장음표시 사용
201쪽
nctemr1us esse videtur, sed clarius tamen explicat illivi rοδa
. περιτῖώματα ποιεῖσθαι χρη λεγον. Diosc. διῖ δὲ τ υ κχιλίαν μαγειν. ata,θε δὲ τοῖς σωζομενοις αποδίδeσθαι δια της εἶρας 'x, fosὁ . Paulus habet: κοπρώδη και δυσώδη. Cormarius' eorrigcbat; δυσώδη καὶ ροώὁ . Saraeenus p. Igo. ex Albucasi malebat κροκώδη. Sed eece Actuarius: solentiis qui servantur alvo deponi recrementa quae coiulimentis e sanguine eon ctis assinitiantur, graeci καρυκώδη nominant. L egit Uitur in Diosc. ω υκώδη; quae vera est lectio. Hippocrates etiam excrementa καρυκωὁ nominat subcruenta. Vide Foesii oeco--nomiam. Ceterum γματα et Duarti saepe fuerunt confusa
in libris. Vide Interpr. ad Hesychii εργματα. In oppian Mneg. 4. 447. ἔγκασι libri scripti habent DYMm Ceterum olim hoc loco scriptum etiam suit, in libris quibusdam,
202쪽
απασα συν οὀει κώ σιλφίου ρί ν η τω οπω. Paulus habet κω σιλφιου ρίζαι συν 'τε οπω. In Parabit. πυτία Φίφου λαγωοὐ μεν οἴνου. Aelius: baοτω ώφελίμως κω σιλφίου ρίζωμΣτ οεους. coagulo omisso. V. 324. Ποτε Ιxi . et Paris oύσαιο Paris. Deinde νεβρου recte Medie. Paris Goett. et Scholia cum antiquis E in Male qtlaedam Edd. νευρου, Horentina etiam νευρους. Plinius 28. s. 45. coagulum lioecii contra Viscum sanguinemque talicinuin, contra quem et Ieporis eoag llum ex aceto.
rabit. ολυνθοι συν οξει ποθεντες, καθ' ειυτο οξος, νίτρον συν
203쪽
σιλφίου ρίζαu τω ὀπω. Asclepiades: σιλφίου ὀβολον ε
men ex Diosc. posuit Actuarius. κονυζας φύλα - - βατρα- χον συν οδει habet Paulus; quae posterior temo ex serου χυλοο corrupta est, ut in MSto Dioscori sis Laeuna reperii seraptum paulo antea πίτυν αποζεσας p πίτυα πασα συν σεσι. Ita alibi ex αφόδουυμα layum fuit in Dioscoride - αφεψημένα. Plinius a a. s 44. 1onchi mecum ex Agathocle Iatulat. Cet rum κακοφλοίοιο Gorraeus olirae Vertit; non inepte. Supra enim doeui ex graeco φλόοο esse latintini nos. Addo Iocum Aristotὸsis H. A. 2 29. ubi aranear in telam ait esse non e erementum , sed ατο τοὐ σώματος οῖον φλοιόν. V. 33 a. Πέπεριν υ ν βλασ=α κατασμα λιο Μ. R. GOetti . Vulgo πέπερι βλασμ' Ira.. καταρμό φ. In Puis est elim,rέπεριν et deinceps κανασμύξαιο. in Scholiis Lortianus liber 'τασμύεαιο, GOett. et Editiones aliquae κατασμύλιο, Gorraei
204쪽
το ἐκ ταυτης υπό σου περιγιγνόμενον αγνοηθῆ τοῖς ανθρώποις
κακόν. inter plantas, quae primis statim imbribus post a 'quinoctium florent, nunierat buprestin Theophrastus H. P. 8. Galenus in Glossario Hippocr. βούπρησΤις, τότε ζωον,
τὸ κανθαριδι παραπλησιον, ετι δὲ καί τι λαχανον αγριον, ου μέμνητου Διοσκουρίδης ἐν τω πρύτε τῶν υγιεινων κω ἐν
