장음표시 사용
221쪽
quae ineptissime vertit Plinius a a. s. s s. adversatur Iasiis D sitrae, . ae Inusi magnitu sine decyni grana cerae hausta non patiuntur eoagulari Iae in stomacho. .
222쪽
deni paulo diversa reguntur in Scholiis editis, sed in Codire
Goett. plane eadem; nisi quod vulgata mittunt ea, quae rein censior Selioliastes Goetti in margine addidit: τι δορυ-
tio in Selioliis his vel editis. Contra ad ipnt ineptam etymo. Iogiam ex Lysimacho, δια το ξύλον δορυθ εῖνα κωβ ο male
moso saeit Auctor Alexipharinaeqrum Dioscoridi adscripto: im, Paulus et Aetitu. Contra Dioscorides lU. 7s. a solano . sirioso distingi ait ; 'atque etiam auctor Parabilium Dipstoridi adscriptoriun de utroque separatim tradit. Dorycnion a Crii tetia halicacabum c communi solani halicacabi nominea aut villiada vel callaida ut est in Aldina editione cap. 7 a. Vulgo enim in cap. 75 male legitur ealeatna voeari si Dioscorides IV. 7s. ipso halicacabo solano in quiebus lana Codicibi is nomina dorycnii et caIlaidos addita Ieguntur cum romano Apollinaris minoris. Atque ita etiam in KDranidum libro tertio p. I 37 doriginum explicatur, herba Apollinaris. Apollinarem et dorycnion de solano furioso h bet etiam Apulms de Hemis c. a 2. Dorycnii nomen etilem addit Galenus Medie. see. IOca X. 3. Plinius a I. s. Ios. ΘΡ'elinum seii solanum stiriosum interpretatur doryenion. Hos est, inquit, venenum, quod innocentissimi auctores smpliei: ter dorycnion appellavere, ab eo quod eiaspides in praeliis tingerentur illo passim nascente. Qui parcius insectantur, in
nieon cognominavere; qui nequiter occultabant, erythron aut neuralia, ut nonnulli perisson. Idem Plinius halieaeabii inestion etiam appellari est. Uariatur igitur lectio inter eallias, callais, calea et callion. In remedio lae muliebre commendat Plinitis I 8. s. a I. ex Aristotele, nisi lectio fallat; alibi inust stum, Iae asinintlm, echinos marinos, cancri marini deeocti
aus et mitulos marinos. Galenus de Simpl. Μ. Fac. I 7. 4.
223쪽
mandragorae, 'virtute frigetulum et quidelia vehessenter Parva tuantitate si intum soporem inducere . copiosus Ingestum oe-eidere. Aetii Codex graecus initio capitis haee a recentio i manu habet: Dorycnii radicis drachma una potata phantasinata solum ex*itat, praeterea non nocet; drachmae autem duae a hiente alienant furiossim factum per tres aut quatuor dies, et interiniunt. Quapa 6pter aliqiii solaniam furio su in appellant. ran sine vero capitis eadem manus addi: dit
De' melissophyllo quod Scholia annotant, nemo praeterea didii. Reeentionam suspiciones et opiniones de dorycyio rethfit et judierivit Sehulete in Toxieolbgia Veterum Halae 1788. ao et seqq.
