Herodoti Historiarum libri 9 curavit Henr. Rudolph Dietsch

281쪽

λφα. καί μιν δευτερω ἔτες ταλάντου Αἰγινῆται δημοσίη μισθοὐνται, τρίτρο δε ἔτεῖ Ἀθηναῖοι εκατὸν μνέων, τετάρτφ δε ιτεῖ Πολυκράτης δυῶν ταλάντων. ούτω μενἀπίκετο ἐς την Σάμον. καὶ απὸ τούτου τοs ἀνδρὸς οὐκ ηκιστα Κροτωνιηται ἰητροὶ εὐδοκίμησαw νγένετο γὰρ ἁν τοsτο, οτε πρῶτοι μὰν Κροτωνιηται

ἰητροὶ ἐλέγοντο ἀνὰ την Ἐλλάδα εἶναι , δεύτεροι

Κυρηναῖοι. κατὰ τὰν αυτὸν δὲ χρόνον καὶ 'Αργεῖοι 132 ηκουον μουσικην εἶναι ληνων πρῶτοιJ. Ἀτε δε ὁ Α μοκηδης ἐν τοῖσι Σούσοισι ἐξιησάμενος Λαρεῖον οἶκόν τε μέγιστον εἶχε καὶ ὁμοτράπεζος βασιλέζ ἐγεγόνεε, πλην τε ενὸς τοs ἐς Ελληνας ἀπιεναι πάντα τα ἄλλαοι παρην. καὶ τομο μεν τοὐς Αἰγυπτίους ἰητροὐς, orβασιλέα πρότερον ἰευντο, μέλλοντας ἀνασκολοπιέεσθαι διότι ὐπὸ Ἐλληνος ἰητρos εσσώθησαν, τούτους βασιλέα παραιτησάμενος ἐρρύσατο, τομο δὲ μάντιν πιεῖον Πωλυκράτεῖ ἐπισπόμενον και απημελημένον ἐν τοῖσι ἀνδραπόδοισι. ην δὲ μέγιστον πρηγμα Λημοκηδης παρὰ

βασιλέι

i 33 'Eν χρόνω δὲ ὀλίγω μετὰ ταλα τάδε ἄλλα συνη- νεικε γενέσθαι' Ἀτόσση τy Κύρου μὲν θυγατρὶ , Θαρείου δὲ γυναικὶ ἐπὶ τοs μαστοs ἔφυ φθα, μετὰ δε ἐκραγεν ἐνέμετο πρόσφ. ὁσον μεν δη χρόνον ην ἔλασσον, η δὲ κρύπτουσα καὶ αἰσχυνομένη ἔφραζε οὐδενί, ἐπείτε δὲ ἐν κακῶ ην, μετεπέμψατο τὸν Θημοκήδεα, καί οἱ ἐπέδεξε. ὁ δὲ φὰς υγιέα ποιήσειν ἐξορκοῖ μιν ἡ μέν οἱ ἀντυπουργησειν ἐκείνην τοsτο, τὸ δν αυτῆς δεηθῆ, δεησεσθαι δὲ οὐδενὸς των ὁσα ἐς αἰσχύνην ἐστι i34 φέροντα. zὸς δὲ ἄρα μιν μετὰ ταλα δεύμενος υγιέα ἀπέδεξε, ἐνθαλα δη διδαχθεῖσα υπὸ τοὐ Θημοκήδεος ἡ υτοσσα προσέφερε ἐν τῆ κοίτη Θαρείω λόγον τ οιόνδε'

τὸ βασιλεs, ἔχων δύναμιν τοσαύτην κάτησαι, οἴτε τι

282쪽

. LIB. III. O A P. 131 - 135. '

