장음표시 사용
251쪽
in Histoire de rAca lena. de Paris I 7I5. p. II. Reliquas paseres egregie descripsit et pinxit Boliatisch de quibus lana animal. marinis Dresdae 176 I. p. I - 53. Duplex genus, corniculis senis, alterum colore aurantio, alterum purpureo, catum marinum Reaurnurn et Linnaei Aplysiaus depil. aeeurate descripsidet ad limaeis genus retulit Guellarii Μemoires de PAeadem. I7s6. p. 'I56. Tertium genus ninum innoxium tentaculis quatuor nuper notavit Poiret. Itiner. Numid. T. Il. p. 67. U. 467., Aoxaxiti M. et G. cum glossa λεπAων. quod Vulgo legitur. δη τι - πνεύματος Paris Seliolia: G η
Ita et PauIus et Actuarius, qui Dioscoridem exscripserunt; quod fecit et Nonnus c. 277. quem emendavit Beniarii. ad D metrium de Podagra p. 34. Aelius: γεῖσις ομοία ἰχθύσι βρωμώδης, μικρον υέερον κοιλίαν αλγεῖ. unde etiam in Di scoride, annuente Paulo, legendum est βρωμώὸ ο. Scriboniuge. 54. Leporis marini gustus non dissimilis illocis piscibus ain etiam putentibus. Ceterum de odore in urina demum et su- dore meminerunt medici graeci; igitur vide an versus hiὁ te trahendus sorte si post 48o. atque ita Iegendus: των se. ουρων,
252쪽
κα που αφίησι δόλον, ω το ἴδωρ Θολοῖ. Scholion Goetti atδος ἰχθυος - την μὲν ἀσθένεια/ άφρε παραπλήσιος, την δὲ πιφανειαν μάλας ' θανάσιμος ὀὲ βρωθεις. quorum pars etiam in Edius exstat; ubi γλινώδης malebat Gesner in Hist. Lep. marini p. 567.. vulgatum p υπόειο rectius verti sordidrιs monet. Idem deinceps ἐμφερετω h. l. non sinitis es cum Scholiis interpretatur, sed cum altero Scholiorum auctore Pro ἐνδιατρίβει, propter additum ὐπ όH. Sie-ἐμφέρε- apud Oppianum Halleutio. I. 8 I. In Apollonii Argon. H. IIo. - ἔνθα μὲν ηλιβατιν ἐναλίγκιον ουρεῖ κυμα ἀμφερετm alii Cositi ees habent ἐμφέρετα. Ceterum off=λιγ se in vite simi cirrhi Theophrasto H. Ρ. 3. I 8. De vecto vide Seholia Apollonii I. Ia97. Kopplers Obs erv. Philol. p. I 49. Hesychius: ούομλιγε, πλόκαμοο, ἔλιε, βόέρυχος, η το ἐν βότρυσι γινόμενον. Dictum etiam fuit vicλιγε, docente Rulinicenio ad Hestellii glossani αGλαε V. 47I. Naαλὶς Paris. Duplicem Seholiomani interpret sonem posui. Audiamus nunc Aetium: ό θαλασσιος λαγωὸς ευρίσκεται ος ἐπίπαν μεταξὐ των τευθίδων, Gον μικρὸν, βρωμω η οσμην ἔχων. Dioscorides II. Io. Ieporem ni rinum parvae Iesigini similem ait esse, tritiamque psilothri instar adluberi. Praeclare Aelianus aut quemdsAExsempsit a. 4s.
