Historia Graeca

131쪽

III. V.

στήσαντες μῆς εἰς λιγαρχίαν καὶ ις εχθραν τῶ δημω φ-ικύμενοι πολλη δυνάμει δε υμῖν συμμαχοι παρεδοσαν μῆς

τω πλήθει. Gστε το μεν - ἐκείνοις εἶναι ἀπολώλατε, ὁ δὲ i δημος ουτοσὶ ὁμὰς σωσε καὶ μην τὶ μέν, Ἀνδρες θη- ναῖοι, βουλοισθ' αν την ρχὴν ην πρύτερον ἐκέκτησθε ἀναλαβεῖν πάντες ἐπιστάμεθα τουτο δε πῖ μὰλλον ικος γενέσθαιγὶ εἰ αυτοὶ τοις π ἐκείνων ἀδικουμένοις βοηθοῖτε; τι δε πολλον ἄρχουσι, μὴ φοβηθητε, ἀλλα πολυ μῆλλον δια τουτοθαρρεῖτε, ἐνθυμουμενοι τι καὶ μεῖς τε πλείστων ρχετε, τύτε πλείστους ἐχθρους ἐκέκτησθε ἀλλ' εως μεν ου εἶχον ὁποι ἀποσταῖεν ἔκρυπτον τὴν προς μὰς ἔχθραν ἐπεὶ δε γε δακεδαιμονιο προέστησαν, τοτε ἐφηναν οια περὶ μον θί- 1 γνωσκον καὶ νυν γε, α φανεροὶ γενώμεθα μεῖς τε καὶ υμεῖς συνασπιδουντες ναντία τοι Λακεδαιμονίοις, ευ στε, ἀναφανήσονται πολλοι ι μισουντες αυτούς. δες δε ληθῆ λέγομεν, ἐὰν ἀναλογίσησθε, αυτίκα γνώσεσθε τις γαρ δηκαταλείπεται αυτοῖς ευμενῆς; ου Ἀργεῖοι με αεί ποτε δυσ- 12 μενεῖς αυτοῖς πάρχουσιν; λεῖοί γε μην νυν ἐστερημενοι καὶ χώρας πολλης καὶ πολεων ἐχθροὶ αυτοῖς προσγεγενηνται. Κορινθίους δε καὶ ρκάδας καὶ Ἀχαιους τί φῖμεν, οῖ ἐν με τω προς μῶς πολεμω μάλα λιπαρουμενο υπ' ἐκείνων πάντων καὶ πίνων καὶ κινδυνων καὶ τον δαπανημάτων μετεῖχον, ἐπεὶ δ' ἔπραξαν δ ἐβουλοντο οι Λακεδαιμένιοι

ποίας ἀρχῆς η τιμῆς η ποίων χρημάτων μεταδεδώκασιν

αυτοῖς; αλλὰ τους μεν Πωτας ἁρμοστὰς ἀξιουσι καθιστάναι,τον δε συμμάχων ἐλευθέρων οντων, πεὶ ηυτυχησαν, δεσπύται 13 ἀναπεφήνασιν. αλλὰ μην καὶ ους μῖν ἀπεστησαν φανεὐοίεισιν ἐξηπατηκύτες ἀντὶ γὰρ ἐλευθερίας διπλῆν αυτοῖς δουλείαν παρεσχήκασιν υπό τε γὰρ τον ἁρμοστον τυραννουνται καὶ π δεκα ἀνδρῖν, ους Λυσανδρος κατέστησεν ἐν κάστη

132쪽

πύλει ὁ γε μὴν της σίας βασιλεὐ και τὰ μέγισι αὐτοῖς

συμβαλώμενος ει το μον κρατῆσαι νυν τί διάφορον πάσχει ει μεθ' υμῖν κατεπολέμησεν αυτους; πο ουν υ εἰκώς, 4εὰν μεῖς, προστῆτε των ουτω φανερος αδικουμενων, νυνυμα πολυ ηδ μεγίστους των πώποτε γενέσθαι; τε με γαρηρχετε, των κατὰ θάλατταν μονον δήπου γεῖσθε νυν δεπάντων και μῖν καὶ Πελοποννησίων καὶ ὐπρύσθεν ρχετε καὶ αυτου βασιλέως του μεγίστην δυναμιν χοντος γεμύνες αν γένοισθε καίτοι μεν πολλου δεξιοι καὶ ἐκείνοις σύμμαχοι, ως μεῖς ἐπίστασθε νυν δε γε εικος τω παντὶ ἐρρωμενεστέρως υμῖν συμμαχεῖν μῆς η τύτε Λακεθαιμονίοις Ουο γαρ περ νησιωτον η Συρακοσίων οὐθ' υπερ αλλοτριων, σπερ τύτε, ἀλλ' περ μον αυτῖν θικουμένων βοηθήσομεν. καὶ τουτο Ibμεντοι χρὴ ε εἰδέναι, ὁτι η Λακεoαιμονίων πλεονεξία πολυευκαταλυτωτέρα ἐστὶ της μετέρας γενομενης αρχῆς. με ς