ἔθνος προσκῶόμενος Ουτε δύναμιν Πέρσησι. οἰκος δε ἐστι ανδρα καὶ νεον καὶ χρημάτων μεγάλων δεσπότην φαίνεσθαι τι αποδεικνύμενον,ῖνα καὶ Περσαι ἐκuάθωσι .oτι υα ἀνδρος ἄρχονται. ἐπ ἀμφότερα δε τοι φέρει .ταυτα ποιέειν, καὶ ινα σφεων Πέρσαι ἐπιστωνται ἄνδρα εἰναι τον προεστεῶτα, καὶ ινα τρίβωνται πολέμp μηδεσχολην ἄγοντες ἐπιβουλευωσι τοι. νυν γὰρ ἄν τι καὶ ἀποδέξαιο ἔργον, εως νέος εἶς ηλικίην αυξανομένω γὰρ τω σώματι συναύξονται καὶ αι φρένες, γηράσκοντι Εἰς συγγηράσκουσι καὶ ἐς τα πρήγματα πάντα ἀπαμβλυ- νονται. υ μὲν δ' ταυτα εκ διδαχης ἔλεγε, ὁ δ' ἀμείβεται τοισίδε ' Ἱὸ γύναι, πάντα, οσαπερ αυτὰς ἐπινοέω

ποιησειν , είρηκας' ἐγὼ γὰρ βεβουλευμαι ζευξας γέφυραν ἐκ τῆσδε της ηπείρου ἐς την ἐτέρην ηπειρον ἐπὶ

Σκυθας στρατευεσθαι ' καὶ ταυτα ολίγου χρόνου ἔσται τελεόμενα. Λέγει πιοσσα τάδε ' πιρα νυν, ἐπὶ Σκυθας μὲν την πρώτην ἰέναι ἔασον' ουτοι γὰρ, ἐπεὰν συβουλη, ἔσονταί το συ δέ μοι ἐπὶ την Ἐλλάδα στρατεύεσθαι. ἐπιθωμέω γὰρ λόγω πυνθανομένη δακμί- νας τέ μοι γενέσθαι θεραπαίνας καὶ 'Αργείας και Ἀττικὰς καὶ Κορινθίας. ἔχεις ἄνδρα ἐπιτηδεώτατον ἀνδρῶν πάντων δέξαι τε ἔκαστα τῆς Ἐλλάδος καὶ κατηγήσασθαι τομον, ἔς σευ τον πόδα ἐξιήσατο. 'Aμείβεται Θαρεῖος ' γε γύναι, ἐπεὶ τοίνυν τοι δοκέει τῆς Ἐλλάδος ἡμέας πρῶτα ἀποπειρῆσθαι, κατασκόπους μοι δοκέει Περσέων πρῶτον ἄμεινον εἶναι ὁμου τούτW τ' - λέγεις πέμψαι ἐς αυτούς, οῖ μαθόντες κάὶ ἰδόντες ἔκαστα αυτῶν ἐξαγγελέουσι ἡμῖν καὶ ἔπειτεν Ιξεπιστάμενος ἐπ' αυτοὐς τρέψομαι. Tasτα εἶπε καὶ ἄμα ἔπος τε και l3ο ἔργον ἐποίεε. ἐπείτε γὰρ τάχισταε ἡμέρη ἐπέλαμψε, . καλέσας Περσέων ἄνδρας δοκίμους πεντεκαίδεκα ἐνετέλλετό σφι επομένους μοκήδετ διεξ ελθεῖν τὰ παρα-

283쪽

' τειλάμενος δὲ τουτοισι ταυτα, δευτερα καλέσας αυτον. Θημοκήδεα ἐδέετο Φωτου, οκως γησάμενος πῶσαν καὶ ἐπιδέξας την Ἐλλάδα -- Πέρσησι ὀπίσω Rειδωρα δέ μιν τω πατρὶ καὶ τρῖσι ἀδελφεοῖσι ἐκέλευε πάντα τὰ ἐκείνου ἐπίπλοα λαβόντα ἄγειν, . φας ἄλλα οἱ πολλαπλησια ἀντιδώσειν ' προς δε ἐς τὰ δῶρα ὁλκάδα οἱ εφη συμβαλέεσθαι πλησας αγαθῶν παντοιων, την ἄμα οἱ πλωσεσθαι. Θαρεῖος μὰν δη, δοκέειν ἐμοὶ, ἀπ' Ουδενος δολεροs νόου ἐπηγγελλετό οἱ ταυτα, Θημοκήδης δε δείσας, μη ευ ἐκπειρμο Θαρεως, ουτο ἐπιδοαμων πάντα τὰ διδόμενα ἐδεκετο, ἀλλὰ τὰ μὲν έωυτου κατὰ χώρην ἔφη καταλείψειν, ῖνα ὀπίσω σφέα ἀπελθὼν ἔχοι,τον μέντοι ὁλκάδα, την οἱ Θαρεως ἐπηγγέλλετο ἐς την

