장음표시 사용
271쪽
itnerprhtore male minii Seholia χαλεπου reddiant. Homeri cus usus indoctum riasticunt significat, de quo vide H syctium, Apollonitin, et reliqi os grammaticos, et Ioeum Pliblatae apud Siciliaeum p. 324. est. όρέων αποφώλιος αγοοιώτης. Euripides iiiverso sensu dixit ακοφωλιον τέραο aptiti Plinii relium in Theseo p. 13. et de Curiositate p. 52 O. Sensum verum vidit auctor scholii, qui ita: τότε δὲ ἐνεργου
De oragine noxae ira tradit Diosc. 4. 83.-πολαι δὲ αL
grou onilsu in versione. Plinius a a. s. 46. inter ea, quae reis mete irranduntilr, et Niletos merito posuerim, optimi quidem hos cibi ., sed inuit n1o exemplo in erimen ad ita fios. Quorundani ex lus lacile nasennulr venena, diltito rubore, rancudo aspectu, livido intus colore, ramosa stria, pallidoque per ambitiini labro. - Origo prinia caui aqire e limo et acestentestae , madentis terrae, ain radicis fere gl tuliserae. - Si enim caligaris clavus ferrive aliqua rilbigo, aut panni mari or astu rit nastenti, Onanem illico succuni alientina saporemque in veneniam concoquit. - Dueunt ipsi. alia vitia: et . quidem, si serpentis caverma pixta fuerit, si patescentem primo , adhalavertit, capaci venenomina cognation* ad Virils accipiendum. Itaque caveri eonveniet, priusquam R. constant serpentes. Signa erunt herbae, tot arbores fruticesque, ab Omersu earum l. e. serpentum) ad latebram usque verpantes: et vel fraxini innituri folia, nee postea nascentia, nec ante decidentia. Et boletis quidcrii ortus oceasusque omnis intra dies septena est. Fungorum lentior natura et nianaerosa genera, sed origo non
nisi ex pituita arboriam. Tutissimi qiii riibent callo, uainus diluto rubore, quam boleti. -- Tertium genus suilli venenis
272쪽
amommodatissimi Quidam iliscrevere actorum generibus, ferula gummi in ferentibus: nos liena fago alit robore cupresso. Sed ista quis in venalibus 8 Oinnitam colos lividus. Hic habpbit veneni argumen ulna, quo similior fuerit a rum sci. - Siccantur pentientes suilli, pineo tran fixi quales e Bithynia veniunt. - ipsae sitis manibdiis delictae
praeparant hune cibum solitur, succineis novaelitis aut argente apparatu comitante. Noxii e ni iungi, qui in coquendo duriores fient; innocentiores, nitro ad sto coquentur, si uti, que pere Rantur. Tutiores siem cuni cariae cocti, aiu clam pediculo piri. Prosunt et pira conlamna sinata. I ebellat eos et aceu nattira, contraria sis. Imbribus nroveniunt omnia haec. -e De piris silvestribus consentit D. O Porides I. 168
et loc4s Aetii , deinceps inter remedia ponam. Celsus V. 27. Funiri inptiles specie quidem discerni possunt ab ui tibiis, et cocturae genere idonei fieri. . Nam si, e ex oleo i ferbueriant, sive pira staretitus cuni his inferbuit, omni nox vacant. Dioscorides adeo Alexipli. c. a 3. piri silvestris ligna eomburI et cinerem potari Jubet. . De aceti viribus consentit Diphilus medicus apud Athenaeum i l. p. 62.1- Ρaletiantur. Graece et latine βωλίσας, boletos dici in terra , lapgos contra et μυκητας in arborum truncis vel radici iast enatos. inrita lis ii I. 6o. sunt tibi b0leu; fungos ego sumo suillos. Ut pretiosiores boletos nominat idem I. a I. Boletos hodie sit allico.
vocabulo a re ipsa ducto vocantus Ganrρ ιιom; sungos suil, Ios Itali appellant hodieque porcinos; e rubis et cardiatis. Veronatos Galli spinulos, prirnulos et Cardeolos vocant, teste Hat..duino. Horatius Serm. Il. 4. ao. fungos vocat generatini bo letos his verbis: pratensibus optima si ingis natura est: aliis male creditiari Visium oleae aliquod Theophrastus Fq. P. 4. I 6. ab aliis claviana, ab aliis λοπαδα, a q libusdam μυκητα ait appellari Plinius I 6. s. I i. de robore: sed et boletos latinsosque gulae novistinia irritantenta quae cisca radices gignilnuir, querα cus probatissimos, robur autem et e resiui et plaus Boxios.
