장음표시 사용
261쪽
Corinthiis attribuit; sed Stephanus byZ. Σιδους Μεγαρίδοο ἐπίνειον. Hine eiscitur ut credamus non laepte Euleenium horistos Megarensium coit memorare. Εσκληκό--Scholi3 τοῖς απαλους κόκκους κατ
marini hishoria p. 568. suspicatur a poeta indigitari tres 'punti eorum differentias a l)ioscoride positas όεέων, γλυκεων et Osimδων; quartam deinde addi a poeta, cujus verba ita corrigi v Iebat: οσα τ ασκλήρεα καρφη i. e. quae molles nucleos r hentes tentiusina distinguunt membrana. Nec probat figuram antiphrastos in Seholus allatam. Supra etiam versii 23 o. - - λείης αγρια κάρφη sunt semina malorum agrestium. Audiamus Plinium 13. s. 34. Punicis seu granatis: apyrenum', cui lignosus nucleus abest, sed candior ei natura, et blandiores sunt acini, minusqiae amaris distincti niem, anis. Meleos
habentium quinqtie species, dulcia, acria, mixta, acida, vinosa. Nanaia et Aegyptia distinguuntur erythrococcis et Ieatoc eis. Hine apparet praeter saporis et duriti e nucleorum viserimen, aliiid etiam essh eoloris nucleorum aut Nabri aut albi. Nicander vero docet eolorem nucleorum rubrum fuisse spectatum in apyrenis granatis. Ita vero escuntur, quae vesiculam seu sollieulum granorum non lignosum et durum, ut ponia multa, habent, sed subtilem tenuem et araneae telae similem. Nueleos ipsos seu κόκκουe poeta καρφν ἐσκληκότα dicit, menibranam vero, quae loco lignosarum cellarum riat ros nucleos includit, καλύπ=ραν αραχνηεντα , debebat aραχνηεσσαν. Vinosum genus granatorum indieat voeabilluni οἰνωπη; reliquorum nat Tam i oramus. Si recte Eut nius Πραμνιου vixit, possis inde suspicari austerum genus ita fgnita ari, vinum enim Tlραμνειον
262쪽
ὐ Πραώνειον luine saporis naturam habere dieitur. Sed aucto a. ritate Eute'cnsi, et Promeno Oetensi dubitare licet. Plunius 23. s. 57. granata apyrina esse ait; vinosa parvum, ' nucleum i. e. solliculum nucleorum habere; deitute sect. fg. re contra leporem macinum - aeinis detracto cortice lusis, si is, coque decoeto ad tertias, eum croci et aluminis schs, ni 3 iliae, mellis Attici selibris. O V. 493. Θλιψειο Paris. Pessine Sctolia: την si custii τρωγοώνην βοραν, τουτέσῖι την σΤαφυλην ἐν κυρτίδι 'θλιψας
I ubi Cornari iis ex Aetio corrigebat peων τε πυρηνας. recte in Seribonius: item prosunt inalorum punicoriam Mana assidueti data. Dioscorides in Parab. ροιαὶ ἐσθιόμενα οἰιωδειο κά οἱ i 'πυρηυες. Senicet nucleorum succum expressiam malorum p , . nicorum vinosorum Nimiliter bibere 'suadet, et nucleos OAο Λ βρωrα βορην vocat, ut recte monuit Gemer ad Diose. Pa- , rabit. p. 864. IDe differentia triplici punicor in uίων, γλυκέων et οἰνωδων Vide Dioscorid. I. I 3I.
