Herodoti Historiarum libri 9 curavit Henr. Rudolph Dietsch

271쪽

νεοσσιέων ἀπαλλάσσεσθαι εκας αυτεων, τὰς οὐνι

καταπετομένας τὰ μέλεα των ὐποζυγίων ἀναφορέειν ἐπὶ τὰς νεοσσιὰς, τὰς δὲ Ου δυναμενας ἴσχειν καταρρηγνυσθαι ἐπὶ γηπι τους επιόντας συλλεγεινούτω τὸ κιννάμωμον, συλλεγόμενον δὲ ἐκ τουτων ἀπι-ii 2 κνέεσθαι ἐς τὰς ἄλλας χωρας. IN δε δη λημνον, τουράβιοι καλέουσι λάδανον, ετι τουτου θωμασιωτερον γίνεται. ἐν γὰρ δυσοδμοτάτω γινόμενον ευωδέστατόν ἐστι' των γὰρ αἰγῶν των τράγων ἐν τοῖσι πώγωσι ευρίσκεται ἐγγινόμενον οἷον γλοιὸς ἀπὸ τῆς υλης. χρήσιμον δ' ἐς πολλὰ των μύρων ἐστὶ, θυμιευσί τε μάλιστοτοέτο 'Αράβιοι. I 13 'σαυτα μὲν θυωμάτων πέρι εἰρήσθω, ἀπόζει ιε τῆς χώρης τῆς Ἀραβίης θεσπέσιον ώς ἡ δύο δε γενεαοων στί ἐστι θώματος ἄξια, τὰ Ουδαμόθι ἐτέρωθι ἐστι 'το μὲν αυτῶν ἔτερον ἔχει τὰς ουρὰς μακρὰς, τριῶν πή- χεων ουκ ἐλάσσονας, τὰς εἴ τις ἐπείη σφι ἐπέλκειν, ἐλ- lκεα αν ἔχοιεν ἀνατριβομένων προς τῆ γῆ τῶν οὐρίων ' lνυν δ' ἄπας τις τῶν ποιμένων ἐπίσταται ξυλουργέειν ἐς lτοσουτο ' ἀμαξίδας γὰρ ποιευντες υποδέουσι αὐτὰς τῆσιουρῆσι , ενὸς ἐκάστου κτήνεος την ουρὴν ἐπι ἁuαξίδαεκάστην καταδέοντες. τὀ δὲ ἔτερον γένος τῶν οων τὰς ουρὰς πλατέας φορέουσι και ἐπὶ πῆχυν πλάτος. 114 'Aποκλινομένης δε μεσαμβρίης παρήκει πρὸς δύ- νοντα ηλιον ἡ Αἰθιοπίη χώρη ἐσχάτη τῶν οἰκεομένων 'αυτη δὲ χρυσόν τε φέρει πολλὸν καὶ ἐλέφαντας ἀμφιλαφέας καὶ δένδρεα παντοῖα ἄγρια και ἐβενον καὶ ἄνδρας μεγίστους καὶ καλλίστους καὶ μακροβιωτάτους. 115 Aυται μέν νυν ἔν τε τῆ υσίη ἐσχατιαί εἰσι καὶ ἐν

τῆ Λιβύη περι δὲ τῶν ἐν τῆ ρώπη τῶν πρὸς εσπέρημἐσχατιέων ἔχω μὲν οὐκ ἀτρεκέως λέγειν ' ουτε γὰρ ἔγωγε ἐνδέκομαι 'Hριδανόν καλέεσθαι πρὸς βαρβάρων

272쪽

LIB. III. CAP. III - III.

