장음표시 사용
241쪽
α απελόπρασον εληνικωζ. Est a 'ν Θυον. Aristophanes apud Athenaeum 8. P. 372. των δὲ γηθυων ρίζας έχούσαις σκοροδο μω ρου φύσιν. Idem Radar. Versu 62 I. πληρ πρασω μη τί Hε τουτον μηδὲ γητεω νεω. Ubi Scholia monent pueros imgenuos caedi solere rω ἐκκαυληματι του πράσου. Atqtae ita ubique Aristophanςs V rνιου nominat inter eorusiaetenta ei Oisrum. Ex Epicharmo 'ηΘυALaac ponit Athenaeus I. c. et Epae nettu Ita mei ait, quae suo tenipore κεφαλωτα vocentiar; haec vero Diphilus medicus etiam κρίσια appellati amrinabat. D
nique Didymus Mamimaticus et 3 eadem esse docuit, quae τηθυλίδεο meantiar, smilia ampeloprasis. i Locum Athenaei exscripsit et etJunologia ex Nauerate sophista auxit Eustathi ad Homeri T. I l. P. II 55. l. a O. Ceparum Postreinum genus γηθυου facit Theophr. H. P. 7. 4. eX Plinius I9. s. 32. gethyon cepam condimentoriam eri et latinis pallaeanam diei monet; sine capite esse et quasi longa cervice consistere; iginae germinationem fere totam in fronde esse, saepiusque tondera ut porrum. Pallaeanam nominat Apicius 4. a. Galli Cebovis.
Nicander i tur κρομμύων γηθυλίδαο improprie dixit, ut alibi
αχραδα καρπον μυρταδος ἐε οπιηο, et iterum μυρτίδαο βάκχηο et μυρτίνηe, speciem generi tribuens. In Seliolus SaIni sus Iegi volebat άγριογηθυα. Quod dedi, habet Cod. Goett.'Nνuae V αΨην. Ita recte Paraiae et Goett. Uulgo αυτην. Entemius arrv interpretatur βλάβην.
242쪽
αποῖ του νοσκυαμου διωσασθαι βλαβην. ubi απο sip plevi; in verbis σαρκέσω latet assii nomen aliquod. Plinius Io.. s. 23. de allio: item hyoscyamum debellat - ad serpentum quidem litus potuin eum restibus suis: essi melisnae ex oleo illinitiata Σκορδεου κεφαλ ω et αγλχας in eodem loco dixit Ar istoph. Vesparum versu 678. 'AγλῖΘαe Theophrastus γέλγιδας dicit, Iauni nucleos et spieis, quibus caput alliorum componitur, membrana aliqin in inmuni nucleos includente, quam Graeeiψυσιγγα escunt. Aliorum genus unum, quod capite est smplice sine nucleis mήλυζα, vocavit Hippocrates. Alii nucleos auδαο ilixerunt. Crinagoras in Epigri Reisk. Anthol. no. 48 I. ποτιμοὶ γέλγιθες - δαψιλη οἰνοπότους ταέρος ἐπεισοδια. Nicander igitur cumsixit ἀαγλις κωδεια, voluit allium spicatum, non simplice capite intelligi. v. 433. Καὶ δὲ συ. Ita libri scripti orianes.. Ut IF καὶ - δε. Uocem a.' γόνου Scholia explicant: τηο ἐν τς κεφαλντο σπέρμα -ούσης ' τινες της κατα την κεφαλὴν κομωσης.
Eutecnitis: - μηκωνος δὲ της ἐν κεφαλν φερούσης το σπτρμα οἱ του ἀπου πεπωκότες πασχουσι τοιαδε. Asclepiades apud Galenum Antidot. a. 7. distingtiit μηκωνος οt eu et μηκώνιον i. e. papaveris cocti succum , et contra utruntqtie separatim ponit reinema. Plinius 2 o. s. 76. e sativis ealyx ipse teritur, et evino bibitur somnia aussa - e nigro papavere sopor gignitur - scapo inciso, ut Diagoras si radet, eum turgescit, ut follas, eum deflorestit incidi s abent sub capite et calyee; nec in alio . genere inciditur ipsum caput - largus densamr et in pastilloc
tritus in umbra secat si copiosior hauriatur etiam moristifera per somnos, Opion vocant. - Cttna capita ipsa et is Ita decoquuntur, succus naeconium vocatur, multum opto
Ignavior. Ita etiam Dioscorides 4. 6s. Vide Mercurialerude Uenenis p. 9S.
