장음표시 사용
331쪽
nultis Cleo , sed etiam postea insectatus est Ar IMOpnanem,cuorsiana spectat ille locus Vesparmin inde a v. 28 :Eῖσί τινες ο μ ελεγον, καταδιζλλόγχοῦν, ηνίκα Κλέων μ' υπετάραττεν ἐπικείμενος, καί με κακiαις ἔκνισε καθ ο τ' ἀπεδειρόμην οὐκτι ἐγέλων μέγα κεκραγότα θεώμενοι Ουδἐ αρ' μου μελον, σο ει μόνον ι δε ναι, σκωμμάrιον εἴποr τι θλιβομενος ἐκβαλῶ. ταυτα κατιδών πό τι μικρον πιθήκισα.
Non possunt hae referre ad illud tempus, ouod praxime Bal Ionios insecutum est: nam tunc nullo pacto eiusmodi rumor existere potuit, Aristopnanem cum Cleone in mitiana rediisse nune enim rumorem vel Epetues evertere debebant veriam necessario reserenda haec sunt ad illud tempus, uod Vespas proxime praecessit apparet igitur satis linuidi ex hoe loco, Cleonem, postquam Aristoplianes uuites docuit, tertio poetam in ludicium vocavisse, poetaniaue in
magnum discrimen adductum esse. Atuue etiam si deesset hoc documentum, uod omnem ditavitationem tollit, non esset veri simile Cleonem tam patienter tulisse tantam ignomniana,
quanta ristoplianc ipsum assecerat indigne autem ni seri poeta, quod prodris se laedant ii, qui ipsum deseriterant Inludficio, uod detuont ipsum eu Cleone in grauam reuiisse, qui neuua ruam Iaboranti succurrerint: nam quod legitur v. 1286 κατα indignantis est, emae vero a tempus resertur, noe enim vim poeta, et tamen, erran in Hscramin versarer, si g prociι a pericula erant, ridebant, placide Cleonem vociferantem audientes: μεγα κεκραγότα rectissime de Cleone viro popular dictum est, ut vociferatione et Ianiore plurimum valevat, itaque alio dicitur lavere o νον
χαράδρας λεθρον τετοκυίας au κεκράκrης Κυκλοβόρου νω-
νῆν ἔχων male vulgo ad Aristophanem reseratnt. Iam Aristophanes dicit, sibi eum animadvertisset parum praesidii esse in populo, saltu visum esse, cedere Cleonis potentiae et alimiamdiu simulare anileum. Et prosecto postquaui
332쪽
Emittes loeuit, pepe erat poeta Geoille iamque Iloleades obiter tali tum videntur Cleonis inmen auigisse a vero inliae savula Hirsus saepius de industria lacessivit illum non1llieni, illiod vel nonuit illa Bδελυκλέων- Φιλοκλέων-rguunt, itaque recte de se dixit:
Lιτα νυν ἐξηπάτησεν χάραξ ην ἄμπελον.
