Eusebii Caesariensis opera, 1

501쪽

ζηλων. 4. εἰ ἐστι ταμεῖον εν πάντων καὶ δαπάναι 'καὶ κοιναὶ μεν ἐσθῆτες, κοιναὶ δε τροφαὶ συσσίτια πεποιημενων το γαρ μωρόφιον ὴ ὁμοδίαιτον, ὁμοτράπεζον ου αν τις εὐροι παρ' ετέροις μαλλον

ἔργω βεβαιούμενον, καὶ μήποτ εἰκότως ' 15 ὁσα γαρ α μεν ἡμερα εργασάμενοι λάβωσιν επὶ μισθῶ,

ταυτ ου ἴδια φυλάττουσιν, ἀλλ' εἰς μέσον προτι- θεντες κοινην τοῖς ἐθελουσι χρῆσθαι την αὐαυτῶν παρασκευάζουσιν ἀφέλειαν οῖ τε νοσοὐντες υνοτι πορίζειν ἀδυνατοὐσιν αμελουνται, προς τὰς νοσηλείας ψεκ των κοινῶν ἔχοντες ε ετοίμω, ως μετὰ πάσης

ἀδεια ἐξ ἀφθονωτέρων ἀναλίσκειν. 16. αἰδὼς δ' ἐστὶ πρεσβυτερων καὶ φροντὶς οῖα γονεω υπὸ γνησίων παίδων, χερσὶ καὶ διανοίαις μυρίαις ἐν ἀφθονίαι πάσ γηροτροφουμένων τοιούτους ' δίχα περι- βεργίας Ἐλληνικῶν νομάτων ἀθλητὰς ρετης απεργάζεται φιλοσοφία, γυμνάσματα προτιθεῖσα τὰς ἐπαινετὰς πράξεις, ἐξ ν η δούλωτος ελευθερία

βεβαιουται. i. σημειον δε πολλῶν κατὰ καιρούς ἐπαναστάντων τ χώρα δυναστῶν, και φύσεσι καὶ προαιρέσεσι χρησαμένων διαφερούσαις, ο μεν γὰρ εἰς το ἀτίθασον ἀγριότητα θηρίων κνικῆσαι σπουδάσαντες, ουδεν παραλιπόντες τῶν εἰς ωμότητα,

τους πηκόους ἀγεληδὸν ἱερεύοντες, η και ζῶντας ἔτι μαγείρων τρόπον κατὰ μέρη καὶ μέλη κρεουργουντες, ἄχρι του τὰς αὐτὰς πομεῖναι συμφορὰς υπὸ της τὰ ἀνθρώπεια ἐφορώσης δίκης, ου επαυ-

s3M σαντο 18. οἱ δε το παρακεκινημενον και λελυττη-

l220 κὸς εἰς τέρας εἶδος κακίας μεθαρμοσάμενοι, πικοίαν ἄλεκτον ἐπιτηδεύσαντες, συχη διαλαλοῶντες, ρε--λμαιοτερας φωνῆς ποκρίσει βαρύμηνι θος ἐπιδεικνύμενοι, κυνῶν ἰοβόλων τρόπον προσσαίνοντες,