δωρεην τοῖσι ἀδελφεασι, δεκεσθαι ἔφη. ἐντειλάμενος δὲ καὶ τουτν ταυτὰ ὁ Βαρεῖος ἀποστέλλει αυτ ς ἐπὶ 136 θάλασσαν. καταβάντες δ' οὐτοι ἐς Φοινίκην και Φοινίκης. ἐς Σιδῶνα πόλιν αυτίκα μὰν τριηρεας δυο ἐπληρωσαν, ἄμα δγαυτῆσι καὶ 'τλὸν μέγαν παυτο - ἀγαθῶν παρεσκευασμένοι δὲ πάντα ἔπλωον ἐς την Ἐλλάδα,

προσίσχοντες δὲ αυτῆς τὰ παραθαλάσεια ἐθηευντο καὶ ἀπεγράφοιτο ἐς δ τὰ πολλὰ αυτῆς καὶ Ουνο- μαστότατα θνησάμενοι ἀπίκοντο τῆς Ιταλίης ἐς T ραντα. ἐνθαυτα δὲ ἐκ βηστώνης τῆς Θημοκηδεος Ἀριστοφιλίδης τῶν Tαραντίνων ὁ βασιλευς τ το μὲν τὰ

πηδάλια παρέλυσέ των Μηδικέων νεων, τοsτο δε αυ-

τοὐς τους Ι- ας ερξε ώς κατασκόπους δῆθεν ἐόντας

τωνα ἀπικνέεται. ἀπιγμενου δὲ ρδη τουτου ἐς την εω-τos ὁ Ἀριστοφιλίδης ἔλυσε τους Πέρσας, καὶ τὰ παρ I37 λαβε των νεῶν ἀπέδωκέ σφι. Πλωοντες δὲ ἐνθεμεν

284쪽

LIB. III. CAP. 135 - 138.

οἱ Περσαι καὶ διωκοντες Θημοκήδεα ἀπικνέονται ἐς την κρότωνα, ευρόντες δε μιν ἀγοράζοντα απτοντο αυτos. των δὲ Κροταννιητέων οἱ μὲν καταρρωδέοντες τα Περσικὰ πρηγματα προτέναν ετοῖμι ησαν, οἱ-ἀντα- πτοντό τε καὶ τοῖσι σκυτάλοισι ἔπαιον τους Πέρσας προωχομένους επεα τάδε ' υνδρες Κροτωνιηται, ὁρῆτε τὰ κοιέετε ' ανδρα βασιλεος δρηπέτην γενόμενον ἐξα- ρέεσθε. κῶς ταυτα βασιλέs Θαρεω ἐκχρήσει περιυβρίσθαι; κῶς δὲ υμῖν τὰ ποιευμενα εξει καλῶς, ην ἀπέλησθε ημέας; ἐπὶ τίνα δὲ τῆσδε προτέρην στρατευσόμεθα πόλιν; τίνα δὲ προτέρην ἀνδραποδίζεσθαι πειρησόμεθ α; Tαυτα λέγοντες τους Κροτωνιήτας Ουκ ων ἔπειθον, ἀλλ' ἐξαιρεθεντες τε τον Θημοκηδεα και τον γαυ-λὀν, τον ἄμα ηγοντο ἀπαιρεθέντες ἀπέπλωον ὀπίσω ἐς την Ἀσίην, ουδ' ἔτι ἐζήτησαν το προσωτέρω της Ελλάδος ἀπικόμενοι ἐκμαθεῖν, ἐστερημένοι του Θεμόνος. τοσόνδε μέντοι. ἐνετείλατό σφι Θημοκήδ ς ἀναγομένοισι, κελευων εἰπεῖν σφέας Ααρείω, οτι ἄρμοσται την Μίλωνος θυγατέρα Θημοκήδης γυναῖκα. του γὰρ δηπαλαιστέω Μίλωνος ην ουνομα πολλὸν παρὰ βασιλέ κατὰ δη τουτό μοι δοκέει σπεουσαι τον γάμον τοsτον