v. 377. Dioscorides παρακολου,εῖ ρσπερ ταλαρμο ποι ης ἐν τν γεύσει κομ λυγμοὶ συνεωεῖο γλω ο τε ὐγρότης. Pau Ius rectius seρόr e habet in e sitione Aldina. Hoc est enim ειρον σ7ομα nostri versu 384. υγρότ ο male etiam Codex Aetii graecus habet. Semonius cap. sq. Dorycnion gustum quia. dena habet Iactis, potiun vero singultus crebros facit, et vomitus .requenter concitat. Q
224쪽
φέρε- κω εὐ τμωδ . addit Cornarii versio in res ius , minus integi a: qiueniadmodum in dysentericis tari consuevit. Scribonius: majiciunt autem a stomacho ramenta, clitae' etiam simillima torminosis, stibindeque animo deficiuntur. Quae miniis littegra esse cona paratio docet. Hippota ales περὶ πω T. II. p. 3Ia. essit. i laclc. τεινεσμος οταν λάβy, ὀιαχωρέει. α α μέλαν κου μύει, κου μόνος δε τy κατω κοιλίν γίνεται, μαλιέα οταν ἐς α φαδον Θ. σοότε ευαφέρει την κοιλίηv ὀιυ-
225쪽
38s. Σὐ μὲ9 πολακι Goett. Eureentus: aaα σὐτουτω μὲν εἰς πλημος γαλα ἐπίτρεψον πίνειν, καὶ ἡποτὲ μὲν 'μβας 3βου, ποτὲ δε καθ' αὐτο, επειτα χλιανθὲν τουτο. παρ αλως κρεῖσσον. Dioscor. μελίκρατον ἡ ονειον ἡ αἴγειον παλα. In Parab. c. Is 8. ταλα τλυκὰ ἰλαιον. quem Iocum Vbtiosina esse monent Interpp. Seribonius: adjuvari autem debent laesi lacte asinino, equino, bubulo. Aelius: βοηθεPH πρὶν τούτων τι παρακολουθησει μετα τον δμετον κώ τους κλυσμοῖς μελικρατον ονειον ἡ αἴγειον γαλα νεόβδαλτον πινο- μενον συνεχωe. Asclepiades apud Galenum l. c. ταλα βόειον πω γλυκυ. Et te ius γλυκυ ad Iae retulit: alii inustum lateblimat, quod etλευκος et γλυκυ va γλυκῖς οινος ιlicitur. v. 386. Γλυκυ Iibri scripti omnes. Vulgo γλυκυναλυκότερον. , sed Meti. Rice. Goett. άλυκρότερον eum glosa interl. χλιαρότερον. Ita etiam Euleenius. Aetius post sup mora ita: γλυκυς οIOe χλ ιαρος μετ' ανίσου πινόμενος. άμῖ γδαλα πικρά. tria amygdala amara posuit Cornacius. Hesychius: αλυκον, αλμυρον, χλιαρον, ψυχρον, οἱ δὲ Θ μν' Sc Beet etiam in isto loco confusae sunt diversae voces αλυκον, ἁλμυρον , N ἀλυκρον, χλιαρον, Θερμόν. Dicitur etiaIII Θαλσωρον piro tepido Uide ad Hesyctium. v. 387. Me l. Rice. Scholia: των σῖηθιων σαρ- κων ορνιθος τῆς λοπαρας. Euteonius: ναὶ μ ν καὶ ορνιθος καθεψηθείσης ποθὲν ἐπαμυνει το ἴδωρ κω το σῖηθος α Φρυνθείσης κατεσθιόμενον ἐπωφαμ τον. DIOsc. c 33 ορνίθεια καθ - φημένα. In Parab. ορνιθος σ7ῆθος καθεψηθὲν, λεῖον ποθεν
ο Ouος. ubi postrema eorrupta esse vecta monent Inte pretes. Eoidem Iego: κογχύλια καἰ ό ζωμός. Aelius: UDθη τε ὀρνίθων καθεψημένα. . Ceteriam notum est graece gallianam praecipue ciei ομνιν. De voee φιαρὸe alibi iactuna fuit
226쪽
igitur Graeci etiam xυλήν simplieiter dixisse succum ptisanae;
έψηθέντα κατεσθιόμενα παρεχει τω κακοπαθουντι χορηγίαν Dioscor. παντα τα κογχυλια ωμα κω όπ ἐσθιόμενα
genus conelayliorum, a forma nucum pineariam, quas ipsas Nicander σ/ρόμβοιο vocavit. Ad hoc geniis pertinet purpuras eique simillimus κήρυξ, quo olim pro buccina utebantur. Hinc nonien traxit. Pectines diversi sunt generis, hodioninibias noti; item pinnae generis Uvalvium osti lin. Ceoteriim ipsos etiam piisces, qui in alga degant eaque vescantur, c φυκιοφαγοι Herminque pinguiores esse monet Aristotelea
