장음표시 사용
191쪽
- SchoIia monent φαρμακόειe esse pro φαρμακόεσσαι. Sie alibi
192쪽
eles apud Aristoti de Sensia c. a. ώς δὲ τον ἐν μνιγειν
χέω τος α ψινθίου. Diosc. βοηθεῖ-αυτοῖς πινόμενον α φιν-'θίου απόβρεγμα συν οBφ πιλω ν ο uέλιτι. ubi ex Aetio Paulo et Actuario lege: ποῶ otii ο μέλιτι. In Parab.ας ίνθιον τριου Τον μετὰ οεους. Diose. de abstulato 3. c. 26. συν οθυω προς ιείαν κω κώνειον. Plinius 27. s. a 8. adversitur fungis ex aeeto item visco, cicutae ex vino. Scribonius absinthium eum vino potiun habeto Asclepiades ap. Galenum Antisi. a. 7. τοῖς δὲ την κίαν πεπωκόσι βοηθεῖ α ρινθιον πι
νόμενον. μετ οἴνου κρω πασῖορίου και πηγανου.
193쪽
κω καέορίαν κοὐ προαν', ἔκα Του L αἰ ομοίως χωλαίας ἱ- β. ἀψίνθίου χυλου L, β συν μελικρατω κω οδει πολω πινόμενον. ubi Paulus pro habet Θαψίας et deinceps: καὶ ρεος θερμὸν πινόμενον. atque hanc postreuiam Iemonem sequitur. Cornaestri et Saracenus Actuarius: nucis juglandis surculi eum vino triti aut resinae ete. l .egit igitur in Diose. βλασῖοι. quam lectionem ex Parabit. restitui voluit etiam C. Graneri 3 ρητίκης τερεβινθίνης ανα Lα. In Parab. δετίνντεραινθίνη η πιτυA . Plinius 24. s a a. de ratais: privatim
adversantur visco. . 'V. 3OI. Τμηθω. Soholia: κόψω Dσαι MPm. Pesi me Saluiasius in Solinum p. 834. corrigi volebat: χοερας - σηεα. Vulgatam praefert. etiam TZetZes in Ctilliad. l. 3s ubi hiine lacuna posuit, et defendis similis locus supra vers. 68. et infra 546. Asclepiades apud Galen: χρησ=.ου δὲ καὶ σν
gium Pliitarchi Symp. Q. S. 8. et '. c. Io. et in opust. p. 9Ia. ubi Empedoclis locus est οἶνος απο φλοιου πέλετω σαπὲν ἐν λω υδωρ. Eundem posuit p. 9 I9. locis Antimachi a Plutaretio laudatis vide Fragm. Antimachi auctore Seliellen-Berg. p. Io I. Nonnus Dionys I Vers. I 6. ταυρείην αδόρητον ἄπεφλοίωσε καλύπυην. Varro apud Nonium in Cortex r
194쪽
tex: Sie invitata matura anima eorporeum corticem lacile relinquit. V. 3o3. Ἐπαύουσα Μ. R. G. ParIs et Sctolia. UuIgo αἰαζουσα. In GetZae Chiliad. lentur: έπαλαζουσα. FLhulam eandem respexit L.uclanus in Trago iopodagra sibfinem: Oia 6ίσαο ἐχαρη Φοίβε Σατυρος Μαρσυας, λιγῖψαίροι κείνου περι δέρμα πίτυς. Intelligitur scilicet ro xkιθυ- ρισμα της πονος, α ποτὶ ταῖς παγαῖσι μυελίσδετα apud Theo-
critum Idyn. I. vers. I. Pinos loquentes semper UiroLTelog. 8. aa. Marsyae fabulam copiola explicuit Gemer ad Clati an iam T. I. p. 286. Adde Ρellerin 1. III. StypplementP. 228. Planche 13a. ad nuntiam Nicomessiensem, et Winckel manni Monumenti antichi laediti Uol. a. p. 49. 4a. Nonnus Dibnys I9. p. 528. μα ὁ γυμνωσας λασίου χροος ἔρνεῖ δήσας υπνοον ασκον ἔθηκε κώ ύψόθι πολακι δένδρου ἐμιόμυχος κόλπωσa τυπον μιμηλος α της , οῖα παλιν μέλποντας
Iia: κόρεσον αυτον του ανθους τω μυρηρ νον πολίου. Monent
μυοκῖόνον polium nullum praeter poetam auctorem dixisse, nec interimere mures. Glossa G. αργεος τοῖ λευκοῖ. Eureentur:
λαμβανων τοίνυν του πολιοῖ του λευκον προς τουτοις τα αν λ , βοτανη δέ ἐσ7ι τι πολιον, κω καλοῖσιν αὐτο μυοκτόνον. ΡΟ-
Iium reliqui medici graeci non nonrinant, sed χαμελαίας Lώβ. et Scribonius: facit bene et chamelaea ' Ρ. III. ex vini cyathistribus
195쪽
tribus aqua mixtis. De polio Plinius a I. s. 84. nec magis alia herba convenit medicamento, quod alexipharinaeon Vocant. Nonianum et campestre is eum Dioscoride isistinguit, sed maris .et feminae, aut albi nigrive nullam differentiam posuit. Alii tripoIium et leucen vocarunt communi polii nomine , sed ne de his quidem aliquid commemoratum legi, quare μυο Τονοι dici possint, nec earum vires theriacae ullae laudamur.
