Antologia greca ad uso dei ginnasi e dei licei per Bartolomeo Bona

271쪽

' πράττει διά τοῖτο δὲ καὶ τοὐς αλλους ἀνθρώπους δυγάμενοι δοκιμάζειν καὶ διὰ της των ἄλλων χρείας τά τε ἀγαθαπορίζονται καὶ τὰ κακὰ φυλάττονται.

272쪽

27. Oι δε μου ειυξτες, ἀλλα διε ρευνώοι της ἐαυτῶν δυνάμεως πρὸς τε τους ἄλλους ἀνθρώπους και τἄλλα ἀνθρώπινα πράγματα ομοίως διακεινται καὶ οὐτε δεν δέονται ἱσασιν,

28. Καὶ οἱ μἈν ε δότες ο τι ποιουσιν, ἐπιτυγχαγοντες Ξγπράττουσιν, εοδοξοι τε χαὶ τi tot γίγνονται' καὶ οἱ τε ομοιοι τοὐτρις ἡδέως χρῶνται,οrτε αποτυγχαγοντες των Πραγματα γἐπιθυμουσι τούτους υπερ αυτων β. υλίίεσθαι, χαὶ προίστασθαι γε ἐαιτων τούτους, καὶ τας ἐλπίδας των αγαθῶν ἔν τοίτοις ἔχουσι, καὶ διὰ παντα ταλα πάντων μάλιστα τούτους γαπῶσιν. 29. οἱ δέ μη εὶ δότες ο τι ποιουσι, κακῶς δἐ αἱρουμενοι, καὶ ρις αν ἐπιχειρὴσωσιν αποτυγχάνοντες, οὐ μενον ἐν αὐτῶς ῖο τρις ζημιοὐνταί τε καὶ ο ἰολαζονται, ἄλλα καὶ ἀδοξοῖσι διὰ ταλα καὶ καταγέλαστοι γίγνονται, καὶ καταpροτούμενοι καὶ ἀτιμα μενοι ζωσιν. 'Oρ ς δε καὶ των 'πόλεων ἔτι ομι αγίγνοησασαι την ἐαυτων δὐ αμιν κρείττοσι πολεμίσωσιν, αi

γ ἀνάστατοι γίγνονται, αὶ δ' ἐξ ἐλευθέρων δο4 αι. 50. Καὶ ο Εὐθίδκμος, ' Ως πάνυ μοι δοκουν, ε pn, a

273쪽

στρατεὶας τε αἰσχρας καὶ ναυτιλίας βλαβερας καὶ αλλων πολλων τοιούτων οἱ μεν διὰ ρώμην μετασχοντες ἀπόλωνται,οι δε ἀσθενειαν ἀπολειφθέντες σωθῶσιν. - Ἀλnθὴ λέγε ἀλλ' ὁρμς, εpn, ντι καὶ των ωφελίμων οἱ μεν διὰ ρίμων

μετέχουσιν, οι δι' ασθένειαν απολείπονται. - Ἱ αὐτα

τουτον τον λόγον.

33. Ἀλλ' ἱε γε τοι σοφία, δα Σώκρατες, ἀναμφισβη τως ἀγαθόν ἐστον. Ποῖον γαρ αν τις πρἁγμα οὐ βέλτιον πράττοι σοφὸς Αν, n αμαθὴς , - Tἱ δαι; τον Δαίδολον, ἔφη, οὐκ ἀκήκοας, ὁτι ληφθεις ὐπὸ Mἱνω διὰ την σοφίαν, ἡναγκάζετο ἐκεῖνω δουλεύειν, καὶ τῆς τε πατρὶδος ἄμα καὶ τῆς ἐλευθερίας επερώθη , καὶ επιχειρῶν ἀποδιδράσκειν μετὰ τοῖ υὶου τόν τε παῖδα ἀπώλεσε καὶ αὐτὸς Ουκ ἡδυνήθη σωθῆναι, ἀλλ' ἀπενεχθεὶς εἰς τοὐς ωρθοίρους πάλιν ἐκεῖ ἐδούλευεH, - Λέγεται νὴ Δι', ἔφη, ταυτα. - Tὰ δ ὲ Παλαμώδους οὐκ ἀκώκρας πάθου;