ποταμου ἐκδιδόντα ἐς θάλασσαν την προς βορέην αν- μον, ἀπ οτευ το ηλεκτρον φοιτῶν λόγος ωτὶ, ουτε νη- σους οἶδα Κασσιτερίδας δευσας, ἐκ των ὁ κασσίτερος ημῖν φοιτῶ. τομο μὲν γὰρ ὁ ' ιδανος αυτὸ κατηγορεειτο ουνομα, ώς ἔστι Ἐλληνικὸν καὶ ου βάρβαρον, υπὸ ποιητέω δέ τινος ποιηθέν τοὐτο δὲ οὐδενὸς αυτόπτεω

γενομενου δυναμαι ἀκουσαι τοὐτο μελετέων, οκως

θάλασσα ἐστι τα ἐπεκεινα της Ευρώπης. ἐξ ἐσχάτης δ' ἁν δ τε κασσίτερος ημῖν φοιτῶ καὶ το λεκτρον. Προς Ηοδὲ ἄρκτου της Ευρώπης πολλW τι πλεῖστος χρυ ς φαμνεται ἐών. ὁκως μεν γινόμενος, ουκ εχω ουδε τos

ἀτρεκέως εἶπαι, λέγεται δὲ υπὲκ τῶν γρυπῶν ἁρπάζειν Ἀριμασποὐς ἄνδρας μουνοφθάλμους. πείθομαι-ουδὲ τομο, οκως μουνόνθαλμοι ἄνδρες φύονται, φυσιν ἔχοντες την ἄλλην ὁμοίην τοῖσι ἄλλοισι ἀνθρώποισι. αἱ δὲ ων ἐσχατιαὶ οἴκασι περικληίουσαι την ἄλλην χώρην καὶ ἐντὰς ἀπέργουσαι τα κάλλιστα δοκέοντα ημῖν εἶναι

καὶ σπανιώτατα ἔχειν τα αυτα

Ε σει δὲ πεδίον ἐν τι Ἀσίη περικεκληιμένον Ουρεῖ 117 πάντοθεν, διασφάγες δὲ τοs ουρεός εἰοι πέντε ' τομοτὸ πεδίον ην μέν κοτε πιρασμίων, ἐν οὐροισι ἐὸν τῶν ρασμίων τε αυτῶν καὶ 'κανίων κάὶ Πάρθων καὶ Σαραγγέων καὶ Θαμαναίων, ἐπείτε δὲ Πέρσαι ἔχουσιτὀ κράτος, ἐστὶ τοὐ βασιλέος. ἐκ ων τοὐ περικληίον- τος ουρεος τούτου ἐδει ποταμὸς μέγας, ουνομα δέ οῖ ἐστι Ἀκης' ουτος πρότερον μὲν ἄρδεσκε διαλελαμμένος πενταχοs τῶν εἰρημένων τούτων τὰς χώρας, δια διασφάγος αγόμενος ἐκάστης ἐκάστοισι, ἐπείτε υπὸ τpΠέρσρ εχὶ, πεπόνθασι τοιόνδε ' τὰς διασφάγὰς τῶν Ου-

νέων ἐνδείμας ὁ βασιλεὐς πύλας ἐπ' ἐκάστη διασφάγιωτησε, ἀποκεκληιμένου δὲ τοs υδατος τῆς διεξόδου τὸ πεδίον τὸ ἐντὸς τῶν Ουρέων πέλαγος γίνεται, ἐνδιδόν-

273쪽

Η E R 0 D O T Iτος μεν του ποταμου, εχοντος δὲ Ουδαμῆ εξηλυσιν. ουτοι ων, οῖ περ εμπροσθε εωθεσαν χρῆσθαι τῶ υδατι, ουκ ἔχοντες αυτῶ χρῆσθαι συμφορῆ μεγάλ=ὶ διαχρέονται. τον μὲν γὰρ χειμῶνα υει σφι ὁ θεὸς ῶσπερ και τοῖσι αλλοισι ἀνθρώποισι, του δε θέρεος σπείροντες μελίνην καὶ σήσαμον χρηῖσκοντο τῶ υδατι. μεαν ἁν μηδεν σφι παραδιδωται του υδατος, ἐλθόντες ες τους Πέρσας αυτοί τε καὶ γυναῖκες, στάντες κατὰ τὰς θυρας του βασιλέος βοευσι ἀρυόμενοι, ὁ δε βασιλευς τοῖσι δεομένοισι αυτῶν μάλιστα ἐντέλλεται ἀνοίγειν τὰς πυλας τὰς ες τουτο φερουσας. επεὰν δε διάκορος ἡ γη σφέων γενηται πίνουσατο υδωρ, αυται μεν αἱ πυλαι ἀποκληίονται, ἄλλας εντέλλεται ἀνοίγειν ἄλλοισι τοῖσι δεομενοισι μάλιστα των λοιπῶν. ώς δε εγὼ οἶδα ἀκουσας, χρήματα μεγάλα πρησσόμενος ανοίγει, πάρεξ του φόρου. ταυτα μεν δὴ