502쪽

ανιάτων γενόμενοι κακῶν αἴτιοι κατὰ πόλεις μνημεῖα της εαυτῶν ἀσεβείας καὶ μισανθρωπίας ἀπέλιπον τὰς τῶν πεπονθότων ἀληστους συμφοράς. 9 ἀλλα γαρουδεὶς ἴτε τῶν σφόδρα μοθύμων ἴτε τῶν πάνυ δολερῶν καὶ πουλων ἴσχυσε τον λεχθέντα τῶν Ἐσ- iσαιων φυσίων ομιλον αἰτιάσασθαι πάντες δ' ἀσθενέστεροι της τῶν ανδρῶν καλοκαγαθίας γενόμενοι καθάπερ αὐτονόμοις καὶ ἐλευθεροι οὐσιν εὐφύσεως προσηνέχθησαν, δοντες αυτῶν τα συσσίτια καὶ τηνi παντὸς λόγου κρείττονα κοινωνίαν, η βίου τελείου καὶ σφόδρα εὐδαίμονός ἐστι σαφέστατον δεῖγμα. ''20. α μεν ουν της φιλοσόφου παρὰ γουδαίοις ἀσκησεώς τε καὶ πολιτείας διὰ τῶνδε προκείσθω τὰ δε του λοιπου βίου, ν δ τω πληθε του παντος 1 εθνους οἱ θεῖοι διηγόρευον νόμοι, τέθειται προλαβὼν ὁ λόγος. l. τι δῆτα λείπεται ἐπὶ τούτοις η καὶ τὰ της τῶν νέων θεολογίας σύμφωνα τσς τῶν προπατόρων εὐσεβείαις παραστησασθαι, ως αν καὶ τησδε της ποθεσεως εντελης μῖν, λόγος ἀποδεδο- ἡ μένος εἰη 22. πεὶ τοίνυν τὰ της νθεο γραφης λόγια πρόκειται διὰ του προ τούτου συγγράμματος, φέρ ουν ἐπὶ του παροντος τὰ της διανοίας τῶν παρὰ γουδαίοις σοφῶν ἐπαθρήσωμεν, ως αν μάθοιμενοποῖοί τινες καὶ ν η θεολογία κἀν τη περὶ λόγους ε ἀρετ παῖδες Ἐβραίων γεγόνασι πάλιν υν τον Φίλωνα παριτέον ἀπὸ του πρώτου τῶν Εἰς τον Νόμον XIlI 'πινες α τον κόσμον ἀλλον η τον κοροσμοποιον θαυμάσαντες τον μεν γέννητόν τε καὶ a ἀωιον ἀπεφηναντο, τοὶ θεοὶ πολλην ἀπραξίαν

503쪽

sa55 ἀνάγνως καταφευσάμενοι, δέον ἔμπαλιν τούτου τὰς δυνάμεις ώς ποιητοί καὶ πατρος καταπλαγῆναι τονδε, πλεον ἀποσεμνῶναι του μετρίου. 2. Μωσῆς δε καὶ φιλοσοφίας ἐπ αυτην φθασας κροτητα και χρησμοῖς τὰ πολλὰ καὶ συνεκτικώτατα των της φυ- 5σεως ἀναδιδαχθεὶς ἔγνω διότι ἀναγκαιότατόν ἐστινεν τοῖς ουσι τ μεεν ἶναι δραστηριον ' ' ὁ ων ὀλων

νους ἐστιν ειλικρινεστατος καὶ ἀκραιφνέστατος, κρείττων η ἐπιστήμη, καὶ κρείττων φαυτὸ το ἀγαθὸν καὶ

αυτ το καλόν το δε παθητικὸν ψυχον καὶ ἀκί iuνητον ἐξ αυτου, κινηαεν δὲ καὶ μετασχηματισθειν και Τὸ ψυχωθεν υπὸ του νου μετέβαλεν ει το τελειότατον ἔργον τόνδε τον κόσμον ον οἱ φάσκοντες ἀγέννητον λελήθασι το φελιμώτατον καὶ ἀναγκαιότατον τωνεις εὐσέβειαν ποτεμνόμενοι, την πρόνοιαν. 3. του ομεν γὰρ γεγονότος ἐπιμελεῖσθαι τον πατέρα και ποιητην αἱρεῖ λόγος καὶ γὰρ πατηρ ἐκγόνων καιδημιουργὸς των δημιουργηθέντων στοχάζεται της διαμονης, καὶ ὁσα μεν ἐπιζημι μηχανο πάσὐδιωθεῖται, ὁσα δε φέλιμα και λυσιτελη πάντα τρόπον ἐκπορίζειν επιποθεῖ προ δε το μη γεγονὸς οἰκείωσις υδεμία τω μη πεποιηκότι. 4 περιμάχητον δὲ δόγμα καὶ ἀνωφελες ἀναρχιαν ως ἐν πόλει κατα- σκευάζειν τωδε τω κόσμω, τον ἐφορον η βραβευτην, η δικαστην ου εχοντι, φ ο πάντα οἰκονομεῖσθαι 25

καὶ πρυτανευεσθαι θέμις. 5 ἀλλ' ὁ γε μέγας θω- σης ἀλλοτριώτατον του ορατο νομίσας εἶναι ὀ ἀγέννητον, πῆ γὰρ το αἰσθητὸν ἐν γενέσει καιμεταβολαῖς ουδέ ποτε κατὰ ταυτὰ δν τω μεν ἀοράτω καὶ νοητω προσένειμεν ως ἀδελφὸν καὶ συγγενῆ, 30 ἀωιότητα τω δ' αἰσθητω γένεσιν ὁ οἰκειον ἔνομα

