Eusebii Caesariensis opera, 1

441쪽

διηκριβωκότων, καὶ πρώτου γε υιονυσίου, - ἐν τειπρώτω των Προς Σαβέλλιον αὐτῶ γεγυμνασμένων τάδε περ του προκειμένου γράφειXlX. Οὐδ' κεῖνοι με γαρ οσιοι οι την λροώς γεννητον ποχείριον εἰς διακόσμησιν διδοντες β τω θεω παθητὴν γὰρ αυτην καὶ τρεπτην πάρχον σαν εi κειν ται θεοποιήτοις ἀλλοιώσεσι. 2. και ποροθεν γὰρ πάρχει και τεθεω και η λη τό τε ομοιον και το ἀνόμοιον διασαφείτωσαν. κατερου γὰρ δε τινα ἐπινοῆσαι κρείττονα, ο μηδε θεμιτον εννονsi Wπερ του θεοῖ τό τε γὰρ ἀγεννVτον, μοιον εν αμ φοτέροις λεγόμενον, και τερον νοούμενον παρ' κάτερον, πόθεν ἐν αὐτοῖς ἐγένετο; , εἰ μεν γὰρ αυτο ἀγεννητον ἐστιν ὁ θεος, και οὐσία ἐστὶν αυτου, ως αν εἴποι τις, η γεννησία, υκ αν ἀγεννητον

Γλη Ἀου γὰρ ταυτον εστιν ἡ ἴλη καὶ ὁ θεός εἰ δειπι εκάτερον μέν ἐστιν, περ στὶ η λη καὶ ο θεος πρόσεστι δε ἀμφοτέροις το ἀγεννητον, δηλον ς ετε

ρον εστιν κατερου, και ἀμφοτερων πρεσβύτερόν τε και ανωτέρω. 4. ἀνατρεπτικὴ δε παντελῶς και τοτα ταsτα συνυπάρχειν, ἀλλον δε τοὐτο τερον αυτῶν

την λην ἐφ' αυτῆς πάρχειν, και η της ἐναντίος εξεως διαφορά δε εἰπάτωσαν γὰρ την αἰτίαν, δι . ἀμφοτερων οντων ἀγεννήτων , ο μεν θεος ἀπαθης, , ἄτρεπτος, ἀκίνητος, ἐργαστικος, η δε τὰ ἐναντία '

i'7J παθητη τρεπτη, στατος, μεταποιουμένη. i. κομπῶς ηρμοσαν καὶ συνέδραμον πότερον κατὰ την τῆς υλης φύσιν ἐξοικειώσας αυτον ἐτεχνίτευσεν αυτρο θεός; ἀλλὰ τosto γε ἄτοπον μοίως ἀνθρώποις χρυσοχοεῖν καὶ λιθουργειν και κατὰ τὰς αλλας τέχνας, οσας αἱ ὁλαι μορφοῶσθαι και τυποὐσθαι δυνανται, χειροκμητειν τον θεόν. 7. εἰ δε-ῖαν αὐτος ἐβούλετο

442쪽

κατὰ την αυτου σοφίαν ποίωσε την λην το πολύμορφον καὶ παμποίκιλον της δημιουργίας ἐαυτου σχημα καὶ τύπον ενσφραγιζόμενος αυτῆ, καὶ ευφημος καὶ ἀληθὴς ουτος ὁ λόγος, καὶ προσέτι καὶ την υπόστασιν των ὀλων του θεῖν ἀγέννητον εἶναι κρατυνει. Ν τω γαρ εἶναι ἀγέννητον ἄμα καὶ τό πως εἶναι προσῆψε πολὐ μεν ουν καὶ προς τουτους ὁ λόγος, αλλ' οὐ νυν ἡμῖν πρόκειται συγκρίσει δε τηπρος τους ἀθεωτάτους πολυθέους εὐφημότεροι ουτοι '