ψω περὶ λαχανων. Plinius 2 a. s. 36. buprestin magna in n- stantia Graeci in laiulibus ciborum etiain habuere, Edimque remedia tanquam contra venenum prodiderunt. Et ipsum nomen indicio est boum certe venenum esse, quos dissilire demstata fatentur. Quapropter nec de hae plura dicemus. Hae nomin cognatione decepti etiam fuisse videntur, qui versiam poetae infra 346. ita Iegebant: πίμπρατα ἐσχατίῆθιν ἔταν καυλεῖα φάγωσι. Ubi alter Scholiorum auctor: τα καυ- λεῖα αὐτης τουτέσ7ι της βουπρηέιδος. Ceterum Seliolia si tradunt: βούπρηύις Gόν ισι χερσαῖον. -ὐαέω απο . του ἐμπιμπρανα τας βόας, ἐπειδαν δηχθωσαν η αὐτὸ μόνον νεριχανωσιν. φησὶν ἈρισΤοτέλης ἐν τῶ περὶ ζύων, οπι ἐαν κω πος περιχανν τον λεγόμενον σΤαφυλλον , Dyὶ δὲ βονομοιον σφονδύλν, διαφθείρετα ' αλοι δέ φασι ζοῦον ομοιον ι ναι κανθαρίδι Postea alter auctor : Gον παραπλησιον φαλαγγίω. Plinius 3 o. s. Io. scarabaeo Ionsipedi simillimuni fac
205쪽
; unde arguere siret longos insecto scisse pedes, ita ni ob
eos alius cum starabaeo longipede, alius cum phalangio compararet. Aelianus 6, 35. βο πρησ=ώς ζωόν ω7ι, οπερ ουν, βοῆς καταπίς, πίμπρατα κω ρηγνυμενος απόλυται οὐ μεταμακρόν. Ubi quae iam de natura et genere ejus admonui in nota. Uegetius Mulou . III. I s. Io.. bestiolae etiam quae appellantur bil prestes, araneae smiles cum devoratae fuerint, antinal praeforant. Hippiatrica p. II 3. γίνεται δὲ καίου ο καλοῖ
ύπο τηο αλγηδόνοe. Vegetius III. 78. equus si bu prestem eo- mederat in foeno vel in pabulo, haec signa statim sequuntur. Venter ei in statur, a cibis resilit et stercora minuistina et lae- qtieliter reddit etc. Locus Aristotelis de staphylino est in H. A. 8 c. a . cui sinitis exstat in Hippiatricis p. 266. sed rationem ignoro, eur Scholia eJus institi mentionem h. l. laeerant. Reinedia quaedam contra bra prest, iis venenum tradunt Gemponica II. c. I 8. in plinii loco 3o. s. Io. Vincentius I. uot animaI es parvum cnon ramin in Italia ; atque ita etialis Albertus M. p. as 3. a. qui Vitiose Stupestrem vocat. Dioseo- rides, Galentas et Plinius viribus et specie similem eantharidi Dei nnt bupressin, et ad usus medicos recoluit monent. Beli nius Observ. I. 4s. in monte Atho cantharidis genus, vulgarierassus, alatum, pallidi sive lutei coloris, admodum putidum, quod riit oes cichorio, urtiea conΠa aliisque herbis vescatur, et quo eum herbis ingesta animalia ria minantia intumescant et moriantur, an siquo nomine Eri pristi vocari refert. Penniiis apud Mon istunt Dieatri Insectoriun p. 14s. veram hil prestini
reperisse sibi visus es , eamque pinxit. . Quod licet ex si ruris
206쪽
eximinare, pertinent ad Unnaei cantharides aut citrabos. Pallas Itinerarii T. III. p. 333, rarabunt bucidum et meleaenus fiuitilat, magis ranaen in eam opinionem recte inclinati putet nielvain aliquam intellio, quain morsu bobus noxiam etiana Kirgenses populi perhibent. Ciani pityoeampis veteres medici saepe memorant bupre-stin; storiamque venenum, venenique Mna exposuerunt, a poeta Nieandro omissa De pityocampis seu pinorum erueis exstat elegans di putatio Galli Dolethes in Rorier Journal de Physiique I 789. M o p. 353. qui doeet esse Fabricii bomby eem pit Oeampen. .