δερ TΩΝ δε τῶ μάγω ἐπαναστάντων επτὰ ἀνδρῶν, ενα αυτῶν γνταφέρνεα κατέλαβε υβρίσαντα τάδε ἀποθανεῖναυτίκα μετὰ την ἐπανάστασιW ῆθελε ες τὰ βασιλήια ἐσελθὼν χρηματίσασθαι τῶ βασιλεὶ και γὰρ δὴ και ὁ

νόμος ουτω εἰχε, τοῖσι επαναστῆσι τῶ μάγω ἔσοδον εἶναι

παρὰ βασιλέα ἄνευ ἀγγελου, ἐν μὴ γυναικι τυγχάνri μισγόμενος βασιλευς. ουκ ἁν δὴ γνταφέρνης εδικαίου

Ουδενα οἱ ἐσαγγεῖλαι, ἀλλ' ὐτι ην τῶν επτὰ, εσιεναιῆθελε ὁ δὲ πυλουρος και ὁ ἀγγελιχὶφόρος ου περι ρεον, φάμενοι τον βασιλέα γυναικὶ μίσγεσθαι. ὁδεγν-ταφέρνης δοκέων σφέας ψεύδεα λεγεορ ποιέει τοιάδε σπασαμενος τον ἀκινάκεα ἀποτάμνει αυτῶν τά τε ώτα και τὰς θῖνας, και ἀνείρας πε9ὶ τον χαλινὸν του ἈπουI19 περὶ τους αυχένας σφεων εδησε, και ἀπῆκε. οἱ δε τῶβασιλεῖ δεικνυουσι εωυτους, καὶ την αἰτίην εἶπον, δι'ῆυ πεπονθότες εχσαr . Aαρεῖος δε ἀρρωδήσας, Hῆ

274쪽

κοινῶ λόγφ οἱ ἔξ πεποιηκότες ἔωσι ταυτα, μεταπεμπόμενος ἔνα εκαστον ἀπεπειρῆτο γνωμης, εἰ συνεπαινοί εἰσι - πεποιημένω. ἐπείτε ἐξέμαθε, - ου συνἐκείνοισι εχ ταυτα πεποιηκὼς, ἔλαβε αυτόν τε τον 'Ι-ταφέρνεα καὶ τοὐς παῖδας αυτου καὶ τοὐς οἰκηίους πάντας, ἐλπίδας πολλὰς ἔχων μετὰ των συγγενεων μιν ἐπιβουλευειν Οἱ επανάστασιν, συλλαβὼν δέ σφεας ἔδησε την ἐπὶ θανάτω. η δὲ γυνη του γνταφερνεος φοιτέουσα επὶ τὰς θυρας του βασιλίος κλαιεσκε ἀν καὶ ωυρεσκετο ποιευσα δὲ αἰεὶ τώυτὸ τομο τον Λαρεῖον ἔπεισε οἰκτεῖραί μιν, πέμψας δὲ ἄγγελον ἔλεγε τάδε ' γυναι, βασιλεύς τοι Θαρεῖος διδοῖ ενα των δεδεμένων οἰκηίων ρυσασθαι, τον βουλεαι ἐκ πάντων. υμβουλευσαμένηυπεκρίνατο τάδε ' Εἰ μεν δη μοι διδοῖ βασιλεὼς ἐνορτην φαμ, αἱρέομαι ἐκ πάντων τον ἀδελφεόν. Πυθόμαευος δὲ Θαρεῖος ταυτα και θωμάσας τον λόγον, πέμψας ήγόρευε γε γυναι, εἰρωτα σε βασιλεῶς, τίνα εχουσα γνώμην τον ἄνδρα τε καὶ τὰ τέκνα ἐγκαταλιποs- τον ἀδελφεὰν ειλεο περιεγαί τοι, δς καὶ ἀλλοτριώτερός τοιτων παίδων καὶ εσσον κεχαρισμένος του ἀνδρός ἐστι. 'υ δ' ἀμείβετο τοισίδε M βασιλευ, ανὴρ μέν μοι ἄν ἄλλος γένοιτο, εἰ δαίμων ἐθέλοι, καὶ τέκνα ἄλλα, εἰ ταυτα ἀποβάλοιμι πατρὸς δὲ καὶ μητρὸς Ουκέτι μευ ζωόντων ἀδελφεὸς ἄν ἄλλος οὐδενι τρόπφ γένοιτο. ταύτητῆ γνώμη χρεομένη ἔλεξα ταυτα ' Ευ τε δη ἔδοξε τω Θαμοείω εἰπεῖν ἡ γυνή, καί οἱ ἀπῆκε τουτόν τε, τον παραιτέετο, και των παίδων τον πρεσβυτατον, ἡσθεὶς αυτῆ, τοὐς δὲ ἄλλους ἀπέκτεινε πάντας. των μὲν δη επτὰ εἷς αυτίκα τρόπω τω εἰρημένφ ἀπολώλεε.ου δέ κου μάλιστα την Καμβυσεω νουσον ἐγέ- νει νετο τάδε. υπὸ Κύρου κατασταθεις ἡν Σαρδίων υπαρ χος υροίτης ἀνηρ Πέρσης. ουτος ἐπεθυμησε πρήγματος .