ματι. Muus: ἡ πηγάνου αγρίου ρί,ης ν τραγοριγανον α φώ --. Plinius 2 o. s. 5 I. quaecunque autem ruta et per se pro antidoto valet foliis tritis et ex vino sumus, contra aconitum maxime et viscum. Idem s. I 3. raphanis sativiM et conistra viscum quoque dari Apollodori duo Jubent, sed Citieus semen ex aqua tritum, Tarentiniis succum. Scribonius: Hemmistorei ' Ρ. I i. dato ex vini cyathis quatuor et riatae fruitibus quinque vel sex: ubi vereor ut recte βλασ=οὐς verterit. V. 3O7. Ναρδου λιμναίου οβιχαδόν Paris Glossa Goett.
Σαδὼν λείπει ό κω βαλων. Eutemius: κω πιασΤορος τους κρεμασλῆρας. οβολος ὀὲ-του κατ ρίου τυγχανέτω σῖ-μος, Mia: σίλφιον ' ὁ δὲ σῖαθμος ὐπαρχέrao κα τούτου οβολός. Dio- .seor. 2. 26. de castorio: πίνεται δὲ εὐν οξει κω προς θανασιμα φαρμακα atav. Plinius 3 a. s. I 3. amiliantur privatim icontritviscum ex aceto adversum elleborum album ex
196쪽
οβελος. In Parab. σιλφίου οβελος μετ ο),ου. Sem esita radiis Gna laseris ex vino dat. V. 3IO. Eut nilu: τραγοριγανου του τοσοῖτον οσον περ χεὶρ χωρεῖ, ωφελεῖ συν οἴνω πινόμενα, κω τυρος μην αππιπροβατιος ἔσθιόμενος. Seliolia: τρανορίγανον δέ ἐούι πορειον, οπερ ἐσθίοντες οI τραγοι γίγνοντα κατωφερεῖς, διο ου-
σιους εἴρητα. Eadem Elymol. Magnum p. 763. I. 3I. h. l. latulatur αγροτέρης τραγοριγανου. Quod recepi. Vulgata enim non potest: defendi. Euleenius nisi simul nomen trago rugani posuisset, possit videra legisse δρακ οριγανου. Diose. 3. 35. και τοῖς σίαν πεπωκοσι μετ' οἴνου. Eadem Plinius sto. 1 68. contra visciam. Diost. in AleXiph. τραγοριγανου αφέψημα σὐν ἀνω η οεει ν ο μέλιτι. ubi Saraceni editio adest - λακ7ι. Paulus amoda . Cum editione Saracem facit Aetius. In Parab. est etiam απόψιμα συν γαλακὴ, ut in Passio. Trisegoriganum ex vino dat Scribonius. V. .3Io. Νε μέλλεla M., R. O. νεομέλ,ύν-Uulgoρεημέλκτν. Scholia: η του ταλαέος νεωσ=ὶ πηγνυμώου δντν νεαμακ πέλν κορεσθείη, τουτέσΤι του νεωση τυρου πη- εαντος. Eutemius caseum recentem ovilium nominat; eontraminius et 8. s. 4s. caprinus caseus recens his qui viscum bibe- rint. Quem locum non recordatiis Cormamus ad Galenum de
Compos Medie. see. I a p. s32. Scholias en hoc loco taxat, quod castum interpretatur etαλα πηγνύμενον. Ita et Eu-teenius; sed mediet graeei lactu simplicite neminerrunt; Mi- ninum nominat contra viscum Plinius 28. s. 4s. Ipse Corn rius recens Iae simpliciter, aut recentis lassis Ouinam Vρῆ is vel aφρόνα interpretanar ex Dioscoride, Pluto et Aetio. Atque ini noster versu 75. ἔτη γαλαέι παντοθεν αφρίζοντι
se. Hine Cornario assentior poetam simpliciter Iac recenseommemorare ; nam in mulctra non cogitur in caseum:
197쪽
DissieuItatem tamen habet verbum πηγνυμένου, quod Jam Olim Interpretes et Plinium movisse videtur, ut caseum interpret rentur. Forte intelligitur lactis ἐπίπανοο ille quem versu 91. τρηυν dixit. Videamus nune de Ixiae nati ira breviter: Seholiaruιόεν, το σου. σου δηλητηριον. ata H καἰ βουπρησῖς σιλ- 'siv τBη μελανων, πινόμενα δὲ κατέχει την τροφ- ώς ἰεός. ἡ λοφόνον δὲ - ουλα βλάπ=ον ἡ ἴλον φονευτικόν. ωκιμει- δὸς δὲ ἔτερ μαλιέα ως ωκιμον ἔψει. - μον δέ ἐσην εἶδος
auctor: ἰεία γένος ιούι της σίλφης, ἐο, Τὸ χροια μέλαν,
δὲ οσμν ἐν τη πόσει ομοιον ωκίμου σπέρματι, ητοι βασι λικου πιον χον. Et nol. Magnum, quod haec sere omnia excerpsit ex antiquis commentariis, cum Lexieo aratrico-graeco apud Salmas Homonym. p. 6a. blattarum tamen mentionem Omisit, quam nemo scriptoriina veterum praeter Scholia
