Herodoti Historiarum libri 9 curavit Henr. Rudolph Dietsch

291쪽

δυνατη εουσα ἔλεῖν τους Βαβυλωνιους. καίτοι πάντα

σοφίσματα καὶ πάσας μηδανὰς ἐπεποιηκεε ἐς αυτοὐς Ααρεῖος αλλ' οὐδ' ως ἐδύνατο ἐλεῖν σφεας ἄλλοισί τε σοφίσμασι πειρησάμενος, καὶ δὴ καὶ τῶ Κυρος εἷλέ σφεας, καὶ τούτω ἐπειρήθη. ἀλλα γὰρ δεινῶς ησαν ἐν

φυλακῆσι οἱ Βαβυλώνιοι, ουδέ σφεας οἷός τε ην ελεῖν. 53 Eνθαυτα εἰκοστω μηνι Ζωπύρω τω Μεγαβύζου τούτου, ος τῶν επτὰ ἀνδρῶν ἐγένετο των τον μάγον κατελόντων, τούτου τοὐ Μεγαβύζου παιδὶ Ζωπύρφ ἐγένετο τέρας τόδε ' τῶν οἱ σιτοφόρων ημιόνων μία ἐτεκε. ώς δέ

οἱ ἐξηγγέλθη και υπὸ ἀπιστίης αυτὸς ὁ Ζώπυρος εἶδε τὸ βρέφος, ἀπείπας τοῖσι δούλοισι μηδενὶ φράζειν τογεγονὸς ἐβουλεύετο. καί οἱ πρὸς τὰ τοs Βαβυλωνίου ρήματα, ἔς κατ' ἀρχὰς ἔφησε, ἐπεάν περ ἡμίονοι τέκωσι, τότε τὸ τεῖχος ἁλώσεσθαι, πρὰς ταύτην την φήμην Ζωπύρω ἐδόκεε εἶναι ἁλώσιμος ἡ Βαβυλών σὐν

γὰρ θεω ἐκεῖνόν τε είπεῖν και εωυτω τεκεῖν την ἡμίο-

154 νον. γὸς δέ οἱ ἐδόκεε μόρσιμον εἶναι ἡδη τῆ Βαβυλῶνιάλίσκεσθαι, προσελθὼν Λαρείω ἀπεπυνθάνετο, εἰ περὶ πολλου κάρτα ποιέεται την Βαβυλῶνα ἐλεῖν. πυθόμενος δε, ώς πολλοs τιμῶτο, ἄλλο ἐβουλεύετο, ὁκως αυ- τός τε ἔσται ὁ ελὼν αυτὴν και ἐωυτου τὸ ἔργον ἔσται 'κάρτα γὰρ ἐν τοῖσι Πέρσρσι αἱ ἀγαθοεργίαι ἐς τὸ πρόσω μεγάθεος τιμέονται' ἄλλω μέν νυν οὐκ ἐφράζετο ἔργωδυνατὰς εἶναί μιν ὐποχειρίην ποιῆσαι, εἰ δ' ἐωυτὸν λωβησάμενος αὐτομολήσειε ἐς αὐτούς. ἐμαῶτα ἐν ἐλαφρῶ ποιησάμενος ἐωυτὸν λωβῶται λώβην ἀνήκεστοπιαποταμων γαρ ἐωυτου την ρῖνα κάὶ τὰ ώτα καὶ την κόμην κακῶς περικείρας καὶ μαστιγώσας ἰλθε παρὰ 55ρεῖον. Θαρεῖος δὲ κάρτα βαρέως ῆνεικε ἰδὼν ἄνδρα δοκιμώτατον λελωβημένον, ἔκ τε τos θρόνου ἀναπηδήσας ἀνέβωσέ τε καὶ είρετό μιν, οοτις εἴη ὁ λωβησά -