ζουσα εἰς τα χαλινα λίτρω ομοίαν ἐχει την γεῖσιν. Alius atlfior : νίτρω την χροιαν παραπλησίαν γίνεσθαί φησι, κατατοῖς χαλινοῖς των πινόντων, εἰ μὴ ἄρα νιτρώδεις φησὶν αυτοῖς ἔχειν προφορας κατα τρο αντίληψιν. A,ρον aeoli , νίτρον
attiee ilici annotat Phrynichus p. I 34. Uectuin ἐπιχρωζουσα est tangens. Sic γουνατα χρώoiu apud Euripid. Phoeniss veris si I 6 I9. quem locum cum aliis laudavit Eustathius ad Iliad. T. l. p. 467. Sed poteris etiam alia ratione interpretari. Set Iieet συναναχρω υσαι τῆς α. αυτων όσμῆο est in Geoponicis 6. c. a. et Io. cap. I. Similiter Pliuarchus de Distramine AduLαν μη τις οIον οφθαλμίας απόμοια καὶ ἄναχρωgκ - ἀναπλησεν σαυλότητος. De pictore χρωζειν. ditat Plato 6. p. 629. Plutarchus Opust. p. 89.-Iuctatoribus: aλα συμμπασσουσιν ἄκηλους εἶτα φύρονται καὶ αναχρωννυνταε συμ πεσόν-eες ὐπ' α λων. Galenus T. 3. P. I s. ed. Charier. δια .τ πλείονι χρόνω κατεψχρωσμένα πέτῖεσθαι τα τοιαυτα.
207쪽
nοπὐεB. ubi nollem interpres taenisset in re tam tori. VIDiiram ad Xenophontis Mento rab. p. ao9. ad Varronis R. R. h. II. 4. '
V. 338. Estir Paris Entemius: λιτρωδης τέ τις αυ- τίκα περί τε τα χείλη καὶ το σῖό- , και οππερ ἐHΤὶν ἡ γευ- σα τοῖ φαρμακου τούτου ποιότης, Μ ri. ubi vitiosum est
la Dioseoride A itarius legit seraptium plane ui Paulus. Seribonius o. 38. bnprestis gustus est nitrissimilis: facit autem tumorem stomachique infinitum dolorem et inflat totum corpus in speciem hydropici.
208쪽
τυμπανόεις λέγεται. Eadem Elymolog. M. h. v. Vide et Seholia oppiani Halleutic. I. 779. De buprestide eadem, Aretaeus de Signis Morborum I. I. p. so. αταρη δε Πεσμ φυσωδες, κοὰ βούπρηος ετεκον ὐδρωπαe. ' Pliniui 3 o. s. bi prestis animal est rarum in Italia, simillinium seMabaeo Iongi pedi; fallit inter herbas boveni maxime, unde et nomeu' Invenit, devoratumque facto felle ita inflammat, ut riainpat. ubi Goreaeus eum Petito ad Aretaeiam p. I92. malebat legi in L Liber de natura rerum apud Vincentium 2 . c. I 2I cum autem bos bra prestim inter herbas lacentem devoraverit ac fel eius tetigerit, ita inflammatur atque tumescit, ut pi oti. . nus ru Inpatur laceratis visceribus. Scilicet ex graeco duxit Plinius, ubi πίμπρασθαι est inflari et inflammari. De hydrope loeus est in Orphicis Λιθικοῖο I4. Io. υδατος ατηρην ὀλέκνκατα τασῖ-ος υλην, η τε καταI γδ υ ὐπὸ νέρτερα νηδύος ἄνδρων. σευομένη φέρει ογκον αειδέα βουβωνεσσι. Vulgo erat δευομένη. Ceterum rectH Seholia interp retantur genus hydropis
τυμπανίας dictum, Hippocrati hρόν , quisitiam auctore Galeno
209쪽
κρουόμενον το υπογαύριον αποτελεῖ ψόφον οπνορ τα τύμπανα δια του περιτεταμενου δέρματος. COmnaeniar. in
Aphorismos 4. CL Paulus Aegineta a. 49. Hinc tympaniuei Plinio et s. s. 24. v. 344. Ex interpretatione Scholior In,-κω των βοωνσταν φαγωσι τα καυλεῖα, apparet όlini h. l. lectit in fuisse
