Eusebii Caesariensis opera, 1

451쪽

ἄνθρωπος ὁ φονευς, καθ ο μεν λόγον ἄνθρωπός ἐστιν υπάρχει υσία ὁ δε ν ποιεῖ φόνος υκ ἔστιν ουσία αλλ' ἔργον τηλουσίας. 30 λέγομεν δετον ἄνθρωπον ποτε μεν κακὸν δια το φονεύειν ποτε δ α πάλιν δια το ευεργετεῖν γαθόν. καὶ προσ- bπλέκεται ταυτα τὰ ονόματα Κουσία ἐκ των συμβεβηκότων αυτῆ, τινα ου ἔστιν αυτή ουτ γαρ

ὁ φόνος στὶν λουσία υτ αυ πάλιν ἡ μοιχεία ουτετ των μοίων κακῶν Ἀλλ' ἄσπερ απλτης γραμματικης ὁ γραμματικὸς λέγεται καὶ π τη ρητορικῆς οὐρήτωρ καὶ απὸ τη ιατρικῆς ὁ ἰατρὸς τηλουσίας

ου ἰατρικῆς ουσης υτε μην ρητορικῆς υτ γραμ

ματικῆς, αλλ απὸ των συμβεβηκότων αυτ την προσηγορίαν λαμβανούσης, αφ' ων ουτως ὀνομάζει σθαι δοκεῖ, ουδ' ὁπότερον αυτῶν ουσα, μοίως μοι βφαίνεται καὶ π των δοκουντων εἶναι κακῶν τηνουσίαν ὀνομα προσλαμβάνειν, ουδ' ὁπότερον ουσαναυτῶν. 31. καί μοι μοίως ἐπινόησον, εἴ τινα τερον ἀναπλάττεις εν ω νω τῶν κακῶν τοῖς ἀνθρώποις αἰτιον, ω κακεινος, καθὸ ἐν τούτοις ἐνεργει και ρυποβάλλει ποιεῖν τα κακὰ ἔστι και αυτὀ κακὸς ξων ποιεῖ δια τουτο γαρ κἀκεῖνος κακὸς εἶναι λέγεται, τι τῶν κακῶν ἐστι ποιητής α δέ τις ποιεῖ, ου εστιν αυτος, αλλ' αἱ νέργειαι αυτοί, φ ων την προσηγορίαν του κακὸς λέγεσθαι λαμβάνει. δε8 32. εἰ γαρ αυτόν πάρχειν εἴποιμεν α ποιεῖ ποιεῖ φόνους καὶ μοιχείας και κλοπὰς και ὁσα τούτοις ομοια, αυτὸς ἔσται ταυτα εἰ δε αυτ ἐστὶν αυτὸς, ταυταυ τε γίνεται την σύστασιν ἔχει, ου γινόμενα δε καὶ του εἶναι παύεται, γίνεται δε ταυτα πρὸς γανθρώπων, ἔσονται τούτων οἱ ἄνθρωποι ποιηταὶ, καὶ του εἶναι και του μηκέτ' εἶναι αἴτιοι. 33. εἰ δε

452쪽

ταῶτα νεργείας αυτολφης, ἐξῶν ποιεῖ το κακος ἶναι ἔχει, ου ἐξ ων ἐστιν ἡ ουσία κακον δε εἴπομεν λέγεσθαι απὁ των συμβεβηκότων τη ουσία, ἄτινα ουci,

ἔστιν ἡ οὐσία, ς απὸ της ἰατρικης ὁ ἰατρός. 34. εἰ

δε ἐξ ων νεργει καστος πάρχει κακὸς, α δε ἐνεργεῖαρχὴν του εινα λαμβάνει, ρξατο κἀκεινος εἶναι κακος, ρξατο δε και ταυτὶ τὰ κακά. εἰ δε ούτως ἔχει, ου εσται ἀνάρχω κακὸς οὐδε ἀγέννητα τὰ κακὰτω γεννητὰ προς αυτοί εἶναι φάναι.i 35. ον με προ τον τερον, ω φίλε, λόγον ἱκανῶς μοι πεποιηκέναι δοκεῖς ε ων γα προύλαβες