292쪽

μενος και ο τι ποιησαντα. ὁ δὲ εἶπε ' οὐκ ἔστι Ουτος

λ ὴρ οτι μη σὐ, τῶ ἐστὶ δυναμις τοσαυτη ἐμὲ δη ωδε διαθεῖναι, ουδέ τις ἀλλοτρίων, ω βασιλευ, τάδε ἔργασται, ἀλλ' αυτος ἐγὼ ἐμεωυτὸν, δεινόν τι ποιευμενος Ἀσσυρίους Πωσρσι καταγελῶν. V δ' ἀμείβετο Mσχετλιώτατε ἀνδρῶν, ἔργp τῶ αἰσχίστω οὐνομα το κάλλιστον ἔθεο , φὰς &ὰ τους πολιορκεομένους σεωυτὸν ἀνηκεστως διαθεῖνσι ' τί δ' ἁ μάταιε λελωβημενου σευ θῆσσον οἱ πολέμιοι παραστησονται; κῶς οὐκ ἐξέπλωσας των φρενων σεωυτον διαφθείρας; U δε εἶπε Εἰ μέντοι υπερετίθεα τα ἔμελλον ποιήσειν, οὐκ αν με περιεῖδες , νυν δ' ἐπ' ἐμεωυτοὐ βαλόμενος ἔπρηξα. ηδη ῶνην μη των σῶν δεήσll, αἱρέομεν Βαβυλῶνα. ἐγω μὲν γὰρ ῶς ἔχω αὐτομολησω ἐς το τεῖχος, καὶ φήσω προς αὐτοὐς,

ῶς ὐπο σεῶ τάδε πέπονθα. καὶ δοκέω πείσας σφέας ταυτα ἔχειν ουτω τευξεσθαι στρατιῆς. σὐ δὲ, απ' ης

αν ημέρης ἐγὼ ἐσέλθω ἐς τὸ τεῖχος, ἀπο ταυτης ἐς δεκάτην ημέρην τῆς σεωυτοs στρατιῆς, τῆς οὐδεμία ἔσται ἄρη ἀπολλυμένης, ταύτης χιλίους τάξον κατὰ τὰς Σεμιράμιος καλεομένας πυλας' μετὰ δὲ αυτις ἀπο τῆς δεκάτης ἐς ἐβδόμην ἄλλους μοι τάξον δισχιλίους κατὰ τὰς Νινιων καλεομένας πύλας ἀπο δὲ τῆς ἐβδομης

διαλιπὼν εἴκοσι ημέρας, ἔπειτεν ἄλλους κάτισον ἀγαγὼν κατὰ τὰς πιλδαίων καλεομένας πύλας τετρακισχιλίους. ἐχόντων δὲ μήτε οι πρότεροι μηδὲν τῶν ἀμ- νεόντων μήτε ουτοι, πλὴν ἐγχειριδωπι τομο δὲ ἐὰν ἔχειν. μετὰ δὲ την εἰκοστὴν ημέρην ἰθέως την μὲν ἄλλην στρατιὴν κελεύειν πέριξ προσβάλλειν προς το τε χος, Πέρσας δέ μοι τάξον κατά τε τὰς Βηλίδας καλεομένας πύλας και κισσίας ' ῶς γὰρ ἐγὼ δοκέω, ἐμέο μεγάλα ἔργα ἀποδεξαμένου τα τε ἄλλα ἐπιτρέφονται ἐμοὶ Βαβυλώνιοι και δὴ και τῶν πυλέων τὰς βαλαr άγρας 'l9

293쪽

φόμενος ώς δη ἀληθέως αυτόμολος. ὁρεοντες δὲ ἀπὸ

τῶν πύργων οἱ κατὰ τοὐτο τεταγμένοι κατέτρεχον κατω, καὶ ολίγον τι παρακλίναντες την ἔτερην πύλην εἰρωτεον,

τίς τε εἴη καὶ οτευ δεόμενος ηκοι. ὁ δέ σφι ηγόρευε, ώς εἴη τε Ζώπυρος καὶ αυτομολέοι ἐς ἐκείνους. ηγον δη μιν οἱ πυλουροὶ, ταυτα ῶς ηκουσαν, επὶ τὰ κοινὰ τῶν Βαβυλωνίων καταστὰς δὲ ἐπ' αυτὰ κατοικτίζετο, φὰς υπὸ

Θαρείου πεπονθέναι τὰ πεπόνθεε υπ' ἐωυτου, παθεῖν δὲ ταυτα, διότι συμβουλεύσαι οἱ ἀπανιστάναι την στρατιην, ἐπείτε οὐδεὶς πόρος ἐφαίνετο τῆς ἁλώσιος. μντε, ἔφη λεγων, ἐγὼ υμῖν, ω Βαβυλώνιοι, ῆκω με γιστον ἀγαθὸν, Θαρείω δὲ και στρατιῆ καὶ Πέρσnσι μέγιστον κακόν ' οὐ γὰρ δη ἐμέ γε ἀδε λωβησάμενος κατα-