XX. E δε τινι προσκόπτει δια τους ἀνθρωπίνους τεχνίτας μη δύνασθαι παραδέξασθαι τον θεὸν χωρὶς λης γεννητο υποκειμενης κατασκευάζειν τὰ i5ῶντα, πει μηδε ἀνδριαντοποιὸς χωρὶς χαλκοὐ τὸ ἰδιον εργον ποιῆσαι δύναται, μηδε τεκτων χωρὶς ξύλων, μηδε ικοδόμος χωρὶς λίθων, ζητητέον προ αυτούπερὶ δυνάμεως θεοί, εἰ θελήσας ἡποστῆσαι ο τι βού- :;35iλεται ὁ θεὸς, της θελήσεως αυτου οὐκ ἀπορουμενης ἡ Ουδε ατονούσης, οὐ δύναται ποστῆσαι ο βούλεται. 2. ω γὰρ λόγω τὰς ποιότητας, κατὰ πάντας τους πρόνοιαν εἰσάγοντα τω ἰδίω λόγω, ου οἴσας ς βούλεται εἰς διακόσμησιν του παντὸς φίστησι τηἀφάτ αυτοὐ δυνάμει καὶ σοφία, τούτω τω λόγω καὶ 25 ην ουσίαν ὁσης χρήζει κανη ἐστιν αὐτο η βούλησις ποιῆσαι γενέσθαι. n. ἀπορήσομεν γὰρ προς τους ου βουλομενους ταμ ουτως ἔχειν, εἰ μη ακολουθεῖ αὐτοῖς εὐτυχηκέναι τον θεὸν ἀγέννητον ευρόντα την οὐσίαν, ην εἰ μη τὸ ἀγέννητον αυτ υποβεβληκὸς γ ν ουδεν ἐργον δυνατὸς ην ποιῆσαι, ἀλλ' ἔμενεν Οὐ

443쪽

388 SEBII δημιουργος, ου πατὴρ, ου ευεργέτης, ου ἀγαθος, ου ἄλλο τι των ευλόγως λεγομένων περὶ θεοὐ.4. πόθεν δε και το μετρεῖν της ποκειμενης Ουοίος

το τοσόνδε, ως διαρκέσαι τῆ τηλικούτου κόσμου υποστάσει; οιονε γα πρόνοια τις πρεσβυτέρα θεοῖ ἀναγκαίως την λην ἔσται ὁποβεβληκυῖα τω προνοουμένη του την τέχνην την ἐνυπάρχουσαν αυτῶ μὴ κενοπαθῆσαι, ου οἴσης οὐσίας η ὁμιλῆσαι ὁρονάμενος κατεκόσμησε τὸ τηλικοῶτον κόσμου κάλλος. 5. πόθεν δε καὶ δεκτικὴ γεγένηται πάσης ης βουλε ηται ὁ θεὸς ποιότητος, ναυτολτου θεολέαυτῶ τοσαύτην καὶ τοιαύτην ποιήσαντος ποίαν ἔχειν β 'λετο; G. καθ' πόθεσιν,οὐν ἀποδεξάμενοι ὀ ἀγέννητον εἶναι την λην αὐτα ἐροὐμεν προς τους τοὐτοβουλομένους, ὁτι ει προνοίας οὐχ ἡποβαλλούσης ν οὐσίαν ταθε τοιαύτη γεγένηται, εἰ πρόνοια ρούφεστῶσα γ αν πλέον πεποιήκει το αυτομάτου; 7. και εἰ αυτὸς μὴ οὐσης ἴλης ἐβούλετο κατασκευά- σα αυτὴν, τί αν πλέον ἡ σοφία καὶ ἡ θειότης αυτοτ πεποιηκει το ἐξ ἀγεννήτου ποστάντος εἰ γαρ εὐ- tρίσκεται ταυτὸν γενόμενον αν π της προνοίας, ὀπερ και χωρὶς προνοίας πέστη, δια τί οὐχὶ και ἐπὶ

τοὐ κοσμου ἀθετήσομεν ον δημιουργὸν καὶ τον τεχ νίτην; . σπερ γαρ ατοπον ἐπὶ το κόσμου εἰπεῖν οἴτω τεχνικως κατεσκευασμένου τὸ χωρὶς τεχνίτον σοφοί αυτὸν τοιοίτον γεγονέναι, οὐτω καὶ τὸ τροsi98 ἴλην τοσαύτην καὶ τοιαύτην καὶ Οἴτως ωτικὴν τῶirao τεχνίτη λόγω θεο ὐφεστηκέναι ἀγεννήτως ἐπ ἴσης ἐστιν λογον. προς μέντοι γε του παραβάλλον' τας τι οὐδ εὶς δημιουργὸς χωρὶς λης ποιεῖ λεκτέον