τω λόγω, ἐκ τούτων συνάγειν ἔδοξας καλῶς. ς ἀληθῶς γὰρ, εἰ ἄποιος ἐτύγχανεν ἡ ἴλη των δε ποιοτητων δημιουργὸς πάρχει ὁ θεὸς ποιότητες δε

1 τὰ κακὰ, των κακῶν ἔσται ποιητης ὁ θεός. 36 ουτος

μεν οὐν ὁ λόγος προς ἐκεῖνον εἰρήσθω καλῶς, ἐμοὶ

δὲ φείδος δοκε την ἴλην ἄποιον εἰναι λέγειν οὐδε γὰρ ἔνεστιν εἰπεῖν περι στινοσοὐν ουσίας ς εστιν ἄποιος. καὶ γὰρ ν ω ἄποιον εἶναι λεγει, την ποιό- η τητα αυτῆς μηνύει, ποία ἐστιν η ἴλη διαγραφόμενος, περ ἐστιν ποιότητος εἶδος 37. θεν, εἴ σοι

φίλον ἐστὶν ἄνωθεν εχου προς με τοὐλόγου. ἐμώὶsissiγὰρ ἡ λη ἀνάρχω ποιότητας ἔχειν δοκει οἴτως γαρ καὶ τα κακὰ ἐκ της πορροια αυτῆς εἶναι λέγω, 25 ῖνα τῶν κακῶν ὁ με θεὸς ἀναίτιος η τούτων δεαπάντων ἡ λη αἰτία. 38. ην με προθυμίαν την σὴν ἀποδέχομαι, φίλε, καί σου την εν τοι λόγοις σπουδὴν ἐπαινῶ.προσῆκε γὰρ ς ἀληθῶς εκαστον τῶν φιλομαθῶν μηλ απλῶς καὶ ς ἔτυχε συγκατατίθεσθαι τοι λεγομένοις, ἀλλ ἀκριβῆ ποιεῖσθαι την ἐξέτασιν τῶν λόγων.

οὐδε γὰρ εἰ ὁ προσζηtῶ παρὰ λόγον ὁρισάμενος 3 3

453쪽

ι98 USERII ἀφορμην παρέσχε τω προσδιαλεγομένω συνάγειν ως ἐθέλει, τουτο και τον κροατηλωίσει, ἀλλ' εἰ τι δοκε δυνατον ιναι λέγεσθαι καλως, τοὐτοπαρ ων δυοῖν θάτερον σται γα και προς κινεῖσθαι δοκε ἀκουσας τέλεον ἀφεληθήσεται, η τον

προσδιαλεγόμενον ἐλέγξει οὐ τἀληθῆ λεγοντα. Ου δοκεις δε μοι δεόντως εἰρηκέναι τηνυλην νωθεν ποιότητας ἔχειν εἰ γαρ του, ουτως εχει, τίνος σται ποιητης ὁ θεός; ἐτε γὰρ οὐσίας

ἐρουμεν, προεῖναι ταυτας φαμέν εἴ αυ πάλιν π0ιότητας, καὶ ταύτας πάρχειν. 40. υκουν ουσιας τεουσης και ποιοτητων περιττὸν εἶναι μοι δοκε δημιουργὸν λεγειν τον θεόν. να δε μ εμαυτω κατα σκευαζειν τινὰ δόξω λόγον, ἀπόκριναι νυν ερωτω μενος, τίνι τρόπω δημιουργὸν εἶναι φρ τον θεον; in

πότερον ὁτι τὰς οὐσίας τρεψεν εἰς το μηκέω πάρ'χειν ἐκείνας αιπερ σάν ποτε, αλλ ετέρας παραυτὰς γενεσθαι η τι τὰς μεν ουσίας ἐφυλαξεν