προῖξεται ' ἐπίσταμαι δ' αυτοs πάσας τὰς διεξόδους τῶν 157 βουλευμάτων. Tοιαῶτα ἔλεγε. Οἱ δὲ Βαβυλώνιοι ορεον- τες ἄνδρα τῶν ἐν Πέρσnσι δοκιμώτατον ήινός τε καιῶτων ἐστερημένον μάστιξί τε καὶ α ατι ἀναπεφυρμενον, πάγχυ ἐλπίσαντες λέγειν μιν ἀληθέα καί σφι ῆκειν σύμμαχον ἐπιτράπεσθαι ἔτοῖμοι ἰσαν τῶν ἐδεετο σφέων ἐδέετο δὲ στρατιῆς. ὁ δὲ ἐπείτε αυτῶν τομο παρέλαβε, ἐποίεε τάπερ τω Θαρείω συνε κατο ' ἐξαγαγὼν γὰρ τῆ δεκάτη ἡμέρη την στρατιὴν τῶν Βαβυλωνίων καικυκλωσάμενος τους χιλίους, τους πρώτους ἐνετείλατο Θαρε, τάξαι, τούτους κατεφόνευσε. μαθόντες δέ μιν οἱ Βαβυλώνιοι τοῖσι ἔπεσι τὰ ἔργα παρεχόμενον ὁμοῖα, πάγχυ περιχαρέες ἐόντες παν δη λογοι ἡσαν ὐπηρετέειν. ὁ δὲ διαλιπὼν ημέρας τὰς συγκειμένας αυτις ἐπιλεξάμενος τῶν Βαβυλωνίων ἐξήγαγε καὶ κατεφόνευσε τῶν Θαρείου στρατιωτέων τους δισχιλίους. ἰδόντες δὲ καὶ τοὐτο τὸ ἔργον οἱ Βαβυλώνιοι πάντες Ζώπυρον εἶχον

294쪽

LIB. IV. CAP. I 55 - 160.

ἐν στόμασι αἰνέοντες. ὁ δε αυτις διαλιπὼν τὰς συγκειμένας ημέρας εξήγαγε ἐς το προειρημένον καὶ κυκλωσάμενος κατεφόνευσε τους τετρακισχιλίους. ώς δε καὶ τουτο κατέργαστο, πάντα δη ην ἐν τοῖσι Βαβυλωνίοισι Ζωπυρος, καὶ στρατάρχης τε Ουτός σφι και τειχοφυλαξ ἀπεδέδεκτο. Προσβολην δε Θαρείου κατὰ τα συγκεί- 158μενα ποιευμένου πέριξ το τεῖχος, ἐνθαυτα δη πάντατον δόλον ὁ Ζωπυρος ἐξέφαινε. οἱ μεν γὰρ Βαβυλωνιοι

ἀναβάντες ἐπι τὸ τεῖχος ημυνοντο την Θαρείου στρατιην προσβάλλουσαν, ὁ-Ζωπυρος τάς τε Κισσίας καὶ Βηλίδας καλεομένας πυλας ἀναπετάσας ἐσηκε τοὐς Πέρσας ἐς το τεῖχος. των δε Βαβυλωνίων οῖ μὲν εἶδον τὸ ποιηθέν, Ουτοι ἔφευγον ἐς του Αιὸς του Βήλου τὸ ἱρὸν, οῖ δε ουκ εἶδον, ἔμενον ἐν τρ ωυτοs τάξι ἔκαστος, ἐς o δη και Ουτοι ἐλαθον προδεδομένοι. Βαβυλὼν μέν νυν 159ουτω τὰ δεύτερον αἱρέθη, Θαρεῖος δε ἐπεί τε ἐκράτησε των Βαβυλωνίων, τουτο μέν σφεων τὰ τεῖχος περιεῖλε και τὰς πυλας πάσας ἀπέσπασε τὰ πρότερον ελὼν ρος την Βαβυλῶνα ἐποίησε τούτων ουδέτερον , τοὐτοδε ὁ Λαρεῖος των ανδρῶν τοὐς κορυφαίους μάλιστα ἐς τρισχιλίους ἀνεσκολόπισε, τοῖσι δὲ λοιποῖσι Βαβυλωνίοισι ἀπέδωκε την πόλιν οἰκέειν. ώς δ' ἔξουσι γυναῖκας οἱ Βαβυλώνιοι, ἴνα σφι γενεη υπογίνηται, τάδε Λα-