253쪽
-χλώων, τον γυμνου το ε Iboc. Ad alientina genus sub ApIysae depilantis nomine retulit cinnaeira, ad cochleariana proprium aiietoritate etiam Aeliani ductus in reduxit egregius PaLIas. Τευ.'ου et τευ se sifferentiam docet Aristoteles H. A. .4 I. et s. I 8. Vide quae dixi in Histori natlurali Sepiar. P. Ii4 t uliginum et seplariam similitudo. nulla est, nisi in tent culis, quae qilaterna et sena lepores marini, dena io ines h laent. Praeterea, etiam sorte ςolor transiens in ali uni in auroque gens ros milis. Ceteriam G. . ,ri esse h. l. Verte citirn si militiar s, docet sequens geminum Da. Et Dioscorides
V. 4 2. Σχrri&δος. Σηπιαζ pro σηπία est etiam in Ioeo Antipha is apud Atlaenaeum, monente Gesnero in Histor. 'Rqiuacini p. Io. . . De i hetide formam sepiae assumente fabu- Iaii narrant Sch ilia Apollonii ad Argon. I. 58 a. unde Elyni I. N in σηπιχe 'χ.tια. Haben tr eadem in Scholiis ad Arani D sadae apud Ualchenair Diatr. in Eurip. Fragm. p. I 32:, i V. 473. Xολη. Seliolia: τῶν μέλανι. Deinceps αγρωσ7
254쪽
nius: Coloris mali et veluti plumbei fiunt. Andromachus apud Galenum Thetiae. ad Pis. e. 6. 3 όπόταν χολόεντες ολ-
timque per tabem quasi pluti iei consumuntur. Arcestauin Cyrenaeorum regem morbo lento et tabifico ex potu leporis inarani obsisse narrat Plutarchus de IIulser. virtuti p. 26o. Ceteriam Scholia videntur περισΤαλαὸν legisse. v. 476. 'Ο δε δόρπα M. R. a Uulgo σα δὲ δ. Des eeps ρινοὶ Paris Scholia: ἡ δὲ τροφ- ου προσίεται. Eute
v. 477. 'Εποιδαῖνον πίπραννα Paris. Deinceps lμηλοις recte habent Edd. veteres, libri serripti omnes et Scholia. l
255쪽
re, extraria Vide postea ponendiim locunt Hippocratis. C tentini plura veneni sigila posuit Avicenna, culus lociam posuit ῆtiam Vincensiis I7. c. 6I: qui eap. 6 a. alium ejusdem affert locum, ubi lepus hie marinus dieitiar animal ostreatum Iutosum ad dr bedinem siquantillum declinans. Cum et Ae- Iianus id luto nasci leporem' ainrniet, licebit hinc vulgatilin kQόs o interpretata. Mihi in Scholiis Iegendum videbatur τλοιωθηε; quo verbo lectione: λικόει: expresserunt. V. 478. Κυλο ιόω ἰ τεο Paris ' Deinde όλιτωτερη idem.
ra cus ad h. l. Ulcerati pialaionis maliam Nicat der aperte I dieat, seribens genas illis rubere, e velut roseo colore pictas videri . . Hoc eniim fit humoriam in pulnionibns putrescet ui uni calore in laclena sit Nato. Male contra Gorraeuna RondeIetius in i .epore esarino negat signa pulnionis ulcerati poni a Nica dro. Uide tit mihi locunt Hippocratis de morbis 2. p. 23 I. Tom. II ubi haec vitiosi pulnionis signa ponit: πυρετος χειβι χρος κω δεύνη α σον το σῖηθος καὶ τρυ σωματος κνησμος can hune dixit poeta ubi ait πίμπρατω ete. 8) - κω ἐν τωσN-m οδμὴ οἱ ἐγγίνετα βαρείη οῖὸν απο α 'νων ωμων κω