ἐκείνας αι περ ησαν προ τουτου, τὰς δε ποιότητσς ἔτρεψεν αυτῶν. . l. Ου τι μοι δοκε ἀλλαγήν τινα ουσιῶν γεγ0'νέναι και γὰρ ἄτοπον οὐτο λεγειν μοι φαίνεται τροπην δε ιν των ποιοτητων γεγονέναι φημι, σθἀς δημιουργὸν εἶναι λέγω τον θεὸν, καὶ σπερ εἰ

τυχοι λέγειν εὐλίθων οἰκίαν γεγονέναι, ε ων 0νη ἔστιν εἰπειν ως ουκέτι λίθοι μένουσι λουσία, οἰκίσγενόμενοι οἱ λίθοι 42. τη γὰρ ποιότητι της συνθέσεως την οἰκιαν γεγονέναι φημι, τραπείσης δηλον ότι της προτέρας των λίθων ποιότητος), υτ μοι δοκε καὶ τον θεὸν, πομενούσης τηλουσίας, τροπρο η

τινα των ποιοτητων αυτης πεποιηκέναι, καν ν qu

454쪽

ΡΙ ΑΕΡ. VANG. VII. 22. 399τ δε του κοσμου γένεσιν προς του θεου γεγον ναι λέγω. 43. Ἐπει τοίνυν τροπην τινα των ποιοτητων

προς του θεου γεγονέναι φyς, πόκριναί μοι βραχέα πυθέσθαι προαιρουμένω λέγε δη εἰ μοίως καὶ σοι

δοκεῖ τα κακα ποιότητας εἶναι των ουσιῶν;

44. υνωθεν δε ησαν αἱ ποιότητες αυται ἐν τuvλη, Ἀρχην ἔσχον του εἶναι; ih Συνεῖναί φημι γεννητως η λ ταυτασὶ τὰς

ποιότητας. 45. Ουχὶ δε τον θεον ἴς τροπην τινα των π0ιοτητων πεποιηκέναι;

Toυτό φημι.i di, Ποτερον Ουν ει το κρειττον, η εἰς το χεῖρον Εἰς το κρειττον λέγειν μοι δοκεῖ. 3H4347. Ουκουν εἰ ποιότητες της λης τα κακὰ τὰς δὲ ποιότητας αὐτης εἰς το κρεῖττον τρεψεν, θεὸς, πόθεν τὰ κακὰ ζητείν νάγκη ου γὰρ ἔμειναν αἱ ποιότητες οποῖαί ποτ ησαν τη φύσει. , εἰ μεν πρότερον ουκ ησαν ποιότητες κακαι, ἐκ δε του τραπῆναι προς του θεου τὰς πρώτας τοιαύτας περὶ την λην γεγονέναι ποιότητας φης, αἰτιος ἔσται των κακῶν ὁθεος, τρέψας τὰς Ουκ ουσας ποιότητα κακὰς εἰς το25 εἰναι κακάς 48. η τὰς με κακὰ ποιότητας εἰς τὸ κρειττον ου δοκεῖ σοι τρέψαι τον θεον, τὰς δε λοιπὰς και μόνας, σαι ἀδιάφοροι ἐτύγχανον της διακοσμη- σεως νεκα, προς του θεου τετράφθαι λέγεις; Ουτως ἄνωθεν ἔσχον ἐγώ. ad 49. Πῶς τοίνυν αυτὸν τὰς τῶν φαύλων ποιότητος ως εἶχον καταλελοιπέναι λέγεις πότερον δυνάμενον με κἀκείνας ἀνελεῖν, ου βουληθέντα δε η

455쪽

το δύνασθαι μη χονται εἰ μεν γὰρ δυνάμενον λέξεις, ου βουληθέντα δε. αυτὸν αἴτιον τούτων εἰπεῖν ανάγκη, οτι δυνάμενος ποιησα μη εἶναι κακὰ, συνεχώρησεν αυτὰ μένειν ς ην, καὶ μάλιστα τε Θὴδ δημιουργεῖν την λην ρξατο. - εἰ γα μηδ' ὀλως ο