ρεῖος προχῶν ἐποίησε τὰς γὰρ ἐωυτῶν, ῶς καὶ κατ' ἀρχὰς δεδηλωται, ἀπέπνιξαν οἱ Βαβυλώνιοι, τοs σίτου

προορέοντες) ' επέταξε τοισι περιοίκοισι ἔθνεσι γυναγκας ἐς Βαβυλῶνα κατιστάναι, ὁσασδη εκάστοισι ἐπιτάσσων, ἄστε πέντε μυριάδων τὰ κεφαλαίωμα τῶν γυναικῶν συνῆλθε. ἐκ τούτων δε τῶν γυναικῶν οἱ νῶν

Βαβυλώνιοι γεγόνασι. Ζωπύρου δὲ οὐδεὶς ἀγαθοερ- 160γίην Περσέων υπερεβάλετο παρὰ Θαρεω κριτη, Osτε

τῶν Υστερον γενομένων Ουτε τῶν πρότερον, ὁτι μη

295쪽

Η E R O D O T luoος μοὐνος ' τουτω γὰρ ουδεὶς Περσεων ηξίωσέ κω μυτον συμβαλεῖν. πολλάκις δὲ Θαρεῖον λέγεται γνῶμην τηνδε ἀποδαασθαι, βουλοιτο αν Ζώπυρον εἶναι ἀπαθέα τῆς ἀεικείης μὰλλον ῆ Βαβυλῶνας οι εi,oσι προς τῆ εουση προσγενεσθαι. ἐτίμησε δέ μιν μεγάλως κάὶ γὰρ δῶρα οι ἀνὰ παν ετος ἐδίδου ταυτα, τὰ Πέρωρα ἐστι τιμιώτατα, καὶ την Βαβυλῶνα οἱ εδωκε ἀτελέα νέμεσθαι μέχ0ι τῆς ἐκείνου ζόης, καὶ ἄλλα πολλὰ επε-δωκε. Ζωπυρου δε τούτου γίνεται Μεγάβυζος, δς ἐν Αἰγυπτω άντία 'Aθηναίων και τῶν συμμάχων ἐστρατήγησε ' IUεγαβύζου δε τούτου γίνεται Ζώπυρος, ος ἐς ωθήνας αυτομόλησε εκ Περσέων.

ΕΠΙΓPAΦOMEN Η ΜΕΛΠΟΜENκi META-τὴν Βαβυλῶνος αἶρεσιν εγένετο ἐπι Σκύθας αυτοs Aαρείου ἔλασις. ἀνθούσης γὰρ τῆς Ἀσίης ἀνδράσι και χρημάτων μεγάλων συνιόντων ἐπεθέμησε ὁ Θαρεως τίσασθαι Σκύθας, ὁτι εκεῖνοι πρότεροι εσβαλόντες ἐς τὴν Μηδικὴν καὶ νικήσαντες μάχη τους ἀντιευμένους

υπῆρξαν ἀδικίης. τῆς γὰρ ἄνω 'Aσίης ἐρξαν, ώς καὶ

πρότερόν μοι είρηται, Σκύθαι ἔτεα δυῶν δέοντα τριηκοντα. Κιμμερίους γὰρ επιδιωκοντες ἐσέβαλον ἐς τηνωσίην καταπαύσαντες τῆς αρχῆς Μήδους ' ουτοι γὰο

