장음표시 사용
171쪽
Cydon Oetaeis misit aboris. Urbem poeta mini epitheto vo
172쪽
confirmat. 'Eutecnius: διανοιγομένου το σ/όμα ἐν Ἀζωοῖσα του ανθρώπου τούτου το όὀινον μύρον ἡ ψινον, ποιων τaτοῖτο συνεχως καὶ ἐν ημέραις πανυ πολαα ἐύσασθαι τηο τaiaανίας κω πλανης κω κακοπαθείας της ἐκ τοῖ τρεικοῖ τοῖτον δυνησετα τον ανθρωπον. Rosaeeum oleum in potu Inme dat Asclepiades apud Galen. Antid. a. 7. v. 24I. Mογιο δε κa M. R. Paris. . et V. 242. I α τραφεται GOett. sed varietas annotata periit. Vulgo βλαι. Diosc. κω aDινες αυτοῖ φύγωσι τον κίν δυνον πολυν χρόνον κλινοπετεῖς διαμένουσι κω αναέαντ ες - - ημένοι τον λοιπον χρόνον διαγουσι. Aelius: εἰ δέ τις ἐκφυῶτοι τον κίνδυνον κλινοπετεῖς διαμένει χρόνιος, ἐπ=ο μένος τε κω ακατασΤατος νον λογισαον τὸν λοιπον χρίνον διαμνει.
Male igitur in Diose. eorrrigebat Manardus ἐφθοημένοι. R stitutam sanitatem simili phrasi expressit Epigramma Anthol. III. p. 34. est. I chel. ἔς με τον ἐκ νούσου τρὶς ἐπ' ἄσφαλὲο
173쪽
και διαδέχετα αυτὸ ἐκ τούτου ύδαρός, ό D Ac του ανθρώπου
θαρσία. Vides igitur Eureenium expressisse lectionem Paris. o quam restiuii. Uulgo se M. Ceteritin hue pertinere uiuetur glossa ElymoL Μ. in WM--Nί νυος ιν τοῖς
174쪽
Suspicor h. l. versus aliqiacit vel exesssisse ves aliter olim Iecto fuisse. Certe in aperto est hune locum . librariis olim fulsi
. V. 247. Μελαινομένην παρως ἡ-όσκεται υδρης ἰός, GOett. υποβόσκετω etiam Rice. Paris et L. r. Postrema vox υδρηο nota pst perser in in Paris Eutecnius scriptum. I it υδρωψ. quam equidem lectionem veram piato Uu pessime Iegebatur: σαρκα μελανομένη ' πικρος δ' ύποσηπεν υδρης ἰος' σηπόμενον δὲ μυδφ etc. Intellio debet hydrops ανα σαρκα Vel ὐποσαρηβιοο dictus, eum partes nes tarporis soli liores in aquam resolvi videntiar, cum pallore et tumore. Ita Aelianus H. A. 3. I 8. de physali veneno : γίνεταππας ύπο σηψεως ξιαυγέσ τος ὼς υδεριων. Si Eut iiii lectionem praeferas, tum vero sequens versus ita est leg dus iσηκόμενον ὁ etc. Vulgatam tamen lectionem respicere viis
detur Scholiastes, qui stasin ab initio toxici Mymologiam trin
175쪽
λέγεται υπο τινων και σκυθικου. Mesepiades apud Galenum
Antici. a. 7. inter simplicia venena refert, et Dioscor. In Praient. Alexipli. inter hectas, eum Aetio. Aelius Promotus apiti Mercurialem de Uenenis p. 97. toxicum et phari leum ad venena composita retulit. ' Ad herbaraim genus reserebant etiam qui teste Plinio I 6 s. ab . a taxo arbore dicta veluti taxiea aia serebant, ineptissina etymoloida. Eandem vegetabilem naturam senificarit Lucanus s. vers. 8 I9. veloci corrumpunt pocilla leto, stipite quae diro virgas mentita Sabinas to-xiea satilegi carpunt matura Sabaei. Qui Ioeus ingenia interis pretum miris modis exereuit et vexavit obscuritate stra. Plano enim similitudinem illam virgarum' Sabinarii na ignoramus, de lactione etiam valde dubitatur. Seythicum nominat Aelianus H. Α. 9. Is.