οτι ἀνομοίως παραβάλλουσι πρόνοια γαρ παντι εχ

νίτη ποβάλλει την λην απὸ προτέρας τέχνης,

444쪽

θείας φανθρωπίνης ἐρχομένην ταυτα μὲν ουν ἐπιτου παρόντος αρκέσει προς τους δια το λέγεσθαι ἡ δε γ' ην όρατος καὶ ἀκατασκευαστος οἰομένους ἀγέννητον εἶναι την σωματικην φυσιν i,5 οσαυτα καὶ ουτος καὶ ὁ Ἐβραῖος δε Φίλων ἐν τω περὶ της προνοίας ταυτα περὶ της λης διέξεισι XXI 'U ερὶ δε του ποσου της ουσίας, εἰ δη γέγονεν ἔντως ἐχειν λεκτέον. ἐστοχάσατο προς την του κόσμου γένεσιν ὁ θεὸς αυταρκεστάτης λης, ς, μη ἐνδέοι μήθ' υπερβάλλοι και γαρ τοπον ντοις μὲν κατὰ μερος τεχνίταις, πότε τι δημιουργοῖεν, καὶ μάλιστα των πολυτελῶν, το ἐν λαις αυταρκες σταθμησασθαι, το δ αριο ς και μέτρα καὶ τὰς ἐν τούτοις ἰσότητας ἀνευρηκότα μη φροντίσαι 15 του ἱκανου. I. λα δη μετὰ παρρησίας τι υτ ἐλάττονος υτ πλείονος ουσίας ἔδει τω κόσμω προς κατασκευὴν, ἐπεὶ ου αν ἐγένετο τέλειος, ουδ' ἐνπῶσι τοῖς μέρεσιν λόκληρος, ε δε δεδημιουργημένος ἐκ τελείας ουσίας ἀπετελέσθη πανσόφου γὰρ ἡ την τέχνην διον, πριν ἄρξασθαί τινος κατασκευης, dτην κανην ἰδεῖν λην. 3. ἄνθρωπος μὲν ουν αν ει των ἄλλων την ἐπιστημην διαφέροι, μη δυνάμενος κατὰ το παντελες ἐκφυγεῖν την συγγενῆ των θνητῶν πλάνην, ἀπατωτο αν ἴσως περὶ την ποσότητα της 25 λης, πότε τεχνιτευοι, τοτε μεν, ἐλάττονι προστιθέναι, τοτ δε ως περιττης ἀφαιρειν ὁ δὲ πηγητις ων ἐπιστημῶν ἐνδέον η περιττευον ουδεν ἔμελλεν ποβάλλεσθαι, μέτροις ἄτε χρώμενος εἰς ἀκρίβειαν περφυῶς πεπονημένοις ἄπασιν ἐπαινετοῖς. ad 4. ὁ δε βουλόμενος ἄλλως θλείν ου αν φθάνοι U7

5 Φίλων - vol. 2. p. 25.

445쪽

390 USEBII καὶ τα πάντων εργα των τεχνιτῶν αἴτια τιθέμενος,ώς ἄμεινον της κατασκευῆς πιλαχόντα προσθέσει τινος η μειωσει των εὐυλαις ἀλλα γαρ σοφιστείας μὲν ἔργον ευρεσιλογεῖν σοφίας δε καστα διερευνάντων ε τὴ φύσει' D. Και τα μὲν του Φίλωνος οὐτον ἐχέτω τον

τρόπον. Μαξίμω δε της μιστο διατριβῆς ουκἀσήμω ανδρι και λόγος οικεῖος συγγέγραπται ὁ Περι ης λης. ἐξ υ μοι δοκῶ μετρια χρησίμως