πριν ἡ Σκύθας ἀπικέσθαι ἐρχον τῆς Ἀσίης. τους Ο

296쪽

2 κυθας ἀποδημήσαντας ὀκτὼ καὶ εἴκοσι ἔτεα καὶ διὰ χρόνου τοσουτου κατιόντας ἐς την σφετέρην ἐξεδέξ ατο Ουκ ἐλάσσων πόνος του Μηδικου ' ευρον γὰρ ἰντιευ- μενην σφι στρατιην ουκ ὀλίγην ' αἱ γὰρ των Σκυθέων γυναῖκες, ῶς σφι οἱ ἄνδρες ἀπησαν χρόνον πολλὴν, ἐφοίτεον παρὰ τους δουλους. Tους δε δουλους οι Σκυ- 2θαι πάντας τυφλουσι του γάλακτος εῖνεκεν του πίνουσt,

ποιευντες ἁδε ' ἐπεὰν φυσητῆρας λάβωσι ὀστεῖνους, αυλοῖσι προσεμφερεστάτους, τουτους εσθεντες ἐς των θηλέων Ἀπων τὰ ἄρθρα φυσέουσι τοῖσι στόμασι, ἄλλοι δὲ ἄλλων φυσεόντων ἀμελγουσι. φασὶ δὲ τουδε εῖνεκεντολο ποιεειW τὰς φλεβας τε πίμπλασθαι φυσεομενας της ῖππου καὶ το ουθαρ κατίεσθαι. επεὰν δε ἀμέλξωσι τὸ γάλα, ἐσχέαντες ἐς ξύλινα ἀγγηια κοῖλα και περι- στίξαντες κατὰ τὰ ἀγγήω τους τυφλους δονέουσι τὀ

γάλα, καὶ το μεν αυτου ἐπιστάμενον ἀπαρυσαντες ηγευνται ειναι τιμιώτερον, τὸ δ' υπιστάμενον εσσον του ετε δου. τούτων μὲν εῖνεκεν ἄπαντα, τον ἄν λάβωσι, οἱ Σκυθαι ἐκτυφλοίσι' ου γὰρ αρόται εἰσι, αλλὰ νομάδες Ἐκ τούτων δη ων σφι των δούλων και των γυναι- 3κῶν ἐπετράφη νεότης , οῖ επείτε ἔμαθον την σφετέρην γένεσιν, ηντιευντο αυτοῖσι κατιουσι ἐκ των Μηδων. και πρῶτα μεν την χώρην ἀπετάμοντο τάφρον ορυξάμενοι ευρίαν κατατείνουσαν εκ των Ἀυρικῶν ουρίων

ἐς την Μαιῆτιν λίμνην, τρπερ ἐστι μεγίστο μετὰ δεπειρεομενοισι ἐσβάλλειν τοῖσι Σκύθῖσι ἀντικατιζόμενοι ἐμάχοντο. γινομενης δὲ μάχης πολλάκις καὶ ου δυναμέμνων Ουδὲν πλέον ἔχειν τῶν Σκυθέων τ9 μ Π, εις αυ- των ἔλεξε τάδε Οῖα ποιευμεν, ἄνδρες Σκύθαι; δού-

λοισι τοῖσι ημετέροισι μαχόμενοι αυτοί τε ἐλάσσονες κτεινόμενοι γινόμεθα καὶ ἐκείνους κτείνοντες ἐλασσόνων τὰ λοιπὸν ἄρξομεν. νυν ἄν μοι δοκέει αἰχμας μὲν

297쪽

296 HERODOTI

καὶ τόξα μετεῖναι, λαβόντα δὲ εκαστον του ῖππου την μάστιγα ἰέναι ασσον αυτῶν. μεχρι μὲν γαρ ωρεον ημέας

ὁπλα ἔχοντας, οἱ δὲ ἐνόμιζον ὁμοῖοί τε καὶ ἐξ ὁμοίωνημῖν εἶναι ' ἐπεὰν-ἴδωνται μάστιγας αντὶ ὁπλων ἔχοντας, μαθόντες ῶς εἰσὶ ημέτεροι δουλοι, καὶ συγγνόν-