273쪽
i Boletos generatim innoxios pectibet Gesenus T. VI. 42 ὐπο- των βωλμων μόνών ουδεὶς Dyορε α τεθιεύς. Ibidem p. 37o. boletos omnium innocentissinios, ab his amanitas perhibet, fungos μυκητα0 damnat, ut veneno proximos. Μ Inorat tamen quendam a boletis specire innoxiis male assectuin toλ έντα το σῖόμα της κοιλίας κα βαρυνθέντα καἰ σΤενοχωρ ' θέντα κω δυσπνοησαντα καἰ λειποψυπησαντα καὶ ψυχρον ἰὸρροῦ. σαντα. Ceterum in Diosc. loco sipra posito verba 'α Τικουος ουσι καρπουο aperte vitiosa esse arguit versio Serapionis et Ortibasii Ioeus imie translatus: hie enim sinpliciter βλαουλικοῖς posuit; ille Oinnia ista verba se vertit: aut sunt ni ali mortuseri in specie sua et cognoscuntur, quum super eos invenitur humiditas viseost. Quare vocem καρπeῖς muto in χυλοῖς, aut cum Oribasio scribo βλαουβικοχ, omisso καρπούς. Cuiuearnibus erinacei coctos fungos innoxios redes monet Demetrii Hieracosophion p. 79. quod erinaeeum χοίρειον μυν σκληρον vocat. Latine suillos dies α αυλα , monet etiam Bodaeus ad Theophrastum p. 27: Formam pluralena OI μυκα. ea Epictaruio Siculo et Diocle Carystio posuit Athenaeus I l. p. 6o. et ex Antiphane Contico πρινίνουο μυκ rae ut delicatos Ilaudat. Et Hesyehius in voce Miam lege Mυκου λάχανα ομβρια, Πειscio quo auctore, sed non inepte vocans, eandem formam tu tur. Deinde ex Diphilo medico noxias ita esstinnui: δοκουσι δ' οἰκεῖοι εἶναι οI Dεππτατοι καὶ άπαλοι κώ ευθροπμι, ΟΙ ἐπὶ Τελέως καὶ πευκαις γινόμενοι. ανοίκειοι δὲ οἱ μέλανες πιω πελιοὶ και σκλ ροὶ κω οἱ μετα τε ἐ κώ τέθναι
De origine noxae dignus est etiam Iocus Aetii eap. 73- - ἐκειδη ὀέ τινες μύκητες ὐπό τινων ἰοβολων Θηρίων βρωθέντα
μολυνθέντες, η ἐν τόποις φυόμενοι ἔνθα φωλεύουσι τὰ τοιαυτα ζωα, συ μόνον πνιγμὸν ἐπαγουσιν, κοῖ έλκοῖσι τὰ δυτερα, δοτεον et eetera. ex quimus quaedam excerpsit etiam
Paulus, sed verba ἐν τόποις - τὰ τοιαύτα Οα Onusit.
274쪽
Fungos in nure nascentes ad culices fugandos inrendunt Geoponiea Xll. 8. ubi ex Aetio lege κω αυκητας τοὐς ἐπὶ ταῖς καρυως φυομένους - Eadem cap. 4 I docent, quomodo fungorum ortus arte fieri poss* Populum nigram desecare jubent et in plagam trunei stantis latinentuin aqua dissolliturni infundere; ita statim provenire fungos. αἰγειρμας μυκπας. Addunt ex terra etiam nasci boletos, crnale . υκητα: VOeantas terram raram montanam et virgulta proferentem pluvia stante inceruieras, et piti via deficiente irrigaveris. Ex seu procreat Nireander in Georgicis apitis Athenaeum l l. p. 6 I. cu- .jus locum, etsi lacerum, ponant, quoniam egregie hanc dispurationem mustrat. ιαθρα δ' ἐλαίης '
' καI τε μύκητας αιιανίτας τότ οφευσεις. . In lisse Ioeo scripsi pro c.. . Deinde male Sesmasus in Homonym. p. ao 3. corrigi volebat: Οἰὁαλερο ου συγκολα. Sunt enim langi nuteolae et viseolae naturae; itaque a mum' etiam graece dicuntur μυκω et μύκητες. Versu q rartΟ ποτίζοιο Casaubonus ex Coelice dedit pro νοτίοιο , sed male idem corrigit κακκρύψαις ὐδατεσσι τ' αειν. Versum quintum ex Rusdem posui emendatione. Vulgo erat: θρεπηκα μητι χα-
υδατεσσιν αειγαεσσι νοτίζοιο. quod Calant . monere omisit.
