장음표시 사용
81쪽
Π ρ ὁ γέρων, πολιὰς δ' αρ ἀνὰ τρίχας ἔλκετο χερσὶν,
'υντων Ουν σοι παμπόλλων παραδειγμάτων περι τούτου,
ἐννοηδ ητι, τυν δύναrον ουκ ὀλ*οud ἀπαλλάrrειν μεγάλων και χαλεπῶν κακῶν, ὼν, εἰ μεμωσαν, πάντως ἄν ἐπειράθησαν, Γ, φειδομπος τῆς του λόγου συμμε-
αν ερέουσιJ Bestitui ex Ilo ineri Inaris litati eatiuuin pro unigata αν ερυσωσι. Potuit qui dein hoe quoque divi ab Ilo uero pro αν - ἐρυσουσι, sed lainen librario potius cleetioli in tribuenis; iii Puto, nescientis, ερυουσι futui uin er se iussi ativi elisa litera G, qtio tiloeet Thi eos eh. GP. inai. g. 213, 37. Mein evine it addita partie illa αν, quae it Bbsolutis, quae vocalit, mi untiatis aionnisi futuro indie.ap. Ilo n. iungit,ir. Cf. eund. 299, 4. Ους τρίτον κ. τ. λ.J quinque versus uneas inelusi in plerisque et aditis et seriptis Plutaretii ii In is non tes intur. Oτε αισχ υνο σιJ Sithilinetivus de re futura, probabili quid pira , nec laine ii satis eerta. Vid. Tliter seli. Gr. inai. 9 322, 5. a. Gr.
τραυμάτων Ου πολλὰς ῆμfρας ἐπιβιώσας. Polyb. XVI. 9.μίαν Ἱμέραν ἐπιβιώσας.
Hine ei in genitivo rei iunctuin est periculu/n fucere atic tua reι, veluti
Odyss. VIII. 126. Oι δὲ παλαισμοσύνζς ἀλεγεινῆς πειρήσαντο.
82쪽
CONSOL ATIO AD APOL, L. c. 25. 73
τρίας, παρέλιπον, ἀρκεσθεὶς τοῖς εἰρημένοις, πρῖς τομη δεῖν πέρα τος φυσικοὐ καὶ μετρiου προς απρακτα Cniνθη καὶ θρν νους ἀγεννεῖς ἐκτρέπεσθαι. κέ. Tο γαρ μη δι αυτον κακως πράττειν ὁ μῖν Κράντωρ φησὶν ου μικρὸν εἶναι κουφισμα προς τας τύχας, εγὼ δ' αν εἴποιμι φάρμακον ἀλυπiας εἶναι μέγιστον ' τοδἐ φιλεῖν τον μεταλλάξαντα και στέργειν -κ ἐν τω λυπεῖν εαυτούς ἐστιν, ἀλr εν τω τον αγαπώμενον ώφελεῖν. ὼν
λεια δ' εστὶ τοῖς ἀφηρημένοις η διὰ της ἀγαθης μνήμης
1 5. δευρζ αγε καὶ συ , ξεῖνε πάτερ, πείρησαι ἁ θλων, et passiva
πίρα apud Atticos seriptores id assa viseri in oti estiiset, tit illud tali tuni nodo de loco dicatur et propris expers sit inoliis, hoc pro p 'ie knolun significet et saepe inetaplibrice usurpellit'. Vid. But tui. LIII, 1. Pass. C. 3. a.
