장음표시 사용
71쪽
καταναλῶσίλαι πασας τοῖς ἄλλοις, ταυτην αὐτῶ δουναιτην επὶ τοῖς τελευτήσασι γιγνομένην, οἷον δίικρυα και
aeetantea dialectuna in pIerisque lectendos istos Gortatos praetitierunt , qui fuciliores eriant pronuntiatu atque Murea iuma ulιua iaceιdebant Iaeci Ionas et peteres Atticos contra Priur a Goriatos pGasipostusae , qui quident hos Uttente legerint, num tiam dictitabunt. Idein valet ile futii ies. Coiitra antiquioi es Atticos, praecipue aspex casforinus et an liti tras in lainasse , ideo Ille P 'iores a Pistos praetulisse, xii ullis eoinprobavit exeniplis Pors onus ad Eurip. 936.
72쪽
γὰρ ἐπὶ των σωματικων παδ ημάτων ἡ ταχιστη τῆς ἀπαλ-
πρύσχες. - At vero perspieuitatis gi alia II eritia uni et is ut ter inpud Soph. Oed. T. 79. et Oed. C. 30. προςστείχοντα scribentium rationem sequuti su nus.
73쪽
λαγης ὁδῖς αμείνων. O ουν μέλλεις τω χρόνω χαρίζεσθαι,
τουτο τω λόγω χαρισαι και τῆ παιδεία, και σεαυτὁν
ἐξαίφνης ἐπελθόντων, ἐλήφiλης. καλῶς γὰρ ὁ παρὰ τῶ
δ ουν μέλλεις κ. τ. λ.J Ad sententi nyn praeter alia IV v Non b.
auget adversandi vi in in iaλλα positam, ut Latinor an enim ita per menim , periam enim vero , gnim Oe . Φησὶ J Pass. ΥΨμὶ 1. a. Conseritur Gaiah. ad Anton. IV. 24. Bern h. p. 419. Nos: hessat, man asgi. Dein apud Latinosis inquia perpetua foranula est pro inquitant, ut i aliquid ex adverso nobis obli ei et opponi fingi inus , sive id ab uno , seu pluribus ; sive ab absente, seu praesente fiat.'' Belit leti sunt verba ad Horat. Sat. I. 4, 78. Sie apud Clearonem pro Cluent. 34. est inqttit, ubi praecessit putiatis: pro Flaceo 23. ubi post praegressi in plii Ierii exspectes, i gutti/ te Tii te. I. 39. quu praecesserit putant. Satis Inaguain Lalitior uni exeinploruiti copia n reperies apud G er n hard. ad Cie. Parad. p. 320. Oetisne r. ad Cic. Ecl. p. 231., Ernestium in Glossar . Liviatio
προκατακεκρικένα. J X y l a n d e P vertit praemeditatum eaae animo, praete inittens notioneiu, quae inest praepositioni χατά. Viis. Passov. E. V. προκατακρίνειν. παρα τψ ΕυριπίδηJ in Theseo, deperdita fabula. Fragm. ed. Matth. p. 356. Cicero Tuse. III. 14, 29. auri letu loeuin per se quens , hosee E ii P i p i s versus in Latiniam eonvertit, cuius interpretatio conferatur cuin Grotiana in P. A. Wolfii Seholis ad Cie. Tuse. IlI. 9 67. p. 404.. In eo dein arguitiento versatur Terentius Apono toruin sequutus, cuius de Phomiliolie II. 1, 11. sqq. versus laudavit Cicero
74쪽
ae aurisas dicit, id de as ipso logicitur ,Euripidea. Fliterat eni, nauditor Anaxagorciae quem ferunt , nuntiata 1uorte f- , dixisse , Seiebam nae genuisse mortalem. Quiae vox decliarmi ita esse haestiaeerba, qtit biis non fuerint cogitata. Ergo id non dubiunt , quin Onariaci , quast mala putentur , 3int i/Mρroviati grcipionia. De L uia ripi de Anaxagorae ait dilore V. Valet en . I icili'. p. 23. sq.