ἐπεφημισεν. i. ἐπεὶ ουν ρατός τε και αἰσθητος

504쪽

oδε ὁ κοσμος, ἀναγκαίως αν εἴη καὶ γεννητός, θεν tWlου απ σκοπου και την γένεσιν ἀνεγραψεν αυτου, μάλα σεμνῶς θεολογήσας' i. αυτ μεν ουν περ του γεννητὰν ἐναι τὴν κόσμον ὁ δε αυτὸς ἀνὴρ καὶ περὶ του προνοι διο κεῖσθαι το πῆν ν τω Περὶ προνοίας νεανικώτατα διεξεισι, τὰς των ἀθεων ἀντιθέσεις προτάξας και προ αυτὰ εξῆς ἀποκρινάμενος. και τούτων δε εἰ καὶ μακρότερα δόξειεν, αλλ ως ἀναγκαῖα τα πλεῖστα 10 συντεμὼν ἐκθησομαι. κατασκευάζει δε τον λόγον τούτον τον τρόπον XI Πρόνοιαν εἶναι λέγεις ἐν τοσαυτ των 380 πραγμάτων ταραχῆ και συγχυσει τι γαρ των κατὰ τον ἀνθρώπινον βίον διατετακται τί μεν ουν υκ 1 αταξίας γέμει καὶ φορὰς λμόνος αγνοεῖς τι τοις με κακίστοις καὶ πονηρομοι ἄφθονα ἐπικωμάζει , τα ἀγαθὰ πλοHτος ευδοξία, τιμα παρὰ τοῖς πλη- θεσιν ηγεμονία πάλιν, γεία, ευαισθησία, κάλλος. ἰσχυς, ἀπόλαυσις δονῶν ἀκώλυτος, διά τε παρα- 20 σκευῶν περιουσίαν και δια την εἰρηνικωτάτην σώματος υμοιρίαν οι δε φρονήσεως καὶ αρετης ἀπάσης ερασται τε και ἀσκηται πάντες εἰσιν, λίγου δέω φάναι, πενητες, φανεις, ἄδοξοι, ταπεινοί- V2. αὐτα εἰς ἀνασκευην και μυρία ἄλλα πλείω ἡ τουτων εἰπων ξης ἐπιλυεται τὰς ἀντιθέσεις διὰ

Vου τύραννος ὁ θεός, μότητα καὶ βίαν και ὁσαδεσπότης ἀνημέρου ἀρχῆς εργα ἐπιτετηδευκὼς ἀλλαβασιλευς μερον και νόμιμον ἀνημμενος γεμονίαν ω μετὰ δικαιοσύνης τὸν συμπαντα υρανόν τε καὶ

505쪽

κόσμον βραβεύει o. βασιλεῖ δε ου εστι πρόσρησις οἰκειοτέρα πατρός. ο γαρ εν ταῖς συγγενείαις προς τέκνα γονεῖς, οὐτο βασιλευς μεν προς πολιν, προς δε κόσμον ὁ θεος, δύο κάλλιστα φύσεως θεσμοῖς ἀκινήτοις ἀδιαλύτω νώσει ἀρμοσάμενος το ἡγεμονικον, , μετὰ του κηδεμονικοs. 4. καθάπερ υν των ἀσώτων υἱεων ου περιορῶσιν οἱ τοκέες, ἀλλα της ἀτυχίας οἶκτον λαμβάνοντες περιέπουσι καὶ τημελοὐσι, νομίζοντες χθρῶν ἀσπόνδων εργον εἰναι κακοπραγίαις επεμβαίνειν φίλων δε καὶ συγγενῶν ἐπελαφρίζειν υτ πταίσματα b. πολλάκις δε καὶ τουτοις ἀλλονὴ τοίς σώφροσιν ἐπιδαψιλευόμενοι χαρίζονται, σαφῶς ειδότες, ἐκείνοις μεν ἄφθονος ει εὐπορίαν αφορμη πάρεστιν ἡ σωφροσύνη, τοῖς δ' ἐλπὶς μία οἱ γονεῖς,