83쪽
κ άων επωδυνων, αλλ' ἀστώων απαρχων, εἴγε ὁ μετηλ-λπως θειότερόν τινα μον μετεiλ Ιεν, ἀπαλλαγεὶς τῆς
eogitaverit Plutaretius, qnas bonis haberi vellet post morie in . Laudat praeterea Polyhia IV. p. 403. se l. Ainst. - e. 20. J Λιου τι σχεδον
παρὰ μύνοις Ἱρκάσι πρῶτον μὲν οἱ παῖδες εκ νοπίων αδειν ἐ'di νται κατὰ νόμους τους υμνους καὶ παιῶνας, οἷς ἔκαστοι κατὰ τὰ πώτρια τους ἐπιχωρίους τρωας καὶ - μνουσι.
csτείων ἀπαρχῶνJ Asraioς est proprie urbanus et oppositu nτοι ἀγροῖκος, agreatia , midio. Deinde venustus, uous , Iepidus, postreino etiain ridi lua veluti apud Plat. Lys. 2. p. 204. C. tit i vid. Ite init . . Quirimi in significationurn qnuin nulla ταῖς ἀπαρχαῖς apta videretur, Pier solius legendum esse eoii ieeit αλλα θεέων prob. Wyrient . , Toli pius, quod etiam ne is vici placebat , αλλ' ἐτείων τεl αλλ' ἐπετεέων. Sed non seinper idein fuit usus vocabuli iaστεως, quod ab Atlieis quidem sera pleruinque cuin letii qua lain
cavillatione usnrpalii ri apud sequioris aetatis seriptores ainpliorein boni, idoneι, lucundi, honeati, elegantia , hilaria denique notionein aeeepisse
χοαρων ὰποδε ω. Quoeirea qua1nvis Deilein Pier soni einendatioι1eiu atriplecti noliin, qiiuin praesertiin h. l. sententiaruIn nexus laetitiae xiinunctitatis ille nolionein , utpote Wμ δακρύων επωδύνων contrariain , requirat. Idena valet allain de Reis hil eon ieetura, qtiae quid ei neotiri tendatur Aian uitriis Charondae verbis apud Stob. Flori l. T. 44.
p. 291. eis. Gesn.ὶ μὴ δὲ καὶ τῶν τελευτώντων ἔκαστον τιμῶν,
iege servata a Porphyrio de ADstin. IV. 22. ex tr. τι/ιῶν καὶ
quod nos dici iratis enn renn Is. enn ja, menn cloehi , dissert, qliodεἴπερ usuriantur de re, quite esse Auinitur , sed in Incerto relinquitur , utriun iure an iniuria suinatur; εἴγε autern de quae iure sui plaΕἰπερ δοκεῖ σοι, ινenn ea an ra dir so gestit, dictinus ei, de quo non eerto selinius, quid ei placeat, ant de quo id nese irasianu lailius. Eἴγε δοκεῖ σοι, ιMenn ea dir denn ao go filii, dici inunei, de illio sci in iis, quid ei plaeeat. ' Qua ni tua in hoe itisertinen asci iptor aus non seinper observatur. Licet enixu εἴγε saepissiliae positum sit pro εaειδή γε , quandoquιdGn, ainterniat, tainen stinita de rebus diibias usurpatur, veluti a Lueiano Diau. Deor. XX. 5. υρῶ νςν,
εἴγε ἐκεῖν6ς εστιν. - Ἀλλ' εκεῖνος.άπαλλαγεὶς τῆς του σώματος λατρείαςJ Cons. cap. 11. exlr.
84쪽
CONSOLATIO AD APOLL. c. 2675του σώματος λατρείας καὶ των ἀτρύτων ενεκα τούτου φροντiδων τε κω, συμφορῶν, ας ανάγκη τους εἰληχότας
εις απαντα τον χρόνον, αλλα καθ' εκαστον ἀπένειμε τυνμερισθέντα κατα τους τῆς εἱμαρμενVς νόμους. κς. τους ευ φρονοῶντας επὶ τοῖς ἀποθνήσκουσινου χρὴ πέρα του φυσικου καὶ μετρίου τῆς περὶ την Uvχὴν λυπ4ς εις απρακτα και βαρβαρικα πένθη παρεκτρέπεσίλαι, καὶ του, δπερ πολυλοῖς ἡδη συνUV, περιμένειν, ὼςτε, πριν ἀπώσασθαι τα πένθη, κακονδουμένους τελευτῆσαι Ετον μον καὶ ἐν τοῖς πeνδψοις τῆς κακοδαψονος ταφῆς μεταλαβεῖν αμα των τε ανισθῶν καὶ των ἐκ τῆς αλογι-σriας κακῶν συγκηδευομόνων αDroia' Aςτ ἐπινθίγξασθαι τὼ 'Oμηρικὸν, μυρομένοισι δἐ τοῖσι μΩας ἐπὶ ἔσπερος ὐλθεν.