285쪽

Η E R o D O T Iτούτων ἐόντων τοῖσι Ἀραντίνοισι φίλων μάλιστα δὴ την κάτοδόν οἱ ἔσεσθαι. Θαρεῖος δε υποδεξάμενος ἐπετελεε πέμψας γαρ αγγελον κνίδον κατάγεὶν σφέας ἐκέλευε Γίλλον ἐς Tάραντα ' πειθόμενοι δε Θαρεω Κνίδιοι Ἀραντίνους Ουκ ἁν ἔπειθον, βίηνδε αδύνατοι ησαν προσφερειν. ταλα μεν νυν ουτωεπρηχθη, ουτοι δὲ πρωτοι ἐκ τῆς 'Ασίης ἐς τὴν Ἐλλάδα ἀπίκοντο Πέρσαι, καὶ ουτοι διὰ τοιόνδε πρῆγμα κατά

σκοποι ἐγένοντο. .

ia0 ΜΕΤΑ δε ταsτα Σάμον βασιλευς Θαρεῖος αἱρεει, πολίων πασέων πρώτην Ἐλληνίδων καὶ βαρβάρων, διὰ τοιηνδε τινὰ αἰτίην ' Καμβύσεω τοs Κύρου στρατευομένου - Αἴγυπτον ἄλλοι τε σWχνοὶ ἐς την Αἴγυπτον ἀπίκοντο Ἐλλήνων, οἱ μὲν, ῶς οἰκὸς, κατ' εμπορίην, οἱ δὲ στρατευόμενοι, οἱ δε τινες και αυτῆς τῆς χώρης ηταὶ, τῶν - και Συλοσῶν ὁ Αἰάκεος, Πολυκράτεός τε ἐὰν αδελφεος καὶ φεύγων ἐκ Σάμου. τοὐτον τον Συλο- σωντα κατέλαβε εὐτυχίη τις τοιήδε ' λαβὼν χλανίδα καὶ

περιβαλόμενος πυρρὴν ὴγόραζε ἐν τὴ Μέμφι. ἰδῶναυτὸν Θαρεῖος, δορυφόρος τε ἐὼν Καμβύσεω καὶ λόγουουδενός κω μεγάλου, ἐπεθύμησε τῆς χλανίδος καὶ αυτὴν προσελθὼν ἀνέετο. Ο Συλοσῶν ὁρέων τον Θαρεῖον μεγάλως ἐπιθυμέοντα τῆς χλανίδος, θείη τύχη χρεόμενος λέγει ' ργὼ ταύτην πωλέω μὲν οὐδενὰς χρήματος, δίδωμι δὲ ἄλλως, εἴπερ οἴτω δετ γενέσθαι πάντως ' αἰνέσας ταὐτα ὁ Θαρεῖος παραλαμβάνει τό εIμα. V μεν δὴ Συλοσῶν ἡπίστατό οἱ τουτο ἀπολωλέ- εο ναι δι' ευήθειαν. ῶς δὲ τοs χρόνου προβαίνοντος Καμβύσης τε ἀπέθανε και τω μάγω ἐπανέστησαν οἰ επτὰ ωάὶ ἐκ τῶν επτὰ Θαρεῖος τὴν βασιληιην ἔσχε, πυνθάνεται ὁ Συλοσῶν, ώς ἡ βασιληίη περιεληλύθοι ἐς τουτον τον ἄνδρα, τῶ κοτε αυτὸς ἔδωκε ἐν Αἰνύπτω δε.

286쪽

θέντι το ευα. ἀναβὰς δε ες τὰ Σοὐσα ῖζετο τα πρόθυρα των βασιλέος οἰκίων καὶ ἔφη Ααρείου ευεργέτης εἶναι. αγγέλλει ταμα ἀκουσας ὁ πυλουρος τῶ βασιλέr ὁ δὲ θωμάσας λέγει προς αυτόν Καὶ τίς ἐστι Κλλη- νων ευεργέτης , τῶ ἐγὼ προαιδέομαι, νεωστὶ μὲν τηναρχην ἔχων; ἀναβέβηκε δ' η τις η οέδείς κω παρ' ημέας