-Scythas tingendis sagittis adirimere, et in parando veneno humani sanguinis eorrupti saniem a dere tradit mictore Theophrasto, ensus Ioeus hodie non exstat. - Sed ex eodena haee narrat vistinmus Auctor Mirabit. Ausculi. c. I 53. Seythicum venenum ad tingentias sagittas componi in viper ruin gravidarum earnib sutrefactione colliquatus, iisque s nieni sangitini Hamano innatantem aquosam, postquam ollae Bene clausae in sita et de fossa in finieto eomputruerat, timi- steri, atque ita veneniana fieti letale. Plini ira II. s 33. Seysiae sagittas tingunt viperina sanie et humano sanguine, irre messiabili id seeliis mortem inteo asseri levi tactu. In Aeliani Ioeo eodex Meiaeetis pro scythi eo plane toxicum nominati Serpentis felle litas sagittas memorat Ovidius ex Ponto Epist.4. 9. 83. Hereri sis sagittae Echidnae seu Hydrae Lernaeae
veneno insectae melintur ab eodem Melana. 9. I 58. Veneno
illi, quo tuniea Heretili a Deianira oblata fuit insecta, sanguia
neni ex vulnere suo adrnis naerat Nessus Centaurus, ut a
Sophocle in Trachiniis traditin . Toxi eum Celticum seu gallieum memorat Auctor Miratri Ause. e. 87. Celtae sagittas inficiebant. Ferarunt iis ste eussarum
176쪽
elassariam ex eorpore statim particulam veneno iactam rese- eluisse ait, ne totum eorpus computresceret. Contra hoc venenum remedium in quercus cortice fuisse repertum; alioseontra plantam cσυλοι, graece est) eoraesum dictam nominais' re. Sed antiquae lituus libri Editiones non toxicum sed πόν, quasi peregrinum, nominant; et pro φυλον recte Conti Gesner emendare videtur πάντα φυλον. itaque ejusdem fere inaturae hoe toxicum Celticum fuisse videt cum graeco, qtaippe cuius reinedia duo eadem eonamemorat auctor Ausculi. qua, graeci medici, quercus nempe eorticem et quinque&liunt. De utroque autem Nieander tacet. De celum toxieo ita Plinius 27. s. 76. Limeum hecta appellatur a Gallis, qua' sagittas in vehatu tingunt me sicamento, quod venenum cervicarium vocant.' Ubi C. Gesneri emendauis xmirum substituentis peccat contra literariam ordinem, quem Plinius sectitiis est ibi. Uoeabulum aliquod et nomen herbae ponere voluisse videtur Plinius, non ipsiuς' -- neni, quod aece toxieum, Iatine eervarium appellat etiam Festus grammaticus, nulla Gallorum mentione facta. Alibi Plinitis herbam latino nomine edere videtur 25. 25. elleboro: Galli, inquit, sagittas in venatia elleboro tingunt, ei evmeisoque vulnere teneriorem sentiri carnem affirmant. Quem loeum repessit Gellius I7. e. I s. De eodem esse videtur locus Celsi V. et 7. venatoria venena, quibus Galli praecia in e utuntur, non gustu sed in vulnere nocent. Quodsi vere
asseritur, argitinentis esse potest longe diversum esse Nisandra toxicum, quod gustu etiam exitiosum traditur; sed idem videtur eum Celtieo auctoris Ausculi. mirab. In Nothis Di storiciis gallieum hellebora albi nomen editur Laginon, quod tamen graecum esse videtur, quasi Ieporinum dieas. Ita heli borias niger ab aliis eleaphine, id est eervarium appellari traditur. t Itaque suspieor in voeabulo I numm apud Plinium Ieporis aut cervi nomen gallicum latere.