ρει μένειν ἐπει δὲ μέρος μεν τι αὐτης δημιούργει, μέρος δέ τι ουτως εἴα, δυνάμενος κἀκεῖνα τρέπειν εις τὸ κρειττον, αἰτίαν φλισκάνειν ἄξιος εἶναί μοι δοκεῖ, καταλιπὼν μέρος λης εἶναι πονηρον ἐπ λέ- id , θρω ου δημιούργησε μέρους 51 ἀλλα μην καιτὰ μέγιστα κατὰ τοὐτο τ μέρος δικῆσθαί μοι δοκει, τοὐθ' οπερ κατεσκεύασε της λης μέρος ἀντιλαμβανόμενον τανυν των κακῶν. εἰ γάρ τις ἐξετάζοι ἐπακριβε τὰ πράγματα, χαλεπώτερον νυν ευρησε την ουλην πεπονθυῖαν της προτέρας ἀκοσμίας. πρὶν γὰρ αυτην διακριθῆναι το μηδε αἰσθέσθαι των κακῶν παρην αὐτη νυνὶ δε καστον των μερῶν αυτῆς αἴσθησιν λαμβάνει τῶν κακῶν. 52. και μοι ἐπἀνθρωπου το παράδειγμα λάβε. πριν γὰρ εἰκονισθη ρκα ζωον γένηται τη του δημιουργοὐ τέχνη, το μηδ- ενος ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν κακῶν παρὰ της φύσεως ειχεν αφ' ου δε προ τοὐ θεολἄνθρωπος γίνεται,

και την αἴσθησιν οὐ προσπελάζοντος κακο προ

λαμβάνει, καὶ τοὐθ περ ἐπὶ εὐεργεσία της λης απρος οὐ θεο γεγονέναι λέγεις, εὐρίσκεται ἀλλον

345 επὶ τω χείρονι προσγενόμενον αὐτη. 53. εἰ δ' ἐκτολμη δυνασθαι τον θεὸν ἀνελεῖν τα κακὰ το μηπεπαῶσθαι λέγεις, ἀδύνατον τον θεον φήσεις πάρχειν το δε ἀδύνατον τοι τω φύσει ἀσθενῆ πάρ- ωχειν αὐτον ἔσται, η τω νικῆσθαι τω φόβω δεδουλωμένον προς τινος κρείττονος. 54. εἰ μεν ουν τον

456쪽

ΡΗΑΕΡ. EVANG. VII. 22.

θεὸν φυσει ἀσθενῆ ὁντα τολμήσεις εἰπεῖν, περὶ της

σωτηρίας αυτῆς κινδυνευειν μοι δοκεῖς εἰ δε τω νικῆσθαι φόβω προς του μείζονος μείζονα ἔσται του θεου τα κακὰ νικῶντα της προαιρέσεως αυτου την ὁρμήν ὀπερ τοπον εἰναι μοι λέγειν περὶ θεοί δοκει. b. δια τι γαρ υχὶ μῶλλον ταυτ ἔσονται θεοὶ, νικῆν κατὰ τον λόγον τον ον δυνάμενα τον θεὸν εἴπερ θεὸν ἐκειν φαμεν ο ηὐαπάντων ἐξουσίαν εχει;