275쪽
λεῖο ληφθArao. Laςuna etiam in Codice Diost. reperit vel Nini ληφθ surae. Cum Diosc. faciunt Actuarius et Aetius. Sera,)nius cap. 66. Fungis venenatis quum quis laborat, prumum nauseat, nec quWqiram magnopere rejicit; postea si machum ventrisque et praeeordiorum infinitos halist dolores in anant sudores frigi si per artus, qui et ipsi gelantur celerrime,
nisii cito sueet: ratur. . - V. 525 Κεῖὰο κακον ζυμωμα. . Ita recte solus smetti
ποτὸν ζύμωμα. idem tamen liber Goeu. in Selioliis ad h. l. κελο ποτον κω ζύμῶμα τοῖς μυκητας αδιαφόρως κωλέουσι. Vulgatum vero πατον plane ineptum est vocabulum; funiri enim nullo modo potionibus a sinis centur, ut reliqua venetia, sed in cibo nocent. Deinde majore incisione haec verisba a sequentibus ilistinxi; sint enim potius cum praecedentubus copuianda. Eutecnius haec verta plane olpisit. V. 526. Παμπηδην. Scholia: πανταχοῖ, οἱ πλεῖσῖοι, εκαθολικως μύκητας ολκους καλοῖσιν, οἱονεὶ ἄμανίτας. Ubi nomen uisue mihi suspectum est. Finem versus expressiti Eut unius: αλοι γαρ a 2A ς όνομα μενοι ἐυρίσκοντα. Selaolia: oτα, καλεῖται ζύμωμα, . μύκης, αμανίτης, βῶλρο. bi postrema vox sana est, eatulam voluit dare antea scriptor, cum Oλκους
vρο τε η - πυ ἡ καρξαμωμον ἐσθιόμενα. Dioscorideat ubique sequitur Actuarius. Scribonius: autem rassice ea, quam nos e simus, acri quam plurania per se, vel cum sale manducata, Hiisque semine, si ipsa non fuerit, poto eX vino. Aelius: ψαφανίδας διδόντας πολεας φαγεῖν. Plinitis a o. c I 3. raphanis sativis: Salutares et contra hingoriisti aut hyoscyami venena, ut Nicamier tradit. Sed idem seii. 34. brassi- ea. Apollodoriis ast verius fungoriini venena semen aiit Re-
276쪽
eum bibendum censet. Scilicet raphanum Graeeoriun h. I. male Plinius brasseam interpretatur. Vide Rhodium ad Serihon. p. 284. Asclepiades ap. Galenum lI. 7. αφάνους ωμας ως πλείσ7- έ θώι . Celsus V. 27. s fungos inutiles . qiiis assumserit, radieula aut e posca aut cum sale et aceto edenda est Geoponim XlI. I7. 8. Reeum brassieae et cap. 22. 6. furuum raphani contra βωλίτας φαυλουο Iatulant. Ceter in poeta dum σπειρώδεα κόρσην ραφανου ut supra vermas 3. stillae, magis brassicae rapiat ex foliis convolutum intelligi voluisse videtur, quam raptiani. Scholia raphani κραμβη να ἀσπαραγον interpretantur. v. 528. Σπαδικα. GOett. περισταδικα. eum glossa interi.
τμι. Scribonius: ruta ex aceto trita et pota. Aetitis: - - γανον φύλλοα ponait. Asclepiades riataen et per se eomestamat eum aceto tritam ponit. Ceteriun de pulinae ramo proprie diceni Mei monet Pollux I. a 4. Pliatarchus Synap. Quaest. VI. s. et Wesseling. ad Herodot. U. 26. p.. 384. Gregorius de Dialectis: σπαδίξαι ἐκδείρας. σπαδιε γαρ φλοιος ρί Ν πρι
Vocem αδικα i. Q. ἔαβδον saepe Iani legimus in Nicandro. De verbo κλώθειν vide ad Ther. 6 7.