v. 496- Paris'. Codex hos versus ita ordinat, ut hunestatim sequatur ille: χἡ ariete. postea κνωδαλον; deitule H e μὲ, ete. reliquos omisit. Huie errori finis similis duorum versuum petasibnem praebuit. Ceterum Me sic. ha t προωεσων - ταυρηδόν. scholia: ιαν ιέ τις ε ρη συνεπόμενος δίψν κ,
263쪽
V. 499. Προύτυψε. Ita Theriae. versu I76. προυτυψaδε ποντε. Iliad. O. 3II. Tρῶες δὲ προυτυψαν αολέες. N iter supra I 63. υπετυψατο ληνου. In Arati Diosem. verna a I 8. χέρσιν υπέτσφε κορων recte habet striptum Coi ex Mosque ss eum glossa ὐπηλθε. Vulgo est ὐπεκυψ. V. soo. Aαπαρ ν Goere. Euleenius legisse videtur λα- ωαρ . De ipla enim sanguisuga ille: γαρ η βδέλα λαγα- ρη τε και α ατος ete. Proprie λαπαρη dicitur pars corporis mollis inter costas nothas et ilia, quo hirudo vix pervenit, nisi per ventriculum demum messicii mento aliquo pulsa migraverit per intestina. Sed hane interpretationem Eutecnsi Iiqua verta non ferunt: est vero vetiuum horum fabrica sitis dura et inepta. Verba ha jungere singula debes: του μέν το malim μέν τοι, scilicet του πιοντοo μετα χείλεΓ παραὶ λατορν i
264쪽
που το α α. Hine patri Euleenium versiim -υτο ζοφέ e plane non habuisse in suo Codice, sequentem vero aliter seriptum, ita fere: αφραδέως χλιαροῖο κατακλίνας ποτον Ισχοι, Denique Pro ακρο τοισιν υδανεσσι diversi in lectionem reperisse videri debet. - Hesychius: ζοφεον, μέλαν, ' σκοτεινόν. Vide Observ. Miseeli. Novae Belgio. II. UOl. I. p. I 24. V. 5 4. Ἐπὶ πλῶον ,oett. sos. 'Pόον paris Scholia: ταυταο τας βδέγκας οποναν ό ροῖο ωσν. Recte Scholia monent poetam a singulari stila. ito transire ad pluralem rate, postea vero rediisse ad singularem. V. 5o6. Ἀμελγόμενα. Sctiolia: πιε μενω ητοι πιέζουσα. , v. so7. Πύλνσιν. Ita libri scripti omnes pro aeύλωσιν, nisi quod Goetti habet πυλησιν , Paris. autem omittit ra.
μαχου. Quae sunt aditio lum inepta. De ventriculi ore postea poeta traclit ; igitur h. l. portas spiritus appellat guttur statiryngem. Aetius cum Dioscόrade Paulo et Actitario sangulis sugas monent aut gutturi aut ori ventriculi adhaerere. Vide Aetii locum infra ponendum in remediorum enarratione. Bl, nitra g. s. Io. cruciatum in potu maximum sentiunt elephanti hausta hirudine, quam sanguisu in vulgo coepisse appellati adverto. Haec ubi in ipso animae crinali su fixit, intolerando
265쪽
dolores Male igitur glossi interi. G. DΘμου interpret
medetur potae hirtutini. Dioscoridis e. 3 a Pauli et Actuarii
Ioea de sanguisugis cum aqua deglutitis niure sueriant a librii-rsis et varie vitiata; recte tamen vitia ex Aetio corra eruta esse monuit Cornarius et Saraeenus. Quare his omissis ponaem Aetii verba ex Codice graeco: Bδε λω καταποθεῖσα συν υδα- τι προσφύονται τω φάρυγρο, η τῶν σμματι της κοιλίας. καπρωτον, μὰν ησυχη ἐκμυζῶσι το α α, πληρουμενοι δὲ απο- φράτΤουσι την διόεον των καταπινομένων, ὐπερπληρωθεῖσα ὁὲσο ἐκμυζύμενον αἶ- έξω προχέουσιν, ως φaντασίαν αποτ λεῖν
266쪽
Scribonius cap. 67. Irudinem, quam quHam sanguisugani , vocant, devoratam et adhaeremem salicibus, eoque ipso inois Iemam titillationemque quandam praestantem, eXcutere oporritebit aceto quam plurimo epoto per se, vel cum me aut nius aut lasere. Idem iaciunt et nivis glebulae quam pluimi inuin devoratae.
ώς ποτον πρόσφερε. Γυρος οst proprie laeustus ablaqucationisι orbem ablaqueationis dixit Columella III. 4. ubi recte Ges-
267쪽
/τυρωσω, sed raro I proprie enim est egerere ter n. - Adres quod attinet, quadria plicem isalium speciem potat poeta; primam glebae ex terra salsa effossae atque eliquatae; alteram salis fossilis et a natura coam et densati ; teritam Talis ex aqua marina sole aestivo vel igne vaporata coam; quartani denique ex spuma maris, affusa aqua dulci subsidentem. Postremam Iiage speeienti descripsit M'nilius U. 68 a. quin etiam magnarinoterunt celebrare salirias, et pontum coquere, et ponti secernere simus eum solidum certo disten sint margine eampum, adpeLIiuntque fιo deductum ex aequore fluctum, elaudendo itae negantidum demusn s cipit undas area; sum pondu3 pre solam lammora
nitesti Congerisur sta'm pelagu3 mosque profundo ci. e. in imo subsidentis) eanities semota maris, spumaeque rigentis ingentes faciunt cumular, pelagiqὶ ιβ venenum, pis perit ulus aquae
suem eo Firus amaro, 'vitali sale pernicitant, reddunipue seth hre. Hune locum 'multis in partibus vitiavit Bestiesus ignoratlane rerum naturae falsus. Ita insidit: siclipit auras area, μιχn posto per solem, Vulgata visio caret, etsi absurdissima vi sa viro sagacissimo. Deinceps dedit: meumque profundi cann. yes seposta maris. Equident. ex lectione Codd. qui sed nota habent scriptum, vulgatum mersipis profuris eanities emota correxi. Uersum q- perit Uss apuae ex era egia Benti iemendatione posui. Verrui clati dendopis negant vix sina esse puto, etsi defendit Maliger. Caeteriim vides Manilio canitiem maris, sm mamme dici, quae kraece vocatur. V. SIS. εκ μώην. Goett. tinti glossa ηροτριιο ιιένην. De-ineeps idem annotat IeP etiam θαλερ ν, addens διότι ώφέλιμοe '
libro I s. p. 684. ασπορα ν ομάνοισι τοποις ανεθρέψατο λειμών. Hesychius: ναῖον, ἄκουν, ναίειν, εἰκεῖν, νέειν. Apoti
Ionius similiter I. II 64. ναῖεν dixit pro stis .au. De Ieitione δολερ ν richosia nihil admoneat. Possis interpretari
268쪽
In Hippocrate 3 αλερὸν πνευμα interpretantUr Θερμον κα σφo-δρον. -- Salem poeta primum s8ssi leni seu nativum noniinat Scholia Cappadocleum ponum. Plinius 3I. 39. Effoditur et e terra in , in palam est, humore densato, in Cappadociae Ibi quidem eae litur specularium Iapidum modo. Pondus magnum silebis, quas inieris vulgus appellat.
