τίαν των γινομένων, ου γαρ ἐφάπτεται του πο0

388쪽

333εγνωσμενου μαρτησομένου ὁ θεὸς οταν ἀμαρτάνη,)αλλὰ παραδοξότερον μεν ἀληθες δε ρουμεν, τομόμενον αἴτιον του τοιάνδε εἶναι την περι αυτου πρόγνωσιν. 37 ου γαρ ἐπεὶ ἔγνωσται γίνεται, αλλ' ἐπεὶ γίνεσθαι ἔμελλεν γνωσται. διαστολῆς δε δεῖ- 288, ται εἰμεν γὰρ τὸ πάντως ἔσται Ουτω τις ερμηνεύει, ως αναγκην εἶναι γενεσθαι το προεγνωσμένον, ου

διδόαμεν αὐτω ἰυ γὰρ ἐρουμεν, ἐπεὶ προέγνωσται Λύδαν προδότην γενέσθαι, οτι ἀσα νάγκη ν10Ἱούδαν προδότην γενέσθαι. 38. ἐν γοῶν ταῖς περὶ

του Λύδα προφητείαις μεμψεις και κατηγορίαι του Λυδα ἀναγεγραμμέναι εἰσὶ παντί, παριστῶσαιτο ψεκτον αυτοί. υκ αν δε ψόγος αυτω προσήπτετο, ,

εἰ ἐπάναγκες προδότης ν καὶ μη ἐνεδέχετο αυτον

i5 ομοιον τοι λοιποῖς ἀποστόλοις γενεσθαι. 39 ορα δεε μη ταῶτα δηλουται δι ων παραθησόμεθα ρητῶν ουτως ἐχόντων μηδε γενηθήτω οἰκτίρμων τοῖς

ορφανοῖ αυτου, νω ν ου ἐμνήσθη ποιῆσαι ἐλεος καὶ κατεδίωξεν ἄνθρωπον πένητα καὶ πτω- 204ὀν, καὶ κατανενυγμένον η καρδία του θανατῶσαι και γάπησε κατάραν, και ηξε αυτω, και ου ηθε- Giblλησεν υλογίαν, καὶ μακρυνθήσεται ἀπ' αυτοί. 40. Εἰ δέ τις διηγήσεται το πάντως ἔσται, κατὰ τ σημαίνειν αυτ λέγων οτι εσται με τάδε τινὰ, 25 ἐνεδέχετο δε και τέρως γενέσθαι, τουτο ς ἀληθες συγχωροῶμεν τον μεν γὰρ θεὸν ου ἐνδέχεται ψεύσασθαι, ἐνδέχεται δε περὶ των ἐνδεχομένων γενέσθαι και η γενέσθαι φρονῆσαι το γενέσθαι αυτὰ καὶ μη γενέσθαι. 41. σαφέστερον δε τοὐτο Ἀρουμεν ουτως εἰ ἐνδέχεται Ιουδαν εἶναι απόστολονομοίως Πέτρω ἐνδέχεται τον θεον νοῆσαι περὶ του λύδα τι μενει ἀπόστολος μοίως Πέτρω εἰ ἐν-

389쪽

δέχεται γου δαν προδότην γενέσθαι, νδέχεται τον, θεὸν φρονῆσαι περὶ αυτου τι προδότης σται. 42. εἰ δὲ προδότης σται γουδας ὁ θεῖς η προγνώσει αυτου των προειρημένων ενδεχομενων δυο, ἐνδεχομένου του εἶναι ἐνὶ αυτῶν, το ἀληθες προγινώσκων, , προγνώσεται τοὐγου δαν προδότην γενέσθαι το δεπερὶ ου η γνῶσις ενδέχεται καὶ ετέρως γενέσθαι και λέγοι αν η γνῶσις του θεουήτι ἐνδέχεται με τόνδε τόδε ποιησαι, αλλα και το εναντίον ενδεχομένων δε αμφοτέρων οιδα τι τάδε ποιησει. 4 ου γαρ υώσπερ ὁ θεος ιποι ν, ου ἐνδέχεται τόνδε τινὰ τον ἄνθρωπον πτῆναι, υτω χρησμον φέρε εἰπειν, περί τινος διδους ἐρεῖ τι υ ἐνδέχεται τόνδε σω-s M, φρονῆσαι δυναμις μεν γὰρ πάντη υκ εστι τουπτῆνα ουδαμῶς ἐνδε ἀνθρώπω δυναμις δέ ἐστι ρ, του σωφρονῆσαι και του ἀκολαστῆσαι. 44. νάμφοτέρων δυνάμεων παρχουσῶν, ὁ μη προσέχων λόγοις