Praeterea autern si licet aliquid de conieetura illicere, de-eein illi versiis, qui iis, quos adseripsi, praegre,si sunt, quique ex ei dirunt, gravem Cleonis vexationem coninlevant, ita-nue commode satis illa subiungevantur:
DG τινες, 7 μ ελεγον, καταδιηλλάγην. milvus refutaret illam saniam, e reeonculatum esse eum Cleone. Ainue ad eandem laniani pertinet io vixi supraxv. Ista iTοιουτον ιδῶν τέρας ου φησιν δεiσας καταδωροδομῆσαι, αλλ' ni ιμῶν εr καὶ νυνὶ πολεμεῖ. qvidua sinania leguntur in Pace v. ost amoue nonnulli auxisse videntiu , Aristophaiiem donis eorruptiina a Cleone contiemsse. At ipse Aristopnanes eu noluetu saepius Cleoni illudere, vere profitetur in Vespis Ir
κοί ἐτόλμησ αυθις ἐπεμπηδῆσ' υτω κειμένω. Superest, ut pauea quaedani uncani deis, quae scholiasiae Vesp. 28 sqq. perialvent, quae quidem omni ex parte perversa et conamenticia sunt: Aδηλον πότερον της Καλλιστράτου εις την βουλην εὐαγωγης καὶ νυν μιμνησκεται,
oτι αυτῶν λέων εἰσήγαγεν, η τέρου κατ' αυrὼν γενομένου Ἀριστοφάνου ser. τέρας κατ αυτου γενομένης Ἀριστοφάνους καὶ μη εισαγωγης, αλλὰ πειλης τινος, οπερ καὶ μἀλλον ἐμφαiνεται. et deinde ἐπέκειτο γαρ αυτω Κλέων τι κωμωδεῖτο α - vros ἄδηλον δε ει μετὰ
333쪽
satis uperoue docet, hunc granimaticia in illi auctore Iiaec scripsisse, sed ex o solo loco coli lectumina secisse: itaque ellana inscite Callistratum, toti Aristopna neni a Cleone inlus vocatum esse censet sed lio ei rore metum estiam supra. Illud vero amiciendum est, Aristopnanem etiana una primum auulam, aetatenses, scripsisset et Callistriit docetida, tradidisset, non plati in obseuro deluuisse, sed et aualeis familiaribusque innotuisse et foretasse Callistreio Guisse in elior doeensita Itaque in Aetiarnensivus v. Il50 graviter eonaueritur de Antimacho enorego, qui ipsum ab epulariam solennitate segregaverit:
ὼς ἐν ἄπλω λόγω κακως ξυλεσειεν ὁ Ζευς, ο γ' ἐμ τον τλημονα Λήναια χορηγῶν ἀπέκλεισ' αδει
et si deliaeeps magna eum acerbitate illum inrita devovete profecto autem non potuisse lio et oppimori vellere, nisi
ille nosset Aristopnanem comoeuliae esse auctorem. Reete autem ritetscidus in Coninaeiit. d. aetat. p. 9 vivit. naee ad aetatenses reserenua frie. Itanue ut brevi compreliendam loligae disputationis liaeustu in m a est, Aristoplianen prate iuvenili verecuti illa cum primuin scriberet comoedias, eas Canistrato commendavisse, sed postea quouue, eu In iam ipse auulae docerulae periculuinfecisset, ait dena relinuisse consuetudinei et plerumnue vel Callistrati vel Philotitulis industria usum esse uir nauue poetain, non histrione in suisse ne ipsiana timiden Aristopnaliena in quitivus Cleo in partes suscepisse Aristopliatus laudetii, quam via su alieno nomine delitescentem, cito nutibus iii-
votuisse, tanue tunc, non Callistratum, ter aut ab ipso Cleone aut ab alio uo, vi ei ulu suvorii avumii, tu ludi
334쪽
Postremam ian comoedilani scripsti Aristopnanes earn- Maroti filio docendam omni sit, quod docet auctor Λr