με γαρ εχοντες ναυτικον ου εχύντων ρχετε, υτοι δε ολίγοι ντες πολλαπλασίων ὁντων καὶ οὐθεν χεῖρον πλισμένων πλεονεκτουσι ταυτ ουν λέγομεν μεῖς ευ γε μεντοι ἐπίστασθε ανδρες Ἀθηναῖοι, τι νομίζομεν ἐπὶ πολυ μείζω αγαθὰ παρακαλεῖν μας η μετέρα πολε η Π μετέρα. V μεν αυτ εἰπων παύσατο τῖν δ' Ἀθηναίων πάμ- 16 πολλοι μεν συνηγύρευον, πάντες ν ἐψqφίσαντο βοηθεῖν

αυτοῖς Θρασυβουλος δε ἀποκρινάμενος τι ψήφισμα και τουτο ἐνεδείκνυτο ὁτι ἀτειχίστου του Ιειραιος ὁντος μως παρακινδυνευσοιεν χάριτα αυτοῖς ἀποδουναι μείζονα η λαβον.

υμεῖς μεν γάρ, φη, ου συνεστρατευσατε φ' μῆς, μεῖς

133쪽

ii, I. v. . . at δε λεγε υμον μαχουμεθα ἐκείνοις, αν ίωσιν ἐφ' υμῆς οἰμεν η Θηβαῖοι πελθύντες παρεσκευάζοντο ς ἀμυνουμενοι, οἱ δ' Ἀθηναῖοι δε βοηθησοντες. καὶ μὴν οἱ Λακεδαιμόνιοι Ουκέτι ἔμελλον, αλλὰ Ιαυσανίας μὲν ὁ βασιλευς ἐπορευετο εἰς τὴν Βοιωτίαν τύ τε οἴκοθεν ἔχων στράτευμα καὶ το ἐκ Πελοποννήσου, πλὴν Κορίνθιοι υκ κολουθουν αυτοῖς. ὁ δε Λυσανδρος, ἄγων το π Φωκέων καὶ ρχομενο καὶ των κα ἐκεῖνα χωρίων στράτευμα, ἔφθη τον Παυσανίαν ἐν τω18 Aλιάρτω γενώμενος ηκων δε υκετι συχίαν εχων νέμενετ απ Λακεδαίμονος στράτευμα, αλλὰ συν οἷς εἶχεν ηει προς

τὼ τεῖχος των λιαρτίων. καὶ τ μὲν προτον ἔπειθεν αυτους ἀφίστασθαι καὶ αυτονύμους γίγνεσθαι ἐπεὶ δε των Θηβαίων τινες ἔντες ἐν τω τείχει διεκώλυον, προσέβαλε προς- τεῖχος.l ἀκουσαντες δε ταυτα οἱ Θηβαῖοι, δρύμω ἐβοήθουν οι τε ὁπλῖται καὶ λιππεῖς. πύτερα μεν ουν, εἴτε λαθόντες τον Λυσανδρον ἐπέπεσον αυτ εἴτε καὶ αἰσθύμενος προσιόντας

δε κρατήσων πέμενεν, ἄδηλον τουτο ν ουν σαφές, ὁτι παρὰ το τεῖχος η μάχη ἐγένετο καὶ τροπαῖον ἔστηκε προς τὰς πυλα των Ἀλιαρτίων ἐπεὶ δε αποθανόντος Λυσάνδρου

ἔφευγον οἱ ἄλλοι προς τι ὁρος, ἐδίωκον ἐρρωμένως οἱ 20 ηβαῖοι. ς ε ἄνω δη ησαν διώκοντες καὶ δυσχωρία τε