αυτῶν, ἔχω χρέος εἰπεῖν Ουδεν ἀνδρος Ἐλληνος δμως δὲ αὐτον παράγετε εσω, ινα εἰδέω, τί ἐθέλων λέγει ταμα. Παρηγε ὁ πυλουρος τον Σιμοσῶντα, στάντα δε ἐς μέσον εἰρώτεον οἱ ἐρμηνέες, τίς τε εἴη καὶ τί ποιησας ευεργέτης φησὶ εἶναι βασιλέος. εἶπε - ὁ Συλοσῶν πάντα τὰ περὶ την χλανίδα γενόμενα, καὶ ῶς αυτὰς εχ ἐκεῖνος ὁ δούς. αμείβεται προς ταλα Θαρεῖος ' '

γενναιότατ' ἀνδρῶν, - ἐκεῖνος εἶ, λ ἐμοὶ οὐδεμίαν ἔχοντί κω δυναμιν ἔδωκας, εἰ και σμικρά, ἀλλ' ων ἴση γε η χαρις ομοίως ώς εἰ νsν κοθέν τι μέγα λάβοιμι.κντ' ύντοι χρυσὸν και ἄργυρον ἄπλετον δίδωμι, ώς μη κοτέ τοι μεταμελησn δεαρεῖον τὸν Υστάσπεος π ποιήσαντι. Λέγει προς ταλα ὁ Συλοσῶπι Ἐμοὶ μητε χρυσὸν, ὼ βασιλεs, μητε ἄργυρον δίδου, αλλ' ανασωσάμενός μοι την πατρίδα Σάμον , την νίν ἀδελφεοsτοs mos Πολυκράτεος ἀποθανόντος ὐπ' 'οροίτεω ἔχει μειος ημέτερος, ταυτην μοι δὸς ἄνευ τε φόνου και ἐξα- δραποδίσιος. Ἀμα ἀκουσας Λαρεῖος απέστελλε στρα- 14i

τήν τε καὶ στρατηγὀν 'Οτάνεα ἀνδρῶν τῶν ἐπτὰ γενόμενον, ἐντειλάμενος, ὁσων ἐδεήθη ὁ Συλοσῶν, ταὐτά οἱ ποιέειν ἐπιτελέα. καταβὲς δὲ ἐπὶ την θάλασσαν ὁ 'οτάνης εστελλε την στρατιην. 'ς δὲ Σάμου 142 Μαιάνδριος ὁ Μαιανδ ρίου εἶχε τὸ κράτος, ἐπιτροπαίην παρὰ Πολυκράτεος λαβὼν την αρχήν ' τῶ δικαιοτάτροἀνδρῶν βουλομένφ γενέσθαι Ουκ ἐξεγένετο. ἐπειδὴ γάροι ἐξηγγέλθη ὁ Πολυκράτεος θάνατος, ἐποίεε τοιάδε

287쪽

μενος περὶ αυτον ουρισε τουτο το νυν εν τῶ προα

στείω ἐστί, μετὰ-ῶς οἱ ἐπεποίητο, ἐκκλησίην συναγείρας πάντων των ἀστῶν ἔλεξε τάδε 'Eμοὶ, ῶς ἴστε καὶ υμεῖς, σκηπτρον καὶ δυναμις πῆσα η Πολυκράτεος ἐπιτέτραπται, και μοι παρέχει νυν πιέων ἄρχειν ' ἐγὼ δὲ - τω πέλας ἐπιπλησσω, αυτὰς κατὰ δυναμιν ου ποιήσω ' ουτε γάρ μοι Πολυκράτης ηρεσκε δεσπόζωυ ἀνδρῶν ὁμοί- ωυτῶ ους ἄλλος, ὁστις τοιαυτα ποιέει. Πολυκράτης μέν νυν ἐξεπλησε μοῖραν την εωυτου, ἐγὼ δὲ ἐς μέσον την αρχην τιθεὶς ἰσονομίην Μῖν προαγορευω τοσάδε μέντοι δικαιῶ γέρεα ἐμεωυτῶ γενέσθαι, ἐκ μεν γε τῶν Πολυκράτεος χρημάτων ἐξαιρετα---λαντά μοι γενέσθαι, ἱρωσυνην δὲ πρὸς τούτοισι αἴρευμαι αυτῶ τέ μοι καὶ τοῖσι ἀπ' ἐμευ αἰει γινομένοισι τοὐAιὸς του 'Eλευθερίου, τῶ αυτός τε ιρὸν ἱδρυσάμην καὶ την ἐλευθερίην υμῖν περιτ μ. V μεν δη ταμα τοῖσι Σαμίοισι ἐπηγγέλλετο , τῶν δέ τις ααναστὰς εἶκε α υλλουδ' ἄξιος εἶς συροημέων ἄρχειν, γεγονώς τε κακῶς καὶεμ ολωθρος, ἀλλα μῶλλον ὁκως λόγον δώσεις τῶν μετ-i 3εχείρισας χρημάτων. -υτα ειπε ἐων ἐν τοῖσι ἀστοῖσι δόκιμος, τφ ουνομα ην Tελέσαρχος. Μαιάνδρως δε