δοι συν δεει. In Parab. et in Paulo est χαλκου ανθού. Diose. libro S. chalcantho agens, cum aqua potari monet contra langorum venentini. Itaque ubique χαλκαud Oe praeserebant Cornarius et Saracenus, ab aeris flore itistinguentes; sed temere. Etiam Scribonius: aeris flos datus. V. 53 o. Θρι Τεο Medie. et Goett. de qua varietate vide supra ad versum 37o. κληματβος σποδόν θρυψον,' τουτέσ=ιν
277쪽
rethron, β-- acetum liuerpretanti1r. Euleentus: λαμβανέ- iτω κω μέντοι του καλουμένου πυρέθρου τας ἐίζας συγκόπ7ων , κω συν λιτρω λειων. Medici non nominant in hae cura. Sed ecce Plinius 2 a. c. I 3. de urticar semen ejus cicutae contrarium esse Miniter affirmat; item fungis et argento vivo. M.que urticae nec h. 4 nec in argenti vivi veneno fit inentiol In Theriae. vers. 683. similiter πυρίσβα interpretantur Scholia
'πύρε. ρον. tibi vide. v. 332. Τοτε. NulgO ποτὲ. Med. Rieg. rόra. Paris eor . cum GOett. S ibonius et adjuvat et nitrum aceto dilu- itum et datum. Aelius: νίτρον μετ όευκρατου χλιαρου η ό - μέλισο e. Asclepiades l. e. κω νμρον λειωθὸν μεν οδευς. Nutri usum in hac cura commendat etiam Simeon Sethi p. 6. seu Iieet ex Hippocrate L. 7. Epidem. p. Iao. Dioscorides V. I 3I. .R- προς μυκότας συv sληρατιο πο.yὲν αρμόζει. unde Plinius 3I. s. 46. succiirrit et venenis fungorum ex posca datum. 1 Aphronitrum eommendat expertus Galenus Simpl. M. Fae. .
278쪽
m S 33. Καρδαμίδοe. Scholia: καρδάμου φυλον. D imie pro Miau varietatem μηλόν τa annotant; interpretantur το μηδικον μηλον ο ἐούι το νερα νοον i. . e. citrum malum. Dubitari tamen potest, ad μῆδον an mi μ λον-referenda taee interpretatio. Ceterum hodieque narano Italis diei malum hoc medietina monet ad h. l. Ognatus Obs. Um. IV. 13. Viade et Salinas Homonym. p. 84. Eutemius: προ σον τa προς γουτοις, - ωσαυτως μyλον. Legit igitur nηλον, sed idem post sinapi addit: και την λεγομένην καρδαμβα. Diosc. καρδάμωμον, Paulus καρδαμα, in Parab. Dioscorides καρδαμίνη ναπυ posuit. Ex Paulo Saraemiis Dioscoridi καρδαμν restituebat. ln Ρ rabit. Interpretes monent legendum esse καρὸ ον η ναπυ, mn- sentiente Saraceno. In Theriacis Versu 876. est: ε απο M Lδων καρδαμον. ubi glossa interi. Goeu. τινὸς το καρδαμωμον. ubi vide notam. Multa de his duobus loci, turlxivit Salui sus Homonym. p. II. et p. I 32, Αοtius: κω καρδαμον χλωρον ἐσθιόμενον ἡ το, σπέρμα αυτοῖ πινομάνον. Noster in hyoscyami veneno Versu 429. nominat: κίχορα, καρδαμ ας τε κω ην περσεῖον μουσι, ἐν δέ τε ναπειον , ραφανόν οῦλις. ubi mediet graeci omnes καρδα-ν seu nasturtium nominant. Hoe loeo genus geminum nasturtii significat, hortense et meis dicunt, seu persicum. Cum Diostoride Il. I 8s. Babylonium praesert Plinius ao. s s Q. Alias etiam lepidium intelligere possis, quod eardaniinem et Peridem alii vocarunt. Ceterum vide ad Theriae. 876. et sil pra ad Vers. 4a9. Σ- ωυν. Ita Med. Rice. Vul O ἐμπριόεντα σίσωι. Ita etiam Goett. sed in margine γράφετω κου σιν κυος. Scholia ἐμπρίουσα de asperitate vel foliorum vel gustus interpretantur. Eulcentus: σινηπI 6 ομοίως. Plinius aQ. T. 87. snapi sungorum venena esstulit. Lectionem ἐμπρίοντα, quam Med. et Rice. servarunt citin Scholus, confirmat Iocus Theciae v. 7 I.