275쪽

ἔπος προς Πολυκράτεος του Σογίου ουτε ἐδὰν πρότερον ἐπεθύμησε λαβων αυτον ἀπολεσαι, ώς μεω οἱ πλευνες λέγουσι, διὰ τοιηνδε τινὰ αἰτίην ἐπὶ τῶν βασιλέος θυρέων κατήμενον τόν τε υροίτην καὶ ἄλλον Πέρσηω, τῶουνομα εἶναι Μιτροβάτη- νομου ἄρχοντα του ἐν Θ σκυλείφ, τουτους ἐκ λόγων ες νείκεα συμπεσεῖν κοι-

νομένων δὲ περὶ ἀρετῆς εἰπεῖν τὸν Μιτροβάτην - υροίτηλπροφέροντα ' Συ γὰρ ἐν ἀνδρῶν λόγω, ος βασιλεῖ νῆσον

Σάμον προς τῶ σῶ νομῶ προσκειμένην ου προσεκτησαο, ἄδε δη τι ἐουσαν ευπετεα χειρωθηναι, την των τις επυ χωρίων πεντεκαίδεκα ἐπλίτησι επαναστὰς ἐσχε, καὶ νυναυτῆς τυραννευει. οἱ μὲν δη μίν φασι τουτο ἀκουσαντα καὶ ἀλγησαντα τῶ ὀνείδεἶ ἐπιθυμῆσαι -κ -τω τὸν εἴπαντα ταυτα τίσασθαι, ῶς Πολυκράτεα πάντως ἀπο-l21 λεσαι, δι' ὁντινα κακῶς ηκουσε. οἱ δὲ ἐλάσσονες. λέγουσι πέμψαι υροίτην ἐς Σάμον κηρυκα ὁτευδη χρημα- τος δεησόμενον ου γὰρ ἀν δη τουτό γε λεγεται , καὶ

τόν Πολυκράτεα τυχεῖν οῦκατακείμεω- - ἀνδρεῶνι, παρ- εῖναι δέ οἱ καιωνακρέοντα τὸν ιον. καί κως εἴτ' ἐκ προνοίης αυτόν κατηλογέοντα τὰ 'Oοοίτεω πρηγματα, εἴτε ααὶ συντυχίη τις τοιαυτη ἐπιγενετο - τόν τε γὰρ κηρυκα τόν υροίτεω παρελθόντα διαλεγεσθαι, καὶ τὸν Πολυκράτεα τυχειν γὰρ ἐπεστραμμήνον προς τὀν το 122 χον ουτε τι μεταστραφῆναι Ουτε υποκμνασθαι. Αἰτίαι μD δη αλαι διφάσιαι λέγονται του θανάτου του Πολυκράτεος γενέσθαι, πάρεστι δε πείθεσθαι ὁκοτέρρ τις