τολον γὰρ δὴ πάντες ὐμνοῖσιν, Δς διὰ σοφίαν φθονηθεις

ὐπὸ του Uδυσσέως ἀπώλετο. - Λέγεται καὶ ταυτα, ἔν. Aλλους δὲ πόσους οι ει διὰ σοφίαν ἀναρπάστους πρὸς βασιλέα γεγονέναι, καὶ ἐκεῖ δουλεύειν; 54. - Κινδυνευει, ἔφη, δε Σώκρατες, ἀναμφιλογώτατον ἀγαθὸν δεναι τὸ ευδαιμονεῖν. - Εἴγε μὴ τις αυτὸ , ἔφη, ct Eυθυδημε, εξ ἀμφιλόγων ἀγαθῖν συντιθείη. - Tἱ δ' ἄψ, Ipn, των ευδαιμονικῖν ἀμφίλογον ειn ; - Οὐδεν, ἔφη, ει γε - προςθώσομεν αυτο κάλλος ρ ισχύν v πλουτον ου δόξαν ἡ καί τι αλλο τῶν τοιουτων. Ἀλλα νὴ Δὶ προςεισομεν, ἔν' πῶς γὰρ ἄν τις ανευ τούτων ευδαιμονοἱn;

274쪽

χαλεπα συμαίχει τοῖς ἀνθρώπMς' πολλοὶ μὸν γαρ δια τοκαλλος υπὸ τῶν επὶ τοῖς Δραίοις παρακεκινnκότων διαpθείρονται, πολλοὶ δἐ δια την ισχυν μείζοσιν ἔργοις ἐπιχειροῖντες οὐμιχροῖς κακοις περιπίπτουσι, πολλοὶ δε δια τον πλοῖτον διαθρυπιόμενοί τε καὶ ἐπιβουλευόμενοι ἀπόλλυνται, πολλοὶ δεδιὰ δόξαν καὶ πολιτικὴν δύναμιν μεγάλα κααὰ πεπόνθασιν. 56. - Ἀλλα μην, ε ρο, εἴγε μιχδε το εὐδαιμονε ιν επαιγωνόρθως λεγω, ὁμολογῶ μηδε ε τι προς τοὐς θεους εύχεσθαι χρη εἰδέναι. Ἀλλα ταυτα μῆν, εἴη ο Σωκράτης, ἴσως διὰ

αὐτων, ἐνίοις δε πανυ πολλὰ οὐχ ἱκανά έστι; - Καὶ νη Δι', - pn ὁ Εὐθυδημος, ὀρθῶς γάρ με ἀναμιμνώσκεις - οἰδα γὰρ

καὶ τυράννους τινὰς, ct δι' ενδειαν, Δςπερ οὶ ἀπορίτατοι, ἀναγκάζονται αδικεῖν. 59. Oύκουν, εpn ο Σωκράτης, εἴγε ταυτα ουτως ἔχει, τοὐς μεν τυράννους εις τον δημον θώσομεν, τοὐς δε ολ αλεχπnμένους, ελν οικονομικοι δεσιν, εἰς τοὐς πλουσίους. Καὶ ὁ

275쪽

Καὶ πάι υ ἀθύμως εχων ἀπῆλθε, καὶ καταφρονίσας ἐαυτου καὶ νομίσας τῖ οντι ἀνδράποδον διναι. 0. Πολλοὶ μῆν οἰ ν των κτω διατεθέντων ὐπο Σωκράτους οὐκετι αὐτω προόρεσαν, οις καὶ βλακωτέρους ἐνόμιζεν ο δε Εὐθύδημος ὐπέλαθεν οὐκ ἁν αλλως Δηρ ἀζιόλογος γενεσθαι,

διελέγετο, παρεγενόμNν.

276쪽

5. - Tο δ', ἐπεὶ τροφῆς δεόμεθα, ταυτην ημὶν ἐκ της γης ἀναδιδόναι, καὶ ώρας αρμοττουσας, Προς τοῖτο παρέχειν, αrημῖν ου μόνον ων δεόμεθα πολλὰ καὶ παντο α παρασκευαζουσιν,

277쪽

Δι'; εἴη, και ταλα πανταπασιν ἔοικεν ανθρῶπων ἔνεκα γιγνόμενα.

9. - Tὸ δ' αἴ, ἐπείδη καὶ τοὐτο φανερόν, ου οὐκ ἄν ὐπενέγκαιμεν ουτε τὸ καυα ρύτε τὸ ψὐχος, ει ἐξαπiνης γiγνοιτο, ούτω μεν κατὰ μικρὸν προόιέναι τὸν Ισλιον, οὐτω δή κατὰ μικρὸν ἀπιέναι, Δ;τε λανθάνειν ωας εἰς ἐκάτερατα ισχυροτατα καθισταμένους; Eγῶ μἐν, εφη ὁ Εὐθύδημος, ηδη τοὐτο σκοπῶ, εἰ ἄρα τι ἐστι τοὶς θεοῖς εργον Μ ἀνθρώπους θεραπεύειν' ἐκεῖνο μόνον εμποδίζει με , ἔτι καὶ τἄλλα

τούτων μετέχει.