νόω λαβὼν, ῶς εἰ με σει την ἀρτην, ἄλλος τις ἀντ'αυτου τύραννος καταστησεται,ου δὴ ἔτι ἐν νόω εἶχε με

ιέναι αυτην, ἀλλ' ώς ἀνεχώρησε ες την ἀκρόπολιν, μεταπεμπόμενος ἔνα μαστον, άς δη λόγον τῶν χρημάτ- δώσων, συνέλαβέ σκῶλεας καὶ κατέδησε. οἱ μεν ' μεδέατο, Μαιάνδριον μετὰ ταυτα κατέλαβε --ος. ἐλπίζων δέ μιν ἀποθανέεσθαι ὁ ἀδρλφεύς, τῶ ουνομα ην Λυκάρητος, λα ευπετεστέρως κατάστη τα ἐν τη Σάμω πρήγματα, κατακτείνει τους δεσμώτας πάντας ' οὐ γὰρ - δη, ῶς οἴκασι, ἐβουλοντο εἶναι ἐλευθεροι. Ἐπειδη ἁν

288쪽

ἀπίκοντο ἐς . την Σάμον οἱ Πέρσαι κατάγοντες Συλοσῶντα, ουτε τίς σφι χεῖρας ἀνταείρεται, υπόσπονδοι τε ἔφασαν εἶναι λοιμοι οἱ του Μαιανδρίου στασιῶται καὶ αυτος Μαιάνδρως ἐκχωρῆσαι ἐκ τῆς νήσου. καταινέσαντος δ' ἐπὶ τουτοιίι υτάνεω και σπεισαμένου τῶν Περσέων οἱ πλείστου ἄξιοι θρόνους θέμενοι κατε--τίον τῆς ἀκροπόλιος ἐκατέατο. Μαιανδρίω δὲ τῶ τυ- 145 ράνν' ην ἀδελφεὸς υπομαργότερος, τω ουνομα 'ην πι-

ρίλεως Ουτος ὁτιδὴ ἐξαμαρτὼν ἐν γοργυριὶ ἐδέδετο καὶ δὴ τότε ἐπακουσας τε τὰ πρησσόμενα καὶ διακυψας διὰ τῆς γοργύρης , ῶς εἶδε τοὐς Πέρσας εἰρηναίως κατημένους, ἐβόα τε καὶ εφη λέγων Μαιανδρίφ ἐθέλειM ἐλθεῖν ἐς λόγους. ἐπακουσας δὲ ὁ Μαάνδριος λυσαντας αυτὸν ἐκελευε ἄγειν παρ' ἐωυτόν. ώς Θε ῆχθη