μέλεται αυτεων. ὁ δη ἄν υροάτης ἱζόμενος, Μαγνη-σ4 τη υπὲρ Μαιάνδροω ποταμω οἰκημωρ ἔπεμπε Μύρσον τὸν Γυγεω ἄνδρα Λυδὸν ἐς Σάμον ἀγγελίην φέροντα, μαθῶν του Πολυκράτεος τὀν νόον. Πολωκράτης. γάρ ἐστι πρῶτος των ημεῖς ἴδμεν Ἐλλήνων, δς θαλαG-

276쪽

σοκρατεειν ἐπενώθη, πάρεξ Μίνω τε τοὐ Κνωσσίου, καὶ εἰ δη τις αλλος πρότερος τούτου τῆς θαλάσσης τῆς δε ανθρωπηίης λεγομένης γενεῆς Πολυκράτης ἐστὶ πρῶτος, ελπίδας πολλας ἔχων γωνίης τε καὶ νήσων ἄρξειν. μαθων ων ταυτά μιν διανοεύμενον ὁ υροίτης πέμψας ἀγγελίην ἔλεγε τάδε ' υροίτης Πολυκράτεr ωθε λέγει. πυνθάνομαι ἐπιβουλεύειν σε πρηγμασι μεγάλοισι καὶ χρήματά τοι ο- εἶναι κατὰ τὰ φρονήματα. σὐ νυνωδε ποιήσας ὀρθώσεις μὲν σεωυτόν, σώσεις δε καὶ ἐμέ ἐμοὶ γὰρ βασιλευς Καμβυσης ἐπιβουλευει θάνατον, καίαοι τουτο εξαγγέλλεται σαφηνέως ' ου νυν ἐμὲ ἐκκομί- .σας αυτον πιχὶ χρήματα τα μὲν αυτῶν αυτος ἔχε, τὰ δε

ἐμὲ ἔα ἔχειw εῖνεκέν τε χρημάτων ἄρξεις ἀπάσης τῆς

Ἐλλάδος εἰ 'δέ μοι ἀπιστέεις τὰ περι των χρημάτων, πέμψον οστις τοι πιστότατος τυγχάνει ἐών, τω εγὼ ἀποδέξω. Ἀμα ἀκουσας Πολυκράτης Θθη τε και ἐβου- 123λετο καί κως, ἱμείρετο γὰρ χρημάτων μεγάλως, απο- πέμπει πρῶτα κατοψόμενον μιάνδριον Μαιανδρίου ἄνδρα τ- ἀστῶν, ος - ἐν γραμματιστής ' ος χρόπου πολλβ υστερον τούτων τον κόσμον τον ἐκ τον ἀνδρεῶνος του Πολυκράτεος ἐόντα ἀξιομητον ἀνέ κε πάντα ἐς τὸ ιραῖον. ὁ δε υμίτης μαθὼν του καπά- σκοπον ἐόντα προσδόκιμον ἐποίεε τοιάδε ' λάρνακας οκτὼ πληρωσας λίθων πλην κάρτα βραχέος τos περὶ αυτὰ τὰ χείλεα, ἐπιπολης τῶν λίθων χρυσὸν ἐπέβώλε, καταδήσορ δὲ τὰς λάρνακας εαε ετοίμας. ἐλθων δε ὁ Μαιάνδριος καὶ θνησάμενος απήγγειλε τῶ Πολυκράτεῖ. V δὲ κολλὰ μεν τῶν μαντίων ἀπαγορευόντων πολλὰ δὲ IN τῶν φίλων ἐστέλλετο αυτὸς ἀπιέναι, προς δε καὶ ἰδούσης θυγατρος ὀψιν ἐνυπνίου τοιήνδε ρ ἐδόκεέ οἱ του πατέρα ἐν τῶ φρι μετέωρον ἐόντα λουσθαι μεν υπῖ του Θιος, χρίεσθαι δὲ υπὸ του πιλίου. ταέτην χοὐσα την