καὶ ταὐτα ανθρώπων ἔνεκα γίγνεταί τε καὶ ἀνατρέφεται; τί γὰρ ἄλλο ζῶον αἰγῶν τε καὶ οἰῶν καὶ ἴππων καὶ βοὰν καὶ ἄναν καὶ τῶν αλλων ζώων τοσαῖτα ἀγαθὰ απολαύει,εσα ἡ ανθρωπος; 'Eμοὶ μεν γὰρ δοκεῖ πλε ἱω τῶν φυτῶν'. τρψονται γοὐν καὶ χρηματiζονται Ουδlv ῖττον ἀπο τούτων,1 άπ' ἐκείνω πολύ δἐ γένος ανθρώπων τρὶς μἐν έκ τηεγης φυομένοις εἰς τροpην οὐ χρῶνται, ἀπὸ βοσκηματων γάλακτι καὶ τυρῶ καὶ κρέασι τρεφὶμενοι -' πάντες δε τιθασσεύοντες καὶ δαμάζοντες τα χρἡσιμα τῶν ζώων εις τε πόλ9υιον καὶ εἱς ἄλλα πολλὰ συνεργοῖς χρῶνται. - Ομογνωμονῶ σοι καὶ τοὐτ', εpn ὁρῶ γὰρ αυτῶν καὶ τὰ πολύισχυρότερα ἡμῖν ούτως υποχείρια γιγνόμενα τοῖς ἀνθρώποις,

ῶςτε χρῆσθαι αὐτοῖς δ τι ἄν βούλωνται. 4 l. - Tο δ', ἐπε δὴ πολλὰ μὸν καλὰ καὶ Δpέλιιια, διαpέροντα δε άUώλων έστι, προςθεῖναι τοῖς άνθρώποις ὐσθἡσεις ἁρμοττούσας πρὸς ἔκαστα, δι' ῶν ἀπολαύομεν πάντωωτῶν αγαθῶν τὰ δε καὶ λογισμὸν ἡ ἐν ἐμpῖσαι, ψ περὶ Δωαἰσθανόμεθα λογιζὸμενοί τε καὶ μνημονεύοντες καταμανθάνομεν,

278쪽

25 s

ilan tκαστα συμpεροι, και πολλα μηχαν μεθα, δι' Αν τῶν τε ἀγαίων ἀπολαυομεν καὶ τα κακα ἀλεξόμεθα 12. το δε και ερμηνείαν δουναι, δι' ῖς πάντων ταν αγαθῶν μεταδiδομέν τε ἀλλ λοις διδάσκοντες καὶ κοινωνοῖμεν, καὶ νόμους τιθέμεθα, καὶ πολιτευόμεθα; - Παντάπασιν δείκασιν, Δ Σώκρατες, οἱ θεοὶ πολλην τῶν ανθρώπων επιμέλειαν ποιεῖσθαι. - Tο δε και, εὶ ἀδυνατουμεν τα συμφέροντα προνοεῖσθαι ὐπερ τῶν μελλόντων, ταύτη αυrοὐς nμῖν συνεργεῖν. διὰ μαντικnς τοὶς πυνθανομένοις φράζονrας τὰ ἀποβησὸμενα,

καὶ δῶ ἀσχοντας, ρ ἄν αριστα γίγνοιντο; - Σοὶ δ', εpn, Δ Σ κρατες, ἐοἱκασιν ετι pιλικώτερον ἡ τοῖς ἄλλοις χρησθαι,

εἰ γε μηδέ μερωτώμενοι υπό σου προσημαίνουσί σοι, ἁ τε χρη ποιεῖν καὶ α - .

οοι, τα ἔργα αυτῶν ὁρῶντι σέβεσθαι καὶ τιμ ν τοὐς θεο ς. 'Εννόει δέ, οτι καὶ αυτοὶ οἱ θεοὶ ούτως ὐποδεικνύοιοιν' οr τε γαρ ἄλλοι ουμῖν τἀγαθὰ διδὸντες, οὐδἐν τούτων εἰς τοὐμἴανός ἰόντες διδόασι, καὶ ὁ τὸν ἴλον κὀσμον συντάττων τε καὶ συνέχων,