καὶ στενοπορία πελάμβανεν αυτους, ποστρέψαντες οἱ ὁπλῖταιῆκύντιζόν τε καὶ ἔβαλλον δε δε ἔπεσον αυτῖν δύο η τρεις οἱ πρῖτο καὶ επὶ τους λοιπους ἐπεκυλίνδουν πέτρους εἰς τὼ κάταντες καὶ πολλη προθυμία ἐνέκειντο, ἐτρέφθησαν οἱ

ροηβαῖοι απ του κατάντους καὶ ἀποθνισκουσιν αυτον πλείους

21 η διακύσιοι ταύτη μεν ουν τε ημέρα οἱ Θηβαῖοι θυμουν, νομίζοντες - ἐλάττω κακὰ πεπονθέναι η πεποιηκέναι τηδ' στεραία, ἐπεὶ σθοντο ἀπεληλυθύτας ἐν νυκτὶ τους τε

134쪽

Φωκέας καὶ τους αλλους παντας οἴκαδε κάστους, ἐκ τούτου

μεῖζον δὴ ἐφρύνουν ἐπὶ τ γεγενημένω ἐπεὶ δ' υ ὁ Παυσανίας ἀνεφαίνετο χων το ἐκ Λακεδαίμονος στράτευμα, πάλινα ἐν μεγάλω κινδύνω γουντο εἶναι, καὶ πολλὴν ἔφασαν σιωπήν τε καὶ ταπεινύτητα ἐν τω στρατεύματι εἶναι--ον. δες δε τη στεραία οῖ τε Ἀθηναῖοι ἐλθύντες συμπαρετάξαντ 22 τε Παυσανίας ου προσῆγεν οὐδὲ ἐμάχετο εκ τούτου τομεν Θηβαίων πολ μεῖζον φρονημα γίγνετο ὁ δε Παυσανίας συγκαλέσας πολεμάρχους καὶ πεντηκοντηρας ἐβουλεύετο πότερον

μάχην συνάπτοι η πύσπονδον τύν τε Λυσανδρον ἀναιροῖτο καὶ τους με αυτου πεσόντας λογιζόμενος δ' ὁ Παυσανίας 23 καὶ οἱ ἄλλοι οἱ ἐν τελει Λακεδαιμονίων ως Λύσανδρος τετελευτηκώς εἴη καὶ το με αὐτου στράτευμα ττημένον ἀποκεχωρήκοι, καὶ Κορίνθιοι με παντάπασιν υκ κολούθουν αὐτοῖς, οἱ δε παρόντες υ προθυμως στρατευοιντο ἐλογίζοντο δε καὶ το ἱππικον το μεν ἀντίπαλον πολύ, το δε αυτονολίγον εἴη το δε μέγιστον, ὁτι οἱ νεκροὶ υπωτω τείχει ἔκειντο, ωστε υδε κρείττοσιν υσι δι τους π των πύργων ράδιον εἴη ἀνελέσθαι διαχυν πάντα ταsτα ἔδοξεν αυτοις τοὐς νεκρους υποσπόνδους αναιρεῖσθαι οἱ μεντοι Θηβαῖοι εἶπαν τι υκ 24αν ποδοῖεν του νεκρούς, εἰ μὴ ἐφ' τε ἀπιέναι ἐκ της χώρας. οἱ δε ασμενοί τε ταυτα κουσαν και ἀνελύμενοι τους νεκρους ἀπησαν ἐκ της Βοιωτίας τούτων δε πραχθέντων οἱ

μεν Λακεδαιμύνιοι θυμως ἀπθσαν, οἱ δε Θηβαῖοι μάλα υβριστικος, εἰ καὶ μικρόν τις των χωρίων του ἐπιβαίη, παίοντες ἐδίωκον εἰς τὰς ὁδούς αυτ με δὴ υτως ῆ στρατιὰ

των Λακεδαιμονίων διελύθη ὁ μεντοι Παυσανίας ἐπεὶ φ 25ίκετο οἴκαδε, ἐκρίνετο περὶ θανάτου κατηγορουμένου δ'

135쪽

αὐτου και τι στερήσειεν εἰς Ἀλίαρτον του Λυσάνδρου, συνθέμενος εἰς τὴν αυτην μέραν παρέσεσθαι, καὶ τι πο- σπίνδους αλλ' ο μάχη πειρῆτο τους νεκρους ἀναιρεῖσθαι, καὶ τι τον δημον των Ἀθηναίων λαβον ἐν Πειραιειἀνηκε, καὶ προς τοέτοις ου παρόντος ἐν τη δωνὶ θάνατος αυτου κατεγνώσθη καὶ φυγεν εἰς Τεγέαν καὶ ἐτελεύτησε μέντοι ἐκει νύσω. κατὰ μεν ουν τὴν Ἐλλάδα ταμ πράχθη.