277쪽

οψιν παντοίη εγίνετο μη ἀποδημησαι τον Πολυκράτεα παρα τον υροίτην, καὶ δη και ἰόντος αυτου επὶ την πεντηκόντερον ἐπεφημίζετο. ο δε οι ηπειλησε , ηνσοος ἀπονοστηση, πολλόν μιν χρόνον παρθενευεσθαι. η δεηρησατο ἐπιτελέα ταῶτα γενέσθαι ' βουλεσθαι γὰρ παρ- 125 θενε πιεσθαι πλέω χρόνον η του πατρὸς ἐστερῆσθαι. Π

λυκράτης δὲ πάσης συμβουλίης ἀλογησας ἔπλωε παρὰ

τον υροίτην, ἄμα αγόμενος ἄλλους τε πολλοὐς τωνεταίρων, ἐν δὲ δη καὶ Θημοκηδεα τον Καλλιφῶντος Κροτωνιητην ἄνδρα, ἰητρόν τε ἐόντα καὶ την τέχνην ἀσκέοντα ἄριστα των κατ εωυτόν. ἀπικόμενος δε ἐς την Μαγνησίην ὁ Πολυκρατης διεφθαρη κακῶς , ουτεεωυτos ἀξίως ουτε τῶν εωυτου φρονηματων ' οτι γαθμη οι Συρηκοσίων γενόμενοι τύραννοι, ' ουδὲ εἷς τῶν ἄλλων Ἐλληνικῶν τυράννων ἄξιός εστι Πολυκράτεῖ μεγαλοπρέπειαν συμβληθηναι. ἀποκτείνας δέ μιν ουκαξίως απηγησιος υροίτης ἀνεσταυρωσε ' τῶν δέ οἱ επομένων ὁσοι μεν ησαν Σάμιοι, ἀπηκε, κελεύων σφέας ίωυτῶ χάριν εἰδέναι ἐόντας ἐλευθέρους , οσοι δὲ ησαν ξεῖνοί τε καὶ δοὐλοι τῶν επομένων, ἐν ανδραπόδων λόγω ποιευμενος εαε. Πολυκράτης δὲ ἀνακρεμάμενος

ἐπετέλεε πασαν την οψιν της θυγατρος ' ελουτο μὲν γαρυπὸ τοs 2σιὀς, οκως Γοι, ἐχρίετο δὲ υπὸ τοs ηλίου ἀνιεὶς αυτὰς ει τοs σώματος ἰκμάδα. Πολυκράτεος μὲν δη αἱ πολλαὶ ευτυχίαι ἐς τοsτο ἐτελεύτησαν, τη οἱ α σις ὁ Αἰγυπτου βασιλευς προεμαντεύσαTO. 126 μόνω δὲ οὐ πολλῶ υστερον και υροίτην Πολυκράτεος τίσιες μετηλον. μετὰ γὰρ τὸν Καμβυσεω θάνατον. και τῶν μάγων την βασιληίην μένων ἐν τῆσι Σάρδισι υροίτης ἀφίλει μεν οὐδὲν Πέρσας υπὸ Μη-δων ἀπαραιρημένους την αρχην, ο δὲ ἐν ταυτy τῆταραχη κατὰ μεν ἔκτεινε Μιτροβάτην τὸν ἐκ Θασκυ-