, παραθήσεσθαι εις κριβῆ του προβλήματος ελεγχον. iv XXII. ' υτ μεν δύνατον πάρχειν ἀγέννητα δύο ἄμα ουδὲ σε ἀγνοεῖν νομίζω, ει και τα μάλιστα δοκεῖς προλαβὼν τοὐτο προστεθεικέναι τω λόγω, τοπάντως ἐξ ανάγκης τὸ τερον δεῖν λέγειν, η τι κεχώρισται της λης ο θεὸς η υ πάλιν τι μέ Κ, ριστος αυτῆς τυγχάνει. l. ει μεν ουν ἡνῶσθαί τις αυτὀν ειπεῖν θέλοι, δν τὸ ἀγέννητον λέξει ἐκάτερον γαρ τούτων μέρος σται οὐ πλησίον αλλήλων δόμω τυγχάνοντα υκ ἔσται ἀγέννητα δύο, λου δεδιάφορα μέρη κατακερματι, μενα εἰς πολλὰ γεννητὰ, ἀλλ' ὐώς ὁ λόγος ἀπαιτεῖ, ν τι γεννητὸν τον ἄνθρωπον πολυμερες προς του θεοῖ γεγονέναι φαμέν.ουτως νάγκη, ει μὴ κεχώρισται της λης ὁ θεος, 'M , τὸ ἀγέννητον εἶναι λέγειν. G. εἰ δε κεχωρισθαι

φησει τις αναγκη ειναί τι το ανα μέσον αμφοτέρων, αβ οπε και τον χωρισμὸν αυτῶν δείκνυσιν ἀδύνατον γαρ ἐν διαστάσει ἐξετάζεσθαί τι από τινος ουπιοντος

ετέρου καθ ο ἡ διάστασις κατέρου γίνεται οπερου μέχρι τουτου σταται καὶ μόνου, ἀλλα και πλείστων σων. ον γὰρ ἐπὶ των δύο ἀγεννήτων μπομεν λόγον, οὐτον ἐξ ανάγκης μοίως προχωρεῖν, εἰ τα ἀγέννητα δοθείη τρία και γὰρ ἐπὶ τούτων

446쪽

ἐροίμην, εἰ κεχωριστα αλλήλων, - παλιν εκα-στον νωτα τω πλησίον. b. εἰ μεν γὰρ νῶσθαί τις εἰπειν ἐθέλοι, το αυτὸν ἀκουσε τω πρώτω λόγον εἰ δ' υ πάλιν κεχωρίσθαι, ου φευξεται την

ἐξ ανάγκης του χωρίζοντος υπόστασιν 6. ' 'A δε αρ καὶ τρίτον εἶναι λέξη λόγονώς αρμόζοντα περὶ των ἀγεννητων λέγεσθαι, τουτέστι το μητε κεχωρίσθαι της λης τον θεον μητ αυπάλιν ως εν μερει νῶσθαι, εἶναι δε καθάπερ ἐν 10 τόπω τη λη τον θεῖν, η και την λην ἐν- θεῶ, τὐ συνέχον ἀκουέτω, τι εὰν τόπον του θεο τηνυλην εἰ πωμεν, ξ ἀνάγκης αυτὸν και χωρητὸν λεγεινδε και προς της λης περιγραφόμενον. i. ἀλλαι ν και μοίως αυτὸν τῆ λη ἀτάκτως φέρεσθαι, μη , 15ίστασθαί τε μηδε μένειν αυτὐν φ εαυτου ἀνάγκη, του εν ω ἐστὶν ἄλλο ἄλλως φερομένου προ δε τούτοις καὶ ἐν χείροσι γεγονέναι τον θεὸν εἰπεῖν ἀνάγκη εἰ γαρ ην ποτε ἄκοσμος η λη, κόσμησε δεὰυτην εις ὁ κρειττον τρέψαι προαιρουμενος, ην ποτε2οίτε ἐν ἀκοσμήτοις ην ὁ θεός. 8. δικαίως δ' ἰυ καὶ τοὐτον ἐροίμην τον λόγον, πότερον ἐπληρου την λην ὁ θεὸς η ἐν μέρει τινὶ της λης ν εἰ μεν ουν ἐν μέρει τινὶ της λης εἰπεῖν τις ἐθέλοι τον θεόν, πλεῖστον σον μικρότερον της λης λέγει, εἰ δη μέρος 25 αυτῆς ὁλον ἐχώρησεν αυτόν εἰ δ' ἐν πάσ= εἶναι λόγοι τ υλη, πῶς ταυτην δημιουργει φραστέον. ἀνάγκη γαρ η συστολήν τινα του θεου λέγειν, ης γενομένης δημιουργει ἐκεῖνο ἀφ' λυπεχώρησεν, καὶ ἐαυτὸν η υλη συνδημιουργεῖν, ου ἔχοντα υποχωρήσεως τόπον. 9. εἰ δε την λην ἐν τω θεῶειναί τις λέξει, μοίως ἐξετάζειν δε πότερον ς