δι ὁ καὶ πολλάκις αυτοῖς προςδιαλέγεσθαι πή ' Tiδαὶ,
85쪽
παυσόμεθά ποτε λυπούμενοι; ἡ ἀκαταπαυστω συμφορῶσυνεσόμεθα μὰρι παντος του μου; το μῖν γαρ du ατελεύτητον νομiζειν τό πένθος, ἀνοiας εστιν επατης, καίτοι γε ὁρῶντας, ώς και οἱ βαρυλυπόταroι και πολυπενθέστατοι πραότατοι πολλάκις γiνονται υπὁ του χρόνου, και εν οἷς εδυπέραινον σφόδρα μνῆμασιν ἀνοιμώζοντες και στερνοτυπούμενοι, λειμπρὰς ευωχίας συνίστανται μετὰ μουσουργων και της ἄλαης διαχυσεως. μεμηνοτος ουνεστι τὼ Ovrως ὐπολαμβάνειν παράμονον αειν τὁ πένθος. 'ir ει λογiζοινθ' , O τι παυσε ταi τινος γενομένου, πρ2ςG-
ad cap. 2. iiiii.εν οἷς εδυςκcραινον σω. μνήμασιν κ. τ. λ.I ,, Aeeipienduin de annitis ii, relis, tiliae ira sepuleris hortensibitri fiebant: qtia de re docta egit K i re h lita ii n iis de Funer. Rotii. 1l. 22. IV 4. s. V Wytte lib. Coiis. Bartheletur Anachars. T. H. cap. 3.
86쪽
καί ' . Toιάδε θνητοῖσι κακὰ κακῶν ἀμφί τε κῆρες εἱλεὐνζαι, κενεο δ' εἴςδυσις οὐδ' αἱδίρι.
κζ. Πολλοῖς γαρ και σοφοῖς ανδράσιν, ως φησι Κράντωρ, ου νυν, ἀλλα πάλαι κέκλαυσται τἀνθρώπινα, Β τιμωρίαν ηγουμένοις εiναι τον μον, και ἀπην τῖ γενέ- σβαι ἄνθρωπον συμφορὰν τὴν μεγiστην. Tobτο δε ν σιν 'Αριστοτέλλὶς, και τον Σειληνὸν συλληφθέντα τω Mi
supra cap. 7. τοιώδε κ. τ. λ.J Itieerti positae versus, sitniles fraginento Si ino in nidis ap. Stob. T. 98. ap. Gais f. Posit. G1 . iiii n. p. 214.ὶ Ουτω
vid. Matth. 3 339, 3. Bernit. p. 8S. XXIII. ἁρχὴν το γενέσθαι ἄνθρωπονJ Lenne p. ad Phalar.
eaaet, hoc eo munerιa pro sua inlotone dedisse dιcitur e docuisae regem, non nasci hornini tange optinruna eoae y proximurn autem , quGm Privratur mori. - - Fingitur autem ah alitiquis Siletius sitisse eclueator et praeceptor, ne euritos et perpetuus eontes Baeelii. Unde
87쪽
απον νασθαι ' βέλτιον δ' αυτὰς του νιλοσόφου λέξεις παραθέσθαι. φησὶ δἐ εν τω H δῆμω επιγραφομένω, ἡ
την ἀρχὴν, ουτε τον θέντα ορῶτον, 'ἀλλὰ τον ἄπειρον
alanti sintaminet aritum multa Baeeho contulisae ad pirtutem et glomiam. Indo igitur est, quod ii, illicitiir Silenus a veterit iis , Cie., Virgilio I Bueoi. Lel: VI. 14. Pluta Pelao, Aeliano, serens ex intermori philosoplua de rebus naturulibus ne Inoralibus. Peri Eo n. ad Aelian. Var. His t. IlI. 13. T. l. p. 244.
