장음표시 사용
161쪽
βασει του τόνου φοι τού ς γουν πυ ρός. Sed h. l. unice probari debet interpretatio issa, ut pro zόυον seu exitio dicatur. , V. I 88. Φέρων M. R. Dioscorides : κώνειον ποθὲν ἐπιφέρει σκοτώματα καὶ οἰχλυν, ἄσΤε μηδ' - όλιγον βλέπειν. λωγμόν τε καὶ διανοίας παραφοραν, καὶ ψύξιν ακρων. ἐπὶ τέ
τηρίαν πνευ τος. ubi Paulus habet πνιγμῶόν καὶ ρύασιν λαμβανοντες. Sed AHὲ τὸν ηλιον βλεπειν legondum est ex Actuario, etsi etiam Aetius habet μηδ' ἱλίγον βλέπειν , qid praete ea ακρων omisit ; contra is adest: ἐπακολουθεῖ δε κω πνιγμος, νωθρότης τε καὶ πελιόταρο. ἐπὶ τέλει δὲ πνίγοντα - λαμβα- , νοντες κατα την αναπνοην πνεύματος. Actuarius legit: πνιγμου σατιν λαμβανοντος Vel simili modo. Uertit enim interpres eius: praefocationis tensione corripiuntur artemaraim spiritu intercepto. Scribonius e. 47. potam caligo, mentisque alienatio, et artuum gelatio insequitur, ultinioque praefocantur, nihilque sentiunt. V. I 89. Scholia: σφαλλόμενοι δὲ τοῖς σκελεσι ταῖς χερσὶ βαδιζουσι, ο DΤι πίέοντες
i v. 19 'Υπονείαro Paris Scholia: ητοι τα ἐσωτέραν καὶ ωανωτέρω του σύόματορ. Euleentus: υπολαμβανει τοιγαροῖν αὐταν ἐπὶ τούτοις πνιγμὸς, και σῖενουμένης της φαρυγγος --φρα τῖεσθαι, δοκεῖ. Videtur igitiar Euteonius lectionem Pancnon viligatum ύτο νείατα expressisse, quana ipse etiam praefero. v. 19 I. Σφpaσσιτα Paris Dictum est pro Oφρασσει.
162쪽
της 'r,iει, καὶ καθάπαξ προς τον Θανατον οραν ό τοι οἶτορ δοκεῖ. In quibtis non apparet, quam temonem expresse. rit Euteonitis. Sanguinem refrigeratum 'delisari a cicuta docent messici graeci, qlloruin Pars τοὐ κατα την αρτηριαν πνευματος ήασι nominat, ex antimia scilicet opinione, quaa
.sanguinem venis, alteriis spiritiam inesse stat tiebat. Nieander venas quamvis fortiis tuas frigore contrahi ait, itaqtie frigoresan ineui densari voltiit significare. Altera Scholioriani interpretatio de pulsatione arteriarum forti est plane inepta.ΓΙαυρον α λυξει Medie. In Scholiis memoratur vacietis haee, sed ibi Collex lia r. hebet bis αλύζει. Paris . et Mo 'quensis ατυζει. At ille ita Sehesia ατίβι L. r. ατυβὶ) αὐτὸ
163쪽
λέων όλοον δια κωμα κεδασσν. Plato in Gorgia: οταν ουν ἐχ υε καταβολὴ, αυτη της ασθενείαο. Hesychitis: καταβολη - πτου πυρετου περίοδος καὶ ὁρμη - καὶ ἱερα νόσος. Uocabulum est Hippocraticum. Undi. GaIenias in Glossario κατηβω- λίσι οxplicat περιοδικαῖς αρχαῖς παροευσμων. Photius: κατη- 'βολη περιοδικη νόσος. V. I9S. Η αναμισγέος M. R. Euleentus: δόεως μένταν βοηθεῖν σφ καμνοντι ταύτν καὶ της απὸ του φαρμακου Εὐτὸν ἐδείργειν συμφορας, εἰ δίδοις ελωον καθ' ἐαυτὸ καὶ οIτον εἰς κόρον, ωσδε πίνειν θερμὸν καὶ ακρατον τουτον, ἱνα ἡ τουτο τὸ φαρμακρυ μετά τε του οἴνου καὶ ἐλαίου ἀναμιγνυ- μενον ἐνδον, ε α αποβλυσθὲν ωποβληθὲν Mett. απαθη του μετεσχηκότα αυτου φυλαεν των ἐξ αὐτος κακων. ubi verba priora ita habet Goett. liber: τουτον τον πεφαρμακευμένον πό- τιο ἐν . . . . καὶ ο νον ὁμοίως εἰς κόρον ἄκρατον, ινα ὁη etc. Euteonius vulgatam expressit. V. I96. Ἐξερυγησa Paris V. I97. Uπλίβο. Scholia: τευχος κατασκευαζε ἐμβαίλων, αντὶ του παραπέμψας. ἐν δὲ τε μη λέγειν κλυέηρα ποιὸν, δηλον ἔτι κοινον λεγει. Eutecnius: ἔνιοι δὲ κώ την νασῖέρα ἐλαίω πρότερον υπέχριον. καθαίρων γαρ αὐτην διασοὐ κλυ ἰηρος εἰς ραέων ν αεεκ. Intelligit igitur elysterem
V. I98. Δαφνης. Scholia: Θεσσαλικησι, δίοτν πρῶτον ἐκεῖ οὐρέθη ο φυτόν. Exueenius: α α μην καὶ ο4νου μετά καὶ τούτου ακρατου δαυκου τε όμοίως της βοτανης να απαλύ- σατα καυλία η δαφνης τα φύALα, ην τα Θεσσαλίας μὲν τε φουρῶτον ἐκόμισε Τέμπη, ἐσδεφανώσατο δὸ ἡ ἐν Δελφοὰ Ἀπολ- λων την κεφαλην τοῖς ἐκείνης κλαδοις. Sequitur Nicander
illos qui Daphnen Penei Gain tresiderunt; alii Ladonis AN
164쪽
N. R. G. δαυχμοῖο Paris. Deinceps καυλωα Μ. R. G. Ρ. Lorr. 4n Goett. etiam 1υκκυλέα annotatum est. Uulgo καυλία. Scholia: λιγει δὲ η απο δαφν ο μετα χοῖνου ποσιν δίδου, του- τώδε δαφνέλαιον δί ου πιειλ ubi manifesto quaedam desunt. Euleentiis vulgatam expressit, sed daneuna ante Iauriam collo.cat, laurique folia nominati Glossa interi. Goett. ad αὐχμοῖ habet sepxe. Possis suspicari olim ii. I. ut alibi δαυχοῖο sermptum fuisse; sed dauci mentionem hoc Ioeo non serunt leges grammatieae; nec daueum in remediis contra cicutam memo rant medici graeci aut latini. Igitur in voee vitiosi latet epitheton lauri; quod investigare nondum potui. V. ao I. Mίγα M. R. G. Editio Stephani, et Lectii. Vulgo μεγα. Deinceps λειναο Paris. λινυαο Goett. Schoa
lia: κω κνίδης σπέρμα συν πεπέρει λεανας δια το σφόδρα δερ μαντικον δίδου χρησθω. Emeentus: πέπερί τε και κνίδης σπέρ μα αμα τρίψας συναναλαμβανε, προσεπσαλλ.ων δηλαδὴ κώ απου καὶ ψίνου μύρου. Diose. πεπέρεως μετα κνίδης σπέρματος σὰν ο)νω. Ita enim ex Aetio legendum est. In Parabit. ωί περι σὐν κνAης σπερματι και οἴνω. Plinitis a a. e. I 3. de uri, ea: senterpejus cleutae contrarium esse Nicander assicinat. v. aoa. Ψοτὲ recte mett. vulgo τότε. Deinceps ἐν πείκar M. et GOeta. Vulgo ἐμπεύκεῖ. Scholia: ἐν πεύκιr α,riτος μίξας τω πικρη ποτε. λέγει δὲ τω κυρηναῖκs. Diosc. ita Alexiph. et in Parabit. σιλφίου οπος σὰν ἐλαίε κω γλυκεῖ καὶ ο γλυκυς οινος δὲ ἐαυτον πολυς πινόμενος ἱκανως αρμόζει. Paulus: σίλφιον η ότος αυτοῖ συν οἴνε κω γλυκεῖ. sed Actu rius σὐν ἐλαίω κω γλυκεῖ. Aelius: ' σίλφιον η λασαρ η οπονκυρναῖκον - σὐν οἶνον γλυκεῖ παντα. Saracenias ad Diose.