243쪽
u. 434. Ita libri scripti omnes pro ακρα/. Pra
πυκνη κώ ύθρα καἰ ἐκ διαλημματων ρωγμος, ἐπὶ τέλει τε εια σπασμός ubi Cornarii verso: re iratio parva et frigida, et per intervalla fissurae. Seri Onius e. 48. Potum Deit capitis gravitatena, gelationem et livorem artuum; sud6resque modos manare. Praeterea spirationem impe sit, me teni soporat, sensusque abalienat.
α πρόσωπα τυγχανουσι. V. 439. Δεσμα. SehOlia: παρεσις των σιαγονων γίνεταώ. Eutecnius: τα γένεια ανεχειν οὐχ οῖοίτε εἰσὶν, των έπὶ τουτοις
244쪽
γλυκυν θερμον οἶνον διδους αὐτω. Euteonius: αλα σὐ σάτα μὲν όρων καταπληγνς μηδὲν, αλα ἐπαμυνε. : V. 444. Κεκαφηότα. .Seholia: ολιγοψυχουντα πληροχ. Eutecatus: κώ μετα του καρποῖ των μελιτΤων οπον μιγνῖς παρα πόδαο - πασχοντι δίδου. Ceterum etsi 'λυκόεντι ποτε .et Scholia et Emeenius quasi ἐπεξην αα votatbuli οἰναδι interis pretantur, mihi tamen I enduria esse videtur λιποεντι υeI λιπόωνrι. Rationem vide ad versum 4sa. Dioscorides a. Io9. de Inelle: κω προς μηκωνος πόσιν μετα φοὁίνου θερμον λαμ- βαώμενον. De usu vini contra optum lacus est Galeni pra clarus de Simpl. Med. Faeult. 3. 2 . v. 445 Τινθαλέω. Seholia: Θερuω, διαπιυρον. συμμιπιε κου μέλι μετα θερμου οHου. Aristoph. Uesp. 328. διατινθαλέω κεραυε ω. Scholia ibi διαθερμω. Scribonius: adJuvari debent aqua eum oleo in vinum admixtis saepius datis, et frequenter reaeuis per pinnam aut Iorum vomitorati m.
245쪽
Prod st et vini eyathus et passi et olei cyathus eadem ratione
datus. item vinum et acetum pari mensura datum ex aqua mulsa, eum rosa eiusdem mensurae, ita ut ista subinde cogantur rescere: quae sana equidem non praestiteram. Ceterum in Nieandro versuum ordinem perinutatum jam olim esse suspicor atque ita corrigenduae ut antecedat: δν ποτε η ροδέοιο usiue ad finem versus 45 s. debet veritis 44 OAaδι κω - πιμπλάς τινΘάλέω ' ποτὲ δ' ιργα. et reliqui deinceps. . . Atque hunc ordinenae facile ties approbabunt Ioca Inciseorum graecoriam a me apposita, et ipsa verboriam striictura.' Tum vero mutare γλυκοεντι in λιπόὼντι non erit necesse, quod antea fueram suspicareus. Διαδρυψαο. Ita Gaett. διατρέ φαο Μ. R. διαθρέψ . Paris v. 446. 'ΥM ryβος. Ita Medic.' et Paris. Uulgo Vmμ ryίδος. Euleentus: το δὲ τουτων γενος των μελιτ=ων μόσχου σκήνους μὲν τρο αρχν εῖνοα κατα φύσιν έδέεανο 'μέοντο δ' ουν αἰ μέλιτ Τω ἐν νεμεε πρωτον, καὶ αI ταύτνδρυες εἶχον αὐτας. Galenus Antid. I. II. monet omnibus amtidous mel tale miscere, quod tempore pri cedente non transis
eat in vini qualitatem; tale em Cnidium, quod tamen prope
ad Hymettium accedat, et Rhodium. v. 448. 'Εά7ίσσαντο. Scholia G. κατεσκευασαν. V. 449. Θαλαμας M. G. Θα μουe Mee. Paris eum Edd. Deinceps συνομηρέας M. R. GOett. Selicita: συνορρο ρέες, συνερχόμην- βοτρυδόν. πολυωπέας, όπας ἐχου-
246쪽
υπνον αποθέμενος διασωθν ἐξεμέσας το ιν αυτε δηλαδη φαμμακον. ubi quaedam supplevi verboriani fragmenta, sine a centibus scripta oninia. Quotui legit Eutemius Mαλον, tum corrigendum erit in verbis ejus: μαλὸυ δὲ θίου. Ceterum expressu δή ποra 3 . Dioscori primum vomituna oleo citum et clysma aeenimum commendat, deinde uύμελι συν αλσὶ πινόμενον η μελι συν ιοδίνω Θερμω, κω ακρατος πολύς συναψινθίω η κινναμωμω. in Parab. γλυκῖς, μέλι Θερμανθὲν συν ροδίων. ubi Paulus habet: κλύσμα τε, ό μέλιτι συναλείφειν μέλιτι συν ἐοδίνω Θερμαίνειν κω ax. π. ιν αδφινθίφ
247쪽
κιν. Actuarius vulgatam Diose. lectionem reddidit, nisi
στε ημύουσιν οἱ πασχοντες τους συμμεκυκότας χαλινους αυτων
ἐνθλίβοια τω ἐρίαν βοηθείας χαριν. Apparet igitur primurn non μῆλον, sed μαχρ ον legendum esse in poeta. Igitur viatigatam correxi; deinde duplex fuit olim hujus Iemo; a1tera
248쪽
Τheoeriti Hyllo ab. Toupium in editione II artoni T. II.
