장음표시 사용
183쪽
ειον γαλα αβδαλσον πινόμενον συνεχῶς - κατεχόμενον ιν τροως αβ υ μὴ δεῖσθαι βο αματος. Plinius 28. s. 33. de lacte: yrivatim bubulum lus qui colςhicum biberint. v. a64. Ἀρμιι Goett..et Paris Vulgo αρε ι. Seliolia in paraphrasi: βοηθεῖ δὲ κω ὁ βλαέος του πολυγόνου η κου
184쪽
Usim Iessionem habet Paris , Selicita explicant; δάνι πιο
igitur olim h. I. lectum fuit 3 Hesyclitus: σκύλον, δερμα
δὲ γυμωλικόν. ubi Turnebus Advers. s. I a. corrigebat Τιμηλώ, ό, ; sed recte Casp. Hossmann VM. Lect. 3. 3O. le t γυμνόλαπον. eteona parat cum Plinii balanite; de qua ille I S. s. as. arinatiani his cspinato vel addit Uincentius) echinato Milyce vallum, quod inchoatuin glanilibus. Proxima corpori membrana et in his i
185쪽
Us-In nileibus saporem ni detrahatur, infestat. - Sardibus eae provenere primum; ideo apud Graecos sar limos balanos appellant; nam dios balanum postea imposuere excellentioribus satu saltis. Tarentinae planae figura, totundior, quaObalanius vocatur, purgabilis maxime et sponte prosiliens. Pura et plana est ex eis et Salariana ; Tarentina minus tractabilis, audatior Corelliana et ex ea facta insitione Eternana, quam rubefis cortex praeseri; triangulis et popularilara nigris, quae
coiticae voeantur. - Ceterae suum pabulo Pgnuntiar in pulosa corticis intra nucleos quoque ruminatione. Idem stit. 34. putamine clauduntur nuces, corio castaneae; detrahitue Loe sis; at in mespilis manditur. Disse . I. I 45. αἱ-σαρῶειαυοὶ βαλανοι, ας τιμες λόπιμα ἡ κασῖανα καλουσιν η μέτα πβ λαυους. Agelochus apud Athenaeum a. p. 54. arbores eastaneas vocari ait αμωτα. Ita euana Galenus de Nini. facult. u. 38. Hesychius: λόπιμοι, κα Τανα, οἱ δὲ εὐβοῖκα. Theophrastus καρυον 'εωσὶ κον et 'διος βαλανον dixit; discrimen quale utriusque nominis esse voluerit, obscuriani essi Hippocra tes . castaneas vocat καρυα πλατἶ , earumque menal ranas cαι- jῶναι) alvum sistere ait; avollanas contra καρυα τα σῖρόγγυλα ' voeat. Atque ita Xenophon in Angbasi 5. 4. 29. καρυα ταπλατέα,-3ιαφυνν μηὀεμί- VOeavit. Asaticos suo tempore σαμιανας, et λευκροας, a loeo montis Hae λεῖκα. Vocato, dixisse monet Galenus de boni et mali laeci cibis e. 4. ubi omnium deterrimas ait essο τας προμήκεις μὲν κατα τοσχημα, παραπλησίας ταῖς των φοινίκων , easque magis in poreorum quana hominum cibos natas esse. ms vero balanites
Plinii esse statuunt viri docti satis probabiliteri Genus aliquod Hesychius vocat ασκηραν, puto a sines Mura obibnga, ut genus papaveris fuit πιθως μήκων. λόπος idem est quod λμοι;
hine verbum λοπαν de arboribus, cum libriam remittunt. Hine λόκιμω cortex eclunatus castaneae nucis, quem λοπίμου πλΨωba clixit medicus apud Galenum de Comp. Medie. see. Ioea l. c. I. Hinc etυμόλοπα videntur esse nuces illae, quae facileia calyce
186쪽
, esree isto ectinato spoliantur aut plane carent; μαλαια autem, quae corium nuclei nivile, non durit in lignosurivo ' ha ot. . Aelius Ser . 8. s. 73. memorat βαλανουνου φλοιον, quena recte Cornarius eastaneae corticem intrepie. tatur. Nune ad poetam revertamur, quem optime interia pretatur laeus Dioscoridis Alexiph. Cotium enim duriam nucleum includens voω νέρφοe seu ερφος, item hoe auferri jubet, et tenuem et Mnarram membranam, quae nucleum sub corioIncludit, eximere. Hanc meat σκύλμαυον, eamque cire Indare ait carnem interiorem seu corpue nuclei , περιοπαθι νε ραν σαρκα. Quod ad varietatem resti quam attinet, δασυφλοιοιο notat hispidum calycem, λωκυιφλοίοιο vero notat brevem calyeem. : Forte ita v νόλοωον
significare voluit poeta. Est ex name vorabulum breviatum v. 27 I. Καρυκοιο PMisi qui euian supra versia 369. -- αίοιο habet. Ab urbe Thestatae aut Ponti Scholia edita ilici
medi illa ferulae 3τρον ilicitur, ignis seminibus et scintillis se vandis apta.