σίκωνα. Quod aeeuratus alioqui grammaticus lao orta in eo-moedias recenset, arguit priorem esse Cocalum, posteriorem eolosleonem contraria sane indornu est sententia, qui p. 8 Meit , quod autem argument scripto Kώκαλον καὶ Αἰολοσίκωνα seribit, si forte Cocalum Aeologieone priorem natiuit, In reor versatus est, ut videtur. Nam Aeolo aleonem messiae eonioessiae favulam fuisse ex latoni verisis intelligitur, Cocalum autem ad novam comoeullam pertinuisse
infra ostendetur p. 87.' Sane Platotilus mei p. XXXIV Ἐπε- λιπον οι χορηγοὶ, ο γαρ τι προθυμίαν εἶχον οι θη- ναῖοι τους χορηγον του τὰς δαπανας τοι χορευταῖς παρέχοντας χειροτονεῖς τον γουν Αἰολοσίκωνα Ἀριστονάνης εδίδαξεν ο ου εχει τὰ χορικὰ μέλη ' των γα χορηγῶν μηχειρorOνουμένων κα των χορευτῶν ον εχόντων τὰς τρο-
Οεων ὁ τρόπος μετεβλήstu. σκοπον γὰρ ντος τῆ αρ- χαi κωμωδία του σκώπτειν δημους και δικαστὰς καιστρατηγοίς, παρεις ὁ Ἀριστοφάνης τὀ συνήθως ἀποσκῶψαι δια τον πολὴν φόβον, μολον τι δρῶμα ὁ γραφὸν τοις τραγωδοῖς ς κακῶς εχον διασύρει τοιολτος ιν εστιν ὁ της μέσVς κωμωδίας τίπος, ἴός ἐστιν οAιολοσέκων ' μισrοφάνους και ι οδυσσεῖ Κρατίνου και πλειστα τῶν παλαιῶν δραμάτων ἴτε χορικὰ δε παρα -
σεις εχοντα. ianue grana malleus ille in Aeolosleone mediae moediae speciem repraesentari licu, quemadmodum auctore .lta Aristi vicit Aristopnanem etiam nova tornoemaenuas invium fecisse in Cocalor γένετο δε και αιτως ζήλου τοι νέοις κωμικοῖς, λέγω δη Φιλημον και Μενάνδρω.
335쪽
φην ἐσματος γὰρ γενομένου χορηγικον , σr μη κωμωδεῖν
τινὰ και των χορηγῶν οὐκετ ανrεχόντων προς το χορηγεῖν καὶ παντάπασιν κλελοιπυίας νς λης τῶν κωμωδῶν διὰ τουτων υτῶν, αιτων γὰρ κωμωδiας το σκώπτειν τινάς, εγραφε Κώκαλον εν ω εισάγει φθορὰν και αναγνωρισμὼν και ταλλα πάνrα α ιζήλωσε Μενανδρος Λ Dindoinus errat, cui inde coniecerit Aeolosieonem priorem esse Cocalo, arbitratus ille iidem, ut videtur, Aeolosleonem inter mediae comoeduae ab illas refereti dum esse Cocalum autem ad no- vani comoeduam pertinere, uno sera nullo paeto potest reodem enim iure etiam Crati iii Usses post Peloponnesiaeum vellum relicere Ileeret. Ex iis, quae grammaiie illi vere, quamvis parum dilucide disputaverunt, de vi et natura illa mini sabularum, non ueni de tempore coniecturam capere possumus. Et utraque uidem sabula et Aeolosleon et Cocalus messiae eoinoeuliae accensendae omnino sunt, sed eo disseruiit, uod Aeolosleon uidem prorsus meduae eomoeditae speciem prae se seri, Coeatus, etsi hule ouonue sabulae antimia fama siluest, totus tamen in privatis reuus versatur, itanne recte eum Menandri aut liuenionis comoemia consepon potuit. At alicuam lainen oniecturam saeere possumus de tempore, uo hae eoinoemae actae sint congia utriunque sanulam ab Aristopliane sene composuam esse posinuam
certamen desqenusisse, uod Metilevius vol. I p. 343 ad eas reseri savulas, ouas Ipse Araros lavorauli, non au Aristo- pnane patre aeeepti nenue enIn verisimile est Aristopnanem multum ultra Olymp. uana extendisse, omnino auten lin- probabile, poetam posinuam sedeelm fere annos toniicitisset, eontinuo circa Olγmp. Cl duas omoedias scripsisse easque vilio ommisisse nou gstiir erium esse videtur , utramcue savulam anto Ol3mp. I doetam esse, priorem autem locum Coealo, Aeolosleon posteriorem concedendum esse, quoniam nihil est, quod grammatie illi fidem aurogemus. Ceterrena Ammiena patris omoedia exliivulsae memorat etiam seu