i. 1 υ δὲ Ἀγησίλαος ἐπεὶ ἀφίκετο ἄμα μετοπώρω εἰς τηντο Φαρναβάζου Φρυγίαν, την με χώραν ἔκαε καὶ ἐπόρθει, πύλεις δε τὰς με βία, τὰς δ' ἐκούσας προσελάμβανε λέγοντος

δε του Σπιθριδάτου εἰ ελθοι προς την Παφλαγονίαν συναυτω, τον των Παφλαγύνων βασιλέα καὶ ις λύγους ξοι καὶ σύμμαχον ποιήσοι, προθύμως ἐπορεύετο, πάλαι τούτου ἐπι- θυμων του ἀφιστάναι τι ἔθνος ἀπ βασιλέως. Ἐπει δε ἀφίκετο εις την Παφλαγονίαν, λθεν ειυς καὶ συμμαχίαν ἐποιήσατο καὶ γαρ καλούμενος π βασιλέως υκ ἀνεβεβήκει πείσαντος δε του Σπιθριδάτου κατέλιπε τω

Αγησιλάω πιτυς χιλίους μεν ἱππέας, δισχιλίους δε πελταστάς. χάριν δε τούτων εἰδος γησίλαος τω Σπιθριδάτη Εἰπέ μοι, ἐφη, Δ Σπιθριδάτα, υκ ὰν δοίης υτυ τὴν θυγατέρα Πολύγε, ἔφη, μῆλλον η ἐκεινος α λάβοι φυγάδος ανδρος βασι -

λεύων πολλης καὶ χώρας καὶ δυνάμεως τύτε μεν ουν ταυτα

μύνον ἐρρήθη περ του γάμου. ἐπεὶ δε υτυς ἔμελλεν ἀπιέναι, ῆλθε προ τον Ἀγησίλαον ἀσπασύμενος. ρξατο δὲ λύγου

ὁ Ἀγησίλαος παρόντων ων τριάκοντα, μεταστησάμενος τον, Σπιθριδάτην Λαον μοι, ἔφη, νυτυ ποίου τινος γένους ἐστὶν ὁ Σπιθριδάτης; iπεν τι Ιερσῖν οὐδενbς ἐνδε-

136쪽

IV. .

έστερος. πον δε υἱόν, ἐνη, ἐύρακας -ου δε καλύς ἐστι; T δ' υ μελλω καὶ γὰρ σπέρας συνεδείπνουν αυτά. Oύτου με φασι την θυγατέρα - καλλίονα ε iναι BC,

εφη λυτυς, καλὴ γάρ ἐστι. Ἀαι γ μεν, ἔφη, πεὶ φίλος

ημῖν γεγένησαι, συμβουλεύοις αν σοι τὴν παῖδα γεσθαι γυναῖκα, καλλίστην μεν ουσαν, ου τί ἀνδρὶ διον πατρος δ' υγενεστάτου, δύναμιν δ' χοντος τοσαύτην ος π Φαρναβάζου ἀδικηθεὶς οὐτω τιμωρεῖται αυτον στε φυγάδα πάσης της χώρας, Δ ὁρας, πεποίηκεν. 4 ισθι μέντοι, φη, τι

ῶσπερ ἐκεῖνον ἐχθρον ὁντα δύναται τιμωρεῖσθαι, υτ καὶ φίλον ἄνδρα ευεργετεῖν ν δύναιτο νύμιζε δε τούτων πραχθέ-ων μῆκεινον ν σοι μύνον κηδεστὴν εἶναι, ἀλλα και ἐμε και τους αλλους Λακεδαιμονίους, μῖν δ' ηγουμενων της

Ἐλλάδος και θ ἄλλην Ἐλλάδα καὶ μὴν μεγαλειοτέρως γε

σου, εἰ ταυτα πράττοις, τίς ἄν ποτε γήμειε ποίαν γὰρ νύμφην πώποτε τοσουτοι ἱππεῖς καὶ πελτασταὶ και ὁπλιται προύπεμψαν σοι τὴν σην γυναῖκα εις τον ον οἶκον προπεμψειαν