est , observare lorauain cuclio iras Aristotelicae tu hoc dialogo , gra vitati cirgultienti ae populari sensui aceo in inodata ira, piarie diversara a forina dictionis libroruin superstitiani tenui et eoneisa, rediit, lantem, grandetri , ne paene iras leain ' V γ it. 3 περ κ. T. λ J Loens ni sere corruptus, in quo refiOemlo eritia eoruin ingenia usque se exercet,unt. Nos Serripsim is verba, uti legunturat ud Wyttan b., nisi quod pluri inorum et optirnoruin leetionem
ω κρώrtore, illa κ αὶ μακαρ στύτατε sana esse nullo modo possunt, quuin alloquutio fiat non ad inortuuin aliquein, sed nil viuuin holninein ne praese itein , soli alitein Inoiqui statim ut Di μαχώριοι praedicetitur. u. ano lare in hac alterutra ratiotie Aristoteras verba restituenda eei,suit
urinan bae hi iis, aut sie: Λιίπερ, ω κράτιστε, πάντεDς καὶ μακαριστους, καὶ προς τῶ μακαριωτους και ευδαίμονας ει ναιτους τελευτηκότας νομίζομεν ζ aut ita esse legenduin: A περίκρώτιστε, πὰντως καὶ προς τψ μακαριστους καὶ ε δαίμονας
et institulis, sed etianx quae taeita horninum ennsensione rata hal, eritur.
88쪽
79 CONSOLATIO AD APOLL. c. 27.
ἔφη, ἄριστον πάντων, το δῖ τεθνάναι του ζην εστι κρεῖττον ' και πολλοῖς Ουτω παρὰ τοὐ δαιμονiου μεμαρ- τὐρηται ' τουτο μἐν ἐκεiνω τῶ Μιδα λέγουσι δήπου μετὰ την θηραν, ώς ελαβε τον Σειληνὼν, διερωτῶντι καὶ πυνθανομένοι, τί ποτέ ἐσrι το βέλτιον τοῖς ἀνθρώποις, καὶ τί το πάντων αἱρετώτατον, το μεν πρῶτον οὐδἐν
διὰ στόματος ἐν τοῖς Vid. Orellia Spieu. Crit.
εκ πολλῶν ἐτεωνJ hiiec verba leguntur in plerisque,scriptis editisque libris εχ παλαι οὐ χρίνOD vel .παλ. χρ. , desunt in
tribus optiniis eo M. Delevi Ii atii festain glossaria, cuius origine in doctus quidain alnitus scite sic explicat, ut adscripturn ad ετίων ab aliquo χρύνων lliod apud recentiores Graecos significat annormur postea in utatuin sit in χρύνου addit inititue ἐκ παλαιοs., Pli avo r. '
haud scio an Ortuin ex operae alleuius errore, et postea in eeterosliinros deinceps propagatuit .
voces nonnuinquaIn usurpantur in principiis periodoruin, Inaxtine disiun claratin, u hi res pluribus aut testi inoitiis aut ex einplis illustratur. Exeinpiis ab ipso prolatis, quor in nutrier uin praesertini ex Herodoto nil uolabore augere possis talia adiunxit Hortu annus p. 702. , in quibus iaruiri particularu in disiunctivaruin alterii tra deest. Ex eo genere hie est locus, in quo post τουτο μὲν exspectes τοὐτο δέ. Se i, ut recte docuit Vyrien h. , eredibile est, Aristotele in hiile de Sileno et M i da nam t. ni si initia adiunxisso exo inpla, quibus τοὐτo di potuerit Praeponere; quain quain in longius deducta narratione respondens particula interditin Oinittitur. Cous. Matth. ρ 233. not. 2. Valexe n. ad Herod. IV. 74.