διισταμένου αυτο αφ' εαυτου. καὶ σπν ἐν ἀέρι

447쪽

392 USEBII, ζωων πάρχει γένη, διαιρουμένου καὶ μεριζομένουαυτο εἰς ποδοχὴν τῶν γινομένων ἐν αὐτῶ, φώς ἐν τόπω, τουτέστιν ἄσπερ εν ρ δωρ. 10. εἰ μεν γαρ εἴποιμεν ως ἐνυέρι μεριστον,νάγκη τον θεὸν εἰπειν εἰ δ' ἄσπερ ἐν γ το ἴδωρ, ην δε ατακτος η λη καὶ ἀκόσμητος, προ δε τούτοις ἔχουσα καὶ κακὰ τον θεῖν λέγειν ἀνάγκη τόπον εἶναι των ἀκοσμητων καὶ των κακῶν. περ υκ εἴφημον εἶναί μοι δοκεῖ, ἐπισφαλε δε ι ἀλλον Γλην γαρ εἶναι θέλεις,ῖνα μη των κακῶν ποιητην εἴπy τον θεον καὶ τοὐτο οφεύγειν προαιρούμενος δοχεῖον αυτον τῶν κακῶν εἶναι λέγεις. V11. E μεν ουν την λην ἐκ τῶν ὐποστάντων γενητῶν πονοεῖν ἀγένννητον πάρχειν ἔλεγες, πολὐνέπ' αν περ αυτῆς ἐποιησάμην λόγον εἰς ἀπόδειξιν οὐ τι i5αδύνατον υπάρχειν αυτην αγέννητον ἐπεὶ δε την τῶν κακῶν γένεσιν αἰτίαν ἔφησθα εἶναι της τοιαύτης πο- νοιας, διὰ τού ἐπὶ την ἐξέτασιν τούτων ἔρχεσθαί μοι δοκῶ φανερο γὰρ γενομένου οὐ λόγου καθ' ον τρόπον ἐστὶ τὰ κακὰ καὶ τι οὐχ οἷόν τέ ἐστιν εο ἀναίτιον τῶν κακῶν εἰπεῖν τον θεον ἐκ το ἴλην αὐτῶ ποτιδέναι, την τοιαύτην πόνοιαν ἀναιρει- σθαί μοι δοκεL 12. ὴ τοίνυν ἄποιον λην συνυπάρχειν τωθεῶ ἐξ ' την τοὐδε οὐ κόσμου γένεσιν ἐδημιούρ--5

γησεν.

Οἴτω μοι δοκεῖ.

13. Ουκos εἰ ἄποιος ἐτύγχανεν λη γέγονε δὲ κοσμος ποος οὐ θεοί. ἐν δε τώ κόσμω αἱ ποι τητες, τῶν ποιοτήτων ποιητὴς γέγονεν ὁ θεός. οούτω εχει. 14. πεὶ δέ σου καὶ λέγοντος ἔμπροσθεν ἡκουον

448쪽

PRAΕΡ. VANG. VII. 22. 393ώς αδύνατον ἐξ ου οντων γίνεσθεί τι προς την ἐρω-4200Jτησιν ἀπόκριναι την ἐμην δοκεῖ σοι τὰς του κόσμου ποιότητα μη ἐξ υποκειμένων ποιοτητων γεγονέναι;