75쪽
μενοι, και τὰ μV νοσοὐντα κατὰ τον χαιον συναλγ,ῖν ἀναγκάζοντες. . δῶ και πάνυ καλῶς ὁ Πλάτων ἐδικε παραινεῖνεν ταῖς τοιαυταις συμφοραῖς ησυχiαν εχειν, ὼς ουτεδήλου οντος τοὐ κακοὐ και τοὐ ἀγαθοὐ, Οἴτε εις τοπρόσθεν ουδῖν προβαῖνον τῶ χαλεπῶς φέροντι ' εμποδὼν γὰρ γίνεσθαι το λυπεῖσθαι τῶ βουλευεσθαι περὶ τογεγονός' και Α ερ εν πτώσει κύβων προς τὰ πεπτωκότα
καὶ επὶ δυςγενοῶς. ηεννῶς, ἀνάνδρως. χγεννία, - ανανδρία καὶ - δειλία.
Frequens est haee dictio apud Platonem, ut Parinen . p. 141. D.
76쪽
τὀ πάγος εστὶ, καὶ Ουχ ἄρμόττον ἀνδράσι κοσμiοις και παιδεiας ελευθέρου μεταπεποιημένοις. θῆλυ γαρ οντως και ἀσθενἐς και ἀγεννῖς τὼ πενδ εῖν ' γυναῖκες γὰρ ανδρων νιλοπενθέσrεραί εἰσι, και οι βάρβαροι των 'Eλλήνων , και οἱ χείρους ἄνδρες των ἀμεινόνων, και αυτῶν δῖ των
τι, an , , um etμ αδ δern, l .. e. opera in alicui vel linpeii dei E. Passov. πεμ C. 3. quid igitur differt ab eo, quod Plato Mripsit,
Tuse. II. 21. extr. Conqueri fortuniam iadpor acim , non Iamsaliari decet. Id eat ostreium: fetua muliebri ingenio additu'at.
77쪽
βαρβάρων ουχ οι γενναιοτατοι, Κελτοὶ καὶ Γαλάται και πάντες οι φρονηματος ἀνδρειοτέρου πεφυκότες ευπλεω, μῆλλον δ' εἴπερ ἄρα, Λιγύπτιοί τε και αἴροι και Αυδοι και πάντες, ο σοι τούτοις παραπλή)σιοι. τούτων γὰρ τοῖς μῖν εις βόθρους τινὰς καταδύντας ιστορουσιν επὶ πλεiους
νους, επειδὴ καὶ ὁ τετελευτζκὼς ἀπεστέρηται τούτου. Lων Ουν ὁ τραγικος ποιητὴς, οὐκ ἀνήκοος ων τῆς τούτων εὐηοεiας, πεποiηκέ τινα λέγουσαν ' 'Eξῆλθον ἡμῶν ἱκἐτις ἡβώντων τροφὸς
παίδων, βύδρους λιποῖσα πενθητηρίους.
Tινἐς δἐ των βαρβάρων και μέρη τοὐ σώματος ἀποτί-
μνουσι, ρῖνας και ωτα και το ἄλλο σῶμα καταικiζοντες, δοκουντές τι χαρίζεσθαι τοῖς τετελευτηκόσιν, ἀπαρτώμενοι τῆς κατὰ φύσιν εν τοῖς τοιουτοις μετριοπαθεiας. κγ'. υλλα νῆ Iiα τινἐς υποτυγχάνοντες Ουκ επὶ παντὶ θανάτω τα πένθη δεῖν Οἰλνται γiνεσθαι, ἀλr ἐπι
sunt βόθροι, Dosas , , ad quas saerificia fiebant Diis inferis, quilaus itein luctus, stiriera , inferiae eonseerata erant. Notnen et Penhiatri Honiemis prodidit Odyss. XI. 25. 36. 42. - Ceteritin illuin lugenili rituin Saeis tribuit Aelianus Vad. His t. XII. 33. Πεν'doυν-
τες δι οἱ Σάκαι.εις οἴκους τινὰς υπώντρους καὶ κατασκίους
78쪽
τους επὶ τοῖς ἀώροις ἀτυχοῖντας, διὰ το ἀτηρῆσθαι
προ του δεοντος της ελπίδος, ἀγνοουντες, υτι ὁ ἄωρος θάνατος ώς προς την των ἀνθ ρώπων φυσιν ουδῖν διαφέρει. καθάπερ γὰρ τ/ὶς εἰς κοινην πατρiδα πορείας προκειμένης πῆσιν αναγκαiας καὶ Φαραιτητον, οἱ μεν προπορευονται, οί δ' επακολουθουσι, πάντες ει ἐπὶ τό avrδ ερχονται' τον αυτόν τρόπον, τ- εις τὀ χρεῶν ὁδευόντων, ουδῖν πλέον εχοντες τυγχάνουσιν οἱ βραδυ- τερον ἀφικνούμενοι των θῶττον π&ραγινομένων. πιγε D