ης εἰ σφαλεῖεν, ἀπορήσουσι καὶ των ναγκαίων 5 ii. O αυτον τρόπον καμ θεος, λογικῆς συνέσεως πατηρ ν απάντων με των λογισμοί μεμοιραμένων 387 κήδεται, προμηθεῖται δε καὶ των παιτίως ζώντων, ἄμα μεν καιρὸν εις ἐπανόρθωσιν αυτοῖς διδζους, αμαδε και την λεων φύσιν αυτου μη περβαίνων, ης υοπαδος ρετὴ και φιλανθρωπία γέγονεν, ἐπαξία τον θεῖον περιπολεῖν οἶκον

7. ' Ἐνα μεν δὴ λόγον οὐτον, ω ψυχὴ βασιτέως αυτομπαρακαταθήκην, τερον δε συνωδον καὶ ἐναρμόνιον αυτ τοιόνδε. , τοσοίτον ποτε φευ- 2',

σθείης της ἀληθείας ς ευδαίμονά τινα των φαύλων εἰναι νομίσαι, καν πλουσιώτερος μεν η Κροί-υ, Λυγκέως δ' ξυωπέστερος, ἀνδρειότερος δε οὐ Κροτωνιάτου Μίλωνος, καλλίων δὲ Γανυμqδους,

S. το γοῶν ἰδιον δαίμονα, λέγω δε τον εαυτο νουν,

506쪽

PHAED. EVANG. VIII. 14. Al

μυρίων σων δεσποτῶν οὐλον ἀποφήνας, ἔρωτος, ἐπιθυμίας, δονῆς, φόβου, λύπης ἀφοσύνης, κολασίας, δειλίας, αδικίας, υκ ἄν εἰναι ποτε δύναιτο ευδαίμων, καν οι πολλοὶ θφαλλόμενοι κρίσεως λη- θους νομίζωσι, δεκασθέντες υπὸ κακοὐ διδύμου, τύφου και κενῆς δόξης, δεινῶν παλεὐσαι και παραγαγεῖν νερματίστους ψυχὰς περ α κηραίνει γένος ητο πλεῖστον ανθρώπων. i. εἰ μέντοι το της ψυχῆς ἴμμα τείνας βουληθείης περιαθρῆσαι θεολπρόνοιαν,1 ως ἐνεστιν ανθρωπίνω λογισμω, τρανοτέραν την τουπρος ἀλήθειαν ἀγαθου λαβὼν φαντασίαν, γελάσει ταπαρ' ἡμῖν, α τέως ἐθαύμαζες ἀει γαρ απουσία των

κρειττονων τιμῆται τα χείρονα, την ἐκείνων κληρονομοῶντα τάξιν ἐπιφανέντων δε ποστέλλει, δευ- , τερείοις ἄθλων ἀρκούμενα. 'O. καταπλαγεις ουν τοθεοειδὲς ἐκεῖνο αγαθόν τε καὶ καλὰν πάντως εννοήσεις τι παρὰ θεήτων εἰρημένων πρότερον οὐδὲν καθ' εαυτ της ἀγαθο μοίρας ξίωται, διότι τα μὲν ,iαργύρου μέταλλα και χρυσολγης ἐστιν ἡ φαυλοτατη μοῖρα, της προς καρ πῶν ἀνειμένης γένεσιν ὀλω καιτω παντι λειπομένη. l. ου γαρ σν ὁμοιον τροφῆς, ης ἄνευ ζην δύνατον, υπορία χρημάτων. μία τούτων σH βάσανος ἐναργεστάτη λιμὸς ω τὸ προς ἀλήθειαν ἀναγκαῖον καὶ χρήσιμον δοκιμάζεται θησαυ- Οους γαρ του πανταχο πάντας ἀντικαταλλάξαααν τις βραχείας ποτε τροφῆς ἄσμενος. '2. ταν δὲ ἡ ων αναγκαίων ἀφθονία μυρίω φορῆς ἀκατασχέτω πλήθει ρυεῖσα κατὰ πόλεις ἀναχέηται, τοῖς τῆς φύσεως ἀγαθοῖς ἐντρυφῶντες ἐπ αυτῶν μόνων υκ κ ἀξιου μεν στασθαι, κόρον δ' υβριστὴν γεμόνα του

βίου ποιησάμενοι, αργύρου τε και χρυσο κτήσεσιν 388iεπαποδύντες, ἄπασι, παρ ων ἄν τι κερδανειν μελ- 29.