16 6 Βραχέα δέ σου καὶ περὶ της λης αυτῆς πυθέσθαι βουλομαι και μοι φέρων λέγε, πότερον απλῆτις ν η υλη ἡ συνθετος ἡ γαρ διαφορὰ των γεγονότων εἰς τοιαυτην με περιίστησιν ἐξέτασιν τουδετο λόγου εἰ γαρ απλῆ τις ἐτυγχανεν ἡ λη καὶ 15 μονοειδὴς συνθετος δε ὁ κόσμος, καὶ ἐκ διαφόρωνουσιῶν τε και κράσεων την συστασιν ἔχει ' ὀγὰρ συνθετον ἀπλῶν τινων μίξιν μηνυει. 57. εἰ δ' αυ πάλιν την λην συνθετον λέγειν ἐθέλοις, πάντως ἐξ ἀπλῶν τινων συντεθεῖσθαι φήσεις. εἰ δε ξώπ-20 λῶν συνετέθη, ν ποτε καν εαυτὰ τὰ ἀπλα, νσυντεθέντων γέγονεν ἡ λη, ξ ουπερ καὶ γεννητὴ ουσα δείκνυται 58. εἰ γὰρ συνθετος ἡ λη, τὰ δεσυνθετα ε ἀπλῶν την συστασιν εχει, ν ποτε καιρὰς βοτε ἡ λη ου ἐν τουτέστι πριν τὰ ἀπλα συνελθειν.

καιρὸς οτε τὸ ἀγέννητον ου ην, ου ἔσται αγέννητος

ἡ λη. 59. ὁ δ' ἐντευθεν ἄρα ἔσται πολλὰ τὰ ἀγέννητα. εἰ γὰρ ἐν ἀγέννητος ὁ θεὸς και- άαλ ἐξων ἡ λη συνετέθη, υκ σται δύο μόνα τὰ ἀγέν-- νητα δοκεῖ δέ σοι μηδεν ων ὁντων αυτ ἐαυτῶ ἀντικεῖσθαι;

457쪽

402 USEHII 60. ντίκειται δε τω πυρὶ το δωρ; Ἀντικεῖσθαί μοι φαίνεται.

υμοίως δε καὶ τω φω στο σκότος καὶ τω ψυχρωτο θερμὸν, προ δε τούτοις καὶ τω ξηρω λυγρόν;

Ουτως χειν μοι δοκεῖ. 56l. Ουκουν εἰ μηδεν ων οντων αυτο αυτροαντίκειται, ου ἔσονται λη μία ουδε μην υλης i; 46 μιας ομοιον δέ τινα τουτω λόγον πάλιν πυθέσθαι σου βουλομαι δοκεῖ σοι τα μερη μναναιρετικὰ τυγχάνειν αλληλων; Io

62. ἶναι δε της λης μερ το τε πυρ καὶ τουδωρ, σαύτως δε καὶ τα λοιπά:

ῖσα τούτοις παραπλήσια;

Jo. Ουκουν εἰ τα μερ ου εστιν αλληλων αναιρετικὰ, ' 'ου ἔσται αλληλων μερη εἰ δεχυκ εστιν, i, αλληλων μέρη, ου εσονται λης μιας αλλὰ μqν Ουδ αυτ εσονται λη τω μηδέν τι των οντων αυτοεαυτου ἀναιρετικὸν πάρχειν κατὰ τον του αντικει- μενου λόγον. 64. ουδε γάρ ἐστί τι αυτ ἀντικε μενον τα γὰρ αντικείμενα τέροις ἀντικεῖσθαι πέφυκεν οιον το λευκὁ αυτο αυτ ου αντίκειται, προ δε το μελαν αντικείμενον λέγεται καὶ τ φως ομοίως αυτεμ αντικεῖσθαι δείκνυται, προ δε τοσκότος ουτως χον φαίνεται, καὶ ἄλλα γουν μοίως πλεῖστα ὁσα. εἰ τοίνυν καὶ λη μία τις ην, ου ανα υτ αυτη ἀντεκειτο ουτ δε των ἀντικειμένων εχόντων τὸ μ ει ναι την λην δείκνυται

458쪽

PRAEP. EVANG. VIII. I.

40AT σαῶτα καὶ ὁ προδηλωθεὶς συγγραφεύς. αυ- τάρκη δε περιγραφην εἰληφότος του λόγου, επὶ τον ὀγδοον της μαγγελικῆς Προπαρασκευῆς μεταβάντες,

τα λείποντα τω προκειμεν σκέμματι, σύμμαχον επικαλεσάμενοι τὸν δεῖν, ἀναπληρώσ0μεν

I υς βίους των παλαιῶν πραίων, ων δ και την προσηγορίαν ἐπαληθευσάντων θεοφιλῶν αν-

δρῶν , πρόσθεν η Μωσε φανῆναι πάσης ρετῆς

βραβείοις ἀναδησαμένων, τα τε θεοσεβῆ δόγματα τε 1 καὶ παιδεύματα, καὶ προσέτι τὰς παναληθείς καὶευσεβεις αυτῶν θεολογίας, ων εἰς ἔρωτα και πόθον ἐλθεῖν μολογήκαμεν, διελθὼν ἐν τω προ τούτου, μετειμι νυν ἀκολούθω τῆ τάξει χρώμενος επὶ την κατὰ Μωσε πολιτείαν, δεύτερον πέχουσαν εὐσε- 20 βείας μετὰ τον πρῶτον κεῖνον βαθμον, τον δὴ καὶ μόνω MDυδαίων ἐθνει νενομοθετημένον. 2 ώς γὰρ μόνοις γουδαίοις, οὐκετι δε καὶ τοι κατὰ την οἰκουμένην θνεσιν, ηὐαρμόδια τὰ διὰ Μωσέως οὐδε δυνατὰ πῆσι ἀνθρώποις, λέγω δε τοι πόρρω 25 που της γουδαίας γης οικοῶσιν Ἐλλησί τε καὶ βαρβάροις, φυλάττεσθαι κατὰ τον οἰκεῖον καιρον αποδείξομεν νυν δε καὶ τούτου, λέγω δε του κατὰ Μωσε βίου, τον τρόπον, ου εμαῖς φωναῖς, αυτῶνδε μόνων πάλιν τῶν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν επὶ τ πα- α τρίω δεδοκιμασμένοις παιδεύσει, παραθήσομαι καὶ γάρ μοι προσηκειν ηγο-αι ταύτη, ηπερ καὶ ηρξάμην, διὰ τῶν οέκείων κάστω τὰς τῶν ποδείξεων μαρ- 26 Θ

459쪽

γυπτίους και Ἐλληνας των παρὰ σφίσιν γνωρίμων κατὰ την οἰκείαν χώραν μάρτυρας ἀνεκαλουμην, ταύτη μοι και τούσδε ο παρὼν καιρος δοκεῖ ἐπιτηδείως εἰσποιεῖσθαι, αλλὰ μ' μἀς αυτοὐς τὰ οθνεῖο νομίζεσθαι κατασχεδιάζειν. , Πριν δ' ἐπι-os ἐλθεῖν, πως εις Ἐλληνας τὰ παρ' αὐτοῖς παρῆλθε λόγια, και τις ὁ τροπος

συνέστη της των πεπιστευμένων αὐτοῖς θείων γραφῶν ερμηνείας, δι σων τε καὶ οποίων ἀνδρῶν καικδι πόσης βασιλικης σπουδης της εἰς την Ἐλλάδογλῶσσαν μεταβολης τυχε, των ναγκαίων γοῶμαι ει φανερὸν θέσθαι τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ου ἀσυμβούλου μοι γενησομένης καὶ της τούτων ἐκθέσεως εἰς την της μαγγελικης Προπαρασκευης ἀπόδειξιν. 6. ἐπειδη γὰρ σον οὐπω τὰ της του σωτῆρος μῶν