279쪽
Diosc. τρύε τε οἴνου κεκαυuένη μεθ' υδατος. In Parab. e. I 69. etiam criada saex eum aqua commendatur. , Cria iam praefert Plinius 23. s. 3I. Asclepiades: τρύγα οἴνου ναυσας καὶ τρί- ας μεθ' υδατορ. Hippocrates libro a. Morb. p. ao8. T. II. τρύγα κατακαίων οἰκ ρην similiter dixit. S35. Πατον. Scholia: αφόδευμα οHόν et monent sorte ut reliqua cum aceto dandum esse. EutecDIUs: κα ορνιθος της ἐν ποσὶ τα περιτ 7ώματα διαφόρως λαμβανέτω. Diosc.
rius, approbame Saraceno, in posteriore Diosc. et Pauli Ioeo ex αφΩευμα ortam esse putat vitiosam scripturam ωα αφεψόμενα. Ipse enim Diostorides IU. 83. et ex eo Paulus stereus gallinaeetani in hae medicina probant; de quo vide Reinesii V. L. p. 578. Itaque sic etiam eniendandus suetat Oribasii loem de Morb. curati l Il. 65.-Αctuarii ex Dioscoride translatus.. Aelius: 'Ο δὲ Φιλα γριος φησὶ την των α λεκῖορίδων λευκην κόπρον ξηραν λειωσαντες δώσομεν πίνειν μετ ό κρατου εό μέλιτος. ταυτης γαρ κω ημεῖς πεῖραν ἔχομεν ἐναργως βοηθούσης υπο μυκήτων πνιγομενοις. Pliditas 29. s 33. nariam fimum diantaxat eandidum in hyssopo decoctum ain mulsa contra venena fungorum boletorumque. Iu Mysia re- messium idem didieit, expertusque commemiat Galenus Simpl. Ned. T. X. 26. et sumendum suadet fimum tritum ciam tribus aut quatuor poscae alit mulsi cy'stis. Idem T. Ul. p. 37 monet, in genera messicamenta incidentia Valere contra hoc vonen ini, veluti oxymel per. se, et cum hyssopo vel origano coctum et aphronitro conspersum. 'Bαρεῖαν. Scholia: τὴν δεξιαν ως ἐπιτηδειοτέραν καὶ
280쪽
εδ νον φαρυγγα. Euleentus: εχτα καθιεὶς τοῖς δ-Πλους νον ἔκ του μύκητος τε φαγόντι κατασκευαζόμενον ἀποβλυζειν μου
παρωτου θανατον. Vomitum a renie sita supra diuis cieri iubent omnes medici graeci; quidam et clysteras addum. v. 6I6. In Paris est ἐγκατέθετο βύβλφ. bed recte Met Rice. quorum temonem vulgatae ἐνκατθaro substitui. O. tertini hos cum sequentibus versibus huc transtuli ex alieno, quem hucusque obtinuerant, loco, quem numeri is margine colloeati satis indieant. Pertinent enim ad fungorum venena remedia haec, ut ex myrtorum mentione tandem deprehendi. Illo vero in Ioeo plane ignorabanitas causim et sedem veneni, eui haee remedia oppo muri Suspicor a grammatico aliquo versus hos .esse ex 4ntiquiori aliquo exemplo minis scripsi
extremo poemati stab unitos, eorumque sedem pri prim iniimeari versibus prioribus duobus , sere barbaris ' quos adeo a potius quam ipsius poetae ingenio profectos esse
μύκητος. λείπει τὸ γιγνόμενα. η τα μυκητος ο μ' Alius auctor ita explieat: παρακατέθετο ανδρὶ
nent σα --ουα. allias ita tradit; τῆ μὶ φαρμα- μυκητι κακοπαθουντι ανθρώπ . ταυτα γαρ βοηθήματα ἐν τῆ α βίβλφ κατέθεεο. Emeenim haec omnia omisit, ut Iam antea monui. Quoquo te π nvertas, sentetitiam aptam ex hoe autero versu nunquam extumies; quare spurium censeo esse. Altet Seholiorum auctor legisse videtur: ἐνὶ κατθευ βιβλφ μ. μύκητα παρ' ανέρι. Alter vero: έναατθετο μό- κητος ἐπ' ανέρι φαρμακόεντος. v. 6I8. ' Προο ι' ινι σοι. Uulgo προς δέ τι σοι. Iir