177쪽
Diversum est torieum illud, quod ex sueco Ductus a horis alicius fico similis in ut alii ex Theophrasti. H. P. 9. I S. Volunt, Belgica, nascentis ad sigittas tiligendas colligi tradit Strabo 4. p. 3o4. Apud Lucianum in Nigrino Cretenses tela dicuntur inficere όκφ, quo vocabulo graeci scriptores de lacte fiet uti solent. Denique Hispani ad incerta fortunae toxicon ex herba apio simili, aponon appellatum, se-
eum gerebant, alictore Strabone 3. p. 25 I. Unde orta vid tur narratio Scholiastae Nicandri, toxicum a quibusdam e nium dici, quod conium apio simillimum est. Diversum est toxieon Hispanicum, de quo Plinius I 6. e. Io. tradit.. V. 249. Myὀεί ς. . Elnecnius: μα γαρ κω του της νηδεί- ἐπειδαν ἔλως τις μετειληφάμ ε ρεθῆ φαρμάκου, ολε- δρίου ε δὴ τούτου πω καυσηκωτάτου τυγχάνοντος, ω μέρου τε προς πάντων ἐπόνομαζομένου, πρῶτον μὲν et An Oin chiis apud Galenum Theriae. ad Pison. cap. 7. ώκύμορον πόμα
voeat Themistocles ex quorundam opinione φαρμακον - μὴ οὐ sumsit in Asia, auctore Plutiacta T. I. p. 28 a. Uit. Parallel. Antiquissimus locus est a heophrasti H. P. 9. I 6. καιτο ιφημέρου φαρμακον εἰρῆσθαι. ευρον γαρ τι ριζῖον εῖνωα, μερον απαλα τλ. τουro M φύλον ομοιον εχειν σφιδ βορφ ἡ Ο λιρίν,. κω τοῖτο πάντας. ausim. . ὀιο και τ'ανδράποδα φασι πολακις παροργισθέντα χρησθω. Deinde monet pro varia apparandi ratione celerius vel serius intersi cere venenum hoc, et callere hane artem in primis Heracleae Tyrrhenos. De Ietifero colchico ita Diosc. 4. 84. κολχικονήω ὁὲ ἐφημερον, οἱ βολβον αγριον. λῆγεντος τοῖ φθινοπώρου svίησιν ανθος ὐπόλευκον ομοιον κρόκου ανθει γενναταε
νει κατα τον πνιγμὸν ομοίως μύκησι. ανεγραψαμεν ὀὲ αυτην
178쪽
ών. ἐι α δ' υπι- δαέύλου παχος μία, μοι α, σ=υπτικη, aύώZae. φύετα ἐν ὁρuμοῖς και παλινσκίοι e. queni locum reis petiit Galenus libro 6. De Sini pl. Me sic. Faeult. Plinius qui militem cuni Diosc. ait rena e scripsi, as. Io7. florem purpi retina tribuit ephemero. Obiter hoc nominavit vitain. Diodorus Siculus T. I. p. 298. 1 ides Iheophrastum unius epiremeri mentinisse, seriores scriptore, duo genera distinxisse. Venenatuiti genus esse putant colchicum aurerninale Linn. cissus Vires vetienatas in aninialibus et hominibus spe.cta as enarravit Gnielis in Historia venenatarum plantarum p. 3λ seqq. Nunc bcholia: -το ἐφημερον σκευαιέι φαρμακον ο καλεῖτα κολχικόν, ο βαρβ. Orr. κω σι βαρβαροι ναφΘ- καλουσιν ' ota ei χριό μοι ἡ ω