βιωφελοὐ κηρύξεως ἔμελλεν ἐπὶ της Ῥωμαίων ἀρχῆς

εἰς πάντας ἐκλάμπειν ἀνθρώπους, λόγος τε υνο τυχών ρει τας περ αυτο προφητείας τον τε βίον των πάλαι θεοφιλῶν πραίων και τὰ της εὐσεβον, i, διδασκαλίας αὐτῶν μαθήματα - πατρί αυτωνφων ἐξ αἰῶνος μακροῶ κεκαλυμμένα, δη ποῶ εἰς πάντα τὰ θνη, οἷς τὰ της θεογνωσίας ἔμελλε προ ξενεῖσθαι, παρελθεῖν θεος αὐτος ἡ τῶνδε των ἀγα- θων αἴτιος, προλαβὼν το μέλλον ς υ θεος ἐς προγνώσει, τὰς περὶ του πάντων ἀνθρώπων ου εἰς μακρον ἀναφανησομένου σωτῆρος, διδασκάλου τε

ευσεβειας νος του επὶ πάντων θεολπῆσι τοῖς φηλιον θνεσι καταστησομένου, προρρησεις ἀποκαλυ φθῆναι τοῖς ἀσιν εἰς ως τε ἐλθεῖν ἐπ' ἀκριβες μεταβληθείσας δημοσίαις τε βιβλιοθηκσις ανατεθερ σας διοικεῖται, βασιλεῖ Πτολεμαίω τούτο πραξοι

460쪽

κατὰ νουν ἐμβαλὼν εις προπαρασκευὴν, ως ἔοικε, της τῶν θνῶν πάντων σον οὐπω μελλούσης ααυτῶν σεσθαι μεταλήψεως. 7. ων γαρ υκ αναλλως ἐτύχομεν παρὰ γουδαίων, ἀποκρυψάντων αν τὰ παρ' αὐτοις λόγια διὰ το προ ημῆς φθόνον, ξψβJ τούτων ε της θεόθεν οἰκονομηθείσης ερμηνείας ξιώθημεν προς των παρ αὐτοις ἐπί τε συνεσε και τῆπατρίω παιδεία δεδοκιμασμένων ανδρῶν μεταβλη- θεντων. . γραφει ταυτα ρισταῖος, νη λο- 10 γιος με αλλως, ου μην αλλὰ καὶ παρατυχὼν τοίς πραχθεισι κατὰ τον δεύτερον Πτολεμαῖον, τον επι lκληθέντα Φιλάδελφον, καθ ο τὰ της ερμηνείας τῶν Ιουδαικῶν γραφῶν, διὰ σπουδῆς του βασιλεως γενόμενα, τῶν κατὰ την λεξάνδρειαν βιβλιοθηκῶν

154ξιώθη ἐπακουσαι δε αυτου καιρος, τόνδε προς λεξιν ἱστοροὐντο τον τρόπον Ιl. Κατασταθεὶς ἐπὶ της του βασιλεως βιβλιο- 35οὶ

θηκης Θημήτριος ο Φαληρεῖς ἐχρηματίσθη πολλὰ

διάφορα προς το συναγαγεῖν παντα τὰ κατὰ τηνα οἰκουμένην βιβλία, και ποιούμενος ἀγορασμοὐ καιμεταγραφὰς ἐπ τέλος γαγεν σον φ ἐαυτῶ την ,

του βασιλέως πρόθεσιν. παρόντων ου ημῶν ἐρωτηθεις πόσαι τινὲς μυριάδες τυγχάνουσι βιβλίων, εἶπεν, περ τὰς εἴκοσι, βασιλεs σπουδάσω δ' ἐνροχλίγω χρόνω προς το πληρωθῆναι πεντηκοντα μυροριάδας τὰ λοιπά προσήγγελται δε μοι καὶ τὰ τῶν Λυδαίων νόμιμα μεταγραφῆς ἄξια καὶ της παρὰ σοι βιβλιοθηκης εἶναι. 3. τί το κωλίον ουν, ἐπεν,εστί σε τοίτο ποιῆσαι πάντα γαρ ἀποτέτακταί σοιλ τὰ προς την χρείαν. ὁ δε ημήτριος ειπεν ερμη ονείας προσδεῖται χαρακτῆρσι γὰρ ἰδίοις κατὰ την Λυδαίαν χρῶνται, καθάπερ Αἰγύπτιοι τῆ τῶν γραμ