OK τa που δαμαλεις. - Paris. ἐρυγασδερας. EUteenitis: παλινδ' αυ ωσπερ τας δαμαλεις κω τοῖς μόσχους εμπίμπρασθαι καυλία φαγέντας ἐκ παντος συμβαίνει, ουτω δη καὶ των υποσούτου κατεσχημένων του φαρμύκου όγκοῖσθαι συμβαίνει τηνταέθα. Mihi versus hi transpositi, et suum locum statim post versim 335. ponendi videntur. Quodsi viso cui durum videatilr, tam longe reJici Verbum λησειεν. ille meo In Ieget καί που etc. atque haec ipsa verba ad hu prestin referet. Certe vulgaui η που inepta est; nec altera OAra meliori tecte ad stίμπρασαι glossi interi. G. πιμπρῆ, φυσα. V. 345. Πίμπραται ἐσχατινσιν eταν καυλεῖα φα νωσιν Riee. et Paris Hanc Iectionem naemorant etiam Scholia, ubi infe vulgo sic legitur: θ ρα δαμα μεναι. sed inte pretatio: ora δατέονται καὶ, μερίζουσι τον των Θηρωv τόπον οἱονεὶ το ορος νομα μενοι κω βοσκόμενοι , docet auctorem scripsisse νομα μενο . et sic G. liber exhibet, ubi Scholiastes recentior rectius explieat του θηρα κατατρωγουσι. Ceterum in vulgata Goett. habet δασέωνrαι. Mihi videtur legendum πατεονται. Etiam in Herodoto a. 66. et 37. melioribus libris IVesseline. restituit πατέονται Uita vulgo erat δατέονται.
Vitis ibi Uesseling. et ad 4. talp. I 86. Ἐσχαrιαί proprie extremi agri, sed h. I. ut alibi generatim agra. Uide Casaub. ad Theocrui I 3. 25. Henasterii. ad Lueian. T. I. p. 4 3. Ernesti ad Callimachum in Delum vers. I 39. Toup in Wareoni Theocrito Vol. II. p. 329. Ἐσχατιαὶ Αὐύων Uασαμωνίδες sunt in Antholog. Reiskianae Carna. 7o8. De ipsa varietate quid mihi
videatur, ad initium tractatio uis hujus jam dixL
210쪽
187. V. 346. OυνMια Medie. Euleentus: δια τοι τουτο και λέγουσιν. οἷαι, οἱ νομεῖς παρ' έφ' ων το ζῶον βούπρ σῖιν. quae vitiosa sunt. V. 347. Κυκραδε ο τριπετη Medio. Mec. Steph. et et sic in deholiis exhibet scripta in Varietatem priorem G tticum Edd. antiquis. ulu explicant se: κω της καλης κραδης
προσιζανουσαν η την Δ σύκων των ομφαλους ἐχόντων. τα γαρσυκα κατω τρόπας ἐζχουσι δίκην ομφαλου, δι' ων ο όπος αυτων ρεῖ. ' ν την τροφόεσσαν παρα τον ὀμφαλόν. βρῶσις γαρ ο ομφχλόζ. Deinde alteram lectionem memorant τριετεῖ ἐν νεύαρι-POstea est: γραφεται τοῖς δὲ καὶ ευκραδεος Πbi Mett. τοῖς δὲ τρα- φεται ευκραδεος. Eutecnius: αλα συ μεν ξηρα συκα μετ οἴνουε φῆτας πίνειν ἐπίτρεπε τω της Θεραπείας δεομενω ταυτης. ώς-
αὐτου. Diose. ωφελοῖνται ὁὲ Αιως μετα το δια του ἐμέτου αἰ κλυάηρος κενωθηναι συκα ειρα λαμβανοντες κώ το αφέψημα αυτων συν οἴνω. In Parabis. c. I 62. ἰσχαδαο τρωας καὶ ἔψησαο οἴνω ὁβου πιεῖν. Aelius: βοηθεῖ δὲ τουτοις ατιανα καὶ τοῖς κανθαρίδαο εἰληφόσιν, ἁίως δὲ μετα τους δια λιπαρων ζωμων καὶ του γλυκέος ἐμέτους κου τοὐς διὰ κλυύηρος ἐκκρίσεις, αρμόζει σῖκα λιπαρα ἐσθιόμενα καὶ το αφέψημα αὐτων μετα οἴνου πινόμενον. ubi Cornarii verso addituni limbet κώ-Seribonius: a'Muvantur aqua scias aridae deco