ἐπιτρεπτικοῖς καὶ παιδευτικοῖς εαυτόν ἐπιδίδωσι τρχειρίστu κρείττονι δε ὁ ζητησας το ἀληθοῦς καιβιῶσαι βεβουλημένος κατ αυτό. ου ζητεῖ δε δεμεν τἀληθῆ, ἐπεὶ ἐπιρρέπει ἐπὶ την δονην ὀδε δεεξετάζει περ αυτῶν, αἱρεθεις π των κοινων ἐν- , νοιῶν καὶ λόγου προτρεπτικοί. 45. πάλιν δ' αὐδδε μὲν αἱρεῖται την ἡδονὴν ουχὶ ου δυνάμενος ἀντιβλέπειν αὐτη, αλλ' υ αγωνιζόμενος ὁδε δε κατα- 25 φρονε αυτῆς το ασχημον ορῶν το ἐν αὐτη πολλάκις τυγχάνον. 46. τι μέντοι γε η πρόγνωσις του θεουου ανάγκην ἐπιτίθησι τοι περὶ ών κατείληφε, προς τοι εἰρημένοις καὶ τοὐτο λελέξεται, τι πολλαχουτων γραφῶν θεὸς κελεύει τοῖς προφηται κηρυσπισειν μετάνοιαν, ου προσποιησάμενος τ ἐγνωκέναι πότερον οἱ ἀκούσαντες ἐπιστρέψουσιν η τοῖς ἁμαρ-

390쪽

τήμασιν εαυτῶν ἐμμενοὐσιν σπερ ε τω γερεμία λέγεται, ἴσως ακούσονται και μετανοήσουσιν ' T. οὐ

γαρ ἀγνοῶν ὁ θεὸς πότερον ἀκούσουσιν η υ, φησὶν

ἴσως ακούσονται και μετανοήσουσιν Ἀλλ' ιονε τορ ἰσοστάσιον των δυνάμεων γενέσθαι δεικνὐς ἐκ των λεγομένων, να μη προκατηγγελμέν η πρόγνωσις αυτο καταπεσεῖν ποιήσε του ἀκούοντας, δόξανανάγκης παριστῶσα, ου οντος ἐπ' αὐτοις οὐ

ἐπιστρέψαι, και ιονεὶ και αἴτη αἰτια γένητα των i αμαρτημάτων. 48. η πάλιν τοις εκ το ἀγνοεῖν τοπροεγνωσμένον καλον δυναμένοις ἐν τω ἀγωνίσασπαικα ἀντιτείνειν προς την κακίαν εὐαρετ βιῶσαι

αἰτία γένηται η πρόγνωσις ἐκλύσεως, οὐκέτι εὐτόνως ἱσταμένοις κατὰ της αμαρτίας, ώς πάντως ἐσομένου τοsii προειρημένου. καὶ οἴτω γαρ οἷον ἐμπόδιον γένοιτ νη πρόγνωσις τολωομένου καλοs 4: . πάντα γοῶν χρησίμως ο θεος τα κατὰ τον κόσμον οἰκονομων υλόγως

ημῆς καὶ πρὸς τα μέλλοντα ἐτύφλωσεν ἡ γαρ γνῶσις αυτῶν ανῆκε μεν ῆμῆς ἀπο-οὐ ἀθλεῖν κατὰ της κακίας,

απι επέτρεψε δ' αὐδόξασα κατειλῆφθαι, προς το μq ἀντι- παλαίσαντας ημῆς φαμαρτία τάχιον αυτῆ υποχειριους γενέσθαι. 50 ἄμα δε και μαχόμενον ἐγίνετο τω καλον καὶ ἀγαθον γενέσθαι τινὰ τλτην πρόγνωσιν ἐληλυθέναι ρλ, εἰς τόνδε τινὰ, οτι πάντως εσται ἀγαθός. ρει οἷς γὰρ iril G, εχομεν καὶ σφοδρότητος καὶ τάσεως πλείονος χρεία προς το καλον καὶ καὶ αγαθον γενέσθαι προκαταληφθεῖσα δε η γνῶσις οὐ πάντως καλον κὰ ἀγαθον ἔσεσθαι υ εκλύει την ἄσκησιν διόπερ συμφερόντως ουκ ἴσμεν

ουτε εἰ ἀγαθοὶ οἴτε εἰ πονηροὶ ἐσόμεθα il. Hε δε εἰρηκαμεν τι ἀπετύφλωσεν μῆς προς τὰ μέλλοντα ο θεὸς ζητούμενόν τι ρητο ἀπὸ , της ξόδου ορα εἰ δυνάμεθα οἴτω σαφηνίσαι τις