187쪽
ratum ex coelo ad homines detulisse servata in ferulae meduliata vetus est fabula: Nirandes verba manifesto vitiosa levissina opera ita sano, ut Προμηθείοιο πυρος ανεδέξατο φωρην legam. Ultima syllabat in πυρορ caesarii fit longa h. l. Ηest ellius rκλοπη. Isidorus Orig. I7. 9. feriata vorata medulla; nam itum Varro tradit eM feritiae medullam, quam asphode lum graeci voeant. Idem Io. littera N. hilum autem Varro stoifi rare medullani elus serulae, quam graeci asphodelon Heant. De quo loco vide De R y. Spicneg. Critie. p. 67. v. 274. Φιλοζύοιο. Scholia: διότι αεὶ ανθεῖ κω οὐδέκοιακ ψυλορροεῖ. Eatmilus: - ἔρπυλλος ε βοτανν - μυρτα
kων μετ ο ου, κω αμα D τὰ μύρτα λεῖα κοπέντα και ἐναπο-
βραχέυσά ἴδαπι βο θεῖ, τωὐ α αὐτῶν υγρου λαμβανομενου. In Parab. μυρτων καρπον. Aelius: μύρτον αφεψνμα Ρτ οὶνου. Se bonius: myrii in re aut ejusdem folia. v. 276. ώλυμμα. Glossa Goett. τοπι λέπος τῆς σίδης, ἡγουν σου καρποῖ. Scholia in paraphrasi punicum malum omittunt, pro eo orimum nominant. Sed eadem in po-1ygoni mentione addunt: ε ιν αποβρέγματι μέλων ἡ κυδωνί νη έυπτικῶν μυρτων. Eute iusτ οτε τῆς σίδης ἐπὶ τουτοισα οβρεχθεὶς, ἐν ἴὀατι σὐν τοῖς ' α κ φλοιος μελεῖν δυνατω μίλιέα δὲ παντων ώφελιμώτατον πινόμενόν ἐσΤι τοῖσο Vind.τουτων το ἐκ πάντων ἴδωρ. Diost. σιδιων ἀφέψημα. In Pa .rabit. ροιας λέπη ἀποβρέξας ἐν οἴνιν.