ταχιστα, λοιδοροων τε καὶ κακίζων μιν ἀνέπειθε ἐπιθέσθαι τοῖσι Πέρσῖσι, λέγων τοιάδε Ἐμὲ μὲν, ἀκά- ωιστε ἀνδρῶν, ἐόντα σεωυτου ἀδελφεὰν καὶ ἀδικήσαντα ουδὲν ἄξιον δεσμου δήσας γοργυρης ἡξίωσας, ορε νδε τοῖς Περσας ἐκβάλλοντάς τέ σε καὶ ανοικον ποιευν- τας ου τολμῆς τίσασθαι, -τω δή τι ἐόντας ευπετέας χειρωθῆναι; ἀλλ' εἴ τι συ σφεας καταρρώδηκας, ἐμοὶ δὸς τοὐς ἐπικουρους, καί σφεας ἐγὼ τιμωρήσομαι τῆς ἐνθάδε ἀπίξιος αυτὸν δέ σε ἐκπέμψαι ἐκ τῆς νήσου λογός εἰμι. Tαυτα ἔλεξε ὁ Σαρίλεως ' Μαιάνδριος 14εδὲ υπέλαβε τον λόγον, μὲν ἐγὼ δοκέω, -κ ἐς τουτοαφροσυνης ἀπικόμενος ώς δόξαι την μυτου δυναμιν περιέσεσθαι τῆς βασιλέος, αλλὰ φθονήσας μαλον -- λοσῶντι, εἰ ἀπονητὶ ἔμελλε ἀπολάμψεσθαι ἀκέραιον την πόλιν. ἐρεθίσας ει τοὐς Πέρσας γελε ώς ἀ-

νεστατα λιῆσαι τὰ Σάμια πρηγματα και Ουτω πα--διδόναι, ευ ἐξεπιστάμενος , ῶς παθόντες οἱ Πέρσαι

κακῶς προσεμπικρανέεσθαι ἔμελλον τοῖσι Σαμίοισι,

289쪽

HEROD 0TI εἰδώς τε Κωυτῶ ασφαλέα ἔκδυσιν ἐοsσαν ἐκ της νησου sτότε ἐπεὰν αὐτὸς βουληται ' ἐπεποίητο γάρ κρυπτηδιῶρυξ ἐκ τῆς ἀκροπόλιος φέρουσα ἐπὶ θάλασσαν. αυτὸς μὲν δὴ ὁ Μαιάνδριος ἐκπλώει ἐκ τῆς Σάμου,

τους ἐπικουρους παντας οπλισας ο πιριλεως και ἀναπετάσας τὰς πυλας ἐξῆκε ἐπὶ τους Πέρσας ουτε προσδεκομένους τοιουτο ουδὲν δοκέοντάς τε δη παντα συμβεβάναι. ἐμπεσόντες δε οἱ ἐπίκουροι τῶν Περσέων τους διφροφορεομένους τε καὶ λόγου πλείστου ἐόντας ἔκτεινον. καὶ ουτοι μὲν ταυτα ἐποίευν,

ἡ δὲ ἄλλη στρατιὴ ἡ Περσικὴ ἐπεβώθεε, πιεζό

μενοι δὲ οἱ ἐπίκουροι ὀπίσω κατειλήθησαν ἐς την 147 ἀκρόπολιν. υτάνης δε ὁ στρατηγος χων παθος μέγα

Πέρσας πεπονθότας ἐντολάς τε τὰς Θαρεῖος αποστελ- λων ἐνετέλλετο, μήτε κτείνειν μηδένα Σαμίων μήτε ἀνδραποδίζεσθαι, ἀπαθέα τε κακῶν αποδοsναι την νῆσον Συλοσῶντι, τούτων μὲν των ἐντολέων μεμνημένος ἐπε-

λανθάνετο, ὁ δὲ παρήγγειλε τῆ στρατιῆ πάντα, τὸν ἄν λάβωσι, και ἄνδρα καὶ παῖδα, ομοίως κτείνειν. ἐν- θαυτα τῆς στρατιῆς οἱ μεν την ἀκρόπολιν ἐπολιόρκεον, οἱ δὲ ἔκτεινον πάντα τὸν ἐμποδὼν γινόμενον, ομοίως ἔν IU τε ἱρω καὶ ἔξω ἱρου. Mαιάνδριος δ' ἀποδρὰς ἐκ τῆς Σάμου ἐκπλώει ἐς Λακεδαίμονα απικόμενος δ' ἐς αυ- τὴν καὶ ἀνενεικάμενος τὰ ἔχων ἐξεχώρησε, ἐποίεε τοιάδε '.οκως ποτήρια αργύρεά τε καὶ χρύσεα προθέοντο, οἱ μεν θεράποντες αὐτοs ἐξέσμων αυτά, ὁ ἀν τὸν χρόνον τουτον τ' Κλεομένεῖ τῶ Ἀναξανδρίδεω ἐν λόγοισι ἐῶν, βασιλεύοντι Σπάρτης, προῆγέ μιν ἐς τα οἰκία ' ὁκως δείδοιτο Κλεομένης τὰ ποτήρια, ἀπεθώμαζέ τε καὶ ἐξεπλήσσετο ὁ δὲ δν ἐκέλευε αυτὀν άποφέρεσθαι αυτῶν ἔσα βούλοιτο. τομο καὶ δις κάὶ τρὶς εἴπαντος Μαιανδρίο υ ὁ Κλεομένης δικαιότατος ανδρῶν γίνεται, ος λαβεω μεν