μην ὁ ἄωρος θάνατος κακόν ἐστιν, ρότατος αν εἴη
'eανώτου. quainquant ea significatio non iri Oinnibus loeis obtinet,
79쪽
ὁ των παίδων καὶ νηπίων, καὶ ἔτι μῶλλον ὁ των αρτιγεπονότων. ἀλλα τους τουτων θανάτους αδλς φερομεν καὶ ε υλίμως, τους ει των ηδη προβε κότων μαερως καὶ πενθητικῶς διὰ τον εκ τῶν ματαίων ελπιδων ἀνα- πλανον, ηδV νομιζόντων ἡμων βεβαίαν εχειν την τῶν
τηλικούτων διαμονήν. H δἐ ο της ζωῆς τῶν ἀνθρώπων χρόνος εἰκοσαετῆς ἐν, τον πεντεκαιδεκαότ' ἀπογενόμεν ενομῆομεν ἄν μηκέτι ἄωρον τελευτῶν, ἀλλ' ὐδη μέτρον
ἡλικiας εχοντα ἱκανόν' τον δἐ την τῶν εἴκοσιν ετῶν προθεσμὶν εκπληρώσαντα ἡ τον εγγυς γενόμενον τοὐτῶν εἴκοσιν ετῶν ἀριθμου πάντως ἄν εμακοριζομεν ως εὐδαιμονέστατον καὶ τελει ότατον διεκπεράσαντα μον ει δἐ διακοσίων ε τῶν ἐν, τον εκατον ετῶν τελευτήσαντο παντως ἄν ἄωρον νομiζοντες εἰναι προς ὀδυρμους καὶ θρήνους ε τραπόμεθα. κδ'. 3ῆλον ονν, οτι καὶ ὁ λεγόμενος ἄωρος θάνατος ευπαραμυθητός εστι, διά τε ταυτα χῖαὶ τὰ προειρημένα
ἐν τοῖς ἔμπροσθεν. μεῖον γὰρ οντως 2 ρωῖλος ἐδάκρυσεν
VTit. An liquissi iiii Parisiensis inargini hane emem alionein adserip sit
ἐνομέωμεν ἄν - : qmie deinde scriptura in alios tres ex tu Ini ruiti libro descriptos transiit. Nos vulgatain inlaetarn , nisi quod aeripsimus pro OV. ἀπογενόμενονJ Cons. anno t. ad eap. 13. P. 109. F. . προοεσμίανJ Vid. quae vix. ad e. 11. init.
l. XXIV. 257. sqq. Cie. Tuse. I. 39. Non miara sit Callimachlea , multo ocimius Merimaaae Priamum , quam Troilum. Eomon autem , qui exacta aetate morιuntur, Destrata Iaudatur. - In magna librorum varietate scripstanus Plutare hi veri,a, sicuti leguntur apiid Wv . ἰsed ea esse vitiosa , ex ipso Cicerone potest intelligi. manifestum est enim, ἐδάκρυσεν - αυτος a seque te sententia con titionali prorsus
80쪽
CONSOLATIO AD APOLL. e. 24. 71
αἴση εν ἄργαλέου φθίσει, κακὰ πάλX επιδύντα,υMς τ δελλυμένους, ελκυδείσας τε θύγατρας, καὶ δαλώμους κεραῖ ζομενους. καὶ νηπια τεκνα
eiungenda, neque illum esse indiealimina eon titionalem , sed quem voeant absoluti in . liod tibi feceris, earahat sententia eomtitionalis apodosi, orieturque lacuna, qua ri Wyttent . ita supplevit: Ουτος
quideiu haud displicent, nisi quod iii aliteeedd. αυτὼς, pro quo in nonnullis eo lil legitiir Oi3τος delenduin puto. Minus apta inibi vide
ε δάκρυσεν-Πρίαμος, ει -- quae neque orationis tenori tamben E conveniat, nee tormipto huie loco prorsus inedeatur: hiat entine ii sequutio in voe. καὶ ante τῆς τοσαυτVς τυχης. - Cons. Cie. Tusc. l. 33, 35. Iuvenal. X. 253. Incolumi Troia 'ιanius Oenisaeliad umbras - foreti exatinctus dioerso leninore , non Coepermiciue iacea Parta cie fcara earinas. Gnga dies quid contulit 'oninis pidit Euersa, et fiammιa Asiam cadentem.