p. Ia8. Se siasten secutra censet Iasetis radicem cum oleo conteri
165쪽
contera a poeta, s eum ipsum eum vino dulci propinari. L.
κενωματι χρησαμενοι το εἰς τα ἔντερα παρολισ. 'ηκος ἐκκρινουμεν, κω τότε - ακρατοποσίαν παραγιγνόμεθα, διδόντες μετα-
κω το εχ τα ἔντερα παρωχισθακος κενωσει συνεκκριτέον, εἶταώς ἐπὶ μέγι/ῖον βοηθημα ἐπὶ την του γλυκεος ἀκρατου πόσιν DAν, ἐν ταιο μεταω τῶν ακρατοποσιων ποτίβντας γαλα ονειονι βόειον νεόβδαλτον. Vinum cum ipsa eleuta inistum celerio rem .stieere mortem cum postea potum vini veneni rediistia eum Plinio annotavit etiam Plutarchus Q. Symp. 3. s. Ceusus s. 27. Vinum meriana cali stlin cum ruta quam plurimum ingerendum est, deinde Is yomere cogendus. Scribonitis radjuvari debent in initita vino niero subinde quam pli irLino caldo et per se et cum pipere et cum storace poto. Atriue maxime prodest Iac alatinum datum; si minus vaeci num
166쪽
τα, δερα δε τα χείλη. κώ τα σῖόμια οχαίνετω. Scholiorum auctore ni alteriim legisse puto λοιγ εντι ἐπὶ σχεδον ἄχθος αμυ- νοα, ut σχεδον sit dictitIn pro statim, ut alibi σχεδί u apud Ni-eandrui'. Sed vulgata bene habet: αμύνεῶν τοξικε dicitur po
tice pro τω πεπωκότι το τοξικόν. V. 2O8. Ἀχεεσσι. Sehosia: ηνίκα πιών τις βαρύνηται υνο σῶν όθυνων. Glossii Meu. interl. κακοῖς. Sed malint deinceps ποτου. v. ao9. Medie. Seholia: παχύνεται, οἰδαίγεται, φυσσα ταώ. Diosc. χειλεων κω γλωτ δες φλεγμονη μανία τεακατασχετος. ποικίλαὸς ἐπιβαλουσω φαντασίαις, ώς κω δια ' τουτο δυσιατους εῖναι ἐν ταῖς θεραπείαις, σπανίως δὲ κω σω- 'ζεσθαI πινας των πεπωκοτων. Aetius post φλεγμον additissiυελορ ξηρος, κω νηξις των Ουλων, κω λοξα βλέπουσιν ωτοικοι. τρίβυσι τοὐς οδοντας, μανία τε ακα σχετος κατέχει τούτους ποικίλαις ὐποβ. τ. φ. g Ha κω δ. τ. ὀυσιατως ἔχειν αὐτοῖς, σπανίως τa eriωζεσθαί τινα των τρῖτο πεπωκότων.