336쪽
uasta Platon p. 33I. Secundam autem Aeolocleonis recensionem, quam inenaeus commernorare videtur, iam supreti
Aeologico favula voeata est ab Aeolo euius liberorum- qne insandam alanritatem Euripides ne vili noDultavit tragoema, uana Aristopnanes non semel vid. uD. 13 1. Uies-moplior. 12. an. III 3. 1523 graviter exagitavit, et a Sicone eonuo, ut vigetur Siconis nomen seritu fuit, quem
Μενδαῖον. et oua magis euam rem eonfirmiat Alexi in Asotodidasealo
Sicon autem a Sosipatri, novae ut videtur eonioemae poeta, tanquam artis culinariae princeps magni laudi,1 elleretur,nes conuus alionis dei aptu Atnen. I p. 3 8 At T διδασκαλεῖον ἡ μα σώζομεν τλακωνος ουτος της τέχνης αρχη- ην ἐδiδασκεν μας πρῶτον ἀστρολογεῖν Σικων, επειτα μετὰ ταιτ ευθυς ἀρχιτεκτονεῖν περὶ φύσεως κατεῖχε πάντας τους λόγους ἐπὶ πῶσι τοίτοις λεγε τὰ στρατηγικά, προ της τέχνης σπευδε ταυθ' ημα μαθεῖν.
ouem loeunt recte uo rettulit Grauertiis, ut in Museo Rnenano vol. II p. 5 gli de nae Aristopnanis omoedia disputavit. Iane autem ex illo loe ninil erit eomperimus de tempore, uo Sicon vixerit, nam coquus ille, auem Induxit
337쪽
Sosipater, nihil aliud meli, nam se antinuam illam ariis eu-linariae laudem, ouam inclioaverat Sicon, sustentare. Ian vero Ainenlenses, qui gnue ad Delli Peloponnesiaci neni ali-qlIam certe speeten antiquae simplicitatis et continentiae servaverant, post lud tempus, cum init vulturius ionestiusaue eorum animos aguaret, prorsus dlisnuevant delicus
et voluptatibus, maximeque viguit illo tempore, quod Dellum
Pelopolitiesiacum proxiine insecutum est, artis culinariae studium naimoue uemadmodum aetate proveetiores eiusmodi felicias tussios expetunt, ita etiam senescentes et conlaeti propemodum iam populi summam vietus ultusque molliuem et depravationem equuntur, id uod mediae comoeullae relicuilae satis lilucide ostenclunt uanue circa illud tempus
Sieonem artis illius aucto rem potissimum Ormisge tenseo.
Ipsum uidem nomen comoediae inditum Aἰολοσίκων Graue tua recte explicat, exemplis consimilivus adieetis, de nomine, nutaeoli et Siconis simul natalem coniunxerit suasque quasllnduerat personas. At uod uem Grauertus censet, totam nanc adulana in derivenua uripissis tragoeulia vergatam esse, nec comoediae reliquus confirmari Potest, et omnino adversatur nasurae ac rationi poesis ouanaavan tuo reor, inveteratus ille quidem, hic perstringi tantum potest lato Aristopnane fabulam illam antinuam se Aeolo ita tractavit at-oue lepide immutavii, ut sui saeculi imagiliena naud ovscuram exniveret et exagitavi ille quidem maxinae insatia u-hidines illamque victus exquisitani luxuriana, de qua modo vixi docti mento sunt Dagnielita tutus comoediae adae
praeterea Uvanium Epist. 20 p. Io: ρονει με μεῖζον Ἀλκιβιάδου, ποιεῖ ὁ τα ακωνος, ο τ ὰ ουτος ἐδρα τον ' Ἀριστοφάνην ἐρον.