227쪽
chius etiam πορφύραν interpretatur χάλκη . Strabo καλκην
pigulenti genus Deit. Quod de herba addunt Seliolia, falsis
ponam auctor fuit Vocribulo ανθοGquod de purpura dicitur, iu 'χαλκου ανθοe. Calaire estin herba, latinorum cstha, flore pu pureo non est, recte. monente SalimasO-Homonym. p. 29. in fragmento Georgicorum api ad Athenaeuni XV. 9.ean ter inter coronarios nores nominat χαλκαο , ulu eum Sc ligero Catalabonus corrigit Mαλχοιο. Florem aureum κάλχης
esse docent loca allata ab Athenaeo XU. p. 68 a. X. ραφῶος. Eutecnius omist, nee Scholis explicant v .eabuIiam. H purpura distinxit auctor Parabilium; recte. Sunt Uitae Hesychio καραβase et Yραεο. - Idem Hesychius: χεραφα, κάραβοe. tibi h. l. respeXIt. . . Καραβιgae sunt Alexandro Tralliano 7. p. Io 3. ubi glosa habet λουκουέω. Hesychius r
et Archilocho χηραβα meminit Athenaeus IIL p. 86. quae e dena niihi videtur esse. . Vide notam ad Oppiani Hineutic. P. 387. V. 394. Πίννηe ira libri scripti omnes pro δὲ. Mediα,e Me ut Lectius. Sctolia: αο εντορ ἐρυθρου, πυήμυ κατα την σαρκα. Glossa interi. G. πυς ωδη γαρ εχει την σαρκα. T ἔτος δὲ φησὶ τεφροειZους. Plinius 3 a. s. contra dorycnium ethini in xime prosunt praecipue ijure sumto; et canciri Marini decocti jus qontra dorycnium emeaX habetur ', et sest.
228쪽
οῖς βρύοις, ἡ νηχόμενα ν αγρευόμανα η ποσμουμενα. Aristo. teli H. Ab . 4. ν Θυα auisiunt. Plinius 3 a. s. 3I. testeae inveniuntur hae in soliis marinis sugentes, fungorum verius meris, *lani piscium: eaedem et tenesmum ilissolvunt re- numque vitia.' Xenocrates de Alimento Aquat. α 29. τεθεαζ νονται ἐν βορβόρὴ κου φυκιοφόροις αγοῖς, ευρίσκεται δὲ ἐν βρύοκ καδ' προσοις φυκίοις. δοικε φυτω Θαλασσίω,' -'κητι. ἐεαρκεῖ δὲ τοῖς νεφροῖς ἡ ΨΤομαχον κακουργουαενοις κω τοὐμάθεσιν. ubi COdex Paris. hal et Hibυα. Formam . M ct νήθη habet Athenaeus III. p. 88. Pertinere videnis tur ad asticiorum genus Unnaeanum. Ceterum interpretatio αγρευόμενα respicere videtur ad variam lectionem αγρει 'μενα Vel κερουόμενα. Hine κεραῖ ς piscator apud Hesychium CL Toup Epist. Criuc. p. I7. s ' N. 397. Φαρικοῖ. Sehesia in sietam etiam appelIari monent; nomen a reaepisse 'el a Pharico Oetensi, inventore veneni, vel ab urbe Themiliae Pheris, vel Arcadiae Pharis, vel Lai contea phari. Primae opinionis auctorem nominant Praxagoram. Apud Athenaeum III. p. 8 I. ex Phylarcho historesco' nominatur φαριακον φαρμακο9. Inter herbas recenset Diose rides in Praes Libri UI. et Galenus II. Antidot. Inter radiis ces venenatas Aetius in prooemio nominat αγαρικόν; disin tecum thapsia helleboro elaterioque simul nominat et se de eo tradit: το M αγαρικει ἐπί τινων μ' υπαχθὲν τρόμον η παρεσιν εἰργασατο. Numerat igitur inter messicamenta puri gantia, quae in salutem homini data interdum . corpori noxam inseriint. Remedia separatim nulla posuit. Scri, ni us eap.