ἄν καὶ λυτυς ἐπήρετο Aoκουντα Ο φη, Δ Ἀγησίλαε, 0 ταυτα καὶ Σπιθριδάτ λέγεις μὰ τους θεούς, φη ὁ γησίλαος, ἐκεῖνος μεν ἐμέ γε οὐκ ἐκέλευσε ταυτα λέγειν ἐγὼ

μέντοι, καίπερ περχαίρων, ταν ἐχθρον τιμωρῖμαι, πολυμῆλλον μοι δοκο δεσθαι, ταν τι τοῖς φίλοις ἀγαθb εξευρίσκω. ουν, φη, ου πυνθάνη εἰ και ἐκείνω βουλομένω ταi ' ἐστί; καὶ ὁ Ἀγησίλαος IH εφη, μεις, Ἀριππίδα, καὶ διδάσκετε αυτον βουληθῆναι περ μεῖς οἱ μεν η ληστάντες δίδασκον επε δε διέτριβον Βούλει, φη δε υτυ, καὶ μεῖς δευρ καλέσωμεν αυτύν Πολύ γ' ὰ οιμαι μὰλλον

137쪽

lv. I.

τουτου δὴ ἐκάλει ὁ γησίλαος τον Σπιθριδάτην τε καὶ τους i αλλους προσιέντων δ' εὐθυς εἶπεν ὁ Φιππίδας μεν ἄλλα, β Ἀγησίλαε, τὰ ηθεντα τί αν τις μακρολογοίη τελος δε λέγει Σπιθριδάτης πῆ ποιεῖν ν δεω ο τι σοὶ δοκοίη.i4Ἐμοὶ μεν τοίνυν, ἔφη, δοκεῖ, ὁ Ἀγησίλαος σε μεν, ω Σπιθριδάτα, τύχη ἀγαθῆ διδύναι 'υτυ την θυγατέρα σε δε λαμβάνειν τὴν μεντοι παῖδα προ ηρος οὐκ αν δυναίμεθα

πεζὴ ἀγαγεῖν. υλλα ναὶ μὰ ι', ἔφη ὁ πιτυς, κατὰ θάλατ-

1 ταν δ αν πέμποιτο, εἰ σὐ βουλοιο ἐκ τουτου δεξιὰς δύντες καὶ λαβύντες ἐπὶ τούτοις ἀπέπεμπον του 'υτυν. ευθυς ὁ γησίλαος, πεὶ γνω αυτον σπευδοντα, τριήρη πληρώσας καὶ Καλλίαν Λακεδαιμένιον κελεύσας ἀπαγαγεῖν την παῖδα, αυτος ἐπὶ Λασκυλείου ἀπεπορευετο, ενθα

καὶ τὰ βασίλεια ν Φαρναβάζω, καὶ κομαι περ αυτὰ πολλαὶ καὶ μεγάλαι καὶ ἄφθονα χουσαι τὰ ἐπιτήδεια, καὶ θηρα Hμεν καὶ ἐν περιειργμένοις παραδείσοις. αἱ δε καὶ ἀνα-

16 πεπταμενοι τύποις πάγκαλαι παρερρει δὲ καὶ ποταμος παντοδαπον ἰχθυων πλήρης ην δε καὶ τὰ πτηνὰ ἄφθονα τοις ὀρνιθεῖσαι δυναμενοις ἐνταυθα μεν δὴ διεχείμαζε, καὶ αυτόθεν καὶ συ προνομαῖς τὰ ἔπιτήδεια τη στρατια λαμβά- 17 νων καταφρονητικος δε ποτε καὶ φυλάκτως διὰ το μηδενπρύτερον σφάλθαι λαμβανέντων των στρατιωτ ὰὐεπιτήδεια, επετυχεν αυτοῖς ὁ Φαρνάβαζος κατὰ τ πεδίον ἐσπαρμένοις, αρματα μεν ἔχων δυο δρεπανηφορα, Ἀππεας δε Δ τετρα- 25 κοσίους διὰ γὰρ, φοβεώθα μη εἴ που κατασταίη, κυκλωθεὶς πολιορκοῖτο, αλλοτε ἄλλη της χώρας ἐπηει, σπερ οἱ