εν φ πάντα τα καλὰ καὶ ἀγαθά ἐστι, καὶ ἀεὶ μεν χρωμένοις

άτριBη τε καὶ ὐγιὰ καὶ αγώρατον παρέχων, θῖττον δὲ νοἡματος ἀναμαρ τως ὐπηρετοὐντα, οὐτος τὰ μέγιστα μεν πράττων ορλται, τάδε δε οἰκονομῶν α ὁρατος ἡμῖν ἐστιν. 14. Ἐννόει δ', ἔτι καὶ ὁ πλει φανερὸς δολον ε ωαι ἡλιος ουκ επιτρέπει τοὶς ανθρώποις εαυτὸν ἀκριβῶς ὀρὸν, ἀλλ',εάν τις αυrὸν ἀναιδῶς ἐγχειρη θεὰοθαι, την ἴφιν ἀφαιρεῖται. Καὶ τοὐς ὐπηρέτας δε τῶν θεῶν εὐρίσεις πανεὶς ὀντας ηεραυνὸς τε γὰρ δει μεν αγωθεν ἀφίεται, δῖλον, καἰ ἔτι ρις αν ἐντίχη πάντων κρατεῖ, ορῖται δ' ούτ' ἐπιών ού τε κατασκώψας ἀτε ἀπιώπι καὶ ἄνεμοι αυτοὶ μεν οὐχ ὁρῶνται, ἁ δε ποιοῖσι φανερά -ῖν ἐστι, καὶ προςιόντων -τῖν αἰσθανόμεθα. Ἀλλαμην καh ανθρώπου γε ψυχὴ, ρ, εἴπερ τι καὶ ἄλλο των ανθρωπίνων, του θείου μετέχει, ἄτι μἐν βασιλεύει ἐν πήν,

279쪽

pανερὸν, οραται γε οὐδ' αυτὴ . ' Ἀ χρη κατανοολτα μη καταφρονειν των αοράτων, ἀλλ' ἐκ των γιγνομένων την δύναμιν αὐτων καταμανθάvοντα τιμ ν το δαιμόνιον.

17. Ἀλλα χρὴ της μἐν δυνάμεως μηδἐν ὐpἱεσθαι ' πανγαρ τις τοῖτο ποι', φανερὸς δίλπου ἐστι τοτε οὐ τιμῶν θεούς. χρη οἴν μηδὲν έλλελοντα κατα δύναμιν τιμιν τούς θεοῖς θαρρεῖν τε καὶ ἐλπἱζειν τὰ μέγιστα ἀγαθα οὐ γαρ παρ' ἄλλων γ' αν τις με ἱζω ἐλπἱζων σωΠονοὶ, ἡ παρὰ τὼν ταμέγιστα Δpελεὶν δυναμένων, οὐδ' Αν ἄλλως μὰλλον, π ει

τούτοις αρέσκοι ' αρεσκοι δε πῶς ἄν μὰλλον, ω εἰ δες μαλιστα πείθοιτο αὐτοῖς; l8. Tοιαῖτα μεν δη λέγων τε καὶ αυτὸς ποιῶν ευσεβεστέρους τε και σωφρονεστέρους τοὐς συνὀντας παρεσκεύHζεν.

280쪽

α Οι νόμοι προς αττοιεν πειθόμενος καὶ κατὰ πόλιν καὶ Αταὶς στρατείαις ρύτως, ῶ ε διάδηλος εEαι παρα τοῖος αλλους

ουαι ἄλλον οὐδενα ανθρωπον ὐπομειναι 'o. καὶ οτε οἱ τριακοντα προςέταττον αύτω παρὰ τοὐς νὸμους τι, οὐκ ἐπείθετο. Tοῖς τε γαρ νεοις ἀπαγορευόντων αὐτων - διαλέγεσθαι, καὶ προ αξαντων εκείνω τε καὶ ἄλλοις τισι των πολιτῶν αγαγεῖν τινα ἐπι θανάτω, μόνος οὐκ ἐπείσει, δια τὸ παρα τοὐς νόμους αὐτω προ αττεσθαι.

4. Καὶ οτε την ὐπο Μελίτου γραpnν εφευγε, των ἄλλα εἱωθότων ἐν τοις δικαστηρίοις προς χαριν τε τοις δικασταῖς διαλέγεσθαι καὶ κολακεύειν καὶ δεῖσθαι παρα τοὐς νόμους, καὶ διὰ τα τοιαῖνα πολλῶν πολλακις ὐπὸ των δικαστ πιεμένων , εκεtνος οὐδεν ἡθελο)σε των ειωθότων ἐν τ* δι συρἱω παρὰ τοὐς νόμους ποιησαν, ἄλλα ρMἱως ων αpεθεὶς Θοτων δικαστῶν, εὶ καὶ μετρὸς τι τούτων ἐπρωσε, προεἱ νομαλλον τοῖς νόμοις ἔμμενων αποθανεῖν, π παρανομῶν ζῆν.5. Καὶ ἔλεγε δἰ ούτως καὶ προς ἄλλους μῆν πολλακις, οἰδα ποτε αὐτὸν καὶ πρὸς Ἱππίαν τον Ἐλειον περι τοὐγικαίου τοιαδε δtαλεχθέντα ' διὰ χρόνου γαρ αφικόμενος ἡ Ἱππίας Ἀθήναζε, παρεγένετο τN Σωκρατει λεγοντι προς τινας, δες θαυμαστὸν εἰ ἡ, τὀ, ει μέν τις βούλοιτο, σκυτέα