θαι ἐποίευν ἐπιτελέα ' οἱ δ' ἐκπλαγέντες τῶ γινομένωτης μάχης τε ἐπελάθοντο καὶ ἔφευγον. ουτω οἱ Σκύθαι τῆς τε υσίης ηρξαν, καὶ εξελασθέντες αυτις υπὸ MOδων κατῆλθον τρόπω τοιούτω ἐς την σφετέρην. των δὲ εῖνεκεν ὁ Θαρεῖος τίσασθαι βουλόμενος συνηγειρε επαυτους στράτευμα.6 γὸς δὲ Σκυθαι λέγουσι, νεώτατον απάντων ω νέωνειναι το σφέτερον, τουτο δὲ γενέσθαι ἁδε' ἄνδρα γενέσθαι πρῶτον ἐν τῆ γῆ ταυτη λωπ ἐρημφ, τῶ ουνομαειναι Ἀργίταον ' του δὲ Ἀργιτάου τουτου τους τοκεας λέγουσι εἶναι, ἐμοὶ μεν ου πιστὰ λεγοντες, λεγουσι δ' ἄν , AG τε και Βορυσθενεος του ποταμοs θυγατέρα. γένεος μεν τοιουτου δη τινος γενέσθαι τον Ἀργίταον, τουτου δὲ γενέσθαι παῖδας τρεῖς, Αιπόξα καὶ Ἀραό-ξαῖν καὶ νεώτατον Κολάξαω. ἐπὶ τουτων δει του ου- ρανου φερόμενα χρυσεα ποιήματα, ἄροτρόν τε καὶ ζυγὰν καὶ σάγαριν καὶ φιάλην, πεσεῖν ἐς την Σκυθικήν. καὶ τῶν ἰδόντα πρῶτον τον πρεσβυτατον ἄσσον ἰεναι, βουλόμενον αυτὰ λαβεῖν, τον δὲ χρυσὸν ἐπιόντος καίεσθαι. ἀπαλλαχθέντος δὲ τούτου προσιέναι τον δεύτερον, καὶ τὸν αυτις ταυτὰ ποιέειν. τους μὲν δὴ καιόμενον τὸν χρυσὸν ἀπώσασθαι, τρίτω δὲ τῶ νεω- τατρο ἐπελθόντι κατασβῆναι καί μιν ἐκεῖνον κομίσαι ἐς εωυτου ' καὶ τους πρεσβυτέρους ἀδελφεους προς ταντα συγγνοντας την βασιληίην πῆσαν παραδουναι τῶ νεω-6 τατω -ο μὲν δη Λιποξάιος γεγονέναι τούτους τῶν

298쪽

Σκυθέων, οῖ Aυχάται γένος καλέονται, ἀπο δὲ του μ σου Ἀρποξάως οῖ Κατίαροί τε καὶ Πάσπιες καλέονται, απὸ δὲ του νεωτάτου αυτῶν τους βασιλέας, οῖ καλέονται, Παραλάται ' συμπασι δε εἶναι ουνομα Σκολότους του βασιλέος ἐπωνυμίηπι Σκυθας δν Ελληνες ουνόμασαν. Γεγονέναι μέν νυν σφέας ἄδε λέγουσι οἱ Σκυθαι, 7 ἔτεα δέ σφι, ἐπείτε γεγόνασι, τὰ συμπαντα λέγουσι εἶναι απὸ του πρώτου βασιλέος Ἀργιτάου ἐς -- ρειου διάβασιν την ἐπὶ σφέας χιλίων ου πλέω, αλλὰ τοσαυτα. τον δε χρυσὸν τομον τον ἱρὸν φυλάσσουσι οἱ βασιλέες ἐς τὰ μάλιστα, καὶ θυσί5σι μεγάλησι ἱλασκόμενοι μετέρχονται ἀνὰ παν ἔτος. ος δ' ἀν ἔχων τὸν χρυ- σὐν του ἱρὸν ἐν τη ὁρτῆ υπαίθριος κατακοιμηθη, ουτος λέγεται υπὸ Σκυθέων ου διενιαυτίζειν δίδοσθαι δέ οἱ

διὰ eoMo ὁσα δν Ἀπω ἐν ημωρ μιη περιελάπ αυτός της δὲ χώρης ἐουσης μεγάλης τριφασίας τὰς βασιληίας