ουδὲν ἐeίλειν εἰπεῖν αλλὰ σιωπανJ Intellige aecusativit in ex Praecedit. De praesenti pro teli pore historieo posito v. M a ti h. 3 49'. et 504,j1. Thier seli. Gr. min. 3 215, 4. et 217, 1. a.
89쪽
ἐθέλειν ειπεῖν, ἀλλα σιωπῶν ἀDὐήτως ' επειδη δε ποτε μόλις πῆσαν μηχανω μηχανώμενος προpriγάγετο φθέγ ξασθαὶ τι προς αυτὸν , οὐ τως ἀναγ/καζόμενος εἰπεῖν
σιωπῶν , et ii huius exein pluiu vix tillurn reperias.
salii uia exu inpla sexcenta in vellem s.
additur, ab Auleis Inaxit ne scriptoribus. Plui. Cleoin. e. 27. P.
Coiiseratur Passovius 7. Buta inanii. g 144. itot. h. Bern h. p. 284. Sta illa. ad Plat. Phaedov. p. 36. Kypk. Observ.Saer. T. I. p. 359. ἀναγκαζώμενοςJ Est graiininati eorum praeeeptuin, ut nominatieus
90쪽
CONsOLATIO AD APOLL. e. 27. 4 8 - δείμονος επιπόνου καὶ τύχης χαλεπῆς εφήμερον σπέρμα, ἡ τί με βιάζεσθε λέγειν, α ἡμῖν αρειον μῆ γνωναις μετ
ώ ἀγνοιας γὰρ των οἰκειων κακῶν ἀλυπότατος ο μος' ἀν- ἡ θρώποις δε πάμπαν οὐκ ἔστι γενέσθαι το πήντων ἄρι- , στον, ουδε μετασχεῖν τῆς του βελτισroυ φύσεως ' ἄριστον ἡ γὰρ πῆσι καὶ πάσαις τὸ μῆ γε σύλαι ' το μέντοι μετὰ ἡ τοὐτο και το πρῶτον τῶν ἄλλων ἀνυστον, δεύτερον δ/,
ἡ τὸ γενομίνους ἀποθανεῖν ώς τάχιστα. ' Λῆλονουν, λουσης κρεiττονος τῆς ἐν τῶ τεθνάναι διαγωγῆς, ἡ τῆς εν τῶ ζῆν, Ουrως ἀπεφηνατο. Mυρiα δ' ἐπι μυρίοις ἄν τις ἔχοι τοιαυτα παρατiθεσθαι προς τὁ αυα κεφάλαιον ' ἄλr οὐκ ἀναγκαῖον μακρηγορεῖν.e in infinitivo tum coniungatur, quum de eodem subieeto sernio de quo verbum, unde ista constructio pendeat, Intelligatur. Buttin. F 142. Matrii. ν 536. Thier seli. Git. niin. 3 250, 6, a. Beoth. p. 367. h. l. noIninativus non refertur ad Persona in irraecedente Ix,qinun infinitivus εimis iungendus sit prae esso v. λέγουσι, in quo latet τινος. Si inite nominativi infinitiviiiii exeinpluith legitur apud Thucyd. VIII. 43. extr. T. I i. p. 406. Goel l . . Cons.etiatu Plat. Apol. Soer. p. 23. A. ibiqtie Quiriti autem libri non utilii aeeusativuin exhibeaut, euin , laInquani legitivi uxti eas uiri, probi . Reificio et Gyttentiae hio amplexus est Hut tentus.
ne livae forinae notio a iiDeiliae notione 7 Cf. Pass. s. v. autem
λον - -εωήνατο Aristotele in Sileni verbis subiunxisse eenset V 3 tu