που ἐρvθριωσι, κω οἰ ονυχες τω χρόνω ελκοντα κω ξηροὶ κα χλωροὶ γίνονται θεραπεύειν δὲ χρη - ην δέ σοι κου- ροο δεκεν εἶναι ἐοῦ ἔβορον πίνειν, - την δὲ κατω κοιλίαν μηκινεῖν φαρμάκω, νη μη οι πυρετοὶ λαμβανωσιν ἰσχυροί. μη λαμβανωσιν γαλαέι ανου ὐποκαθαιρειν- tibi Galenus κύκλοι προσώπου explicat μηλα. Igitur etiam in Nieandro μηλοιο legi debet. v. 48o. Πορφυρέη. Seholia: ολιγωτέρη ἔκκρισις των οὐρMν ποτὲ μὲν πορφυρα ποτὸ ἐὸ αἰματωόης, ξια το μεσθαι
256쪽
σα ἐντός. Eute ius: κω βραχεῖα μὲν των Ουρων ἔκκρισις γίγν πω, δὲ χροιαν τα μῖν οδρα εοικε πορφύρα, ἐκκρισις δὲ ἐνταυθα τις αυτων αυ λο λ πλείσδε γίγνετω. Postrema vitiosa sitnt. Diosc. ἐν δε fω χρονίσω κοιλία τε αλγεῖ κω Ουρά ἐπέχεrαι' ε Ora Zε ἐκκριθείη, πορφυρίζοντα χροια όραται. Aelius: προβανούσης δὲ τῆς κακίας κω 'Θαλασσίζον α ρεγα, ἐνίοτε ὁε - αἱματωδες. uiri male Comaritis, coerulei coloris
lotio. Oroscius Annot. in Aetii Interpretes p. 269. in Codicon amo suo reperit Θαλασσιμυ. Scribonius: Qui stim seriant autem stomacho vesicaque assiciuntiar, ita ut urinam quidem dissiculter et cum dolore purpureique coloris reddant. StOmaelio item tento et dolenti sunt averse,que ab omni csca, praeeipue pisce. Retentionem urinae Aetius ab inflaviniatione et instatione veretri, a corrosione interioriini Scholia. Galen. Theriae. Pis e. pulmonem e ulcerari ait Ieporis veneno; idem de S. M. F. Io. 8 cantharidis et leporis venenuin corro . dere interiora monet, ideo recte lae praeberi in remedio. V. 48 I. -behosia: ἰχθυς. Aelius: αποσΤρεφον- τω δὲ κω μισουσιν. ἰχθῖν α παντα χωρὶς καρκAου κου καρίδων. Deirule in remessiis: ἐσθιέτωσαν ὁὲ κω καρκίνους συνε- χως κω τας καρίδας. αθῖν ταρ οὐ προσίεντα σημέῖον δὲ σωτηρίας τε δυvosem iχθὰν φαγεῖν. Ita plane etiam Diosc. Parab. 1l. I 56. nisi quod squillas omist. v. Ma. Mιαρ υ Medie. Seholia: α ποσυίφετω. τουτογαρ σημαίνει το ἐμυδαλτο οντὶ του ἐμυσάλτο addit Goett. '
257쪽
aut sanguinolenta, et maxime quum simulavit avit nominavit aliquis piscent. In somnis litoris pilis fluctus videntur subinde audire. Diosc. in Parab. sequi ait potum leporis vomitus Con- . tinuos, vario colore; nam ventriculum velut a piitrido cibo nihil continere. Ceteriim a ὸέρκω est δρακος, Vox rara, pro . oculo; verbum Aiὸασσεσθου alibi reperi pro μυσάτυσθω. V. 483. Ta Mu recte M. R. G. Vulgo rωυ μίν. D inceps φωκηεσσαν suprascripta vulgari φων ισσαν mettiqite hane lemonem interpretatur etiam auctor Se liorumὴ alter vulgarem inepte redvit μέλανα ἱλέβορον. Eutecnitis: αλα τουτ- uὲγ έε έγ εβόρου φωκικου με ποιητέον. quae etsi miniis integra arguunt, eum lectionern φωκήεσσαν expiessisse.