3 την Κολχίδα. τν γαρ μεσηuβρίε τελειοῖσθαι, προς έσπέραν δὲ μαίνεσθω. η δια το ημεραν μη δύνασθα - εῖν. τοῖς πιονταο αυτό. Haec Verba variis primi auctoris vol ex-.cerptoris erroribus plena sunt, ut seni arue me viderisnt vi idocti. Primiana napluarei, olei genus, male permititavit eum ephemero veneno. Naphtana apud Medos in usus bellieos adhiberi et M δειας Κλαιον vocari, tradit Procopius in sexto Gothieorum. Herba quadam infectum e misiri et ad esuiu nitatem servati refert Ammianus 23. eap. 6. Imem graecum
in usii bellico dixerunt scriptores historiae Byrantinaὸ; eujua histores in perscripsit Hano v. Pallam oleo hoc infectam a. Medea pellici Iasonis missam mentiorant veteres scriptores, qua 'fuerit illa combusti, cum arae igni appropinquasset. Viderii sum a. s Io'. Dioscor. I. IOI. Aquam Medeae caustri:is
179쪽
pharmacis iῆsectam napluam etiam appellari refert ex Isgina e Sotion de Aquis nitrasit. p. Iar. Uide etiam Rufum in basii Collect. medie. s. 3. . Deinde Selicitoriam auctor venenum ephemeron sinitituis dine nominis falsas permutavit eum insecto ephemero; de quo Ioeus est classeus Aristotelis H. A. s. I9. exscripsit Ae-Eauus H. A. 5. 43. μονη ρου ' Vocons. Plinius hemerobium lixit.. Vide et Ciceronem Tusc. Quaest. I. 8. Diversum est
ab Aeliano memoratum a. 4. vide notas. v. aso. Κεῖνο τις ἐνδέει τω Riee. Lora ianus et Paris
In Goett. libro eadem lectio in litura est perscripta; olim enim aliter legebatur, ideoque haec lassio rubrica snpraserapta fu vat, quae deinde recentiore manu fest illata textui. Deinceps Mec in Paris prima litem sola exarata fuit a dubio ILhrario. Nostratu temonem expressit Euleenius. Vulgo est
κεῖνο ποτον δέρτω. Diosc. e. s. τοις δὲ το ἐφημερον λαβου- σιν, ο ἔνιοι καλουσι κολχικον ἡ βολβον αγριον, παρακολουθεῖ κνησμος καθ' ολον το σω - ως υπο σκι νο η κνίδης ἐρεδ βο- μένοις ' τα δ' ἐντού ἀναδακνοντα. ubi Paulus addita habet verba: δια το ἐν Κολχιδι φυεσθω. Aelius: od D N μερον λαβουσιν, ον ενιοι κολχικον ἡ βολβον αγριον καλουσιν, αλδημερον η αναίρεσις. n, φασί τινες , πω τόδa συνθετου, οI δὲ ἄπλοοῦν λέγουσι το φαρμακον. παρέπεται Ουν τούτοις κνησμος ολου του σωματος, ωο ὐπο σκί Κνς ν κνίδης'
μαχον μετα βαρους ἰκανου. Scribonius e. 6 I. ephemeron p tum protinus quidem totum os pretirire lacit velut stilla tactum; postea etiam adurit quasi pipere manducator secundum haee quoque stomachum morderulo exulcerat. Ex quo Ioeo et ipsa re patet, in Diosc. et Aetio legi debere Oλου τουσ=όαατος, ut monuit etiam Saracenus, et ante eum C. vim
180쪽
- περὶ σα χείλη του πάντος αμ χανος κνησμος, --έ' τοῖς χριομένους - όπω της κραδης κνησμὸς κατέχειν πέφυ- δε η τούσγε ντ τραχύτητι των κνιώῆν ἐντετυχηκότας, ἡ οῖος ἄπο της σκίλλης προσυψείσης κνησμος γίγνεσθου μετε ἐρυ- θηματος τοῖς σωμασι φιλεῖ, τοιούτος ἐνδη Messic. Mia forte