τοῖσι παισὶ τοῖσι λυτοs καταστησασθαι Κολάξαῖν, καὶ τούτων μίαν μεγίστην ποιῆσαι, ἐν τῆ τὸν χρυσὸν φυλάσσεσθαι. τὰ δὲ κατυπερθε πρὸς βορέην λέγουσι ευε- μον των υπεροίκων τῆς χώρης ουκ Οἰά τε εἶναι ἔτι προσωτέρω ουτε ὁρῶν ουτε διεξιέναι υπὸ πτερῶν κεχυμένων ' πτερῶν γὰρ καὶ την γην καὶ τὸν έρα εἶναι πλέον, καὶ ταῶτα εἶναι τὰ ἀποκληίοντα την ἄψιν. Σκυθαι μὲν ἄδε υπὲρ σφέων τε αυτῶν καὶ τῆς χώ- 89ης τῆς κατυπερθε λέγουσι, Ἐλλήνων δὲ οἱ τὸν Πόντου οἰκέοντες ἄδε. μακλέα ἐλαυνοντα τὰς Γηρυόνεω βοsς ἀπικέσθαι ἐς γην ταυτην ἐοsσαν ἐρήμην, ἡντινα νῶν Σκυθαι νέμονται. Γηρυόνεα δὲ οἰκέειν ἔξω τos Πόντου, κατοικημένον την οἱ Ἐλληνες λέγουσι Ἐρυθειαν νῆσον, την πρὸς Γηδείροισι τοῖσι ἔξω μακλέων στηλέων ἐπι τῶ 'Ωκεανῶ. τὸν δὲ τὶκεανὸν λόγφ μὲν λέγουσι ἀπ ' ἡλίου ἀνατολέων ἀρξάμενον γῆν περὶ πῶσαν ὐέειν,

299쪽

Qγφ δὲ Ουκ ἀποδεικνῶσι. ἐνθευτεν τον ιρακλέα απι κεσθαι ἐς την νυν Σκυλκην χώρqν καλεομένην ' καταλαβεῖν γὰρ αυτον χειμῶa/ά τε καὶ κρυμόw επειρυσάμενον την λεοντέην κατυπνῶσαι, τὰς δέ οἱ Ἀπους τας ἀπο του αρματος νεμομένας ἐν τουτω τῶ χρόνω ἀφα-9 νισθηναι θείη τυχp. 'sὸς δ' ἐγερθῆναι τον μακλέα, δίζησθαι, πάντα δὲ τα τῆς χώρης επεξελθόντα τέλος ἀπικέσθαι ἐς την Ῥλαίην καλεομένην γην ' ἐνθαυτα δὲαυτὸν ευρεῖν ἐν ἄντρω μιξοπάρθενόν τινα ἔχιδναν διφυέα, τῆς τὰ μὲν ἄνω απὸ των γλουτῶν εἶναι γυναικος, τὰ δὲ ἔνερθε οφιος. ἰδόντα δε καὶ θωμάσαντα ἐπείρεσθαί μιν, εi κου ἰδοι Ἀπους πλανεομένας ' την δεφάναι ἐωυτὴν ἔχειν, καὶ οὐκ ἀποδώσειν ἐκείνω πρίν ῆοἱ μιχθῆναι ' τὸν δὲ γ ρακλέα μιχθηναι ἐπὶ τῶ μισθῶ

τούτω. ἐκείνην τε δη υπερβάλλεσθαι την απόδοσιν τωνιππων, βουλομένην ώς πλεῖστον χρόνον συνεῖναι τῶ μακλέῖ, καὶ τὸν κομισάμενον ἐθέλειν ἀπαλλάσσεσθαι 'τέλος δὲ ἀποδιδουσαν αυτὴν εἰπεῖν ' 1ππους μὲν δὴ ταυ- τας δπικομένας ἐνθάδε ἔσωσά τοι ἐγώ, σῶστρα δὲ συπαρέσχες ' ἔχω γὰρ ἐκ σέο παιδας τρεῖς ' τουτους, ἐπεὰν γένωνται τρόφιες, ὁ τι ποιέειν, ἐξηγέο συ, εἴτε αυτου κατοικίζω χώρης γὰρ τῆσδε ἔχω τὸ κράτος αυτή)εῖτε αποπέμπω παρὰ σέ. Tην μὲν δὴ ταυτα ἐπειρωτῶν,