63. Pharieum, inquit, et ipsuis dicitur is plumbiis eoni ponLHUychius φαρικον, φαρμακον σύνθετον θανασιμον. Scholia '. in
229쪽
in Ephemeri historia monent ephenierunt, a Medea inventum, dies ab aliis pharieuni. Plinius semel nominavit pharicum A 8. L. 45. asininum commendat et tra veneniun ejus. Multi quidem videtur venenuris intelligi ex agatico paratum, quod alii phaneum clixere, incerta nominis origine. Ipsum urticum Dioscorides III. I. ab Sarmatiae reppone d Bain censet; et nasti in Galatia Asiae et ait. Plinius et s. ss7. Maricon ut langum nata traist in arboribus claea Bosporum, colore candido ; gallicum infirmius esse. . Ponticumracon theriacae Andromachus miscet apud Galenum Muci. I. 7. Hine factum esse puto, ut aliqui idem cum ephemero, a--- dea Pontica invento, esse putarent. Conveniunt etiam signa veneni tradita a Nicandro, Diostoride, Paulo et Aetio. Priamum et antiquissimum nomen fuisse videtur Pharaeum; postiquam . magis innotuit ejus usus in medicina, veneni suspicio sensim exolevit cum vetusto nomine. Quod vero ad r diem refert Aetius; in eo sequitur eoaununem Graecorum meditaritui usum, de quo Vide Casp..Hofimann de Memeam. Omeiti. I. p. 4. Dioscoridςs adeo 6. c. 33. nigrum ago riςum ad venena reseri, inprimis si tenuissime teratur, etiam albiis. Phuicum esse Pisum venenum a Gareia memoratum
niit opinio Hermolai Barbari, relecta 1am olim a C. HOfiniann. I. c. p. 37 I. p icinatura suspiratus alu' quid fuerit, equidem novi neminem. Atque hane meam si spicioneat de agatico vereor tamen ipse, ut muris approbare possim.es v. 399. - - μαθεν ἀρδν Μedioeus. Dioscorid.
230쪽
χυος ἡλκας δυο και σμυρνης ὀβολους δυο μεμιγμένους συν γλυκεῖ ἡ ἶριν μετα κρόκου συν οινω. Ubi Cornarius monuit I debere: σαλιουγκαν. . Ita enim nardum celticam diei ait ipse Diostorides l. e. 7. Scribonius: ad uvantur vero laesi ab eo saliunta id est nardo silvestri quam plurima ex vino saepius data. In Parabit. Diosc. est cap. ISS. νάρδος Κιλικία συνοius. Deinde Diose. I. c. 8. 3 M ορεινη ναρδος, καλουμένη δὲ υπό τινων θυλακῖτις καὶ νῖρις γενναται ἐν Κιλικία και Συρία. ubi Paulus habet σαωις, vel ut C. Gesner ad inose. Ρ rabit. p. 8s I. laudat lσατις. Vtrumque nomen est viliosum, . et corrigendum σακκλα i. e. Θυλακῖτις. In Parabit. Dioscor.ακρατος παῖς συν ἀψινθίον η κινναμώμιν. v. 4O4. Πρη-ες Messe. Deinceps opa pro περὶ dederiant M. R. G. In Paris est παρα δὲ omisso G Τρου. He
Cestium Pamphyliae tribuit Mela l. 14. In moneta SagaIassi Cestrus