Mερον δε τι παρὰ τὰς ουσίας πάρχειν αυτάς;

Ουτως ἐχει. 15. E μεν ουν μητε ἐξ υποκειμένων ποιοτητων

τὰς ποιότητας ἐδημιούργησεν ὁ θεὸς μητε ἐκ τωνουσιῶν, τω μηδε ουσίας αυτὰς εἶναι, ἐκ μη ὁντων 1 αυτὰς υπὸ του θεο γεγονεναι ειπεῖν ἀναγκαῖον. οθεν περιττῶς ἐδόκει μοι λέγειν ἀδύνατον εἶναι δοξάξειν ξ υκ ὁντων γεγονέναι τι προς του θεου. 16 ἀλλ' ὁ Φυ περὶ τούτου λόγος δε ἐχέτω και γὰρ παρ' μῖν θεωρουμεν ἀνθρωπους ἐξ υκ οντωνὶ ποιουντάς τινα, εἰ καὶ ὁτι μάλιστα δοκουσι ποιεῖν ἔν τινι, οἷον ἐπὶ των αρχιτεκτόνων το παράδειγμα λάβωμεν. καὶ γὰρ υτοι ποιοίσι πόλεις ου ἐκ πόλεων καὶ ναους ομοίως ου ἐκ ναῶν. 17. εἰ δ ἔτι τούτοις ουσιαι πόκεινται. οἴει ἐξ ὁντων αυτους αὐταπποιεῖν, σφαλλη τω λόγω ουδε γὰρ η ουσία ἐστὶν ποιούσα την πόλιν η υ πάλιν του ναους, αλλ' περὶ τηλουσίαν τέχνη η δε τέχνη ου εξ πο- κειμένης τινὸς ἐν ταῖς ουσίαις τέχνης γίνεται, ἀλλ' ἐξ υκ ουσης ἐλαυται γινεται. 18. ἀπαντησειν δέ 25 μοι δοκεῖς ουτω τω λόγω, ὁτι ὁ τεχνίτης ἐξ ης ἔχει τέχνης την ἐν τη ουσία τέχνην ποιεῖ προ δε τοὐτολέγεσθαι τοsτ ευ ἔχειν μοι δοκεῖ, τι υδε ἐν τω ἀνθρώπω ἐκ τινος ποκειμένης τέχνης γίνεται. ου γὰρ ἔνεστιν αυτην ἐφ' αυτης ουσαν δ ναι τηνω τέχνην των γὰρ συμβεβηκότων ἐστιν καὶ των τότε το εἶναι λαμβανόντων, πόταν ἐν Ουσία γίνωνται.

19. ὁ μεν γὰρ ἄνθρωπος καὶ χωρὶς της ἀρχιτεκτονικης 340

449쪽

εσται' ὐδ' υκ ἔσται, ἐὰν μη πρότερον ἄνθρωπος η ῖθεν τὰς τέχνας ἐξ ου οντων εἰς ἀνθρώπους πεφν'κέναι γίνεσθαι λέγειν ἀναγκαῖον. εἰ τοίνυν τουτοουτως ἔχον ἐπ ἀνθρωπων δε αμεν πω oviὶ προσηκε τον θεὸν μη μόνον ποιότητας ἐξ ου οντων φάναι δυνασθαι ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ ουσίας τήγορδυνατὸν φανηναι γίνεοθαι τι ἐξ υκ ντων τὸ καὶ τὰς ουσίας ουτως ἔχειν δείκνυται.

20. Ἐπεὶ δὲ πόθος ἐστί σοι περὶ της των κακῶν γενεσεως ζητεῖν, ἐπὶ τον τούτων ἐλεύσομαι λόγον, βκαί σου βραχέα πυθέσθαι βούλομαι. τα κακὰ πότμρ- ουσίαι σοι δοκούσιν εἶναι η ποιότητες υσιῶν; Ποιότητας ουσιῶν ευ χειν λέγειν μοι δοκεῖ.