χυ διαθραυετω ἄσπερ η αλοσάχνη. Plinius Io. s 32. vertit rhangitur ictu valido ut spuma arida maris. Phatarchus Synap. 3. IO. η νδε ἀπιοῖσα της χαλκωδος δνη κω πῖαύουσα τοι)βλεφάροιο αιηλως αγαέμει τοῦ ρεύματα κω περισπφει το δακρυον. quae male vertit Microbius Sauren. f. I 6. aura enim, quae ex aere procedit, in oculos incidens haurit et exsteeat;
quod niale insuit. Destim a maris lakην'dirxli Oppianus Halleutic. s. ao7. Plinius 3 I. s. 39. Aliud genus salis ex aqliis maris sponte Ognivir, spuma in extremis litoribus aeseopulis relicta. Hie omnis tore densatin, et est aerior, qui in scopulis repetitur. Haec eadem Diosc. s. Ia7- αλος ἔπν ἐπίψηγμα αλος αφρωδες. Plinius s. 4 I. spumeum salem vorati Spumana salis sest. 45. V. s I9. Εμπισω Paris Deinceps ἐτείρει Goett. Seho-lia: ἐμπίσας, ἐμμίξας τον ἀφρονέ οντινα ἰοῦ δεοπηγος αν ρ συνις 3 αγει.
269쪽
α'ac Famisi nune salis meminit poeta, de quo Plinius gr. s. 39. Vulgaris plura in isque in salinis mari affuso, non sine aquae dulcis riguis, imbre maxime juvante, ae super
omnia sole muIto, non aliter inarescens. v. sao. Nah,θ' ὐφ. Scholia: κάτωθεν ἐκ βαθους συνμσ7αι ν του κραματος των αλων, ἐπαν οἶτοι μίειν λαβωσιν. Deinde monent aquae marinae affusa dulei et bene utraque pernaixta et commota emergere spinnam, quae dicatur
270쪽
juxta serpentis cubile nata ars nunt, et sudorem serpenu, In morant, ex vetustiori aliqlio scholio excerpta et inrura mihi videntur. Eutemius: όπόrαν έκ του της ἐχίδνης δωδους ασθμα τος ἐφυπνωσασνe αυτοὶ μεταλαβόντες εὐρεθῶσιν. Aperte is Ioeunt ita legit scriptuni: ερψν βαθὼν ἴπνον αβνης ἰον αποπνεῖον Ηομων τ αποφώλιον ασθμα. Quae lectio mihi valde
probatur. Intelligit igitur poeta somnum hibernum seu umporem semestrem sementum, quo condisi Iarent in cubilibus Vulgatum όλκὸν ἐκδευ ο alio uiodo vix licet hiterpretari nisi volumen serpentis. Ita recte Eustautius ad Dionysii Perieg.
versu I6. κυρίως γαρ ἱλκας το σωμα σου οφεως. ubi Hill ex 'Suida maleb3t reponere το συρμα. Eundem meis usum in Theriacis poetae nostri saepe videmus. Ue ui eum h. I. r , . pinstat additum βαθυν. Quare Seholiastae Veteres Oλκον cu ibile interpretari maluerunt, invita sermonis graeci consuet
dineo Deinde etiam inepte tum poeta addidisset verbum φω- λευοντα. si όλκου cubile intelligi volitasset. Itaque Enteensi Iectionem probo; ex quo etiam vulgatum 6ομίων δὲ correxi.Postea ασθμα αποφωλιον οX propria ratione verbi αποφώλιος