278쪽

λείου υπαρχον - ος οἱ ἀνείδισε τα ἐς Πολυκράτεα ἔχοντα, κατὰ δὲ του Μιτροβάτεω τον παῖδα Κρανάσπην, ἄνδρας ἐν Περσησι δοκίμους, ἄλλα τε ἐξυβρισε παντοῖα καί τινα ἀγγελιηφόρον Λαρείου ἐχθέντα παρ' αυτον,ἀς ου πους ηδονην οἱ ην τὰ αγγελλόμενα, κτείνει μινοπίσω κομιζόμενον ἄνδρας οἱ υπεισας κατ' Οαν, ἀποκτείνας δε μιν ηφάνισε αυτῶ Ἀπω. Θαρεῖος δὲ 127ώς ἔσχε την αὐχην, ἐπεθυμεε τον υροίτην τίσασθαι πάντων τε των αδικημάτων εῖνεκεν καὶ μάλιστα --τροβάτεω καὶ του παιδός. εκ μεν δη της ἰθέης στρατὸν επ' αυτὸν Ουκ ἐδόκεε πέμπειν ἄτε οἱ οἰδεόντων ἔτι των πρηγμάτων, καὶ νεωστὶ ἔχων την αρχην, και τονυροίτην μεγάλην την ἰσχυν πυνθανόμενος ἔχειν, τον χίλιοι μὲν Περσεων ἐδορυφόρεον, εἶχε δὲ νομὸν τον τε Φουγιον και Λύδιον και γωνικόν. πρῖς ταῶτα δη ῶν ὁ Θαρεῖος τάδε ἐμηχανησατο ' συγκαλέσας Περσέωντους δοκιμωτάτους ἔλεγε σφι τάδε -Περσαι, τίς ἄν uoι τομο ὐμεων υποστὰς ἐπιτελέσειε σοφίη καὶ μηβίη τε καὶ ὁμίλφε, ἔνθα γὰρ σοφίης δέει, βίης ἔργον

ουδέν. υμέων δη ων τίς ἄν μοι υροίτην η ζωοντα ἀγάγοι η ἀποκτείνειε; δς ώφέλησε μέν κω Πέρσας ουδὲν, κακὰ δὲ μεγάλα ἔοργε ' τομο μεν δυο ημέων ηιστωσε,

Μιτροβάτην τε και τὀν παιδα αυτοs, Tosτο δε τους ἀνακαλέοντας αυτὸν και πεμπομένους υπ' ἐμεῶ κτεμνει, υβριν Ουκ ανάσχετον φαίνων. πρίν τι ων μέζον

ἐξεργάσασθαί μιν Πέρσας κακον, καταλαμπτέος ἐστὶ ημῖν θανάτω. Θαρεῖος μεν ταὐτα ἐπειρώτα, τβ M 128 ἄνδρες τριήκοντα υπέστησαν, αυτὰς εκαστος ἐθέλων ποιέειν ταsτα. ἐρίζοντας δε Θαρεῖος κατελάμβανε κε χευων πάλλεσθαι ' παλλομένων δε λαγχάνει ἐκ πάντων Βαγαῖος ὁ 'Αρτόντεω. λαχὼν δε ὁ Βαγαῖος ποιέει τοιάδε βιβλία γραψάμενος πολλὰ και περὶ πολλῶν ἐόντα πρη-

279쪽

ΗER0D0ΤΙγμάτων σφρηγῖδά σφι , ἐπέβαλε την Βαρείου, μετὰ δὲ ηρε ἐχων ταῶτα ἐς τὰς Σάρδις. ἀπικόμενος δε καὶ υροίτεω ἐς ὁ ψιν ἐλθὼν τῶν βιβλίων Τν ἔκαστον περιαιρεόμενος ἐδίδου τῶ γραμματιστῆ βασιληίη ἐπιλέγεσθαι γραμματιστὰς δὲ βασιληίους οἱ πάντες υπαρχοι ἔχουσι ' ἀποπειρώμενος δὲ των δορυφόρων δείδου τὰ βιβλία ὁ Βαγαῖος, εἴ οἱ ἐνδεξαίατο ἀπόστασιν απ' 'Oροίτεω. ορέων δέ σφεας τά τε βιβλία σεβομένους μεγάλως καὶ τὰ λεγόμενα ἐκ των βιβλίων ἔτι μεζόνως, διδοῖ ἄχλο, ἐν τῶ ενην ἔπεα τοιάδε ' Σὸ Περσαι, βασιλευς Βαρεως ἀπαγορευει υμω μὴ δορυφ0ρέειν υροίτην. οἱ δὲ ἀκουσαντες τούτων μετηκάν οἱ τὰς αἰχμάς. ἰδὼν δε τοὐτό σφεας οΒαγαῖος πειθομένους τῶ βιβλίω, ἐνθαυτα δη θαρσησας το τελευταον τῶν βιβλίων διδοῖ τῶ γραμματιστη , ἐν