tradidit in lituus veneni historia. Dioscorides a se separatima chamaeleonte noniinat inter venena cum Paulo ; et Aetius deinceps nigri et albi chamaeleonus venenum memorat. Pulosdam tamen aiau hane venenum ad chamaeleontem nia grunt retulisse patet ex iis, quae supra ex Dioscoride 3. e. II. retiui, ubi chamaeleontis lisistoriam tradit, eademque vocabula
ponit, qilae poeta SE assignavit suae. Inter rassices lxiam cuni chalnaeleonte refert idem in Praefatione Alexipharmacorum cum Aetio; adeo ut nulla de blattae genere suspitio uiniorum antiso obversata fuisse videatur. Nomen est ab a . viscum. Chamaeleon albus, quia aed radices gumini genus vel mathieliae exsudabat in usiam mulierum olim collectum, ipse t&ae hine vocabatur, auctore Diosc. s. Io. atque hule' Plinius a a. s. 27. Theophrastus H. P. VI. 4. plantam Ixinem nusque gummi seu mastichen memorat, sed idern 9. c. 13. Paracini chamaeleontem album et nigrum destribit; quanquam viri dolii ixinem albuni chamaeleontem Diosco idcis interpre
198쪽
voeat, unde fictum est, ut Plinius ixiae venenum ubique viscum interpretaretur. Chamaeleontis nigri rassi In δηλητη- ριου vina babere testatur etiam Galenus, cuJus ut etiam ali ruin medieorum Ioca collecta posuit Salmasius in Homonymia l. e. et Bodaeus, Theophrastum. Paullo levius hane disputationem tractavit SestulZe in Toxicologia Ueter. p. 17 qui ereore 'pinionis delapsus est ad chamaeleontem album seu Carlinam. aeautem Unnaei, etsi scio euam iurius rassicem Aetio inter venena memorites.
ἰσχυρου, εὐρίσκεταί τε μ αυτων η γλῶHα ἐρυθρα κω όδομνες βεβαμμενοι κοὐ θρομβία μεταμ αυrων. Ita enim Iegem dum est ex Paulo pro ταύρειον νεοσφαγὲς πνιγμου ἰσχυρον, etsi Actuarius vulvium expressit. Μale vero Paulus βεβρωμένοι habet pro βεβαμμένοι. In Parabit. c. 167. signa ponit
αφαμιαν πόνον σ=ομάχου, οὐρῆσαι οὐ δυναται. Aelius: τονεοσφαγὸς α κ του ταύρου ποθὸν θρομβοῆται κατα κοιλίαν κω δυσπνοίαν ἐπιφέρει - πνιγμον θλίβοντα το σῖόμα νηοταέρος και σπασμοῖς ἰσχυρους ποιεῖ εὐρίσκεταί τa των πινόντων η γλωσσα ἐρυθρα και - ουλα διαβεβρωμένα, θρόμβοι δὲ μ λατος μετα των οδόντων. ubi legi debet βεβαμμένα, etsi ethun Cornarius gingivas corrosas vertit. Seribonius c. 6 tauri sanguinis potum quamvis quis dissicile celaverit, hunc tamen vestigia crmoris relicta inter dentium commissuras pr dunt. Naustant autem et praefocantur, qui biberiant, quum gelatur. Plinius II. s. 9 . tauror In sanguis celerrime coit atque durescit, ideo pestifer potu maxinae. Idem a8. s. 4 I. ait Aeginae saeerdotem terrae impune hibere hunc sanguinein. Sed Pausanias p. 4sita Aegas nominat Achad '. Hoc so vene
199쪽
no peremerunt Midas, Themistoclesin Hannibal, auctore PI
neratim haec: ἐπὶ σούτων τον δμετον παραιτητέον ' προσεσφν νωαένων γαρ τε σῖόματι τ0 τασυὸς των δρόμβων, κωλυουσιτον ἔμετου, διδόνω δὲ αὐτοῖο ασα διαλύειν δύνατα τους Θρόμ, βους. - κλυζειν δὲ κω κοιλίαν κλυσμασι λιπαροῖς πω δεισθη- ροις. Diosc. in Parata. φλεβοτομεῖν δεῖ κοιλίαν τa κινεῖν.
200쪽
μα λυει τοῖς Θρόμβους. Plinius 23. s. 64. grossi caprifiei resistunt taurino sanguini polo. Asclepiades apud Galen. Antili.
et injecto per clysterem se vel eum nitro Iasemve ratibce: Eruecnius priorem Scholiorum interpretationem recte 1 qicitur, sed tum legendum censeo το δ' cscilicet voc) α β ρόανυὸ σι μίξως. Sequens versus ita ad sententum totam non