167쪽
φλέγμα λεγοον κω ξηρον αναπέμπει σφίὀρα, ἔπειτα ἐκ βάθρων
ἐλθεῖν. Apollonius I. 646. μεαόρητα. habet, ubi Scholia dici
Ius Prometh. versu so3. Sept. contra I heb. versu 667. et Dioscorid. Epigr. a 3. I . l. p. 498. 'Ονειδος φημην τε σῖυγερ νεφλυσεν Ἀρχίλοχος. Altero Apollonius L 275. εκφλύξω. ubi Scholia: φλυοιν δὲ κυρίως τους λεβητας φαμὲν καιομένουέαναβαλι.ειν τν Θερμότητι το ἴδωρ. ident tamen αποφλυειν 3. versu 583. et ἐπιφλυειν I. 48I.' EX Hippocrate φλ ειυ eodem sensu annotavit Galeni Glossarium. Hesychius: φλυά σει, φλυαρεῖ, φλυει. Dictum lotur fuit olim φλύειν. φλυ- ψειν, φλυαύειν, φλυασσειν, φλυαρεῖν, φλαύειν. Eute iustβοα τε ως υπ ἐκπλεμως γεγονως κατοχος δειλία, φαρον τ
λας παρασύρει την γλωύαν. Scribonius cap. 62. Toxicumerius sit haud facile quivis ilixerit. Verum qiluui pOtum est, e vestigio ciet dolorema Oninium interaneoruna insiniatum, et velut telo trajectoruin, . concitatque fumrem
168쪽
- tque exululare et palpitare lingua similiter deeollacumin itibus; nulli enim potest intelligi ex mee eorum. Quae ex graeco eonversi esse, nemo facile infitiabitur. Videtunt
V. 217. ΟΠ τa Medie. βωμ έρεια Paris Seholia: ἡ τοῖς κρατηρας φέρουσα Ιἐρεια. κέρνους φασὶ τοῖς μυGικοῖο κρατηραι, ἐφ' ων λύχνους σβέασι. οἰκορος Η η νεωκόρος- De κέρνφ et κερνοφόροις in pompa Dionysam vide Pausaniae Are sica c. 36. p. 673. Sylburg. ad Clement. P. I 4. Sparsehem. ad Callimach. p. II 6. et late p. Hesychii in hae voe Loeus classicus est Polemonis apud athenaeum Xl. p. 478.476. το κέρνος περιενηνοχότες . τούτο δ' ἐέιν άγγεῖον κερα- μοῖν ἐχον ἐν αὐτω πολους κοτυλίσκους κεκολ μ υς -
169쪽
ιεν τα - του μνος - μυφρια αυτης ἐπιτελουσιν. ἡ εἰκαδι, τῆ ἐν Vege-της σελμς. τότε γαρ καταχεν σελήνην μέτρουν τον ἐνιαυτόν. M ἐνιχρ. glossa Goete. προσπελαύουσα. EX Synesi Epistola a. p. I 6o. haud scio an recte colligi possit: ALAAι ταρ καὶ εἰς την ἐπιουσαν ἐβδόμην
λευ σθω. 'Mim sacra septimo quovis mensis. ille fuissis
. V. aa I. Λ σπ vitiose Gorraei editio et Florentina. D .ineeps ἐσφαλμένος βραυκαν-- Paris ἐσφαλμένος, et ex eorrectione βραυχαναατω Ricearii. Scholiar 'αυκαναατατραφεται κω βρυχαναατο , βρυχα τω, κλαυθμυρίζει, ως ποπιδίον φωνεῖ, η δακρυε ι' ως Μένανδρος. Sed Coisseis Goere. Seliolia recentiora: βρυκανααται γραφετα κω βρυχαναατο . Sed Lorr. βρυχανααται τραφεται καὶ 'αυχανααται. Hes eluus: βραυκαναασθαι ἐπὶ των κλωόντων παιδίων λέγετο
170쪽
bonius: injuvantur rosa pota aut oleo irino, coactique fia-quentius repedire, item alvo acri clysino saepius ducta, postea passo, lacte et antidoto inithridatico: ubi legi debet: -- soto aut oleo iis ino. Diosc. in Parabι ἡ νόδινον η υινον - ουνο φ. Asclepiades ap. lGM. Antid. a. 7. -ῖς δὲ - θεῶν