τῶ ἐγέγραπτο Βασιλευς Θαρεῖος Περσρσι τοῖσι ἐν Σάρδισι ἐντέλλεται κτείνειν υροίτην. οἱ δὲ δορυφόροι ώς ηκουσαν ταυτα, σπασάμενοι τοὐς ἀκινάκας κτείνουσι παραυτίκα μιν. ουτω δη 'Οροίτην τον Πέρσην Πολυκράτεος τοs Σαμίου τίσιες μετῆλθον. Ἀπικομέν--καὶ ἀνακομισθέντων τῶν υροίτεω

χρημάτων ἐς τὰ Σοsσα συνηνεικε χρόν' ου πολλῶ .υστερον βασιλέα Θαρεῖον ἐν ἄγρρ θηρῶν ἀποθρώσκονταααχ ιππου στραφῆναι τον πόδα. καί κως ἰσχυροτέρως

ἐστράφη ὁ γάρ οἱ ἀστράγαλος ἐξεχώρησε ἐκ τῶν ἄρθρων. νομίζων δὲ και πρότερον περὶ ίωυτὸν ἔχειν Αἰγυπτίων τους δοκέοντας εἶναι πρώτους την δεπρικην, τουτοισι ἐχρῆτο. οἱ δὲ στρεβλοῶντες και βιευμενοι τον

πόδα κακὸν μέζον ἐργάζοντο. ἐπ' εκτὰ μεν δη ημέρας καὶ επτὰ νυκτας υπο του παρεόντος κακos ὁ Βαρεῖος

ἀγρυπνίIσι εἴχετο, τῆ δὲ δη ὀγδοη ημψρ ἔχοντί οἱ

φλαυρως παρακουσας τις πρότερον ἔπι ἐν Σάρδισι του Κροτωνιητεω AU-ηδεος την τέχνην αγγέλλει τῶ --

280쪽

δοισι ὁκουδὴ ἀπι1μελημένον, παρηγον μέσον πέδας τε ελκοντα καὶ ωκεσι ἐσθημένον. Σταθεντα-ἐς μέ- l30σον εἰρωτα ό 2αιρεῖος την τένην εἰ ἐπίστεατο ὁ δ' οὐκ υπεδέχετο,. ἀρρωδέων μη μνων εκφηνας τὸ παράπαν τῆς Ἐλλάδος ρ ἀπεστερημνος. κατεφάνθ τε τῶ Θαρείω τεχνάζεμ επιστάμενος, καὶ τους ἀγαγόντας αυτον ἐκέλευσε μάστιγάς τε καὶ κέντρα παραφέρειν ἐς τὸ

μέσον. ὁ-ἐνθαμα - ῶν ἐκφαίσει, φ- ἀτρεκεως μὲν ουκ ἐπίστασθαι, ὁμιλήσας δὲ ἰητρω φλαύρως ἔχειν την τέχνην. μετὰ δὲ ως οἱ ἐπετρεψε, Ἐλληνικοῖσι ἰημασι χρεόμενος καὶ ηπια μετὰ τὰ ἰσχυρὰ προσάγων --υ' τε μιν λαγχάνειν ἐποίεε και ἐν χρών' ὀλίγ' υγιέα μιν ἐόντα ἀπέδεξε, ουδαμὰ ἔτι ἐλπίζοντα ἀρτιπ-ν ἔσεσ ι.oωρέεται δή μιν μετὰ ταωτώ ὁ -πεῖος πεδέων χρυσεων

. V δὲ Θημοκηδης ουτος ο ε ἐκ Κρότωνος ἀπιγμένος 13iΠολυκράτα ωμίλησε ' πατρι συνείχετο ἐν Κροτωνι ορ- γην πιλεπῶ ' τουτο. ἐπειτε Ουκ ἐδυνατο φέρειν, ἀπω -

πῶν οἴχε- ἐς Αἴγιναν. καταυτὰς δὲ ἐς ταυτην τ' πρώτωδεεῖ υαερεβάλετο τους ἄλλους ιητρους, ἀσκευής περ ἐὼν καὶ ἔχων ουδεν τμ οσα περὶ την τέτρον ἐστὶ Φγα-