138쪽

νομάδες, καὶ μάλα ἀφανίζων τὰς στρατοπεδεύσεις. - δ' sἘλληνες Δ ειδον αυτον προσελαύνοντα, συνέδραμον δε εἰς επτακοσίους ὁ δ' - ἐμέλλησεν, ἀλλα προστησάμενος τὰ αρματα, αυτος δε συν τοῖς ἱππευσιν οπισθεν γενύμενος, ελαύνειν εἰς υτους ἐκέλευσεν - δε τὰ αρματα ἐμβαλύντα is διεσκέδασε το θρύον, ταχυ οἱ ἱππεῖς κατέβαλον ς εἰς κα- τον ἀνθρώπους, οἱ δ' Ἀλλοι κατεφυγον προς Ἀγησίλαον ἐγγυς γὰρ ἔτυχε συν τοῖς ὁπλίταις ν. ἐκ δε τούτου τρίτ1 20 τετάρτη μέρα αἰσθάνεται ὁ Σπιθριδάτης τον Φαρνάβαζονεν αυη κῶμ μεγάλη στρατοπεδευέμενον απεχοντα στάδιαδες ἐξήκοντα καὶ κατόν, καὶ εὐυς λεγε προ τον Πριππίδαν καὶ ὁ Βριππίδας ἐπιθυμον λαμπρόν τι ἐργάσασθαι, 21 αἰτεῖ τον Ἀγησίλαον ὁπλίτας τε ει δισχιλίους καὶ πελταστὰς αλλους τοσούτους και ἱππέας τούς τε Σπιθριδάτου και τους Παφλαγόνας καὶ των Ἐλλήνων πύσους πείσειεν ἐπε δε 22υπέσχετο αυτω, μυετο και αμα δείλχὶ καλλιερησάμενος κατέλυσε τὴν θυσίαν. ἐκ δε τούτου δειπνήσαντας παρήγγειλε παρεῖναι ρύσθεν του στρατοπέδου σκύτους δε γενομένου οὐδ' ι μίσεις καστω εξῆλθον. ὁπως δε μή, εἰ ἀποτρέ- 23ποιτο, καταγελωεν αυτου λαλλοι τριάκοντα, ἐπορεύετο συν

ι εἶχε δυνάμει αμα δὲ τη μέρα πιπεσων τῖ Φαρναβάζου 24

στρατοπεδεία, Ἀης μεν προφυλακῆς αὐτου Μυσον οντων πολλοὶ ἐπεσον, αὐτοὶ δε διαφευγουσι τ δε στρατύπεδον ἁλίσκεται, και πολλὰ μεν ἐκπώματα και αλλα δὴ οι Φαρναβάζου κτήματα, προ δε τούτοις σκεύη πολλὰ καὶ πογγια σκευοφόρα. ἐπεὶ δὲ τὰ ληφθέντα χρήματα ἀπήγαγον ο τ 26 Παφλαγύνες καὶ ὁ Σπιθριδάτης, ποστήσας Ιριππίδας ταξιάρ

139쪽

108 IV. I.

τους Ιαφλαγύνας, να δὴ πολλὰ ἀπαγάγοι τὰ αἰχμάλωτα τοῖς

27 λαφυροπώλαις ἐκεῖνοι μεντοι ταυτα παθύντες - νεγκαν,

ἀλλ' ο ἀδικηθέντες και ἀτιμασθέντες νυκτος συσκευασάμενοιωχοντο ἀπιώντες εἰς Σάρδεις προς Αριαῖον, πιστευσαντες υτι 2 Ἀριαῖος ἀποστὰς βασιλεως ἐπολέμησεν αυτω Ἀγησιλάω μεν δὴ της ἀπολείψεως του Σπιθριδάτου καὶ του Μεγαβάτου καὶ των Παφλαγόνων ουδεν ἐγένετο βαρυτερονεν τῆ στρατεία.