290쪽

διδόμενα ουκ ἐδικαίευ, μαθὼν δὲ, ῶς αλλοισι διδους των ἀστῶν εὐρησεται τιμωρίην, βὰς ἐπὶ τους ἐφορους αμεινον εἶναι ἔφη τῆ Σπάρτη τον ξεῖνον τὰν Σάμιον ἀπαλλάσσεσθαι εκ τῆς Πελοποννησου, ινα μὴ ἀναπείσγὶ ἡ αυτὰν ῆ αλλον τινὰ Σπαρτιητέων κακὰν γενέσθαι. οἱ δ' υπακούσαντες ἐξεκήρυξαν Μαιάνδριον. Tην δε H9 Σάμον σαγηνεύσαντες οἱ Πέρσαι παρέδοσαν Συλοσῶντιερημον ἐosσαν ἀνδρῶν. υστέρω μέντοι χρόνω καὶ συγκατοίκισε αυτὴν ὁ στρατηγὸς υτάνης ἔκ τε ἄψιος ονεμ ρου καὶ νούσου, ῆ μιν κατέλαβε νοσῆσαι τα αἰδοῖα.Eπὶ δὲ Σάμον στρατευματος ναυτικου οἰχομένου 150 Βαβυλώνιοι ἀπέστησαν, κάρτα ευ παρεσκευασμένοι ' ἐν ὀσφ γὰρ Ο τε μάγος ῆρχε καὶ οἱ επτὰ ἐπανέστησαν, ἐν τουτω παντὶ τῶ χρόνω καὶ τῆ ταραχῆ ἐς την πολιορκίην παρεσκευάδατο. καί κως ταυτα ποιευντες ἐλάνθανον - ἐπείτε δε ἐκ του ἐμφανέος ἀπέστησαν, ἐποίησαν τοιόνδε τὰς μητέρας ἐξελόντες γυναῖκα ἔκαστος μίαν προσεξαιρέετο, την ἐβουλετο, ἐκ των ἐωυτου οἰκίων, τὰς δε λοιπὰς ἁπάσας συναγαγόντες ἀπέπνιξαν ' την δεμίαν ἔκαστος σιτοποιὸν ἐξαιρέετο. ἀπέπνιξαν δὲ αυτὰς, ινα μή σφεων τὸν σῖτον ἀναισιμώσωσι. Πυθόμενος δε 151 ταυτα ὁ Βαρεῖος καὶ συλλέξας πῆσαν την έωυτου δυναμμιν ἐστρατευετο ἐπ' αυτοὐς, ἐπελάσας δὲ ἐπὶ τηυ Βαβυλῶνα ἐπολιόρκεε φροντίζοντας ουδὲν τῆς πολιορκίης. ἀναβαίνοντες γὰρ ἐπὶ τους προμαχεῶνας τοs τείχεος οἱ

Βαβυλώνιοι κατωρχέοντο και κατέσκωπτον Λαρεῖον κα ὶτην στρατιὴν αυτοs, καί τις αυτῶν εἶπε τομο το ἔπος

π κάτησθε ἐμαυτα, ἁ Πέρσαι, ἀλλ' ουκ ἀπαλλάσσεσθε; τότε γὰρ αἱρήσετε ἡμέας, ἐπεὰν ἡμίονοι τέκωσι. μο ειπε τῶν τις Βαβυλωνίων, ουδαμὰ ἐλπίζων ἀν' ἡμίονον τεκεῖν. Ἐπτὰ δὲ μηνῶν καὶ ἐνιαυτοs διεληλυ- 152

θότος ήδη ὁ Θαρεῖός τε ἡσχαλλε καὶ ἡ στρατιὴ πῆσα οὐ

Dicit