Dioscorides: έRLιβόρου μέλανος η σκαμμωνίας όπος μετα μελι- πρατου ροῶν τε πυρηνων. In Parabit. drachmae pondus heli
hora nigri et seam monii definit, et album helleborum a sitheri4tiam posse monet. Φωκηισσαν alitem album helleborum i dicat. Antieyra enita Phociea urbs, albo fuit celebrata. Uide Helladii Chrestomath. p. 3as. et Stephan. ByZant. 'Aντίκυρ. et Salmasii Homonym. p. 57-59. Hellebori nigri et scamna nii, utrilisque drachmam unana, cum lacte bovillo vel inelberato propinat Aelius.. V. 484. Νεοβλασliis M. R. Goen. Vulgo νεοβδαλνοια Schesia: τον σκαμωνίας χυλόν. Eineentus: δοτέον δὲ
ιώ τοῖς ἐκκρινομένοις ἐκβληθέντα Παν του λοιποῖ μετα τῶν μν-
των ἄδεως διαγειν του Θανατου παρωτησαμενον τὴν μέλαναν
ψήφον. quae vitiosa sunt. Utram lectionem expresserit du-hlum est mihi quidem. Male Gorraeus: aut quam pressaracens Iamniam scammonia fundit. Nam ipsa vox δακρυ a gitit laeeum destillantem, e radice scilicet scammoniae. Vide Dioscoridem 4. I7I. Adniterinum staminonium fit ex Reeo
258쪽
σγειον ἡ γλυκυ. In Parabit. γυνακος γαλα ἡ ονου. Asclepiades apud Galenum: γαλα πω ειν, μαλισῆα μὲν ονειον, εἰ δὲ μητε, βόει - α γειον. Sic Plinius 28. s. '3. Muliebre lae idem halnt 28. s. a I. v. 487. Λιποωντας Μ. R. G. Vulgo ρυπόωντας. Ea dem varietatem Jam supra annotavimus; atque ita in Diost ride saepenumero variatum fuit. Sic in loco 4. 93. λιπαραφυλα Plinius .a5. s Io I. interpretatur sordida folia, id est ρυπαρα. Eutemius: κω μαλαχης αφε νηθείσης ἱκανως τωχυλω. Diosc. μαλαχης μζης κω τῶν φυλων το αφέψημα - η κεδρίας λείας μετ οδου δραχμη μία. in Parab. μολόχνο τον καυλον συν τῆν ρίζα κεὁρία συν γλυκεῖ οἴνω κεδρβες ἐσθιόμεναι. clepiades ap. Galenum: καυλους μαλαχης - μένους μιum. λως φαγεῖν. Plinius a o. s. 8 silvestra seu althaea: valent et contra venena, potae vero decoctae cum radice fila Ieporis marini venena restisginant, et ut quidam tradunt, si vomitur. Diostorides eadem a. I --sativa habet. . Aelius: μαλαχος ἀφέψημα κω ἐ ιτωσαν. Scribonius: prodest et malvae so ditio bene uncta et salsa. 'V. 488. Καί ποτε Μ. R. G. , Vulgo καὶ τοra. Silolia: οβολου όλκ . Sed alter auctor πελανου της πεπηγυίας κεδρίνης πίσσης, λέγει δἐ τρο κεδρίαν. Eme iusρ κοὐ κεδρίος πισσνς τον σῖαθμον ελκοντος εἰς οβολήν. πίνοντι μέντοι αὐτν προσχρησΤέον τούτοw. . Diosc. I. 9o. de liquore eedrino: . - σε λαγωοὐ Θαλασσίου πόσιν συν γλυκει λαμβανομένη postea de fruitu: καὶ προς λαγωου ' θαλατ=ίου πόσιν συν εἴ ν αβαυονται. Unde Plinius 24. s. II. cedrus dat picem, quae eedrin vocatur - eadeat et contra lepotis nimia v enum
259쪽
hibere ii passo. Stestanius: Benefacit pix eedria. si qu1s inde bina ternave cochlearia niis sui erat per se vel ex paclerathis duobus tribusver item benefaciunt 3uniperi κεδριδας diei t) tritae quam plurimo cum passo aut per se datae. Asela piades apud Galenum in 7.' κεδρίας οσον ὐολου ἐνος ἡ νμιωβόλου γλυκεῖ διεὶς ποτιζε. V De πέλανος varia signifieatione vide Rulinicen ad Timaeum, Toup ad Suidam l. p. 36. Abreschad Aeschyl. I. I 8a. Scholion ad Porphyrium de Abstin. Is p. II a. καὶ ὁ τeυ μαντεως μισθος, οβιλeς. quae fere eadern apud Suidam Iegas. Ceterum πισσα proprie resinc dicitur; ' hine deinde cocta pix. Ita Theophrasti M. P. I. Iv. verba de succis arbortini: v πιτῖωδης οῖον ἐλάτης, της πενκ ς, ταν