κον πόνον αεμίσν βοηθουμενος. Similiter in Dioscoride 4.168. μαλασσει την κοιλίαν legit PliBius a7. c 93.-lioisio
λιπαροῖς Ο ὐς, κω μα ν ἐλαφειον. ubi Cornarius vertit μυελὸν ιλαφειον. Scribonius: Laput rosa et aceto sine inter. . P missione
249쪽
του του πασχοντος. αγε έκει νον αυτόν. Eutemius: αποβρέχεσθαι δὲ ἐν πυέλαν κω λούειν το σῶμα αὐτου καθα αε προς-
κω, ωσδε το-αLα ete. EXpressit isetur lectioheni ἐ- βάe 7, o Hesychius: δρο τη, αυελος, σκαφη. Scholia Lycoph. ad vers. IIo8. Glossa interi. Goeti λεκα, ν. male. Sed oniniis Q hie loeus lacertis est et miniis integer, quod vel ex Diose fide et Aesio licet arguere. Versunt hunc puto olim alios soeiani junctos halatii e, qmbus poeta Iusserat carnes decoquere, et jus aegro inde propinare pingite. In vulgata lectione x ραωυ sensu earet, et σαρκα pro σῶαα diuriam et ineptum niihiqitidem vitietur. Forte olim fuit scripti In κρεα ων έμβα Lao , σαρκα : sequebatur nomen animalis, cissus carnes deeoqui volebat poeta. . Quicquid sit de hae suspicione, certe mendum est ut viilgari lemone. v. 463. 'Eπαναασψω M. R. sed in Riee. corrigitve
250쪽
Venenuini est aliis in potu alit in cibo datus, aliu etiam visus. Siquident gravidae, si orianino adspexerint sen inam ex eo et nere duntaxat, statim nausea et rei iunctatione stoniachi vitium Mentiar ac deinde' abortum faciunt. Remessio est mas, ob indurauir sale, ut in brachiali, is habeant. Eadent res in niati et tactii quidem nocet. Uescitur eo tinum tantur a animalitini, ut non intereat, mullus piscis; tenerescit tanti ina et ingratior viliorque fit. Homines quibus in potu datus est, pi enicient. Hoe primo arguitiento veneficium id deprehemittite. Cetero moriuntur totidem diebiu, quot vixerit lepus, incera lique teniporis veneficium id esse auctor est Licinius Maeer. Idem 9. s. 48. cessant Venena dira, tu in Iepore, qui in Ino dico niari etiam tactu pestilens vomitum dissolutionemqtie st machi ci eat. In nostro Ossa informis , colore tantum leporis smilis. In India et magnitudine et pilo duriore tantum, nee vivus ibi capitur. De eodem repetit a 3. s. 3. Sed indieus, Ionge is versus, ad pisces reserri debet, ut docui ad Aelianum I 6. c. I9. et in Synonynaia Pisc. P. I I9. Venenum leporuliiijus memorat Amipsim poeta apini Athenaeum Io. p. 4 6. Eodem veneno Titum a Domitiano intersectiun esse solus nam . rat philostratus in Uita Apollonii , quod repetiit Glyeas Anans. lli. p. 18s. est. Uenet. x . v. 466. Πολυσῖείου. Scholia: πολυψήφου Θαλασσηασδεῖ, γαι, αἱ ψηφοι. I pus marinus in Gallia maritima au