τὸν θὲ λέγουσι πρὸς ταυτα εἰπεῖν ' Ἐπεὰν ἀνδρωθέν - τας ἴδη τους παιδας, τάδε ποι εὐσα Ουκ αν ἁμαρτάνοις' τὸν μὲν αν ὁρας αυτῶν τόδε τὰ τοξον ωδε διατεινόμενον και τῶ ζωστῆρι τῶδε κατὰ τάδε ζωννυμενον, τουτον μὲν τῆσδε τῆς χώρης οἰκήτορα ποιευ ὼς δ' ἰντουτων τῶν ἔργων τῶν ἐντέλλομαι λείπηται, ἐκπεμπε ἐκ τῆς χώρης. καὶ ταὐτα ποιευσα αυτή τε ευφρανέαι και 10 τα ἐντεταλμένα ποιησεις. πν μὲν δὴ εἰρύσαντα τῶν

τόξων τὰ ἔτεοον δυο γὰρ δὴ φορέειν τέως 'Hρακλέα ,

300쪽

LIB. IV. CAP. 8 - II.

καὶ τον ζωμηρα προδέξαντα παραδοὐναι το τοξον τε

καὶ τον ζωστῆρα ἔχοντα ἐπ' ακρης τῆς συμβολῆς φιάλην χρυσεην, δόντα δὲ ἀπαλλάσσεσθαι, τ ν δ ἐπεί οἱ γενομένους τους παῖδας ἀνδρωθῆναι, τομο μέν σφι οὐνόματα θέσθαι, τω μὲν 'Ἀγάθυρσον αυτῶν, τῶ δ' εα μένω Γελωνόν, Σκύθην δε τῶ νεωτάτω, τολο δὲ τῆς επιστολῆς μεμνημένην αυτὴν ποιῆσαι τὰ ἐντεταλμένα. καὶ δη δύο μέν οἱ τῶν παίδων, τόν τε 'Aγάθυρσον καὶ τον Γελωνόν, οὐκ οῖους τε γενομένους ἐξικέσθαι πρὸς τὸν προκείμενον ἄεθλον, οἴχεσθαι ἐκ τῆς χώρης ἐκβληθέντας ὁπὁ τῆς γειναμένης, τὸν δὲ νεώτατον αυτῶν Σκύθην ἐπιτελέσαντα καταμεῖναι ἐν τῆ χώρη. καὶ απὁ

μὲν Σκύθεω τοs 'Hρακλέος γενέσθαι τοὐς αἰεὶ βασιλέας γινομένους Σκυθέων, απὸ δὲ τῆς φιάλης ἔτι καὶ ἐς τόδε φιάλας ἐκ τῶν ζωστήρων φορέειν Σκύθας. ὀ δη μοs- νον μηχανήσασθαι την μητέρα Σκύθpi. ταῶτα δὲ Ἐλλήνων οἱ τὸν Πόντον οἰκέοντες λέγουσι.

Ἐστι δὲ καὶ ἄλλος λόγος ἔχων ωδε, τῶ μάλιστα λε- Hγομένω αυτὸς πρόσκειμαι , Σκύθας τοὐς νομάδας οἰκέοντας ἐν τῆ 'Aσ4 πολέμω πιεσθέντας ὐπὸ Μασσαγετέων οἴχεσθαι διαβάντας ποταμὸν Ἀράξην ἐπὶ γῆν την Κιμμερίην θην γὰρ νῶν νέμονται Σκυθαι, αυτη λέγεται τόπαλαιὸν εἶναι Κιμμερίων , τοῖς δὲ Κιμμερίους ἐπιόντων Σκυθέων βουλεύεσθαι, στρατοs ἐπιόντος μεγάλου , καὶ δη τὰς γνώμας σφέων κεχωρισμένας, ἐντόνους μεν ἀμφοτέρας, ἀμεινω δὲ την τῶν βασιλέωw την μὲν

γὰρ δη τοὐ δήμου φέρειν γνώμqν, ώς ἀπαλλάσσεσθαι

πρῆγμα εχ μηδε πρὰς πολλοὐς δέον μένοντας κινδυνευειν, την δὲ τῶν βασιλέων διαμάχεσθαι περὶ τῆς χώρης τοῖσι ἐπιοsσι. οὐκ ἁν δὴ ἐθέλειν πείθεσθαι οἴτε τοῖσι βασιλεsσι τὸν δῆμου οἴτε τῶ δήμω τοὐς βασιλέας. τοὐς μὲν δὴ απαλλάσσεσθαι βουλεύεσθαι αμαχητὶ τὴν