21. H δε λη ἄποιος ην καὶ ἀσχημάτιστος; τω προλαβὼν ἐξεῖπον τω λόγω. in

Οὐκοῶν εἰ τα κακὰ ποιότητες πάρχουσιν ν σιῶν η δε λη ἄποιος ην των δε ποιοτητων ποιητροεἶπας τον θεὸν εἶναι, ἐσται καὶ των κακῶν δημιουρ γὸς ὁ θεός. τε τοίνυν ουδ ουτως ἀναίτιον των α' κῶν δυνατὸν εἰπεῖν τον θεον, λην αυτεπροσάπτειν, περιττὸν εἶναι μοι δοκεῖ. εἰ δέ τι προς αὐτα λέγειν

εχεις, ἄρχου του λόγου. 22. εἰ μεν ἐκ φιλοωεικίας ημῖν η ζητησις ἐγίνετο, υκ αν δεύτερον περὶ των κακῶν ὴξίουν ορίζεσθαι ἐπεὶ δε φιλίας ενεκα μαγλον καὶ της προ τον πλησίον φελείας την ἐξέτασιν ηποιουμεθα τῶν λόγων, ἄνωθεν περὶ τούτων ρώζεσθαι ἀξιῶ συγχωρεῖν.Tην μεν προαίρεσιν την ἐμην ἐκ πολλού σοι φορο νερὰν εἶναι δοκῶ καὶ την ἐν τοῖς λόγοις σπουδην, ortου πιθανῶς εἰπὼν εὐδος νικῆσαι θέλω, ἀλλα δειχθηναι την ληθειαν μετὰ κριβοῶς ἐξετάσεως, κῶσε δε οὐτω διακεῖσθαι σαφῶς ἐπίσταμαι ' θεν-M

450쪽

τρόπω χρώμενος νομίζεις δύνασθαι το ἀληθεις εὐρεῖν, τούτω χρῆσαι μηδεν δυσωπούμενος ου γὰρ σεαυτὁνώφελησεις μόνον χρησάμενος τω κρείττονι, ἀλλα πάντως κἀμε περὶ ν ἀγνοῶ. 23. Σαφῶς παραστῆναί μοι δοκεῖς καὶ τα κακὰ ουσίας πάρχειν τινάς οὐδε γὰρ ἐκτος ουσιῶν αυτὰ δντα βλέπω. ἐπεὶ τοίνυν λούτος, και τὰ κακὰ οὐ- 20i Jσίας ιναι λεγεις, αναγκη τον της ουσίας ἐξετάζειν λόγον δοκεῖ σοι την οὐσίαν σωματικην τινα σύστα- 10 σιν εἶναι;

24. N δε σωματικη σύστασις αὐτ εφ' εαυτης υπάρχει ου δεομένη τινος, ου γενομένου το εἶναι ληψεται; i Ουτως ἔχει. 25. Aoκεῖ δέ σοι τὰ κακὰ νεργείας εἰναι τινος; Οὐτω μοι φαίνεται. 26. A δὲ ἐνέργειαι τότε το εἶναι λαμβάνουσιν,οπόταν ο ἐνεργῶν παρῆς λ Oυτως ἔχει. 27. Ου ὁντος δε του νεργουντος ουδ' περ ἐνεργεῖ εσται ποτέ;

Ου ἔσται.

28. Οὐκοὐν εἰ η οὐσία σωματικη τις εστ σύ- 2b στασις αὐτ δε οὐ δεῖταί τινος ἐν, γενομένη τοεἶναι ληφεται, τὰ δε κακὰ ἐνέργειαι πάρχουσί τινος, αἱ δε ἐνέργειαι δέονται τινος, ἐν γενόμεναι το , εἶναι λαμβάνουσιν, ου εσονται οὐσίαι τὰ κακά.

29. εἰ δὲ οὐσίαι τὰ κακὰ, κακὸν δε ο φόνος, ουσία ἔσται ὁ φόνος αλλὰ μην ὁ φόνος ἐνέργεια πάρχει τινὸς, οὐκ εστιν ἄρα οὐσία ὁ φόνος. εἰ δε τὰ ἐνεργουντα οὐσίαν εἶναι θέλεις, σύμφημι κἀγώ οἷον