507쪽

πίσωμεν, κονιόμεθα καθάπερ τυφλοὶ μηκέτι τη δια-νοια βλέποντες υπὸ φιλαργυρίας τι γης εἰσιν ὁγκοι, περὶ ν ἐκ μεν εἰρήνης συνεχὴς και ἀδιάστατο πόλεμος. 3. ἐσθῆτές γε μην προβάτων εἰσιν, ὼς οἱ ποιηταί που φασιν, ἄνθος, κατὰ δε την δημιουργὸν τέχνην φαντῶν παινος. εἰ δε τις ἐπι δόξ μέγα φρονεῖ, την παρὰ των φαύλων ἀποδοχὴν ἀσπαζόμε-i νος, υτ μεν καὶ αυτος αὐλος ν το γαρ μοιον χαίρει τω ὁμοίω 4 εὐχέσθω δε καθαρσίων μετα- λαχὼν ἰαθῆναι τὰ τα, δι ων αἱ μεγάλα φυχὴ νόσοι υκατασκήπτουσι μαθέτωσαν δε καὶ οσοι ἐπ' εὐτονία πεφύσηνται μὴ ψαυχενεῖν, ἀπιδόντες εἰς τὰς των ἐμέριον καὶ τιθασων ζώων μυθqτους ἀγέλας, αἱς ἰσχυς και ρώμη συγγεγένηνται. των γαρ ἀτοπωτάτωνεστὶν ἐπι θηρίων ἀρεταῖς, και ταῶτα παρευημερού- 5μενον ἡ αυτῶν ἄνθρωπον έντα σεμνύνεσθαι. i5 δια τί δ' αν τις ευ φρονῶν ἐπὶ σώματος ευμορφία ἀγάλλοιτο, ν βραχὐ καιρὸς σβεσε, πρὶν ἐπὶ μήκιστον ἀνθῆσαι, την ἀπατηλὴν αὐτης ἀκμην ἀμαυρώσας, καὶ ταὼθ ορῶν ἐν ἀψύχοις περιμάχητα καλλιγράφων ἐργα καὶ πλαστῶν και αλλων τεχνιτῶν, ἐν τε ζωγραφήμασι καὶ ἀνδριάσι και φασμάτων ποικιλίαις ἐν Ελλάδι και βαρβάρω κατὰ πόλιν εκάστην. ευδοκιμούντα; 6 τούτων οὐν , περ ἔφην, ουδεν παρὰ θεῶ της αγαθοὐ μοίρας ἐξίωται και τί θαυμάζομεν εἰ μη παρὰ θεῶ οὐθε γὰρ παρὰ ἀνθρώποις τοῖς θεοφιλέσι, παρ' οἷς τὰ προς ἀλήθειαν γαθὰ καὶ καλὰ τετίμηται, φύσεως με ευμοίρου λαχοῶσι, μελέα δε με ἀσκήσεως την φύσιν ἐπικοσμήσασιν, ων νοθος φιλοσοφία δημιουργός. i. σοι δε , νόθου ἐχιδείας ἐπεμελήθησαν, οὐδε του ιατροὐς. ἐμιμήσαντο ὀυοὐλον φυχῆς σῶμα θεραπεύοντας ι

508쪽

PHAED. EVANG. VIII. 14. 453

την δέσποιναν ἐπιφάσκοντες ἀσθαι. κεῖνοι με γαρ,

ἐπειδάν τις ευτυχης νοσήσ1ὶ καν ὁ μεγας ἡ βασιλε, ς,

πάνθ' ὐπερβάντες τα περίστωα, τους ἀνδρῶνας, τὰς γυναικωνίτιδας, γραφὰς ἀργυρ0ν, χρυσὸν ἄσημον, ἐπίσημον, ἐκπωμάτων φασμάτων πλῆθος, τον δεθὶ αλλον των βασιλέων ἀοίδιμον κόσμον, ἔτι δε τον