188쪽
Paulus habet a ας δὲ ησις. et recte deinceps ώκίμου. Aelius:
Iεια δὲ η τις κω οὐλοφόνος καλεῖτοώ, ωκίμω την γευσιν - την , οσμην δεικυῖαν ἔχει. 'Scribonius c. 6o. Ixia, quam quidam chamaeleonta vocant, Odorem habet cum sutatur oeyta; pora autem linguae tumorem facit. Etymol. M. Ian. δε- - κώτο κιόεν τῶν Θ ανασίμων έσι φαρμακων. ωνόμασΤαι δὲ οἴ ω ἐπεὰν τας ενδον τροφας κατέχει, κος, όδμην δ' ἔχει παροιμπλησιον ωκίμω. Quorum maxima pars etiam in Seholiis I Ltur. S ed de triae natura vide in sine hujus tractationis notas. a V. 28o. Λυσειεν οτε κυμοειδὲς Μedici Scholia: ουλοφο-
σώ ώe ωκιμον οὐι. Alter auctor: τν M ὀυν ἐν τν πόσει σμιονώκίμου σπέρματι, ητοι βασιλικου πνον εχον. Eute ius: 'ν μὲν γαρ δεμην προσεοικυιαν τουτ', τω ώκων δοκεῖ ποθεῖ α δὲ τραχύνει την γλωτ ν κου ἐξελκοῖ σφόδρα. Dioseotides in historia chamaeleontis nigri: ό δὲ μέλαο ον ἔνιοι οὐλοφόνον ηίείαν η κυνόμαζεν η ιοκιμοειὀὲς ἐκαλεσαν, - αυτος τοῖς φυλοις σκολυμφ ἔοικε. Umle Plinius a a. c. 18. Vide Salmas. H. Inonym. p. 6a. qui tamen non recordatatur loci in Parabit. c. Iso. ubi atau interpretanar chamaeleontem nigrum. V. 28 I. Τρηχυνετω. Seliolia: την ιών γλῶσσαν οἰδεῖ
189쪽
ἄδιαχώρισθον γίνετα εἰκῆ κω ανευ λόγου ἐντὸς ἐνειλούμενον τοπνευμα αὐλόφον αποτελεῖ. Euleenius : αμφοτέρους τοίνtν, τοῖς πορους ἐκ τρυτον ' H Dωσιο λαμβανει, ωσΤε μ τε τα ουρα προ- χεῖσθου του λοιποῖ, μετε τὴν γα Πέρα κατα τὴν εαυτῆς ἐκκρίνεσθῆ φύσD συγχωρεῖσθαι. Andromachus ap. Galenum Theriae. ad Pison. e. 6. εὶ κέ που' δαμνομενοιο πόρου ουρον ἐπιφρασσοιτο. '
190쪽
ταυτφ κω βορβορυσσετ Dissicile est dicere, quam Iemo nem Seholin liuerpretentur; nec facilius judicium deIectionis. Thoracem Oλμου sici docet. Bernarii ad Hypatum
P. I 48. το απι νον τραχηλου. μεχρι των .aμοίων καθηκον κύτος,
huic loco non est apta. . Ergo όλκω aut oras ejusde' fere notionis probandae sunt Iemones. V. 288. Δὲ βροντῆσιν Μ. R. G. Vulgo δ' D M. Paris βροτοῖσι. Scholia: πολάκις δὲ ταῖς βρονταῖς του ολύμπουομοιούμενος. ἄνομβρεεντος, πολυόμβρου. Forte ita est in Enripidis Bacchis vers 4o6. Oad ανομβροι ποταμοῖ. Eutemius: οτὸ μὲν βροντης ἔχον απεργαζόμενοv, ον χεῖν τρο βροντηντν ἐν λυμπω λόγος, ο τὸ δὲ τeν ἐκ των κυματων τῆς Θαλασσης περὶ τας πέτρας 'νινόμαον ἐκμιμεῖσθα κ Τύπον. Diosc. βορβορυγμούς τε - ψόφους μετα λειποθυμίας ἐπιφέρει δίχα του προχωρεῖν τι. Aetius : βορβορυγμούς τε κου λειποθυμίας ἐπαγουσα δίχα του ἐκκρίνειν τι. In metae verbis aut excidit versiis, aut vitium gravissimum haesit. Nam si eua1hai 3ομενη ut ad νηδυς reseratuo legas, sequens 'tanten OIς non habet, quo reseratur. Uenter tumultuante intus vento eo strictus nimis ridicule curn eoeli irati tu maltu comparatur, in in Aristophanis Nubibns ab inepto Strepsiitte. V. 289. Ποτὲ Medie. τοτε Paris vulgo τόra. Deinceps