Ainenaeus VII p. 2 6 e Tων ὁ παρόντων γραμματι- κων τις ἀποβλέφας εις την του δείπνου παρασκευην εφζ, εἶτα πῶς δειπνήσομεν τοσαυτα δειπνα ἴσως δια νυκτός, οὐ χαρίεις 'Αριστοφάνης ν λολοσίκωνι ειπεν, υτως
338쪽
λέγων εονεὶ δι' ολης νυκτός. Non ipsa poeiae verba adhibuit Athenaeus, sed nihil aliud significa it, iam in nae Aristopuanis fabula convivium per totam noctem eontinuari.
2ssi' γοράσαι λεγουσι τ δ' ἀγορῶν βάρβαρον, παραδειρομάτων δἐ μεστὰ πάντα ειλήφθω δ' μως Ἀριστοφάνους
llone verv ἀγοράζειν D. Plionielius eis. 1 p. 20 6 et Antiatiicista ibid. p. 8 8. III.
κόν, ouod nomines doeil non recte spreverunt; vidi aliquid Neringa, ut conleel εγέννησεν δη κόλλυβον, at gerivendum erat γεγενητ' εμο δικόλλυβον, et priore versu ingerendum rι hoe enim vicit Aeolosieon, duos obolos iniminutos esse, ut vix duo asses sibi supersint. 3ικίλλο ν etsi alias non invent, reete tamen est sorinatum, quemadmodum
339쪽
Ηearehlum Tρικόλλυβον νομισμάτων τι. Homines autem plebeii solebant agges ore eondere vld Vesp. 8 Aισχιστα
γά τοί μ' ειργάσατο Λυσίστρατος χ σκωπτολης δραχαην μετ' ἐμοὐ προην λαβών 'Eλθών διεκερμάτιον ἐν τοις χ- σιν, ἄπειτ' επεθηκε τρεῖς λοπίδας μοι κεστρέων 'νέκαψ' ὀβολους γαρ ὀμην λαβεῖν, Κατα δε- λιχθεις σν,μενος ξέπτυσα. lue Fritzschius Emendati.
Kαὶ μην το δεῖν', ἀκροκώλια η σοι τέτταρα ηφησα τακερά. Athenaeus III p. 95 Ε: κροκωλίων ὁ μέμνηται ριστοφάνης Αἰολοσἐκων Και μην κτλ. Seripsi h σοι, vulgo δε σοι, io vix fere potest. Hae quomi Aeolosiconis
340쪽
κτλ. Graviter exemuit omnes doctos ni Athenaei locus, Graiierius enim coralgit Γηρυτάδη η Αἰολοσiκωνι, lodmiam sit impro Dalnue nini aduine ducere, indorsius autem
λια ' αν ιολοσ ικωνι. miae eorreeti nimis violenta est. Simplicissima ea est ratio, uani ipsa Atlienaei et D eou mendant, ut in utrimae miniate silcm ii versus usurpati sint ab Aristopnane solet enim poeta ea quae satis om- inode aps videntur dicta esse vel integra vel leviter tantum Coraeeta iterare compares Vesp. v. 1029 sq. cum Pae 5I sq.nuae consuli sunt repetita alia fortuito prorsus congruunt,
ut nutu. v. 155 cuni ac x. 886. Quid uod saepe in eadem comoedia eadem iteratitur, ut in vivus v. 192 et v. I 218, in culit. v. 96 et v. II , in Nubi, II 3 et 883. Hos autem versus Dis in uanus comoedus positos esse, eo minus est mimini, ouod compositi sunt ad similitudinem exordii novilissimi, uo usus est Euripides in Heeuvar Hκω νεκρῶν κευθμῶνα και σκότου πυλας λιπων, ἔν' Αιδης χωρις κισται θεῶν. atque ita omparati sunt versus, utraque comoediae satis
Dene oliveniant. Etenim naee uocue Aeolosicon ille licit, ouem gravitatem tragici sermonis nauari consentaneum est, tanu satis est nearionis ominemoratio pariteruuem odissima sitiit ei viam, in qua savula Aristopnanes saepius
unde saeptiis Aristidea eius mentionem fecit vol. -Illis I l.