οἰκετικὸν χλον, και την φίλων η συγγενῶν, υπηκόων των ἐν τέλει θεραπείαν αξαντες των σωματοφυλάκων, ἄχρι της εὐνης ἀφικόμενοι, καὶ των περὶ πJ104υτό το σῶμα ἀλογήσαντες οἴε δτι κλινα λιθοκόλλητοι καὶ ολόχρυσοι θαυμάσανιες, ουθ' ὁτι ἀραχνουφεῖς η λινορραφούμεναι στρωμναὶ οἴμδτι ἐσθημάτων ἰδέαι διάφοροι ' προσέτι δε τὰς περ αυτὸν χλαίνας ἀπαμφιάσαντες ἄπτονται χειρῶν καὶ τὰς , i φλέβας προσπιεζοῶντες ἀκριβοῶσι τοὐς παλμοῖς, εἰ

σωτηριοι πολλάκις δε καὶ οὐ χιτωνίσκους ἀναστείλαντες εἰ περιπληθης ἐσθ' η γαστὴρ ἐξετάζουσιν, εἰ πεπυρωμένος ὁ θωραξ, εἰ ἄτακτα η καρδία πηδῶ ' κἄπειτα την οἰκείαν προσφέρουσι θεραπείαν. 2 18. ἔδει δε και οὐ φιλοσόφους ἰατρικὴν ομολογοῶντας ἐπιτηδεύειν της φύσει βασιλίδος ψυχῆς, καταφρονεῖν μεν απάντων ὁσα αἱ κεναι δόξαι τυφλοπλα- στοῶσιν, εib δε προσιόντας ἄπτεσθαι διανοίας αὐτῆς, εἰ υπ' οργῆς ἀνισοταχεῖς καὶ παρὰ φύσιν κεκινημένοι 25 παλμοί ἄπτεσθαι καὶ γλώττης, εἰ τραχεῖα καὶ κακήγορος, εἰ πεπορνευκυῖα καὶ ἀταμίευτος ἄπτεσθαι

καὶ γαστρὸς εἰ ἀπληστω σχήματι ἐπιθυμίας διωδηκε καὶ συνόλως παθῶν καὶ νοσημάτων καὶ ἀρρωστημάτων, εἰ κεκρῆσθαι δοκεῖ, διερευνῶν καστον ῖνα μὴ η διαμαρτάνωσι των προσφορων εἰς το σώζειν. νυνὶ δε υπὸ τῆς τῶν ἔξω περιαυγασθέντες λαμπρότητ0ς, ἄτε νοητὸν φῶς ἰδειν δυνατοὐντες. πλαζόμενοι

509쪽

, διετέλεσαν εἰς τον αἰῶνα, προ μεν τον βασιλέα λό-γισμὸν φθάσαι, δυνηθέντες, ἄχρι δε των προπυλαίων μόλις ἀφικνούμενοι, καὶ τους ἐπι θύραις ρετῆς, πλούτόν τε καὶ δόξαν και ἡγείαν καὶ - συγγενῆ τεθαυμακότες, προσεκύνουν. 20 αλλὰ γαρ ς ὐπερβολὴ μανίας χρωμάτων κριταῖς χρῆσθαι τυφλοῖς ἡ κωφοῖς των κατὰ μουσικὴν φθόγγων , οὐτω καὶ φαύλοις ἀνδράσι των προς ἀλήθειαν ἀγαθῶν καιγα οὐτοι το κυριώτατον των ε αὐτοῖς διάνοιαν πεπήρωντοι, ης βαθρσκότος φροσύνη κατέχεεν. 21. εἰτα ονυν θαυμάζομεν εἰ Σωκράτης καὶ ο δεῖνα φό δεινα 390 τῶν σπουδαίων ἐν πενία διετέλεσαν, ἄνθρωποι μηδεν πώποτε τῶν εἰς πορισμὸν ἐπιτηδεύσαντες ἀλλα μηδ'

ὁσα -uρὰ φίλων πολυχρημάτων ἡ παρὰ βασιλεων δωρεα μεγαλα προτεινόντων παρῆν λαβειν ἀξιώ i.