κωνοφόρων. Plinius interpretatur refinaceia. Vide Salinasti Homonym. p. I 68. Κεδρείας λείας μεν οἴνου Σαἰ πίσσης υτρας, ἡ κIὀρίαν ολίγην μετα γλυκεοο δaου ἐκλεἴκειν. Unde patet veram esse emendationem C. Gesneri et Cornarii in Diostoride κεδρaαο λείας μετ' οἴνου Iegentium. Ita scilicet etiam in Aetio erit Iegendum, ut Vertit Cornarius. iv. 49O. Κρησnoe. Sehesia: ο νωπνς εἶδος ροιας καὶ οἰναδος. λαὶ προμένειον δὲ εIEM ροιας. ωνόμασε--τiν άπό τινος ΙΠρομένου Κρητός. Eineentus: ροιας τε προς τουτοις ἐσθιέτω, - ςτa, Πραμνίου ουτως ονομαζομμης καὶ αλως Κρησίδος καὶ οἰνώπηο αλης. Videtur legendum esse αλως, nisi malis est Turn αλως corrigere. Hesychius: Προμενέοι ροαί τινες. Idem Xρεσας, Κρητικος, απο Κρητ e. ubi sorte Iegendum
est ex h. I. Vide Meu ii Cretam H. 9. p. IO7. V. 49 I. Accurate satis interiorem mali puniet fabricam plani Avienus in Carmine, quo ab amico mala punica ex agro Libyeo missa petit ad usum medicinae. Ita vero iIle versu 13. et precor mistas, spiso D ssus arta cohaeret norinn fetvra fili, castrispae sedentes ut p/aedam sinetnae suis
latus agmine quaaerant, mustiplicem7tu trahunt per mutua veli F a pallani, unde ligant terreros examina flammea esse S. Tunc,
ne pressa ocri sin pondera grana siFiescant, dii oere domos, et
260쪽
ss lporideria partibus sepinni. Haec ut, amice, petam, cinnt f sit a longis nata malis. Deinde genetis Italiel pomum infe titis Libyco esse ait versu a 7. seqq. Naseitur et multis oneraei sua brataia pomis; sed gravis austerum fert si ecus ad Ora ο-- .rem. Illa autem L.wνcas cy'ae se sustollit ad auras, misit ni Ilare . solo, mesipis tepentis nutrimerita trahens fureo se nectaris implet. Μembranaria flavam quae omnia grana complessit Gu, pallam, qua singula re culatim inclusi cistinguit, vellera, et casses teneros, ut Nicander o v εντα καλυπυ , grana ipsa, modo rubra, modo flava, interdum eanditantia, osse et nueleo composita, interdum osse ementia et απύρηνα, eXamb. In qammea voeat. Italicam punicam saepe poma acida et auis stera tulisse, docent rei ilia multa, quibus id vitium curare distiit scriptores geoponici. c; Membranam ipsam, qua grana involuta Jaeent et diser in Graeci κικκου, teste Hesychio, et Iatini similiter duxerunt, qiaod vocabulum ex Plauto Varro et Festiri interpretantur membranam tenuem maloriam punicorurna. In nuce et 'pomo eandem membranain, sed crassi6rem et I nosiorem na eum ilicebant, teste Festo in h. v. et in Noegeum. . . . i.V. 49 a. Medic. et Paris. συν κω αἰγινων. Rice. σὸν κω. αἰγMνίτιν. Goett. συν ηαοῦ τ αἰνινων. Voluim hic videlite. συν τε και ΑΦ. Deinceps Oσαι τ ἐσκληκότα dedi ex Goett. ubi vulgo οσα τα σκληρέα. Scholia haec praetereunt; sed ecce Eutecnius: -ας οἱ σῶν Μεγαρέων ὁ πρυ γεωργοῖσι κηποι. Aegineticum et Megaricum punicum aliunde ignoro, nisi qum Pau- sanias p. 359. statuam Theometi Aeginetae memorat, manu puniet pomum serentis, cuJus rationem ignorare se fatetur. , , Historiam mali punici doceo ad Palladii Martium F. Io. unde .peti poteriint, quae scire lectorem interest. Megarensum hortos ex vicinia Siduntis, punicorum cuItura celeberimi , huc traxisse videtur Euleenius. De Sidunte vide ad Xenophontis Hellentea IU. 4. 13. notam. Plinius 4. s. II. oppi- dum facit Sidunta, Scylax τεῖχος Σιδους αιου του -μου, et Corin-