2 'H δε τις πολλοφάνης Κυζικηνύς, ο καὶ Φαρναβάζω

ετυγχανεν ἐκ παλαιου ξένος ων καὶ γησιλάω κατ ἐκεινοντο χρονον ξενώθη ουτος ουν εἶπε προ τον Ἀγησίλαονως χιτο συναγαγεῖν αυτ ὰν ει λύγους περὶ φιλίας Φαρνά- 30 βαζον ος ' κουσεν αυτου, σπονδὰς λαβων καὶ δεξιὰν παρην ἄγων τον Φαρνάβαζον εις συγκείμενον χωρίον, ἐνθαδη Ἀγησίλαος καὶ οἱ περὶ αυτον τριάκοντα χαμαὶ ἐν πύα τινὶ κατακείμενοι ἀνέμενον ὁ ε Φαρνάβαζος κεν χων στολὴν πολλου χρυσου ἀξίαν. ποτιθέντων δε αὐτῶ των θεραπύντων ραπτά, φ ων καθίζουσιν οι Πέρσαι μαλακος, 'χυνθη ἐντρυφησαι, ορον του Ἀγησιλάου την φαυλύτητα κατεκλίθη 31 ου και αυτος σπερ εἶχε χαμαί. καὶ προτα μεν ἀλληλους χαίρειν προσεῖπαν, ἐπειτα τὴν δεξιὰν προτείναντος του Φαρναβάζου ἀντιπρουτεινε καὶ ὁ Ἀγqσίλαος μετὰ δε τουτο ρξατο3 λύγου ὁ Φαρνάβαζος καὶ γὰρ ν πρεσβυτερος ΤΩ γησίλαε καὶ πάντες οἱ παρύντες Λακεδαιμύνιοι, ἐγω μιν, τε τοις Ἀθηναίοις πολεμεῖτε, φίλος καὶ σύμμαχος γενύμην, καὶ το

140쪽

IV. 1.

μὲν ναυτικον το μέτερον χρήματα παρεχων ἰσχυρον ἐποίουν, ἐν δε- γη χαις ἀπ του Ἀπου μαχύμενος μεθ' υμ εις

τὴν θάλατταν κατεδίωκον του πολεμίους καὶ διπλουν σπερ Τισσαφέρνους ουδεν πώποτέ μου ουτε ποιήσαντος οsτ' εἰπύν- τος προ υμα ἔχοι αν κατηγορησαι τοιουτος δε γενόμενος 33- ουτω διάκειμαι φ' μῖν Δ ουδε δεῖπνον εχω ἐν τηψαυτο χώρα, εἰ μή τι ν αν μεῖς λίπητε συλλέξομαι, ῶσπερ τὰ θηρία. δ δε μοι ὁ πατὴρ καὶ ἰκήματα καλὰ καὶ παραδείσους καὶ δένδρων καὶ θηρίων μεστους κατέλιπεν, ἐφ' οις ηυφραινύμην, ταυτα πάντα ορο τὰ μὲν κατακεκομμένα τὰ δε κατακεκαυμένα. εἰ - ἐγω μὴ γιγνώσκω μήτε τὰ σια

μήτε τὰ δίκαια, μεις δὴ διδάξατε με πως ταμ ἐστὶν

ανδρων ἐπισταμένων χάριτας ἀποδιδύναι ὁ μεν ταο ειπεν. εο δὲ τριάκοντα πάντες με ἐπησχυνθησαν αὐτὼ καὶ ἐσιώπησαν ο δε 'Aγησίλαος χρόνω ποτε ειπεν Ἀλλ' οἶμαι σε, Δ Φαρνάβαζε, εἰδέναι τι καὶ ἐν ταῖς Ἐλληνικαῖς πύλεσι ξένοι ἀλλήλοις γίγνονται ἄνθρωποι. ουτοι δέ, ταν αι πύλεις πολέμιαι γένωνται, συν ταῖς πατρίσι καὶ τοῖς ἐξενωμένοις

πολεμουσι καί, αν ουτω τυχωσιν, ἔστιν τε καὶ ἀπέκτειναν

ἀλλήλους. καὶ μεῖς ουν νον βασιλεῖ τω μετέρω πολεμοοντες πάντα ναγκάσμεθα τὰ ἐκείνου πολέμια νομίζειν σοί γε μέντοι φίλοι γενέσθαι περ παντος α ποιησαίμεθα. καὶ εἰ μὲν 35 ἀλλάξασθαί σε ἔδει ἀντι δεσπύτου βασιλέως μὰ δεσπύτας,ου - ἔγωγέ σοι συνεβουλευον νον δε ἔξεστί σοι μεθ' ημον γενομένω μηδένα προσκυνο τα μηδε δεσπύτην ἔχοντα

ζῆν καρπουμενον τὰ σαυτοs. καίτοι ἐλευθερον εἶναι ἐγω μενοι μαι ἀντάξιον ιναι τον πάντων χρημάτων. ODδε μέντοι 36τοειώ σε κελευομεν, πένητα μέν, ἐλευθερον δ' εἶναι, ἀλλ'