σαντες, νεκα του μόνον ἀγαθὸν καὶ καλὸν την της αρετῆς κτῆσιν ἡγεῖσθαι, περὶ ν πονούμενοι τῶν αλ- λων ἀγαθων πάντων λόγουν 22 τι ' ου αν ἀλογήσαι νόθων ενεκα προνοίας τῶν γνησίω ν; εἰ δὲ σώματος θνητο μεταλαχόντες καὶ κηρῶν γέμοντες, ανθρωπίνων, καὶ μετὰ τοσούτου πλήθους ἀδίκων ζῶντες, οὐδ αριθμὸν ευρεῖν ευπορον, ἐπεβουλεύθησαν, τι την φύσιν αἰτιώμεθα, δέον την τῶ ἐπιθεμένων κακίζειν μότητα 23, καὶ γὰρ εἰ ν αέρι, γεγένηντο λοιμικω, πάντως ἀφειλον νοσῆσαι κατα- 25

στάσεως δε λοιμικῆς ἀλλον, λοὐχ ηττον, φθοθοροποιός εστιν ἡ κακία. ς δ οπόταν υετου μεν ἔντος ανάγκη τον σοφὸν, εἰ ἐν παίθρω διάγοι, καταβρέχεσθαι, βορέου δε ψυχρολκαταπνέοντος ρίγει πιέζε- σθαι καὶ ψυχει , θέρους δ' ἀκμάζοντος ἀλεαίνεσθαι, α ταῖς γὰρ ἐτησίοις τροπαῖς τὰ σώματα συμπάσχειν νόμος φύσεως το αυτὸν τρόπον τον ἐν τοις οιού-

510쪽

τοις χωρίοις ἐνοικοῶντα, ενθα φόνοι τελοῶνται και

ἄλλου εθνεα κηρῶν ἐναλλάττεσθαι τὰς ἀπὸ των τοιουτων τιμὰς ἀναγκαῖον. 24. ἐπεὶ Πολυκράτει γε,

εφ' οἷς δεινοῖς δίκησε και σέβησε, χορηγος ἀπήν-

τησε, χειρων μὲν η του βίου βαρυδαιμονία πρόσθες δ' ς π μεγάλου βασιλέως ἐκολάζετο και προσηλοHτο, χρησμὸν ἐκπιπλὰς οἶδα, φη, κἀμαυτὸν υ προ πολλοληωρῆσθαι δόζαντα πο μεν ηλίου αλείφεσθαι, λούεσθαι δ' υπο ιός - γα δια συμβόλων 1 αἰνιγματώδεις αυται φάσεις, δηλουμεναι το πάλαι. 230Jτην δια των ἐργων ἀριδηλοτάτην ἐλάμβανον πίστιν. 25. ου ἐπι τελευτῆ δε μόνον, ἀλλα παρὰ πάντα τον ἀρχης βιον, λεληθε προ του σωματος την ψυχην

κρεμάμενος. ἀεὶ γὰρ φοβούμενος και τρέμων το15 πληθος των πιτιθεμένων ἐπτόητο σαφῶς ἐξεπιστάμενος ὁτι ευνους μεν ην ουδεὶς ἐχθροὶ δε πάντες δυσπραξία μείλικτοι. 2s, 'πης δὲ ἀνηνύτου καὶ συνεχούς Λιονυσίου ευλαβειας μάρτυρες οἱ τὰ Σικελικὰ συγγράψαντες, οῖ si

20 φασιν οτι και την θυμηρεστάτην υποπτον εἶχε γυναῖκα. σημειον δέ την εἰς το δωμάτιον εἰσοδον, δι' ης φοι-τησειν μελλεν ως αυτον, κέλευσε στορεσθῆναι σανίσιν, να μη λάθι ποτὲ παρεισερπύσασα ψόφω δε καὶ κτύπω της ἐπιβάσεως προμηνύὐτην φιξιν εἶτ' 25 - ἀνείμονα μόνον, ἀλλα και πἀσι τοις μέρεσι γυμνην, α μη θέμις, ἀνδρῶν ὁρῆσθαι, παρέρχεσθαι προ δε τούτοις το συνεχες του κατὰ την ὁδὸν ἐδάφους εἰς τάφρου γεωργικης εὐρος και βαθος διακο- πηναι, κατὰ δέος μη τι προς ἐπιβουλην ἀφανῶς ἐπι-- ω κρυπτηται, περ η λμασιν η μακραῖς διαβάσεσιν ἔμελλε διελέγχεσθαι. 27. πόσων ἄρα κακῶν ὁ αὐταπαρατηρῶν και τεχνάζων ἐπι γυναικος η προ τῶν